Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
|
Śmierć teściowej ( byłej)? |
Autor |
Wiadomość |
elzd1 [Usunięty]
|
Wysłany: 2014-10-03, 22:26 Śmierć teściowej ( byłej)?
|
|
|
Nie wiem gdzie wrzucić temat, w razie czego niech Moderator przeniesie. Być może było o tym, ale ja rzadko tutaj bywam, nie czytam, nie zaglądam.
Jak w temacie, teściowa, matka mojego męża zmarła, za dwa dni pogrzeb. Szanowny nie raczył nawet mnie osobiście poinformować, skontaktował się tylko z córką, do mnie zadzwonił syn jego brata (już nieżyjącego). Wysłałam szanownemu kondolencje sms-em , kilka słów, że współczuję i jest mi również przykro, nie raczył odpisać.
Chodzi o napis na szarfie. Ja uważam że mam prawo napisać "synowa i wnuczka". Młoda mówi że chcę robić jakiś cyrk, bo "tak się nie pisze", wolała by po prostu nasze imiona, bez żadnych tytułów.
Fakt, kontaktu nie utrzymywałam z nimi, albo raczej oni ze mną, chociaż z początku próbowałam, odcinali się, aż całkiem przestałam zabiegać.
Poradzicie Sycharki? Nie chcę robić scen, nie chcę też żeby wyglądało to na prowokację.
Uważam że szanowny i tak ma ciężkie życie, może męczą go wyrzuty sumienia które przemienia w gniew i nienawiść, jakoś sobie musi poradzić sam ze sobą. A może faktycznie jest tylko złość i nienawiść, a ja po prostu nigdy nie znałam go tak naprawdę? Przecież i z córką on utrzymuje kontakt tylko poprzez smsy na święta czy jakieś urodziny, nie może jej darować że ona nie chce zaakceptować jego nowego życia, nie chce odwiedzać go w jego nowym domu.
Rozmawiałyśmy kilka razy o jej ew. ślubie, ona ma plany że zaprosi tylko jego, albo przyjdzie sam, albo wcale niech nie przychodzi. (tak młoda mówi).
Dla przypomnienia, wiele lat temu szanowny odszedł bo "sie zakochał", wziął sobie rozwód, potem wziął cywilny ślub. Bo "sie wypaliło" uczucie do mnie, a przecież on ma prawo do szczęścia i dlaczego ja nie chcę tego zrozumieć (to pewnie wiele osób zna w własnego doświadczenia). I jeszcze robiłam mu na złość, na rozwód nie chciałam się zgodzić, biedaczek "musiał ponosić koszty adwokata". No po prostu, ja zła kobieta jestem, uparta, złośliwa ...
No właśnie, czy w świetle tego wszystkiego warto jeszcze zaogniać sytuację? Napis na wstążce, skoro i tak teściowa (była) wykreśliła mnie z rodziny w dniu kiedy synuś opuścił rodzinę? |
|
|
|
|
Cierpliwy [Usunięty]
|
Wysłany: 2014-10-03, 23:33
|
|
|
Nie napis na szarfie jest tu istotny... Ale Komunia Św. przyjęta w intencji teściowej. Z wpisu wylewa sie żal do męża (pewnie uzasadniony), skrywany pod nutka ironii... mam wrazenie ze szarfa na kwiatach to tylko pretekst by te zale wylac. Bez przebaczenia nie ma jednak spokojnego zycia. Sam sie o tym przekonalem. |
|
|
|
|
moc nadziei [Usunięty]
|
Wysłany: 2014-10-03, 23:36
|
|
|
Pięknie to napisałeś Cierpliwy. |
|
|
|
|
elzd1 [Usunięty]
|
Wysłany: 2014-10-03, 23:51
|
|
|
Co mogę dodać i dlaczego zadałam to pytanie? To proste. Uważam że skoro nadal trwam w tym stanie, nadal nie ma we mnie zgody na rozwód, to właśnie ten napis jest istotny, ma znaczenie. Jeśli napiszę "synowa" to będzie dowód iż nadal uważam to małżeństwo za ważne, mimo faktów. Jeśli podpiszę tylko imieniem, to jakbym akceptowała poczynania mojego męża i dawała zgodę na jego nową rodzinę. Takie jest moje odczucie, dlatego pytam.
