Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować
swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Portal  RSSRSS  BłogosławieństwaBłogosławieństwa  RekolekcjeRekolekcje  Ruch Wiernych SercRuch Wiernych Serc  12 kroków12 kroków  StowarzyszenieStowarzyszenie  KronikaKronika
RejestracjaRejestracja  ZalogujZaloguj  FAQFAQ  NagraniaNagrania  SzukajSzukaj  UżytkownicyUżytkownicy  GrupyGrupy  StatystykiStatystyki

Poprzedni temat «» Następny temat
Świadomość
Autor Wiadomość
mallgos
[Usunięty]

Wysłany: 2014-01-12, 13:26   Świadomość

Czytam ostatnio wszelkie świadectwa i czasami serce podskakuje z radości, czasami pojawia się łza, bo mimo wielkiej nadziei znowu komuś nie wyszło.
Ja sama długo miałam nadzieję, a raczej pragnienie, że mąż wróci padnie na kolana, przeprosi, powie kocham i będziemy żyli długo razem i szczęśliwie, pojawią się dzieci ... bajka. Niestety życie bajką nie jest i nie ma co zakładać rozwiązań, one przychodzą i to bardzo często pod wpływem naszych decyzji, często tych nieświadomych.
Ja sama zginam kark, bo po emocjach, na chłodno widzę, że mąż wracał, tak po swojemu, że bardzo długo wachał się, że tak jak ja oczekiwał cudu mojej odmiany, tylko w jakim kierunku??? Tylko Jezus może dotknąć jego serca i sprawić, że coś się w nim poruszy, ale naweto to poruszenie to dopiero początek, nawet wspólne zamieszkanie to tylko poczatek drogi, która nawet po latach może znowu doprowadzić do rozłamu.
Czuję w sercu, że mąż nie chciał tego rozwodu, że nawet po nim miał wątpliwości, ale zbyt małe, a rany zbyt głebokie i nowe zycie rozkręciło się na dobre, trudno tak wskoczyć do jadącego pociągu. Ale kto wie może kiedyś ten pociąg zatrzyma się na stacji, może będę miała szansę wsiąść i zaczać wspólną podróż i może już z niego nie wypadnę.
Dziś wiem, że to co przeżywam od 3 lat to właśnie jest prawdziwe zycie, przed którym uciekałam w świat marzeń, pasji, zgubiłam je już dawno temu. A teraz widzę, że nic nie jest pewne i nic nie jest na zawsze. Wydaje mi się, że to Bóg decyduje kto i kiedy i dlaczego tę szansę dostaje, a jeśli jest ona dana naprawdę od Boga nie od człowieka (bo problemy finansowe itp.) to jest ona duża. Czuję, że Bóg mi się przygląda, czuję że każdy mógłby tę szansę mieć, ale być może Bóg wie, że jeszcze nie dorośliśmy, nie dotarliśmy do sedna problemu efekt będzie znacznie gorszy niż to co już przeżyliśmy dlatego chroni nas przed tym, a my się buntujemy. Ja sama pytam Panie gdzie jesteś, co dalej, tak bardzo boję się o siebie, tak bardzo jestem już zmęczona życiem, a tu trzeba zbierać siły, by iść dalej i czerpać radość z tego co jest, Panie to takie trudne. Wiem, że jednym dotknięciem możesz zmienić wszystko, wiem, że mozesz poruszyć tym sercem, które nic nie czuje i zasiać ziarenka miłości, czemu tego nie robisz? Ty wiesz, ja nie.
Dziś już nie oczekuję przepraszam, wybacz, nie chcę nawet poruszać tematu przeszłości, wyjaśniać, wiedzieć czego mąż doświadczył w ciągu 2 lat rozłąki. Moje serce pragnie iść do przedu bez oglądania się za siebie, bez pytań dlaczego. Dziś chiałabym spotkania, rozmów o przyszłości, wspólnych planów, przeszłość została odcięta grubą kreską, jej już nie ma.
Choć ten rok nie wskazuje na polepszenie mojej sytuacji, wręcz przeciwnie wszystko jest już podzielone, teraz jedynie formalności to jednak coraz częście przychodzi taki pokój w sercu, takie pogodzenie się z sobą i swoją sytuacją. Nie jestem doskonała, nigdy nie bedę, świat jest jaki jest, nie trzeba się go bać, trzeba znaleźć w sobie siłę i odwagę by iść dalej i odnajdywać siebie w tym co jest.
Może to nadzieja rodzi się w mym sercu? Dziś żałuję tych emocji, tych bezsensownych pretensji, tego trzymania w sobie żalu, ulepszania itp. Tyle, że dziś nie ma już czego żałować, bo tego już nie zmienie. Boże proszę o cud, czy okażaesz mi tak wielką łaskę, mnie grzesznicy, niepokornej, natarczywej, stawiającej siebie na równi z Tobą, wciąż oczekującej? Tylko tyle potrafię z siebie dać, więcej nie umię, ale to niewiele to najszczersze chcę jakie może dać człowiek, to niewiele to jedyne co mam, jedyne co mogę jemu dać, jedyne co mogę dać Tobie i światu, Ty Panie zdecyduj czy to niewiele wystarczy, by być razem, czy zasłużyłam na tak wielką łaskę z Twojej strony.
Dziękujuę za to co już mam, dziękuję za Twoją obecność i cierpliwość, przepraszam za moje grzechy, wybacz, wspieraj, kieruj.
http://www.youtube.com/watch?v=KxqcEVbVDGs
 
