[DHL1]

[moc nadziei]

Z całym szacunkiem: nie czuje bys mi cokolwiek wytlumaczył
Tak jak napisał Mare: KK dopuszcza separację na szczególnych warunkach (pije bije krzywdzi będzie krzywdził, zagraża itp itd)
wszystkie inne przypadki "pójścia sobie" są łamaniem przysięgi małżeńskiej


-------
a tutaj głos z synodu
http://gosc.pl/doc/2201383.Burza-w-Watykanie

Z całym szacunkiem: nie czuje bys mi cokolwiek wytlumaczył
Tak jak napisał Mare: KK dopuszcza separację na szczególnych warunkach (pije bije krzywdzi będzie krzywdził, zagraża itp itd)
wszystkie inne przypadki "pójścia sobie" są łamaniem przysięgi małżeńskiej


-------
a tutaj głos z synodu
http://gosc.pl/doc/2201383.Burza-w-Watykanie

[DHL1]

[quote="mare1966"]DHL

Cytat:

Ależ ja tak właśnie "czuję" wierność , tym jest ona trudniejsza . Przeciwieństwem jest taka - ok , nie nie śpię z nikim , ale poza tym mam cię gdzieś .

I fajnie że tak czujesz

a doczytałeś resztę???
każden odpowiada za siebie!!!
zatem nasz stan. .nasza sprawa...

Wszak to takie proste.. obok haseł padających na forum...
każdy zmienia siebie -bo drugiego nie może

dokładamy hasło

każdy we własnym ogrodzie wierności pracuje....
bo nie istotne co u sąsiada za płotem...
prawda?? czy tak winno być????

A JAK JEST U NAS???

no skoro ja ciężko tyram-to i od połówki wymagam bo ją słowem trzymam...
Nie tak Mare...nie tak..

pozdrawiam

[quote="mare1966"]DHL

Cytat:

Ależ ja tak właśnie "czuję" wierność , tym jest ona trudniejsza . Przeciwieństwem jest taka - ok , nie nie śpię z nikim , ale poza tym mam cię gdzieś .

I fajnie że tak czujesz

a doczytałeś resztę???
każden odpowiada za siebie!!!
zatem nasz stan. .nasza sprawa...

Wszak to takie proste.. obok haseł padających na forum...
każdy zmienia siebie -bo drugiego nie może

dokładamy hasło

każdy we własnym ogrodzie wierności pracuje....
bo nie istotne co u sąsiada za płotem...
prawda?? czy tak winno być????

A JAK JEST U NAS???

no skoro ja ciężko tyram-to i od połówki wymagam bo ją słowem trzymam...
Nie tak Mare...nie tak..

pozdrawiam

[mare1966]

DHL ,
skoro małżeństwo
stanowi JEDNO CIAŁO , to jak można twierdzić
że to gdzie idzie lewa noga
prawej nogi obchodzić nie powinno ?


Natomiast , oczywiście o własnym szczęściu lub nie
decydujesz zasadniczo sam .
Warunki zewnątrzne złe na pewno utrudniają czy mącą ,
ale nie mogą wpływać na WŃĘTRZE , bo tam jest szczęście , w nas - nie poza nami .

Cytat:

no skoro ja ciężko tyram-to i od połówki wymagam bo ją słowem trzymam... Nie tak Mare...nie tak..

Raczej OCZEKUJĘ .
A słowem sama się związała , dobrowolnie .

Cytat:

"czemu ześ mi moja mila zawiazala ten swiat, jam ci swiata nie wiazala zawiazal ci go ksiadz, jam cie tylko pokochala tyś mnie nie musial wziasc...."

czemużesz mi moja miła


===================================================

DHL ,
skoro małżeństwo
stanowi JEDNO CIAŁO , to jak można twierdzić
że to gdzie idzie lewa noga
prawej nogi obchodzić nie powinno ?


Natomiast , oczywiście o własnym szczęściu lub nie
decydujesz zasadniczo sam .
Warunki zewnątrzne złe na pewno utrudniają czy mącą ,
ale nie mogą wpływać na WŃĘTRZE , bo tam jest szczęście , w nas - nie poza nami .

