Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować
swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
|
|
A jednak, potrzebuję Waszej pomocy, Waszago wsparcia |
| Autor |
Wiadomość |
kundel
[Usunięty]
|
 Wysłany: 2014-03-03, 14:27
|
|
|
dorotakm - widzę, miałaś dziś jak ja.... mnei też coś ciągnęło.... też mi lepiej  jeszcze nei perfekcyjnie, ale wreszcie słoneczniej 
Najfajniejsze jest to, ze oprócz mega super dużego i pięknego mieszkania za opłaty jedynie, dostałyśmy też w prezencie dwa rowery! I ogród! Cuda, co? |
|
 |
|
 |
dorotakm
[Usunięty]
|
| Wysłany: 2014-03-03, 14:29
|
|
|
| Cytat: | | Najfajniejsze jest to, ze oprócz mega super dużego i pięknego mieszkania za opłaty jedynie, dostałyśmy też w prezencie dwa rowery! I ogród! Cuda, co? |
Piękne  |
|
 |
|
|
gogol
[Usunięty]
|
| Wysłany: 2014-03-03, 14:29
|
|
|
| kazzia napisał/a: | | Cuda, co? |
- ale tu radośnie,mimo trudności fajnie sie was czyta  |
|
|
|
|
|
kundel
[Usunięty]
|
| Wysłany: 2014-03-03, 14:34
|
|
|
| ezabel napisał/a: | | kiedy będzie lepiej? Będzie? ps tylko Wy znacie prawdę, dziękuję za to forum z całego serca osobom odpowiedzialnym, Bóg zapłać |
BĘDZIE!
Nie wiem kiedy, ale będzie.
ezabel - my nie znamy prawdy, Bóg ją zna. Tylko On. Matka Boska. Jezus. Z nimi rozmawiaj. Z nią - mi sie z nia bardzo dobrze gada. Wszystko rozumie, wszystko wie, czasami odpowiada mi natychmiast, jak wczoraj, kiedy siedziałam w pokoju dziewczynek na podłodze i zwyczajnei ryczałam z bezsilnosci. KAZAŁA mi coś przeczytać. KAZAŁA. Naprawdę. Przeczytałam i się ... rozsypałam. Ale... to nieprawdopodobne. Tak sie dzieje, jak sie z nia rozmawia i powierza sie jej całą swoją osobę do wykorzystania do jej celów... |
|
|
|
|
|
jasmina44
[Usunięty]
|
| Wysłany: 2014-03-03, 14:40
|
|
|
| ezabel napisał/a: | | Szkoda że nikt mi podpowie słów jakich mam użyć w rozmowie z Mężem, boję się powrotu do domu z pracy, boję się zaglądnąć do skrzynki czy jest coś z sądu, czy złożył pozew czy nie, jest ten strach, ogromny ból i strach i czasem córeczka mnie pyta mamo dlaczego się trzęsiesz? A ja się boję, i naprawdę się staram zaufać Panu, ale ten strach jest silniejszy, i uśmiech przed dziećmi że wszystko będzie dobrze, że damy radę, że tatuś kocha ale się pogubił, że musimy i chcemy się modlić za nieprzyjaciół i za nią w szczególności, że nie mogę nienawidzić i nie potrafię nienawidzić człowieka, jak mam dać świadectwo miłości? Nie potrafię, brak mi pokory, nie umiem słuchać, nie potrafię sobie wybaczyć że do tego doszło, targają mną skrajne uczucia, nie potrafię pracować, rozmawiać, jeść normalnie i robić zakupów, staram się ale czuję że jestem tak na samym dnie, na kolanach, tylko modlitwa i Eucharystia i uśmiech moich dzieci i słowa córki mamuś bądź dzielna pomagają na chwilę, kiedy będzie lepiej? Będzie? ps tylko Wy znacie prawdę, dziękuję za to forum z całego serca osobom odpowiedzialnym, Bóg zapłać |
pamietam ten stan.. pamietam ten czas gdy bałam sie cos powiedziec zrobic bo bałam sie ze to wsyztsko pogorszy chodziłam jak na linie bo nie wiedziałam jakie konsekwencje przyniosa moje słowa i czyny a nie chciałam niczego bardziej popsuc..
teraz wiem ze nie mogłam popsuc...
