[GregAN]

[silverado]

[EwaMewa]

Wybrales ucieczke, moze zbyt latwo...
Piszesz, ze zona sie do Ciebie przytulala, czy to nie bylo jej wolanie o to zebys o nia zawalczyl (w pozytywnym znaczeniu )
Odwagi! Jesli Bog jest z Toba, ktoz przeciwko Tobie!

Polecam wielokrotnie polecane ksiazki: "Urzekajaca" i " Dzikie serce" J. Eldredge - lektory ktore pomagaja zrozumiec siebie i swoja zone/meza.

Wybrales ucieczke, moze zbyt latwo...
Piszesz, ze zona sie do Ciebie przytulala, czy to nie bylo jej wolanie o to zebys o nia zawalczyl (w pozytywnym znaczeniu )
Odwagi! Jesli Bog jest z Toba, ktoz przeciwko Tobie!

Polecam wielokrotnie polecane ksiazki: "Urzekajaca" i " Dzikie serce" J. Eldredge - lektory ktore pomagaja zrozumiec siebie i swoja zone/meza.

[berlingo77]

nie to nie było wołanie o zawalczenie

nie wiem co to było-
Czas leczy rany, ale też czas działa na niekorzyść

nie wiem co będzie

ile to potrwa dni-tygodni-miesięcy czy tez lat

Proszę o modlitwę i wsparcie

nie to nie było wołanie o zawalczenie

nie wiem co to było-
Czas leczy rany, ale też czas działa na niekorzyść

nie wiem co będzie

ile to potrwa dni-tygodni-miesięcy czy tez lat

Proszę o modlitwę i wsparcie

[silverado]

[berlingo77]

myślisz, ze kolejny raz nie pytałem czy uważa że to moze pomóc, ze nie powinnismy

Na chwile obecna ona nie chce żebym wrócił

jak wg Was miałbym wrócić

pojawić sie z walizka pod drzwiami i dzwonić, zeby mnie wpuscili, wezwać policję, pokazać dowód że tu jestem zameldowany, co to zmieni

szamotanie się i kolejne nerwy

"SPOKOJNIE ZAMKNIJ OCZY DUSZY I POWIEDZ JEZU TY SIĘ TYM ZAJMIJ"

Byliśmy na terapii(jedno spotkanie-pani kazała nam się udac indywidualnie do psychologów)- nic to nie dało- no może tylko to, że teraz nie mieszkam w domu-Jest to ogromny skrót myslowy-przyczynowo skutkowy-ale tak jest (ja nie zdążyłem -ide w piątek, zona była prywatnie i moja wyprowadzka jest sugestią pani pseudopsycholog)

W naszym małżeństwie nie ufamy sobie w ogóle praktycznie w niczym

była próba odciecia sie gruba kreska- nie udana

namawiałem zonę na rekolekcje małżeńskie- wyjazdowe- "NIE teraz, bo zaczełam pracowac- bo nie wiem jak będzie- może faktycznie to były prawdziwe powody-choc ja pytałem czy w ogóle by chciała- bo i tak trzeba by się wpisac na liste rezerwowa i czekac na zwolnienie miejsc

Teraz- a zwłaszcza teraz- tylko już SPOKOJNE ZAMKNIĘCIE OCZU DUSZY- choc tak ciezko spokojnie zamknąć oczy duszy gdy tyle sie dzieje

teraz potrzebujemy czasu-czasu na odbudowe- ja chce poddac się woli Boga-nie wiem czy potrafię właściwie ja odczytać-to nie jest tak, ze zamkne sie w pokoju i bede czekał-ale szamotac i miotac się juz nie chcę- to prowadzi tylko do większego dołka-

Pomimo wszystkiego złego jakie sie dzieje przeze mnie i prze Nią ja wciąż kocham swoja żone.

Nigdy nie było zdrady fizycznej i romansów (z mojej strony na pewno- ze strony żony też chyba nie)

ale były kłamstwa i oszustwa- kto więcej i wczesniej zaczął-to może byc kolejny powód do kolejnej pasjonujacej kłótni-

Moje ostatnie kłamstwo- czy oszustwo- właśnie wyszło na jaw (już po wyprowadzce)


