Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować
swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
|
|
niskie poczucie wartosci- separacja |
| Autor |
Wiadomość |
mmm
[Usunięty]
|
 Wysłany: 2014-08-16, 20:37 niskie poczucie wartosci- separacja
|
|
|
Pytanie...
czy milosc jest w stanie ulczyc ciepiacego meza , nie wiem czy ma depresje, czy cos powazniejszego zamknal sie w sobie ma zal o wszystko do wszytkich...nie umie dysktowac jest strasznie nerwowy, wyprowadzil sie z domu...
Nie rozmawia z wlasnymi rodzicami.....
boje sie ze jesli nie pomoge mezowi, to cos mu sie zlego stanie, stoczy sie,,,wiem ze popala trawke,,,m.in dlatego sie wyprowadzil- bo go przylapalam, a on jest tchorz i zamist porozmawiac spakowal sie..Jak to powiedzial nie znioslby mojego gadania,,..czuje ze maz czuje sie odtraconyy, nie kochany, ma niskie poczucie wlasnej wartosci..nie raz mi wypomnial ze mam wyzsze wyksztalcenie, ze wiecej zarabiam..
to juz trwa ponad kwartal..chociaz sam kryzys zaczal sie rok temu... Co ja mam zrobic?,,
GRANICE....postawilam,,,koniec proszenia blagania o powroty unizanie sie przed Nim,,,,
rozmowy z Nim to rzucanie obelg pod moim adresem...wiec z Nim nie rozmawiam...
Ale czy kochajaca zona, nie powinna z Nim byc,,,, mOZE POWINNAM BYC CIERPLIWA LAGODNA, KOCHAJACA NADE WSZYSTKO WYBACZAJACA...a moze to naiwnosc...
chociaz moj plan jest taki modlitwa i ZAWIERZENIE PANU BOGU... Mam ksiazki, sychar ,,prace,,przyajciol...i czekam na cud az moj maz przejrzy na oczy ,,ze to nie swiat jest przeciw niemu tylko odwrotnie...
prosze o jakis sygnł czy dobrze mysle |
|
 |
|
 |
Mirakulum
[Usunięty]
|
|
 |
|
|
mare1966
[Usunięty]
|
| Wysłany: 2014-08-17, 00:32
|
|
|
mmm
| Cytat: | | nie raz mi wypomnial ze mam wyzsze wyksztalcenie, ze wiecej zarabiam.. |
To niby głupie 
ale to w stylu " kobieta mnie bije" .
W sumie to jednak problem dla faceta .
W zasadzie dla każdego , tylko nie każdy się przyzna . 
Ma 2 wyjścia : zrobić doktorat
albo łatwiejsze .
Zauważyć , że "taka kobieta" wyszła akurat za Niego . 
Znaczy zdołał ją czymś zdobyć , znaczy może , znaczy powinien się nią chwalić .
Może trochę przewrotne , ale jakoś musi to sobie poukładać "logicznie" .
Wiedza i mądrość to dwie różne rzeczy , to też argument . |
|
|
|
|
|
mmm
[Usunięty]
|
| Wysłany: 2014-08-17, 10:54
|
|
|
| Moj maz jest w takim stanie, ze nie rozmawia ze mna..tylko obwnia mnie za wszystko- i ciagle..jest w jakimś mrocznym miejscu..Zlosc agresja,,, Chce zebym to ja go przepraszala za wszystko, a to On nie dba o nos, wszystko ma w nosie, cokolwiek sie stanie to moja wina..Czyli tak On zawala wszystko, wszyscy maja wine..a On jest ofiara... I to ja powinnam go pzrepraszac...i prosic np o powrot do domu... czyli tym samym dam mu zieloen swiatlo, wyprowadzaj sie jaraj trawe ..Nie wiem gdzie sa granice, gdzie powinnosc malzenska a gdzie ludzka naiwnosc... maz od dawna nie zapewnia mi bezpieczenstwa, nie czuje ze moge na Niego liczyc liczy sie tylko On jego samopoczucie... i w takiej sytuacji... Wiadomo jak to znajomi,,, wszyscy mowi bym pogodnila meza..straszne..bo na mnie nie zasluguje... Ja tak nie uwazam... Nawet jesli sie pogubil...fakt..to jesli " pozbede sie problemu" i odejde...to co to ze mnie za zona, ale z drugiej strony... Ma mnie maz ponizac, bo ma niską samoocene i musze sie teraz godzic na wszystko bo On poczuje sie urazony... Bo jego wszystko moze urazic... |
|
|
|
|
|
macko
[Usunięty]
|
| Wysłany: 2014-08-17, 11:32
|
|
|
| mmm napisał/a: | | czy milosc jest w stanie ulczyc ciepiacego meza , nie wiem czy ma depresje, czy cos powazniejszego |
W innym wątku wspomniałaś o chorobie psychicznej.