nie bede Ci pisać żadnych cudownych metod czy recept by sobei z tym poradzic, bo Ty jestes teraz na innym etapie... gdzie masz ogromna nadzieje ze za chwile cos sie zmieni.. ze za chwile wsyztsko sie odmieni... i boisz sie ze tak nie bedzie i nie wiesz jak masz zyc dalej jezeli tak sie nie stanie, czy wogole mozna dalej zyc?... ja w kazdym razie tak miałam
wiem ze to banał.. ale bedzie lepiej... za jakis czas powoli ale bedzie lepiej - w Tobie i z Tobą... co do małżenstwa to najlepiej nie nastawiac sie na szybkie i spektakularne efekty.. jak cos sie jakis czas psuło to słabe szanse by sie syzbko naprawiło...
najlepiej jakbys sie nsatwiła na długa podróż... i skupiła sie na sobie...
moze to bedzie brutalne ale nie mozesz nic zrobic by teraz Twój mąż wybrał Ciebie... to nie zalezy od tego co Ty zrobisz.. to jest w nim i jezeli cos sie zmieni to musi pewnie minac jakis czas i to tez bedzie proces dojrzewania... dla nikogo to nie jest łatwe ani dla nas ani dla nich tez...
pamietaj ze dopiero gdy Ty odpuscisz przestaniesz sie szamotac i myslec co mozesz zrobic, co powiedziec zeby wpłynąc, poprawic, nie zepsuc, gdy to wsyztsko odpuscisz wtedy dopiero Bóg zacznie pracowac nad Toba i Twoim mezem... musisz mu zostawic troche miejsca na działanie.. bo teraz swoimi lękami watpliwosciami nie pomagasz..
ja wiem ze to łatwo powiedziec... ale jestes na dobrej drodze, jestes tutaj.. modlisz sie, chodz na terapie, na msze o uzdrowienie i uwolnienie i zacznij robic cos dla siebie..
a jezlei tak ci strasznie strasznie zle i nie widzisz dla siebie światełka to koniecznie idz do psychiatry... leki naprawde pomagaja przetrwac ten najgorszy okres... nie załatwia wsyztskiego ale pomoga. :) wiem bo tez brałam. |
|
|
|
|
|
kundel
[Usunięty]
|
| Wysłany: 2014-03-03, 14:45
|
|
|
Jasmina - dobrze piszesz... piszesz równiez o mnie.... na lekach jestem juz od 4 miesięcy... na terapię chodzę, na msze, pracuje nad sobą.... i... nastawiam się na długą drogę....
Najśmieszniejsze jest to, że świetnie daję sobie sama radę, że niczego nam nie brak, chociaż nie jest luksusowo, że jest lepiej psychicznie i fizycznie, spokojniej, słoneczniej i radośniej z dziećmi. Z większym zrozumieniem i cierpliwoscią, cudownie - bo ze świadomoscią coraz większego kontaktu z 'Górą', z dowodami od Niej, że sie o mnei troszczy i mnei kocha i że niczego, naprawdę NICZEGO nei mam się bać, bo będzie dobrze.... ale.... jest to niefajne ale, które się pojawia i włącza.... dobrze, ze w tym roku zimy już nie będzie ;D a przynajmniej nie teraz  |
|
|
|
|
|
jasmina44
[Usunięty]
|
| Wysłany: 2014-03-03, 14:52
|
|
|
mi leki bardzo pomogły przetrwac te zle chwile...
tak czasem sie gdzies to "ale" pojawia... czasem..
wtedy znowu wdrazam swoja metode - odwracania uwagi od tego co negatywne..
skoro teraz jestem tu gdzie jestem i nie mzienia sie nic w moim małżeństwie to widocznie tak jest lepiej:) widocznie gdybysmy teraz do siebie wrócili wsyztsko by sie rozleciało szybko.. widac kazde z nas ma jeszcze jakas droge do przejscia osobno... nie wiem ile to bedzie trwało, nie interesuje mnie to, bo juz nie tęsknie, nie jest mi zle ze jestem sama.. uwielbiam to:) czuje sie duzo lepiej niz przez ostatnie 3 lata... właściwie czasem mi sie wydaje ze nigdy sie lepiej nie czułam..
czasem trzeba przejsc przez takie małe piekło zeby ujrzec niebo i je poczuc...
ja dzieki temu staje sie innym człowiekiem.. i odpukac, nie interesuje mnie to co sie dzieje z moim mezem, co on robi ani z kim.. on nie jest czescie mojego dnia, mojej codziennosci... a tylko to sie liczy co jest tu i teraz...
nie chce juz zyc w strachu leku, bombardowana watpliwosciami gniewem zloscia smutkiem i zalem... nei chce czuc ze cos straciłam..
nic nei straciłam za to zyskałam wsyztsko. odzyskałam siebie, swoja wiare i radośc zycia... jestem niezależna, nie potzrebuje mezczyzny by czuc sie wartosciowa, jestem niesamowita i cudowna :)
do niedawna mysląłam cały czas - wsyztsko bedzie dobrze
teraz mysle - JEST dobrze :) |
|
|
|
|
|
kundel
[Usunięty]
|
| Wysłany: 2014-03-03, 14:59
|
|
|
AMEN!
Cudne. Ja JESZCZE tęsknie. To jest podstawa mojego problemu.
Wczoraj jak ryczałam u dziewczynek w pokoju na podłodze, Moja cudna Matka KAZAŁA mi przeczytać pewien napis. Pisze KAZAŁA, bo tak rzeczywiscie było. Pamiętam nawet, ze pomysłałam o co kaman i to chyba powiedziałam...
Miałam na sobie moja ukochaną bluzę. Kupiłam ją jakiś czas temu. I noszę, bo ją uwielbiam. Ma na sobei napis. Jakiś. To znaczy miała jakiś. Teraz juz ma konkretny. Bo go przeczytałam ;)
To znaczy, ona mnie ZMUSIŁA do przeczytania ... co wam będę opowiadać... same przeczytajcie :))) DWA OSTATNIE WERSY (pozostałe przeczytałam jak ochłonęłam... to nie jest absolutnie reklama... http://byinsomnia.com/kat...?variant_id=620 ).
Cuda, co? |
|
|
|
|
|
gogol
[Usunięty]
|
| Wysłany: 2014-03-03, 15:00
|
|
|
| jasmina44 napisał/a: | do niedawna mysląłam cały czas - wsyztsko bedzie dobrze
teraz mysle - JEST dobrze :) |
- tez bym tak chciała |
|
|
|
|
|
kundel
[Usunięty]
|
| Wysłany: 2014-03-03, 15:01
|
|
|
| gogol - spokojnie, będziesz miała ja też |
|
|
|
|
|
gogol
[Usunięty]
|
| Wysłany: 2014-03-03, 15:04
|
|
|
| wiem ,wiem tylko tak sobie chwile pozazdrosciłam ale wiem,ze kazdyma swój czas, |
|
|
|
|
|
jasmina44
[Usunięty]
|
| Wysłany: 2014-03-03, 15:13
|
|
|
ja to powiem wiecej jak kiedys czytałam tu takie wpisy ze zycie jest cudne mimo ze maz nei wrócił i ze jest tak cudownie, to sie w głowe pukałam, ze jak? cudownie bez neigo? niemozliwe.. wogole nie przyjmowałam tego, wydawąło mi sie ze te osoby naciągaja prawde, ze to bzdura totalna...
tak, kazdy ma swoja droge..
przyznaje jednak ze aby to siagnac musiały zginac we mnie resztki nadziei ze bedziemy razem.. nie twierdze ze tak nie bedzie ale tym nie zyje, nie oddycham ta nadzieja...
i jakby ten Robert który był MÓJ odszedł.. i jak patrze na mojego meza teraz to nie widze w nim mojego meza.. ale kogos innego.. kolege jakiegos, sama nie wiem jak to opisac.. jest mi w jakis sposob bliski ale ta bliskosc nie boli ona jest taka neutralna... nie umiem tego dobrze opisac.
w kazdym razie mam nadzieje ze ten stan juz ze mna zostanie,. bo do tego co było wracac juz nie chce
dzisiaj kończe terapie, moj terapeuta stwierdził niedawnoz e juz nic dla mnie zrobic nie moze, ze nie jest mi juz potrzebny.. i ma racje :)
wiem ze to co najgorsze juz za mna:) |
|
|
|
|
|
Lila83
[Usunięty]
|
| Wysłany: 2014-03-03, 17:38
|
|
|
Jasmina,jakie to bardzo budujące co piszesz,naprawde,niesamowicie.
Jak czytam te wszystkie historie kazdego z nas,to w pewnym sensie kazdy poczatki przechodzi tak samo,taki sam dół,takie samo załamanie ale idac dalej widzimy i w końcu czujemy tak jak Ty-jedni wczesniej,drudzy póżniej-ale to jest taki indywidualny proces uzdrawiania.Tez nigdy nie myslałam,ze mozna wogóle przejść przez taka próbe,a jednak mozna i jesli dobrze do tego podejdziemy to mozemy jedynie Bogu dziekowac za takie doświadczenie. |
|
|
|
|
|
kundel
[Usunięty]
|
| Wysłany: 2014-03-03, 20:38
|
|
|
Dobrze piszece Dziouszki....też tak sobie o tym myslałam, jak jechałam ogarniać kuchniew moim nowym domu... Ciepła nautralnosć, to stan do którego dążę, ale ostatnie cztery dni były tego zaprzeczeniem...
Teraz... mam znów was... jest dobrze ;)) |
|
|
|
|
|
|
|
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz załączać plików na tym forum
Możesz ściągać załączniki na tym forum
|
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku
|
Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy
W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.
UZASADNIENIE
Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.
Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).
Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.
Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.
Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.
Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.
Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.
Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.
List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny
Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>
Wszechświat na miarę człowieka
Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)
Musicie zawsze powstawać!
Możecie rozerwać swoje fotografie
i zniszczyć prezenty.
Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia
i próbować dzielić to, co było dla dwojga.
Możecie przeklinać Kościół i Boga.
Ale Jego potęga nie może nic uczynić
przeciw waszej wolności.
Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go,
by zobowiązał się z wami...
On nie może was "rozwieść".
To zbyt trudne?
A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym.
Miłość się staje
Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.
Nie jest umeblowana mieszkaniem,
ale domem do zbudowania i utrzymania,
a często do remontu.
Nie jest triumfalnym "TAK",
ale jest mnóstwem "tak",
które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".
Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić!
Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść.
I nie wolno mu odebrać życia,
które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.
Michel Quoist
Rozważania o wierze/Dynamizm wiary/Zwycięstwo przez wiarę
Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.
Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.
Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.
ks. Tadeusz Dajczer "Rozważania o wierze"
Małżeństwo nierozerwalne?!... - wierność mimo wszystko
„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...
„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".
Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.
Maria
Forum Pomocy "Świadectwa"
"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23)
"Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)
Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)
Modlitwa o odrodzenie małżeństwa
Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:
- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.
Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..
Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!
Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego
Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:
1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.
Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi
Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.
św. Ludwik de Montfort
Pełnia modlitwy
W 2002 roku Jan Paweł II potępiając w ostrych słowach rozwody powiedział, że adwokaci jako ludzie wolnego zawodu, muszą
zawsze odmawiać użycia swoich umiejętności zawodowych do sprzecznego ze sprawiedliwością celu, jakim jest rozwód. KAI
Ks. dr Marek Dziewiecki - Miłość nigdy nie pomaga w złym. Właśnie dlatego doradca katolicki w żadnej sytuacji nie proponuje krzywdzonemu małżonkowi rozwodu, gdyż nie wolno nikomu proponować łamania przysięgi złożonej wobec Boga i człowieka.
Bitwa toczy się o nasze serce - ks. Piotr Pawlukiewicz
Kto powinien rządzić w małżeństwie? - ks. Piotr Pawlukiewicz
Kiedy rodzi się dziecko, mąż idzie na bok - ks. Piotr Pawlukiewicz
Do kobiety trzeba iść już z siłą ducha nie po to, by tę siłę zyskać - ks. Piotr Pawlukiewicz
Czy kochasz swojego męża tak, aby dać z siebie wszystko i go uratować? - ks. Piotr Pawlukiewicz
Jakie są nasze rzeczywiste wielkie pragnienia? Czy takie jak Bartymeusza? - ks. Piotr Pawlukiewicz
Miłość jest trudna: Kryzys nigdy nie jest końcem - "Katechizm Poręczny" ks. Piotra Pawlukiewicza
Ze względu na "dobro dziecka" małżonkowie sakramentalni mają żyć osobno? - ks. Piotr Pawlukiewicz
Cierpienie i przebaczenie w małżeństwie - konferencja dr Mieczysława Guzewicza, teologa-biblisty
Co to znaczy "moja była żona"? - dr Wanda Półtawska - psychiatra, członek Papieskiej Rady ds. Rodziny
"We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane" (Hbr 13,4a) - dr M. Guzewicz
Nic nie usprawiedliwia rozwodu, gdyż od 1999 r. obowiązuje w Polsce ustawa o separacji :: Każdy rozwód jest wyjątkowy 
Protest w obronie dzieci >>
| | Strona wygenerowana w 0,2 sekundy. Zapytań do SQL: 9 |
|
|
Portal
Rejestracja
FAQ
Nagrania
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki
