[Elżbieta]

[Agunia]

Miłość tego człowieka do żony sakramentalnej została zdeptana i zszargana...

dosyć ciekawe że w tym wątku wypowiadają się osoby będące w związkach...

Upominacie go co do sakaramentów...co myślę ... człowiek nie jest dla prawa ...tylko prawo dla człowieka...
piszesz Elu " chodzi o teraz"- zdecydowanie bo jedyna chwila to teraz -a Marcina teraz brzmi NIE dla żony " sakramentalnej" - zdecydowanie go rozumiem
Każdy z nas , którego "miłość ' została zszargana i podeptana uważa i pragnie tego, niezależnie czy jest to forum katolicki czy nie, pragnie ...być przekonanym" jestem wart miłości' ' jestem wartościowym człowiekiem' ' być może to co czyniłęm jast złe ale ja jestem sam w sobie ogromną, umiłowaną wartością w oczach nie tylko Boga ale również ludzi i to zdecydowanie niezależnie czy życie pokieruje tak że będę w związku niesakramentalnym czy też w sakramentalnym.

Nawet nie zdajecie sobie sprawy ile trzeba zaparcia i wytrwałości w sądzie cywilnym a co dopiero w sądzie biskupim i to tylko po to aby gromada " mędrców"stwierdziła: ważne - nieważne i tym samym " oceniła sytuację jasno "....?????!!!!
Powiem jedno... jak dobrze, że Bóg jest ponad wasze sądy i osądy jak dobrze że On jest ponad literą prawa i jak dobrze że on kieruje sie Miłością ponad wszytko....

Pozdrawiam Cię Marcin i życzę szczęścia!

Miłość tego człowieka do żony sakramentalnej została zdeptana i zszargana...

dosyć ciekawe że w tym wątku wypowiadają się osoby będące w związkach...

Upominacie go co do sakaramentów...co myślę ... człowiek nie jest dla prawa ...tylko prawo dla człowieka...
piszesz Elu " chodzi o teraz"- zdecydowanie bo jedyna chwila to teraz -a Marcina teraz brzmi NIE dla żony " sakramentalnej" - zdecydowanie go rozumiem
Każdy z nas , którego "miłość ' została zszargana i podeptana uważa i pragnie tego, niezależnie czy jest to forum katolicki czy nie, pragnie ...być przekonanym" jestem wart miłości' ' jestem wartościowym człowiekiem' ' być może to co czyniłęm jast złe ale ja jestem sam w sobie ogromną, umiłowaną wartością w oczach nie tylko Boga ale również ludzi i to zdecydowanie niezależnie czy życie pokieruje tak że będę w związku niesakramentalnym czy też w sakramentalnym.

Nawet nie zdajecie sobie sprawy ile trzeba zaparcia i wytrwałości w sądzie cywilnym a co dopiero w sądzie biskupim i to tylko po to aby gromada " mędrców"stwierdziła: ważne - nieważne i tym samym " oceniła sytuację jasno "....?????!!!!
Powiem jedno... jak dobrze, że Bóg jest ponad wasze sądy i osądy jak dobrze że On jest ponad literą prawa i jak dobrze że on kieruje sie Miłością ponad wszytko....

Pozdrawiam Cię Marcin i życzę szczęścia!

[kasia]

Agunia, jestem tak samo w swoim związku sakramentalnym jak Ty w swoim. Mojego i Twojego męża w domu na dzień dzisiejszy nie ma. Na śmierć i życie walczę o to, żeby tu na ziemi nie zostało zdeptane to, co w niebie zostało związane.. Różny jest stopień schorowania związku małżeńskiego - jednego ciała, ale Bóg - najlepszy lekarz, nawet zmarłego może przywrócić do życia
Też miałam wielką potrzebę czucia, że jestem kochana. I wiesz.. sprawdzają się słowa zawarte w przykazaniach - Boga kochaj na 1 miejscu, a bliźniego jak siebie samego. Pokochaj i doceń sama w sobie córkę Królewską, odkryj swoje piękno, godność i rozsiewaj wokół siebie miłość. Poczujesz jak w sercu to uczucie Cię rozpiera i jak wszystko uśmiecha się do Ciebie. Ja staram się nie troszczyć o to, żeby ktoś mnie przytulił, czuć, że kogoś ja potrzebuję. Szczęśliwa jestem, gdy czuję, że do szczęścia coraz mniej jest mi potrzebne, a dowody szczerej miłości płyną do mnie z różnych źródeł. Do Ciebie i do Marcina też popłyną. Tego Wam życzę - Pełnej Radości.

