[Maria3]

Witam, jesteśmy z mężem razem od 7 lat, mamy trójkę wspaniałych dzieci i od kilku miesięcy przeżywamy trudne chwile- raz jest lepiej, raz gorzej ale tak naprawdę coś miedzy nami uleciało i juz nie potrafimy kochać się jak dawniej.
Mąż leczy się z nerwicy, lęków adaptacyjnych ( jak twierdzi Jego lekarz)- w tamtym roku awansował, został kierownikiem. Ode mnie oczekuje wsparcia, podnoszenia na duchu i akceptowania zaistniałej sytuacji bo przecież takie "zdrowienie" wymaga czasu.
Starałam się i nadal staram akceptować wszystkie dziwne zachowania, lęki a jest ich cała masa i jakoś zaczyna mi brakować siły...ale nie to jest najgorsze- myśle że najwiekszym problebem jest sam fakt, że czuje wobec męża niechęć, zwyczajnie mnie irytuje i chciałabym zacząć normalnie funkcjonować, choćby przez wzgląd na dzieci. Koniec końców nasze małżeństo, jego dobra atmosfera jest chwiejne jak listek na wietrze. Są dni kedy sprawiamy wrażenie naprawdę kochającej się pary a byle pretekst i zaczyna być źle.
Jestem osobą na rencie, praktycznie odizolowaną od ludzi i teraz gdy z mężem nie mam normalnego porozumienia, nagle poczułam się strasznie samotna, pozostawiona sama sobie z tymi wszystkimi problemami...
Bardzo bym chciała "wyjść do ludzi", nawiązać kontakt z osobami wierzącymi, namawiam męża ale on ( choćby z racji swoich lęków) nie chce tego. jest człowiekiem bardzo zamkniętym w sobie, miał trudne dzieciństwo, mieliśmy sporo problemów zdrowotnych z dziećmi i to wszystko nadszarpnęło Jego psychikę, jest mniej wytrzymały.
Jedyne czego od Niego teraz oczekuję to wspólne wyjścia z dziećmi na spacer i to jedynie w weekendy ( bo w tyg. wraca do domu tak wyczerpany psychicznie, ze nie ma juz siły na nic) i to okazało sie zbyt wiele, a niestety sama nie dam rady.
Prosze odezwijcie się, napiszcie co o tym sądzicie, moze opinia kogoś niezaangażowanego wniesie jakieś swiatełko...

Witam, jesteśmy z mężem razem od 7 lat, mamy trójkę wspaniałych dzieci i od kilku miesięcy przeżywamy trudne chwile- raz jest lepiej, raz gorzej ale tak naprawdę coś miedzy nami uleciało i juz nie potrafimy kochać się jak dawniej.
Mąż leczy się z nerwicy, lęków adaptacyjnych ( jak twierdzi Jego lekarz)- w tamtym roku awansował, został kierownikiem. Ode mnie oczekuje wsparcia, podnoszenia na duchu i akceptowania zaistniałej sytuacji bo przecież takie "zdrowienie" wymaga czasu.
Starałam się i nadal staram akceptować wszystkie dziwne zachowania, lęki a jest ich cała masa i jakoś zaczyna mi brakować siły...ale nie to jest najgorsze- myśle że najwiekszym problebem jest sam fakt, że czuje wobec męża niechęć, zwyczajnie mnie irytuje i chciałabym zacząć normalnie funkcjonować, choćby przez wzgląd na dzieci. Koniec końców nasze małżeństo, jego dobra atmosfera jest chwiejne jak listek na wietrze. Są dni kedy sprawiamy wrażenie naprawdę kochającej się pary a byle pretekst i zaczyna być źle.
Jestem osobą na rencie, praktycznie odizolowaną od ludzi i teraz gdy z mężem nie mam normalnego porozumienia, nagle poczułam się strasznie samotna, pozostawiona sama sobie z tymi wszystkimi problemami...
Bardzo bym chciała "wyjść do ludzi", nawiązać kontakt z osobami wierzącymi, namawiam męża ale on ( choćby z racji swoich lęków) nie chce tego. jest człowiekiem bardzo zamkniętym w sobie, miał trudne dzieciństwo, mieliśmy sporo problemów zdrowotnych z dziećmi i to wszystko nadszarpnęło Jego psychikę, jest mniej wytrzymały.
Jedyne czego od Niego teraz oczekuję to wspólne wyjścia z dziećmi na spacer i to jedynie w weekendy ( bo w tyg. wraca do domu tak wyczerpany psychicznie, ze nie ma juz siły na nic) i to okazało sie zbyt wiele, a niestety sama nie dam rady.
Prosze odezwijcie się, napiszcie co o tym sądzicie, moze opinia kogoś niezaangażowanego wniesie jakieś swiatełko...

