[salomonka35]

Bombardier czy Twoja żona jest z porcelany? Ja nie rozumiem, jak można bawić się w ceregiele i trzęsenie się nad Twoją zoną.
A może Ty byłeś za mało stanowczy i pewny siebie? Kobieta się ustabilizowała. Zdobyła poczucie bezpieczeństwa i już nie musi się starać (a często sie o to oskarża mężczyzn).
Jak dla mnie mężyzna atrakcyjny to taki ,który zna swoją wartośc , nie boi sie wyrażać własnego zdania, ceni sobie swoją indywidualność, wolność i wie, czego chce.
U mnie w domu nie ma zgaduj zgaduli. Każdy mówi prosto z mostu. Bo chodzi nam o prawdę a nie o pozory dobrego małżeństwa. Nie raz usłyszałam od mojego męża, że aż mi w piety poszło. Ale dzięki temu zaczęłam się nad sobą zastanawiać i zmieniać.

Bombardier czy Twoja żona jest z porcelany? Ja nie rozumiem, jak można bawić się w ceregiele i trzęsenie się nad Twoją zoną.
A może Ty byłeś za mało stanowczy i pewny siebie? Kobieta się ustabilizowała. Zdobyła poczucie bezpieczeństwa i już nie musi się starać (a często sie o to oskarża mężczyzn).
Jak dla mnie mężyzna atrakcyjny to taki ,który zna swoją wartośc , nie boi sie wyrażać własnego zdania, ceni sobie swoją indywidualność, wolność i wie, czego chce.
U mnie w domu nie ma zgaduj zgaduli. Każdy mówi prosto z mostu. Bo chodzi nam o prawdę a nie o pozory dobrego małżeństwa. Nie raz usłyszałam od mojego męża, że aż mi w piety poszło. Ale dzięki temu zaczęłam się nad sobą zastanawiać i zmieniać.

[katalotka72]

nie kazdy jest gotowym USLYSZEC prawde o sobie i PRZYJAC ja do siebie, wiekszosc z nas nigdy nie bedzie chciala wiedziec o sobie prawdy, bo PRAWDA boli, podziwiam, ze mialas odwage zobaczyc siebie oczami kogos obok i zaczelas zmiany....
zona Bombardiera nalezy do wiekszosci, ktora chowa glowe w piasek i udaje, ze w tym co uwiera jest jej dobrze, piasek zatyka oczy, uszy, wchodzi do ust, ale......
nie mierzmy wszystkich swoja miara (oczywiscie ja zawsze jestem idealna) i pozwolmy przezywac zycie po swojemu (chociaz moja recepta na zycie zawsze jest najlepsza)

nie kazdy jest gotowym USLYSZEC prawde o sobie i PRZYJAC ja do siebie, wiekszosc z nas nigdy nie bedzie chciala wiedziec o sobie prawdy, bo PRAWDA boli, podziwiam, ze mialas odwage zobaczyc siebie oczami kogos obok i zaczelas zmiany....
zona Bombardiera nalezy do wiekszosci, ktora chowa glowe w piasek i udaje, ze w tym co uwiera jest jej dobrze, piasek zatyka oczy, uszy, wchodzi do ust, ale......
nie mierzmy wszystkich swoja miara (oczywiscie ja zawsze jestem idealna) i pozwolmy przezywac zycie po swojemu (chociaz moja recepta na zycie zawsze jest najlepsza)

[salomonka35]

Nie mierzę nikogo ani nie osądzam. Dzielę się swoim doświadczeniem.
Wczesniej czy później każdy stanie przed Prawdą Najwyższą. I Bóg się nie będzie zastanawiał czy człowiek na nią gotowy czy nie. Drzewo naszego życia ukaże jego owoce. Jak mamy być gotowi na sąd, skoro teraz drzymy na widok własnych grzechów? Chcemy je ukryć......Po co?

Nie mierzę nikogo ani nie osądzam. Dzielę się swoim doświadczeniem.
Wczesniej czy później każdy stanie przed Prawdą Najwyższą. I Bóg się nie będzie zastanawiał czy człowiek na nią gotowy czy nie. Drzewo naszego życia ukaże jego owoce. Jak mamy być gotowi na sąd, skoro teraz drzymy na widok własnych grzechów? Chcemy je ukryć......Po co?

[grzegorz_]

Myślę, że mówienie o grzechu w tym przypadku nie ma sensu.
Kto grzeszy? Mąż które chce się kochać?
A może żona, która nie chce, ponieważ .... ?
Może Bombardier zwyczajnie zapytałby....dlaczego????

Myślę, że mówienie o grzechu w tym przypadku nie ma sensu.
Kto grzeszy? Mąż które chce się kochać?
A może żona, która nie chce, ponieważ .... ?
Może Bombardier zwyczajnie zapytałby....dlaczego????

[salomonka35]

O jakim grzechu? Może o przywłaszczeniu sobie sakramentu małżeństwa dla włąsnych celów i korzyści? Jeśli mam w małżeństwie tylko postawę roszczeniową i skupiam się tylko na swoich potrzebach i pragnieniach zapominając czy pomijając celowo potrzeby i pragnienia współmałżonka to jest to niezrozumienie drogi, na którą się weszło. I zaniedbanie przysięgi małzeńskiej. Nie wywiązanie się z niej. Odmawianie oddania siebie w darze mężowi jest tylko symptomem tego. Takim widocznym.

[ Dodano: 2013-02-11, 15:53 ]
Podaję link do wykładu na temat małżeństwa prowadzonego przez pastora Paula Washera. Dużo dobrej treści według mnie. Polecam. Może małżonak się skusi i wysłucha, skoro czytać nie chce.

http://namaszczenie.blox....aul-Washer.html

O jakim grzechu? Może o przywłaszczeniu sobie sakramentu małżeństwa dla włąsnych celów i korzyści? Jeśli mam w małżeństwie tylko postawę roszczeniową i skupiam się tylko na swoich potrzebach i pragnieniach zapominając czy pomijając celowo potrzeby i pragnienia współmałżonka to jest to niezrozumienie drogi, na którą się weszło. I zaniedbanie przysięgi małzeńskiej. Nie wywiązanie się z niej. Odmawianie oddania siebie w darze mężowi jest tylko symptomem tego. Takim widocznym.

[ Dodano: 2013-02-11, 15:53 ]
Podaję link do wykładu na temat małżeństwa prowadzonego przez pastora Paula Washera. Dużo dobrej treści według mnie. Polecam. Może małżonak się skusi i wysłucha, skoro czytać nie chce.

http://namaszczenie.blox....aul-Washer.html

[Nirwanna]

Myślę, że dobrze jest czuć różnicę między "nie chcę" a "nie mogę". Na podstawie tego co pisze Bombardier mam wrażenie, że jego żona bardziej "nie może" niż "nie chce". A wtedy mówienie o grzechu jest bardzo zbliżone do zarzucania paralitykowi, że nie tańczy.

Myślę, że dobrze jest czuć różnicę między "nie chcę" a "nie mogę". Na podstawie tego co pisze Bombardier mam wrażenie, że jego żona bardziej "nie może" niż "nie chce". A wtedy mówienie o grzechu jest bardzo zbliżone do zarzucania paralitykowi, że nie tańczy.

[Mirela]

Witam!

Bombardier...
Jeśli nie uczestniczysz w 12 krokach to zapraszam , myślę ,że bardzo pomogły by Tobie...A jesteś na 12 krokach internetowych jakie nasza wspólnota proponuje?

Salomonko...Niezależnie od tego jaki zarys sytuacji się tutaj przedstawia mam do Ciebie ogromna prośbę o zastanowienie się nad tym , czy miłością jest przyoblekanie kogoś godnością i szacunkiem odbierając drugiemu szacunek i godność? Czy to jest Miłość Boża? Od kogo ona pochodzi?

Bombardier...po 12 krokach myślę sobie ,że będziesz bez większego wysiłku umiejętnie stawał w obronie szacunku i godności dla SWOJEJ ŻONY, oraz będziesz wiedział jak zwracać szacunek i godność niezależnie od sytuacji i okoliczności, które nie odbiorą Ci motywacji do pracy nad sobą i poszukiwaniem odpowiedzi...w Bożą Miłość ukrytą w Tobie wierzę...

Pozdrawiam

Witam!

Bombardier...
Jeśli nie uczestniczysz w 12 krokach to zapraszam , myślę ,że bardzo pomogły by Tobie...A jesteś na 12 krokach internetowych jakie nasza wspólnota proponuje?

Salomonko...Niezależnie od tego jaki zarys sytuacji się tutaj przedstawia mam do Ciebie ogromna prośbę o zastanowienie się nad tym , czy miłością jest przyoblekanie kogoś godnością i szacunkiem odbierając drugiemu szacunek i godność? Czy to jest Miłość Boża? Od kogo ona pochodzi?

Bombardier...po 12 krokach myślę sobie ,że będziesz bez większego wysiłku umiejętnie stawał w obronie szacunku i godności dla SWOJEJ ŻONY, oraz będziesz wiedział jak zwracać szacunek i godność niezależnie od sytuacji i okoliczności, które nie odbiorą Ci motywacji do pracy nad sobą i poszukiwaniem odpowiedzi...w Bożą Miłość ukrytą w Tobie wierzę...

Pozdrawiam

[salomonka35]

Ludzie, ja nikomu nie odbieram szacunku i godności. Cóż za ciężkie słowa.
Rozumiem, że jesteście jedynymi posiadającymi złote rady dla Bombardiera na tym forum.
Ja niczyich postów i rad nie oceniam jak Wy moje. Autor wątku może sobie z wszystkich wypowiedzi wziąć to, co uzna za słuszne i pożyteczne. Mogłabym dalej dialogować z Bombardierem, bo mimo, że jestem kobietą dobrze go rozumiem. Ale widzę że nie ma sensu.
Jeszcze tylko jedno dodam. Towarzystwo kolezanek Twojej zony też robi swoje. Ona zaspokaja swoje potrzeby. Ty masz się spinać. Ja bym jej po prostu porządnie nagadała. Nie w złośliwosci ale w klimacie miłości pozwoliłabym sobie na wypowiedzenie tego, co czuję.

Ludzie, ja nikomu nie odbieram szacunku i godności. Cóż za ciężkie słowa.
Rozumiem, że jesteście jedynymi posiadającymi złote rady dla Bombardiera na tym forum.
Ja niczyich postów i rad nie oceniam jak Wy moje. Autor wątku może sobie z wszystkich wypowiedzi wziąć to, co uzna za słuszne i pożyteczne. Mogłabym dalej dialogować z Bombardierem, bo mimo, że jestem kobietą dobrze go rozumiem. Ale widzę że nie ma sensu.
Jeszcze tylko jedno dodam. Towarzystwo kolezanek Twojej zony też robi swoje. Ona zaspokaja swoje potrzeby. Ty masz się spinać. Ja bym jej po prostu porządnie nagadała. Nie w złośliwosci ale w klimacie miłości pozwoliłabym sobie na wypowiedzenie tego, co czuję.

[Mirela]

[Nirwanna]

[bombardier]

Nie mam siły czytać i odpowiadać na sugestie w rodzaju "trzeba mówić prosto z mostu", "bądź stanowczy" itd.

Od paru lat nie owijam w bawełnę i mówię prosto z mostu o tym, co mnie boli i wkurza. I nie widzę pozytywnych rezultatów, a jedynie więcej nerwów, kłótni i napięć między nami. Zapewne dałoby się wszystko powiedzieć lepiej, ale rezultat pewnie byłby podobny.

Wierzcie mi, że rozmawianie o moich potrzebach w sferze seksualnej i uświadamianie wagi tego dla związku też mnie męczy i mam już tego serdecznie dość, bo Don Kichotem to ja nie jestem i nie jara mnie walka z wiatrakami. Ja nie chcę, żeby żona oddawała mi się z litości czy "zrozumienia" potrzeb, bo jeśli jej to nie sprawia żadnej przyjemności to będę się czuł tak, jakbym ją gwałcił czy zmuszał. Nie chcę tego. Chcę, by Ona też chciała zbliżenia i pragnęła mnie, a tego żadnym tłumaczeniem nie osiągnę - wiem, bo wiele razy próbowałem.

Chyba jedyne czego naprawdę nie próbowałem, to właśnie "obojętności", zajęcia się sobą i swoim rozwojem, swoimi rozrywkami i czekania na to, aż żona zacznie walczyć o mnie, czując że jej "uciekam". I korci mnie, by spróbować iść właśnie w tą stronę, przynajmniej doświadczę czegoś nowego.

Nie mam siły pisać, odezwę się kiedy indziej.

Nie mam siły czytać i odpowiadać na sugestie w rodzaju "trzeba mówić prosto z mostu", "bądź stanowczy" itd.

Od paru lat nie owijam w bawełnę i mówię prosto z mostu o tym, co mnie boli i wkurza. I nie widzę pozytywnych rezultatów, a jedynie więcej nerwów, kłótni i napięć między nami. Zapewne dałoby się wszystko powiedzieć lepiej, ale rezultat pewnie byłby podobny.

Wierzcie mi, że rozmawianie o moich potrzebach w sferze seksualnej i uświadamianie wagi tego dla związku też mnie męczy i mam już tego serdecznie dość, bo Don Kichotem to ja nie jestem i nie jara mnie walka z wiatrakami. Ja nie chcę, żeby żona oddawała mi się z litości czy "zrozumienia" potrzeb, bo jeśli jej to nie sprawia żadnej przyjemności to będę się czuł tak, jakbym ją gwałcił czy zmuszał. Nie chcę tego. Chcę, by Ona też chciała zbliżenia i pragnęła mnie, a tego żadnym tłumaczeniem nie osiągnę - wiem, bo wiele razy próbowałem.

Chyba jedyne czego naprawdę nie próbowałem, to właśnie "obojętności", zajęcia się sobą i swoim rozwojem, swoimi rozrywkami i czekania na to, aż żona zacznie walczyć o mnie, czując że jej "uciekam". I korci mnie, by spróbować iść właśnie w tą stronę, przynajmniej doświadczę czegoś nowego.

Nie mam siły pisać, odezwę się kiedy indziej.

[Tolek52]

[bombardier]

[salomonka35]