Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Przypomnę jeden kawał:
Kochanie jestem dla ciebie jak pies, wierny, obronny, nie dam ci zrobic krzywdy, dla ciebie skocze w ogień i wodę, dam sie głaskac i przytulać, zagryze każdego co się zbliży do Ciebie. Ale dobrze mnie karm i puszczaj ze smyczy.
ja_tez [Usunięty]
Wysłany: 2013-07-17, 14:56
Dabo, przyznaję, dowcip częściowo zawiera życiową prawdę.
Jednakże gdy pies biegający swobodnie i bez smyczy zaczyna oddalać się zbyt daleko, w dodatku inne suczki obwąchiwać, to nie ma się co dziwić, że trzeba mu założyć łańcuch przy budzie
Dabo [Usunięty]
Wysłany: 2013-07-17, 15:23
Pies nie karmiony pogryzie nawet pana.
Innymi słowy: jak sie dba tak się ma
[ Dodano: 2013-07-17, 15:28 ]
Wiem jak dla mnie pies to w budzie i na łańcuchu, ostatnio naszemu przedłużliśmy o 15 cm bo się UE doczepiła. Ale Unia też się doczepia wolnych związków ,invitro , pedalstwa i innych takich. Szkoda ze gebelsy w piątek o 13 mają wekend a durni polacy łącznie z moją żoną w niedziele lecą do pracy po 100 będzie.
Swallow [Usunięty]
Wysłany: 2013-07-17, 18:51
Dabo napisał/a:
Wiem jak dla mnie pies to w budzie i na łańcuchu, ostatnio naszemu przedłużliśmy o 15 cm bo się UE doczepiła.
Pies też jest istotą żyjącą. Przedłużyłeś łańcuch, bo Unia się doczepiła. To miał "super warunki" - łańcuch na długość 2 m 85 cm, bo trzeba minimum 3 metry. Oczywiście o tych dobrych warunkach piszę z ironią....
"durni polacy", "gebelsy", "pedalstwo"
Dabo, masz gorszy dzień?
Dabo [Usunięty]
Wysłany: 2013-07-17, 18:59
Mam
Swallow [Usunięty]
Wysłany: 2013-07-17, 20:37
Masz moją modlitwę, trzymaj się jakoś.
Dabo [Usunięty]
Wysłany: 2013-07-17, 20:54
Przepraszam Swallow i dziękuje że potrafisz mimochodem wypionować ludzi.
Ty chyba w armii robisz.
ja_tez [Usunięty]
Wysłany: 2013-07-17, 22:06
Dabo napisał/a:
Pies nie karmiony pogryzie nawet pana.
Innymi słowy: jak sie dba tak się ma
Bo zupa była za słona... :>
Dabo [Usunięty]
Wysłany: 2013-07-17, 22:15
nie zupa ale drzwi od piwnicy nie domknołem, i piec miał trzymać 4 dni a trzyma 2,
Dla chcącego nic trudnego.
"Dajcie mi człowieka a znajdzie się szubienica"
martusia_1970 [Usunięty]
Wysłany: 2013-07-18, 09:15
Jak tam dzisiaj lepszy dzień, bo u mnie jak na razie zapowiada się nieźle, wstałam z lepszym nastawieniem. Co ma być to i tak będzie czy tego chcemy czy nie - moje motto na dziś ----MYŚL POZYTYWNIE!!! Miłego dnia
AWS [Usunięty]
Wysłany: 2013-07-18, 11:05
martusia_1970 napisał/a:
Jak tam dzisiaj lepszy dzień, bo u mnie jak na razie zapowiada się nieźle, wstałam z lepszym nastawieniem.
Bardzo się cieszę i głowa do góry Martusiu! Będzie dobrze!
martusia_1970 [Usunięty]
Wysłany: 2013-07-19, 10:55
.........powiedzcie skąd w człowieku może może być tyle zła, ja zawsze byłam optymistycznie nastawiona do życia, dla mnie szklanka zawsze była do połowy pełna. Wiem teraz się zmieniło ale pracuje nad tym żeby tamto wróciło. Bo przecież z każdej sytuacji jest jakieś wyjście awaryjne. Mam dzieci i dla nich muszę być opanowana radosna, ostatnio moja córeczka powiedziała mi mamo dlaczego ty się w ogóle nie uśmiechasz. Będę nad sobą pracować, dużo się modlić i sprawiać swoim bliskim radość. To smutne że mój mąż postanowił żyć na własną rękę, ale do niczego go nie mogę zmusić. Pasuje mu wychodzenie z domu bez mówienia czegokolwiek tłumaczenia się:) ponoć on tak odreagowuje na stres w jakim żyje. Każdy ma inny sposób na radzenie ze swoimi problemami, ale najbardziej drażni mnie to że dziewczynki w ogóle go nie interesują, on po prostu nie umie z nimi spędzać czasu. Dziewczynki za nim tęsknią bo widują go tylko rano przez jakieś 20 minut, a wieczorem kiedy wraca to już śpią. Ucieka od problemów od rozmów, ja już nie nie pytam, omijam go jak tylko się da. Nie wiem czy to dobry sposób, ale kto wie.
Dni mijaja bardzo szybko mam dużo pracy, a jak jej nie mam to zaraz sobie coś znajdę żeby jak najmniej rozmyślać o tym wszystkim. Pogody Ducha sobie i Wam życzę:)
[ Dodano: 2013-07-26, 10:18 ]
............pomimo wszystkich przeciwności losu muszę wytrwać w swoim postanowieniu, wierzę że dobro powraca, ale wtedy kiedy się najmniej tego spodziewamy. Jest ciężko mam chwilę takiego załamania że nie wiem co wtedy robić modlę się ale trudno zebrać myśli. brak rozmowy o naszych problemach jest dla mnie najgorsza nie raz próbowałam, ale zawsze przynosi to odwrotny skutek, mój mąż nie chce się wyprowadzić, ale też nie chce być ze mną tak postanowił i już. Rozwodu też nie chce, ale może z czasem mu się zachce tego nie wiem. Modle się o to żeby mieć siłę i aby znikneło to wewnętrzne rozdygotanie. Może ktoś ma na to sposób.
[ Dodano: 2013-07-26, 15:08 ]
oglądałam ostatnio film Próba Ogniowa, czy ktoś zna jeszcze jakiś o podobnej faule? chętnie bym obejrzała.
[ Dodano: 2013-08-16, 15:04 ]
Dawno mnie tu nie było, ale od tamtego czasu niewiele się zmieniło dalej jest po staremu tylko ja stałam się może bardziej opanowana już mnie tak w środku nie trzęsie z mojej bezsilności. Mój mąż może wcześniej wraca do domu ale coraz więcej pije, i te sms -y, telefony, kusi mnie żeby do nich zajrzeć ale coś mnie powstrzymuje. Raz przez przypadek zadzwoniłam na jeden nie zapisany nr telefonu bo myślałam ze to nowy nr mojej córki i oczywiście odezwała się kobieta to było już dawno. Teraz przez następny przypadek dzwoniłam z telefony mojego męża do córki i znowu ten sam nr kilkanaście nieodebranych połączeń(mam pamięć do cyfr) Zapytałam się co to za kobieta tak od kilku miesięcy do niego wydzwania, to powiedział że to przez pomyłkę - bardzo dziwne, wierzę bo muszę. Nie sądzę żeby ich coś łączyło ale sam fakt nie mówienia prawdy jest bolesny. Dziwnie jest mieszkać pod jednym dachem z kimś kto traktuje nas jak swojego wroga, bo to przecież ja powinnam się tak zachowywać. Ma jakieś chore wyobrażenia o wszystkim, a ja niestety nie będę się z nim obchodzić jak z jajkiem i za każdym razem z chodzić mu z drogi.
awe59 [Usunięty]
Wysłany: 2013-08-28, 22:27
[quote="martusia_1970"]mój mąż nie chce się wyprowadzić, ale też nie chce być ze mną tak postanowił i już.
jak długo to wytrzymujesz? ja wytrzymalam ponad 8 lat. wtedy nie wiedziałam o Sycharze; dopiero od wiosny tu zaglądam, moze gdybym wiedziała wcześniej???? ale chyba nie bylam gotowa. Miałam strasznie rozdygotane uczucia a on sie nami bawił, więc pomoglam mu podjąć decyzję. Co prawda jestem postrzegana teraz jeszcze gorzej przez innych, ale przecież to ja przeżywałam piekło! teraz odpoczywam tzn własnie mnie mąż "rozwalił "telefonem , chce posmarować sobie sumienie i kupić "nam?" samochód - rozumiecie taką sytuację? pytam jakim nam?? tym sprzed 30 lat?
[ Dodano: 2013-08-28, 22:28 ]
[quote="martusia_1970"]mój mąż nie chce się wyprowadzić, ale też nie chce być ze mną tak postanowił i już.
jak długo to wytrzymujesz? ja wytrzymalam ponad 8 lat. wtedy nie wiedziałam o Sycharze; dopiero od wiosny tu zaglądam, moze gdybym wiedziała wcześniej???? ale chyba nie bylam gotowa. Miałam strasznie rozdygotane uczucia a on sie nami bawił, więc pomoglam mu podjąć decyzję. Co prawda jestem postrzegana teraz jeszcze gorzej przez innych, ale przecież to ja przeżywałam piekło! teraz odpoczywam tzn własnie mnie mąż "rozwalił "telefonem , chce posmarować sobie sumienie i kupić "nam?" samochód - rozumiecie taką sytuację? pytam jakim nam?? tym sprzed 30 lat?
martusia_1970 [Usunięty]
Wysłany: 2013-08-29, 09:22
witaj awe 59,
wytrzymuje to już pół roku dokładnie 1.09 mija. Mój mąż mnie nie kocha, i to podobno jest jedyny powód jego decyzji, oprócz tego pije może nie na umór ale codziennie kilka piw, a w weckendy idzie na całość, żadne moje próby nie przyniosły rezultatu więc postanowiłam zająć się sobą, czasami mi się udaje, ale są dni że mam takie wahania nastrojów - ale umiem już sobie z tym radzić, wyryczę się w poduszkę i mnie puszcza.
.......... a ty jak wytrzymujesz to już 8 lat?? i nic kompletnie się nie zmienia??
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
„Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał!” (Łk 24,5-6) "To się Bogu podoba, jeżeli dobrze czynicie, a przetrzymacie cierpienia" (1 P 2,20b) "Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat” (J 16,33)
„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16,15)
To może być także Twoje zmartwychwstanie - zmartwychwstanie Twojego małżeństwa!
Jan Paweł II:
Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte". Jakiś wymiar zadań, które trzeba podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować. Wreszcie — jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba utrzymać i obronić, tak jak to Westerplatte, w sobie i wokół siebie. Tak, obronić — dla siebie i dla innych.
Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy
W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.
UZASADNIENIE
Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.
Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).
Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.
Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.
Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.
Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.
Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.
Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.
List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny
Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>
Wszechświat na miarę człowieka
Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)
Musicie zawsze powstawać!
Możecie rozerwać swoje fotografie i zniszczyć prezenty. Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia i próbować dzielić to, co było dla dwojga. Możecie przeklinać Kościół i Boga.
Ale Jego potęga nie może nic uczynić przeciw waszej wolności. Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go, by zobowiązał się z wami... On nie może was "rozwieść".
To zbyt trudne? A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym. Miłość się staje Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.
Nie jest umeblowana mieszkaniem, ale domem do zbudowania i utrzymania, a często do remontu. Nie jest triumfalnym "TAK", ale jest mnóstwem "tak", które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".
Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić! Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść. I nie wolno mu odebrać życia, które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.
Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.
Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.
Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.
„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...
„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".
Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.
"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23) "Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)
Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)
Modlitwa o odrodzenie małżeństwa
Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:
- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.
Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..
Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!
Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego
Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:
1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.
Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi
Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.
Portal
Rejestracja
FAQ
Nagrania
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki
