[Jacek-sychar]

Ppd

Wygląda z tego co piszesz, że chyba jest ktoś trzeci.
Obym się mylił.

Ppd

Wygląda z tego co piszesz, że chyba jest ktoś trzeci.
Obym się mylił.

[IS7]

Wybacz szczerość ale u mnie było tak samo. Też patrzyła mi w oczy i kłamała że jest sama. Tak było długi czas. W momencie kiedy ich nakryłem bo śledziłem żonę - też się nie przyznała. Wyobrażasz to sobie? Dopiero później się niejako przyznała ale teraz znów się wypiera bo jesteśmy przed sprawą rozwodową. Takie są kobiety dzisiaj. Jeżeli kogoś ma to żebyś teraz poleciał na księżyc i z powrotem to nic nie da. Oczywiście idź na siłkę, itp (ja też zacząłem) ale rób to dla siebie. Ćwicz ciało i charakter, mówię Ci będzie ciężko jak się już przekonasz że jest ten trzeci jeżeli jest. Ja miałem 99% pewności ale jak ich zobaczyłem przytulających się i całujących to poczułem jakby dosłownie wszystko mi się zawaliło. Z resztą poczytaj mój wątek. Nie wiem co będzie ale życzę Ci żeby wam się udało.

Wybacz szczerość ale u mnie było tak samo. Też patrzyła mi w oczy i kłamała że jest sama. Tak było długi czas. W momencie kiedy ich nakryłem bo śledziłem żonę - też się nie przyznała. Wyobrażasz to sobie? Dopiero później się niejako przyznała ale teraz znów się wypiera bo jesteśmy przed sprawą rozwodową. Takie są kobiety dzisiaj. Jeżeli kogoś ma to żebyś teraz poleciał na księżyc i z powrotem to nic nie da. Oczywiście idź na siłkę, itp (ja też zacząłem) ale rób to dla siebie. Ćwicz ciało i charakter, mówię Ci będzie ciężko jak się już przekonasz że jest ten trzeci jeżeli jest. Ja miałem 99% pewności ale jak ich zobaczyłem przytulających się i całujących to poczułem jakby dosłownie wszystko mi się zawaliło. Z resztą poczytaj mój wątek. Nie wiem co będzie ale życzę Ci żeby wam się udało.

[miodziak]

a ja się nie dziwię, że jest ktoś trzeci po przeczytaniu co robiłeś, może się nie kopie leżącego, ale sam winny jesteś sobie. Mój mąż robił tak samo plus wiele gorzej jak Ty i SAM się wyprowadził. Przeszłam stan ofiary świata, niedowartościowania, chęci naprawy, wybaczenie wszystkiego bez konfrontacji, załamania, a kiedy zaczęłam odżywać to... nawet go polubiłam jako człowieka mimo wszystko, dziś moje dziecko chodzi do przedszkola, na treningi, ja chodzę do szkoły, pracuje w aptece, mam swoich znajomych, zainteresowania, chęci do życia i kiedy byłam gotowa na życie w pojedynkę to się zakochałam i wcale nie zrobiłam tego nikomu na złość. jest chemia między nami, choć to jeszcze nie związek i dobrze mi z tymi emocjami. cisza to nagłośniejszy krzyk kobiety - pomyśl jak ją skrzywdziłeś skoro zaczęła cię ignorować. bez przerwy pytasz co zrobić by to by tamto, dla niej możesz teraz zapaść się pod ziemię i nie zauważy, pytanie tylko jak ten czas wykorzystasz i jaki będziesz kiedy będzie chciała na Ciebie znowu spojrzeć, o ile będzie chciała bo nikt Ci tu takiej gwarancji nie da, a chyba tego oczekujesz...