Cytat:

no skoro ja ciężko tyram-to i od połówki wymagam bo ją słowem trzymam... Nie tak Mare...nie tak..

Raczej OCZEKUJĘ .
A słowem sama się związała , dobrowolnie .

Cytat:

"czemu ześ mi moja mila zawiazala ten swiat, jam ci swiata nie wiazala zawiazal ci go ksiadz, jam cie tylko pokochala tyś mnie nie musial wziasc...."

czemużesz mi moja miła


===================================================

[DHL1]

[DHL1]

[Jacek-sychar]

Witam

Napisałem jakiś czas temu moje dłuższe przemyślenia, ale mi zjadło. Muszę się jeszcze trochę pouczyć działania tej grupy dyskusyjnej.

Ale do rzeczy.

Kiedyś wydawało mi się, że "białe małżeństwa" są do zaakceptowania. Ale zmieniłem zdanie po przeanalizowaniu przysięgi małżeńskiej (oczywiście świetne rekolekcje księdza Marka Dziewieckiego). Przytoczę tu tekst przysięgi:
"Ja (imię Pana Młodego) biorę Ciebie (imię Panny Młodej) za żonę i ślubuję Ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz to, że Cię nie opuszczę aż do śmierci. Tak mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący w Trójcy Jedyny i Wszyscy Święci."
Czy żona odchodząc do innego i żyjąc nawet z nim w "białym małżeństwie":
1. dochowuje mi ślubowanej miłości?
2. dochowuje mi ślubowanej wierności?
3. dochowuje mi ślubowanej uczciwości małżeńskiej?
4. nie opuściła mnie aż do śmierci?
Na każde z tych pytań należy odpowiedzieć: NIE!!
Jak zatem może ktokolwiek uważać, że żyjąc w "białym małżeństwie" z niesakramentalnym małżonkiem, może przystępować do Komunii św.? Argumentów na forum padło już wiele, że niewierność nie polega tylko na zdradzie fizycznej. Próba dopuszczenia takich osób do Komunii może być poważnym zgorszeniem.

Zastanówmy się jeszcze, kiedy związki niesakramentalne decydują się na formę "białego małżeństwa"? Najczęściej wtedy, kiedy wiek albo zdrowie na pozwala już na pełną konsumpcję. Znajdują sobie więc wytłumaczenie: "My już nie współżyjemy". Czytałem nawet gdzieś tłumaczenie jakiegoś księdza, że przejście do "białego małżeństwa" powinno nastąpić dopiero w późniejszym wieku, bo dla młodych to za duża pokusa... Czy jest jakiś żal za porzucenie małżonka? To jest zwykłe tłumaczenie się: "My już żyjemy po bożemu".

Pan Jezus powiedział:
"... a kto by oddaloną wziął za żonę, dopuszcza się cudzołóstwa" (Mt 5:32).
Tym bardziej chyba, jak ktoś sam oddalił drugiego małżonka dla "nowszego modelu".

Podsumowując:
Uważam, że dyskusja o "białych małżeństwach" to próba obejścia i wejścia bokiem na teren zarezerwowany dla małżeństw sakramentalnych. Ojciec Paweł Gużyński dał się wmanewrować, lub co bardziej prawdopodobne po jego niektórych ostatnich wypowiedziach, tak uważa. Został takim trochę "katolickim celebrytą" i musi/chce mówić rzeczy, które puszczą. Występuje przecież w TV Religia.

Pozdrawiam
Jacek

Witam

Napisałem jakiś czas temu moje dłuższe przemyślenia, ale mi zjadło. Muszę się jeszcze trochę pouczyć działania tej grupy dyskusyjnej.

Ale do rzeczy.