Depresja to pojemny termin. Od potocznego słabego samopoczucia do bardzo poważnej choroby. Jeśli podejrzewasz to drugie bądź jakąś inną chorobę psychiczną, to Twoja pomoc może być bardzo ważna.
O depresji znajdziesz całe morze informacji. W tej chorobie często bywa tak, że chory nie jest w stanie podjąć żadnych działań, w tym decyzji o leczeniu. Dlatego tak ważna jest pomoc kogoś bliskiego. Bywa, że po prostu trzeba chorego zaciągnąć do lekarza.
Dodatkowo mężczyźni mają tendencję do zamykania się w sobie, do nie przyznawania się, nawet przed sobą samym, do takiej chorobą.
Nie sugeruję, że Twój mąż jest chory, ale żeby nie bagatelizować takiej możliwości.
Jeśli masz podstawy to podejrzewać, to do psychiatry. Jeśli nie da się z mężem, to nawet sama na wstępną konsultację.
Czy miłość jest w stanie uleczyć? Może tak. Na pewno jest w stanie bardzo pomóc.
Jak chorowałem to wielka miłość, którą pokazała moja żona była jak światełko gdzieś tam na powierzchni ziemi, ku któremu postanowiłem się wspinać z tego doła.
Co więcej, to może być początek czegoś pięknego z małżeństwie. Pamiętam co żona dla mnie zrobiła.
Otwarcie się na Boga, też może bardzo pomóc.
| mmm napisał/a: | to juz trwa ponad kwartal..chociaz sam kryzys zaczal sie rok temu... Co ja mam zrobic?,,
GRANICE....postawilam,,,koniec proszenia blagania o powroty unizanie sie przed Nim,,,,
rozmowy z Nim to rzucanie obelg pod moim adresem...wiec z Nim nie rozmawiam... |
Jeśli mąż jest chory i jeśli to jest próba wstrząśnięcia nim, to małe szanse, że zadziała.
To nie jest takie proste.
| mmm napisał/a: | | Ale czy kochajaca zona, nie powinna z Nim byc,,,, mOZE POWINNAM BYC CIERPLIWA LAGODNA, KOCHAJACA NADE WSZYSTKO WYBACZAJACA...a moze to naiwnosc... |
Nigdy nie powiem, że to naiwność. Jeśli tylko może, jeśli to nie jej/jemu nie zagraża to powinna. To piękna postawa.
Ja bym tam chciał, żeby żona zarabiała duuuużo więcej ode mnie  |
|
|
|
|
|
mmm
[Usunięty]
|
| Wysłany: 2014-08-17, 13:19
|
|
|
Dziekuje...
To co powinnam meza zaciagnac do domu...wiem ze jestem wstanie to zrobic....tylko co dalej...
bylam u psychiatry...to moze byc nerwieca, albo cos gorszego..zalamana jestem..
Bo maz jest uparty, w zyciu go nie zaciagne...
Gdyby zaczal cos robić, moge wytzrymac wszystko... aby mu sie polepszylo..ale On uwaza ze z Nim jest wszystko ok..tylko wszyscy dookola maja problem... A to nie prawda...ma nerwy w strzepach....
Martwie sie o Niego...
