Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
|
Prosząc o modlitwę.... |
Autor |
Wiadomość |
aguś83 [Usunięty]
|
Wysłany: 2014-02-17, 22:55 Prosząc o modlitwę....
|
|
|
Jestem od 3 lat żoną. Od roku nie mieszkamy razem. Wiele razy chciałam napisać, opowiedzieć swoją historię, usłyszeć Was – nie wiem dlaczego tak się nie zadziało. Wiele czerpałam z Waszej wiedzy, z Waszych historii, przede wszystkim odkryłam w swoim życiu Jego i właśnie dzięki Temu, Nowennie Pompejańskiej oraz Wam jestem w stanie wytrzymać ten ciężar.
…pewnego dnia wróciłam z nocy, z pracy – męża nie było, obdzwoniłam wszystkich łącznie z nim, wrócił w „stanie”, wesoły, że będzie reprymenda i że spędził miły wieczór z nowo poznaną koleżanką na ławeczce. Nie będę wdawać się w szczegóły, ale przez ok. 1,5 roku mimo mego przebaczenia ta kobieta – dziewczyna 20 lat (mąż 27, ja 30) przeplatała się w naszym życiu. Rok temu w Sylwestra doszło do rozpadu naszego związku, mąż w ciągu miesiąca znalazł mieszkanie i dzięki temu pracę w zawodzie, ja w emocjach, bólu nie widziałam szans. Oczekiwałam. Tak dobry człowiek, nie postąpi w ten sposób, przemyśli i poprosi o przebaczenie. Wyprowadził się. Chyba nie muszę podejmować dyskusji co się ze mną działo – ból, zazdrość, wnikanie, naprzykrzanie się, korzenie, poczucie straty, nienawiści wobec siebie, myśli…., upokorzenie, odrzucenie. Wow, trwało to ponad pół roku. Podejmowałam wiele prób, ale ewidentnie nie były przemyślane – były błaganiem do mojego bożka, bo przecież świata nie widziałam i nie wyobrażałam sobie życia bez Ł. W sierpniu jedyne co mogłam zrobić to w agonii stoczyć się z łóżka i klęknąć… Wołałam, prosiłam… Trafiłam na Nowennę Pompejańską, na Waszą stronę, na książkę Ani. Ale przecież to trochę niemożliwe… On coraz bardziej się oddala, rośnie przepaść a ja wierzę w uratowanie małżeństwa? Zaczynam postrzegać Boga nie jako tego, który wymierza mi karę tylko po coś mnie doświadcza, a ja wierzę w tę nierozerwalność. Modlitwy i ufność – „Jezu ufam Tobie, zajmij się tym”. W 3 rocznicę napisałam maila do Ł., że mu przebaczam i jedynym prezentem jaki mogę mu dać to ponownie Miłość, Wierność i Uczciwość. I w Święta B.N był mąż u mnie – opowiedziałam mu o moim uzdrowieniu, o tym że jestem, czekam, o tym jak pokochałam Boga – jak ja wtedy czułam Obecność, a mąż rozgościł się na 6 h – pierwszy raz od roku. Spotkanie się ponowiło, ba! wręcz razem odwidzieliśmy znajomych. Nie pisząc już scenariuszy zawierzyłam.
I dzisiaj… Mieszkam w małej miejscowości, plotki, ploteczki i cały czas ona… Że rozwód, że dziecko. To pierwsze raczej nie bo nie złożył pozwu, ale to drugie niestety tak… Choć do tej pory twierdził, że nie. Ale dzisiaj przyznał, że nie chciał przez telefon ale go uprzedziłam..
Tu moja prośba… Proszę Was modlitwę – o wytrwanie w wierze. Nie wiem jaką decyzję podejmie, ze mną raczej nie chce być, w tamte relacje nie wkraczam, ale jakby nie było jest tu dziecko i ja, która wciąż kocham (na szczęście właściwego Boga).
Dziękuję Bogu za to forum i Was wierzących. |
|
|
|
|
gogol [Usunięty]
|
Wysłany: 2014-02-17, 23:21
|
|
|
aguś83 napisał/a: | Proszę Was modlitwę – o wytrwanie w wierze. | - jestem z modlitwa |
|
|
|
|
rona [Usunięty]
|
Wysłany: 2014-02-17, 23:29
|
|
|
Ja również jestem z modlitwą.. Dobrze, że jesteś tutaj.. |
|
|
|
|
aguś83 [Usunięty]
|
Wysłany: 2014-02-17, 23:36
|
|
|
Też się cieszę, że właśnie tu jestem i dziękuje za modlitwę. W swojej nie omieszkam zapomnieć o Was...gogol i rona!!! |
|
|
|
|
MonikaMaria3 [Usunięty]
|
Wysłany: 2014-02-17, 23:51
|
|
|
Tak mi przykro Aguś, ze Tobie się również coś takiego przydarzyło.
Przykra sprawa, dziecko z inną kobietą... I do tego ona taka młodziutka.... To smutne i jestem pełna współczucia dla takiej sytuacji.
Poczytaj sobie posty Krawędź Nadziei... Ona również boryka się z podobną sytuacją, a swoją dojrzałością budzi mój podziw. Jej mąz wrócił i jest.... Ale będzie miał dziecko z inną.
To, że będzie dziecko, nie szkodzi. Bóg nie z takich opresji ratował. Z tego, co opisujesz, Twój mąz troszkę się budzi i chyba jest trochę rozdary... tak ja to odbieram, ale mogę się mylic.
Na forum jest wielu wspaniałych ludzi, czytaj, słuchaj, pisz z nimi. Ja cały czas mam do nich głęboką wdzięcznośc. Kazdy wnosi coś wspaniałęgo we wspólnotę Sychar. |
|
|
|
|
nutka [Usunięty]
|
Wysłany: 2014-02-17, 23:52
|
|
|
Otulam modlitwą... AGuś
Nie z takich sytuacji Bóg wyprowadził dobro. Módlmy się i za tę pogubioną dziewczynkę. Niech Pan okaże jej swoje miłosierdzie... A męża i siebie kryj w Ranach Jezusa - tam znajdzie ukojenie Twój ból.
Trzymaj się i bądź z nami:) |
|
|
|
|
Orsz [Usunięty]
|
Wysłany: 2014-02-18, 00:23
|
|
|
Kończę siedzenie przy komputerze. Fajnie się pisze teoretyzujac, a tu KONKRET.
Bezradność? NIE.
Masz u mnie za chwileczkę dziesiatkę różańca. A Ty się też pomódl za mnie, ja też potrzebuję... a jak byś ofiarowła coś ze swojego cierpienia za mnie...
o to śmiem prosić... naprawdę z wielką nieśmiałością ... i pokorą. |
|
|
|
|
zenia1780 [Usunięty]
|
Wysłany: 2014-02-18, 08:04
|
|
|
Jesatem z modlitwą.
Za Ciebie Orsz również. |
|
|
|
|
dorotakm [Usunięty]
|
Wysłany: 2014-02-18, 08:11
|
|
|
Aguś, borykam się z podobną sytuacją do Ciebie. Mój mąż też będzie miał (może nawet już ma) dziecko z inną. Nie powiem, gdy się dowiedziałam przezyłam okropny ból i takie chyba zwątpienie, ze teraz to już naprawdę koniec, że nie udżwignę tego. Nie powiem sa chwile kiedy jest mi strasznie trudno, ale od tego momentu kiedy się dowiedziałam o tym fakcie, Bóg już wylał na mnie wiele łask. Odmówiłam Nowennę Pompejańska, jeszcze bardziej przytuliłam się do Boga, próbuję codziennie pomodlić się za to niewinne dziecko, i trwam. Trwam dzięki wspaniałym ludziom z forum, 12 krokom i modlitwie. Dziś wiem, że dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych i jeśli będzie taka Jego wola to i z tej pogmatwanej bardzo sytuacji wyprowadzi dobro. Wierzę, że mnie kocha i mnie nie zawiedzie. Jemu i nikomu innemu ufam tak na 100 procent.
Wiem, ze jest Ci żle, musisz przejść ten etap buntu, lęku, obaw, ale uwierz jak zwrócisz się się do Niego On Cię nie zostawi. Z własnego doświadczenia wiem, że nawet w tak trudnych chwilach życia dzięki Bogu można się uśmiechać, cieszyć się każdą chwilą i wierzyć, że czeka nas jeszcze wiele dobrego.
Ostatnio będąc u spowiedzi usłyszałam słowa; Będzie dobrze, uwierz w to, bez względu na to czy z mężem czy bez będzie dobrze. Bóg Cię nie zostawi. I tego się trzymam.
Otulam Cię modlitwą.
Trzymaj się Boga i ufaj Mu |
|
|
|
|
aguś83 [Usunięty]
|
Wysłany: 2014-02-18, 11:03
|
|
|
Oj ból jest, dziwny, dotąd takiego nie było, ale wierzę, że ON jest przy mnie. Przez ok. 2 tygodnie miałam sny – mąż, tamta, dziecko. Myślę, że w jakiś sposób zostałam przygotowana na tę opcję w naszym życiu.
