[smutna_twarz]

Kenya, rozumiem, iż sugerujesz udanie się do specjalisty, który na 100%potwierdzi diagnozę, tak?
Pomysł, że mój mąż jest seksoholikiem wypłynął od niego samego, tzn. on tak się nazwał, a nie ja. Wiem, że z kimś się konsultował, bo pomysł chodzenia na spotkania SA również nie był moim pomysłem, tylko wypłynął od niego. Wiem, że sam podczytywał w internecie strony jak ta podlinkowana przez Ciebie. Wiem też, że na pewno nie mamy do czynienia z okazjonalnym zachowaniem lecz kompulsywnym. Jak często nie wiem. Mój mąż nie mówi mi prawie nic, bo uważa, że w tej kwestii nie jestem partnerem a i tak nic nie zrozumiem. Innymi słowy, wiem tyle, że sam uważa się za seksoholika, identyfikuje się z innymi, których spotyka na spotkaniach SA i ich problemami - niestety na dzień dzisiejszy musi to wystarczyć za diagnozę.
Czy widzi problem? Przechodziliśmy już fazę obwiniania wszystkich do okoła, teraz mam wrażenie, że powoli do niego dociera. To uświadomienie to proces stopniowy, podobnie jak stopniowo rozwijało się uzależnienie - na początku było sporadycznie -dlatego on twierdzi, że w momencie zawarcia ślubu nie był uzależniony, natomiast twierdzi również, że nie powiedział mi nic o swoich praktykach, bo wiedział, że to by mnie zraniło. Jeśli więc wiedział, że mnie rani, a mimo to, nic z tym nie zrobił, to albo niespecjalnie mnie kochał, albo może już wtedy nie umiał przestać. Nie wiem. Potem było coraz częściej, aż do momentu, kiedy nawet ze mną mu się nie chciało, bo po co...

Terapii nie chce rozpocząć, bo woli się ukrywać, nie chce się ujawniać, nawet przed obcymi osobami. Spotkania SA są anonimowe, dlatego tam się czuje bardziej komfortowo. Tak więc koło się zamyka - nie ma komu potwierdzić diagnozy.
to co piszesz o współuzależnieniu - wszystko się zgadza. Współczucie, obwinianie siebie, krycie go przed innymi - klasyka...

Kenya, rozumiem, iż sugerujesz udanie się do specjalisty, który na 100%potwierdzi diagnozę, tak?
Pomysł, że mój mąż jest seksoholikiem wypłynął od niego samego, tzn. on tak się nazwał, a nie ja. Wiem, że z kimś się konsultował, bo pomysł chodzenia na spotkania SA również nie był moim pomysłem, tylko wypłynął od niego. Wiem, że sam podczytywał w internecie strony jak ta podlinkowana przez Ciebie. Wiem też, że na pewno nie mamy do czynienia z okazjonalnym zachowaniem lecz kompulsywnym. Jak często nie wiem. Mój mąż nie mówi mi prawie nic, bo uważa, że w tej kwestii nie jestem partnerem a i tak nic nie zrozumiem. Innymi słowy, wiem tyle, że sam uważa się za seksoholika, identyfikuje się z innymi, których spotyka na spotkaniach SA i ich problemami - niestety na dzień dzisiejszy musi to wystarczyć za diagnozę.
Czy widzi problem? Przechodziliśmy już fazę obwiniania wszystkich do okoła, teraz mam wrażenie, że powoli do niego dociera. To uświadomienie to proces stopniowy, podobnie jak stopniowo rozwijało się uzależnienie - na początku było sporadycznie -dlatego on twierdzi, że w momencie zawarcia ślubu nie był uzależniony, natomiast twierdzi również, że nie powiedział mi nic o swoich praktykach, bo wiedział, że to by mnie zraniło. Jeśli więc wiedział, że mnie rani, a mimo to, nic z tym nie zrobił, to albo niespecjalnie mnie kochał, albo może już wtedy nie umiał przestać. Nie wiem. Potem było coraz częściej, aż do momentu, kiedy nawet ze mną mu się nie chciało, bo po co...

Terapii nie chce rozpocząć, bo woli się ukrywać, nie chce się ujawniać, nawet przed obcymi osobami. Spotkania SA są anonimowe, dlatego tam się czuje bardziej komfortowo. Tak więc koło się zamyka - nie ma komu potwierdzić diagnozy.
to co piszesz o współuzależnieniu - wszystko się zgadza. Współczucie, obwinianie siebie, krycie go przed innymi - klasyka...

[cherubi]

Cześć
Też mam męża seksoholika- potwierdzone przez specjalistę to nie jest, niestety. Chodził przez jakiś czas, bardzo krótko do SA ale teraz twierdzi, że jednak nie jest uzależniony. Nie mieszkamy razem i niestety nic nie idzie ku dobremu, ale wierzę, że wszystko jeszcze może się odmienić. Nie trać wiary.

Cześć
Też mam męża seksoholika- potwierdzone przez specjalistę to nie jest, niestety. Chodził przez jakiś czas, bardzo krótko do SA ale teraz twierdzi, że jednak nie jest uzależniony. Nie mieszkamy razem i niestety nic nie idzie ku dobremu, ale wierzę, że wszystko jeszcze może się odmienić. Nie trać wiary.

[smutna_twarz]

[grzegorz_]

[smutna_twarz]

Grzegorz, ale Ty udzielasz rady sobie czy mnie? Bo mam wrażenie, że to co piszesz nijak się ma do opisanego przeze mnie problemu. Ty piszesz o rozładowywaniu napięcia a ja o uzależnieniu...

Grzegorz, ale Ty udzielasz rady sobie czy mnie? Bo mam wrażenie, że to co piszesz nijak się ma do opisanego przeze mnie problemu. Ty piszesz o rozładowywaniu napięcia a ja o uzależnieniu...

[grzegorz_]

ST
O swoim problemie to akurat póki co nie pisałaś, więc trudno się do niego odniesc

ST
O swoim problemie to akurat póki co nie pisałaś, więc trudno się do niego odniesc

[Anita11]

Grzegorz Ty tak naprawdę uważasz czy tylko nas prowokujesz?
Że niby to zdrowe rozładowanie napięcia,nikomu nie szkodzi? Gdzie o tym sie dowiedziałeś? W bravo girl?

Grzegorz Ty tak naprawdę uważasz czy tylko nas prowokujesz?
Że niby to zdrowe rozładowanie napięcia,nikomu nie szkodzi? Gdzie o tym sie dowiedziałeś? W bravo girl?

[Nirwanna]

Grzegorz - przystopuj. Nie pomagasz właścicielce wątku snując ogólne rozważania i podważając, bagatelizując zasadność jej trudnej sytuacji.

Grzegorz - przystopuj. Nie pomagasz właścicielce wątku snując ogólne rozważania i podważając, bagatelizując zasadność jej trudnej sytuacji.

[kenya]

s_t pisze:

Cytat:

Terapii nie chce rozpocząć, bo woli się ukrywać, nie chce się ujawniać, nawet przed obcymi osobami. Spotkania SA są anonimowe, dlatego tam się czuje bardziej komfortowo. Tak więc koło się zamyka - nie ma komu potwierdzić diagnozy.

Ponawiam moje pytanie s_t, jaką masz pewność że mąż gdziekolwiek uczęszcza? Czy opierasz swoją wiedzę TYLKO na podstawie tego co on mówi?

Cytat:

Nawet jeśli nie dostanę żadnej dobrej rady to sam fakt, że mogę wyrzucić z siebie co mi leży na sercu wiele dla mnie znaczy.

Jakiej rady konkretnie oczekujesz?

s_t pisze:

Cytat:

Terapii nie chce rozpocząć, bo woli się ukrywać, nie chce się ujawniać, nawet przed obcymi osobami. Spotkania SA są anonimowe, dlatego tam się czuje bardziej komfortowo. Tak więc koło się zamyka - nie ma komu potwierdzić diagnozy.

Ponawiam moje pytanie s_t, jaką masz pewność że mąż gdziekolwiek uczęszcza? Czy opierasz swoją wiedzę TYLKO na podstawie tego co on mówi?

Cytat:

Nawet jeśli nie dostanę żadnej dobrej rady to sam fakt, że mogę wyrzucić z siebie co mi leży na sercu wiele dla mnie znaczy.

Jakiej rady konkretnie oczekujesz?

[smutna_twarz]

Kenya, ale o co Ci chodzi? Mam wrażenie, ze poddajesz w wątpliwość wszystko, o czym piszę, chcesz sprawdzić czy nie jestem jakimś trollem? Nie jestem. Napisałam tu, bo nie radzę sobie z uzależnieniem męża, jego odejściem od Boga, świadomością bycia przez wiele lat oszukiwaną oraz wątpliwościami dotyczącymi ważności sakramentu małżeństwa. Jest mi szczególnie ciężko, bo nie mam z kim porozmawiać i kiedy dopadają mnie chwile zwątpienia po prostu zamykam się w pokoju i płaczę. Nie oczekuję żadnej konkretnej rady, raczej chodziło mi o obecność wśród osób, które mnie zrozumieją, być może same borykają się z podobnym problemem...W takich sytuacjach zwykle rady same się zjawiają, albo może ja sama umiałabym znaleźć jakieś rozwiązanie.

Dziękuję tym osobom, które przysłały mi słowa otuchy na priva.
Wszystkim życzę Błogosławionych Świąt Zmartwychwstania Pańskiego.

Kenya, ale o co Ci chodzi? Mam wrażenie, ze poddajesz w wątpliwość wszystko, o czym piszę, chcesz sprawdzić czy nie jestem jakimś trollem? Nie jestem. Napisałam tu, bo nie radzę sobie z uzależnieniem męża, jego odejściem od Boga, świadomością bycia przez wiele lat oszukiwaną oraz wątpliwościami dotyczącymi ważności sakramentu małżeństwa. Jest mi szczególnie ciężko, bo nie mam z kim porozmawiać i kiedy dopadają mnie chwile zwątpienia po prostu zamykam się w pokoju i płaczę. Nie oczekuję żadnej konkretnej rady, raczej chodziło mi o obecność wśród osób, które mnie zrozumieją, być może same borykają się z podobnym problemem...W takich sytuacjach zwykle rady same się zjawiają, albo może ja sama umiałabym znaleźć jakieś rozwiązanie.

Dziękuję tym osobom, które przysłały mi słowa otuchy na priva.
Wszystkim życzę Błogosławionych Świąt Zmartwychwstania Pańskiego.

[mare1966]

Grzegorz

Cytat:

Na tę "chorobę" co Twój mąż "choruje" przed ślubem pewnie z 90% facetów, a po ślubie też niemały %. Powiedzenie, że Ci wszyscy faceci to seksoholicy byłoby nadużyciem. Wpędzanie męża w poczucie grzechu, wmawianie mu że jest chory czy zboczony, nie wiem czy to rozsądne. Oczywiście, jeśli masturbacja wpływa na zanik pożycia małżeńskiego lub z racji zbytniej częstotliwości ujemnie wpływa na zdrowie to trzeba nad tym jakoś zapanować.

Grzegorz , to że tak jest ,
nie oznacza , że tak powinno być .


Tak jest tylko dlatego , że RELACJE małżeńskie są słabe , na niskim poziomie .
Często są oparte tylko na fizyczności , często dochodzi do tego jeszcze uczucie ,
ale ono nie jest dane raz na zawsze .
Jest jeszcze jeden poziom najwyższy - duchowy .
Czyli od dołu :
1. fizyczny
2. uczuciowy
3.duchowy

Tam gdzie małżeństwo weszło na poziom również duchowy - nie ma miejsca
na tego typu praktyki .


Weźmy przykład Maryji i Józefa .
Generalnie pewnie zdrowy chłop , był zakochany i to z wzajemnością .
Jak rozładowywał swoje napięcie ?
Myślę , że samo przebywanie z Maryją było dla niego wystarczająco radosne .
Nie wiem - taka czułość w zwyczajnych i niezwyczajnych codziennych sytuacjach .
Jemu chyba wystarczyło samo patrzenie , swiadomość że ma tak cudowną kobietę .
Jasne , pewnie nie raz mu do głowy przychodziły dodatkowe pragnienia ,
ale nie sądzę aby z tego powodu MUSIAŁ chodzić za chałupę .


Kiedy relacja jes słaba lub nie ma jej - pozostaje tylko czysta fizyczność .
Coś jak domowa darmowa małżeńska prostytucja ,
przykryta obrzędem zawrtego przecież małżeństwa .

Grzegorz

Cytat:

Na tę "chorobę" co Twój mąż "choruje" przed ślubem pewnie z 90% facetów, a po ślubie też niemały %. Powiedzenie, że Ci wszyscy faceci to seksoholicy byłoby nadużyciem. Wpędzanie męża w poczucie grzechu, wmawianie mu że jest chory czy zboczony, nie wiem czy to rozsądne. Oczywiście, jeśli masturbacja wpływa na zanik pożycia małżeńskiego lub z racji zbytniej częstotliwości ujemnie wpływa na zdrowie to trzeba nad tym jakoś zapanować.

Grzegorz , to że tak jest ,
nie oznacza , że tak powinno być .


Tak jest tylko dlatego , że RELACJE małżeńskie są słabe , na niskim poziomie .
Często są oparte tylko na fizyczności , często dochodzi do tego jeszcze uczucie ,
ale ono nie jest dane raz na zawsze .
Jest jeszcze jeden poziom najwyższy - duchowy .
Czyli od dołu :
1. fizyczny
2. uczuciowy
3.duchowy

Tam gdzie małżeństwo weszło na poziom również duchowy - nie ma miejsca
na tego typu praktyki .


Weźmy przykład Maryji i Józefa .
Generalnie pewnie zdrowy chłop , był zakochany i to z wzajemnością .
Jak rozładowywał swoje napięcie ?
Myślę , że samo przebywanie z Maryją było dla niego wystarczająco radosne .
Nie wiem - taka czułość w zwyczajnych i niezwyczajnych codziennych sytuacjach .
Jemu chyba wystarczyło samo patrzenie , swiadomość że ma tak cudowną kobietę .
Jasne , pewnie nie raz mu do głowy przychodziły dodatkowe pragnienia ,
ale nie sądzę aby z tego powodu MUSIAŁ chodzić za chałupę .


Kiedy relacja jes słaba lub nie ma jej - pozostaje tylko czysta fizyczność .
Coś jak domowa darmowa małżeńska prostytucja ,
przykryta obrzędem zawrtego przecież małżeństwa .

[kenya]

s_t pisze:

Cytat:

Kenya, ale o co Ci chodzi? Mam wrażenie, ze poddajesz w wątpliwość wszystko, o czym piszę, chcesz sprawdzić czy nie jestem jakimś trollem?

S_t,

nawet mi do głowy nie przyszło tak pomyśleć, naprawdę!

Nie poddaję w wątpliwość Twoich słów, szczególnie jeśli wyrażasz to słowem "WSZYSTKO".

Moje pytania były w celu zgłębienia tematu, który nie jest dla mnie jasny na kilku płaszczyznach, to wszystko.
Jeśli natomiast w tym temacie chodzi tylko o wyrzucenie z siebie tych rozterek, rodzaj oczyszczenia, zatem nie mam więcej pytań.
Pozdrawiam

s_t pisze:

Cytat:

Kenya, ale o co Ci chodzi? Mam wrażenie, ze poddajesz w wątpliwość wszystko, o czym piszę, chcesz sprawdzić czy nie jestem jakimś trollem?

S_t,

nawet mi do głowy nie przyszło tak pomyśleć, naprawdę!

Nie poddaję w wątpliwość Twoich słów, szczególnie jeśli wyrażasz to słowem "WSZYSTKO".

Moje pytania były w celu zgłębienia tematu, który nie jest dla mnie jasny na kilku płaszczyznach, to wszystko.
Jeśli natomiast w tym temacie chodzi tylko o wyrzucenie z siebie tych rozterek, rodzaj oczyszczenia, zatem nie mam więcej pytań.
Pozdrawiam

[Alzacja]

witaj S_T,
polecam Ci lekturę tego wątku http://www.kryzys.org/viewtopic.php?t=7249 oraz jeszcze tę stronę http://www.sa.org.pl
Tu na forum jest dział o uzależnieniach, tam też jest dużo informacji (jeśli tam jeszcze nie trafiłaś).
Powodzenia

witaj S_T,
polecam Ci lekturę tego wątku http://www.kryzys.org/viewtopic.php?t=7249 oraz jeszcze tę stronę http://www.sa.org.pl
Tu na forum jest dział o uzależnieniach, tam też jest dużo informacji (jeśli tam jeszcze nie trafiłaś).
Powodzenia

[grzegorz_]

Pytania Kenyi nie są bezzasadne.
Mąż mówi, że był u seksuologia, że jest seksoholikiem, że chodzi na jakieś mitingi.
W dzisiejszych czasach na wszystko jest jakaś jednostka chorobowa.
Kobieta, która lubi seks, niekoniecznie z mężem....nimfomanka.
Facet, który lubi porno, seks czaty, albo wypady do burdelu...seksoholik.
Wiadomo....choroba, więc w jakimś stopniu jest się usprawiedliwionym.
Czasami pewnie łatwiej facetowi powiedzieć "jestem seksoholikiem i będę się leczył"
niż przyznać się, że "zwyczajnie lubię sobie poczatować i poogladać pornosa".

Ps. w sumie o sytuacji w zwiazku autorki nie wiemy prawi nic.
Pewnie chodziło o to aby się po prostu wyżalić na forum

Pytania Kenyi nie są bezzasadne.
Mąż mówi, że był u seksuologia, że jest seksoholikiem, że chodzi na jakieś mitingi.
W dzisiejszych czasach na wszystko jest jakaś jednostka chorobowa.
Kobieta, która lubi seks, niekoniecznie z mężem....nimfomanka.
Facet, który lubi porno, seks czaty, albo wypady do burdelu...seksoholik.
Wiadomo....choroba, więc w jakimś stopniu jest się usprawiedliwionym.
Czasami pewnie łatwiej facetowi powiedzieć "jestem seksoholikiem i będę się leczył"
niż przyznać się, że "zwyczajnie lubię sobie poczatować i poogladać pornosa".

Ps. w sumie o sytuacji w zwiazku autorki nie wiemy prawi nic.
Pewnie chodziło o to aby się po prostu wyżalić na forum