[Hania-żona]

[Pavel]

Witaj Haniu,
Moim zdaniem bez roznicy dokad zaszla znajomosc Twego meza z kolezanka. To tylko kwestia naszego bolu wynikajacego ze zranionego ego. Zdrada to zdrada, a czy emocjonalna, czy fizyczna, male to wg mnie ma znaczenie.
Duzo istotniejsze jest to, czego Ty chcesz w zwiazku z tym, przyjmujac najczarniejszy z mozliwych scenariuszy oraz czy bedziesz w stanie mu wybaczyc.

W chwili obecnej Twoj maz jest w amoku. Jego pretensje, agresja sa typowe dla osob w jego sytuacji.
Teraz nic do niego i tak nie trafi.
Proponowalbym zajac sie soba, nie prosic, nie blagac, nie wypominac. Pracowac nad soba, nauczyc sie stawiac granice, po konkretnym rozeznaniu wszystkich istotnych spraw dac mu wolny wybor. Bo i tak go nie zmusisz do pozostania jesli nie bedzie chcial.

Do tego potrzebna jest wiedza i spokoj wlasny. Trzeba sie uniezaleznic emocjonalnie od meza, potrafic ze spokojem przyjac to co przyniesie zycie.
W tej chwili z oczywistych wzgledow tego nie masz.
Jesli chcesz walczyc o uratowanie malzenstwa, bedzie to niezbedne.
Pozdrawiam

Witaj Haniu,
Moim zdaniem bez roznicy dokad zaszla znajomosc Twego meza z kolezanka. To tylko kwestia naszego bolu wynikajacego ze zranionego ego. Zdrada to zdrada, a czy emocjonalna, czy fizyczna, male to wg mnie ma znaczenie.
Duzo istotniejsze jest to, czego Ty chcesz w zwiazku z tym, przyjmujac najczarniejszy z mozliwych scenariuszy oraz czy bedziesz w stanie mu wybaczyc.

W chwili obecnej Twoj maz jest w amoku. Jego pretensje, agresja sa typowe dla osob w jego sytuacji.
Teraz nic do niego i tak nie trafi.
Proponowalbym zajac sie soba, nie prosic, nie blagac, nie wypominac. Pracowac nad soba, nauczyc sie stawiac granice, po konkretnym rozeznaniu wszystkich istotnych spraw dac mu wolny wybor. Bo i tak go nie zmusisz do pozostania jesli nie bedzie chcial.

Do tego potrzebna jest wiedza i spokoj wlasny. Trzeba sie uniezaleznic emocjonalnie od meza, potrafic ze spokojem przyjac to co przyniesie zycie.
W tej chwili z oczywistych wzgledow tego nie masz.
Jesli chcesz walczyc o uratowanie malzenstwa, bedzie to niezbedne.
Pozdrawiam

[mare1966]

Cytat:

To, że pracuję nad sobą, nad poczuciem wartości, to fakt. Pytanie: dlaczego akurat to pytanie zadałeś?

Bo tak mi wychodziło po tym co i jak pisałaś .
Zdaje się , że ta kobieta to także była twoją koleżanka , a więc
znasz ją . Z pewnością więc porównywałaś się do niej .


W temacie zdrady , były już dyskusje .
Głosy także różne .
Ja bym jednak ważył i pocałunku z pójściem z kimś do łóżka
nawet nie porównywał .
Cudzołóstwo jednak uważam za tę najbardziej definitywną , klasyczną
i najgłębsza wersję zdrady .
I myślę , że nie bez przyczyny znalazło się w jednym z przykazań .



Pavel

Cytat:

Moim zdaniem bez roznicy dokad zaszla znajomosc Twego meza z kolezanka. To tylko kwestia naszego bolu wynikajacego ze zranionego ego. Zdrada to zdrada, a czy emocjonalna, czy fizyczna, male to wg mnie ma znaczenie.

Ja jestem innego zdania .
Jednak stopniuję zdradę .
Oczywiście , bywa że do łożka można trafić "jednorazowo"
czy po tzw. pijaku .
I bedzie to zupełnie inna zdrada niż roczny łóżkowy romans .
Zdrada emocjonalna ( bez przekrocznia granicy zdrady fizycznej )
zatrzymuje się jednak w pół drogi i pewna granica jednak nie zostaje jeszcze przekroczona .
Tak wiec łatwiej wrócić .

Hania-żona napisał/a:

Dla Męża argument o braku zaufania do mnie jest jednym z kluczowych, które w jego oczach uzasadniają, że może już nie da się uratować małżeństwa.

mąż robi cię w konia .
Zrównał wasze winy .
On też nie ma do ciebie zaufania . dobre
bo ujawniłaś jego brudy kilku osobom
A ty jak widać dałaś się wciągnąć w te jego pretensje .