Jak Ł. był w te Świę ta, to naprawdę odczułam swoje uzdrowienie i delikatne muśnięcie odnową naszej relacji, choć on tak mało mówi i nadal nie wiem czemu tak naprawdę odszedł, ale biło takim ciepłem. Święta pierwsze samotne a najpiękniejsze, przeżyte w końcu tak jak trzeba.
Teraz trochę taki klops. Dziecko będzie. Moja nadzieja nie ustanie. Nie wiem co dalej i zawierzam. Dlatego poprosiłam o modlitwę, żeby w wierze nie ustać. Bo kiedy już było dobrze, kiedy moja relacja z Bogiem się pogłębiła, to kolejna sytuacja życiowa i w zasadzie ciężar spada tak nagle. I na szczęście bez pretensji, żalu i obrazy pytam Go czy uważa mnie za aż tak silną, aby ponieść jeszcze więcej na tych wątłych jeszcze barkach?
Lecę do pracy. Po drodze modlę się za Was
[Orsz - zrozumiałam, przyjęłam,ofiaruje... |
|
|
|
|
mirnie [Usunięty]
|
Wysłany: 2014-02-18, 11:25
|
|
|
masz modlitwe.. |
|
|
|
|
Karolina12 [Usunięty]
|
Wysłany: 2014-02-18, 19:13
|
|
|
jestem z modlitwą |
|
|
|
|
aguś83 [Usunięty]
|
Wysłany: 2014-03-07, 14:34
|
|
|
Już dzisiaj ochłonęłam, emocje opadły…
Umieściłam wpis u krawędź nadziei z zapytaniem jak ona radzi sobie ze słowami i uwagami znajomych, bardzo mi jej odpowiedzi pomogły i ok., pozostawiłam temat. Przecież nie będę z nikim walczyć i upierać się, że moja definicja miłości, związku małżeńskiego, przysięgi jest najtreściwsza. Że rozwód niczego nie daje, jest wręcz najprostszym rozwiązaniem.
Kolejny raz wczoraj wysłuchałam od koleżanki jakim to człowiekiem jest mąż, że się nie szanuję, bo jak ja sobie wyobrażam jego powrót, przecież on z nią i nawet nie powinnam czekać tylko składać pozew i się uwolnić. Wspomniałam tylko, że nie myślę o tym co będzie, skupiam się na sobie i na relacji z Bogiem a o rozwodzie nawet nie ma mowy. Usłyszałam, że oszalałam;-) (już kiedyś wspominając o sycharze powiedziano mi, że należę do sekty). Ogólnie nasza rozmowa przeszła na wyciąganie jakichś brudów sprzed lat, emocje wzięły górę i naprawdę totalnie mnie to wszystko wytrąciło.
Wiem – powinnam rozmowy ucinać, nie muszę wyrażać opinii o rozwodzie, tłumaczyć się czemu nie chcę nikomu, ale też nie uważam abym miała się wstydzić i chyba zapytana przez bliskie osoby, które rozumiem że się o mnie martwią, że wspominają z uśmiechem moje marzenia o domu i 5 dzieci mogę odpowiedzieć – nie wiem co dalej, ale rozwodu nie zakładam.
Bardzo jestem pogubiona. Mam Was. Mam kilka osób, które są, nie oceniają, ale czasem upadam. Nie mam siły, nieudolnie walczę chyba o nasze małżeństwo i samą siebie, a czasem mam wrażenie, że wszyscy wokół są przeciwko mnie, bo jak było ze mną źle, jak zostałam sama nie było komu poklepać nawet po ramieniu, ale teraz kiedy powstałam ocenia się moje postępowanie.
Nie wiem, może ja za bardzo się jeszcze przejmuję tą opinią ludzi? Tylko po co?
W takich momentach też bardzo brakuje mi Ł. Aby tak mu się poużalać trochę, popłakać i nie słysząc oceny sytuacji wiedzieć, że jest blisko, wspiera, przytula… Bo czasem tak ciężko wszystko samemu ogarnąć
|
|
|
|
|
Slawomir [Usunięty]
|
Wysłany: 2014-03-08, 20:39
|
|
|
aguś83 napisał/a: | Bardzo jestem pogubiona. Mam Was. Mam kilka osób, które są, nie oceniają, ale czasem upadam. Nie mam siły, nieudolnie walczę chyba o nasze małżeństwo i samą siebie, a czasem mam wrażenie, że wszyscy wokół są przeciwko mnie, |
Aguś!
moja droga nawet nie wiesz ile dobrych rzeczy Bog przygotowal dla ciebie
Trzymaj się ! W takich trudnych chwilach trudno zobaczyc pozytywne strony a one są (!) a my ich nie widzimy...
Jak tam basen, fitness czy silownia ? Zacznij od planowania i zarzadzana swoim zyciem i czasem.
sprobuj poukladac sobie plan zajec tak aby w pelni wykorzystac otrzymany czas od Boga.
Moze jakies dodatkowe zajecia z jezyka obcego albo kurs (np. motocykl) idzie wiosna polecam Ci honde na poczatek .
Wychodzimy do świata i zapraszam na spotkanai sychara |
|
|
|
|
|
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
|
Dodaj temat do Ulubionych Wersja do druku
|
Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy
W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.
UZASADNIENIE
Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.
Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).
Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.
Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.
Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.
Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.
Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.
Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.
List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny
Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>
Wszechświat na miarę człowieka
Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)
Musicie zawsze powstawać!
Możecie rozerwać swoje fotografie i zniszczyć prezenty. Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia i próbować dzielić to, co było dla dwojga. Możecie przeklinać Kościół i Boga.
Ale Jego potęga nie może nic uczynić przeciw waszej wolności. Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go, by zobowiązał się z wami... On nie może was "rozwieść".
To zbyt trudne? A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym. Miłość się staje Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.
Nie jest umeblowana mieszkaniem, ale domem do zbudowania i utrzymania, a często do remontu. Nie jest triumfalnym "TAK", ale jest mnóstwem "tak", które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".
Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić! Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść. I nie wolno mu odebrać życia, które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.
Michel Quoist
Rozważania o wierze/Dynamizm wiary/Zwycięstwo przez wiarę
Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.
Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.
Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.
ks. Tadeusz Dajczer "Rozważania o wierze"
Małżeństwo nierozerwalne?!... - wierność mimo wszystko
„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...
„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".
Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.
Maria
Forum Pomocy "Świadectwa"
"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23) "Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)
Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)
Modlitwa o odrodzenie małżeństwa
Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:
- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.
Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..
Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!
Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego
Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:
1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.
Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi
Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.
św. Ludwik de Montfort
Pełnia modlitwy
W 2002 roku Jan Paweł II potępiając w ostrych słowach rozwody powiedział, że adwokaci jako ludzie wolnego zawodu, muszą zawsze odmawiać użycia swoich umiejętności zawodowych do sprzecznego ze sprawiedliwością celu, jakim jest rozwód. KAI Ks. dr Marek Dziewiecki - Miłość nigdy nie pomaga w złym. Właśnie dlatego doradca katolicki w żadnej sytuacji nie proponuje krzywdzonemu małżonkowi rozwodu, gdyż nie wolno nikomu proponować łamania przysięgi złożonej wobec Boga i człowieka.
Bitwa toczy się o nasze serce - ks. Piotr Pawlukiewicz
Kto powinien rządzić w małżeństwie? - ks. Piotr Pawlukiewicz
Kiedy rodzi się dziecko, mąż idzie na bok - ks. Piotr Pawlukiewicz
Do kobiety trzeba iść już z siłą ducha nie po to, by tę siłę zyskać - ks. Piotr Pawlukiewicz
Czy kochasz swojego męża tak, aby dać z siebie wszystko i go uratować? - ks. Piotr Pawlukiewicz
Jakie są nasze rzeczywiste wielkie pragnienia? Czy takie jak Bartymeusza? - ks. Piotr Pawlukiewicz
Miłość jest trudna: Kryzys nigdy nie jest końcem - "Katechizm Poręczny" ks. Piotra Pawlukiewicza
Ze względu na "dobro dziecka" małżonkowie sakramentalni mają żyć osobno? - ks. Piotr Pawlukiewicz
Cierpienie i przebaczenie w małżeństwie - konferencja dr Mieczysława Guzewicza, teologa-biblisty
Co to znaczy "moja była żona"? - dr Wanda Półtawska - psychiatra, członek Papieskiej Rady ds. Rodziny
"We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane" (Hbr 13,4a) - dr M. Guzewicz
Nic nie usprawiedliwia rozwodu, gdyż od 1999 r. obowiązuje w Polsce ustawa o separacji :: Każdy rozwód jest wyjątkowy
Protest w obronie dzieci >>
| Strona wygenerowana w 0,02 sekundy. Zapytań do SQL: 9 |
|
|