[Grażka]

Większośc na forum chce ratowac małzeństwo,często po zdradzie. Gdy sie nie udaje i sprawa jest w sądzie, jak wtedy wygląda sytuacja prawna osoby zdradzonej? Czy osoba zdradzająca nadal jest winna i tak zostanie orzeczone,czy ratując małzeństwo (próbując przebaczyc)"rozbrajamy się" z głównego argumentu w naszej obronie i wtedy automatycznie jestesmy przegrani pod względem prawnym.

Większośc na forum chce ratowac małzeństwo,często po zdradzie. Gdy sie nie udaje i sprawa jest w sądzie, jak wtedy wygląda sytuacja prawna osoby zdradzonej? Czy osoba zdradzająca nadal jest winna i tak zostanie orzeczone,czy ratując małzeństwo (próbując przebaczyc)"rozbrajamy się" z głównego argumentu w naszej obronie i wtedy automatycznie jestesmy przegrani pod względem prawnym.

[Jarek321]

Grażka,

Chodzi zarówno o ratowanie małżeństwa, jak i dochowanie wierności przysiędze małżeńskiej. O ile do uratowania małżeństwa - powrotu do siebie - potrzebna jest wola obu małżonków, to na dochowanie wierności przysiędze małżeńskiej masz pełen wpływ, ponieważ przed sądem możesz jasno określić swoje stanowisko, nie zgadzając się na rozwód.

Przebaczyć zdradzającemu małżonkowi oczywiście należy, co nie wyklucza możliwości wskazania faktu zdrady i poparcia tego ewentualnymi dowodami.

"Rozbroić się" możesz zatem jedynie z gniewu, chęci odwetu, czy innych negatywnych emocji względem współmałżonka.

Powiem więcej - uważam, że brak zgody na rozwód uzasadniony chęcią pojednania, naprawienia małżeństwa jest bardziej "logiczny", niż brak zgody uzasadniony chęcią odwetu i jedynie "wytknięcia" małżonkowi zdradzającemu jego błędów. W tym drugim przypadku można bowiem odnieść wrażenie, że małżonek "na złość" nie chce zgodzić się na rozwód, by uprzykrzyć życie współmałżonkowi.

Dodam jeszcze, że "rozwód nie jest dopuszczalny, jeżeli żąda go małżonek wyłącznie winny rozkładu pożycia, chyba że drugi małżonek wyrazi zgodę na rozwód albo że odmowa jego zgody na rozwód jest w danych okolicznościach sprzeczna z zasadami współżycia społecznego".

Przebaczając małżonkowi - i mówiąc o tym w sądzie - nie przegrasz pod względem prawnym, a co więcej, możesz odzyskać kontrolę nad sytuacją, nie wdając się w niejednokrotnie gorszące spory, kiedy jeden małżonek wytyka drugiemu błędy, zaniedbania, itd. Okazanie zagniewania, czy nienawiści będzie "wodą na młyn" "zdradzacza", który może własne zachowanie uznać za usprawiedliwione, widząc, że drugi małżonek go atakuje.

Rozmawiając językiem przebaczenia, pojednania, nie masz gwarancji uratowania małżeństwa, ale gdy dajesz upust negatywnym emocjom, chcąc za wszelką cenę udowodnić, że "zdradzacz jest zły i koniec", tym bardziej nie uratujesz małżeństwa.

Grażka,

Chodzi zarówno o ratowanie małżeństwa, jak i dochowanie wierności przysiędze małżeńskiej. O ile do uratowania małżeństwa - powrotu do siebie - potrzebna jest wola obu małżonków, to na dochowanie wierności przysiędze małżeńskiej masz pełen wpływ, ponieważ przed sądem możesz jasno określić swoje stanowisko, nie zgadzając się na rozwód.

Przebaczyć zdradzającemu małżonkowi oczywiście należy, co nie wyklucza możliwości wskazania faktu zdrady i poparcia tego ewentualnymi dowodami.

"Rozbroić się" możesz zatem jedynie z gniewu, chęci odwetu, czy innych negatywnych emocji względem współmałżonka.

Powiem więcej - uważam, że brak zgody na rozwód uzasadniony chęcią pojednania, naprawienia małżeństwa jest bardziej "logiczny", niż brak zgody uzasadniony chęcią odwetu i jedynie "wytknięcia" małżonkowi zdradzającemu jego błędów. W tym drugim przypadku można bowiem odnieść wrażenie, że małżonek "na złość" nie chce zgodzić się na rozwód, by uprzykrzyć życie współmałżonkowi.

Dodam jeszcze, że "rozwód nie jest dopuszczalny, jeżeli żąda go małżonek wyłącznie winny rozkładu pożycia, chyba że drugi małżonek wyrazi zgodę na rozwód albo że odmowa jego zgody na rozwód jest w danych okolicznościach sprzeczna z zasadami współżycia społecznego".

Przebaczając małżonkowi - i mówiąc o tym w sądzie - nie przegrasz pod względem prawnym, a co więcej, możesz odzyskać kontrolę nad sytuacją, nie wdając się w niejednokrotnie gorszące spory, kiedy jeden małżonek wytyka drugiemu błędy, zaniedbania, itd. Okazanie zagniewania, czy nienawiści będzie "wodą na młyn" "zdradzacza", który może własne zachowanie uznać za usprawiedliwione, widząc, że drugi małżonek go atakuje.

Rozmawiając językiem przebaczenia, pojednania, nie masz gwarancji uratowania małżeństwa, ale gdy dajesz upust negatywnym emocjom, chcąc za wszelką cenę udowodnić, że "zdradzacz jest zły i koniec", tym bardziej nie uratujesz małżeństwa.

[Grażka]

Dziękuję za wyjaśnienia.

Dziękuję za wyjaśnienia.