[ppd]

[GregAN]

PPD,
Twoje małżeństwo, to Twoja sprawa, nie ma ty miejsca na pepowine z rodzicami, uwzględnienie ich decyzji, opinii na to czy Wy z żoną będziecie razem, będziecie planowali swoją przyszłość.

Nie czekaj na rodziców aż się przekonają, bo wtedy może już być za późno.

Żona nie miała Ci już przedtem za złe, że rodzice wracali się do małżeństwa?
Chyba woli Ciebie widzieć jako swojego męża, a nie syna Państwa X.

Tworzysz "jedno ciało " z żoną, od rodziców już odeszles.

PPD,
Twoje małżeństwo, to Twoja sprawa, nie ma ty miejsca na pepowine z rodzicami, uwzględnienie ich decyzji, opinii na to czy Wy z żoną będziecie razem, będziecie planowali swoją przyszłość.

Nie czekaj na rodziców aż się przekonają, bo wtedy może już być za późno.

Żona nie miała Ci już przedtem za złe, że rodzice wracali się do małżeństwa?
Chyba woli Ciebie widzieć jako swojego męża, a nie syna Państwa X.

Tworzysz "jedno ciało " z żoną, od rodziców już odeszles.

[ppd]

[Pavel]

Z obu stron kwestia ego moze powodować napięcia i problemy.
O ile to zdecydowanie jest problem nad którym sie należy pochylić, o tyle wydaje mi sie, ze warto jasno określić granice.
To Twoja zona.

Przychylam sie do powyższych wpisów.
I rowniez wydaje mi sie, ze w zależności od uwarunkowań w których funkcjonujesz, moze byc warto rozważyć wyprowadzkę od rodziców.

Z obu stron kwestia ego moze powodować napięcia i problemy.
O ile to zdecydowanie jest problem nad którym sie należy pochylić, o tyle wydaje mi sie, ze warto jasno określić granice.
To Twoja zona.

Przychylam sie do powyższych wpisów.
I rowniez wydaje mi sie, ze w zależności od uwarunkowań w których funkcjonujesz, moze byc warto rozważyć wyprowadzkę od rodziców.

[Sinner]

[Simon]

ppd bardzo dobrze Cię rozumiem. Moi nadgorliwie wierzący rodzice zrównują systematycznie moją żonę z ziemią, odkąd się wyprowadziła. Ciężko mi jest tego słuchać... I zastanawiam się, czy jedyną szansą na uratowanie małżeństwa nie jest odcięcie się od rodziców kompletnie. Ale ciężko popełnić tak radykalny krok, gdy rodzice wspierają, a żona się nie odzywa...

ppd bardzo dobrze Cię rozumiem. Moi nadgorliwie wierzący rodzice zrównują systematycznie moją żonę z ziemią, odkąd się wyprowadziła. Ciężko mi jest tego słuchać... I zastanawiam się, czy jedyną szansą na uratowanie małżeństwa nie jest odcięcie się od rodziców kompletnie. Ale ciężko popełnić tak radykalny krok, gdy rodzice wspierają, a żona się nie odzywa...

[ppd]

[ppd]

[GregAN]

PPD, moja rada - nie rozwiązuj za,wiele problemów na raz, a szczególnie tak drazliwego i wybuchowe go tematu jak relacje z treściami, rodzinami.
To temat który potrafi poroznic stabilne małżeństwa.

Zajmijcie się sobą i tylko sobą.

A Twoja wyprowadzka mozesz argumentowac inna "tyż prawdą",
Że mieszkasz sam, bo gdyby kiedyś żona chciała być Tobą, to bylibyście "na swoim".

PPD, moja rada - nie rozwiązuj za,wiele problemów na raz, a szczególnie tak drazliwego i wybuchowe go tematu jak relacje z treściami, rodzinami.
To temat który potrafi poroznic stabilne małżeństwa.

Zajmijcie się sobą i tylko sobą.

A Twoja wyprowadzka mozesz argumentowac inna "tyż prawdą",
Że mieszkasz sam, bo gdyby kiedyś żona chciała być Tobą, to bylibyście "na swoim".

[ppd]

[Nirwanna]

[tiliana]

Radziłabym raczej stać po stronie żony w tej sytuacji. Oczywiście, nie chodzi o to, żeby zaogniać konflikt, ale żeby żona czuła się przy tobie bezpiecznie, musi wiedzieć, że staniesz za nią murem, nawet wobec rodziców. Co innego, co jej powiesz potem na osobności, ale przy rodzicach - bądź po jej stronie, wyraźnie zaznaczając granice i okazując jej szacunek i tego samego nawet żądając od rodziców.

Radziłabym raczej stać po stronie żony w tej sytuacji. Oczywiście, nie chodzi o to, żeby zaogniać konflikt, ale żeby żona czuła się przy tobie bezpiecznie, musi wiedzieć, że staniesz za nią murem, nawet wobec rodziców. Co innego, co jej powiesz potem na osobności, ale przy rodzicach - bądź po jej stronie, wyraźnie zaznaczając granice i okazując jej szacunek i tego samego nawet żądając od rodziców.

[ppd]

Rozmawiałem z ojcem. Powiedziałem wyraźnie, że nie życzę sobie żeby się wtrącali w nasze sprawy, a on że oni się nie wytrącają ale nie życzą sobie żeby ona podjeżdżała pod ich dom. Oczywiście zaczął się unosić i mówić że ciągle jestem przeciwko nim (rodzicom)...

Finał jest taki, że przyjęli do wiadomości moją wypowiedź wyznaczającą granicę pomiędzy nimi a moją Żoną, czyli pogodzili się z tym, że ona będzie podjeżdżać czasem pod dom po mnie i zagryzą zęby (nie wtrącą się) z zastrzeżeniem braku wstępu do domu. Dom jest ich, taka ich wola - proszę bardzo. Powiedziałem, że dla mnie Żona jest na pierwszym miejscu przed rodzicami, czy im się to podoba czy nie i muszą się z tym pogodzić, że muszą uszanować moją decyzję dotyczącą tego, że jeździmy razem do pracy (tutaj oczywiście, że oni szanują i nie mają nic do tego, a jedynie do bliskiego spotkania pod domem) i tak to będzie wyglądać że czasem pojedziemy moim a czasem jej autem i żeby nie stawiali mnie przed dokonaniem wyboru pomiędzy nimi a Żoną i nie zmuszali do wyprowadzki. Przyczyną wyprowadzki tutaj byłaby oczywiście sytuacja, w której rodzice uparli by się, żeby nie przyjeżdżała po mnie a ja jednak bym sobie tego życzył. Tak czy siak z czasem muszę się od nich wyprowadzić.

Chciałbym poruszyć kwestię zamieszkania razem z Żoną. Co myślicie? Jeżeli już to na pewno nie wcześniej niż po świętach.

Rozmawiałem z ojcem. Powiedziałem wyraźnie, że nie życzę sobie żeby się wtrącali w nasze sprawy, a on że oni się nie wytrącają ale nie życzą sobie żeby ona podjeżdżała pod ich dom. Oczywiście zaczął się unosić i mówić że ciągle jestem przeciwko nim (rodzicom)...

Finał jest taki, że przyjęli do wiadomości moją wypowiedź wyznaczającą granicę pomiędzy nimi a moją Żoną, czyli pogodzili się z tym, że ona będzie podjeżdżać czasem pod dom po mnie i zagryzą zęby (nie wtrącą się) z zastrzeżeniem braku wstępu do domu. Dom jest ich, taka ich wola - proszę bardzo. Powiedziałem, że dla mnie Żona jest na pierwszym miejscu przed rodzicami, czy im się to podoba czy nie i muszą się z tym pogodzić, że muszą uszanować moją decyzję dotyczącą tego, że jeździmy razem do pracy (tutaj oczywiście, że oni szanują i nie mają nic do tego, a jedynie do bliskiego spotkania pod domem) i tak to będzie wyglądać że czasem pojedziemy moim a czasem jej autem i żeby nie stawiali mnie przed dokonaniem wyboru pomiędzy nimi a Żoną i nie zmuszali do wyprowadzki. Przyczyną wyprowadzki tutaj byłaby oczywiście sytuacja, w której rodzice uparli by się, żeby nie przyjeżdżała po mnie a ja jednak bym sobie tego życzył. Tak czy siak z czasem muszę się od nich wyprowadzić.

Chciałbym poruszyć kwestię zamieszkania razem z Żoną. Co myślicie? Jeżeli już to na pewno nie wcześniej niż po świętach.

[Wafelka]

Ppd, jak to czytam to cieszę się, że moi rodzice są tacy neutralni. Tzn. wspierają mnie, ale wszelkie decyzje pozostawiają mi, nie są radykalni, nie skreślają męża, choć czują się również skrzywdzeni i oszukani.
Ja bym zapytała twoich rodziców dlaczego właściwie nie życzą sobie by twoja żona korzystała z kawałka publicznej drogi przed ich domem ;) ? No bo trochę absurdalne są te ich wypowiedzi. A jeśli są wierzący, jak piszesz, to zadałabym im pytanie o to czy taka postawa niepodawania ręki jest na pewno tym, co wyznają co niedziela w kościele ;)...
Ale może lepiej nie zaogniać.. ;)
Dobrze, że masz swoje zdanie. Spojrzenie innych jest ważne i zawsze warto brać je pod uwagę, ale decyzje trzeba podejmować samemu i z przekonaniem.

Co do zamieszkania z żoną - nie wiem.. sam musisz ocenić czy to dobry czas już.

Ppd, jak to czytam to cieszę się, że moi rodzice są tacy neutralni. Tzn. wspierają mnie, ale wszelkie decyzje pozostawiają mi, nie są radykalni, nie skreślają męża, choć czują się również skrzywdzeni i oszukani.
Ja bym zapytała twoich rodziców dlaczego właściwie nie życzą sobie by twoja żona korzystała z kawałka publicznej drogi przed ich domem ;) ? No bo trochę absurdalne są te ich wypowiedzi. A jeśli są wierzący, jak piszesz, to zadałabym im pytanie o to czy taka postawa niepodawania ręki jest na pewno tym, co wyznają co niedziela w kościele ;)...
Ale może lepiej nie zaogniać.. ;)
Dobrze, że masz swoje zdanie. Spojrzenie innych jest ważne i zawsze warto brać je pod uwagę, ale decyzje trzeba podejmować samemu i z przekonaniem.

Co do zamieszkania z żoną - nie wiem.. sam musisz ocenić czy to dobry czas już.