Kiedyś wydawało mi się, że "białe małżeństwa" są do zaakceptowania. Ale zmieniłem zdanie po przeanalizowaniu przysięgi małżeńskiej (oczywiście świetne rekolekcje księdza Marka Dziewieckiego). Przytoczę tu tekst przysięgi:
"Ja (imię Pana Młodego) biorę Ciebie (imię Panny Młodej) za żonę i ślubuję Ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz to, że Cię nie opuszczę aż do śmierci. Tak mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący w Trójcy Jedyny i Wszyscy Święci."
Czy żona odchodząc do innego i żyjąc nawet z nim w "białym małżeństwie":
1. dochowuje mi ślubowanej miłości?
2. dochowuje mi ślubowanej wierności?
3. dochowuje mi ślubowanej uczciwości małżeńskiej?
4. nie opuściła mnie aż do śmierci?
Na każde z tych pytań należy odpowiedzieć: NIE!!
Jak zatem może ktokolwiek uważać, że żyjąc w "białym małżeństwie" z niesakramentalnym małżonkiem, może przystępować do Komunii św.? Argumentów na forum padło już wiele, że niewierność nie polega tylko na zdradzie fizycznej. Próba dopuszczenia takich osób do Komunii może być poważnym zgorszeniem.

Zastanówmy się jeszcze, kiedy związki niesakramentalne decydują się na formę "białego małżeństwa"? Najczęściej wtedy, kiedy wiek albo zdrowie na pozwala już na pełną konsumpcję. Znajdują sobie więc wytłumaczenie: "My już nie współżyjemy". Czytałem nawet gdzieś tłumaczenie jakiegoś księdza, że przejście do "białego małżeństwa" powinno nastąpić dopiero w późniejszym wieku, bo dla młodych to za duża pokusa... Czy jest jakiś żal za porzucenie małżonka? To jest zwykłe tłumaczenie się: "My już żyjemy po bożemu".

Pan Jezus powiedział:
"... a kto by oddaloną wziął za żonę, dopuszcza się cudzołóstwa" (Mt 5:32).
Tym bardziej chyba, jak ktoś sam oddalił drugiego małżonka dla "nowszego modelu".

Podsumowując:
Uważam, że dyskusja o "białych małżeństwach" to próba obejścia i wejścia bokiem na teren zarezerwowany dla małżeństw sakramentalnych. Ojciec Paweł Gużyński dał się wmanewrować, lub co bardziej prawdopodobne po jego niektórych ostatnich wypowiedziach, tak uważa. Został takim trochę "katolickim celebrytą" i musi/chce mówić rzeczy, które puszczą. Występuje przecież w TV Religia.

Pozdrawiam
Jacek

[moc nadziei]

Ha, masz rację.
Mnie uderzyło bardzo w czułe miejsce któreś z kazań bodajże ks. Dziewieckiego.
Że łamanie przysięgi zaczyna się w momencie gdy przestajemy okazywać miłość drugiemu...


O jakim odchodzeniu akceptowanym przez KK Ty pisałeś?

Ha, masz rację.
Mnie uderzyło bardzo w czułe miejsce któreś z kazań bodajże ks. Dziewieckiego.
Że łamanie przysięgi zaczyna się w momencie gdy przestajemy okazywać miłość drugiemu...


O jakim odchodzeniu akceptowanym przez KK Ty pisałeś?

[DHL1]

[moc nadziei]

No to są już takie bardzo osobiste zawiłości.
Na moje świeckie oko, to łatwo zostało to odejście usprawiedliwione...
ale co ja wiem?
Czy to się mieści w wytycznych KK:
http://www.opoka.org.pl/b...enskie_09.html#
rozdział Separacja z innych przyczyn?
Nie wiem.

O roślince mądre. Tak to jest.
Tylko że akurat mi to powiedziała pani pediatra. Poszłam po skierowanie na terapię dla dzieci. Pyta o powód. Ja że kryzys małżeński i więcej nie rozwijam. Ona po chwili milczenia: "O wszystko trzeba dbać...."
I wypisała skierowanie. A ja długo długo myślałam o jej słowach. I ciągle brzmią mi w głowie, takie proste.


W przebaczeniu w kryzysie małżeńskim przebaczenie samemu sobie jest bardzo trudne ale chyba też bardzo ważne..

No to są już takie bardzo osobiste zawiłości.
Na moje świeckie oko, to łatwo zostało to odejście usprawiedliwione...
ale co ja wiem?
Czy to się mieści w wytycznych KK:
http://www.opoka.org.pl/b...enskie_09.html#
rozdział Separacja z innych przyczyn?
Nie wiem.

