[Apate79]

Nie wiem czy ktoś mi pomoże w sytuacji, której sie znalażłem, do której sam doprowadziłem. Zdaje sobie srawę ze swojej winy w innym wypadku tutaj bym nie pisał dlatego proszę o okazanie wyrozumiałości w surowej ocenie moich czynów. Jestem w małżeństwie, które od samego początku znalazło się w kryzysie. Kłóciliśmy się ze sobą każdego dnia, chociaż wiem, że moja żona bardzo mnie kochała i kocha i bardzo zależłao jej na stworzeniu silnej rodziny. Krótko po ślubie wyprowadziła się z domu . Od tego czasu żyliśmy w separacji jednak z nadzieją na lepszą przyszłość. W dalszej części nie potrafiłem wytworzyć relacji miłości między nami. W pewnym momencie zacząłem zdradzać żonę i wdałem się w romans, którego efektem jest ciąża pozamałzeńska. Znalazłem sie w okropnym stanie psychicznym nie potrafiłem sobie wybaczyć szukając winnych wszędzie u rodziców, u mojej żony, która zawsze mnie krytykowała i ignorowała w ów trzeciej kobiety, której oznajmiłem że jestem żonaty, żeby sama mnie opuściła. Tych zdrad było więcej, za każdym razem przysparzałem ogromnego cierpienia mojej żonie i bezradność w jej próbach ratowania małżeństwa. w związku z nią nie czułem roli męża, gdyż w tej roli wyręczała ją jej rodzina, z którą jest niezwykle blisko związana. To była jedna z przyczyn konfliktów. Dziewczyna, z którą zacząłem romans zakochała się we mnie bez pamięci. Nigdy nie sądziłem, że tak człowiek potrafi kochać, sam się zastanawiam, czy ja potrafię kochać. Mimo wielokrotnych prób zakończenia romansu nie potrafiłem oprzeć się jej płaczu i całej sytuacji. W tym patologicznym destrukcyjnym stanie trwałem okłamując wszystkich w okół siebie samemu dusząc się kłamstwem. Pojawiły się symptomy depresji, którą również staram się ukryć przed otoczeniem. Wreszcie grzech otrzymał trwały wymiar, którego skutkiem będzie człowiek, który w najbliższym miesiącu przyjdzie na świat. to nie jest dziecko z żony i męża, to nie jest następstwo celu małżeństwa. Złożyłem papiery rozwodowe wiedząc, że wybrać mogę jedynie lepsze zło. Zrobiłem to na dniach wiedząc, jak krzywdzę swoją żonę, wiedząc, że krzywdzę też dziewczynę, która we mnie się zakochała i ze mną ma dziecko. Wiedząc, że ten łańcuch przeniósł szereg zła na najbliższych z tych dwóch rodzin - mam, ojców, braci, sióstr. Nie wiem jak naprawić to wszystko. Zacząłem myśleć o samobójstwie wierząc, że to uratuje wszystkich i mimo bólu odejścia człowieka zachowa honor. Największą ofiarą w tym wszystkim staje się to dziecko, które jest niewinną istotą nieskażoną doświadczeniami świata i często niezrozumiałymi zachowaniami ludzi. Zacząłem studiować niniejszą stronę odnajdując w niej cóż znaczy małzeństwo. Ja chyba tego wcześniej nie rozumiałem. Ja nigdy się nie rpzyznam przed żoną, że mam dziecko z inną kobietą. Jaj tak zależało na własnym, a ja jej odmawiałem tłumacząc, że jeśli między nami nie ma miłosci, to jak wychować dziecko w kłótni. Stanąłem na krawędzi swojego życia. Nie wiem co mam zrobić. Zadałem krzywdę wszystkim bez wyjątku łącznie z sobą. Czy mam wychować to dziecko z tą kobietą, czy ofiarą ma być ta żona. Czy ten grzech ma być drogowskazem zadośćuczynienia i dalszego życia zgodnego z prawdą, pięknem i dobrem. Czy ktoś mi cokolwiek powie? Czy moze najbardziej honorowym wyjściem jest moja śmierć. Proszę. Mimo, że odszedłem od wiary, zaczynam rozumieć jak bardzo życie zgodne z nia daje harmonię. Ja ów harmonię utraciłem

