[nick123]

Hej, na to forum pierwszy raz trafiłam na początku swojego małżeństwa i niestety wracam do niego na końcu.
Jestem dzieckiem rozwodników, kiedy wychodziłam za mąż ledwo odbiłam się od 20-stki. Wyszłam za mąż, bo było mi bardzo ciężko w domu rodzinnym i wydawało mi się, że małżeństwo mnie uratuje. Na męża wybrałam faceta, który jest b. dobrym człowiekiem i miałam nadzieję, że nigdy nie porzuci dzieci, tak jak mnie porzucił mój ojciec...Wychowywał się w pełnej rodzinie, więc myślałam, że będzie wiedział, jak zbudować małżeństwo lepiej ode mnie....Było mi go żal, bo wiele osób go wykorzystywało, a ja zawsze sama dająca radę, miałam nadzieję, że nauczy się ode mnie "życia" nie tylko na usługach innych.

Nic nie zadziałało...Małżeństwo mnie nie uratowało, a zniszczyło, bo okazało się, że żadne z nas nie ma o nim pojęcia. Mąż wychowywał się w pełnej rodzinie, ale tylko z nazwy, małżeństwo rodziców nie istniało tak samo, jak małżeństwo moich rodziców, tylko, że ze względów ekonomicznych nie mogli się rozstać oficjalnie...Właśnie zrzuciłam z barków mojego męża, jestem zmęczona, nawet wykończona życiem. Nic mi się nie chce, a dzieci czekają...

Pierwszy raz na terapię do psychologa poszłam po dwóch latach małżeństwa. Już wtedy usłyszałam, że moje małżeństwo zmierza donikąd. Porzuciłam terapię, ale wróciłam jeszcze raz do kontaktów z psychologiem jakieś 2 lata temu. Tylko tam już usłyszałam, że moje małżeństwa nie istnieje...

Nie wiem, co dalej...Od 4 miesięcy sypiamy z mężem w osobnych pokojach, mąż chce ratować małżeństwo, a ja czuję, że jeśli mam w nim zostać, to mogę równie dobrze umrzeć, bo nie dam rady tak dalej.


Czy może ktoś ze mną porozmawiać na prv, fakty z mojego życia są na tyle "oryginalne", że ktoś mógłby w moich postach rozpoznać mnie lub mojego męża...

Hej, na to forum pierwszy raz trafiłam na początku swojego małżeństwa i niestety wracam do niego na końcu.
Jestem dzieckiem rozwodników, kiedy wychodziłam za mąż ledwo odbiłam się od 20-stki. Wyszłam za mąż, bo było mi bardzo ciężko w domu rodzinnym i wydawało mi się, że małżeństwo mnie uratuje. Na męża wybrałam faceta, który jest b. dobrym człowiekiem i miałam nadzieję, że nigdy nie porzuci dzieci, tak jak mnie porzucił mój ojciec...Wychowywał się w pełnej rodzinie, więc myślałam, że będzie wiedział, jak zbudować małżeństwo lepiej ode mnie....Było mi go żal, bo wiele osób go wykorzystywało, a ja zawsze sama dająca radę, miałam nadzieję, że nauczy się ode mnie "życia" nie tylko na usługach innych.

Nic nie zadziałało...Małżeństwo mnie nie uratowało, a zniszczyło, bo okazało się, że żadne z nas nie ma o nim pojęcia. Mąż wychowywał się w pełnej rodzinie, ale tylko z nazwy, małżeństwo rodziców nie istniało tak samo, jak małżeństwo moich rodziców, tylko, że ze względów ekonomicznych nie mogli się rozstać oficjalnie...Właśnie zrzuciłam z barków mojego męża, jestem zmęczona, nawet wykończona życiem. Nic mi się nie chce, a dzieci czekają...

Pierwszy raz na terapię do psychologa poszłam po dwóch latach małżeństwa. Już wtedy usłyszałam, że moje małżeństwo zmierza donikąd. Porzuciłam terapię, ale wróciłam jeszcze raz do kontaktów z psychologiem jakieś 2 lata temu. Tylko tam już usłyszałam, że moje małżeństwa nie istnieje...

Nie wiem, co dalej...Od 4 miesięcy sypiamy z mężem w osobnych pokojach, mąż chce ratować małżeństwo, a ja czuję, że jeśli mam w nim zostać, to mogę równie dobrze umrzeć, bo nie dam rady tak dalej.


Czy może ktoś ze mną porozmawiać na prv, fakty z mojego życia są na tyle "oryginalne", że ktoś mógłby w moich postach rozpoznać mnie lub mojego męża...

