[MonikaMaria3]

Cytat:

Mój mąż kiedyś uważał, że takie pisanie nic nie znaczy. Znaczy. Tak zaczynają się zdrady emocjonalne.

Właśnie to jest najgorsze. Bo mąż obdarza zaufaniem obcą kobietę, która na dodatek ma podstawy wykształcenia pychologicznego, a żona jest wstretna, bo marudzi. Tylko, że żona marudzi bo tak naprawdę nie czuje się żoną, skoro obca kobieta wie więcej. I tak powtaje błędne koło.
Jedni mówią żadnych koleżanek. Drudzy nie bądź zaborcza. A j po prostu nie wiem, co robic i myslec... Chciałabym żeby mąż był tylko ze mną, ale sama wiem, że też powoli zacznę się dusic. Nie wiem, jak jasne granic postawic, bo o ile z tamtą co miał romans było o tyle łatwiej, że ona go olała, to ta jak Tomek się dłużej nie odzywa, to sama zaczyna. I niby zawsze twierdzi, wraz ze swoim mężem, że to nic złego.
najgorsze jest to, że przyjeżdża jak mnie nie ma. A mąż mówi, że czuje się z tym źle, ale nie umie odmówic. Nie nie są w domu sami i ona wpada tylko na chwile.
Tak naprawdę marzyłam o paczce znajomych małżeństw. Wspólne wyjazdy, wygłupy... Ale z jasnymi granicami; ja mam męża, ty żonę nasi małżonkowie są najważniejsi. Nie, że mój mąż będzie flirtował z żoną od innego, zresztą za jego pozwoleniem, a swoją żonę oleje.
Żeby jeszcze mój mąz chciał wogóle do Kościoła chodzic... nawet siłą go tam nie zaciągnę. A co dopiero o jakiś warztatach, o jakiś wykładach, rekolekcjach....
Próbowałam z nią rozmawiac, ale to niewiele daje. Wzbudza we mnie tylko jeszcze większe poczucie tego, że czuje się zaborcza.

Cytat:

Mój mąż kiedyś uważał, że takie pisanie nic nie znaczy. Znaczy. Tak zaczynają się zdrady emocjonalne.

Właśnie to jest najgorsze. Bo mąż obdarza zaufaniem obcą kobietę, która na dodatek ma podstawy wykształcenia pychologicznego, a żona jest wstretna, bo marudzi. Tylko, że żona marudzi bo tak naprawdę nie czuje się żoną, skoro obca kobieta wie więcej. I tak powtaje błędne koło.
Jedni mówią żadnych koleżanek. Drudzy nie bądź zaborcza. A j po prostu nie wiem, co robic i myslec... Chciałabym żeby mąż był tylko ze mną, ale sama wiem, że też powoli zacznę się dusic. Nie wiem, jak jasne granic postawic, bo o ile z tamtą co miał romans było o tyle łatwiej, że ona go olała, to ta jak Tomek się dłużej nie odzywa, to sama zaczyna. I niby zawsze twierdzi, wraz ze swoim mężem, że to nic złego.
najgorsze jest to, że przyjeżdża jak mnie nie ma. A mąż mówi, że czuje się z tym źle, ale nie umie odmówic. Nie nie są w domu sami i ona wpada tylko na chwile.
Tak naprawdę marzyłam o paczce znajomych małżeństw. Wspólne wyjazdy, wygłupy... Ale z jasnymi granicami; ja mam męża, ty żonę nasi małżonkowie są najważniejsi. Nie, że mój mąż będzie flirtował z żoną od innego, zresztą za jego pozwoleniem, a swoją żonę oleje.
Żeby jeszcze mój mąz chciał wogóle do Kościoła chodzic... nawet siłą go tam nie zaciągnę. A co dopiero o jakiś warztatach, o jakiś wykładach, rekolekcjach....
Próbowałam z nią rozmawiac, ale to niewiele daje. Wzbudza we mnie tylko jeszcze większe poczucie tego, że czuje się zaborcza.

[zenia1780]

[Tolek52]

[niezapominajka8]

Żeby jeszcze mój mąz chciał wogóle do Kościoła chodzic... nawet siłą go tam nie zaciągnę. A co dopiero o jakiś warztatach, o jakiś wykładach, rekolekcjach....

