[Dabo]

[Michał1978]

No cóż, może macie rację, coś/ktoś musi za tym stać. Tak nagle wyprowadziła sie i w sumie nie miala odwagi moralnej tego zakomunikować jak człowiek, za którego sie uważa. Że jest moralna, patriotyczna i interesuje sie historią Naszego kraju. Bóg, Honor i Ojczyzna.
To jak w jakiejś książce Z. Nienackiego seria o Panu Samochodziku - "kobiety mają podwójne języki" Co innego deklaruje, co innego robi. I pewnie co innego myśli. Pewnie macie rację z tym trzecim. Dotychczas nie dopuszczałem tej mysli do siebie, lecz teraz zaczyna ona kiełkować i myślę że coś w tym jest. Co do zbierania dowodów, to moja małżonka jest osobą bardzo sprytną i przebiegłą a do tego bardzo inteligentną. Choć w jednej rozmowie wyraziła się że prawda mogłaby mnie zaboleć. Jaka prawda mogłaby mnie zaboleć? Że rzekomo mnie nie kocha juz wiem. A na pytanie o kogoś innego odpowiada że nikogo nie ma. Ale co też innego może powiedzieć po tym jak sie dotychczas zachowywała? Czuję też, że pewnie do rozwodu dojdzie, ale żeby nie było za różowo dla Niej to za jakiś czas do mnie zatęskni obarczona kolejnymi bolesnymi doświadczeniami. Nie żebym jej tego życzył Boże broń - tylko rozsądku trzeba się nauczyć. Ja chodzę do psychologa, żeby dowiedzieć się co ze mną jest po tych wszystkich traumatycznych doświadczeniach z przeszłości, które oddziałowywują na moją teraźniejszość. Chcę naprawić siebie i moj stosunek do Świata i do Boga, którego mam w sercu ale trochę zaniedbałem. Czas pokaże, kto ma rację. Z opinii wczorajszej pani psycholog wychodzi że nie jest tak źle ze mną jeszcze, bo umiem rozmawiać o problemie, jestem w stanie chodzić w miarę normalnie do pracy i nie biorę środków na zapomnienie - chwilowe. Cóż, zostałem doceniony, że w sumie dobrze sobie radzę. Chociaż dominuje opinia że powinniśmy oboje z żoną na coś takiego uczęszczać. Przekazalem to mojej żonie, ale nie widzę aby sie tym specjalnie przejeła. Powiedziałem jej nawet żeby poszła sama bezemnie bo to jej pomoże. Zrobi jak będzie chciała.
Dziękuję wszystkim czytającym i odpowiadającym za odpowiedzi, za kubeł zimnej wody i za modlitwę.
Michał

No cóż, może macie rację, coś/ktoś musi za tym stać. Tak nagle wyprowadziła sie i w sumie nie miala odwagi moralnej tego zakomunikować jak człowiek, za którego sie uważa. Że jest moralna, patriotyczna i interesuje sie historią Naszego kraju. Bóg, Honor i Ojczyzna.
To jak w jakiejś książce Z. Nienackiego seria o Panu Samochodziku - "kobiety mają podwójne języki" Co innego deklaruje, co innego robi. I pewnie co innego myśli. Pewnie macie rację z tym trzecim. Dotychczas nie dopuszczałem tej mysli do siebie, lecz teraz zaczyna ona kiełkować i myślę że coś w tym jest. Co do zbierania dowodów, to moja małżonka jest osobą bardzo sprytną i przebiegłą a do tego bardzo inteligentną. Choć w jednej rozmowie wyraziła się że prawda mogłaby mnie zaboleć. Jaka prawda mogłaby mnie zaboleć? Że rzekomo mnie nie kocha juz wiem. A na pytanie o kogoś innego odpowiada że nikogo nie ma. Ale co też innego może powiedzieć po tym jak sie dotychczas zachowywała? Czuję też, że pewnie do rozwodu dojdzie, ale żeby nie było za różowo dla Niej to za jakiś czas do mnie zatęskni obarczona kolejnymi bolesnymi doświadczeniami. Nie żebym jej tego życzył Boże broń - tylko rozsądku trzeba się nauczyć. Ja chodzę do psychologa, żeby dowiedzieć się co ze mną jest po tych wszystkich traumatycznych doświadczeniach z przeszłości, które oddziałowywują na moją teraźniejszość. Chcę naprawić siebie i moj stosunek do Świata i do Boga, którego mam w sercu ale trochę zaniedbałem. Czas pokaże, kto ma rację. Z opinii wczorajszej pani psycholog wychodzi że nie jest tak źle ze mną jeszcze, bo umiem rozmawiać o problemie, jestem w stanie chodzić w miarę normalnie do pracy i nie biorę środków na zapomnienie - chwilowe. Cóż, zostałem doceniony, że w sumie dobrze sobie radzę. Chociaż dominuje opinia że powinniśmy oboje z żoną na coś takiego uczęszczać. Przekazalem to mojej żonie, ale nie widzę aby sie tym specjalnie przejeła. Powiedziałem jej nawet żeby poszła sama bezemnie bo to jej pomoże. Zrobi jak będzie chciała.
Dziękuję wszystkim czytającym i odpowiadającym za odpowiedzi, za kubeł zimnej wody i za modlitwę.
Michał