O roślince mądre. Tak to jest.
Tylko że akurat mi to powiedziała pani pediatra. Poszłam po skierowanie na terapię dla dzieci. Pyta o powód. Ja że kryzys małżeński i więcej nie rozwijam. Ona po chwili milczenia: "O wszystko trzeba dbać...."
I wypisała skierowanie. A ja długo długo myślałam o jej słowach. I ciągle brzmią mi w głowie, takie proste.


W przebaczeniu w kryzysie małżeńskim przebaczenie samemu sobie jest bardzo trudne ale chyba też bardzo ważne..

[DHL1]

Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość...


Zawierając sakrament małżeństwa narzeczeni ślubują sobie wzajemnie miłość, wierność i uczciwość małżeńską aż do śmierci, a Pana Boga biorą za świadka swoich słów i proszą Go o pomoc do wypełnienia swoich ślubów. Wypowiadane słowa mają głęboki sens, który nie zawsze jest rozumiany przez współczesnego człowieka. Przyjrzyjmy się bliżej treści zawartej w przysiędze.


Miłość

Poprzez ślub miłości małżonkowie zobowiązują się do okazywania sobie miłości i jej pogłębienia, czyli do życia w miłości (prawdziwej i na całe życie). Do osiągnięcia takiej miłości potrzebny jest stały wysiłek ze strony człowieka i łaska miłości, którą daje Chrystus małżonkom w sakramencie małżeństwa.

Miłość małżeńska jako wola czynienia dobra współmałżonkowi ma charakter daru wzajemnego i wzajemnej pomocy we wszystkich dziedzinach wspólnego życia. Wyraża je i dopełnia w szczególny sposób uczciwe i godne współżycie małżeńskie, gdyż miłość mężczyzny i kobiety jest z samej istoty religijna nie tylko w wymiarze duchowym, ale również cielesnym. Objawia się ona w gestach, słowach, uczuciach i wzruszeniach, a najbardziej swoisty wyraz znajduje w akcie zjednoczenia małżeńskiego.

Żeby pojąć prawdziwą miłość trzeba zadać sobie pytanie kim jest człowiek, bo prawdziwa koncepcja miłości bazuje na koncepcji człowieka. W prawdziwej miłości musi być zachowana godność osoby ludzkiej, jej relacja do Stwórcy i jej prawo do samorealizacji. Miłość małżeńska musi zawierać wszystkie te elementy, a ponadto jest wspólnym podjęciem zadań.

Słowem „miłość” określamy często własne uczucia. W tak rozumianej miłości drugi człowiek jest wartością o tyle tylko, o ile jest źródłem naszych przeżyć. Poniża go to, bo stawia w pewnym sensie na równi z rzeczami, których używa się dla własnej korzyści.

Prawdziwa miłość polega na przyjaźni, życzliwości i szacunku dla ukochanej osoby i czynienia jej zawsze dobra, nawet wtedy, gdy wymaga to ofiary. Człowiek prawdziwie kochający gotów jest uczynić wszystko co w jego mocy dla dobra drugiego człowieka.

Aby miłość była prawdziwa, musi objąć całego człowieka. Prawdziwa miłość akceptuje człowieka, zdając sobie sprawę z jej braków, ale rozwój miłości pozwala te braki uzupełniać. Prawdziwa miłość jest wspólną drogą do świętości, jest rozwojem który nie niszczy, lecz wydobywa dobro. Miłość prawdziwa jest bezinteresowna, chce dawać, nie brać, zabiega o dobro drugiego człowieka. Jej istota polega na dzieleniu się wszystkim co ma i wszystkim czym jest. Miłość jest wzajemna. Dar miłości jest więc darem osoby.

W miłości dojrzałej zjednoczenie kobiety i mężczyzny jest tak silne, że żadne z nich nie wyobraża sobie życia bez siebie. Jedno dla drugiego jest osobą najważniejszą i jedyną, wyróżnioną spośród wszystkich na świecie.

Miłość małżeńska znajduje swój najdoskonalszy wyraz i najpełniejsze urzeczywistnienie w potomstwie. Prawdziwa, dojrzała miłość chce być płodna i dąży do założenia rodziny. Miłość, która wyklucza dziecko, nie jest jeszcze miłością dojrzałą. Płodność jest czymś tak podstawowym w miłości, że Kościół nie uważa za ważne takiego małżeństwa, w którym uprzednio i bezwarunkowo wykluczono potomstwo.