A po co ma chodzić? Jak nie czuje takiej potrzeby nie zmuszaj go. Przestoi jedną godzinę i co dalej?
Moniko mój mąż nie jest jakoś bardzo religijny. Ma taka pracę, ze w święta i niedziele pracuję. Kiedyś na niego się wkurzyłam i powiedziałam, że skoro w niedzielę nie chodzi powinien na tygodniu iść. Odparł, że z tego się spowiadał i spowiednik powiedział, że skoro ma taką pracę wcale nie musi chodzić na tygodniu - cóż ten spowiednik bierze to na swoje barki, ja odpuściłam. Choć wkurzam się, że czasami jak wypada, że 3 niedziele w miesiącu pracuje. Zresztą jak rozmawiam z mężem to on mi mówi, że może i codziennie chodzić do kościoła, aby mi pewne rzeczy udowodnić, ale jest ze mną uczciwy i mówi nie mam takiej potrzeby i proszę nie zmuszaj mnie. Uszanowałam to.

Poza tym kościół jest bardzo kobiecy i generalnie większość panów, których ja znam tam się po prostu nudzi. Albo idzie z tradycji, przyzwyczajenia, popatrzeć jakie dziewczyny przychodzą itd. Chyba niewiele osób tak świadomie przychodzi spotkać się z Chrystusem. Ja też się na tym łapie i pytam siebie po co tu przyszłam??

Moniko ja to odczytuję w ten sposób, że każdy ma swój czas nawrócenia. Na dzień dzisiejszy niewątpliwie mój mąż jest innym człowiekiem. Trochę kombinowałam jak ty, aż w końcu poddałam się. To Bóg znajdzie odpowiednią lukę w jego sercu, aby całkowicie za nim popłynął. To takie trudne, bo zwłaszcza my kobiety mamy taka misję, aby facet dla nas się nawrócił, a tak na prawdę on ma się nawrócić sam dla siebie, dla swojego zbawienia. My mamy Bogu nie utrudniać i kochać mądrze. A mądre kochanie to tak jak z dzieckiem, ponieważ Cię kocham nie pozwolę Ci na pewne rzeczy dla twojego dobra.
A tu chodzi o nasze życie wieczne

Wydaję mi się, że na dzień dzisiejszy to ty nic nie wskórasz jak będziesz go do czegokolwiek zachęcała. Koleżanka psycholog wmówi mu, że próbujesz nim kierować, manipulować itp. To go tylko rozwścieczy.

Pozdrawiam i polecam na ten czas modlitwę


MODLITWA O POKÓJ DUCHA
O Boże, użycz mi pogody ducha,
abym godził się z tym,
czego nie mogę zmienić,
odwagi, abym zmieniał to, co mogę zmienić,
i mądrości, abym odróżniał jedno od drugiego.

Pozwól mi, cały ten dzień przeżyć
w świadomości upływającego czasu.

Pozwól mi rozkoszować się chwilą
w świadomości jej ograniczenia.

Pozwól mi zaakceptować konieczność,
jako drogę do wewnętrznego pokoju.

Pozwól mi, za przykładem Jezusa,
przyjąć także ten grzeszny świat, jakim jest,
a nie, jakim ja chciałbym, aby był.

Pozwól mi zaufać, że będzie dobrze,
jeśli zdam się na Ciebie i Twoją wolę.

Tak będę mógł być szczęśliwym w tym życiu
i osiągnąć pełnię szczęścia z Tobą
w życiu wiecznym. Amen.

Żeby jeszcze mój mąz chciał wogóle do Kościoła chodzic... nawet siłą go tam nie zaciągnę. A co dopiero o jakiś warztatach, o jakiś wykładach, rekolekcjach....

A po co ma chodzić? Jak nie czuje takiej potrzeby nie zmuszaj go. Przestoi jedną godzinę i co dalej?
Moniko mój mąż nie jest jakoś bardzo religijny. Ma taka pracę, ze w święta i niedziele pracuję. Kiedyś na niego się wkurzyłam i powiedziałam, że skoro w niedzielę nie chodzi powinien na tygodniu iść. Odparł, że z tego się spowiadał i spowiednik powiedział, że skoro ma taką pracę wcale nie musi chodzić na tygodniu - cóż ten spowiednik bierze to na swoje barki, ja odpuściłam. Choć wkurzam się, że czasami jak wypada, że 3 niedziele w miesiącu pracuje. Zresztą jak rozmawiam z mężem to on mi mówi, że może i codziennie chodzić do kościoła, aby mi pewne rzeczy udowodnić, ale jest ze mną uczciwy i mówi nie mam takiej potrzeby i proszę nie zmuszaj mnie. Uszanowałam to.

Poza tym kościół jest bardzo kobiecy i generalnie większość panów, których ja znam tam się po prostu nudzi. Albo idzie z tradycji, przyzwyczajenia, popatrzeć jakie dziewczyny przychodzą itd. Chyba niewiele osób tak świadomie przychodzi spotkać się z Chrystusem. Ja też się na tym łapie i pytam siebie po co tu przyszłam??

Moniko ja to odczytuję w ten sposób, że każdy ma swój czas nawrócenia. Na dzień dzisiejszy niewątpliwie mój mąż jest innym człowiekiem. Trochę kombinowałam jak ty, aż w końcu poddałam się. To Bóg znajdzie odpowiednią lukę w jego sercu, aby całkowicie za nim popłynął. To takie trudne, bo zwłaszcza my kobiety mamy taka misję, aby facet dla nas się nawrócił, a tak na prawdę on ma się nawrócić sam dla siebie, dla swojego zbawienia. My mamy Bogu nie utrudniać i kochać mądrze. A mądre kochanie to tak jak z dzieckiem, ponieważ Cię kocham nie pozwolę Ci na pewne rzeczy dla twojego dobra.
A tu chodzi o nasze życie wieczne

Wydaję mi się, że na dzień dzisiejszy to ty nic nie wskórasz jak będziesz go do czegokolwiek zachęcała. Koleżanka psycholog wmówi mu, że próbujesz nim kierować, manipulować itp. To go tylko rozwścieczy.

Pozdrawiam i polecam na ten czas modlitwę


MODLITWA O POKÓJ DUCHA
O Boże, użycz mi pogody ducha,
abym godził się z tym,
czego nie mogę zmienić,
odwagi, abym zmieniał to, co mogę zmienić,
i mądrości, abym odróżniał jedno od drugiego.

Pozwól mi, cały ten dzień przeżyć
w świadomości upływającego czasu.

Pozwól mi rozkoszować się chwilą
w świadomości jej ograniczenia.

Pozwól mi zaakceptować konieczność,
jako drogę do wewnętrznego pokoju.

Pozwól mi, za przykładem Jezusa,
przyjąć także ten grzeszny świat, jakim jest,
a nie, jakim ja chciałbym, aby był.

Pozwól mi zaufać, że będzie dobrze,
jeśli zdam się na Ciebie i Twoją wolę.

Tak będę mógł być szczęśliwym w tym życiu
i osiągnąć pełnię szczęścia z Tobą
w życiu wiecznym. Amen.

[Dabo]

[quote="MonikaMaria3"]Tylko, że żona marudzi bo tak naprawdę n[podstawy wykształcenia pychologicznego, a żona jest wstretna, bo marudzi. Tylko, że żona marudzi bo tak naprawdę nie czuje się żoną, skoro obca kobieta wie więcej. I tak powtaje błędne koło.
Guzuk prawda że ona czy on (ta nasza konkurencja) wie więcej. Raczej odwrotnie , to moja żona, czy mąz z którym się tyle jest, zna mnie już tak doskonale,że co? że nic nie wymyślę jaki to ja bochater. A tak tu cos nowego nieświadomego, można pododawac , jak mi źle i nie dobrze i wogule. Powiem tak. W identycznie durny sposób wpadłem w kałabanie, że ja miałem komu ponarzekać i ona też - prawie jak tu na forum. Tyle że tu jest mocny fundament, i kilka osób które warują nad porzadkiem obyczajów.
Raczej to jest tak .że poznaliśmy swoje ślubne połowy na tyle że niby nic wiecej się nie dowiemy- no to zoong. Bo łatwiej obcemu się wyżalic niż z otwartą przyłbicą powiedzieć swojej żonie -słaby jestem- pomóż.

[quote="MonikaMaria3"]Tylko, że żona marudzi bo tak naprawdę n[podstawy wykształcenia pychologicznego, a żona jest wstretna, bo marudzi. Tylko, że żona marudzi bo tak naprawdę nie czuje się żoną, skoro obca kobieta wie więcej. I tak powtaje błędne koło.
Guzuk prawda że ona czy on (ta nasza konkurencja) wie więcej. Raczej odwrotnie , to moja żona, czy mąz z którym się tyle jest, zna mnie już tak doskonale,że co? że nic nie wymyślę jaki to ja bochater. A tak tu cos nowego nieświadomego, można pododawac , jak mi źle i nie dobrze i wogule. Powiem tak. W identycznie durny sposób wpadłem w kałabanie, że ja miałem komu ponarzekać i ona też - prawie jak tu na forum. Tyle że tu jest mocny fundament, i kilka osób które warują nad porzadkiem obyczajów.
Raczej to jest tak .że poznaliśmy swoje ślubne połowy na tyle że niby nic wiecej się nie dowiemy- no to zoong. Bo łatwiej obcemu się wyżalic niż z otwartą przyłbicą powiedzieć swojej żonie -słaby jestem- pomóż.