To jak z określeniem "mąż" albo "były mąż". Ma znaczenie czy nie ma ?
Pięknie odpisałeś, zaiste, Cierpliwy. Ale ja nie oczekuję analizy swojej osoby tylko porady, pomocy w konkretnej sprawie. Podzielenia się swoim doświadczeniem w podobnej sytuacji.
Moja duchowość i modlitwa ma się dobrze, zaręczam.
Cierpliwy, ja naprawdę mam teraz poważniejsze sprawy na głowie niż Twoje domysły. I już wiem dlaczego tak rzadko tutaj zaglądam. |
|
|
|
|
moc nadziei [Usunięty]
|
Wysłany: 2014-10-04, 00:25
|
|
|
elzd1 napisał/a: | Jeśli podpiszę tylko imieniem, to jakbym akceptowała poczynania mojego męża i dawała zgodę na jego nową rodzinę. Takie jest moje odczucie, dlatego pytam |
Czemu chcesz robić coś wbrew sobie?
Ty piszesz od siebie, w swoim imieniu. Napisz tak jak Ty uważasz za właściwe, nie córka, czy opinia publiczna, czy ktokolwiek. |
|
|
|
|
grzegorz_ [Usunięty]
|
Wysłany: 2014-10-04, 00:34
|
|
|
Tesciowej na pewno bedzie wszystko jedno co bedzie na szarfie....
a tak powazniej jakie to ma znaczenie?
Czy ktos na pogrzebie czyta teksty z szarfy?
Ludzie sie ibtereduja bardziej tym kto jak ubrany
i czy rodxins plakala |
|
|
|
|
Cierpliwy [Usunięty]
|
Wysłany: 2014-10-04, 08:07
|
|
|
Przepraszam. Nie chcialem pani oceniac. Tylko z tresci wpisu wynikalo mi- tak patrzac z boku - ze szarfa jest mniej istotna. Wiecej jest w nim o mezu. Ale tak konkretnie...
Skoro jestescie malzenstwem sakramentalnym i pani maz jest nim dla pani do konca zycia to i jego mama byla do smierci pani tesciowa. Jest pani wierna mezowi i modli sie za niego a wiec tresc napisu przez pania proponowany jest poza dyskusja. Liczy sie czystosc pani intencji. Liczyc sie jednak trzeba ze rodzina meza odczyta ten gest jako szopke.... ale co tam.... pozdrawiam i podziwiam za wytrwalosc |
|
|
|
|
mare1966 [Usunięty]
|
Wysłany: 2014-10-04, 09:02
|
|
|
Niby prawda , że synowa , ale
to może być odebrane ( głównie przez męża ) jako złośliwość .
Uważam , że w tym jednym dniu jednak teściowa najważniejsza .
W sumie jest nią pani .
W sumie skoro pani nie jest żoną męża ,
to i córka nie jest wnuczka zmarłej .
( no chyba że z pozamałżeńskiego )
Trudna sprawa .
Pisanie " Od Zuzy i Ali " też idiotyczne .
Może po prostu nic nie pisać , albo tylko od wnuczki ? |
|
|
|
|
mare1966 [Usunięty]
|
Wysłany: 2014-10-04, 09:09
|
|
|
Grzegorz
Cytat: | Tesciowej na pewno bedzie wszystko jedno co bedzie na szarfie....
a tak powazniej jakie to ma znaczenie?
Czy ktos na pogrzebie czyta teksty z szarfy?
Ludzie sie ibtereduja bardziej tym kto jak ubrany
i czy rodxins plakala |
Nie szukaj teściowej w ziemi tylko nad ziemią , w górze .
Na pogrzebie ZWŁASZCZA wszyscy interesują się wszystkimi
i bacznie obserwują najdrobniejszy szczegół .
Gdzie kto i z kim siedział , co ksiądz mówił , dla kogo podziękowania itd. |
|
|
|
|
Nirwanna [Usunięty]
|
Wysłany: 2014-10-04, 09:13
|
|
|
Elzd, ja mam podobną sytuację "okołoteściową", też teściowie po rozwodzie niemal całkowicie ocięli się ode mnie.
Myślę, że masz prawo czuć się synową i taki napis dać na szarfie. To trochę tak jak z noszeniem obrączki po rozwodzie, symbol rzeczywistości, której na pierwszy rzut oka nie widać.
Wydaje mi się, że kluczowe jest tu JAK - noszę obrączkę, mówię, pokazuję coś (napisem). Mogę tym walić po oczach, mogę traktować jako coś bardzo normalnego, kto zechce zauważy, może coś pomyśli, większość pewnie nawet nie zauważy.
Jeśli będzie u Ciebie czystość intencji, czyli chcę pokazać, że czuję się sakramentalną małżonką, a zatem i synową, ale nie chcę nikogo tym epatować i walić po oczach i sumieniach - to niech ta "synowa i wnuczka" na szarfie będzie. Wg mnie kluczowym będzie tu nie napis, a Wasza godna postawa
Ale z kolei jeśli poczułabym, że tym napisem planuję kogoś walić po oczach, to chyba bym odpuściła i dała same imiona. |
|
|
|
|
Nirwanna [Usunięty]
|
Wysłany: 2014-10-04, 09:15
|
|
|
mare1966 napisał/a: | Na pogrzebie ZWŁASZCZA wszyscy interesują się wszystkimi
i bacznie obserwują najdrobniejszy szczegół .
Gdzie kto i z kim siedział , co ksiądz mówił , dla kogo podziękowania itd. |
Ja tak nie robię.
Dobrą zasadą komunikacji jest unikanie uogólnień - zawsze, nigdy, wszyscy, nikt. |
|
|
|
|
mare1966 [Usunięty]
|
Wysłany: 2014-10-04, 10:01
|
|
|
Skoro "oni" się odcięli
to po co na pogrzebie manifestować łączność ?
Pisanie "szanowny" jakby lekko zdradza stosunek do małżonka .
Nie wnikam - może i nie zasługuje .
A tak , wszyscy oprócz Nirwanny i może jeszcze ktoś się zgłosi ?
Na pogrzebach i ślubach poznaje się rodzinę i status materialny
( kto czym przyjechał )
Rozprawia się , jak to inni się postarzeli .
Krytykuje ceremonię i wzajemnie obgaduje .
Ksiądz wygłasza jakim to dobrym zmarły był człowiekiem ,
co widać zresztą po znaczących minach żałobników .
Potem rodzina idzie do Komuni bo tak wypada . |
|
|
|
|
awaga [Usunięty]
|
Wysłany: 2014-10-04, 10:54
|
|
|
Przepraszam, może nie do końca w temacie.
Gratuluję postawy córki, i nie dlatego, że jest zdecydowanie po Twojej stronie, ale dlatego że pięknie odróżnia dobro od zła. |
|
|
|
|
dorwdow [Usunięty]
|
Wysłany: 2014-10-04, 11:08
|
|
|
To ja napiszę ze swojego doświadczenia.
W ubiegłe wakacje zmarł mój teść. Nie jesteśmy rozwiedzeni, ale już wtedy mąż mieszkał oddzielnie. Pod wpływem sugestii zamówił kwiaty z napisem: od syna... z rodziną. Ja prosiłam, żeby zamówił w moim imieniu też mszę św. Zamówił, jak w napisie przy kwiatach.
Na pogrzeb każde pojechało oddzielnie, ze stypy wyszedł zaraz po obiedzie, wracaliśmy oddzielnie.
Podczas pogrzebu żadne z 4 dzieci, ani ich małżonkowie (oprócz mnie) nie poszli do komunii. Na zamówioną mszę od niego z rodziną przyjechałam tylko ja z dziećmi.
Życie pokazuje, co nosimy w sercu i co dla nas ważne. Na pogrzebie nasza pamięć o zmarłym się nie kończy - można wciąż zamawiać msze, wypominki, modlić się w cichości serca, dbać o grób zmarłego - wszystko z potrzeby serca.