Nie wiem czy ktoś mi pomoże w sytuacji, której sie znalażłem, do której sam doprowadziłem. Zdaje sobie srawę ze swojej winy w innym wypadku tutaj bym nie pisał dlatego proszę o okazanie wyrozumiałości w surowej ocenie moich czynów. Jestem w małżeństwie, które od samego początku znalazło się w kryzysie. Kłóciliśmy się ze sobą każdego dnia, chociaż wiem, że moja żona bardzo mnie kochała i kocha i bardzo zależłao jej na stworzeniu silnej rodziny. Krótko po ślubie wyprowadziła się z domu . Od tego czasu żyliśmy w separacji jednak z nadzieją na lepszą przyszłość. W dalszej części nie potrafiłem wytworzyć relacji miłości między nami. W pewnym momencie zacząłem zdradzać żonę i wdałem się w romans, którego efektem jest ciąża pozamałzeńska. Znalazłem sie w okropnym stanie psychicznym nie potrafiłem sobie wybaczyć szukając winnych wszędzie u rodziców, u mojej żony, która zawsze mnie krytykowała i ignorowała w ów trzeciej kobiety, której oznajmiłem że jestem żonaty, żeby sama mnie opuściła. Tych zdrad było więcej, za każdym razem przysparzałem ogromnego cierpienia mojej żonie i bezradność w jej próbach ratowania małżeństwa. w związku z nią nie czułem roli męża, gdyż w tej roli wyręczała ją jej rodzina, z którą jest niezwykle blisko związana. To była jedna z przyczyn konfliktów. Dziewczyna, z którą zacząłem romans zakochała się we mnie bez pamięci. Nigdy nie sądziłem, że tak człowiek potrafi kochać, sam się zastanawiam, czy ja potrafię kochać. Mimo wielokrotnych prób zakończenia romansu nie potrafiłem oprzeć się jej płaczu i całej sytuacji. W tym patologicznym destrukcyjnym stanie trwałem okłamując wszystkich w okół siebie samemu dusząc się kłamstwem. Pojawiły się symptomy depresji, którą również staram się ukryć przed otoczeniem. Wreszcie grzech otrzymał trwały wymiar, którego skutkiem będzie człowiek, który w najbliższym miesiącu przyjdzie na świat. to nie jest dziecko z żony i męża, to nie jest następstwo celu małżeństwa. Złożyłem papiery rozwodowe wiedząc, że wybrać mogę jedynie lepsze zło. Zrobiłem to na dniach wiedząc, jak krzywdzę swoją żonę, wiedząc, że krzywdzę też dziewczynę, która we mnie się zakochała i ze mną ma dziecko. Wiedząc, że ten łańcuch przeniósł szereg zła na najbliższych z tych dwóch rodzin - mam, ojców, braci, sióstr. Nie wiem jak naprawić to wszystko. Zacząłem myśleć o samobójstwie wierząc, że to uratuje wszystkich i mimo bólu odejścia człowieka zachowa honor. Największą ofiarą w tym wszystkim staje się to dziecko, które jest niewinną istotą nieskażoną doświadczeniami świata i często niezrozumiałymi zachowaniami ludzi. Zacząłem studiować niniejszą stronę odnajdując w niej cóż znaczy małzeństwo. Ja chyba tego wcześniej nie rozumiałem. Ja nigdy się nie rpzyznam przed żoną, że mam dziecko z inną kobietą. Jaj tak zależało na własnym, a ja jej odmawiałem tłumacząc, że jeśli między nami nie ma miłosci, to jak wychować dziecko w kłótni. Stanąłem na krawędzi swojego życia. Nie wiem co mam zrobić. Zadałem krzywdę wszystkim bez wyjątku łącznie z sobą. Czy mam wychować to dziecko z tą kobietą, czy ofiarą ma być ta żona. Czy ten grzech ma być drogowskazem zadośćuczynienia i dalszego życia zgodnego z prawdą, pięknem i dobrem. Czy ktoś mi cokolwiek powie? Czy moze najbardziej honorowym wyjściem jest moja śmierć. Proszę. Mimo, że odszedłem od wiary, zaczynam rozumieć jak bardzo życie zgodne z nia daje harmonię. Ja ów harmonię utraciłem

[zenia1780]

Witam Apate79.
Rozgość się u nas, rozejrzyj, posłuchaj naszych rekolekcji, a dowiesz sie z nich wielu rzeczy.
Na początek mysle, że warto wysłuchać tego

http://sychar.org/przysiega/

Witam Apate79.
Rozgość się u nas, rozejrzyj, posłuchaj naszych rekolekcji, a dowiesz sie z nich wielu rzeczy.
Na początek mysle, że warto wysłuchać tego

http://sychar.org/przysiega/

[mare1966]

Honorowe wyjście czyli "się zabiję" ?
Skrzywdziłeś dwie kobiety , jednej zrobiłeś dziecko , romansowałeś jeszcze z innymi
a teraz chcesz zwiewać i to ma być honor ?
Komuś będzie przez to lepiej ?

No i wreszcie Twoje życie .
Gdzie trafisz po śmierci ?
Dusza jest nieśmiertelna , nie przestaniesz odczuwać , nie wyłączysz myślenia .
Uwolnisz się tylko od ciała .

No co , to "honorowe wyjście" chyba sobie darujemy ?

----------------------------------------------------------------------------------------------------

Ks. dr Marek Dziewiecki - sytuacje najtrudniejsze

Wysłuchaj tego .
Tam jest gdzieś co robić .
Niewątpliwie honor nakazuje ci płacić na utrzymanie tego dziecka .


Dobrze jest jednak , że się obudziłeś , TO NAJWAŻNIEJSZE .
Nawywijałeś sporo , więc masz sporo do naprawy .

Honorowe wyjście czyli "się zabiję" ?
Skrzywdziłeś dwie kobiety , jednej zrobiłeś dziecko , romansowałeś jeszcze z innymi
a teraz chcesz zwiewać i to ma być honor ?
Komuś będzie przez to lepiej ?

No i wreszcie Twoje życie .
Gdzie trafisz po śmierci ?
Dusza jest nieśmiertelna , nie przestaniesz odczuwać , nie wyłączysz myślenia .
Uwolnisz się tylko od ciała .

No co , to "honorowe wyjście" chyba sobie darujemy ?

----------------------------------------------------------------------------------------------------

Ks. dr Marek Dziewiecki - sytuacje najtrudniejsze

Wysłuchaj tego .
Tam jest gdzieś co robić .
Niewątpliwie honor nakazuje ci płacić na utrzymanie tego dziecka .


Dobrze jest jednak , że się obudziłeś , TO NAJWAŻNIEJSZE .
Nawywijałeś sporo , więc masz sporo do naprawy .

[Apate79]

Piszecie wszyscy nawywijałeś sporo masz dużo do naprawienia, trudna wędrówka. Ja to wszystko rozumiem, ja chcę jakieś rewizji, naprawy, ale od czego zacząć. Czy możliwe jest upokorzenie siebie, ale trwanie w małżeństwie, chyba, że to upokorzona żona nie bedzie w stanie zaakceptować grzechu, wybaczyć i zostać. Czy wartość posiadania ojca jest ważniejsza dla zdrowia dziecka, w tym wypadku stworzyć rodzinę z matką dziecka w imię jego dobra i miłości. Wychowywanie się bez jednego rodzica nie jest przecież właściwe. A jesli żóna mi wybaczy, jeśli będzie chciała czy możliwe jest odcięcie się emocjonalne od dziecka, żeby nie znało swojego ojca przy oczywistym dla mnie fakcie utrzymywania go i płacenia jak prostolinijnie napisał mare 1966. O dczego zacząć. Mam wrażenie, że jestem w depresji, ten stan sprawia, że nie jestem decyzyjny, że nie potrafię racjonalnie i skutecznie uczynić jakiekolwiek kroki

Piszecie wszyscy nawywijałeś sporo masz dużo do naprawienia, trudna wędrówka. Ja to wszystko rozumiem, ja chcę jakieś rewizji, naprawy, ale od czego zacząć. Czy możliwe jest upokorzenie siebie, ale trwanie w małżeństwie, chyba, że to upokorzona żona nie bedzie w stanie zaakceptować grzechu, wybaczyć i zostać. Czy wartość posiadania ojca jest ważniejsza dla zdrowia dziecka, w tym wypadku stworzyć rodzinę z matką dziecka w imię jego dobra i miłości. Wychowywanie się bez jednego rodzica nie jest przecież właściwe. A jesli żóna mi wybaczy, jeśli będzie chciała czy możliwe jest odcięcie się emocjonalne od dziecka, żeby nie znało swojego ojca przy oczywistym dla mnie fakcie utrzymywania go i płacenia jak prostolinijnie napisał mare 1966. O dczego zacząć. Mam wrażenie, że jestem w depresji, ten stan sprawia, że nie jestem decyzyjny, że nie potrafię racjonalnie i skutecznie uczynić jakiekolwiek kroki

[kenya]

Apate pisze:

Cytat:

Wreszcie grzech otrzymał trwały wymiar, którego skutkiem będzie człowiek, który w najbliższym miesiącu przyjdzie na świat.

Właściwie to chyba nigdy nie słyszałam by ktoś się aż tak bezdusznie wyrażał o swoim dziecku, które sam powołał na świat. Aż mnie ciarki przeszły kiedy to przeczytałam.
Mogę tylko współczuć kobietom, które z jakichś powodów związały z Toba swoje życie.
Twoja postawa teraz spowodowana jest tylko i wyłącznie STRACHEM przed konsekwencjami i unikaniem odpowiedzialności. Gdyby nie to biedne dziecko dalej pławiłbyś się w bezmyślnym dogadzaniu swojej chuci bo chyba zgodzisz się ze mną, że do tworzenia jakiejkolwiek więzi nie jesteś zdolny.

Długą drogę masz przed sobą. Czy zechcesz dorosnąć i wziąć odpowiedzialność za własne życie i życie bliskich - to wielka niewiadoma w świetle tego co piszesz.
Najpierw należałoby jakiegoś specjalistę odwiedzić ale jaki by on nie był, cudotwórcą nie będzie na pewno.

Apate pisze:

Cytat:

Wreszcie grzech otrzymał trwały wymiar, którego skutkiem będzie człowiek, który w najbliższym miesiącu przyjdzie na świat.

Właściwie to chyba nigdy nie słyszałam by ktoś się aż tak bezdusznie wyrażał o swoim dziecku, które sam powołał na świat. Aż mnie ciarki przeszły kiedy to przeczytałam.
Mogę tylko współczuć kobietom, które z jakichś powodów związały z Toba swoje życie.
Twoja postawa teraz spowodowana jest tylko i wyłącznie STRACHEM przed konsekwencjami i unikaniem odpowiedzialności. Gdyby nie to biedne dziecko dalej pławiłbyś się w bezmyślnym dogadzaniu swojej chuci bo chyba zgodzisz się ze mną, że do tworzenia jakiejkolwiek więzi nie jesteś zdolny.

Długą drogę masz przed sobą. Czy zechcesz dorosnąć i wziąć odpowiedzialność za własne życie i życie bliskich - to wielka niewiadoma w świetle tego co piszesz.
Najpierw należałoby jakiegoś specjalistę odwiedzić ale jaki by on nie był, cudotwórcą nie będzie na pewno.