Miłość dojrzała jest integralną postawą człowieka. Kształtowanie w sobie postawy miłości dojrzałej wymaga jednak wysiłku przez cały okres młodości, a jeszcze bardziej w wieku dojrzałym.


Wierność

jest naturalnym wyrazem prawdziwej przyjaźni i miłości. W ścisłym swym znaczeniu wyraża się ona w niepodejmowaniu kontaktów płciowych z osoba trzecią. Kontakty takie są wielką krzywdą dla współmałżonka i dlatego noszą nazwę zdrady małżeńskiej. Wierność jest prawdziwym wyrazem miłości do współmałżonka i szacunku do współżycia płciowego, które prawdziwym znakiem miłości może być tylko w małżeństwie.

Nie tylko o wierność fizyczną chodzi. Małżonkowie których serca nie tworzą jedności, ale chodzą swoimi drogami, nie mogą realizować ideału doskonałego związku, mimo zewnętrznej wierności. Nieobecność duchowa w ognisku domowym jest równie niebezpieczna jak niewierność fizyczna.

Ślubowana wierność zobowiązuje małżonków do pielęgnowania, rozwijania i pogłębiania uczuć, ponieważ nie ma wierności bez miłości. Z drugiej strony wierność nie może być chciwa, zaborcza, nie może ranić przez całkowite uzależnienie drugiej osoby, traktowanie jej jako swojej własności. Taka postawa sprzeciwiałaby się rozwojowi i godności drugiej osoby.

Wierność nakłada obowiązek odpowiedzialnego dobrania sobie partnera, aby można było z nim iść wspólną drogą. Decyzja ta musi być więc poprzedzona poważną refleksją.


Uczciwość

Zobowiązuje małżonków do życia czystego, zgodnie z ich stanem, rozumnego kierowania sferą seksualną oraz poszanowania w drugim godności człowieka i dziecka Bożego. W ślubie uczciwości małżeńskiej chodzi o to, by we współżyciu małżeńskim wyrażał się szacunek dla współmałżonka, liczenie się z jego potrzebami, pragnieniami, czy trudnościami.

Prawo do okresowego powstrzymywania się od współżycia płciowego pozwala małżonkom na planowanie poczęć z uszanowaniem uczciwości małżeńskiej. Jeśli małżonkowie mają słuszne powody, aby w danym okresie swego małżeństwa nie przekazywać życia, wtedy mogą powstrzymywać się od współżycia płciowego w dniach płodności żony. Takie planowanie poczęć jest uczciwe.

Nieuczciwością małżeńską jest stosowanie przez męża lub żonę jakichkolwiek środków, lub metod antykoncepcyjnych.

Ślubem uczciwości małżeńskiej przyrzekają sobie zatem małżonkowie, że ich wspólne współżycie płciowe będzie zgodne z porządkiem moralnym, a wiec we współżyciu uszanują wzajemnie swoją ludzką godność, a z drugiej strony, że będzie ono w pełni prawidłowe.

Ponadto uczciwość małżeńska domaga się wzajemnej życzliwości, uprzejmości w słowach i w postępowaniu, cierpliwego znoszenia wad bez wzajemnych wymówek i kłótni oraz niesienia pomocy i radości.

Uczciwość małżeńska domaga się, aby żadna ze stron nie była przez drugą wykorzystywana. Chodzi o to, aby wykonywać uczciwie swoje obowiązki. Małżonkowie mają wspólnie troszczyć się o siebie.


…oraz to, że cię nie opuszczę aż do śmierci…

Małżeństwo określa się jako najgłębszą wspólnotę życia i miłości. Troska o dobro człowieka któremu ślubowało się miłość, domaga się trwania przy nim w dobrej i złej woli, zarówno w okolicznościach sprzyjających jak i niesprzyjających temu trwaniu przy sobie. Słowa przysięgi małżeńskiej odnoszą się do nierozerwalności małżeńskiej. Małżeństwo ważnie zawarte i dopełnione jest rozwiązywane tylko przez śmierć jednego z małżonków.


…Tak mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący w Trójcy Jedyny i Wszyscy Święci

Przysięga małżeńska zobowiązuje dwojga ludzi do wspólnego życia w prawdzie wobec siebie i Boga. To rodzaj „umowy” przed Bogiem, który cementuje związek i udziela łaski.

Sakrament to dar Boga dla człowieka. Małżonkowie uczą się wierności dla siebie i dla Boga.

Ostatnia część przysięgi małżeńskiej jest prośbą zwróconą także do świętych. Warto więc we wspólnej modlitwie sięgać po taką nadprzyrodzoną pomoc z nieba.

Czym zatem jest przysięga dla człowieka współczesnego? Czym ona jest dla nas wszystkich? Przysięga małżeńska jest dla nas zadaniem, z którego zdajemy egzamin każdego dnia, a obrączka jest znakiem miłości, wierności i uczciwości…


JACKU zamiast skupiać się nad sensem tego czy twoja zona jest na TAK...czy NIE
w zakresie przysięgi małżeńskiej..
najpierw warto wiedzieć co poszczególne słowa znaczą....
potem odnieść się samemu do nich-znaczy odszukać własny udział w tym ..

i dopiero reszta

pozdrawiam

Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość...


Zawierając sakrament małżeństwa narzeczeni ślubują sobie wzajemnie miłość, wierność i uczciwość małżeńską aż do śmierci, a Pana Boga biorą za świadka swoich słów i proszą Go o pomoc do wypełnienia swoich ślubów. Wypowiadane słowa mają głęboki sens, który nie zawsze jest rozumiany przez współczesnego człowieka. Przyjrzyjmy się bliżej treści zawartej w przysiędze.


Miłość

Poprzez ślub miłości małżonkowie zobowiązują się do okazywania sobie miłości i jej pogłębienia, czyli do życia w miłości (prawdziwej i na całe życie). Do osiągnięcia takiej miłości potrzebny jest stały wysiłek ze strony człowieka i łaska miłości, którą daje Chrystus małżonkom w sakramencie małżeństwa.

Miłość małżeńska jako wola czynienia dobra współmałżonkowi ma charakter daru wzajemnego i wzajemnej pomocy we wszystkich dziedzinach wspólnego życia. Wyraża je i dopełnia w szczególny sposób uczciwe i godne współżycie małżeńskie, gdyż miłość mężczyzny i kobiety jest z samej istoty religijna nie tylko w wymiarze duchowym, ale również cielesnym. Objawia się ona w gestach, słowach, uczuciach i wzruszeniach, a najbardziej swoisty wyraz znajduje w akcie zjednoczenia małżeńskiego.

Żeby pojąć prawdziwą miłość trzeba zadać sobie pytanie kim jest człowiek, bo prawdziwa koncepcja miłości bazuje na koncepcji człowieka. W prawdziwej miłości musi być zachowana godność osoby ludzkiej, jej relacja do Stwórcy i jej prawo do samorealizacji. Miłość małżeńska musi zawierać wszystkie te elementy, a ponadto jest wspólnym podjęciem zadań.

Słowem „miłość” określamy często własne uczucia. W tak rozumianej miłości drugi człowiek jest wartością o tyle tylko, o ile jest źródłem naszych przeżyć. Poniża go to, bo stawia w pewnym sensie na równi z rzeczami, których używa się dla własnej korzyści.

Prawdziwa miłość polega na przyjaźni, życzliwości i szacunku dla ukochanej osoby i czynienia jej zawsze dobra, nawet wtedy, gdy wymaga to ofiary. Człowiek prawdziwie kochający gotów jest uczynić wszystko co w jego mocy dla dobra drugiego człowieka.

Aby miłość była prawdziwa, musi objąć całego człowieka. Prawdziwa miłość akceptuje człowieka, zdając sobie sprawę z jej braków, ale rozwój miłości pozwala te braki uzupełniać. Prawdziwa miłość jest wspólną drogą do świętości, jest rozwojem który nie niszczy, lecz wydobywa dobro. Miłość prawdziwa jest bezinteresowna, chce dawać, nie brać, zabiega o dobro drugiego człowieka. Jej istota polega na dzieleniu się wszystkim co ma i wszystkim czym jest. Miłość jest wzajemna. Dar miłości jest więc darem osoby.

W miłości dojrzałej zjednoczenie kobiety i mężczyzny jest tak silne, że żadne z nich nie wyobraża sobie życia bez siebie. Jedno dla drugiego jest osobą najważniejszą i jedyną, wyróżnioną spośród wszystkich na świecie.

Miłość małżeńska znajduje swój najdoskonalszy wyraz i najpełniejsze urzeczywistnienie w potomstwie. Prawdziwa, dojrzała miłość chce być płodna i dąży do założenia rodziny. Miłość, która wyklucza dziecko, nie jest jeszcze miłością dojrzałą. Płodność jest czymś tak podstawowym w miłości, że Kościół nie uważa za ważne takiego małżeństwa, w którym uprzednio i bezwarunkowo wykluczono potomstwo.

Miłość dojrzała jest integralną postawą człowieka. Kształtowanie w sobie postawy miłości dojrzałej wymaga jednak wysiłku przez cały okres młodości, a jeszcze bardziej w wieku dojrzałym.


Wierność

jest naturalnym wyrazem prawdziwej przyjaźni i miłości. W ścisłym swym znaczeniu wyraża się ona w niepodejmowaniu kontaktów płciowych z osoba trzecią. Kontakty takie są wielką krzywdą dla współmałżonka i dlatego noszą nazwę zdrady małżeńskiej. Wierność jest prawdziwym wyrazem miłości do współmałżonka i szacunku do współżycia płciowego, które prawdziwym znakiem miłości może być tylko w małżeństwie.

Nie tylko o wierność fizyczną chodzi. Małżonkowie których serca nie tworzą jedności, ale chodzą swoimi drogami, nie mogą realizować ideału doskonałego związku, mimo zewnętrznej wierności. Nieobecność duchowa w ognisku domowym jest równie niebezpieczna jak niewierność fizyczna.

Ślubowana wierność zobowiązuje małżonków do pielęgnowania, rozwijania i pogłębiania uczuć, ponieważ nie ma wierności bez miłości. Z drugiej strony wierność nie może być chciwa, zaborcza, nie może ranić przez całkowite uzależnienie drugiej osoby, traktowanie jej jako swojej własności. Taka postawa sprzeciwiałaby się rozwojowi i godności drugiej osoby.

Wierność nakłada obowiązek odpowiedzialnego dobrania sobie partnera, aby można było z nim iść wspólną drogą. Decyzja ta musi być więc poprzedzona poważną refleksją.


Uczciwość

Zobowiązuje małżonków do życia czystego, zgodnie z ich stanem, rozumnego kierowania sferą seksualną oraz poszanowania w drugim godności człowieka i dziecka Bożego. W ślubie uczciwości małżeńskiej chodzi o to, by we współżyciu małżeńskim wyrażał się szacunek dla współmałżonka, liczenie się z jego potrzebami, pragnieniami, czy trudnościami.

Prawo do okresowego powstrzymywania się od współżycia płciowego pozwala małżonkom na planowanie poczęć z uszanowaniem uczciwości małżeńskiej. Jeśli małżonkowie mają słuszne powody, aby w danym okresie swego małżeństwa nie przekazywać życia, wtedy mogą powstrzymywać się od współżycia płciowego w dniach płodności żony. Takie planowanie poczęć jest uczciwe.

Nieuczciwością małżeńską jest stosowanie przez męża lub żonę jakichkolwiek środków, lub metod antykoncepcyjnych.

Ślubem uczciwości małżeńskiej przyrzekają sobie zatem małżonkowie, że ich wspólne współżycie płciowe będzie zgodne z porządkiem moralnym, a wiec we współżyciu uszanują wzajemnie swoją ludzką godność, a z drugiej strony, że będzie ono w pełni prawidłowe.

Ponadto uczciwość małżeńska domaga się wzajemnej życzliwości, uprzejmości w słowach i w postępowaniu, cierpliwego znoszenia wad bez wzajemnych wymówek i kłótni oraz niesienia pomocy i radości.

Uczciwość małżeńska domaga się, aby żadna ze stron nie była przez drugą wykorzystywana. Chodzi o to, aby wykonywać uczciwie swoje obowiązki. Małżonkowie mają wspólnie troszczyć się o siebie.


…oraz to, że cię nie opuszczę aż do śmierci…

Małżeństwo określa się jako najgłębszą wspólnotę życia i miłości. Troska o dobro człowieka któremu ślubowało się miłość, domaga się trwania przy nim w dobrej i złej woli, zarówno w okolicznościach sprzyjających jak i niesprzyjających temu trwaniu przy sobie. Słowa przysięgi małżeńskiej odnoszą się do nierozerwalności małżeńskiej. Małżeństwo ważnie zawarte i dopełnione jest rozwiązywane tylko przez śmierć jednego z małżonków.


…Tak mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący w Trójcy Jedyny i Wszyscy Święci

Przysięga małżeńska zobowiązuje dwojga ludzi do wspólnego życia w prawdzie wobec siebie i Boga. To rodzaj „umowy” przed Bogiem, który cementuje związek i udziela łaski.

Sakrament to dar Boga dla człowieka. Małżonkowie uczą się wierności dla siebie i dla Boga.

Ostatnia część przysięgi małżeńskiej jest prośbą zwróconą także do świętych. Warto więc we wspólnej modlitwie sięgać po taką nadprzyrodzoną pomoc z nieba.

Czym zatem jest przysięga dla człowieka współczesnego? Czym ona jest dla nas wszystkich? Przysięga małżeńska jest dla nas zadaniem, z którego zdajemy egzamin każdego dnia, a obrączka jest znakiem miłości, wierności i uczciwości…


JACKU zamiast skupiać się nad sensem tego czy twoja zona jest na TAK...czy NIE
w zakresie przysięgi małżeńskiej..
najpierw warto wiedzieć co poszczególne słowa znaczą....
potem odnieść się samemu do nich-znaczy odszukać własny udział w tym ..

i dopiero reszta

pozdrawiam

[DHL1]

[mare1966]

DHL

Cytat:

właśnie o tym co usłyszałem z ust mego przewodnika duchowego... to proste moc nadziei .... czy moja żona nie związana z nikim innym...nie idąca droga zdrady, zauroczenia innym ma prawo wyjść z sakramentu i małżeństwa??? ma prawo....bo dom był niesolidny...bo dom się zawalił.... "Wyjść z sakramentu , z małżeństwa " ? bo się nie sprawdziłeś itp. ? BZDURY BZDURY BZDURY ............. wybacz DHL to moje zdanie i nie krytykuję Twojego intelektu tylko takie widzenie czy ma prawo mówić o mnie były mąż??? ma prawo....bo tamten mąż był niesolidny ..... BYŁY ? Kolejne bzdury ! Czy zatem postawiona w sytuacji ruin i gruzów ma prawo do własnych wyborów, pamiętając to że gwarancje liche były??? Byboru dokonała przy ołtarzu , a "gwarancje" ??????????? ma prawo nie wierzyć w gotowość ,jak i może to Bóg widzi

Ja rozumiem , jakby tak zona pisała !
A może Ty tylko sprawdzasz
co my na takie jej tłumaczenie ?

DHL

Cytat:

właśnie o tym co usłyszałem z ust mego przewodnika duchowego... to proste moc nadziei .... czy moja żona nie związana z nikim innym...nie idąca droga zdrady, zauroczenia innym ma prawo wyjść z sakramentu i małżeństwa??? ma prawo....bo dom był niesolidny...bo dom się zawalił.... "Wyjść z sakramentu , z małżeństwa " ? bo się nie sprawdziłeś itp. ? BZDURY BZDURY BZDURY ............. wybacz DHL to moje zdanie i nie krytykuję Twojego intelektu tylko takie widzenie czy ma prawo mówić o mnie były mąż??? ma prawo....bo tamten mąż był niesolidny ..... BYŁY ? Kolejne bzdury ! Czy zatem postawiona w sytuacji ruin i gruzów ma prawo do własnych wyborów, pamiętając to że gwarancje liche były??? Byboru dokonała przy ołtarzu , a "gwarancje" ??????????? ma prawo nie wierzyć w gotowość ,jak i może to Bóg widzi

Ja rozumiem , jakby tak zona pisała !
A może Ty tylko sprawdzasz
co my na takie jej tłumaczenie ?

[tiliana]