[mare1966]

W wątku , Wartość współżycia małżeńskiego , dziś
zamieściłem taki linkWarto zachować czystość przed ślubem- świadectwo Beaty i Mar

W pewnym momencie ta pani mówi ,
że przestała odczuwać do męża uczucia .
Zauważyła , że traktuje go jak kolegę .
Wysłuchaj , jak sobie z tym poradziła .

W wątku , Wartość współżycia małżeńskiego , dziś
zamieściłem taki linkWarto zachować czystość przed ślubem- świadectwo Beaty i Mar

W pewnym momencie ta pani mówi ,
że przestała odczuwać do męża uczucia .
Zauważyła , że traktuje go jak kolegę .
Wysłuchaj , jak sobie z tym poradziła .

[Jędrek]

[Mirakulum]

Mario masz we Wrocławiu naszą wspólnotę , zapraszam na spotkania

Mario masz we Wrocławiu naszą wspólnotę , zapraszam na spotkania

[Maria3]

Dzieki serdeczne za odpowiedż na moje problemy.
Bardzo chetnie bym skorzystała z bezpośredniego wsparcia, wspólnej modlitwy, jest tylko problem w dotarciu - jak pisałam wyzej sama nie jestem w stanie, a męża nie moge do tego nakłonić. Mam jednak nadzieję, ze z czasem i On do tego dojrzeje i pójdziemy razem na spotkania wspólnoty.
ostatnio mój mąż czuje się lepiej i od razu widać tak dużą różnicę w funkcjonowaniu całej rodziny, dziś wrócilismy ze wspólnego wyjazdu na wieś, dzieci biegały szczęśliwe z tata, grały w piłkę. Jaka cudowna odmiana po tych trudnych dniach...
Ja też widzę ze mam w sobie tak wiele do zmiany, nauczyć się kochać i akceptować w pełni męża, z jego ułomnosciami
Pozdrawiam i czekam na podpowiedzi

Dzieki serdeczne za odpowiedż na moje problemy.
Bardzo chetnie bym skorzystała z bezpośredniego wsparcia, wspólnej modlitwy, jest tylko problem w dotarciu - jak pisałam wyzej sama nie jestem w stanie, a męża nie moge do tego nakłonić. Mam jednak nadzieję, ze z czasem i On do tego dojrzeje i pójdziemy razem na spotkania wspólnoty.
ostatnio mój mąż czuje się lepiej i od razu widać tak dużą różnicę w funkcjonowaniu całej rodziny, dziś wrócilismy ze wspólnego wyjazdu na wieś, dzieci biegały szczęśliwe z tata, grały w piłkę. Jaka cudowna odmiana po tych trudnych dniach...
Ja też widzę ze mam w sobie tak wiele do zmiany, nauczyć się kochać i akceptować w pełni męża, z jego ułomnosciami
Pozdrawiam i czekam na podpowiedzi

[Jędrek]

[Mirakulum]

Jędrek piszesz chyba o nadziei ludzkiej

nadzieja chrześcijańska to zupełnie inna sprawa

polecam naszą broszurkę str 22

http://www.broszura.sychar.org/

Św. Paweł zapewnia:
„A nadzieja zawieść nie może, ponieważ miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świetego, który został nam dany” (Rz 5, 5).
Nadzieja chrześcijańska to działalność Ducha Świetego w ludzkim życiu. Zakorzeniona jest w zmartwychwstaniu Pana Jezusa i opiera sie na Bożej obietnicy życia wiecznego.
Uczeń Jezusa Chrystusa  to człowiek nadziei


„Dla chrześcijanina sytuacja nigdy nie jest beznadziejna. Chrześcijanin jest człowiekiem nadziei”. JP.II
„Pamiętajcie, że życie tu na ziemi jest droga i tylko droga, niczym więcej; jest droga do nieba, bo człowiek jest stworzony nie dla ziemi, tylko dla nieba”. JP.II

„Nadzieja to nie to samo, co optymizm. To nie jest przekonanie, że coś musi się udać, ale pewność, że coś ma sens, niezależnie od tego czy się uda czy nie”. Wacław Hawel

Pogody Ducha

Jędrek piszesz chyba o nadziei ludzkiej

nadzieja chrześcijańska to zupełnie inna sprawa

polecam naszą broszurkę str 22

http://www.broszura.sychar.org/

Św. Paweł zapewnia:
„A nadzieja zawieść nie może, ponieważ miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świetego, który został nam dany” (Rz 5, 5).
Nadzieja chrześcijańska to działalność Ducha Świetego w ludzkim życiu. Zakorzeniona jest w zmartwychwstaniu Pana Jezusa i opiera sie na Bożej obietnicy życia wiecznego.
Uczeń Jezusa Chrystusa  to człowiek nadziei


„Dla chrześcijanina sytuacja nigdy nie jest beznadziejna. Chrześcijanin jest człowiekiem nadziei”. JP.II
„Pamiętajcie, że życie tu na ziemi jest droga i tylko droga, niczym więcej; jest droga do nieba, bo człowiek jest stworzony nie dla ziemi, tylko dla nieba”. JP.II

„Nadzieja to nie to samo, co optymizm. To nie jest przekonanie, że coś musi się udać, ale pewność, że coś ma sens, niezależnie od tego czy się uda czy nie”. Wacław Hawel

Pogody Ducha

[Dabo]

Wpisany temat jest bardzo ciekawy ale nikt go nie podjął.
To jak wzbudzić pozytywne uczucia wobec żony- męża.
Mnie jak narazie to sie kłebi masa litości i nienawiści.
Litości bo wiem że przyjdzie czas ża łez braknie na to co robi , i nie wnikam czy na tym świecie czy tam....
Po sobie poznałem że za moje czyny dostałem po garbie tu i teraz i to ja jestem tym co chodzi po wodzie i pić prosi, ale według mojego spowiednika to jest łaska opamiętania którą nie każdy jest obdarzony , i za nią mam dziękować ( dziwne są wyroki boskie)
Nienawiśc: co powiedzieć że jeżdze po dziecko jak wujek turystyczny 15 km żeby go na lody wziaśc. Budze sie w nocy i widze ich auto, czy ich razem, i mam ochotę łby poskęcać. I wiem że on niewinny bo jak suka nie da to pies nie weźmie. Ale własną żone krzywdzić , no nie potrafie. Wiem po sobie że Bóg sprawiedliwy pokara i wynagrodzi wszystkim, ale są takie myśli że ja tą sprawiedliwość lepiej i szybciej ogarne.
Więc jak kochać kiedy nie chcę??

Wpisany temat jest bardzo ciekawy ale nikt go nie podjął.
To jak wzbudzić pozytywne uczucia wobec żony- męża.
Mnie jak narazie to sie kłebi masa litości i nienawiści.
Litości bo wiem że przyjdzie czas ża łez braknie na to co robi , i nie wnikam czy na tym świecie czy tam....
Po sobie poznałem że za moje czyny dostałem po garbie tu i teraz i to ja jestem tym co chodzi po wodzie i pić prosi, ale według mojego spowiednika to jest łaska opamiętania którą nie każdy jest obdarzony , i za nią mam dziękować ( dziwne są wyroki boskie)
Nienawiśc: co powiedzieć że jeżdze po dziecko jak wujek turystyczny 15 km żeby go na lody wziaśc. Budze sie w nocy i widze ich auto, czy ich razem, i mam ochotę łby poskęcać. I wiem że on niewinny bo jak suka nie da to pies nie weźmie. Ale własną żone krzywdzić , no nie potrafie. Wiem po sobie że Bóg sprawiedliwy pokara i wynagrodzi wszystkim, ale są takie myśli że ja tą sprawiedliwość lepiej i szybciej ogarne.
Więc jak kochać kiedy nie chcę??

[MonikaKoszalin]

no właśnie. jak?
ktoś wie?

no właśnie. jak?
ktoś wie?

[Mirakulum]

Polecam
ćw codzienne z Hymnem o Miłości
w miejsce kropek wpisz swoje imię
…………….. cierpliwy/a jest,
…………….. łaskawy/a jest.
……………. nie zazdrości,
…………… nie szuka poklasku,
…………… nie unosi się pychą;
……………. nie dopuszcza się bezwstydu,
…………… nie szuka swego,
……………. nie unosi się gniewem,
…………….. nie pamięta złego;
…………… nie cieszy się z niesprawiedliwości,
…………… współweseli się z prawdą.
……………… wszystko znosi,
……………… wszystkiemu wierzy,
……………… we wszystkim pokłada nadzieję,
……………… wszystko przetrzyma
……………… nigdy nie ustaje .

W czasie gdy czekałam na męża, nie czekając, a nic po ludzku nie dawało nadziei, prosiłam Boga by uczył mnie miłości.
Codziennie był to dla mnie obrachunek moralny, czy choć jedną z tech rzeczy realizuje w miłości do męża, a ile z nich realizuje w stosunku do innych ludzi.

Polecam

Polecam
ćw codzienne z Hymnem o Miłości
w miejsce kropek wpisz swoje imię
…………….. cierpliwy/a jest,
…………….. łaskawy/a jest.
……………. nie zazdrości,
…………… nie szuka poklasku,
…………… nie unosi się pychą;
……………. nie dopuszcza się bezwstydu,
…………… nie szuka swego,
……………. nie unosi się gniewem,
…………….. nie pamięta złego;
…………… nie cieszy się z niesprawiedliwości,
…………… współweseli się z prawdą.
……………… wszystko znosi,
……………… wszystkiemu wierzy,
……………… we wszystkim pokłada nadzieję,
……………… wszystko przetrzyma
……………… nigdy nie ustaje .

W czasie gdy czekałam na męża, nie czekając, a nic po ludzku nie dawało nadziei, prosiłam Boga by uczył mnie miłości.
Codziennie był to dla mnie obrachunek moralny, czy choć jedną z tech rzeczy realizuje w miłości do męża, a ile z nich realizuje w stosunku do innych ludzi.

Polecam

[Dabo]

Kilkadziesiat razy wyrecytowalem jak radzisz ,ale dzisiaj w każde miejsce wstawia mi się NIE. Może kiedyś to się zmieni, chcialbym ,ale dziś nie potrafie.

Kilkadziesiat razy wyrecytowalem jak radzisz ,ale dzisiaj w każde miejsce wstawia mi się NIE. Może kiedyś to się zmieni, chcialbym ,ale dziś nie potrafie.

[meg-pl]

Dabo..choć moja sytuacja jest inna to też był moment kiedy powiedziałam sobie, Bogu, że nie jestem w stanie kochać, wybaczać, nie zazdrościc, nie unosić się gniewem i nie pragnąc swego..w sytuacji gdy maż zdradzał i zdradza mnie psychicznie..on nie widział nic złego ja umierałam..on nie zamierzał sie zmienic a ja wiedziałam że bez zmian nasze małżeństwo nie przetrwa..tylko dlaczego to ja miałam się zmienic skoro nie byłam winna???
wiele bezsennych nocy, wiele słów i kłótni z Bogiem..raczej monolog..bo wiedziałam co powinnam tylko tak trudno zrezygnować z siebie, słowa Boga były niezmienne, jak będziesz chciała iść za Mną to pomogę, wesprę, zaufaj i trwaj ...chyba najtrudniejsza była decyzja,że naprawę naszego małżeństwa musze zacząć od siebie, popatrzyłam z boku i faktycznie..chyba nie bardzo chciałoby mi się przychodzić do domu...więc teoretycznie wiedziałam,że powinnam się zmienić..ale właśnie..jak to zrobić jak jedno słowo męża wpędzało mnie w złość, jak nie odrzucać jego wyciągniętej ręki jak we mnie wszystko krzyczało,że to kłamstwo, ze za chwilę bedzie to samo..ale znów wiedziałam że mój upór i trwanie w złości definitywnie przekreśla jakąkolwiek szanse na poprawę...więc zaczęłam się modlić...pamiętam jeden z wieczorów, gdy męża nie było w domu.. klęczałam, płakałm i mówiłam do Boga,że chcę iść za Nim, widzi moje serce, chcę walczyć o to małżeństwo ale po ludzku wszystko sie we mnie buntuje...wiedziałam ze swoim sercem nic nie zdziałam dlatego prosiłam o to ,żeby zechciał przemieniać moje serce, był w nim, działał....wiele modlitw, wiele mszy Św ofiarowanych w tej intencji..o przemianę mojego serca...i pomału widze efekty..to co wydawało się niemożliwe staje się realne... jestem w stanie zyć normalnie, modlić się za męża, małżeństwo pomimo tego,że stosunek męża do zdrady psychicznej nie zmienił się, czyli nie było i nie ma problemu

Dabo..choć moja sytuacja jest inna to też był moment kiedy powiedziałam sobie, Bogu, że nie jestem w stanie kochać, wybaczać, nie zazdrościc, nie unosić się gniewem i nie pragnąc swego..w sytuacji gdy maż zdradzał i zdradza mnie psychicznie..on nie widział nic złego ja umierałam..on nie zamierzał sie zmienic a ja wiedziałam że bez zmian nasze małżeństwo nie przetrwa..tylko dlaczego to ja miałam się zmienic skoro nie byłam winna???
wiele bezsennych nocy, wiele słów i kłótni z Bogiem..raczej monolog..bo wiedziałam co powinnam tylko tak trudno zrezygnować z siebie, słowa Boga były niezmienne, jak będziesz chciała iść za Mną to pomogę, wesprę, zaufaj i trwaj ...chyba najtrudniejsza była decyzja,że naprawę naszego małżeństwa musze zacząć od siebie, popatrzyłam z boku i faktycznie..chyba nie bardzo chciałoby mi się przychodzić do domu...więc teoretycznie wiedziałam,że powinnam się zmienić..ale właśnie..jak to zrobić jak jedno słowo męża wpędzało mnie w złość, jak nie odrzucać jego wyciągniętej ręki jak we mnie wszystko krzyczało,że to kłamstwo, ze za chwilę bedzie to samo..ale znów wiedziałam że mój upór i trwanie w złości definitywnie przekreśla jakąkolwiek szanse na poprawę...więc zaczęłam się modlić...pamiętam jeden z wieczorów, gdy męża nie było w domu.. klęczałam, płakałm i mówiłam do Boga,że chcę iść za Nim, widzi moje serce, chcę walczyć o to małżeństwo ale po ludzku wszystko sie we mnie buntuje...wiedziałam ze swoim sercem nic nie zdziałam dlatego prosiłam o to ,żeby zechciał przemieniać moje serce, był w nim, działał....wiele modlitw, wiele mszy Św ofiarowanych w tej intencji..o przemianę mojego serca...i pomału widze efekty..to co wydawało się niemożliwe staje się realne... jestem w stanie zyć normalnie, modlić się za męża, małżeństwo pomimo tego,że stosunek męża do zdrady psychicznej nie zmienił się, czyli nie było i nie ma problemu

[MPola]

Z mojego doświadczenia, to poza wsparciem z Góry, pozytywne uczucia do małżonka wzbudzą się same, gdy zaczniemy być z siebie zadowoleni :) Czyli, gdy jego/jej zachowania (nawet wredne, złe) wykorzystamy do ulepszenia własnego życia.
Przykład: jeśli miałabym krzywiznę na podjeździe o którą wiecznie się potykam, to albo mogłabym za każdym razem płakać, złościć się i żalić, że znów się przewróciłam, albo ból po upadku mogę wykorzystać jako motywację do szukania rozwiązania - dla każdego innego (może inną drogą iść do samochodu, a może ochraniacze na kolano na które upadałam, a może krzywiznę przykryć, a może naprawić, itp). Jeżeli jesteśmy nastawieni na rozwiązanie NASZEGO problemu to rozwiązania nasuwają się same - najtrudniejsze to odkryć GDZIE MY MAMY PROBLEM.
A satysfakcja, gdy bez bólu pokonamy podjazd - bezcenna.

Im lepiej zachowam się wobec działań mojego męża, tym lepiej się czuję i dbam by były to mocniejsze uczucia niż te złe.
Trudne o uniwersalne podpowiedzi dla każdego.
Ja sama eksperymentuję, dzięki bólowi po kontaktach z mężem - sprawdzam czego w danym momencie mi zabrakło. Im więcej okazji do eksperymentowania tym więcej okazji do znajdowania najlepszych sposobów zachowania się :)

Od czasu, gdy traktuję męża jako trampolinę, aby wybić się jak najwyżej, mam do niego tyle wdzięczności, że pozytywne uczucia biorą górę nad tymi negatywnymi.

[ Dodano: 2013-07-18, 13:54 ]

Z mojego doświadczenia, to poza wsparciem z Góry, pozytywne uczucia do małżonka wzbudzą się same, gdy zaczniemy być z siebie zadowoleni :) Czyli, gdy jego/jej zachowania (nawet wredne, złe) wykorzystamy do ulepszenia własnego życia.
Przykład: jeśli miałabym krzywiznę na podjeździe o którą wiecznie się potykam, to albo mogłabym za każdym razem płakać, złościć się i żalić, że znów się przewróciłam, albo ból po upadku mogę wykorzystać jako motywację do szukania rozwiązania - dla każdego innego (może inną drogą iść do samochodu, a może ochraniacze na kolano na które upadałam, a może krzywiznę przykryć, a może naprawić, itp). Jeżeli jesteśmy nastawieni na rozwiązanie NASZEGO problemu to rozwiązania nasuwają się same - najtrudniejsze to odkryć GDZIE MY MAMY PROBLEM.
A satysfakcja, gdy bez bólu pokonamy podjazd - bezcenna.

Im lepiej zachowam się wobec działań mojego męża, tym lepiej się czuję i dbam by były to mocniejsze uczucia niż te złe.
Trudne o uniwersalne podpowiedzi dla każdego.
Ja sama eksperymentuję, dzięki bólowi po kontaktach z mężem - sprawdzam czego w danym momencie mi zabrakło. Im więcej okazji do eksperymentowania tym więcej okazji do znajdowania najlepszych sposobów zachowania się :)

Od czasu, gdy traktuję męża jako trampolinę, aby wybić się jak najwyżej, mam do niego tyle wdzięczności, że pozytywne uczucia biorą górę nad tymi negatywnymi.

[ Dodano: 2013-07-18, 13:54 ]

[grzegorz_]