Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
|
Czy Bóg istnieje? |
Autor |
Wiadomość |
grzegorz_ [Usunięty]
|
Wysłany: 2013-12-08, 20:29
|
|
|
Nirwana,
Wystarczy z ludźmi porozmawiać na privie.
Poza tym gdzie są Ci wszyscy, którzy się zaklinali na wszystkie świetości na forum, że do kńca zycia bedą sami a potem jakoś z forum zniknęli? zaszyli się w pustelniach? |
|
|
|
|
mallgos [Usunięty]
|
Wysłany: 2013-12-08, 20:36
|
|
|
Lena pisałam, gdy wierzyłam, że to wszystko ma jakiś sens.
Powiem ci tak szczerze, że ja przez całe życie robiłam wszystko by żyć moralnie, naiwnie myślałam, że większość ludzi tak żyje. Były mąż uświadomił mi w jakim kłamstwie żyłam, po latach okazało się, że byłam jedynie przystankiem, cały czas szukał tej jedynej. Małżeństwo z nim łatwe nie było bo to taki typ, który nigdy nie ustępuje. W domu despota, poza domem ciepły, uprzejmy facet. Przykro było bardzo, ale starałam się jak mogłam, żeby było dobrze. W chwili gdy znalazła się ta jedyna dosłownie w jednej chwili odwróził się ode mnie i pokazał co tak naprawdę o mnie myśli, laurki jaką otrzymywałam przez ostatnie 2 lata naszego zycia nie życzę nikomu. Potem było jeszcze zwodzenie mnie przez rok, by w końcy gdy już uzyskał pewność, że da druga go chce kopnąć mnie w tyłek i zabrać 70% naszego majątku. Włos mu z głowy przy tym nie spadł ani jeden. Wprowadził się do innego miast i .... ma życie.
Psycholog, psychiatra, Jezus - nie zastąpią rodziny.
Nie mogę wszystkiego w życiu robić sama, koleżanki mają swoje rodziny.
Obrażona to mało powiedziane - jestem na niego wściekła, bo on obiecał, że mi pomoże, a zostałam na lodzi. Ok, nie ma problemu jakoś ogarnęłam ten chaos, pracuję, mam mieszkanie, koleżanki, czytam książki, chodze na spacery, do kina .... jakieś tam życie mam - bynajmniej nie bóg mi to dał.
I takie ochłapty życia maja mi wystarczyć.
łatwo się mówi komuś w trakcie kryzysu, po kryzysie, po rozwodzie jest już gorzej.
A bóg to co taki okrutnik trzeba się przed nim kajać????
mam się cieszyć tym, ze jest praca, puste mieszkanie, gęby nie ma do kogo otworzyć, patrzeć na drzewa za oknem i zachwycać się jaki cudowny jest bóg - żałosne.
to wlasnie on rozczarował mnie najbardziej, pokazał mi, że dla niego jestem gorsza, nawet nie dał mi szansy. |
|
|
|
|
Nirwanna [Usunięty]
|
Wysłany: 2013-12-08, 20:36
|
|
|
Cytat: | Wystarczy z ludźmi porozmawiać na privie.
Poza tym gdzie są Ci wszyscy, którzy się zaklinali na wszystkie świetości na forum, że do kńca zycia bedą sami a potem jakoś z forum zniknęli? zaszyli się w pustelniach? |
Nie, znam co najmniej kilka osób z forum, które na forum już nie piszą, a które zażegnało kryzys i wciąż są ze współmałżonkiem, lub są po rozwodzie ale też i po bólu rozstania, i całkiem nieźle funkcjonują samotnie.
Też gadam z ludźmi na priv. I nie widzę hurtowych objawów tego, o czym piszesz. |
|
|
|
|
gogol [Usunięty]
|
Wysłany: 2013-12-08, 20:45
|
|
|
mallgos napisał/a: | mam się cieszyć tym, ze jest praca, puste mieszkanie, gęby nie ma do kogo otworzyć, patrzeć na drzewa za oknem i zachwycać się jaki cudowny jest bóg - żałosne. | - nie złorzecz bogu bo i tego może ci zabraknąc ,więc przynajmniej docen to co masz,bo są tacy co nie maja pracy,zdrowia,mieszkania ,pieniędzy sa samotni,opuszczeni a jednak Boga nie obrazaja. |
|
|
|
|
mallgos [Usunięty]
|
Wysłany: 2013-12-08, 20:48
|
|
|
zbyt wiele zła w ostatnich 3 latach widziałam
ale może faktycznie to moje urojenia, może zdrady, kłamstwa, intrygi to normalność a ja jestem nadwrażliwa.
Taka właśnie mam być - kłamać, zdradzać, podkladać świnie koleżankom, obgadywać, tego bóg chcę, no to sorry boże ja taka nie potrafię być i nie chcę nawet tego oglądać.
po co mi takie doświadczenia, po co mi taka świadomość ludzkiej podłości, by jeszcze bardziej nie chciało mi się żyć???
po co żyć w czymś tak chorym i zepsutym, ja tego nie chcę, ale muszę to oglądać, bo bóg ma świat w nosie.
jak jedna z drugą solidnie w tyłek dostały, jakiś grom z jasnego nieba na nie spadł to trzecia może by się zastanowiła nad tym co robi, a te które chcą zyć normalnie miały by nadzieję, że jednak jest ktoś kto tego porządku na świecie pilnuje. |
|
|
|
|
lena [Usunięty]
|
Wysłany: 2013-12-08, 20:53
|
|
|
Mallgos......współczuje i nic do dodania już nie mam,poza tym,ze to Twoje zycie i od Ciebie jego stan zależy.
Możesz do końca życia Boga obwiniać,psioczyć na Niego.....tylko co Ci z tego przyjdzie?
Możesz tez inaczej........ale to już od Ciebie zależy.
Wszystkiego dobrego życzę. |
|
|
|
|
mallgos [Usunięty]
|
Wysłany: 2013-12-08, 20:57
|
|
|
to nie jest od niego
on niczego mi nie dał
nie dla psa kiełbasa, jednych bóg kocha, innych ma za śmieci. Strasz mnie bogiem masz rację, bo on piorunem we mnie strzeli, a tych co zdradzają, kradną do serca przytuli.
taka boża sprawiedliwość.
i tle w tym temacie bo i tak zbyt mocno zaśmieciłam cudzy wątek
ale jak piszecie o łaskach od boga to podajcie ludziom jakieś konkrety a nie linki do rekolekcji bo to żałosne.
rozgoryczenie nie wzięło się z nikąd, gdzie był bóg jak mnie krzywdzono???? olał mnie i pozwolił by mój opraca poszedł sobie i był happy z inną panienką
Acha przepraszam zapomniałam napisać, że jemu bóg dał, bo choć nie wierzy i się nie modli to bogu nie ubliża, a ja całą gorycz na boga właśnie wylewam. Więc wygląda na to, że jak się boga oleje to wtedy się dostanie - rodzinę. Jestem nienormalne mysląc, że to marzenie każdego człowieka?????
ok, pies już wraca do budy, spokojnie boże zajmij się tymi, których kochasz. |
|
|
|
|
gogol [Usunięty]
|
Wysłany: 2013-12-08, 20:58
|
|
|
mallgos napisał/a: | że jednak jest ktoś kto tego porządku na świecie pilnuje. | - napewno jest
jednak Bóg dał nam wolna wole i to ludzie wykorzystując wolna wola żyja tak anie inaczej.
Ty tez teraz w wolnej woli obrazasz Boga rzucajac obelgi ,zeby nie powiedziec bluznisz.tylko dlatego ,ze nie dostałas tego co sobie zaplanowałas Bóg nie jest wtedy potrzebny tylko zawsze i wszedzie.
mallgos napisał/a: | ale może faktycznie to moje urojenia, może zdrady, kłamstwa, intrygi to normalnoś | - sa tacy
i mallgos napisał/a: | jestem nadwrażliwa. | - tacy,lecz twoja wrazliwosc nie upowaznia cie do obrażania Boga i innych ludzi.
mallgos napisał/a: | po co żyć w czymś tak chorym i zepsutym, ja tego nie chcę, | - więc popatrz na cos co nie jest zepsute rozejrzyj sie pełno wokoło jest ludzi przepełnionych miłoscia mimo swojego cierpienia,tylko ty za Boga miałas swojego męża w tym jest róznica a człowiek nigdy bogiem nie będzie ,zawalił ci sie twój swiat w którym były pomieszane wartości,nie na swoim miejscu. a ludzie zawodza i zawodzic beda bo sa tylko ludzmi a nie Bogiem tylko Bóg jest wszechmocny i miłosierny czy tego chcesz czy nie.
oderwij sie od twojego cierpienia i pokaz innym cierpiącym ,ze mozna kochac pomimo- ale to przeciez trudne kochac innych - prawda |
|
|
|
|
Filomena [Usunięty]
|
Wysłany: 2013-12-08, 21:01
|
|
|
Mallgos, a czy Ty potrafiłabyś zdradzić, złamać dane słowo, oszukiwać osobę, której przysięgałaś? Po co oglądasz się na to, co robi i jak układa sobie życie Twój mąż? Ty to nie on.
Nie każdy pasuje do obecnego systemu rozmytych wartości. Chcesz się dopasować, czy być sobą?
Bóg akurat w tej materii ma niewiele do rzeczy, bo ateiści też mają rozterki, czy skoro wszyscy kradną i nikt ich nie łapie, to ja też powinienem, ale jakoś źle się z tym czuję, więc nie kradnę.
Mallgos, czy to Bóg, czy to Zasada Wszechświata, czy to Osoba, czy to Energia - raczej tam coś jest, niż nie ma.
Inna sprawa, czy Bóg Ciebie potępi, jeżeli złamiesz się i założysz drugą rodzinę, czy jednak zrozumie, bo widział Twoje starania. Spójrz na jedno ze zdań w moim podpisie - to o sprawiedliwości i miłosierdziu.
A dlaczego jest zło na świecie? Ja też nie rozumiem, ale przyjmuję, że zło zasmuca Boga, ale nie ingeruje, bo szanuje naszą wolną wolę -każdego człowieka - również zbrodniarza.
A jeżeli wychodzę z założenia, że Bóg stworzył wszystko - również zło - to faktycznie należy się zadumać nad tym, jakie są przymioty takiego Boga. Wszystko zależy od tego, jakie założenia wstępne przyjmiesz.
Możesz też przyjąć wersję naturalistyczną - Boga nie ma - wszystko to prawa przyrody i przypadek, człowiek jest z natury egoistą, niewiele się różni od zwierząt. Rodzi się dla zachowania gatunku, bogaci, rodzi dzieci, konkuruje i umiera, a jego ciało staje się pożywką dla roślin. Czy to oznacza, że wszystko mi wolno? Jeżeli tak, to może lepiej jednak wierzyć w złudzenia systemów religijnych. A jeżeli naturalistycznie rozumiany człowiek ma wewnętrzny kompas moralny, to czy mam się go nie trzymać?
Inna rzecz, że taka wizja świata jest przeraźliwie smutna. Czy ludzie wymyślili Boga, żeby się pocieszyć i pokonać strach przed śmiercią? Czy jesteś gotowa zrezygnować z tego "przesądu" ze wszystkimi konsekwencjami? Jakie będzie więc dalej Twoje życie? Skoro Bóg był w nim ważny, do dlaczego chcesz nadać siłę sprawczą odnośnie Twoich wartości temu, jak postępuje Twój mąż? A buntować się trzeba, to cecha dojrzewania. Ostatecznie Ty podejmiesz decyzję. |
|
|
|
|
mallgos [Usunięty]
|
Wysłany: 2013-12-08, 21:03
|
|
|
Lena jak ma się w statusie - po kryzysie" to łatwo się wymądrzać
super., że byłaś grzeczna córeczką, wybrana przez boga i ci to wynagrodził.
gucio prawda, żadnego wpływu na swoje zycie nie mam.
a boga mam prawo obwiniać - bo jest zwyczajnym kłamczuchem i cała ta wiara jest nic nie warta. |
|
|
|
|
gogol [Usunięty]
|
Wysłany: 2013-12-08, 21:05
|
|
|
Cytat: | Życie i śmierć są w mocy języka,
[jak] kto go lubi [używać], tak i spożyje zeń owoc. Prz.21
| - to o czym pisze Filomena |
|
|
|
|
gogol [Usunięty]
|
Wysłany: 2013-12-08, 21:07
|
|
|
mallgos napisał/a: | a boga mam prawo obwiniać - bo jest zwyczajnym kłamczuchem i cała ta wiara jest nic nie warta. | - według ciebie masz ale my nie musimy tego słuchac i czytac .warto abys odpusciła bo idziesz za daleko i zapomiałas ,ze to forum jest dla ludzi wyznajacych inne wartosci. |
|
|
|
|
lena [Usunięty]
|
Wysłany: 2013-12-08, 21:08
|
|
|
Mozesz być rozżalona,zła itp....ale....nie podoba mi sie to co o Bogu piszesz.
Niech moderatorzy rozstrzygna co z tym zrobić.
Oobiście uwazam,ze przeginasz i nalezy Ci sie upomnienie. |
|
|
|
|
MonikaMaria3 [Usunięty]
|
Wysłany: 2013-12-08, 21:16
|
|
|
Małgos, to nie jest tak, że Boga nie ma, czy też jednych kocha innych nie. Bóg dał nam wolną wolę, to my decydujemy co robimy z naszym życiem. Nasi partnerzy też ją maja, pamietaj. Małgoś nie win Boga za wybory ludzkie. |
|
|
|
|
|
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
|
Dodaj temat do Ulubionych Wersja do druku
|
Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy
W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.
UZASADNIENIE
Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.
Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).
Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.
Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.
Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.
Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.
Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.
Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.
List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny
Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>
Wszechświat na miarę człowieka
Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)
Musicie zawsze powstawać!
Możecie rozerwać swoje fotografie i zniszczyć prezenty. Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia i próbować dzielić to, co było dla dwojga. Możecie przeklinać Kościół i Boga.
Ale Jego potęga nie może nic uczynić przeciw waszej wolności. Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go, by zobowiązał się z wami... On nie może was "rozwieść".
To zbyt trudne? A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym. Miłość się staje Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.
Nie jest umeblowana mieszkaniem, ale domem do zbudowania i utrzymania, a często do remontu. Nie jest triumfalnym "TAK", ale jest mnóstwem "tak", które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".
Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić! Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść. I nie wolno mu odebrać życia, które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.
Michel Quoist
Rozważania o wierze/Dynamizm wiary/Zwycięstwo przez wiarę
Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.
Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.
Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.
ks. Tadeusz Dajczer "Rozważania o wierze"
Małżeństwo nierozerwalne?!... - wierność mimo wszystko
„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...
„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".
Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.
Maria
Forum Pomocy "Świadectwa"
"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23) "Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)
Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)
Modlitwa o odrodzenie małżeństwa
Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:
- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.
Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..
Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!
Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego
Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:
1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.
Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi
Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.
św. Ludwik de Montfort
Pełnia modlitwy
W 2002 roku Jan Paweł II potępiając w ostrych słowach rozwody powiedział, że adwokaci jako ludzie wolnego zawodu, muszą zawsze odmawiać użycia swoich umiejętności zawodowych do sprzecznego ze sprawiedliwością celu, jakim jest rozwód. KAI Ks. dr Marek Dziewiecki - Miłość nigdy nie pomaga w złym. Właśnie dlatego doradca katolicki w żadnej sytuacji nie proponuje krzywdzonemu małżonkowi rozwodu, gdyż nie wolno nikomu proponować łamania przysięgi złożonej wobec Boga i człowieka.
Bitwa toczy się o nasze serce - ks. Piotr Pawlukiewicz
Kto powinien rządzić w małżeństwie? - ks. Piotr Pawlukiewicz
Kiedy rodzi się dziecko, mąż idzie na bok - ks. Piotr Pawlukiewicz
Do kobiety trzeba iść już z siłą ducha nie po to, by tę siłę zyskać - ks. Piotr Pawlukiewicz
Czy kochasz swojego męża tak, aby dać z siebie wszystko i go uratować? - ks. Piotr Pawlukiewicz
Jakie są nasze rzeczywiste wielkie pragnienia? Czy takie jak Bartymeusza? - ks. Piotr Pawlukiewicz
Miłość jest trudna: Kryzys nigdy nie jest końcem - "Katechizm Poręczny" ks. Piotra Pawlukiewicza
Ze względu na "dobro dziecka" małżonkowie sakramentalni mają żyć osobno? - ks. Piotr Pawlukiewicz
Cierpienie i przebaczenie w małżeństwie - konferencja dr Mieczysława Guzewicza, teologa-biblisty
Co to znaczy "moja była żona"? - dr Wanda Półtawska - psychiatra, członek Papieskiej Rady ds. Rodziny
"We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane" (Hbr 13,4a) - dr M. Guzewicz
Nic nie usprawiedliwia rozwodu, gdyż od 1999 r. obowiązuje w Polsce ustawa o separacji :: Każdy rozwód jest wyjątkowy
Protest w obronie dzieci >>
| Strona wygenerowana w 0,02 sekundy. Zapytań do SQL: 9 |
|
|