Jak tą milosc pokazac,,, |
|
|
|
|
|
kenya
[Usunięty]
|
| Wysłany: 2014-08-17, 14:00
|
|
|
| Cytat: | | On uwaza ze z Nim jest wszystko ok..tylko wszyscy dookola maja problem... |
mmm,
Kim są ci wszyscy, którzy wg męża mają problem?
I w jakim wieku jest Twój mąż? |
|
|
|
|
|
mmm
[Usunięty]
|
| Wysłany: 2014-08-17, 15:19
|
|
|
wszycsy- to ja, moi rodzice jego rodzice,,, wszyscy to TV (niecierpi telewizji) a raczej oklamanych mediów ..nie mamy TV w domu...w sumie tez uwazam ze 85 % programow w TV tylko niszcza ludzka psychikę,,,,,
mąż ma 37 lat... |
|
|
|
|
|
macko
[Usunięty]
|
| Wysłany: 2014-08-17, 17:14
|
|
|
Czy te nerwy w strzępach to wynik jakiegoś wydarzenia, czy zawsze tak było?
A niskie poczucie wartości?
Wcześniej pisałaś o obelgach itp. - jeśli mąż jest chory to trzeba brać trochę na to poprawkę.
Choroba bardzo potrafi zmienić sposób zachowania. Mówi się i robi rzeczy, których by się normalnie nie powiedziało/zrobiło. |
|
|
|
|
|
mmm
[Usunięty]
|
| Wysłany: 2014-08-17, 20:46
|
|
|
| Dlugo zmagalismy sie z chorobą córki, ale wszystko dobrze sie skonczylo...wtedy zaczełam widziec co się z Nim dzieje, coraz bardziej zamykal sie w sobie itd... nerwowy....i tak zostało...Przerosło go to...a nas porozniło... Uwazal ze mu nie ufam itd...ale ja wierzylam ze lekarze jej pomoga i dobrze zrobilam...Bo diagnoza była ok... ;a on szukal po internecie i bawil sie w specjaliste...chcial pomoc ja wiem, ale on uwazal ze neguje wszytsko co On mowil...po prostu dla mnie to nie bylo to i tyle..A On...swoje... pewnie ze Nigdy nie mozesz sie ze mna zgodzić,,, ZNOWU WYRZUT...i tak wkółko jest. |
|
|
|
|
|
Mrówka
[Usunięty]
|
| Wysłany: 2014-08-17, 21:27
|
|
|
Witaj!
nie wiem czy ma depresje, czy cos powazniejszego
oraz:
bylam u psychiatry...to moze byc nerwieca, albo cos gorszego
a czy lekarz CI poweidzial czy mozesz cos zrobic? Czy podał jakies działania ktore mozesz podjac, czy tez w takim wypadku Ty nic nie mozesz poradzic?
Znam osoby z wieeeeeeloletnim doswiadczeniem z narkomanami i ogolnie popalanie trawki w wiekszych ilosciach sprzyja ujawnianiu sie chorob psychicznych np. schizofremi itd.
mOZE POWINNAM BYC CIERPLIWA LAGODNA, KOCHAJACA NADE WSZYSTKO WYBACZAJACA
Tu napisałaś starszny ogół - co masz na myśli - czy to, żeby pozwolić męzowi wrócić do mieszkania z Tobą i dalej popalac trawkę, obrażać Cię itd? Jeśłi to to nie :) A jeśli kochanie i czekanie i gdy mąz się nawróci to przyjęcie go z otwartymi ramionami - to to tak :)
boje sie ze jesli nie pomoge mezowi, to cos mu sie zlego stanie, stoczy sie,
W takich chwilach polecam czytać przypowieśc o synu marnotrawnym - czytać i rozumieć, patrzec na posatwę ojca - ojciec czekał ale nie ingerował póki syn SAM nie wrócił ( a mógł). To nie oznacza oczywiście braku pomocy z Twojej storny ale chodzi o to - nic na siłę.
wszyscy mowi bym pogodnila meza
DObrze, że nie chcesz wybrac tej złej drogi czyli rozwodu, ale pamiętaj też, że KK nie nakazuje trwać bezczynnie w krzywdzie - poczytaj na stronie sycharu:
http://sychar.org/laska-s...a-po-rozwodzie/
Separacja wbrew pozorom to bardzo trudna droga.