[krasnobar]

Apate79, masz ślub sakramentalny ze swoją żoną?

Apate79, masz ślub sakramentalny ze swoją żoną?

[mare1966]

Wysłuchaj tego linka , który ci dałem UWAŻNIE .
Tam masz odpowiedzi na pytania o dziecko
i nie tylko .

Wszystkiego na raz i szybko nie zrobisz .
Wszystkiego nie da się już naprawić , trzeba było niestety myśleć wcześniej .
To chyba oczywiste .
Widzisz , podobnie jest z całym naszym ziemskim zyciem .
Wszystko DO CZASU .
Mozna sobie uzywać i kpić z Boga , ale koniec przychodzi na każdego
i wtedy wiadomo .
Ciesz się , że dostałeś szansę .
Późno bo późno , ale wykorzystaj ją .

Żona może wybaczy , choć nie będzie to łatwe .
Pomyśl jakby to ona ciebie zdradzała ,
jakbyś się czuł ?

Poszukaj w realu jakiegoś naprawdę mądrego księdza ,
albo sam skorzystaj z poczty internetowej , telefonu .
Jak podasz region Polski , to pewnie ktoś da namiary , coś doradzi .

Nie sądzę , abyś TERAZ od razu był już gotowy do podejmowania
wielkich decyzji , w takim stanie zagubienia i psychicznym .

Na pewno korzystaj z materaiału na forum i staraj się
zrozumieć w czym rzecz .
Na pewno też modlitwa , własnymi słowami jak umiesz .


P.s.
FAKT , czy masz ślub kościelny i jaki .
( Krasnobar przypomniał )

Wysłuchaj tego linka , który ci dałem UWAŻNIE .
Tam masz odpowiedzi na pytania o dziecko
i nie tylko .

Wszystkiego na raz i szybko nie zrobisz .
Wszystkiego nie da się już naprawić , trzeba było niestety myśleć wcześniej .
To chyba oczywiste .
Widzisz , podobnie jest z całym naszym ziemskim zyciem .
Wszystko DO CZASU .
Mozna sobie uzywać i kpić z Boga , ale koniec przychodzi na każdego
i wtedy wiadomo .
Ciesz się , że dostałeś szansę .
Późno bo późno , ale wykorzystaj ją .

Żona może wybaczy , choć nie będzie to łatwe .
Pomyśl jakby to ona ciebie zdradzała ,
jakbyś się czuł ?

Poszukaj w realu jakiegoś naprawdę mądrego księdza ,
albo sam skorzystaj z poczty internetowej , telefonu .
Jak podasz region Polski , to pewnie ktoś da namiary , coś doradzi .

Nie sądzę , abyś TERAZ od razu był już gotowy do podejmowania
wielkich decyzji , w takim stanie zagubienia i psychicznym .

Na pewno korzystaj z materaiału na forum i staraj się
zrozumieć w czym rzecz .
Na pewno też modlitwa , własnymi słowami jak umiesz .


P.s.
FAKT , czy masz ślub kościelny i jaki .
( Krasnobar przypomniał )

[zenia1780]

[grzegorz_]

Biorąc pod uwagę jak sie zachowywałeś od samego poczatku małżenstwa
żone pewnie bez problemu (o ile bedzie chciała) otrzyma unieważnienie małzęstwa.

A dziecko=owoc grzechu...ciekawa definicja.
Jeszcze brakuje abyś powiedział bękart, albo najduch.

Biorąc pod uwagę jak sie zachowywałeś od samego poczatku małżenstwa
żone pewnie bez problemu (o ile bedzie chciała) otrzyma unieważnienie małzęstwa.

A dziecko=owoc grzechu...ciekawa definicja.
Jeszcze brakuje abyś powiedział bękart, albo najduch.

[twardy]

[Apate79]

[Apate79]

[Apate79]

[Apate79]

Dziekuję za konkretne materiały dla mare1966 i zenia 1780

Dziekuję za konkretne materiały dla mare1966 i zenia 1780