[krasnobar]

[TB77]

A nie lepiej byloby to rozwiazac nieco inaczej? Najpierw porozmawiac na ten temat z mezem, a pozniej wspolnie usiasc z mezem i z dziecmi i im zakomunikowac, ze rodzice postanowili, ze beda zyli osobno i tatus sie wyprowadza, bo ma juz inna pania.

Byc moze w ogole takie postawienie sprawy otworzyloby oczy niewiernemu mezowi. Moze w koncu by zrozumial, ze musi cos wybrac, a nie mieszkac tu, a sypiac z inna.

A nie lepiej byloby to rozwiazac nieco inaczej? Najpierw porozmawiac na ten temat z mezem, a pozniej wspolnie usiasc z mezem i z dziecmi i im zakomunikowac, ze rodzice postanowili, ze beda zyli osobno i tatus sie wyprowadza, bo ma juz inna pania.

Byc moze w ogole takie postawienie sprawy otworzyloby oczy niewiernemu mezowi. Moze w koncu by zrozumial, ze musi cos wybrac, a nie mieszkac tu, a sypiac z inna.

[Lonia]

Ja i mój mąż w dzieciństwie zostaliśmy :okaleczeni" jako dzieci przez zdradzającego rodzica. Ja wiedząc jaka to jest trauma i przeżycie i szok dla dziecka robiłam wszystko ażeby moje dzieci nie doświadczyły takiej traumy, mój mąż pomimo że w dzieciństwie doznał krzywdy i bardzo przez to cierpiał, swoim dzieciom zadał identyczny ból !!! Ja bardzo przeżyłam zdradę rodzica ale to były takie czasy że nie sposób było rodzicowi powiedzieć swoje zdanie, milczałam i cierpiałam. Natomiast moi synowie powiedzieli ojcu co o nim myślą właśnie ze względu na to że zachował się nie odpowiedzialnie w stosunku do własnego najmłodszego dziecka. Syn mu powieżdział nam to lata co Ty robisz my, mamy tyle i tyle lat, jesteśmy dorośli, ale powiedz co zrobiłeś temu dziecku!!! Ja z perspektywy czasu bardzo żałuję że wtedy w dzieciństwie jak mnie tak rodzic okaleczył nie powiedziałam mu co o tym myślę, ale to jest moje zdanie... Każdy ma swoje zdanie na ten temat, dzieci chcąc nie chcąc są świadkami tych wydarzeń i cierpią bardziej aniżeli my, bez wciągania ich widzą i czują co się dzieje...

Ja i mój mąż w dzieciństwie zostaliśmy :okaleczeni" jako dzieci przez zdradzającego rodzica. Ja wiedząc jaka to jest trauma i przeżycie i szok dla dziecka robiłam wszystko ażeby moje dzieci nie doświadczyły takiej traumy, mój mąż pomimo że w dzieciństwie doznał krzywdy i bardzo przez to cierpiał, swoim dzieciom zadał identyczny ból !!! Ja bardzo przeżyłam zdradę rodzica ale to były takie czasy że nie sposób było rodzicowi powiedzieć swoje zdanie, milczałam i cierpiałam. Natomiast moi synowie powiedzieli ojcu co o nim myślą właśnie ze względu na to że zachował się nie odpowiedzialnie w stosunku do własnego najmłodszego dziecka. Syn mu powieżdział nam to lata co Ty robisz my, mamy tyle i tyle lat, jesteśmy dorośli, ale powiedz co zrobiłeś temu dziecku!!! Ja z perspektywy czasu bardzo żałuję że wtedy w dzieciństwie jak mnie tak rodzic okaleczył nie powiedziałam mu co o tym myślę, ale to jest moje zdanie... Każdy ma swoje zdanie na ten temat, dzieci chcąc nie chcąc są świadkami tych wydarzeń i cierpią bardziej aniżeli my, bez wciągania ich widzą i czują co się dzieje...

[krasnobar]

[Renata23]

krasnobar a co powiesz na to w momencie gdy udowodniłam mężowi zdradę tak zwyczajnie pojechałam za nim ponieważ cały czas mnie kłamał i gdy mu wszystko powiedziałam uderzył mnie a starszy syn staną w mojej obronie i oddał ojcu wtedy tą noc spędziliśmy u rodziny razem z kilku miesięczna wnuczką, a to jak dorastający syn przyłapał kilka razy ojca na kłamstwie kto za to odpowie nie wiem ale jedno jest pewne postępowanie męża bardzo zmieniło młodszego syna a szczególnie jego nastawienie do Boga .. modli się ale czy wierzy ????? do kościoła chodzi rzadko

krasnobar a co powiesz na to w momencie gdy udowodniłam mężowi zdradę tak zwyczajnie pojechałam za nim ponieważ cały czas mnie kłamał i gdy mu wszystko powiedziałam uderzył mnie a starszy syn staną w mojej obronie i oddał ojcu wtedy tą noc spędziliśmy u rodziny razem z kilku miesięczna wnuczką, a to jak dorastający syn przyłapał kilka razy ojca na kłamstwie kto za to odpowie nie wiem ale jedno jest pewne postępowanie męża bardzo zmieniło młodszego syna a szczególnie jego nastawienie do Boga .. modli się ale czy wierzy ????? do kościoła chodzi rzadko

[krasnobar]

[Lonia]

Krasnobar, ja taką mam naturę ,że nie wdaję się w kłótnie z kimś, po prostu robię krok do tyłu i koniec sporu . Twoje zdanie jest takie, moje jest inne ... nie ma sensu udowadniać kto ma rację. Pozdrawiam Cię serdecznie

PS A i jeszcze jedno może każdy z nas zachował by się inaczej gdyby usiadł i pomyślał, ale jeżeli doznaje się potwornego szoku nie pierwszy ale kolejny raz to robi co robi ...

Krasnobar, ja taką mam naturę ,że nie wdaję się w kłótnie z kimś, po prostu robię krok do tyłu i koniec sporu . Twoje zdanie jest takie, moje jest inne ... nie ma sensu udowadniać kto ma rację. Pozdrawiam Cię serdecznie

PS A i jeszcze jedno może każdy z nas zachował by się inaczej gdyby usiadł i pomyślał, ale jeżeli doznaje się potwornego szoku nie pierwszy ale kolejny raz to robi co robi ...

[Renata23]

To co napisałam było dwa lata temu teraz jest inaczej nie uważam syna za bohatera nie zrozum nie źle sam syn długo tego nie mógł przeboleć przeprosił ojca na dzień dzisiejszy rozmawiają ....pytasz czy wierzę tak wierzę w Boga mimo tego wszystkiego sama się dziwię skąd mi się to bierze dlaczego tak się upieram i powtarzam sobie Bóg wie co robi....gdyby nie to już dawno bym wystąpiła o rozwód dla mojego małżeństwa nie ma ratunku a ja tak się trzymam myśli że Bóg odmieni mojego męża .. może źle robię że liczę na taką pomoc sama nie wiem

To co napisałam było dwa lata temu teraz jest inaczej nie uważam syna za bohatera nie zrozum nie źle sam syn długo tego nie mógł przeboleć przeprosił ojca na dzień dzisiejszy rozmawiają ....pytasz czy wierzę tak wierzę w Boga mimo tego wszystkiego sama się dziwię skąd mi się to bierze dlaczego tak się upieram i powtarzam sobie Bóg wie co robi....gdyby nie to już dawno bym wystąpiła o rozwód dla mojego małżeństwa nie ma ratunku a ja tak się trzymam myśli że Bóg odmieni mojego męża .. może źle robię że liczę na taką pomoc sama nie wiem

[krasnobar]

nie, Renatko, pewnie, że dobrze robisz, licząc na Boga....jestem pewien, że nie zostawi Cię bez pomocy i tego Ci życzę.pozostaję w modlitwie. :)pozdrawiam Cię i Ciebie Loniu też serdecznie,s.

nie, Renatko, pewnie, że dobrze robisz, licząc na Boga....jestem pewien, że nie zostawi Cię bez pomocy i tego Ci życzę.pozostaję w modlitwie. :)pozdrawiam Cię i Ciebie Loniu też serdecznie,s.

[Izka]

Moim zdaniem mąz nie powinien nigdy podnieśc reki na żonę bo dość że zdradził to jeszcze przyłapany na gorącym uczynku posunął sie do przemocy.
Syn nie powinien bić ojca ale stanął w obronie matki bo ona sama sie nie obroni jest po prostu słabsza kobietą. Wielu mężczyzn którym brakuuje argumentów podnosi rekę na żonę , smutne to.

Moim zdaniem mąz nie powinien nigdy podnieśc reki na żonę bo dość że zdradził to jeszcze przyłapany na gorącym uczynku posunął sie do przemocy.
Syn nie powinien bić ojca ale stanął w obronie matki bo ona sama sie nie obroni jest po prostu słabsza kobietą. Wielu mężczyzn którym brakuuje argumentów podnosi rekę na żonę , smutne to.

[Anialeksandra]

Moi drodzy.
Przede wszystkim ja nie akceptuję tego co robi mój mąż. Przedwczoraj zadzwonił do mnie z pracy i powiedziałam mu,że tak dłużej nie może być , ja tak nie dam rady żyć ,że musi wszystko powiedzieć dzieciom i nas zostawić. Mąż mnie pyta; ale co ja mam Im powiedzieć ? Jako to co , prawdę. Mąż wrócił późnym popołudniem do domu - niestety znowu nie porozmawiał z Nimi ani też nie wyniósł się.Właśnie tego nie mogę zrozumieć , dlaczego się nie wyprowadzi . To on kiedyś tutaj ze mną zamieszkał ,przeprowadził się ze swojego rodzinnego domu. Kiedyś po jednej z "pyskówek" powiedział ,że wyprowadzi się do swojej Mamy anie do innej kobiety. Nie wiem dlaczego , przecież ona jest wdową , z tego co wiem ma duży dom , więc nic nie stoi na przeszkodzie.Pytacie dlaczego go nie spakuję - może dlatego ,że kiedyś mąż powiedział mi ,że ja całe życie podejmowałam decyzje.Nie wydaje mi się , żeby tak, było , ale skoro tak ,to niech teraz on podejmie decyzję, żeby kiedyś nie było ,że on nie chciał odejść tylko ja go wyrzuciłam.Staram się ,żeby w domu nie było awantur , ze względu na dziewczyny.Do czasu , kiedy mąż nie zaczął mnie zdradzać , przez przeszło 20 lat naszego małżeństwa , pokłóciliśmy się chyba raz albo dwa. Pierwsza kłótnia pomiędzy nami , którą słyszały dzieci była dla Nich szokiem.Od czerwca słyszały mimowolnie ich kilka.Ja wiem jakim do dla nich musiało być szokiem.Wiem to ze swojego doświadczenia.Moi Rodzice byli zgodnym , dobrym małżeństwem- pokłócili się i to "ostro" raz jeden w życiu.Miałam wtedy niespełna 14 lat , tyle ile ma dzisiaj jedna z moich Córek.I chcę Wam powiedzieć ,że moje wspomnienie z dzieciństwa , które do mnie najczęściej wraca to owa awantura.Odbiła się na mnie takim piętnem ,że szkoda mówić.Moi Rodzice więcej się nie kłócili.Ich Małżeństwo zakończyła przedwczesna śmierć mojego Taty.W tym roku minie już 35 lat odkąd nie ma Go z nami.Wiem więc też jakim bólem dla nastolatki jest strata Ojca. Ja na pewno nie chciałabym mieszać w nasze sprawy dzieci , nie chciałabym też,żeby musiały opowiedzieć się po stronie któregoś z rodziców. Starsza córka zapytała mnie , czy tata ma jakąś inną kobietę-odpowiedziałam Jej , proszę zapytaj tatę - do dzisiaj tego nie zrobiła .Zapytała go natomiast wcześniej , czy mnie zdradził, powiedział,że tak , tylko,że córka w to nie uwierzyła.
Mój mąż w dzieciństwie też stracił Ojca / tragiczna śmierć/ , a teraz czasami mówi ,że on się wychował bez ojca , to One też mogą.A następnym razem mówi , że zawsze będzie się o Nie troszczył i martwił - do końca życia.
Uwierzcie mi ,że ja chcę , żeby mąż podjął decyzję , albo My , albo tamta kobieta.A on chowa głowę w piasek.Tylko ,że z tego co wiem , ze strony kochanki zaczęły się też jakieś naciski.

[ Dodano: 2013-02-05, 22:03 ]
Po przeczytaniu Waszych postów postanowiłam powiedzieć starszej Córce co się dzieje.Powiedziałam Jej w piątek ,że w życiu taty jest inna kobieta.Starałam się to zrobić bardzo "oględnie',żeby jak najmniej cierpiała.Jej szloch był przerażający. Chciała ,żeby ojciec się natychmiast wyprowadził, ale postanowiłyśmy ,że poczekamy jeszcze kilka dni,że mąż w końcu powie prawdę i również młodsza córka się dowie. Córka zaczęła bardzo niegrzecznie odnosić się do ojca , ale nie dała po sobie poznać ,że coś wie.W sumie zastanawiałyśmy się jak chronić tą młodszą , kiedyś najbardziej ukochaną córeczkę tatusia.Wczoraj jednak doszło najpierw do rozmowy mojej Mamy z mężem /pierwszej dot. tej sytuacji/ a potem 'atak" męża na mnie.W trakcie tej pyskówki młodsza córka dowiedziała się co się dzieje.Jej płacz do teraz mam w uszach.Najgorsze jest to ,że nie odezwała ani słowa, tylko parę godzin płakała.Starsza córka , na co dzień bardzo grzeczna i ułożona powiedziała do Ojca tylko .Zobacz co Jej zrobiłeś , jesteś s.....nem.Nie wiedziałam nawet,że zna takie słowo.Mąż nie powiedział do Nich ani jednego zdania.Widząc takie wielkie cierpienie dzieci , nie potrafił a może nie chciał, powiedzieć ani słowa.Czasami zastanawiam się czy on nie potrzebuje porady psychiatry, nawet mu to powiedziałam.Momentami patrzę z przerażeniem i słucham tego co on mówi.Dzisiaj młodsza córka nie była w stanie iść do szkoły i myślę ,że pewnie jeszcze przynajmniej kilka dni będę musiała być non stop z Nią.Mąż na koniec całej awantury oznajmił ,że dzisiaj się wyprowadza i powiem Wam ,że odetchnęłam z ulgą -dzieci nie mogą żyć w takiej atmosferze. Rano mąż wyjeżdżał wyjątkowo później do pracy i kiedy zszedł , zapytał starszą Córkę ,czy ma Ją odwieść do szkoły, ale Córka z nim nie pojechała. Młodsza cały dzień była bardzo podenerwowana i chociaż myślę ,że gdzieś tam w głębi serca miała wielki żal do ojca , to tak jakby na niego czekała. A mąż wrócił z pracy i o 17.oo i jak na razie nie widzę ,żeby się pakował.Po powrocie zapytał dziewczyn jak się mają /ja byłam w drugim pokoju/.Żadna się do niego nie odezwała.Ja nawet nie próbowałam dzisiaj z nim rozmawiać , nie chciałam już żadnej awantury,pojechałam z młodszą córką i nie było nas 2,5 godz.Myślałam ,że jak wrócimy to go nie będzie, ale...jest. Kiedy nas nie było jakby nigdy nic odgarniał śnieg na podwórku.
Codziennie modlę się o to by mąż się opamiętał , ale czasami już nie mam siły.Proszę wspomóżcie mnie w modlitwie , bo miewam też chwilę zwątpienia, tak jak np.w piątek , kiedy ksiądz podczas spowiedzi - powiedział,żebym się jak najszybciej rozwiodła , bo inaczej zwariuję.Więc mam walczyć o to małżeństwo , czy zwyczajnie się poddać?

Moi drodzy.
Przede wszystkim ja nie akceptuję tego co robi mój mąż. Przedwczoraj zadzwonił do mnie z pracy i powiedziałam mu,że tak dłużej nie może być , ja tak nie dam rady żyć ,że musi wszystko powiedzieć dzieciom i nas zostawić. Mąż mnie pyta; ale co ja mam Im powiedzieć ? Jako to co , prawdę. Mąż wrócił późnym popołudniem do domu - niestety znowu nie porozmawiał z Nimi ani też nie wyniósł się.Właśnie tego nie mogę zrozumieć , dlaczego się nie wyprowadzi . To on kiedyś tutaj ze mną zamieszkał ,przeprowadził się ze swojego rodzinnego domu. Kiedyś po jednej z "pyskówek" powiedział ,że wyprowadzi się do swojej Mamy anie do innej kobiety. Nie wiem dlaczego , przecież ona jest wdową , z tego co wiem ma duży dom , więc nic nie stoi na przeszkodzie.Pytacie dlaczego go nie spakuję - może dlatego ,że kiedyś mąż powiedział mi ,że ja całe życie podejmowałam decyzje.Nie wydaje mi się , żeby tak, było , ale skoro tak ,to niech teraz on podejmie decyzję, żeby kiedyś nie było ,że on nie chciał odejść tylko ja go wyrzuciłam.Staram się ,żeby w domu nie było awantur , ze względu na dziewczyny.Do czasu , kiedy mąż nie zaczął mnie zdradzać , przez przeszło 20 lat naszego małżeństwa , pokłóciliśmy się chyba raz albo dwa. Pierwsza kłótnia pomiędzy nami , którą słyszały dzieci była dla Nich szokiem.Od czerwca słyszały mimowolnie ich kilka.Ja wiem jakim do dla nich musiało być szokiem.Wiem to ze swojego doświadczenia.Moi Rodzice byli zgodnym , dobrym małżeństwem- pokłócili się i to "ostro" raz jeden w życiu.Miałam wtedy niespełna 14 lat , tyle ile ma dzisiaj jedna z moich Córek.I chcę Wam powiedzieć ,że moje wspomnienie z dzieciństwa , które do mnie najczęściej wraca to owa awantura.Odbiła się na mnie takim piętnem ,że szkoda mówić.Moi Rodzice więcej się nie kłócili.Ich Małżeństwo zakończyła przedwczesna śmierć mojego Taty.W tym roku minie już 35 lat odkąd nie ma Go z nami.Wiem więc też jakim bólem dla nastolatki jest strata Ojca. Ja na pewno nie chciałabym mieszać w nasze sprawy dzieci , nie chciałabym też,żeby musiały opowiedzieć się po stronie któregoś z rodziców. Starsza córka zapytała mnie , czy tata ma jakąś inną kobietę-odpowiedziałam Jej , proszę zapytaj tatę - do dzisiaj tego nie zrobiła .Zapytała go natomiast wcześniej , czy mnie zdradził, powiedział,że tak , tylko,że córka w to nie uwierzyła.
Mój mąż w dzieciństwie też stracił Ojca / tragiczna śmierć/ , a teraz czasami mówi ,że on się wychował bez ojca , to One też mogą.A następnym razem mówi , że zawsze będzie się o Nie troszczył i martwił - do końca życia.
Uwierzcie mi ,że ja chcę , żeby mąż podjął decyzję , albo My , albo tamta kobieta.A on chowa głowę w piasek.Tylko ,że z tego co wiem , ze strony kochanki zaczęły się też jakieś naciski.

[ Dodano: 2013-02-05, 22:03 ]
Po przeczytaniu Waszych postów postanowiłam powiedzieć starszej Córce co się dzieje.Powiedziałam Jej w piątek ,że w życiu taty jest inna kobieta.Starałam się to zrobić bardzo "oględnie',żeby jak najmniej cierpiała.Jej szloch był przerażający. Chciała ,żeby ojciec się natychmiast wyprowadził, ale postanowiłyśmy ,że poczekamy jeszcze kilka dni,że mąż w końcu powie prawdę i również młodsza córka się dowie. Córka zaczęła bardzo niegrzecznie odnosić się do ojca , ale nie dała po sobie poznać ,że coś wie.W sumie zastanawiałyśmy się jak chronić tą młodszą , kiedyś najbardziej ukochaną córeczkę tatusia.Wczoraj jednak doszło najpierw do rozmowy mojej Mamy z mężem /pierwszej dot. tej sytuacji/ a potem 'atak" męża na mnie.W trakcie tej pyskówki młodsza córka dowiedziała się co się dzieje.Jej płacz do teraz mam w uszach.Najgorsze jest to ,że nie odezwała ani słowa, tylko parę godzin płakała.Starsza córka , na co dzień bardzo grzeczna i ułożona powiedziała do Ojca tylko .Zobacz co Jej zrobiłeś , jesteś s.....nem.Nie wiedziałam nawet,że zna takie słowo.Mąż nie powiedział do Nich ani jednego zdania.Widząc takie wielkie cierpienie dzieci , nie potrafił a może nie chciał, powiedzieć ani słowa.Czasami zastanawiam się czy on nie potrzebuje porady psychiatry, nawet mu to powiedziałam.Momentami patrzę z przerażeniem i słucham tego co on mówi.Dzisiaj młodsza córka nie była w stanie iść do szkoły i myślę ,że pewnie jeszcze przynajmniej kilka dni będę musiała być non stop z Nią.Mąż na koniec całej awantury oznajmił ,że dzisiaj się wyprowadza i powiem Wam ,że odetchnęłam z ulgą -dzieci nie mogą żyć w takiej atmosferze. Rano mąż wyjeżdżał wyjątkowo później do pracy i kiedy zszedł , zapytał starszą Córkę ,czy ma Ją odwieść do szkoły, ale Córka z nim nie pojechała. Młodsza cały dzień była bardzo podenerwowana i chociaż myślę ,że gdzieś tam w głębi serca miała wielki żal do ojca , to tak jakby na niego czekała. A mąż wrócił z pracy i o 17.oo i jak na razie nie widzę ,żeby się pakował.Po powrocie zapytał dziewczyn jak się mają /ja byłam w drugim pokoju/.Żadna się do niego nie odezwała.Ja nawet nie próbowałam dzisiaj z nim rozmawiać , nie chciałam już żadnej awantury,pojechałam z młodszą córką i nie było nas 2,5 godz.Myślałam ,że jak wrócimy to go nie będzie, ale...jest. Kiedy nas nie było jakby nigdy nic odgarniał śnieg na podwórku.
Codziennie modlę się o to by mąż się opamiętał , ale czasami już nie mam siły.Proszę wspomóżcie mnie w modlitwie , bo miewam też chwilę zwątpienia, tak jak np.w piątek , kiedy ksiądz podczas spowiedzi - powiedział,żebym się jak najszybciej rozwiodła , bo inaczej zwariuję.Więc mam walczyć o to małżeństwo , czy zwyczajnie się poddać?

[róża]

Cytat:

Proszę wspomóżcie mnie w modlitwie , bo miewam też chwilę zwątpienia, tak jak np.w piątek , kiedy ksiądz podczas spowiedzi - powiedział,żebym się jak najszybciej rozwiodła , bo inaczej zwariuję.Więc mam walczyć o to małżeństwo , czy zwyczajnie się poddać?

Podbijam.

Cytat:

Proszę wspomóżcie mnie w modlitwie , bo miewam też chwilę zwątpienia, tak jak np.w piątek , kiedy ksiądz podczas spowiedzi - powiedział,żebym się jak najszybciej rozwiodła , bo inaczej zwariuję.Więc mam walczyć o to małżeństwo , czy zwyczajnie się poddać?

Podbijam.

[Agnieshka]

Walczyc? Nie. Nie walczyc a ratowac.
A ksieza sa rozni. Jedni powiedza 'trwaj mimo wszystko' a inni ze 'nie warto'...
Mysle ze w tym wszystkim tak naprawde trzeba wiedziec samemu w zgodzie z wlasnym sumieniem jak postapic.
Warto jest zadac sobie samemu pytanie: czy ja sama jestem bez winy?
Rozwod? Naprawde nie jest rzecza trudna sie rozwiesc, w niektorym panstwach takich jak UK, mozna sie rozwiesc droga pocztowa, to kwestia tylku kilku miesiecy i kilku listow.
Tylko co dalej? Malzonek rozwiodl sie ze mna i ma inna kobiete. No i? Czy jest szczesliwy? Byc moze jest, pozornie szczesliwy...Bo przeciez zyje w grzechu. A rozwod nie zmienia faktu ze nadal jestem jego zona sakramentalna. Rozwod niczego nie zmienia. Byc moze oslepia na chwile tych co przestali wierzyc albo nigdy nie wierzyli w sakrament ale to grzech i otwieranie drogi malzonkowi na grzech.
Do pewnych rzeczy czasami potrzeba dojrzec. Jedni mysla ze rozwod to taka furtka do wolnosci. Nic bardziej mylnego.
Azeby ''nie zwariowac'': szczera i ufna modlitwa, adoracja Najswietszego Sakramentu, jak najczestsza spowiedz i Komunia sw- zycie w taki sposob aby byc blisko Jezusa, On sie zatroszczy o reszte.

Pozdrawiam.

Walczyc? Nie. Nie walczyc a ratowac.
A ksieza sa rozni. Jedni powiedza 'trwaj mimo wszystko' a inni ze 'nie warto'...
Mysle ze w tym wszystkim tak naprawde trzeba wiedziec samemu w zgodzie z wlasnym sumieniem jak postapic.
Warto jest zadac sobie samemu pytanie: czy ja sama jestem bez winy?
Rozwod? Naprawde nie jest rzecza trudna sie rozwiesc, w niektorym panstwach takich jak UK, mozna sie rozwiesc droga pocztowa, to kwestia tylku kilku miesiecy i kilku listow.
Tylko co dalej? Malzonek rozwiodl sie ze mna i ma inna kobiete. No i? Czy jest szczesliwy? Byc moze jest, pozornie szczesliwy...Bo przeciez zyje w grzechu. A rozwod nie zmienia faktu ze nadal jestem jego zona sakramentalna. Rozwod niczego nie zmienia. Byc moze oslepia na chwile tych co przestali wierzyc albo nigdy nie wierzyli w sakrament ale to grzech i otwieranie drogi malzonkowi na grzech.
Do pewnych rzeczy czasami potrzeba dojrzec. Jedni mysla ze rozwod to taka furtka do wolnosci. Nic bardziej mylnego.
Azeby ''nie zwariowac'': szczera i ufna modlitwa, adoracja Najswietszego Sakramentu, jak najczestsza spowiedz i Komunia sw- zycie w taki sposob aby byc blisko Jezusa, On sie zatroszczy o reszte.

Pozdrawiam.

[landis85]