[Dabo]

[Michał1978]

Dziękuję Dabo!
W sumie to zacząłem już od siebie, byłem u spowiedzi. Dawno tego nie robiłem, ulżyło mi troche. Choć nie do końca. Ksiądz wyszedł z założenia, tuż po pytaniu o adopcję, że dobrze że żona odchodzi, może sobie ułożyć życie. Niech idzie. Ze ślub kościelny też może unieważnić bo ja jestem taki jaki jestem. Bo bezpłodność jednego to otwarta furtka dla drugiego. Chyba nie trafiłem dobrze ze spowiednikiem. Albo miał zły dzień.
Chodzę do psychologa. Modlę się. W sumie czuję jakiś spokój, oczywiście nie stale, bywają takie chwile, że czuję, że nie wytrzymam całego tego stresu i napięcia. Czekam wtedy, aż mi przejdzie starm sie myśleć o czymkolwiek innym. Najgorsze są noce i powrót do pustego domu, gdzie nikt nie czeka.
W weekend widziałem się krótko z moją ślubną. Patrzyliśmy na siebie z wydawałoby się czułością. Piszę wydawałoby się albowiem nie wiem co w jej głowie teraz siedzi siedzi. Co chwilę patrzyła z ukradka. No i oczywiście pełna kurtuazja, że dobrze wyglądam. Moja odpowiedź w podobnym tonie. Nawet przytuliliśmy się do siebie. Właściwie żona mnie przytuliła, ja jakoś nie chciałem tak pokazać jak bardzo mi zależy, ale było bardzo miło. Przez chwilę, było tak bardzo miło jak kiedyś.
Z negatywnych odczuć to zauważyłem jakiś lęk mojej żony przede mną. Nie rozumiem go, bowiem nigdy nie byłem wobec Niej agresywny, ani też nie użyłem przemocy. Nie rozumiem tego. Choć może patrząc przez pryzmat drugiej strony (punkt widzenia zależy od miejsca siedzenia) uważa Ona, że jestem wściekły albo też ona jest wściekła. Jest jeszcze jedna hipoteza, która po głowie się kołacze. Jej uczucia nie wygasły i sama ich się boi więc chce uciec niejako w popłochu. Wsiadła do samochodu zaryglowała się, ale auto nie chciało odpalić. Widząc jej zachowanie zacząłem odchodzić. Wtedy ona otworzyła szybę i w lament, że nie chodzi. Wytłumaczyłem, jej jaki popełniła błąd. I się pożegnaliśmy. Nie wiem, co o tym sądzicie mili Państwo?
Wieczorem tegoż dnia tj. 31 sierpnia jeszcze była wymiana korespondencji sms, tak dla podtrzymania kontaktu, znowu inicjatywa żony. Wczoraj 1 września też kilka sms'ów.

Z ciekawostek - pytania, czy lepiej jest Jej teraz czy czuje się szczęśliwsza - w ogóle na nie nie odpowiada. Jakby nie istniały.
Moja hipoteza 1. Tak jest mi lepiej, ale mu tego nie powiem, po co ma być mu przykro.
2. Nie, nie jest mi lepiej, ale mu tego nie powiem.

Tyle na razie.
Michał

Dziękuję Dabo!
W sumie to zacząłem już od siebie, byłem u spowiedzi. Dawno tego nie robiłem, ulżyło mi troche. Choć nie do końca. Ksiądz wyszedł z założenia, tuż po pytaniu o adopcję, że dobrze że żona odchodzi, może sobie ułożyć życie. Niech idzie. Ze ślub kościelny też może unieważnić bo ja jestem taki jaki jestem. Bo bezpłodność jednego to otwarta furtka dla drugiego. Chyba nie trafiłem dobrze ze spowiednikiem. Albo miał zły dzień.
Chodzę do psychologa. Modlę się. W sumie czuję jakiś spokój, oczywiście nie stale, bywają takie chwile, że czuję, że nie wytrzymam całego tego stresu i napięcia. Czekam wtedy, aż mi przejdzie starm sie myśleć o czymkolwiek innym. Najgorsze są noce i powrót do pustego domu, gdzie nikt nie czeka.
W weekend widziałem się krótko z moją ślubną. Patrzyliśmy na siebie z wydawałoby się czułością. Piszę wydawałoby się albowiem nie wiem co w jej głowie teraz siedzi siedzi. Co chwilę patrzyła z ukradka. No i oczywiście pełna kurtuazja, że dobrze wyglądam. Moja odpowiedź w podobnym tonie. Nawet przytuliliśmy się do siebie. Właściwie żona mnie przytuliła, ja jakoś nie chciałem tak pokazać jak bardzo mi zależy, ale było bardzo miło. Przez chwilę, było tak bardzo miło jak kiedyś.
Z negatywnych odczuć to zauważyłem jakiś lęk mojej żony przede mną. Nie rozumiem go, bowiem nigdy nie byłem wobec Niej agresywny, ani też nie użyłem przemocy. Nie rozumiem tego. Choć może patrząc przez pryzmat drugiej strony (punkt widzenia zależy od miejsca siedzenia) uważa Ona, że jestem wściekły albo też ona jest wściekła. Jest jeszcze jedna hipoteza, która po głowie się kołacze. Jej uczucia nie wygasły i sama ich się boi więc chce uciec niejako w popłochu. Wsiadła do samochodu zaryglowała się, ale auto nie chciało odpalić. Widząc jej zachowanie zacząłem odchodzić. Wtedy ona otworzyła szybę i w lament, że nie chodzi. Wytłumaczyłem, jej jaki popełniła błąd. I się pożegnaliśmy. Nie wiem, co o tym sądzicie mili Państwo?
Wieczorem tegoż dnia tj. 31 sierpnia jeszcze była wymiana korespondencji sms, tak dla podtrzymania kontaktu, znowu inicjatywa żony. Wczoraj 1 września też kilka sms'ów.

Z ciekawostek - pytania, czy lepiej jest Jej teraz czy czuje się szczęśliwsza - w ogóle na nie nie odpowiada. Jakby nie istniały.
Moja hipoteza 1. Tak jest mi lepiej, ale mu tego nie powiem, po co ma być mu przykro.
2. Nie, nie jest mi lepiej, ale mu tego nie powiem.

Tyle na razie.
Michał

[Dabo]

E spoko ja 31 też mialem krótką wymianę smsów, ale takich jak by to delikatnie powiedzieć :dość nieładnych. Bo się poirytowalem że mi młodego podsyła żeby się pogzić.
Dziś widziałem swoje ślubne w szkole nawet staliśmy 0,5m od siebie, ale wieksze zainteresowanie wzbudza we mnie stara sklepowa ,kiedy fajki kupuje. Odwaliła się jak nigdy, nie wiem poco komu i naco. Cale zycie w adidasach, dzisiaj szpilki . to chyba żeby mi pokazać że bardziej pasuje do swojego........... który jest wyższy odemnie. Chore!!!Chore!!
Bądź madrzejszy o pół roku .Mi wszystcy mówili daj sobie spokój z tą kobietą, szlem w zaparte, efekt jak widzisz- Pół roku w plecy. Nie mówię ci szukaj innej, ale daj jej spokój i przedewszystkim daj sobie spokój , siebie zamęczysz a niewiele zyskasz.

E spoko ja 31 też mialem krótką wymianę smsów, ale takich jak by to delikatnie powiedzieć :dość nieładnych. Bo się poirytowalem że mi młodego podsyła żeby się pogzić.
Dziś widziałem swoje ślubne w szkole nawet staliśmy 0,5m od siebie, ale wieksze zainteresowanie wzbudza we mnie stara sklepowa ,kiedy fajki kupuje. Odwaliła się jak nigdy, nie wiem poco komu i naco. Cale zycie w adidasach, dzisiaj szpilki . to chyba żeby mi pokazać że bardziej pasuje do swojego........... który jest wyższy odemnie. Chore!!!Chore!!
Bądź madrzejszy o pół roku .Mi wszystcy mówili daj sobie spokój z tą kobietą, szlem w zaparte, efekt jak widzisz- Pół roku w plecy. Nie mówię ci szukaj innej, ale daj jej spokój i przedewszystkim daj sobie spokój , siebie zamęczysz a niewiele zyskasz.

[twardy]

[Michał1978]

Przykro mi, że nie u wszystkich komunikacja jest na jakimś poziomie. Ja na szczęście tego nie doświadczyłem i jakoś nie mógłbym się zniżyć do takiego poziomu.
Dopóki nie wyjdę z swoich problemów nie mam zamiaru, ani ochoty obarczać jakiejś kobiety swoją osobą i problemami. Wiesz, moja małżonka też mi mówi żebym sobie kogoś znalazł. Tylko ja tego nie widzę. Mój związek wisi na włosku, a może juz z niego spadł, a ja mam sobie kogoś znależć i udawać nic sie nie stało. "Za chwilę dalszy ciąg programu" chciałoby sie powiedzieć.
Ja tak nie mogę. Niech się czas traci, a co mi tam. I tak abstrachując od tematu musiałbym znaleźć kobietę psychologa, żeby się w tym odnalazła. Może już lepiej być samemu.
Gdybym wiedzę co mi dolega miał przed ślubem może do tego ślubu by nie doszło. Może tak a może nie. Można oczywiście rozpatrywać ten czas jako jego stratę. Dla mnie nie był to czas stracony. To były piekne chwile, były też i złe. Byłem w związku z piękną i mądrą kobietą, kochałem i byłem kochany. Dziś część mnie kocha nadal i mocno wierzy, że się uda. Druga część mówi odnajdź się w nowej sytuacji, tamto wróci to dobrze, nie wróci mówi się trudno nie poznała się na mnie.
Kobiety ubierają się ładnie przede wszystkim dla siebie - to je dowartościowuje - nawet jeśli są o swej wartości przekonane, na drugim planie jest postrzeganie otoczenia.

Przykro mi, że nie u wszystkich komunikacja jest na jakimś poziomie. Ja na szczęście tego nie doświadczyłem i jakoś nie mógłbym się zniżyć do takiego poziomu.
Dopóki nie wyjdę z swoich problemów nie mam zamiaru, ani ochoty obarczać jakiejś kobiety swoją osobą i problemami. Wiesz, moja małżonka też mi mówi żebym sobie kogoś znalazł. Tylko ja tego nie widzę. Mój związek wisi na włosku, a może juz z niego spadł, a ja mam sobie kogoś znależć i udawać nic sie nie stało. "Za chwilę dalszy ciąg programu" chciałoby sie powiedzieć.
Ja tak nie mogę. Niech się czas traci, a co mi tam. I tak abstrachując od tematu musiałbym znaleźć kobietę psychologa, żeby się w tym odnalazła. Może już lepiej być samemu.
Gdybym wiedzę co mi dolega miał przed ślubem może do tego ślubu by nie doszło. Może tak a może nie. Można oczywiście rozpatrywać ten czas jako jego stratę. Dla mnie nie był to czas stracony. To były piekne chwile, były też i złe. Byłem w związku z piękną i mądrą kobietą, kochałem i byłem kochany. Dziś część mnie kocha nadal i mocno wierzy, że się uda. Druga część mówi odnajdź się w nowej sytuacji, tamto wróci to dobrze, nie wróci mówi się trudno nie poznała się na mnie.
Kobiety ubierają się ładnie przede wszystkim dla siebie - to je dowartościowuje - nawet jeśli są o swej wartości przekonane, na drugim planie jest postrzeganie otoczenia.

[Dabo]

[Michał1978]

W przypadku kołdry receptą jest największa kołdra z możliwych lub dwie kołdry. Działa. Czasami łatwiej być samemu. Nie trzeba pomagać mówisz. Ja akurat lubiłem pomagać i tłumaczyć. Miałem z tego satysfakcję. A łapa jak ciepła jest przyjemna, jak zimna to można ogrzać. Moja małżonka ma na przykład problem z zimnymi nogami. Nie lubiłem tych zimnych nóg brrr., ale zawsze je ogrzewałem. Rozmowa to nasza naturalna forma komunikacji, fakt nie zawsze rozumiemy co kobieta ma na myśli mówiąc to i owo. Bo się różnimy. Z facetem łatwiej się dogadasz. Ale to kobieta wnosi w nasze życie ciepło i radość, choć może czasem zamieni je w piekło. Oczywiście nie tylko kobieta ma takie mozliwości, zależy od relacji. Nie generalizuję. Trzeba pobyć trochę w piekle aby docenić niebo.
Też w dalekiej rodzinie mam starego kawalera, chłopina po prostu sie przyzwyczaił, może nie spotkał tej jedynej albo w ogóle nie szukał. Nawet za cenę porażki warto kochać.

W przypadku kołdry receptą jest największa kołdra z możliwych lub dwie kołdry. Działa. Czasami łatwiej być samemu. Nie trzeba pomagać mówisz. Ja akurat lubiłem pomagać i tłumaczyć. Miałem z tego satysfakcję. A łapa jak ciepła jest przyjemna, jak zimna to można ogrzać. Moja małżonka ma na przykład problem z zimnymi nogami. Nie lubiłem tych zimnych nóg brrr., ale zawsze je ogrzewałem. Rozmowa to nasza naturalna forma komunikacji, fakt nie zawsze rozumiemy co kobieta ma na myśli mówiąc to i owo. Bo się różnimy. Z facetem łatwiej się dogadasz. Ale to kobieta wnosi w nasze życie ciepło i radość, choć może czasem zamieni je w piekło. Oczywiście nie tylko kobieta ma takie mozliwości, zależy od relacji. Nie generalizuję. Trzeba pobyć trochę w piekle aby docenić niebo.
Też w dalekiej rodzinie mam starego kawalera, chłopina po prostu sie przyzwyczaił, może nie spotkał tej jedynej albo w ogóle nie szukał. Nawet za cenę porażki warto kochać.

[jasmina44]

a ja odkąd zaczełam sie tak ostro modlić za swoje małżeństwo i za meża to doświadczam włąsnie braku komunikacji, przestał sie odzywać. tak to dzwonił często a teraz nic... cisza

a ja odkąd zaczełam sie tak ostro modlić za swoje małżeństwo i za meża to doświadczam włąsnie braku komunikacji, przestał sie odzywać. tak to dzwonił często a teraz nic... cisza

[Dabo]

Taaaa te zimne nogi to zawsze moje ale jej dłonie. Nie bede sie rozpisywał co jej wrózka na ten temat powiedziała, ale ponoc to co się dzieje było nieuniknione z powodu zimnych stup lub dłoni. Cherezja i zabobon durnych bab.
A jest takie stare powiedzenie, które mi sie ostatnio zaczyna podobać: Baba z wozu, koniom lżej.

Taaaa te zimne nogi to zawsze moje ale jej dłonie. Nie bede sie rozpisywał co jej wrózka na ten temat powiedziała, ale ponoc to co się dzieje było nieuniknione z powodu zimnych stup lub dłoni. Cherezja i zabobon durnych bab.
A jest takie stare powiedzenie, które mi sie ostatnio zaczyna podobać: Baba z wozu, koniom lżej.

[mare1966]

Jest też takie :
Z babą źle , ale bez baby jeszcze gorzej .

Jest też takie :
Z babą źle , ale bez baby jeszcze gorzej .

[Michał1978]

A mi się przypomniał piosenka z filmu Zabawka "Baby, ach te baby" wykonanie Eugeniusz Bodo

A mi się przypomniał piosenka z filmu Zabawka "Baby, ach te baby" wykonanie Eugeniusz Bodo

[Dabo]