Mnie się mmm wydaje, ze jak w Twoim tak i w moim przypakdu to mąz musi chcieć zmiany, podjęcia leczenia itd. A my mamy kochac mądrze i stawiać im granice, wymagania, czekac cierpliwie ( Pan Bóg jeden wie, ile to czasu zajmie) jak ojciec na syna marnotrawnego, trwac przy CHrystusie (starszne sa pokusy i podszepty tego swiata o nowych zwiazkach).
Polecam wszytskie konferencji i wypowiedzi ks. Dziewieckiego.
Pracuj nad sobą, jeżeli widzisz, ze zle postepowalas to pracuj nad tymi nawykami, wadami, bo maz kiedys wroci, wyjdzie z kryzysu i wtedy musisz byc gotowa by budowac wszystko od nowa, nie popełniac tych samych błędów - pracuj nad sobą cąły czas, maz też to zauważy w kontaktach z Tobą i moze mu to pomóc (ale większa częśc roboty leży po jego stronie). |
|
|
|
|
|
mare1966
[Usunięty]
|
| Wysłany: 2014-08-17, 22:15
|
|
|
Co by nie mówić
takie osoby są w bardzo trudnej sytuacji psychicznej .
Nikt ich "nie rozumie" .
Tylko , ze nie rozumieją same , że to ich własne widzenie jest często zaburzone .
Co jednak nie znaczy , że w niczym nie mają racji .
Akurat w kwestii telewizji ma trzeźwe spojrzenie .
Z roku na rok wchodzą coraz debilniejsze programy .
Publiczność napędza produkcję tych hitów ,
a hity kształtują widza .
Śmiem twierdzić , że mamy coraz głupsze społeczeństwo .
Z drugiej strony ciągle jeszcze jest szansa .
No , ale to już ktoś pisał " nasz naród jak lawa , z wierzchu zimna i plugawa LECZ............" |
|
|
|
|
|
macko
[Usunięty]
|
| Wysłany: 2014-08-18, 09:47
|
|
|
| mmm napisał/a: | | Dlugo zmagalismy sie z chorobą córki, ale wszystko dobrze sie skonczylo...wtedy zaczełam widziec co się z Nim dzieje, coraz bardziej zamykal sie w sobie itd... nerwowy....i tak zostało...Przerosło go to...a nas porozniło... Uwazal ze mu nie ufam itd...ale ja wierzylam ze lekarze jej pomoga i dobrze zrobilam...Bo diagnoza była ok... ;a on szukal po internecie i bawil sie w specjaliste...chcial pomoc ja wiem, ale on uwazal ze neguje wszytsko co On mowil...po prostu dla mnie to nie bylo to i tyle..A On...swoje... pewnie ze Nigdy nie mozesz sie ze mna zgodzić,,, ZNOWU WYRZUT...i tak wkółko jest. |
Pewnie miałaś rację, ale z dla Twojego męża to mogła być jeszcze jedna sprawa, w której jego starania zostały odrzucone, w której nie mógł poczuć się jak mężczyzna, głowa rodziny.
To co pisałaś wcześniej o wykształceniu, zarobkach i może jeszcze wiele innych, małych spraw
Czuć się potrzebnym, ważnym, to bardzo istotna sprawa. |
|
|
|
|
|
mare1966
[Usunięty]
|
| Wysłany: 2014-08-18, 10:32
|
|
|
| Cytat: | | a on szukal po internecie i bawil sie w specjaliste...chcial pomoc ja wiem |
Mnie by określenie "bawił się" bardzo uraziło .
Bawi się dziecko , czyli ktoś niedojrzały , niemądry w domyśle .
( ja wiem mmm , że nie takie miałaś intencje
ale on tak to prawdopodobnie odbierał )
Wydaje mi się jednak , że facet przynajmniej we własnej rodzinie
chciałby być numerem 1 , tą "głową" .
Oczywiście nia mam na mysli jakiegoś dyktatu czyjejkolwiek ze stron zresztą .
Tym niemniej mężczyźni maja takie potrzeby i tyle .
Bycie nikim , mało ważnym we własnym domu
prowadzi albo do wycofania ( i ewentualnie szukania "potrzebującej" )
albo jakąś agresją ( czasem autoagresją ) . |
|
|
|
|
|
|
|
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz załączać plików na tym forum
Możesz ściągać załączniki na tym forum
|
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku
|
Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy
W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.
UZASADNIENIE
Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.
Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).
Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.
Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.
Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.
Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.
Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.
Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.
List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny
Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>
Wszechświat na miarę człowieka
Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)
Musicie zawsze powstawać!
Możecie rozerwać swoje fotografie
i zniszczyć prezenty.
Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia
i próbować dzielić to, co było dla dwojga.
Możecie przeklinać Kościół i Boga.
Ale Jego potęga nie może nic uczynić
przeciw waszej wolności.
Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go,
by zobowiązał się z wami...
On nie może was "rozwieść".
To zbyt trudne?
A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym.
Miłość się staje
Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.
Nie jest umeblowana mieszkaniem,
ale domem do zbudowania i utrzymania,
a często do remontu.
Nie jest triumfalnym "TAK",
ale jest mnóstwem "tak",
które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".
Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić!
Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść.
I nie wolno mu odebrać życia,
które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.
Michel Quoist
Rozważania o wierze/Dynamizm wiary/Zwycięstwo przez wiarę
Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.
Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.
Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.
ks. Tadeusz Dajczer "Rozważania o wierze"
Małżeństwo nierozerwalne?!... - wierność mimo wszystko
„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...
„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".
Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.
Maria
Forum Pomocy "Świadectwa"
"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23)
"Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)
Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)
Modlitwa o odrodzenie małżeństwa
Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:
- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.
Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..
Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!
Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego
Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:
1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.
Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi
Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.
św. Ludwik de Montfort
Pełnia modlitwy
W 2002 roku Jan Paweł II potępiając w ostrych słowach rozwody powiedział, że adwokaci jako ludzie wolnego zawodu, muszą
zawsze odmawiać użycia swoich umiejętności zawodowych do sprzecznego ze sprawiedliwością celu, jakim jest rozwód. KAI
Ks. dr Marek Dziewiecki - Miłość nigdy nie pomaga w złym. Właśnie dlatego doradca katolicki w żadnej sytuacji nie proponuje krzywdzonemu małżonkowi rozwodu, gdyż nie wolno nikomu proponować łamania przysięgi złożonej wobec Boga i człowieka.
Bitwa toczy się o nasze serce - ks. Piotr Pawlukiewicz
Kto powinien rządzić w małżeństwie? - ks. Piotr Pawlukiewicz
Kiedy rodzi się dziecko, mąż idzie na bok - ks. Piotr Pawlukiewicz
Do kobiety trzeba iść już z siłą ducha nie po to, by tę siłę zyskać - ks. Piotr Pawlukiewicz
Czy kochasz swojego męża tak, aby dać z siebie wszystko i go uratować? - ks. Piotr Pawlukiewicz
Jakie są nasze rzeczywiste wielkie pragnienia? Czy takie jak Bartymeusza? - ks. Piotr Pawlukiewicz
Miłość jest trudna: Kryzys nigdy nie jest końcem - "Katechizm Poręczny" ks. Piotra Pawlukiewicza
Ze względu na "dobro dziecka" małżonkowie sakramentalni mają żyć osobno? - ks. Piotr Pawlukiewicz
Cierpienie i przebaczenie w małżeństwie - konferencja dr Mieczysława Guzewicza, teologa-biblisty
Co to znaczy "moja była żona"? - dr Wanda Półtawska - psychiatra, członek Papieskiej Rady ds. Rodziny
"We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane" (Hbr 13,4a) - dr M. Guzewicz
Nic nie usprawiedliwia rozwodu, gdyż od 1999 r. obowiązuje w Polsce ustawa o separacji :: Każdy rozwód jest wyjątkowy 
Protest w obronie dzieci >>
| | Strona wygenerowana w 0,02 sekundy. Zapytań do SQL: 8 |
|
|
Portal
Rejestracja
FAQ
Nagrania
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki
