Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować
swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Portal  RSSRSS  BłogosławieństwaBłogosławieństwa  RekolekcjeRekolekcje  Ruch Wiernych SercRuch Wiernych Serc  12 kroków12 kroków  StowarzyszenieStowarzyszenie  KronikaKronika
RejestracjaRejestracja  ZalogujZaloguj  FAQFAQ  NagraniaNagrania  SzukajSzukaj  UżytkownicyUżytkownicy  GrupyGrupy  StatystykiStatystyki

Poprzedni temat «» Następny temat
zdrada, rozwód, nieślubne dziecko
Autor Wiadomość
Apate79
[Usunięty]

  Wysłany: 2014-08-01, 18:18   zdrada, rozwód, nieślubne dziecko

Nie wiem czy ktoś mi pomoże w sytuacji, której sie znalażłem, do której sam doprowadziłem. Zdaje sobie srawę ze swojej winy w innym wypadku tutaj bym nie pisał dlatego proszę o okazanie wyrozumiałości w surowej ocenie moich czynów. Jestem w małżeństwie, które od samego początku znalazło się w kryzysie. Kłóciliśmy się ze sobą każdego dnia, chociaż wiem, że moja żona bardzo mnie kochała i kocha i bardzo zależłao jej na stworzeniu silnej rodziny. Krótko po ślubie wyprowadziła się z domu . Od tego czasu żyliśmy w separacji jednak z nadzieją na lepszą przyszłość. W dalszej części nie potrafiłem wytworzyć relacji miłości między nami. W pewnym momencie zacząłem zdradzać żonę i wdałem się w romans, którego efektem jest ciąża pozamałzeńska. Znalazłem sie w okropnym stanie psychicznym nie potrafiłem sobie wybaczyć szukając winnych wszędzie u rodziców, u mojej żony, która zawsze mnie krytykowała i ignorowała w ów trzeciej kobiety, której oznajmiłem że jestem żonaty, żeby sama mnie opuściła. Tych zdrad było więcej, za każdym razem przysparzałem ogromnego cierpienia mojej żonie i bezradność w jej próbach ratowania małżeństwa. w związku z nią nie czułem roli męża, gdyż w tej roli wyręczała ją jej rodzina, z którą jest niezwykle blisko związana. To była jedna z przyczyn konfliktów. Dziewczyna, z którą zacząłem romans zakochała się we mnie bez pamięci. Nigdy nie sądziłem, że tak człowiek potrafi kochać, sam się zastanawiam, czy ja potrafię kochać. Mimo wielokrotnych prób zakończenia romansu nie potrafiłem oprzeć się jej płaczu i całej sytuacji. W tym patologicznym destrukcyjnym stanie trwałem okłamując wszystkich w okół siebie samemu dusząc się kłamstwem. Pojawiły się symptomy depresji, którą również staram się ukryć przed otoczeniem. Wreszcie grzech otrzymał trwały wymiar, którego skutkiem będzie człowiek, który w najbliższym miesiącu przyjdzie na świat. to nie jest dziecko z żony i męża, to nie jest następstwo celu małżeństwa. Złożyłem papiery rozwodowe wiedząc, że wybrać mogę jedynie lepsze zło. Zrobiłem to na dniach wiedząc, jak krzywdzę swoją żonę, wiedząc, że krzywdzę też dziewczynę, która we mnie się zakochała i ze mną ma dziecko. Wiedząc, że ten łańcuch przeniósł szereg zła na najbliższych z tych dwóch rodzin - mam, ojców, braci, sióstr. Nie wiem jak naprawić to wszystko. Zacząłem myśleć o samobójstwie wierząc, że to uratuje wszystkich i mimo bólu odejścia człowieka zachowa honor. Największą ofiarą w tym wszystkim staje się to dziecko, które jest niewinną istotą nieskażoną doświadczeniami świata i często niezrozumiałymi zachowaniami ludzi. Zacząłem studiować niniejszą stronę odnajdując w niej cóż znaczy małzeństwo. Ja chyba tego wcześniej nie rozumiałem. Ja nigdy się nie rpzyznam przed żoną, że mam dziecko z inną kobietą. Jaj tak zależało na własnym, a ja jej odmawiałem tłumacząc, że jeśli między nami nie ma miłosci, to jak wychować dziecko w kłótni. Stanąłem na krawędzi swojego życia. Nie wiem co mam zrobić. Zadałem krzywdę wszystkim bez wyjątku łącznie z sobą. Czy mam wychować to dziecko z tą kobietą, czy ofiarą ma być ta żona. Czy ten grzech ma być drogowskazem zadośćuczynienia i dalszego życia zgodnego z prawdą, pięknem i dobrem. Czy ktoś mi cokolwiek powie? Czy moze najbardziej honorowym wyjściem jest moja śmierć. Proszę. Mimo, że odszedłem od wiary, zaczynam rozumieć jak bardzo życie zgodne z nia daje harmonię. Ja ów harmonię utraciłem
Ostatnio zmieniony przez 2014-08-02, 07:36, w całości zmieniany 1 raz  
 
     
zenia1780
[Usunięty]

Wysłany: 2014-08-01, 18:44   

Witam Apate79.
Rozgość się u nas, rozejrzyj, posłuchaj naszych rekolekcji, a dowiesz sie z nich wielu rzeczy.
Na początek mysle, że warto wysłuchać tego

http://sychar.org/przysiega/

Apate79 napisał/a:
Czy moze najbardziej honorowym wyjściem jest moja śmierć



Apate79, przede wszystkim musisz sobie uświadomić, ze smierć nie jest wyjściem honorowym a ucieczką przed odpowiedzialnoscią. Nawarzyłes niezłego piwa, teraz pora aby je wypic. Myśle, ze te powyższe rekolekcje rzucą Ci pewne światło.

Apate79 napisał/a:
Wspomnę, że jestem osobą bardzo wrżliwą i mało asertywną. Przyzjane się też do uzależnienia od erotyzmu co działa na mnie bardzo destrukcyjnie i mimo wysiłku nie potrafię sobie z tym poradzić.


Apate79 napisał/a:
Niemniej to ja szukałem uciech cielesnych u innych kobiet nie widząc zła jakie czynie i jakie jego będą konsekwencje. To też jest przejaw choroby, z którą wlczę jedynie szukając pomoc w internecie.


Dlaczego nie udasz sie do specjalisty? Wybacz, ale internet niewiele pomoże. Tutaj potrzebna jest pomoc specjalistyczna i rzetelna praca z Twojej strony pod jego kontrolą.

Apate79 napisał/a:
Czy ten grzech ma być drogowskazem zadośćuczynienia i dalszego życia zgodnego z prawdą, pięknem i dobrem. Czy ktoś mi cokolwiek powie? Czy moze najbardziej honorowym wyjściem jest moja śmierć. Proszę. Mimo, że odszedłem od wiary, zaczynam rozumieć jak bardzo życie zgodne z nia daje harmonię. Ja ów harmonię utraciłem


Więc najwyższa pora, aby powrócić do Źródła, do Boga, aby poprosić Go o pomoc i prowadzenie.
Zawierz siebie Bożej Miłosci

«Przeszłość moją, o Panie, polecam Twemu miłosierdziu.
Teraźniejszość moją polecam Twojej miłości.
A moją przyszłość oddaję w ręce Twojej Opatrzności.»
Ojciec Pio


Nie ma takiego zła, z którego Bóg nie potrafłby wyprowadzic dobra. Musisz jednak przygotować sie na trudną wędrówkę
 
     
mare1966
[Usunięty]

Wysłany: 2014-08-01, 19:11   

Honorowe wyjście czyli "się zabiję" ?
Skrzywdziłeś dwie kobiety , jednej zrobiłeś dziecko , romansowałeś jeszcze z innymi
a teraz chcesz zwiewać i to ma być honor ? :evil:
Komuś będzie przez to lepiej ?

No i wreszcie Twoje życie .
Gdzie trafisz po śmierci ?
Dusza jest nieśmiertelna , nie przestaniesz odczuwać , nie wyłączysz myślenia .
Uwolnisz się tylko od ciała .

No co , to "honorowe wyjście" chyba sobie darujemy ? :mrgreen:

----------------------------------------------------------------------------------------------------

Ks. dr Marek Dziewiecki - sytuacje najtrudniejsze

Wysłuchaj tego .
Tam jest gdzieś co robić .
Niewątpliwie honor nakazuje ci płacić na utrzymanie tego dziecka .


Dobrze jest jednak , że się obudziłeś , TO NAJWAŻNIEJSZE .
Nawywijałeś sporo , więc masz sporo do naprawy .
 
     
Apate79
[Usunięty]

Wysłany: 2014-08-01, 19:43   

Piszecie wszyscy nawywijałeś sporo masz dużo do naprawienia, trudna wędrówka. Ja to wszystko rozumiem, ja chcę jakieś rewizji, naprawy, ale od czego zacząć. Czy możliwe jest upokorzenie siebie, ale trwanie w małżeństwie, chyba, że to upokorzona żona nie bedzie w stanie zaakceptować grzechu, wybaczyć i zostać. Czy wartość posiadania ojca jest ważniejsza dla zdrowia dziecka, w tym wypadku stworzyć rodzinę z matką dziecka w imię jego dobra i miłości. Wychowywanie się bez jednego rodzica nie jest przecież właściwe. A jesli żóna mi wybaczy, jeśli będzie chciała czy możliwe jest odcięcie się emocjonalne od dziecka, żeby nie znało swojego ojca przy oczywistym dla mnie fakcie utrzymywania go i płacenia jak prostolinijnie napisał mare 1966. O dczego zacząć. Mam wrażenie, że jestem w depresji, ten stan sprawia, że nie jestem decyzyjny, że nie potrafię racjonalnie i skutecznie uczynić jakiekolwiek kroki
 
     
kenya
[Usunięty]

Wysłany: 2014-08-01, 20:07   

Apate pisze:
Cytat:
Wreszcie grzech otrzymał trwały wymiar, którego skutkiem będzie człowiek, który w najbliższym miesiącu przyjdzie na świat.


Właściwie to chyba nigdy nie słyszałam by ktoś się aż tak bezdusznie wyrażał o swoim dziecku, które sam powołał na świat. Aż mnie ciarki przeszły kiedy to przeczytałam.
Mogę tylko współczuć kobietom, które z jakichś powodów związały z Toba swoje życie.
Twoja postawa teraz spowodowana jest tylko i wyłącznie STRACHEM przed konsekwencjami i unikaniem odpowiedzialności. Gdyby nie to biedne dziecko dalej pławiłbyś się w bezmyślnym dogadzaniu swojej chuci bo chyba zgodzisz się ze mną, że do tworzenia jakiejkolwiek więzi nie jesteś zdolny.

Długą drogę masz przed sobą. Czy zechcesz dorosnąć i wziąć odpowiedzialność za własne życie i życie bliskich - to wielka niewiadoma w świetle tego co piszesz.
Najpierw należałoby jakiegoś specjalistę odwiedzić ale jaki by on nie był, cudotwórcą nie będzie na pewno.
 
     
krasnobar
[Usunięty]

Wysłany: 2014-08-01, 20:34   

Apate79, masz ślub sakramentalny ze swoją żoną?
 
     
mare1966
[Usunięty]

Wysłany: 2014-08-01, 20:40   

Wysłuchaj tego linka , który ci dałem UWAŻNIE .
Tam masz odpowiedzi na pytania o dziecko
i nie tylko . :!:

Wszystkiego na raz i szybko nie zrobisz .
Wszystkiego nie da się już naprawić , trzeba było niestety myśleć wcześniej .
To chyba oczywiste .
Widzisz , podobnie jest z całym naszym ziemskim zyciem .
Wszystko DO CZASU .
Mozna sobie uzywać i kpić z Boga , ale koniec przychodzi na każdego
i wtedy wiadomo .
Ciesz się , że dostałeś szansę .
Późno bo późno , ale wykorzystaj ją .

Żona może wybaczy , choć nie będzie to łatwe .
Pomyśl jakby to ona ciebie zdradzała ,
jakbyś się czuł ?

Poszukaj w realu jakiegoś naprawdę mądrego księdza ,
albo sam skorzystaj z poczty internetowej , telefonu .
Jak podasz region Polski , to pewnie ktoś da namiary , coś doradzi .

Nie sądzę , abyś TERAZ od razu był już gotowy do podejmowania
wielkich decyzji , w takim stanie zagubienia i psychicznym .

Na pewno korzystaj z materaiału na forum i staraj się
zrozumieć w czym rzecz .
Na pewno też modlitwa , własnymi słowami jak umiesz .


P.s.
FAKT , czy masz ślub kościelny i jaki .
( Krasnobar przypomniał ) :mrgreen:
 
     
zenia1780
[Usunięty]

Wysłany: 2014-08-01, 21:09   

Apate79 napisał/a:
Ja to wszystko rozumiem, ja chcę jakieś rewizji, naprawy, ale od czego zacząć.