Agunia, jestem tak samo w swoim związku sakramentalnym jak Ty w swoim. Mojego i Twojego męża w domu na dzień dzisiejszy nie ma. Na śmierć i życie walczę o to, żeby tu na ziemi nie zostało zdeptane to, co w niebie zostało związane.. Różny jest stopień schorowania związku małżeńskiego - jednego ciała, ale Bóg - najlepszy lekarz, nawet zmarłego może przywrócić do życia
Też miałam wielką potrzebę czucia, że jestem kochana. I wiesz.. sprawdzają się słowa zawarte w przykazaniach - Boga kochaj na 1 miejscu, a bliźniego jak siebie samego. Pokochaj i doceń sama w sobie córkę Królewską, odkryj swoje piękno, godność i rozsiewaj wokół siebie miłość. Poczujesz jak w sercu to uczucie Cię rozpiera i jak wszystko uśmiecha się do Ciebie. Ja staram się nie troszczyć o to, żeby ktoś mnie przytulił, czuć, że kogoś ja potrzebuję. Szczęśliwa jestem, gdy czuję, że do szczęścia coraz mniej jest mi potrzebne, a dowody szczerej miłości płyną do mnie z różnych źródeł. Do Ciebie i do Marcina też popłyną. Tego Wam życzę - Pełnej Radości.

[Elżbieta]

[EL.]

Coś było ..jakaś mięta chociaż między Marcinem i jego żoną, skoro w obecności Boga zdecydowali sie ślubowac sobie !! A teraz....co Bóg złąćzył, niech człowiek sie nie waży rozwiązywać !
Marcin, wiem, że Ci ciężko i wierzę, że swoją znajoma spostrzegasz jako odwrotnośc swojej żony....pewnie nie jest dwulicowa i jest super szczera , cudowna , miła itp....Przypomnij sobie jednak jak spostrzegałeś przed Słubem swoją żonę.....czyż nie podobnie ?? A jak będziesz spostrzegał tę panią za jakiś czas ?? Też kiedyś będzie zwyczajną Kobitką, czasem bez makijażu i rozczochrana i nawet kiedys tam wścieknie sie i nawet krzyknie....i co ....i znowu będzie pomyłka ??

Marcinie, ja mam wrażenie, że Ty nie przez przypadek trafiłes do nas....na forum katolickie. Czy Ty chciałbyś od nas usłyszeć słowa aprobaty na Twoje plany na przyszłośc ...czy chcesz od nas rozgrzeszenia ??
My nie od tego ! My nie mamy takiej siły ani mocy, żeby związek sakramentalny rozwiązać, usprawiedliwić, czy nawet ocenić. To TY mówisz, że zrobiłes wszystko...a to wie tylko Bóg ! Do Niego się zwracaj z prosbą o wsparcie, prowadzenie, dobre rady. On Cie poprowadzi po swoich ścieżkach, jeżeli Ty tego zechcesz i Go zaprosisz !

Masz Marcinie wolną wolę, rób jak uważasz.
Tutaj masz przyjaciół....cokolwiek sie stanie, jestem z Tobą, przytule jak trzeba....ale ani ja, ani nikt z forum drogi Ci nie wskarze i życia za Ciebie nie przeżyje ! Przytul się do Jezusa i daj Mu sie powieść przez jego ścieżki...wtedy też dostaniesz odpowiedź, zaznasz spokoju , a Twoje trudne sprawy zostaną rozwiązane ! Pozdrawiam !! EL.

Coś było ..jakaś mięta chociaż między Marcinem i jego żoną, skoro w obecności Boga zdecydowali sie ślubowac sobie !! A teraz....co Bóg złąćzył, niech człowiek sie nie waży rozwiązywać !
Marcin, wiem, że Ci ciężko i wierzę, że swoją znajoma spostrzegasz jako odwrotnośc swojej żony....pewnie nie jest dwulicowa i jest super szczera , cudowna , miła itp....Przypomnij sobie jednak jak spostrzegałeś przed Słubem swoją żonę.....czyż nie podobnie ?? A jak będziesz spostrzegał tę panią za jakiś czas ?? Też kiedyś będzie zwyczajną Kobitką, czasem bez makijażu i rozczochrana i nawet kiedys tam wścieknie sie i nawet krzyknie....i co ....i znowu będzie pomyłka ??

Marcinie, ja mam wrażenie, że Ty nie przez przypadek trafiłes do nas....na forum katolickie. Czy Ty chciałbyś od nas usłyszeć słowa aprobaty na Twoje plany na przyszłośc ...czy chcesz od nas rozgrzeszenia ??
My nie od tego ! My nie mamy takiej siły ani mocy, żeby związek sakramentalny rozwiązać, usprawiedliwić, czy nawet ocenić. To TY mówisz, że zrobiłes wszystko...a to wie tylko Bóg ! Do Niego się zwracaj z prosbą o wsparcie, prowadzenie, dobre rady. On Cie poprowadzi po swoich ścieżkach, jeżeli Ty tego zechcesz i Go zaprosisz !

Masz Marcinie wolną wolę, rób jak uważasz.
Tutaj masz przyjaciół....cokolwiek sie stanie, jestem z Tobą, przytule jak trzeba....ale ani ja, ani nikt z forum drogi Ci nie wskarze i życia za Ciebie nie przeżyje ! Przytul się do Jezusa i daj Mu sie powieść przez jego ścieżki...wtedy też dostaniesz odpowiedź, zaznasz spokoju , a Twoje trudne sprawy zostaną rozwiązane ! Pozdrawiam !! EL.

[Mirela]

Marcinie ...
Kiedy czytam o dramatach małżeńskich to przychodzi mi do głowy jedna myśl: "Boże cud jest potrzebny" !Szczególnie dotyczy to sytuacji zdałoby się beznadziejnych po ludzku, przekreślonych wręcz jak sytuacja niewidomego od urodzenia żebraka z Ewangelii Jana.
My też od urodzenia jesteśmy ślepcami, z pokolenia na pokolenie...I możemy się wysilac, gimnastykowac w przemysleniach, szukac rozwiązań, zawsze po omacku będziemy je wykonywac , realizowac, próbowac własnych sił. I często jesteśmy już tak poobijani chodzeniem po omacku, że już nie mamy sił, że nie widzimy sensu dalszego działania, że wszystko jest beznadziejne..., że ulegamy... Pojawia się pytanie właśnie w kryzysach...dlaczego? Dlaczego mnie to spotkało...?
Marcinie Pan Bóg patrzy inaczej na sprawy człowieka niż sam człowiek.
Dlatego trzeba zapytac nim zaczniesz działac...po co mnie to spotkało?
Zauważ ,że w Ewangelii Jana zapytano...:"Rabbi, kto zgrzeszył, że się urodził niewidomy - on , czy Jego rodzice"? Dla mnie osobiście szokujaca jest odpowiedź Chrystusa, daje nadzieję, odkrywa sens :"Ani on , nie zgrzeszył, ani rodzice jego, ale STAłO SIE TO,ABY SIę NA NIM OBJAWIłY SPRAWY BOZE".
Gdyby w tym miejscu skończyła sie Ewangelia czułabym się oszukana...
Ile starania , ile zabiegów, ile wysiłku i troski , a przede wszystkim Miłosci ze strony Chrystusa...mieszanie błota,nakładanie na oczy niewidomego...
Ale MARCINIE zobacz teraz...nasza ślepota nie pozostaje jedynie w rękach Chrystusa...chociaż tak walczy o uzdrowienie...posyła ślepca żeby przemył oczy w sadzawce...przejrzał ...Dokonał również wysiłku...starań, by więcej sie juz nie obijac, by nie żebrac o zwrócenie na siebie uwagi,by nie żebrac o najmniesze niegodziwe uczucie,by nie czuc się samotnym, ale żeby zobaczyc dziwy Boże...To czego normalnie nie możemy ujrzec...GODNOśC LUDZKą...

"Czy Ty wierzysz w Syna Człowieczego?" (J 9:35)

Pozdrawiam Cię serdecznie ...
Cała Nadzieja na lepsze życie przed Tobą...

Marcinie ...
Kiedy czytam o dramatach małżeńskich to przychodzi mi do głowy jedna myśl: "Boże cud jest potrzebny" !Szczególnie dotyczy to sytuacji zdałoby się beznadziejnych po ludzku, przekreślonych wręcz jak sytuacja niewidomego od urodzenia żebraka z Ewangelii Jana.
My też od urodzenia jesteśmy ślepcami, z pokolenia na pokolenie...I możemy się wysilac, gimnastykowac w przemysleniach, szukac rozwiązań, zawsze po omacku będziemy je wykonywac , realizowac, próbowac własnych sił. I często jesteśmy już tak poobijani chodzeniem po omacku, że już nie mamy sił, że nie widzimy sensu dalszego działania, że wszystko jest beznadziejne..., że ulegamy... Pojawia się pytanie właśnie w kryzysach...dlaczego? Dlaczego mnie to spotkało...?
Marcinie Pan Bóg patrzy inaczej na sprawy człowieka niż sam człowiek.
Dlatego trzeba zapytac nim zaczniesz działac...po co mnie to spotkało?
Zauważ ,że w Ewangelii Jana zapytano...:"Rabbi, kto zgrzeszył, że się urodził niewidomy - on , czy Jego rodzice"? Dla mnie osobiście szokujaca jest odpowiedź Chrystusa, daje nadzieję, odkrywa sens :"Ani on , nie zgrzeszył, ani rodzice jego, ale STAłO SIE TO,ABY SIę NA NIM OBJAWIłY SPRAWY BOZE".
Gdyby w tym miejscu skończyła sie Ewangelia czułabym się oszukana...
Ile starania , ile zabiegów, ile wysiłku i troski , a przede wszystkim Miłosci ze strony Chrystusa...mieszanie błota,nakładanie na oczy niewidomego...
Ale MARCINIE zobacz teraz...nasza ślepota nie pozostaje jedynie w rękach Chrystusa...chociaż tak walczy o uzdrowienie...posyła ślepca żeby przemył oczy w sadzawce...przejrzał ...Dokonał również wysiłku...starań, by więcej sie juz nie obijac, by nie żebrac o zwrócenie na siebie uwagi,by nie żebrac o najmniesze niegodziwe uczucie,by nie czuc się samotnym, ale żeby zobaczyc dziwy Boże...To czego normalnie nie możemy ujrzec...GODNOśC LUDZKą...

"Czy Ty wierzysz w Syna Człowieczego?" (J 9:35)

Pozdrawiam Cię serdecznie ...
Cała Nadzieja na lepsze życie przed Tobą...

[weronika]

El napisała:...Przypomnij sobie jednak jak spostrzegałeś przed Słubem swoją żonę.....czyż nie podobnie ?

Tak....mój mąż mówi nie raz do mnie"byłaś taka przed ślubem,a potem Twoje wady się wyolbrzymiły.....",lub"przed ślubem byłaś inna,potem się zmieniłaś"........jakby nie było,zdradzacz zawsze znajdzie wytłumaczenie swoich czynów.....to ja jestem wszystkiemu winna,jak zawsze....

El napisała:...Przypomnij sobie jednak jak spostrzegałeś przed Słubem swoją żonę.....czyż nie podobnie ?

Tak....mój mąż mówi nie raz do mnie"byłaś taka przed ślubem,a potem Twoje wady się wyolbrzymiły.....",lub"przed ślubem byłaś inna,potem się zmieniłaś"........jakby nie było,zdradzacz zawsze znajdzie wytłumaczenie swoich czynów.....to ja jestem wszystkiemu winna,jak zawsze....