     
Bety
[Usunięty]

Wysłany: 2014-01-12, 14:05   

Małgosiu jakie to piękne co napisałaś:-)

Bóg wie, kiedy dać, abyśmy umieli przyjąć
abyśmy przyjmując nie popełniali tych samych błędów, nie pogłębiali ran swoich i innych

jak bardzo to rozumiesz
jak ładnie to piszesz

dziękuję Ci bardzo bardzo

[ Dodano: 2014-01-12, 14:19 ]
"Tylko tyle potrafię z siebie dać, więcej nie umię, ale to niewiele to najszczersze chcę jakie może dać człowiek, to niewiele to jedyne co mam, jedyne co mogę jemu dać, jedyne co mogę dać Tobie i światu, Ty Panie zdecyduj czy to niewiele wystarczy, by być razem, czy zasłużyłam na tak wielką łaskę z Twojej strony."

czyli dałaś wszystko

uwielbiaj Pana i dziękuj Mu, bo On JEDEN czyni CUDA
a JEGO IMIE jest WIELKIE

On przyjmuje dary składane w pokorze serca skruszonego

prze tydzień trwaj an modlitwie, tylko dziękując, o nie nic nie proś tylko dziękuj i uwielbiaj

zobaczysz cuda
 
     
mallgos
[Usunięty]

Wysłany: 2014-01-12, 15:13   

Bety dziękuję za miłe słowa, jeśli mój post jakoś tobie pomógł to bardzo mnie to cieszy.
Moja droga do pokory była długa i wyboista, a teraz skrucha, łzy, ale już inne, inaczej smakują. Bóg pokazał mi moje błedy, pokazał mi też, że miałam wszystko a nie umiałam się tym cieszyć. Taki mój defekt, dziś też nie potrafię doceniać tego co mam, nie sznuję tego tak jak powinnam. wstyd mi za moją roszczeniową postawę, takiego małego berbecia, który wiecznie czuje się skrzywdzony i pokazuje Panu - a ten ma to, a tamten tamto, a ja .... . Ja miałam wszystko co mi do szczęścia było potrzebne dom, męża, psa, pracę, wyszliśmy z dołka finansowego i wciąż czegoś brak, wciąż coś nie tak, bo .... kłamstwa szatana skrzywiły mój obraz mnie, rzeczywistości. Ja nie wiem czy kiedykolwiek będzie mi dane uczestniczyć w zyciu mojego męża, myślę, że jeśli Bóg będzie tak chciał to poruszy jego sercem i zdarzy się cud. Może w tym wszystkim chodziło właśnie o mnie o moją postawę względem siebie, świata rodziny. Nie wiem, wiem tylko, że kocham i tęsknię, wiem też, ze tak już może pozostać i nigdy się nie zmienić. Czuję, że to jest tylko w rękach Boga, że czegoś jeszcze potrzeba, ale nie wiem co to jest. Żałuję bardzo mojej zapalczywości, niezaleznie od czynów jakich dokonał mój mąż zapomniałam w tym wszystkim, że on jest tylko człowiekiem, że trzeba być czujnym, ostrożnym i zawsze się starać, zapomniałam czym w istocie jest małżeństwo. Nie chciałam tego rozwodu, nie chcę tego podziału majątku, nie potrafię zatrzymać tej machiny, to może tylko Bóg.
Ja myślałam, że dla mnie to jest już pogodzone, potrafiłam już rozmawiać z mężem spokojnie, spojrzeć jemu w twarz i nie czuć dosłownie nic. I .... 1,5 miesiąca temu krótka rozmowa oczywiście o majątku, odniosłam wrażenie, że głos mu się łamie i coś poruszyło moim sercem i wszystko wróciło, ale już inaczej. To było tylko raz, od tamtego czasu były jeszcze 3 rozmowy i każda następna była już gorsza, mąż był coraz bardziej stanowczy, coraz bardziej podkreslał, że on jest tylko grzeczny względem mnie. Trudno, taką decyzję podjął i mogłam się z tym jedynie pogodzić.
teraz już tylko pytam Boga czy zasłużyłam na ten cud, słowa męża mnie już nie interesują, co mówi i jak to nie ma znaczenia.
A jaka jest wola Boga to już czas pokaże.
Dziękuję za wskazówki, zastosuję :)
 
     
Bety
[Usunięty]

Wysłany: 2014-01-12, 15:44   

Modlitwa dziękczynienia pomoże Ci wyjśc z postawy roszczeniowej
dostrzeżesz jak wiele masz
serce napełni się wdzięcznością

to przeczytałam u sw Faustyny w Dzienniczkach- Pan Jezus prosił Faustynę aby tylko dziękowała za wszytsko przez kilka dni

u mnie jest też podział majątku- mąż się tego boi, bo musi mnie spłacić
reaguje nerwowo
ja mu sie nie dziwie

byc może Twój mąż ma tak samo, nie wiem, Ty to lepiej wiesz

u nas ten podział (choć trudny) porządkuje wiele spraw, z którymi oboje mężem sobie nie radziliśmy, wiec ja teraz dostrzegam te dobre strony
oczywiscie wolałabym, aby było tradycyjnie wszytsko wspólne ale skoro tak źle to funkcjonowało- doszło do podziału, może osobno bedzie lepiej

Ty sama widzisz juz co dobrego przyniósł kryzys w Twoim życiu
zmiany bolą, ale skoro nie dało sie inaczej....
 
     
krasnobar
[Usunięty]

Wysłany: 2014-01-13, 03:46   

mallgos napisał/a:
Dziś już nie oczekuję przepraszam, wybacz, nie chcę nawet poruszać tematu przeszłości, wyjaśniać, wiedzieć czego mąż doświadczył w ciągu 2 lat rozłąki. Moje serce pragnie iść do przedu bez oglądania się za siebie, bez pytań dlaczego. Dziś chiałabym spotkania, rozmów o przyszłości, wspólnych planów, przeszłość została odcięta grubą kreską, jej już nie ma.
Choć ten rok nie wskazuje na polepszenie mojej sytuacji, wręcz przeciwnie wszystko jest już podzielone, teraz jedynie formalności to jednak coraz częście przychodzi taki pokój w sercu, takie pogodzenie się z sobą i swoją sytuacją.


po prostu, Mallgos, wybaczyłaś mężowi............pięknie opisany proces i efekt wybaczenia.....a to pierwszy i podstawowy krok,by iść dalej.............mało ludzi tak naprawdę zdaje sobie sprawę,że wybaczenie jest nam potrzebne,a nie temu,komu mamy wybaczyć...........osiągnąć spokój ducha,wyzwolić się z gniewu,to mega duży krok naprzód............dalej może być tylko lepiej(choć pozornie nic się nie zmienia na lepsze,albo się zmienia na gorsze....przeżyłem,pamiętam,doceniam ten stan,dzięki Ci Boże!pozdrawiam,szymon
 
     
nutka
[Usunięty]