Myśle, ze njwłaściwiej byłoby zaczac od spowiedzi i tak jak radził mare od rozmowy z mądrym kapłanem.

W kwestii rozmowy może zajrzyj tutaj

http://www.pogotowieduchowe.pl/

Ten ksiądz jest związany z naszą wspólnotą

http://www.pogotowieducho...-szymon-czuwara
 
     
grzegorz_
[Usunięty]

Wysłany: 2014-08-01, 22:40   

Biorąc pod uwagę jak sie zachowywałeś od samego poczatku małżenstwa
żone pewnie bez problemu (o ile bedzie chciała) otrzyma unieważnienie małzęstwa.

A dziecko=owoc grzechu...ciekawa definicja.
Jeszcze brakuje abyś powiedział bękart, albo najduch.
 
     
twardy
[Usunięty]

Wysłany: 2014-08-01, 22:44   

grzegorz_ napisał/a:
Biorąc pod uwagę jak sie zachowywałeś od samego poczatku małżenstwa żone pewnie bez problemu (o ile bedzie chciała) otrzyma unieważnienie małzęstwa.


Grzegorz bawisz się w sędziego?
 
     
Apate79
[Usunięty]

Wysłany: 2014-08-02, 06:43   

kenya napisał/a:
Właściwie to chyba nigdy nie słyszałam by ktoś się aż tak bezdusznie wyrażał o swoim dziecku, które sam powołał na świat. Aż mnie ciarki przeszły kiedy to przeczytałam.
Mogę tylko współczuć kobietom, które z jakichś powodów związały z Toba swoje życie.
Twoja postawa teraz spowodowana jest tylko i wyłącznie STRACHEM przed konsekwencjami i unikaniem odpowiedzialności. Gdyby nie to biedne dziecko dalej pławiłbyś się w bezmyślnym dogadzaniu swojej chuci bo chyba zgodzisz się ze mną, że do tworzenia jakiejkolwiek więzi nie jesteś zdolny.


Na wstępie prosiłem o wstrzymanie się od oceny mnie jako człowieka. Bardzo to podkreslam. Ja nie jestem tutaj, żeby rzucano we mnie kamieniami jak torobisz kenyo. Ja prosiłem tutaj o pomoc i oto żeby się nie bać i z podniesioną głową iść dalej, a nie sąd. Twoje słowa są próbą manipulacji, w której mówisz o mnie jako człowieku nie znając mnie w ogóle. Nie znając z jakiego środowiska się wywodzę, jakie miałem swoje życiowe doświadczenia, jaki jestem. W efekcie Twoje słowa powodują, że z dwojoną siłą zaczynam się martwić, a to umartwianie powoduje niemoc. Ja chcę wyjść z nimocy, a w niej trwać. Ty nie masz płaszczyzny spojrzenia, Ty nie masz zielonego pojęcia o mnie o tym jaki mam stosunek do tego nienarodzonego dziecka i do tej dziewczyny, z która to dziecko mam. Proszę Cie nie komentuj mojego postu, bo Twoja pomoc przypomina postawę faryzeusza - uczona w piśmie bogobojna osoba, która pierwsza rzuci kamieniem w nierządnicę.
 
     
Apate79
[Usunięty]

Wysłany: 2014-08-02, 06:56   

kenya napisał/a:
Gdyby nie to biedne dziecko dalej pławiłbyś się w bezmyślnym dogadzaniu swojej chuci bo chyba zgodzisz się ze mną, że do tworzenia jakiejkolwiek więzi nie jesteś zdolny.


Widzisz nawet w tym zdaniu dokonujesz na forum manipulacji moją osobą. Na jakiej podstawie możesz stwierdzić czy dogadzałbym swojej chuci, czy czemukolwiek. Ty nie rozumiesz, dlaczego się zalogowałem na tą stronę. Ty nawet nie znasz mojej historii, jedynie jakiś wyrywek i powiem Ci nie masz prawa wydawać wyroki. Gdyby mi nie zależało nie przejmowałbym się ludźmi, których skrzywdziłem, żyłbym dalej w pozornej i lekkiej przyjemności. A ja tu po coś jestem jak widzisz, ale Ty tego nie zrozumiesz.
 
     
Apate79
[Usunięty]

Wysłany: 2014-08-02, 07:05   

grzegorz_ napisał/a:
Biorąc pod uwagę jak sie zachowywałeś od samego poczatku małżenstwa
żone pewnie bez problemu (o ile bedzie chciała) otrzyma unieważnienie małzęstwa.

A dziecko=owoc grzechu...ciekawa definicja.
Jeszcze brakuje abyś powiedział bękart, albo najduch.


Jezeli moje małżeństwo ma zakończyć się rozwodem, a taki pozew został złożony. Sam osobiście będę optował o unieważnienie śłubu kościelnego. Wbrew temu co piszesz, chociaż owszem pewnej złości co do okoliczności poczęcia tego dziecka, chciałbym, żeby miał ojca, który przekaże mu wszystko najlepsze z jego strony. Sam siebie nazywam bękartem. Bo wstydzę się, bo targa mną strach, zamartwianie się, niemoc, autodestrukcja.
Powtarzam potrzebuje wsparcia i kluczowych dróg postępowania w przyszłości. Przeszłości nie zmienię - mam jedynie wpływ na teraźniejszość i przyszłość. Proszę więc Was wszystkich odnoście się nie do mnie, ale mojego czynu i jego skutków i samej przyszłości. Znam swój potencjał, swoje cierpienie i cierpienie innych.
 
     
Apate79
[Usunięty]

Wysłany: 2014-08-02, 07:15   

Dziekuję za konkretne materiały dla mare1966 i zenia 1780
 
     
Wyświetl posty z ostatnich:   
Odpowiedz do tematu
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz załączać plików na tym forum
Możesz ściągać załączniki na tym forum
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku

Skocz do:  

Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group












Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy


W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.

UZASADNIENIE

Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.

Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).

Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.

Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.

Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.

Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.

Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.

Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.



List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny

Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>



Wszechświat na miarę człowieka

Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)



Musicie zawsze powstawać!

Możecie rozerwać swoje fotografie
i zniszczyć prezenty.
Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia
i próbować dzielić to, co było dla dwojga.
Możecie przeklinać Kościół i Boga.

Ale Jego potęga nie może nic uczynić
przeciw waszej wolności.
Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go,
by zobowiązał się z wami...
On nie może was "rozwieść".

To zbyt trudne?
A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym.
Miłość się staje
Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.

Nie jest umeblowana mieszkaniem,
ale domem do zbudowania i utrzymania,
a często do remontu.
Nie jest triumfalnym "TAK",
ale jest mnóstwem "tak",
które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".

Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić!
Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść.
I nie wolno mu odebrać życia,
które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.

Michel Quoist



Rozważania o wierze/Dynamizm wiary/Zwycięstwo przez wiarę

Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.

Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.

Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.

ks. Tadeusz Dajczer "Rozważania o wierze"


Małżeństwo nierozerwalne?!... - wierność mimo wszystko

„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...

„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".

Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.

Maria

Forum Pomocy "Świadectwa"


Slowo.pl - Małżeństwo o jakim marzymy. Jednym z elementów budowania silnej relacji małżeńskiej jest atrakcyjność współmałżonków dla siebie nawzajem. Może nie brzmi to zbyt duchowo, ale jest to biblijna zasada. Osobą, dla której mam być atrakcyjną kobietą, jest przede wszystkim mój mąż. W wielu związkach dbałość o wzajemną atrakcyjność stopniowo zanika wraz ze stażem małżeńskim, a często zaraz po ślubie. Dbamy o siebie w okresie narzeczeństwa, żeby zdobyć wybraną osobę, lecz gdy małżeństwo staje się faktem, przestajemy zwracać uwagę na swój wygląd. Na przykład żona dba o siebie tylko wtedy, kiedy wychodzi do pracy lub na spotkanie ze znajomymi. Natomiast w domu wita powracającego męża w poplamionym fartuchu, komunikując mu w ten sposób: "Jesteś dla mnie mniej ważny niż mój szef i koledzy w pracy. Dla ciebie nie muszę się już starać". Tego typu postawy szybko zauważają małe dzieci. Pamiętam, jak pewnego dnia ubrałam się w domu bardziej elegancko niż zwykle, a moje dzieci natychmiast zapytały: "Mamusiu, czy będą u nas dzisiaj goście?". Taką sytuację można wykorzystać, by powiedzieć im: "Dbam o siebie dla was, bo to wy jesteście dla mnie najważniejszymi osobami, dla których chcę być atrakcyjną osobą". Nie oznacza to wcale potrzeby kupowania najdroższych ubrań czy kosmetyków. Dbałość o wygląd jest sposobem wyrażenia współmałżonkowi, jak ważną jest dla nas osobą: "To Bóg mi ciebie darował. Poprzez troskę o higienę i wygląd chcę ci wyrazić, jak bardzo mocno cię kocham". Ta zasada dotyczy zarówno kobiet jak i mężczyzn.



"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23)
"Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)


Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)


Modlitwa o odrodzenie małżeństwa

Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:

- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.

Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..

Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!


Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego

Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:

1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.


Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi

Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.

św. Ludwik de Montfort

Pełnia modlitwy



We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane... (Hbr 13,4a) - konferencja dr Mieczysława Guzewicza (www.mojemalzenstwo.pl), małżonka, ojca trojga dzieci, doktora teologii biblijnej, członka Rady Episkopatu Polski ds. Rodziny - Górka Klasztorna 2007.04.20-22 - część 1We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane... (Hbr 13,4a) - konferencja dr Mieczysława Guzewicza (www.mojemalzenstwo.pl), małżonka, ojca trojga dzieci, doktora teologii biblijnej, członka Rady Episkopatu Polski ds. Rodziny - Górka Klasztorna 2007.04.20-22 - część 2Kto powinien rządzić w małżeństwie? - ks. Piotr PawlukiewiczKapitanie, dokąd płyniecie? - ks. Piotr PawlukiewiczJakie są nasze rzeczywiste wielkie pragnienia? - ks. Piotr PawlukiewiczOdpowiedzialność za miłość - dr Wanda Półtawska - psychiatra Bitwa toczy się o nasze serca - ks. Piotr PawlukiewiczKto się Mnie dotknął? - ks. Piotr Pawlukiewicz Miłość jest trudna - ks. Piotr Pawlukiewicz
Przebaczenie i cierpienie w małżeństwie - dr M. Guzewicz, teolog-biblistaZ każdej trudnej sytuacji jest dobre wyjście - ks. Piotr PawlukiewiczMłodzież - ks. Piotr PawlukiewiczSex, poezja czy rzemiosloWalentynki - ks. Piotr Pawlukiewicz Mężczyźni - ks. Piotr PawlukiewiczFałszywe miłosierdzie - ks. Piotr PawlukiewiczSakrament małżeństwa a dobro dziecka - ks. Piotr Pawlukiewicz
W 2002 roku Jan Paweł II potępiając w ostrych słowach rozwody powiedział, że adwokaci jako ludzie wolnego zawodu, muszą
zawsze odmawiać użycia swoich umiejętności zawodowych do sprzecznego ze sprawiedliwością celu, jakim jest rozwód.
KAI
Ks. dr Marek Dziewiecki - Miłość nigdy nie pomaga w złym. Właśnie dlatego doradca katolicki w żadnej sytuacji nie proponuje krzywdzonemu małżonkowi rozwodu, gdyż nie wolno nikomu proponować łamania przysięgi złożonej wobec Boga i człowieka.

Bitwa toczy się o nasze serce - ks. Piotr Pawlukiewicz


Kto powinien rządzić w małżeństwie? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Kiedy rodzi się dziecko, mąż idzie na bok - ks. Piotr Pawlukiewicz


Do kobiety trzeba iść już z siłą ducha nie po to, by tę siłę zyskać - ks. Piotr Pawlukiewicz


Czy kochasz swojego męża tak, aby dać z siebie wszystko i go uratować? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Jakie są nasze rzeczywiste wielkie pragnienia? Czy takie jak Bartymeusza? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Miłość jest trudna: Kryzys nigdy nie jest końcem - "Katechizm Poręczny" ks. Piotra Pawlukiewicza


Ze względu na "dobro dziecka" małżonkowie sakramentalni mają żyć osobno? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Cierpienie i przebaczenie w małżeństwie - konferencja dr Mieczysława Guzewicza, teologa-biblisty


Co to znaczy "moja była żona"? - dr Wanda Półtawska - psychiatra, członek Papieskiej Rady ds. Rodziny


"We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane" (Hbr 13,4a) - dr M. Guzewicz


Nic nie usprawiedliwia rozwodu, gdyż od 1999 r. obowiązuje w Polsce ustawa o separacji :: Każdy rozwód jest wyjątkowy

protest1
Protest w obronie dzieci >>




Książki warte Twojego czasu ---> książki gratis w zakładce *biuletyn*
Strona wygenerowana w 0,02 sekundy. Zapytań do SQL: 9