Dziś postąpiłabym inaczej. Zamówiłabym od siebie i dzieci kwiaty i mszę używając mojego imienia. Każdy w rodzinie przecież wie kim jestem dla zmarłego. I jeśli traktują mnie jako "eks", to ich opinia, bo ja mam świadomość nierozerwalności mojego małżeństwa.
Pomódl się o rozeznanie i zrób to, co uznasz za najlepsze. |
|
|
|
|
|
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
|
Dodaj temat do Ulubionych Wersja do druku
|
Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy
W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.
UZASADNIENIE
Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.
Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).
Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.
Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.
Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.
Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.
Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.
Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.
List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny
Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>
Wszechświat na miarę człowieka
Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)
Musicie zawsze powstawać!
Możecie rozerwać swoje fotografie i zniszczyć prezenty. Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia i próbować dzielić to, co było dla dwojga. Możecie przeklinać Kościół i Boga.
Ale Jego potęga nie może nic uczynić przeciw waszej wolności. Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go, by zobowiązał się z wami... On nie może was "rozwieść".
To zbyt trudne? A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym. Miłość się staje Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.
Nie jest umeblowana mieszkaniem, ale domem do zbudowania i utrzymania, a często do remontu. Nie jest triumfalnym "TAK", ale jest mnóstwem "tak", które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".
Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić! Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść. I nie wolno mu odebrać życia, które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.
Michel Quoist
Rozważania o wierze/Dynamizm wiary/Zwycięstwo przez wiarę
Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.
Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.
Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.
ks. Tadeusz Dajczer "Rozważania o wierze"
Małżeństwo nierozerwalne?!... - wierność mimo wszystko
„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...
„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".
Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.
Maria
Forum Pomocy "Świadectwa"
"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23) "Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)
Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)
Modlitwa o odrodzenie małżeństwa
Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:
- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.
Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..
Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!
Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego
Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:
1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.
Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi
Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.
św. Ludwik de Montfort
Pełnia modlitwy
W 2002 roku Jan Paweł II potępiając w ostrych słowach rozwody powiedział, że adwokaci jako ludzie wolnego zawodu, muszą zawsze odmawiać użycia swoich umiejętności zawodowych do sprzecznego ze sprawiedliwością celu, jakim jest rozwód. KAI Ks. dr Marek Dziewiecki - Miłość nigdy nie pomaga w złym. Właśnie dlatego doradca katolicki w żadnej sytuacji nie proponuje krzywdzonemu małżonkowi rozwodu, gdyż nie wolno nikomu proponować łamania przysięgi złożonej wobec Boga i człowieka.
Bitwa toczy się o nasze serce - ks. Piotr Pawlukiewicz
Kto powinien rządzić w małżeństwie? - ks. Piotr Pawlukiewicz
Kiedy rodzi się dziecko, mąż idzie na bok - ks. Piotr Pawlukiewicz
Do kobiety trzeba iść już z siłą ducha nie po to, by tę siłę zyskać - ks. Piotr Pawlukiewicz
Czy kochasz swojego męża tak, aby dać z siebie wszystko i go uratować? - ks. Piotr Pawlukiewicz
Jakie są nasze rzeczywiste wielkie pragnienia? Czy takie jak Bartymeusza? - ks. Piotr Pawlukiewicz
Miłość jest trudna: Kryzys nigdy nie jest końcem - "Katechizm Poręczny" ks. Piotra Pawlukiewicza
Ze względu na "dobro dziecka" małżonkowie sakramentalni mają żyć osobno? - ks. Piotr Pawlukiewicz
Cierpienie i przebaczenie w małżeństwie - konferencja dr Mieczysława Guzewicza, teologa-biblisty
Co to znaczy "moja była żona"? - dr Wanda Półtawska - psychiatra, członek Papieskiej Rady ds. Rodziny
"We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane" (Hbr 13,4a) - dr M. Guzewicz
Nic nie usprawiedliwia rozwodu, gdyż od 1999 r. obowiązuje w Polsce ustawa o separacji :: Każdy rozwód jest wyjątkowy
Protest w obronie dzieci >>
| Strona wygenerowana w 0,04 sekundy. Zapytań do SQL: 8 |
|
|