[Mirela]

Weroniko :)
A nie zmieniałaś się? Zostałaś taka sama jak przed ślubem?
Przecież się zmieniamy...dorastamy, dojrzewamy...
To co napisałaś o swoim mężu...odczytuję nie jako usprawiedliwienie swoich błędów , ale jako żal...A skoro jest żal, emocje, to nie jesteś mu obojętna.
Polecam fajną książkę ( mogłoby się zdawac ,że niepotrzebna) "Aby małżeństwo mogło się powieśc" Denis Sonnet. Swietnie pokazany kobiecy i męski świat w zderzeniu...
Pozdrawiam serdecznie:)

Weroniko :)
A nie zmieniałaś się? Zostałaś taka sama jak przed ślubem?
Przecież się zmieniamy...dorastamy, dojrzewamy...
To co napisałaś o swoim mężu...odczytuję nie jako usprawiedliwienie swoich błędów , ale jako żal...A skoro jest żal, emocje, to nie jesteś mu obojętna.
Polecam fajną książkę ( mogłoby się zdawac ,że niepotrzebna) "Aby małżeństwo mogło się powieśc" Denis Sonnet. Swietnie pokazany kobiecy i męski świat w zderzeniu...
Pozdrawiam serdecznie:)

[elzd1]

[Mirela]

Hm...
Elzd1 :) witam Cię serdecznie:)
Taki komunikat wrył mi sie w pamięc..."kiedyś byłaś inna" ...
hm...Co autor miał na myśli???????
W moim przypadku wyglądało to tak...
Z tłumaczenia chłopa na nasze: "Kobieto , nie bądź zołzą, uśmiechnij sie mimo ,ze jest pod górkę, kiedyś robiłaś to uroczo i dodawało mi to skrzydeł i powera do działania:)"
Więc u mnie autor miał coś innego na myśli...
Może dobrze ,że wymskło mu się wcześniej.... , pozwoliło to ominąc , salcesony...

Pozdrawiam:)
ps. Dobrze ,ze miałam uszy jak słoń

Hm...
Elzd1 :) witam Cię serdecznie:)
Taki komunikat wrył mi sie w pamięc..."kiedyś byłaś inna" ...
hm...Co autor miał na myśli???????
W moim przypadku wyglądało to tak...
Z tłumaczenia chłopa na nasze: "Kobieto , nie bądź zołzą, uśmiechnij sie mimo ,ze jest pod górkę, kiedyś robiłaś to uroczo i dodawało mi to skrzydeł i powera do działania:)"
Więc u mnie autor miał coś innego na myśli...
Może dobrze ,że wymskło mu się wcześniej.... , pozwoliło to ominąc , salcesony...

Pozdrawiam:)
ps. Dobrze ,ze miałam uszy jak słoń

[elzd1]

Mirelo. To działa w obie strony: od nich też oczekujemy wsparcia, jak kiedyś. Dawniej każde nasze działanie było akceptowane, ale i oni się starali: kwiatki, uśmiechy, czułe slowa. Jak zzachowywał się mój szanowny gdy gotowałam pierwsze małżeńskie obiady, pamiętam do dziś. I kotlety nigdy nie były zbyt spalone, zupa zbyt przesolona. Z czasem .....
Tak, oni też byli inni, moje starania były dostrzegane i przyjmowane z wdzięcznością. Kiedyś. Później wdarła się rutyna i poczucie, że dla własnej żony nie warto się starać, co znów zadziałało w drugą stronę: i ja mniej zwracałam uwagi na potrzeby szanownego.

Mirelo. To działa w obie strony: od nich też oczekujemy wsparcia, jak kiedyś. Dawniej każde nasze działanie było akceptowane, ale i oni się starali: kwiatki, uśmiechy, czułe slowa. Jak zzachowywał się mój szanowny gdy gotowałam pierwsze małżeńskie obiady, pamiętam do dziś. I kotlety nigdy nie były zbyt spalone, zupa zbyt przesolona. Z czasem .....
Tak, oni też byli inni, moje starania były dostrzegane i przyjmowane z wdzięcznością. Kiedyś. Później wdarła się rutyna i poczucie, że dla własnej żony nie warto się starać, co znów zadziałało w drugą stronę: i ja mniej zwracałam uwagi na potrzeby szanownego.

[Mirela]

Elzd 1
Kluczowe słowa Twojego postu...
WDARłA SIę RUTYNA...
Zastanowię sie nad nimi...,bo dla mnie to brzmi jak: "zabrakło wina"

Owocnego Dnia Pańskiego:)

Elzd 1
Kluczowe słowa Twojego postu...
WDARłA SIę RUTYNA...
Zastanowię sie nad nimi...,bo dla mnie to brzmi jak: "zabrakło wina"

Owocnego Dnia Pańskiego:)