a ja się nie dziwię, że jest ktoś trzeci po przeczytaniu co robiłeś, może się nie kopie leżącego, ale sam winny jesteś sobie. Mój mąż robił tak samo plus wiele gorzej jak Ty i SAM się wyprowadził. Przeszłam stan ofiary świata, niedowartościowania, chęci naprawy, wybaczenie wszystkiego bez konfrontacji, załamania, a kiedy zaczęłam odżywać to... nawet go polubiłam jako człowieka mimo wszystko, dziś moje dziecko chodzi do przedszkola, na treningi, ja chodzę do szkoły, pracuje w aptece, mam swoich znajomych, zainteresowania, chęci do życia i kiedy byłam gotowa na życie w pojedynkę to się zakochałam i wcale nie zrobiłam tego nikomu na złość. jest chemia między nami, choć to jeszcze nie związek i dobrze mi z tymi emocjami. cisza to nagłośniejszy krzyk kobiety - pomyśl jak ją skrzywdziłeś skoro zaczęła cię ignorować. bez przerwy pytasz co zrobić by to by tamto, dla niej możesz teraz zapaść się pod ziemię i nie zauważy, pytanie tylko jak ten czas wykorzystasz i jaki będziesz kiedy będzie chciała na Ciebie znowu spojrzeć, o ile będzie chciała bo nikt Ci tu takiej gwarancji nie da, a chyba tego oczekujesz...

[Dorota 6]

miodziak,
mam pytanie, czy ty się zakochałaś w innym mężczyźnie?. Planujesz się z nim związać? A co z mężem?, jesteście tylko w separacji?

miodziak,
mam pytanie, czy ty się zakochałaś w innym mężczyźnie?. Planujesz się z nim związać? A co z mężem?, jesteście tylko w separacji?

[ppd]

Ja to wszystko rozumiem. Nie wiem też czy kogoś ma czy też nie. Żyje nadzieją, że nie ma, bo czymś trzeba żyć. Również rozumiem, że zapadnę się pod ziemie i tego nie zauważy - bo tak właśnie się czuje. Ale przyrzekaliśmy sobie na dobre i złe. Szkoda, że nie widziałem wcześniej tych znaków... Ale teraz to mleko się rozlało. Zmienię się nie dla niej a dla siebie. Bo tylko to ma jakiś sens bytu. Jeżeli zmieniłbym się dla niej, to wcześniej czy później i tak to by pękło i to pewnie wtedy kiedy bym znów ją zdobył na dobre. Dlatego zaczynam od siebie.

Po za tym mlodziak - przyrzekaliśmy sobie na dobre i złe. Gdzie ta przysięga? Jeżeli będzie widzieć w tym sens to zrobię wszystko by to odrobić. Mam nadzieje, że nie złoży dokumentów rozwodowych. Jeżeli wiąże z kimś innym życie, to pewnie tak zrobi, jeżeli nie wiąże - to myślę że na razie nic jej nie da wolność formalna...

Ja to wszystko rozumiem. Nie wiem też czy kogoś ma czy też nie. Żyje nadzieją, że nie ma, bo czymś trzeba żyć. Również rozumiem, że zapadnę się pod ziemie i tego nie zauważy - bo tak właśnie się czuje. Ale przyrzekaliśmy sobie na dobre i złe. Szkoda, że nie widziałem wcześniej tych znaków... Ale teraz to mleko się rozlało. Zmienię się nie dla niej a dla siebie. Bo tylko to ma jakiś sens bytu. Jeżeli zmieniłbym się dla niej, to wcześniej czy później i tak to by pękło i to pewnie wtedy kiedy bym znów ją zdobył na dobre. Dlatego zaczynam od siebie.

Po za tym mlodziak - przyrzekaliśmy sobie na dobre i złe. Gdzie ta przysięga? Jeżeli będzie widzieć w tym sens to zrobię wszystko by to odrobić. Mam nadzieje, że nie złoży dokumentów rozwodowych. Jeżeli wiąże z kimś innym życie, to pewnie tak zrobi, jeżeli nie wiąże - to myślę że na razie nic jej nie da wolność formalna...

[GregAN]

[GregAN]

Zresztą po "newsie" którym się z namii podzieliłaś, Ty dobudowywujesz kolejne szczeble tego płotu, za chwilę dzięki Tobie ten płot między Wami będzie tak ogromny, że jego zaburzenie nie będzie możliwe.

To też będzie wina Twojego męża?
Twoje postępowanie, Twoje decyzje zwalisz na męża?

Zresztą po "newsie" którym się z namii podzieliłaś, Ty dobudowywujesz kolejne szczeble tego płotu, za chwilę dzięki Tobie ten płot między Wami będzie tak ogromny, że jego zaburzenie nie będzie możliwe.

To też będzie wina Twojego męża?
Twoje postępowanie, Twoje decyzje zwalisz na męża?

[miodziak]

Dorota6 zakochałam to za duże słowo i nic nie planuje, choć może zakochanie to dobre słowo, bo określa chemię w mózgu, a ja takową mam.
On do mnie na pewno też, ale nie robimy nic zdrożnego, po prostu jest ta chemia kiedy się widzimy, nie łapiemy fizyczności, ale lubimy ze sobą rozmawiać, pisać. On sprawia, że mi się chce - komplementuje, docenia najmniejszy krok w przód bo wie ile mnie on kosztuje, a mój mąż potrafił tylko mówić tylko, tylko, tylko tyle albo "wielki wyczyn co ty to nie zrobiłaś"
nie usprawiedliwiam siebie, ale nie czuję się wina, że chce mi się żyć, że mam o kim ciepło pomyśleć kto nie zaserwował mi tylu zranień, przepychanek, gorzkich słów.
Gragan oczywiście, że razem budowaliśmy ten płot, potrafię przyznać się do własnych win - w przeciwieństwie do mojego ślubnego, który bardziej dba o PR w swoim otoczeniu.
Nigdzie nie biegałam, nikogo nie szukałam, po prostu zaczęłam żyć i dawać sobie radę i wtedy pojawił się on, nie załatwia za mnie żadnych doczesnych spraw, nie utrzymuje mnie i tak dalej, więc można wykluczyć tu korzyści materialne czy mówiąc wprost sponsoring, ale jest i nikomu na złość tych emocji i uczuć nie poczułam. Nie jest to jakaś pokazówka w stylu ja Ci tu pokażę na kogo mnie stać i tak dalej.
Ja po prostu przestałam płakać i czekać a zaczęłam żyć, zaczęłam czekać nie czekając ... i nawet nie wiem kiedy czekać przestałam i nie jest to jakaś premedytacja. Ja patrzę na męża i jest mi obojętny, nawet go teraz lubię, nie mam tego żalu w stylu - zniszczyłeś mi życie, przez ciebie przytyłam, poświęciłam się dziecku, zrobiłam się kurą domową, żebyś mógł wyjeżdżać i się realizować i co i jak ci się podobać przestało to wypad i każdy argument dobry. ja wiem, że ja sobie to sama zrobiłam i nikt mnie nie zmusił, a on traktował mnie tak jak traktować się pozwalałam i to chyba klucz do tego, że mu wybaczyłam, tyle, że tak jakby w pakiecie to moje nowo budowane bez niego życie tak mi się spodobało, że nie wiem kiedy przestałam tęsknić, kochać. Znam całą teorię i wiem, że powinnam kochać męża, ale na obecnym etapie po prostu tego nie potrafię. Nie realizuje żadnego planu by koniecznie żyć bez męża - to akurat był bardziej jego plan by zacząć żyć beze mnie. Po prostu poznałam i ciągle poznaję nową lepszą siebie i coraz bardziej się sobie taka pewna siebie podobam. Nie uzależniam siebie od opinii i humorow Rafała. Buduje nowe życie, przyznaję, że jestem zafascynowana innym i nie zarzekam się, że na pewno w to nie pójdę, choć wierzcie mi, że mnie to przeraża pod kątem Boga, wartości, sakramentu i wcale nie jest dla mnie proste.
Robiłam tak samo jak żona autora - a może to, a może tamto i różna akcje potrzebne ale i przyznaje negatywne w aktach desperacji mające jedno przesłanie : ZAUWAŻ MNIE W KOŃCU!!!! mam dość, dziś, teraz wystarcza mi, że ja sama siebie zauważam i coraz bardziej się sobie podobam- to tak odpowiadając na pytanie, żeby nie kraść wątku autorowi.

Dorota6 zakochałam to za duże słowo i nic nie planuje, choć może zakochanie to dobre słowo, bo określa chemię w mózgu, a ja takową mam.
On do mnie na pewno też, ale nie robimy nic zdrożnego, po prostu jest ta chemia kiedy się widzimy, nie łapiemy fizyczności, ale lubimy ze sobą rozmawiać, pisać. On sprawia, że mi się chce - komplementuje, docenia najmniejszy krok w przód bo wie ile mnie on kosztuje, a mój mąż potrafił tylko mówić tylko, tylko, tylko tyle albo "wielki wyczyn co ty to nie zrobiłaś"
nie usprawiedliwiam siebie, ale nie czuję się wina, że chce mi się żyć, że mam o kim ciepło pomyśleć kto nie zaserwował mi tylu zranień, przepychanek, gorzkich słów.
Gragan oczywiście, że razem budowaliśmy ten płot, potrafię przyznać się do własnych win - w przeciwieństwie do mojego ślubnego, który bardziej dba o PR w swoim otoczeniu.
Nigdzie nie biegałam, nikogo nie szukałam, po prostu zaczęłam żyć i dawać sobie radę i wtedy pojawił się on, nie załatwia za mnie żadnych doczesnych spraw, nie utrzymuje mnie i tak dalej, więc można wykluczyć tu korzyści materialne czy mówiąc wprost sponsoring, ale jest i nikomu na złość tych emocji i uczuć nie poczułam. Nie jest to jakaś pokazówka w stylu ja Ci tu pokażę na kogo mnie stać i tak dalej.
Ja po prostu przestałam płakać i czekać a zaczęłam żyć, zaczęłam czekać nie czekając ... i nawet nie wiem kiedy czekać przestałam i nie jest to jakaś premedytacja. Ja patrzę na męża i jest mi obojętny, nawet go teraz lubię, nie mam tego żalu w stylu - zniszczyłeś mi życie, przez ciebie przytyłam, poświęciłam się dziecku, zrobiłam się kurą domową, żebyś mógł wyjeżdżać i się realizować i co i jak ci się podobać przestało to wypad i każdy argument dobry. ja wiem, że ja sobie to sama zrobiłam i nikt mnie nie zmusił, a on traktował mnie tak jak traktować się pozwalałam i to chyba klucz do tego, że mu wybaczyłam, tyle, że tak jakby w pakiecie to moje nowo budowane bez niego życie tak mi się spodobało, że nie wiem kiedy przestałam tęsknić, kochać. Znam całą teorię i wiem, że powinnam kochać męża, ale na obecnym etapie po prostu tego nie potrafię. Nie realizuje żadnego planu by koniecznie żyć bez męża - to akurat był bardziej jego plan by zacząć żyć beze mnie. Po prostu poznałam i ciągle poznaję nową lepszą siebie i coraz bardziej się sobie taka pewna siebie podobam. Nie uzależniam siebie od opinii i humorow Rafała. Buduje nowe życie, przyznaję, że jestem zafascynowana innym i nie zarzekam się, że na pewno w to nie pójdę, choć wierzcie mi, że mnie to przeraża pod kątem Boga, wartości, sakramentu i wcale nie jest dla mnie proste.
Robiłam tak samo jak żona autora - a może to, a może tamto i różna akcje potrzebne ale i przyznaje negatywne w aktach desperacji mające jedno przesłanie : ZAUWAŻ MNIE W KOŃCU!!!! mam dość, dziś, teraz wystarcza mi, że ja sama siebie zauważam i coraz bardziej się sobie podobam- to tak odpowiadając na pytanie, żeby nie kraść wątku autorowi.

[miodziak]

[ppd]

[GregAN]

[miodziak]

sądzę, że autor wątku JEST taki jak ja BYŁAM w swoim małżeństwie

sądzę, że autor wątku JEST taki jak ja BYŁAM w swoim małżeństwie

[miodziak]

[ppd]