Wysłany: 2014-01-13, 08:25   

Mallgos - Tobie siły i powodzenia... i dalszego prowadzenia Ducha św. Dziwne w tym świecie jest to, że zamiast wszyscy być po prostu dobrzy i miłosierni, zamiast zmieniać siebie, chcąc osiągnąć swoje prawo do szczęścia (taki psychologiczny slogan!) depczą innych, bo wydaje im się, że jak zmienią okoliczności zewnętrzne - podzielą majątek, wezmą rozwód - to im się polepszy. Ile jeszcze muszą doświadczyć, ile osób po drodze skrzywdzić, aby zrozumieć, że szczęście jest w nas - trzeba tylko cele odpowiednio ukierunkować... i być wiernym życiowym wyborom - i Bogu, i sobie ... i wtedy wszelkie łaski przychodzą do każdego, brak strachu i lęku, gdy miłość doskonała... Gratulacje za osiągnięcie spokoju (prywatnie wysłałam pytania do Ciebie, jeśli zechcesz się podzielić swoim doświadczeniem - bardzo proszę o odpowiedź). Otulam modlitwą Twoje małżeństwo.
 
     
silverado
[Usunięty]

Wysłany: 2014-01-13, 11:08   

Krasnobar- tak z czystej ciekawości..... jak to się stało, że kawaler tu, na takim forum.....
 
     
Elżbieta
[Usunięty]

Wysłany: 2014-01-14, 16:20   

mallgos napisał/a:
Boże proszę o cud, czy okażaesz mi tak wielką łaskę, mnie grzesznicy, niepokornej, natarczywej, stawiającej siebie na równi z Tobą, wciąż oczekującej?


http://www.youtube.com/watch?v=Wv9ILIGunPk
 
     
Wyświetl posty z ostatnich:   
Odpowiedz do tematu
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz załączać plików na tym forum
Możesz ściągać załączniki na tym forum
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku

Skocz do:  

Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group












Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy


W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.

UZASADNIENIE

Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.

Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).

Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.

Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.

Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.

Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.

Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.

Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.



List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny

Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>



Wszechświat na miarę człowieka

Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)



Musicie zawsze powstawać!

Możecie rozerwać swoje fotografie
i zniszczyć prezenty.
Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia
i próbować dzielić to, co było dla dwojga.
Możecie przeklinać Kościół i Boga.

Ale Jego potęga nie może nic uczynić
przeciw waszej wolności.
Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go,
by zobowiązał się z wami...
On nie może was "rozwieść".

To zbyt trudne?
A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym.
Miłość się staje
Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.

Nie jest umeblowana mieszkaniem,
ale domem do zbudowania i utrzymania,
a często do remontu.
Nie jest triumfalnym "TAK",
ale jest mnóstwem "tak",
które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".

Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić!
Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść.
I nie wolno mu odebrać życia,
które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.

Michel Quoist



Rozważania o wierze/Dynamizm wiary/Zwycięstwo przez wiarę

Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.

Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.

Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.

ks. Tadeusz Dajczer "Rozważania o wierze"


Małżeństwo nierozerwalne?!... - wierność mimo wszystko

„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...

„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".

Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.

Maria

Forum Pomocy "Świadectwa"


Slowo.pl - Małżeństwo o jakim marzymy. Jednym z elementów budowania silnej relacji małżeńskiej jest atrakcyjność współmałżonków dla siebie nawzajem. Może nie brzmi to zbyt duchowo, ale jest to biblijna zasada. Osobą, dla której mam być atrakcyjną kobietą, jest przede wszystkim mój mąż. W wielu związkach dbałość o wzajemną atrakcyjność stopniowo zanika wraz ze stażem małżeńskim, a często zaraz po ślubie. Dbamy o siebie w okresie narzeczeństwa, żeby zdobyć wybraną osobę, lecz gdy małżeństwo staje się faktem, przestajemy zwracać uwagę na swój wygląd. Na przykład żona dba o siebie tylko wtedy, kiedy wychodzi do pracy lub na spotkanie ze znajomymi. Natomiast w domu wita powracającego męża w poplamionym fartuchu, komunikując mu w ten sposób: "Jesteś dla mnie mniej ważny niż mój szef i koledzy w pracy. Dla ciebie nie muszę się już starać". Tego typu postawy szybko zauważają małe dzieci. Pamiętam, jak pewnego dnia ubrałam się w domu bardziej elegancko niż zwykle, a moje dzieci natychmiast zapytały: "Mamusiu, czy będą u nas dzisiaj goście?". Taką sytuację można wykorzystać, by powiedzieć im: "Dbam o siebie dla was, bo to wy jesteście dla mnie najważniejszymi osobami, dla których chcę być atrakcyjną osobą". Nie oznacza to wcale potrzeby kupowania najdroższych ubrań czy kosmetyków. Dbałość o wygląd jest sposobem wyrażenia współmałżonkowi, jak ważną jest dla nas osobą: "To Bóg mi ciebie darował. Poprzez troskę o higienę i wygląd chcę ci wyrazić, jak bardzo mocno cię kocham". Ta zasada dotyczy zarówno kobiet jak i mężczyzn.



"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23)
"Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)


Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)


Modlitwa o odrodzenie małżeństwa

Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:

- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.

Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..

Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!


Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego

Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:

1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.


Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi

Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.

św. Ludwik de Montfort

Pełnia modlitwy



We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane... (Hbr 13,4a) - konferencja dr Mieczysława Guzewicza (www.mojemalzenstwo.pl), małżonka, ojca trojga dzieci, doktora teologii biblijnej, członka Rady Episkopatu Polski ds. Rodziny - Górka Klasztorna 2007.04.20-22 - część 1We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane... (Hbr 13,4a) - konferencja dr Mieczysława Guzewicza (www.mojemalzenstwo.pl), małżonka, ojca trojga dzieci, doktora teologii biblijnej, członka Rady Episkopatu Polski ds. Rodziny - Górka Klasztorna 2007.04.20-22 - część 2Kto powinien rządzić w małżeństwie? - ks. Piotr PawlukiewiczKapitanie, dokąd płyniecie? - ks. Piotr PawlukiewiczJakie są nasze rzeczywiste wielkie pragnienia? - ks. Piotr PawlukiewiczOdpowiedzialność za miłość - dr Wanda Półtawska - psychiatra Bitwa toczy się o nasze serca - ks. Piotr PawlukiewiczKto się Mnie dotknął? - ks. Piotr Pawlukiewicz Miłość jest trudna - ks. Piotr Pawlukiewicz
Przebaczenie i cierpienie w małżeństwie - dr M. Guzewicz, teolog-biblistaZ każdej trudnej sytuacji jest dobre wyjście - ks. Piotr PawlukiewiczMłodzież - ks. Piotr PawlukiewiczSex, poezja czy rzemiosloWalentynki - ks. Piotr Pawlukiewicz Mężczyźni - ks. Piotr PawlukiewiczFałszywe miłosierdzie - ks. Piotr PawlukiewiczSakrament małżeństwa a dobro dziecka - ks. Piotr Pawlukiewicz
W 2002 roku Jan Paweł II potępiając w ostrych słowach rozwody powiedział, że adwokaci jako ludzie wolnego zawodu, muszą
zawsze odmawiać użycia swoich umiejętności zawodowych do sprzecznego ze sprawiedliwością celu, jakim jest rozwód.
KAI
Ks. dr Marek Dziewiecki - Miłość nigdy nie pomaga w złym. Właśnie dlatego doradca katolicki w żadnej sytuacji nie proponuje krzywdzonemu małżonkowi rozwodu, gdyż nie wolno nikomu proponować łamania przysięgi złożonej wobec Boga i człowieka.

Bitwa toczy się o nasze serce - ks. Piotr Pawlukiewicz


Kto powinien rządzić w małżeństwie? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Kiedy rodzi się dziecko, mąż idzie na bok - ks. Piotr Pawlukiewicz


Do kobiety trzeba iść już z siłą ducha nie po to, by tę siłę zyskać - ks. Piotr Pawlukiewicz


Czy kochasz swojego męża tak, aby dać z siebie wszystko i go uratować? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Jakie są nasze rzeczywiste wielkie pragnienia? Czy takie jak Bartymeusza? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Miłość jest trudna: Kryzys nigdy nie jest końcem - "Katechizm Poręczny" ks. Piotra Pawlukiewicza


Ze względu na "dobro dziecka" małżonkowie sakramentalni mają żyć osobno? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Cierpienie i przebaczenie w małżeństwie - konferencja dr Mieczysława Guzewicza, teologa-biblisty


Co to znaczy "moja była żona"? - dr Wanda Półtawska - psychiatra, członek Papieskiej Rady ds. Rodziny


"We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane" (Hbr 13,4a) - dr M. Guzewicz


Nic nie usprawiedliwia rozwodu, gdyż od 1999 r. obowiązuje w Polsce ustawa o separacji :: Każdy rozwód jest wyjątkowy

protest1
Protest w obronie dzieci >>




Książki warte Twojego czasu ---> książki gratis w zakładce *biuletyn*
Strona wygenerowana w 0,02 sekundy. Zapytań do SQL: 9