Paliłem w ukryciu elektonicznego papierosa- choć wiedziałem, ze zona nie tolerowała palenia
Może udaloby mi się nawet kolejnym kłamstwem wywinąć z tego, bo znalazła tylko jakiś element w garażu, a ja sam juz odzwyczajam sie od tego (wszystko od tego roku)- ale juz nie chciałem kłamać- juz dość- musze ponieść konsekwencje

ciężko jest Wam pewnie doradzać, gdy nie znacie całej naszej sytuacji-a ja nie potrafię jej przedstawić by nie oskarżać zony o to co było i jest - nie chcę jej o nic oskarżać-

Jesteśmy w kryzysie- moje/nasze ubiegłoroczne wysiłki-doprowadziły do głebszego rozłamu u nas-dlatego trafiłem tutaj i po mału dostrzegłem co jest nie tak

W Naszym Małżeństwie zabrakło BOGA- każdy chodził do kościoła i uważał że to wystarczy-
nie wystarczyło- bo wiara to nie coniedzielna msza św.

Brak modlitwy-a nawet jak była to przypomina mi się fraszka Ignacego Krasickiego "Dewotka"

"Dewotce służebnica w czymsiś przewiniła
Właśnie natenczas, kiedy pacierze kończyła.
Obróciwszy się przeto z gniewem do dziewczyny,
Mówiąc właśnie te słowa: "... i odpuść nam winy,
Jako my odpuszczamy" - biła bez litości.
Uchowaj, Panie Boże, takiej pobożności."

Mogę tylko ufać, że Pan nam pomoże zgodnie z Jego zamysłem- już za dużo zawierzaliśmy własnym siłom

Pośpiech złym doradcą-może nie wyprowadziłbym sie gdym się nie pośpieszył

teraz kłócimy się o pieniadze- tzn o kase kłócimy się od zawsze- ale teraz szczególnie
To co wcześniej nie wystarczało na naszą czwórkę- musi wystarczyć teraz na opłacenie dodatkowego lokum
więc kolejny powód do głebszego rozłamu (śmiech przez łzy)

Proszę na razie WAS o Modlitwę, chyba tym możecie najbardziej pomóc

Wiem, że nie jestesmy w ciekawej sytuacji- ale lata kryzysu (tak lata- kiedys bylismy na terapi jakieś 3,5-4 lat temu) nasze małżeństwo mozna by powiedzieć od początku szlo nie w tę stronę- skutki opłakuję dziś

w tej chwili jedyną szansę widze w Bogu- nie nie stałem się świętym- ale dostrzegam pomału i stopniowo swoje ułomności i wady i staram się pracować nad nimi- z jakim skutkiem nie wiem jeszcze-

pozdrawiam serdecznie Was wszytskich, którzy starcie sie pomóc, wesprzeć czy zdołować ale każde słowo jest potrzebne


jeszcz raz WAS proszę o modlitwę

myślisz, ze kolejny raz nie pytałem czy uważa że to moze pomóc, ze nie powinnismy

Na chwile obecna ona nie chce żebym wrócił

jak wg Was miałbym wrócić

pojawić sie z walizka pod drzwiami i dzwonić, zeby mnie wpuscili, wezwać policję, pokazać dowód że tu jestem zameldowany, co to zmieni

szamotanie się i kolejne nerwy

"SPOKOJNIE ZAMKNIJ OCZY DUSZY I POWIEDZ JEZU TY SIĘ TYM ZAJMIJ"

Byliśmy na terapii(jedno spotkanie-pani kazała nam się udac indywidualnie do psychologów)- nic to nie dało- no może tylko to, że teraz nie mieszkam w domu-Jest to ogromny skrót myslowy-przyczynowo skutkowy-ale tak jest (ja nie zdążyłem -ide w piątek, zona była prywatnie i moja wyprowadzka jest sugestią pani pseudopsycholog)

W naszym małżeństwie nie ufamy sobie w ogóle praktycznie w niczym

była próba odciecia sie gruba kreska- nie udana

namawiałem zonę na rekolekcje małżeńskie- wyjazdowe- "NIE teraz, bo zaczełam pracowac- bo nie wiem jak będzie- może faktycznie to były prawdziwe powody-choc ja pytałem czy w ogóle by chciała- bo i tak trzeba by się wpisac na liste rezerwowa i czekac na zwolnienie miejsc

Teraz- a zwłaszcza teraz- tylko już SPOKOJNE ZAMKNIĘCIE OCZU DUSZY- choc tak ciezko spokojnie zamknąć oczy duszy gdy tyle sie dzieje

teraz potrzebujemy czasu-czasu na odbudowe- ja chce poddac się woli Boga-nie wiem czy potrafię właściwie ja odczytać-to nie jest tak, ze zamkne sie w pokoju i bede czekał-ale szamotac i miotac się juz nie chcę- to prowadzi tylko do większego dołka-

Pomimo wszystkiego złego jakie sie dzieje przeze mnie i prze Nią ja wciąż kocham swoja żone.

Nigdy nie było zdrady fizycznej i romansów (z mojej strony na pewno- ze strony żony też chyba nie)

ale były kłamstwa i oszustwa- kto więcej i wczesniej zaczął-to może byc kolejny powód do kolejnej pasjonujacej kłótni-

Moje ostatnie kłamstwo- czy oszustwo- właśnie wyszło na jaw (już po wyprowadzce)


Paliłem w ukryciu elektonicznego papierosa- choć wiedziałem, ze zona nie tolerowała palenia
Może udaloby mi się nawet kolejnym kłamstwem wywinąć z tego, bo znalazła tylko jakiś element w garażu, a ja sam juz odzwyczajam sie od tego (wszystko od tego roku)- ale juz nie chciałem kłamać- juz dość- musze ponieść konsekwencje

ciężko jest Wam pewnie doradzać, gdy nie znacie całej naszej sytuacji-a ja nie potrafię jej przedstawić by nie oskarżać zony o to co było i jest - nie chcę jej o nic oskarżać-

Jesteśmy w kryzysie- moje/nasze ubiegłoroczne wysiłki-doprowadziły do głebszego rozłamu u nas-dlatego trafiłem tutaj i po mału dostrzegłem co jest nie tak

W Naszym Małżeństwie zabrakło BOGA- każdy chodził do kościoła i uważał że to wystarczy-
nie wystarczyło- bo wiara to nie coniedzielna msza św.

Brak modlitwy-a nawet jak była to przypomina mi się fraszka Ignacego Krasickiego "Dewotka"

"Dewotce służebnica w czymsiś przewiniła
Właśnie natenczas, kiedy pacierze kończyła.
Obróciwszy się przeto z gniewem do dziewczyny,
Mówiąc właśnie te słowa: "... i odpuść nam winy,
Jako my odpuszczamy" - biła bez litości.
Uchowaj, Panie Boże, takiej pobożności."

Mogę tylko ufać, że Pan nam pomoże zgodnie z Jego zamysłem- już za dużo zawierzaliśmy własnym siłom

Pośpiech złym doradcą-może nie wyprowadziłbym sie gdym się nie pośpieszył

teraz kłócimy się o pieniadze- tzn o kase kłócimy się od zawsze- ale teraz szczególnie
To co wcześniej nie wystarczało na naszą czwórkę- musi wystarczyć teraz na opłacenie dodatkowego lokum
więc kolejny powód do głebszego rozłamu (śmiech przez łzy)

Proszę na razie WAS o Modlitwę, chyba tym możecie najbardziej pomóc

Wiem, że nie jestesmy w ciekawej sytuacji- ale lata kryzysu (tak lata- kiedys bylismy na terapi jakieś 3,5-4 lat temu) nasze małżeństwo mozna by powiedzieć od początku szlo nie w tę stronę- skutki opłakuję dziś

w tej chwili jedyną szansę widze w Bogu- nie nie stałem się świętym- ale dostrzegam pomału i stopniowo swoje ułomności i wady i staram się pracować nad nimi- z jakim skutkiem nie wiem jeszcze-

pozdrawiam serdecznie Was wszytskich, którzy starcie sie pomóc, wesprzeć czy zdołować ale każde słowo jest potrzebne


jeszcz raz WAS proszę o modlitwę

[nutka]

Ja niestety też uważam, że za szybko - było wołanie żony !!! Trzeba było wykorzystać :)
a do tego - dlaczego mają cierpieć dzieci !!! Chyba, że żoną wstrząśnie !!!
I pożałuje - ale jeśli ma wokół życzliwych pseudodoradców - będą ją tylko utwierdzać i brnąć w ten ślepy zaułek rozwalania rodziny
No ale tak się porobiło: poczytaj proszę...
http://www.kryzys.org/vie...p=328766#328766

i walcz !!!
1. Miej odwagę kochać
2. 5 języków miłości

i módl się - my z Tobą, ale i działaj !!!

Może wdrażaj te rzeczy jak powyżej - przy okazji spotkań z dziećmi, chciej z nimi przebywać jak najczęściej i u nich w domu - da Ci to możliwość stworzenia im przynajmniej wizji rodziny, poczucia bezpieczeństwa, że w sumie niewiele się zmieniło, ale przede wszystkim spojrzenia na żonę, i robienia wszystkiego, aby uzupełnić jej zbiornik miłości - jak przeczytasz lektury, wszystko będziesz wiedział !
Nie rób separacji z dziećmi - nie pozwól, aby za Twoimi plecami zaczęło toczyć się życie bez Ciebie. wszystko - urodziny, imieniny, walentynki i serducha dla dzieciaków- -wszystko musi być z Tobą, nie pozwól się wyrzucić za nawias - a przy takim konflikcie, przy poczuciu krzywdy żony to bardzo łatwe -emocje emocjami, a wybór miłości to wierność wyborowi - Pan pobłogosławi Twoje działania, bo w słusznej sprawie będziesz działał.

Ja niestety też uważam, że za szybko - było wołanie żony !!! Trzeba było wykorzystać :)
a do tego - dlaczego mają cierpieć dzieci !!! Chyba, że żoną wstrząśnie !!!
I pożałuje - ale jeśli ma wokół życzliwych pseudodoradców - będą ją tylko utwierdzać i brnąć w ten ślepy zaułek rozwalania rodziny
No ale tak się porobiło: poczytaj proszę...
http://www.kryzys.org/vie...p=328766#328766

i walcz !!!
1. Miej odwagę kochać
2. 5 języków miłości

i módl się - my z Tobą, ale i działaj !!!

Może wdrażaj te rzeczy jak powyżej - przy okazji spotkań z dziećmi, chciej z nimi przebywać jak najczęściej i u nich w domu - da Ci to możliwość stworzenia im przynajmniej wizji rodziny, poczucia bezpieczeństwa, że w sumie niewiele się zmieniło, ale przede wszystkim spojrzenia na żonę, i robienia wszystkiego, aby uzupełnić jej zbiornik miłości - jak przeczytasz lektury, wszystko będziesz wiedział !
Nie rób separacji z dziećmi - nie pozwól, aby za Twoimi plecami zaczęło toczyć się życie bez Ciebie. wszystko - urodziny, imieniny, walentynki i serducha dla dzieciaków- -wszystko musi być z Tobą, nie pozwól się wyrzucić za nawias - a przy takim konflikcie, przy poczuciu krzywdy żony to bardzo łatwe -emocje emocjami, a wybór miłości to wierność wyborowi - Pan pobłogosławi Twoje działania, bo w słusznej sprawie będziesz działał.

[silverado]

[juana]

Berlingo!
"Dobrze" mi sie czyta Twoje wpisy. Widze, ze masz mocne oparcie w Bogu i naprawde Jemu zaufales i oddales swe zycie. Gratulacje! Z jednej strony jest to latwe, z drugiej nie zawsze. Nie ustawaj na dobrej drodze z Bogiem!
Co do kryzysu z zona, to trudno mi doradzic czy dobrze zrobiles wyprowadzajac sie, ale skoro czujesz pokoj serca, ze dobrze zrobiles, to Bog znajdzie sposob, byscie z zona odnalezli sie na nowo.
Dwie rady przychodza mi do glowy.
1. Sluchaj uwaznie zony, jakie ma wobec Ciebie zarzuty i oczekiwania. I staraj sie je spelniac, chocby wydawaly sie absurdalne (oczywiscie jesli sa w zgodzie z sumieniem, to oczywiste).
Juz wyjasniam o co mi chodzi.
Mi przez lata maz trul, ze chcialby, zebym wczesniej rano wstawala oraz bym wiecej w domu sprzatala. Mi te prosby, zarzuty wydawaly sie dziwne, przeciez swiat sie nie wali, jak wstane pozniej niz on, a dom przeciez codziennie sprzatam, nie ma syfu!!!!!
Dla niego jednak to byly sposoby okazywania mojej milosci, bo tak okazywala wg niego milosc jego matka wobec ojca. To ma zakodowane podswiadomie i tego oczekuje. Dla mnie przez lata to byly jego fanaberie, dopoki ta prawda do mnie nie dotarla.
Dla mnie okazywanie milosci, to przede wszystkim czule gesty i spedzanie razem czasu wolnego - i tego oczekiwalam od niego, to jemu dawalam, a on.... w czasie wolnym sprzatal, bo tego oczekiwal ode mnie! Takie kolko zamkniete, kazdy robil to czego oczekiwal, a nie to, czego oczekiwal wspolmalzonek. I to trwalo lata i wywolywalo u mnie depresje, ze maz mnie nie kocha, ze nie spedza czasu ze mna tylko ucieka w prasowanie i zmywanie naczyn.
Rozpisalam sie, ale chcialam wyjasnic dobrze.
Tak wiec proponuje Ci przypomniec sobie zarzuty zony wobec ciebie i po kolei, co mozna, to zmieniac, tak jak ona by tego chciala. Nawet, jesli wydaja Ci sie smieszne, to dla niej moga byc kluczowe.

2. Dobra rada gdzies wyczytana, zastosowana i zdaje egzamin.
Zamiast wkurzac sie, co malzonek/ka zle zrobil/a, pochwal za to, co zrobila dobrze.
Zaczynamy od malych spraw: dziekuje, ze zrobilas zakupy, dziekuje, ze wypralas, wyprasowalas, za obiad, za pozmywanie naczyn, etc.
W sytuacji, gdy nie mieszkacie chwilowo razem trzeba sie wiecej nagimnastykowac, ale tez mozna: dziekuje, ze tak dobrze opiekujesz sie dziecmi, dziekuje, ze zadzwonilas, ze odebralas telefon, ze znalazlas czas, by sie spotkac, moze uda sie wyjsc razem w niedziele na msze (koniecznie!) - podziekuj, dziekuje, ze moglem sie spotkac z dziecmi, jak dzieci cos powiedza, ze mama im kupila, pomaga w lekcjach - podziekuj........

Trzymaj sie!!!!!
Wspomne w modlitwie!

Berlingo!
"Dobrze" mi sie czyta Twoje wpisy. Widze, ze masz mocne oparcie w Bogu i naprawde Jemu zaufales i oddales swe zycie. Gratulacje! Z jednej strony jest to latwe, z drugiej nie zawsze. Nie ustawaj na dobrej drodze z Bogiem!
Co do kryzysu z zona, to trudno mi doradzic czy dobrze zrobiles wyprowadzajac sie, ale skoro czujesz pokoj serca, ze dobrze zrobiles, to Bog znajdzie sposob, byscie z zona odnalezli sie na nowo.
Dwie rady przychodza mi do glowy.
1. Sluchaj uwaznie zony, jakie ma wobec Ciebie zarzuty i oczekiwania. I staraj sie je spelniac, chocby wydawaly sie absurdalne (oczywiscie jesli sa w zgodzie z sumieniem, to oczywiste).
Juz wyjasniam o co mi chodzi.
Mi przez lata maz trul, ze chcialby, zebym wczesniej rano wstawala oraz bym wiecej w domu sprzatala. Mi te prosby, zarzuty wydawaly sie dziwne, przeciez swiat sie nie wali, jak wstane pozniej niz on, a dom przeciez codziennie sprzatam, nie ma syfu!!!!!
Dla niego jednak to byly sposoby okazywania mojej milosci, bo tak okazywala wg niego milosc jego matka wobec ojca. To ma zakodowane podswiadomie i tego oczekuje. Dla mnie przez lata to byly jego fanaberie, dopoki ta prawda do mnie nie dotarla.
Dla mnie okazywanie milosci, to przede wszystkim czule gesty i spedzanie razem czasu wolnego - i tego oczekiwalam od niego, to jemu dawalam, a on.... w czasie wolnym sprzatal, bo tego oczekiwal ode mnie! Takie kolko zamkniete, kazdy robil to czego oczekiwal, a nie to, czego oczekiwal wspolmalzonek. I to trwalo lata i wywolywalo u mnie depresje, ze maz mnie nie kocha, ze nie spedza czasu ze mna tylko ucieka w prasowanie i zmywanie naczyn.
Rozpisalam sie, ale chcialam wyjasnic dobrze.
Tak wiec proponuje Ci przypomniec sobie zarzuty zony wobec ciebie i po kolei, co mozna, to zmieniac, tak jak ona by tego chciala. Nawet, jesli wydaja Ci sie smieszne, to dla niej moga byc kluczowe.

2. Dobra rada gdzies wyczytana, zastosowana i zdaje egzamin.
Zamiast wkurzac sie, co malzonek/ka zle zrobil/a, pochwal za to, co zrobila dobrze.
Zaczynamy od malych spraw: dziekuje, ze zrobilas zakupy, dziekuje, ze wypralas, wyprasowalas, za obiad, za pozmywanie naczyn, etc.
W sytuacji, gdy nie mieszkacie chwilowo razem trzeba sie wiecej nagimnastykowac, ale tez mozna: dziekuje, ze tak dobrze opiekujesz sie dziecmi, dziekuje, ze zadzwonilas, ze odebralas telefon, ze znalazlas czas, by sie spotkac, moze uda sie wyjsc razem w niedziele na msze (koniecznie!) - podziekuj, dziekuje, ze moglem sie spotkac z dziecmi, jak dzieci cos powiedza, ze mama im kupila, pomaga w lekcjach - podziekuj........

Trzymaj sie!!!!!
Wspomne w modlitwie!

[silverado]

[kundel]

A wiecie, że mnie to samo zastanowiło?

Bo jak przeczytałam - rób co zona/mąż chcą, nie wiem jak bardzo wydawałoby sie to absurdalne.... pomyślałam - a gdzie tu wyznaczanie granic, którego muszę się nauczyć, jesli chcę zacząć pracować nad sobą? I dalej... nawet, jeśli jej/jego obok nie ma....

Tyle się najapierw nasłuchałam, a potem naczytałam: 'nie kocham cię już', 'to koniec', 'nic między nami nie ma' i tego, że mam odpuścić, żeby zacząć budowac na nowo... i że jestem od niego uzależniona, więc muszę dać mu spokój, może to spowoduje, że zacznie myśleć...

Jak to się ma do tego? Do odpuszczenia? Nie uwieszania się? Nie zadręczania? Uspokojenia?

Jak sprawić, żeby słowa znaczyły dokładnie to, co mają znaczyć, nic więcej, nic mniej? Jak zrobić, żeby przekaz był taki jak intencje? I żeby znów nie rozminąć się na linii powiedziałam/napisałam-usłyszałeś/zrozumiałeś...

OK, już pisząc to znalazłam odpowiedź... to tak jak trzy dni temu... wieczór i noc intensywnie przegadane i przemodlone - ranek - nagłe olśnienie i pewność, co mam zrobić... to JEST droga, choć do niedawna nie miałam pojęcia, że tak można i... trzeba. :)

A wiecie, że mnie to samo zastanowiło?

Bo jak przeczytałam - rób co zona/mąż chcą, nie wiem jak bardzo wydawałoby sie to absurdalne.... pomyślałam - a gdzie tu wyznaczanie granic, którego muszę się nauczyć, jesli chcę zacząć pracować nad sobą? I dalej... nawet, jeśli jej/jego obok nie ma....

Tyle się najapierw nasłuchałam, a potem naczytałam: 'nie kocham cię już', 'to koniec', 'nic między nami nie ma' i tego, że mam odpuścić, żeby zacząć budowac na nowo... i że jestem od niego uzależniona, więc muszę dać mu spokój, może to spowoduje, że zacznie myśleć...

Jak to się ma do tego? Do odpuszczenia? Nie uwieszania się? Nie zadręczania? Uspokojenia?

Jak sprawić, żeby słowa znaczyły dokładnie to, co mają znaczyć, nic więcej, nic mniej? Jak zrobić, żeby przekaz był taki jak intencje? I żeby znów nie rozminąć się na linii powiedziałam/napisałam-usłyszałeś/zrozumiałeś...

OK, już pisząc to znalazłam odpowiedź... to tak jak trzy dni temu... wieczór i noc intensywnie przegadane i przemodlone - ranek - nagłe olśnienie i pewność, co mam zrobić... to JEST droga, choć do niedawna nie miałam pojęcia, że tak można i... trzeba. :)

[juana]

Napisalam o oczekiwaniach malzonka w sytuacji, gdy oboje daza do rozwiazania kryzysu w malzenstwie, gdy oboje chca na nowo isc razem. Wtedy trzeba sie wsluchac w druga osobe, przeczytajcie dobrze przyklad, ktory podalam.

To jasne, ze w chwili, gdy maz mnie zdradza i oczekuje ode mnie, bym ja go obslugiwala, w kuchni i w lozku, a sam bedzie robil co chcial z kochanka, to nie bede spelniac jego wymagan

Napisalam o oczekiwaniach malzonka w sytuacji, gdy oboje daza do rozwiazania kryzysu w malzenstwie, gdy oboje chca na nowo isc razem. Wtedy trzeba sie wsluchac w druga osobe, przeczytajcie dobrze przyklad, ktory podalam.

To jasne, ze w chwili, gdy maz mnie zdradza i oczekuje ode mnie, bym ja go obslugiwala, w kuchni i w lozku, a sam bedzie robil co chcial z kochanka, to nie bede spelniac jego wymagan

[silverado]

[kundel]