[Nirwanna]

Witaj u nas na forum

Jak wiesz nasz charyzmat brzmi iż "Każde trudne małżeństwo jest do uratowania" Każde, a zatem Wasze też. Choć tylko Bóg wie, przez jakie rafy i zakręty powinniście przejść, aby je faktycznie uratować. Zauważ, że każde z Was ma jeszcze odrobinę woli i chęci, aby z tym małżeństwem coś zrobić. Zatem jest całkiem sporo nadziei

Witaj u nas na forum

Jak wiesz nasz charyzmat brzmi iż "Każde trudne małżeństwo jest do uratowania" Każde, a zatem Wasze też. Choć tylko Bóg wie, przez jakie rafy i zakręty powinniście przejść, aby je faktycznie uratować. Zauważ, że każde z Was ma jeszcze odrobinę woli i chęci, aby z tym małżeństwem coś zrobić. Zatem jest całkiem sporo nadziei

[Pavel]

Witaj nick 123,
Piszesz, ze Twoj maz chce ratowac malzenstwo. Odnosze wrazenie, ze Ty rowniez. Po cos jednak na forum jestes.
Rozumiem, ze malzenstwo w obecnym ksztacie przyprawia Cie o silne negatywne uczucia, ze masz dosc i nie widzisz wyjscia z obecnej sytuacji.

Witaj nick 123,
Piszesz, ze Twoj maz chce ratowac malzenstwo. Odnosze wrazenie, ze Ty rowniez. Po cos jednak na forum jestes.
Rozumiem, ze malzenstwo w obecnym ksztacie przyprawia Cie o silne negatywne uczucia, ze masz dosc i nie widzisz wyjscia z obecnej sytuacji.

[IlonaM]

Witaj nick123 wiesz, wydaje mi się że nie do końca jest tak jak piszesz - bo podświadomie szukasz pomocy- chociaż może sama nie umiesz tego na razie przyznać nawet przed sobą ?
Bo gdyby faktycznie nie zależało Ci na tym małżeństwie to nie znalazła byś się tutaj! Widocznie Bóg przyprowadził Cię tutaj abyś zrozumiała że jest co ratować i tak jak napisała Nirwana - jak brzmi charyzmat Sycharu - "KAŻDE TRUDNE MAŁŻEŃSTWO JEST DO URATOWANIA"! tylko trzeba uwierzyć i pozwolić działać i prowadzić się Bogu

Witaj nick123 wiesz, wydaje mi się że nie do końca jest tak jak piszesz - bo podświadomie szukasz pomocy- chociaż może sama nie umiesz tego na razie przyznać nawet przed sobą ?
Bo gdyby faktycznie nie zależało Ci na tym małżeństwie to nie znalazła byś się tutaj! Widocznie Bóg przyprowadził Cię tutaj abyś zrozumiała że jest co ratować i tak jak napisała Nirwana - jak brzmi charyzmat Sycharu - "KAŻDE TRUDNE MAŁŻEŃSTWO JEST DO URATOWANIA"! tylko trzeba uwierzyć i pozwolić działać i prowadzić się Bogu

[nick123]

Dzięki, że odpisaliście:).

Eh, naprawdę nie ma we mnie chęci ratowania małżeństwa. Po prostu w tej trudnej chwili w moim życiu wolę być z ludźmi wierzącymi w Boga niż na forum typu "kafeteria", czy "wizaż".
Potrzebuję się wygadać, wyrzucić z siebie wszystko, co mam w środku złe, ale też i dobre. Dzięki osobom, które piszą ze mną na prv.

Do psychologów przestałam chodzić, bo nie znalazłam psychologa wierzącego w Boga, wszyscy wierzą we własne moce, a ja nie mam aż tyle mocy, żeby dać sobie wsparcie w tej trudnej chwili w moim życiu.

Pozdrawiam

Dzięki, że odpisaliście:).

Eh, naprawdę nie ma we mnie chęci ratowania małżeństwa. Po prostu w tej trudnej chwili w moim życiu wolę być z ludźmi wierzącymi w Boga niż na forum typu "kafeteria", czy "wizaż".
Potrzebuję się wygadać, wyrzucić z siebie wszystko, co mam w środku złe, ale też i dobre. Dzięki osobom, które piszą ze mną na prv.

Do psychologów przestałam chodzić, bo nie znalazłam psychologa wierzącego w Boga, wszyscy wierzą we własne moce, a ja nie mam aż tyle mocy, żeby dać sobie wsparcie w tej trudnej chwili w moim życiu.

Pozdrawiam

[Pavel]

[Jarek70]

Paweł

Paweł

[4xAS]