[MonikaMaria3]

Cytat:

A mądre kochanie to tak jak z dzieckiem, ponieważ Cię kocham nie pozwolę Ci na pewne rzeczy dla twojego dobra.

Niezapominajko, ale jak ja mam to zrobic. Chcę by zakończył tą bliską znajomośc. Ale bez sensu jest stawianie granic, skoro on nie odejdzie z domu, a tak byłoby najprościej, a ja teraz nie mam też gdzie pójśc. Zresztą dlaczego ja za jego błędy mam pokutowac i tułac się po rodzicach, skoro oboje robilismy to mieszkanie, włozylismy w nie kupę kasy... A że jest tragiczne, trudno. Musiałam je wziąc, bo inaczej wyrzuciliby mnie z listy mieszkaniówki. I rozumiem też jego, że nie chce odejśc. Pracował tu codziennie, by jakoś wyglądało.
Jak mu pokazac, że nie zgadzam się na jego przyjaźnie z kobietami, bo są niebezpieczne. Niby oboje pilnują granic, jej mąż nie ma nic przeciwko by oni się widywali, Tomek nie wraca z nią z pracy autem, tylko na piechotę, bym ja się nie czepiała... Ale najgorsze jest to, że ja mu po prostu nie wierzę w to co mówi. I jestem zazdrosna, że inna kobieta jest lepsza ode mnie. Chcę by on o mnie zabiegał, by szalał za mną jak w czasie, gdy byliśmy parą. By dbał o moje bezpieczeństwo, a nie olewał go. Bym zawsze mogła na niego liczyc i żeby rodzina była na pierwszym miejscu....jedynie Bogu mogę to pierwsze miejsce oddac.
A tak niczego nie jestem pewna. Jaką mam gwarancję, że oni nie sypiają ze sobą ukradkiem... Przecież od 3 tygodni nie było między nami seksu. Mąż twierdzi, że to dlatego, że ja się czepiam o wszystko i on po prostu jest na mnie zły. Facet, który nie chce seksu? Nie rozumiem.... jaką mam gwarancję, że oboje nie kłamią? Przy niej mąż wogóle nie okazuje mi czułości, bardziej ją zaczepia jak mnie. A na dodatek ona wyjeżdża ze swoimi mądrościami. Boję się, że ma ukryte motywy. Jej mąż jest wiele lat starszy od niej, często się kłócą. Mój mąz jest przystojny, zabawny... na wygląd leci każda.... A charakter pokazuje ten najlepszy, zawsze sklonny do żartów i pomocy... Tylko, że nie dla mnie.
Gdy kazałam mu wybierac ja albo ona, powiedział, że to ja jestem najważniejsza.... Ale tego wogóle nie pokazuje. Jestem narwana, wiem... Chciałabym by ciągle ze mną rozmawiał o naszych problemach, spędzał cały czas z nami, non stop przytulał i kajał się za swoje błedy. Potrzebuję tego tak bardzo... Wiem, że to egoistyczne, ale ja się tu duszę... Wszystko jest takie obce, wstydzę się go, nie umiem kochac... Patrzę i widzę najczarniejsze scenariusze...Wogóle nie widzę przyszłości z tym człowiekiem, bo wydaje mi się, że mu nie zalezy. Skoro przez koleżanki były problemy, czemu pojawiają się kolejne?
A on zawsze mówi, to nie ja chcę rozwodu tylko ty. Dla kogo robię od świtu do nocy, dla kogo robię obiady jak jestem w domu....Tylko, że jego praca jest mało płatna. 1000 zł za 250 godzin... A jak chcę by zmienił, to się wścieka. Mysle, że to przez nią. I przez ludzi tam pracujących, sama młodzież. Dlaczego po prostu nie zajmie ię naszą rodziną?

Cytat:

A mądre kochanie to tak jak z dzieckiem, ponieważ Cię kocham nie pozwolę Ci na pewne rzeczy dla twojego dobra.

Niezapominajko, ale jak ja mam to zrobic. Chcę by zakończył tą bliską znajomośc. Ale bez sensu jest stawianie granic, skoro on nie odejdzie z domu, a tak byłoby najprościej, a ja teraz nie mam też gdzie pójśc. Zresztą dlaczego ja za jego błędy mam pokutowac i tułac się po rodzicach, skoro oboje robilismy to mieszkanie, włozylismy w nie kupę kasy... A że jest tragiczne, trudno. Musiałam je wziąc, bo inaczej wyrzuciliby mnie z listy mieszkaniówki. I rozumiem też jego, że nie chce odejśc. Pracował tu codziennie, by jakoś wyglądało.
Jak mu pokazac, że nie zgadzam się na jego przyjaźnie z kobietami, bo są niebezpieczne. Niby oboje pilnują granic, jej mąż nie ma nic przeciwko by oni się widywali, Tomek nie wraca z nią z pracy autem, tylko na piechotę, bym ja się nie czepiała... Ale najgorsze jest to, że ja mu po prostu nie wierzę w to co mówi. I jestem zazdrosna, że inna kobieta jest lepsza ode mnie. Chcę by on o mnie zabiegał, by szalał za mną jak w czasie, gdy byliśmy parą. By dbał o moje bezpieczeństwo, a nie olewał go. Bym zawsze mogła na niego liczyc i żeby rodzina była na pierwszym miejscu....jedynie Bogu mogę to pierwsze miejsce oddac.
A tak niczego nie jestem pewna. Jaką mam gwarancję, że oni nie sypiają ze sobą ukradkiem... Przecież od 3 tygodni nie było między nami seksu. Mąż twierdzi, że to dlatego, że ja się czepiam o wszystko i on po prostu jest na mnie zły. Facet, który nie chce seksu? Nie rozumiem.... jaką mam gwarancję, że oboje nie kłamią? Przy niej mąż wogóle nie okazuje mi czułości, bardziej ją zaczepia jak mnie. A na dodatek ona wyjeżdża ze swoimi mądrościami. Boję się, że ma ukryte motywy. Jej mąż jest wiele lat starszy od niej, często się kłócą. Mój mąz jest przystojny, zabawny... na wygląd leci każda.... A charakter pokazuje ten najlepszy, zawsze sklonny do żartów i pomocy... Tylko, że nie dla mnie.
Gdy kazałam mu wybierac ja albo ona, powiedział, że to ja jestem najważniejsza.... Ale tego wogóle nie pokazuje. Jestem narwana, wiem... Chciałabym by ciągle ze mną rozmawiał o naszych problemach, spędzał cały czas z nami, non stop przytulał i kajał się za swoje błedy. Potrzebuję tego tak bardzo... Wiem, że to egoistyczne, ale ja się tu duszę... Wszystko jest takie obce, wstydzę się go, nie umiem kochac... Patrzę i widzę najczarniejsze scenariusze...Wogóle nie widzę przyszłości z tym człowiekiem, bo wydaje mi się, że mu nie zalezy. Skoro przez koleżanki były problemy, czemu pojawiają się kolejne?
A on zawsze mówi, to nie ja chcę rozwodu tylko ty. Dla kogo robię od świtu do nocy, dla kogo robię obiady jak jestem w domu....Tylko, że jego praca jest mało płatna. 1000 zł za 250 godzin... A jak chcę by zmienił, to się wścieka. Mysle, że to przez nią. I przez ludzi tam pracujących, sama młodzież. Dlaczego po prostu nie zajmie ię naszą rodziną?

[ognistyptak]

Kochana czytam Twoją historię i widze siebie
Co prawda u mnie było bardziej ekstremalnie
Ale "koleżanki " były zawsze , jak nie ta to inna ...
Ciągnęło się to 23 lata ..mąz zawsze powtarzał że ja jestem najważniejsza , najbardziej mnie kocha
Co nie zmienialo faktu że nie miał problemów aby mnie bić i zdradzać
Ze swojej strony mogę powiedziec , że nie warto było się tak szarpać(tzn na dzień dzisiejszy bo co będzie nie wiem )
jestesmy w trakcie rozwodu
Przez te lata wariatka to był najłagodniejszy epitet , teraz wiem dowody są niezbite że nie myliłam się
Rozumiem Twoje rozterki , szarpanie serca i umysłu
Nie jesteś wariatką , ani jak mówi mąz ani jak jego "koleżanka "
Nie jest to niewinna znajomośc
Ratuj siebie i córkę , jezeli jest to mozliwe fizycznie rozstań się z mężem
Nie dlatego żeby się rozwodzić , bo być może zdarzy się cud ale dlatego żeby uspokoić myśli i serce
ja nie spalam nie jadłam przez prawie 2 miesiące , było u nas już bardzo źle , mąz wracał z pracy kąpał się i jechał ....
Nastapił moment przełomowy , wyprowadzil się zbyt wiele tu opowiadac
Mój wątek jest tez na forum
W każdym bądź razie wtedy myślałam że to koniec świata
na pewno jest to koniec mojego małżeństwa ale ...
Powoli wraca spokój ducha , rok temu jak mąz się wyprowadził była noc i była to jedyna noc od wielu lat przespana przeze mnie w całości (8 godz )
To jest lepsze , bo wiedziałam już co dalej najgorszy był stan zawieszenia , tego czy on zrozumie , czy się opamięta czy wybierze rodzinę

jakoś postaraj się oddciąć od męża , wiem że jest to trudne ale może jednak wyprowadzka do rodziców
Chodzi o to abyście nie byli razem , wtedy umysł sie uspokaja wtedy można pomyśleć co dalej , jak dalej ....

Ja takie małżeństwo porównuję do substancji toksycznej , substancja ta zatruwa Ci serce i umysł i nie masz chwili na wyciszenie
Nie sączy sie trucizna organizm zaczyna zdrowieć
Nie będziesz widzieć męża i jego koleżanki ich kontaktów może uda Ci się na to spojrzeć z boku

I jeszcze jedno , gdybyś widziała identyczna sytuację u swojej córki co bys jej doradziła ?
Pamiętaj również że :
JESTEŚ CAŁKIEM NORMALNA TO SYTUACJA W OKOŁO CIEBIE NIE JEST NORMALNA
Trzymaj sie Kochana

Kochana czytam Twoją historię i widze siebie
Co prawda u mnie było bardziej ekstremalnie
Ale "koleżanki " były zawsze , jak nie ta to inna ...
Ciągnęło się to 23 lata ..mąz zawsze powtarzał że ja jestem najważniejsza , najbardziej mnie kocha
Co nie zmienialo faktu że nie miał problemów aby mnie bić i zdradzać
Ze swojej strony mogę powiedziec , że nie warto było się tak szarpać(tzn na dzień dzisiejszy bo co będzie nie wiem )
jestesmy w trakcie rozwodu
Przez te lata wariatka to był najłagodniejszy epitet , teraz wiem dowody są niezbite że nie myliłam się
Rozumiem Twoje rozterki , szarpanie serca i umysłu
Nie jesteś wariatką , ani jak mówi mąz ani jak jego "koleżanka "
Nie jest to niewinna znajomośc
Ratuj siebie i córkę , jezeli jest to mozliwe fizycznie rozstań się z mężem
Nie dlatego żeby się rozwodzić , bo być może zdarzy się cud ale dlatego żeby uspokoić myśli i serce
ja nie spalam nie jadłam przez prawie 2 miesiące , było u nas już bardzo źle , mąz wracał z pracy kąpał się i jechał ....
Nastapił moment przełomowy , wyprowadzil się zbyt wiele tu opowiadac
Mój wątek jest tez na forum
W każdym bądź razie wtedy myślałam że to koniec świata
na pewno jest to koniec mojego małżeństwa ale ...
Powoli wraca spokój ducha , rok temu jak mąz się wyprowadził była noc i była to jedyna noc od wielu lat przespana przeze mnie w całości (8 godz )
To jest lepsze , bo wiedziałam już co dalej najgorszy był stan zawieszenia , tego czy on zrozumie , czy się opamięta czy wybierze rodzinę

jakoś postaraj się oddciąć od męża , wiem że jest to trudne ale może jednak wyprowadzka do rodziców
Chodzi o to abyście nie byli razem , wtedy umysł sie uspokaja wtedy można pomyśleć co dalej , jak dalej ....

Ja takie małżeństwo porównuję do substancji toksycznej , substancja ta zatruwa Ci serce i umysł i nie masz chwili na wyciszenie
Nie sączy sie trucizna organizm zaczyna zdrowieć
Nie będziesz widzieć męża i jego koleżanki ich kontaktów może uda Ci się na to spojrzeć z boku

I jeszcze jedno , gdybyś widziała identyczna sytuację u swojej córki co bys jej doradziła ?
Pamiętaj również że :
JESTEŚ CAŁKIEM NORMALNA TO SYTUACJA W OKOŁO CIEBIE NIE JEST NORMALNA
Trzymaj sie Kochana

[MonikaMaria3]