Jedna osoba nie gra fer .
Ale jak druga to odkryje , to ta pierwsza też obrażona, że zostało odkryte .
Albo jedna osoba zdradza , ale druga wykryła zdradę .
A fe , nieładnie , pozbawiać kogoś jego "prywatności" .
Ja bym nie dał się w takie coś wciągać .

Cytat:

To, że pracuję nad sobą, nad poczuciem wartości, to fakt. Pytanie: dlaczego akurat to pytanie zadałeś?

Bo tak mi wychodziło po tym co i jak pisałaś .
Zdaje się , że ta kobieta to także była twoją koleżanka , a więc
znasz ją . Z pewnością więc porównywałaś się do niej .


W temacie zdrady , były już dyskusje .
Głosy także różne .
Ja bym jednak ważył i pocałunku z pójściem z kimś do łóżka
nawet nie porównywał .
Cudzołóstwo jednak uważam za tę najbardziej definitywną , klasyczną
i najgłębsza wersję zdrady .
I myślę , że nie bez przyczyny znalazło się w jednym z przykazań .



Pavel

Cytat:

Moim zdaniem bez roznicy dokad zaszla znajomosc Twego meza z kolezanka. To tylko kwestia naszego bolu wynikajacego ze zranionego ego. Zdrada to zdrada, a czy emocjonalna, czy fizyczna, male to wg mnie ma znaczenie.

Ja jestem innego zdania .
Jednak stopniuję zdradę .
Oczywiście , bywa że do łożka można trafić "jednorazowo"
czy po tzw. pijaku .
I bedzie to zupełnie inna zdrada niż roczny łóżkowy romans .
Zdrada emocjonalna ( bez przekrocznia granicy zdrady fizycznej )
zatrzymuje się jednak w pół drogi i pewna granica jednak nie zostaje jeszcze przekroczona .
Tak wiec łatwiej wrócić .

Hania-żona napisał/a:

Dla Męża argument o braku zaufania do mnie jest jednym z kluczowych, które w jego oczach uzasadniają, że może już nie da się uratować małżeństwa.

mąż robi cię w konia .
Zrównał wasze winy .
On też nie ma do ciebie zaufania . dobre
bo ujawniłaś jego brudy kilku osobom
A ty jak widać dałaś się wciągnąć w te jego pretensje .

Jedna osoba nie gra fer .
Ale jak druga to odkryje , to ta pierwsza też obrażona, że zostało odkryte .
Albo jedna osoba zdradza , ale druga wykryła zdradę .
A fe , nieładnie , pozbawiać kogoś jego "prywatności" .
Ja bym nie dał się w takie coś wciągać .

[tiliana]

[Hania-żona]

[tiliana]

[mare1966]

[mare1966]

Mąż może mieć rację tylko w jednym przypadku .
Gdybyś po prostu zrobiła z igły widły , tj.
jakieś zwykłe lubienie , drobne przysługi wobec tej koleżanki
przerobiła w romans itd.

Ale to uważam , za mało prawdopodobne ,
więc jak powyżej .

Mąż może mieć rację tylko w jednym przypadku .
Gdybyś po prostu zrobiła z igły widły , tj.
jakieś zwykłe lubienie , drobne przysługi wobec tej koleżanki
przerobiła w romans itd.

Ale to uważam , za mało prawdopodobne ,
więc jak powyżej .

[kenya]

Cytat:

Od męża tej kobiety wiem, że u nich w domu jest bardzo podobnie jak u nas. Chwilami mam wrażenie, że oni już sobie wszystko obmyślili, tylko czekają na moment, aż to ja wyrzucę Męża z domu.

Droga Haniu, z tego co piszesz, m.in tego cytatu powyżej wnioskuję że sprawy się ważą.
Mąż z całą pewnością jest wciąż mocniej osadzony w tamtej rzeczywistości, tzn. tej romansowej. Gdybyś romansu nie odkryła żyłby wciąż podwójnym życiem.
Wyobrażam sobie jak bardzo Ci ciężko i jak trudne do uniesienia jest to doświadczenie wrogości męża przy Twoich staraniach oraz braku doceniania przez niego faktu że jesteś gotowa mu wybaczyć byle tylko zaczął żyć godnie.
Obawiam się, że w tej sytuacji nie pozostaje Ci nic innego jak zająć się wyciszaniem swoich emocji. Przyjęciem do wiadomości że sprawy mogą przyjąć inny obrót niż sobie zaplanowałaś i próbą mentalnego zmierzenia się z tą sytuacją na wypadek gdyby owa się wydarzyła.

W moim odczuciu najważniejsze jest poznać prawdę, tzn. jak sprawy się faktycznie mają.
Bo jeśli romans trwa to gdybyś nawet tańczyła na przysłowiowych uszach to męża ten fakt i tak w ogóle nie obejdzie. W tej sytuacji wystarczy że będziesz neutralna. Dałaś sygnał że chcesz powrotu męża, że jesteś na niego gotowa i to wystarczy. Zakończ tłumaczenia, przekonywania, perswazje, one niczemu nie służą. Uważam że nie jest zbyt dużym wymaganiem oczekiwanie zdradzanego by zdradzający zechciał swoją postawą go wspomóc w tym swoim powrocie. ale jak widać mąż do tego zupełnie nie dojrzał, bądź wciąż nie myśli o realnym powrocie, zatem szkoda Twojej energii na miotanie się.
Nie wiem czy jesteś w stanie dowiedzieć się czy ich romans wciąż trwa (są różne na to sposoby) czy też nie chcesz, bądź nie jesteś gotowa na bolesną prawdę i wolisz żyć tym co życie przyniesie. To Twoja decyzja, która zależy od Twojej kondycji psychicznej. Ja jednak uważam że nic tak człowieka nie powstrzymuje przed właściwymi decyzjami jak niepotrzebne złudzenia. Prawda natychmiast wszystko porządkuje...jakkolwiek bolesna by była. Ale to moje odczucie, Ty masz prawo do swoich odczuć.

Cytat:

A Mąż ciągle, ciągle robi mi kontrę argumentem, ze nie umie mi zaufać, nie wie czy będzie potrafił. Wszystko przez to, że kilkoro naszych wspólnych znajomych wie o naszej sytuacji.

Haneczko, tym to się w ogóle nie przejmuj, niech Cię nie zajmują mężowskie "rozważania" tego typu.
Nawet nie wiem jak się odnieść do tego typu zarzutów pod Twoich adresem w tej sytuacji.
To on się powinien mierzyć z tym co zrobił bądź robi wciąż. Zarzut pod Twoim adresem wobec jego przewinień jest tak absurdalny że nawet nie wymaga komentarza.
Jedyna jego "wartość" jest w tym że wiemy w jakiej rzeczywistości mąż funkcjonuje. Masz rację, NIC nie zrozumiał.

Cytat:

Od męża tej kobiety wiem, że u nich w domu jest bardzo podobnie jak u nas. Chwilami mam wrażenie, że oni już sobie wszystko obmyślili, tylko czekają na moment, aż to ja wyrzucę Męża z domu.

Droga Haniu, z tego co piszesz, m.in tego cytatu powyżej wnioskuję że sprawy się ważą.
Mąż z całą pewnością jest wciąż mocniej osadzony w tamtej rzeczywistości, tzn. tej romansowej. Gdybyś romansu nie odkryła żyłby wciąż podwójnym życiem.
Wyobrażam sobie jak bardzo Ci ciężko i jak trudne do uniesienia jest to doświadczenie wrogości męża przy Twoich staraniach oraz braku doceniania przez niego faktu że jesteś gotowa mu wybaczyć byle tylko zaczął żyć godnie.
Obawiam się, że w tej sytuacji nie pozostaje Ci nic innego jak zająć się wyciszaniem swoich emocji. Przyjęciem do wiadomości że sprawy mogą przyjąć inny obrót niż sobie zaplanowałaś i próbą mentalnego zmierzenia się z tą sytuacją na wypadek gdyby owa się wydarzyła.

W moim odczuciu najważniejsze jest poznać prawdę, tzn. jak sprawy się faktycznie mają.
Bo jeśli romans trwa to gdybyś nawet tańczyła na przysłowiowych uszach to męża ten fakt i tak w ogóle nie obejdzie. W tej sytuacji wystarczy że będziesz neutralna. Dałaś sygnał że chcesz powrotu męża, że jesteś na niego gotowa i to wystarczy. Zakończ tłumaczenia, przekonywania, perswazje, one niczemu nie służą. Uważam że nie jest zbyt dużym wymaganiem oczekiwanie zdradzanego by zdradzający zechciał swoją postawą go wspomóc w tym swoim powrocie. ale jak widać mąż do tego zupełnie nie dojrzał, bądź wciąż nie myśli o realnym powrocie, zatem szkoda Twojej energii na miotanie się.
Nie wiem czy jesteś w stanie dowiedzieć się czy ich romans wciąż trwa (są różne na to sposoby) czy też nie chcesz, bądź nie jesteś gotowa na bolesną prawdę i wolisz żyć tym co życie przyniesie. To Twoja decyzja, która zależy od Twojej kondycji psychicznej. Ja jednak uważam że nic tak człowieka nie powstrzymuje przed właściwymi decyzjami jak niepotrzebne złudzenia. Prawda natychmiast wszystko porządkuje...jakkolwiek bolesna by była. Ale to moje odczucie, Ty masz prawo do swoich odczuć.

Cytat:

A Mąż ciągle, ciągle robi mi kontrę argumentem, ze nie umie mi zaufać, nie wie czy będzie potrafił. Wszystko przez to, że kilkoro naszych wspólnych znajomych wie o naszej sytuacji.

Haneczko, tym to się w ogóle nie przejmuj, niech Cię nie zajmują mężowskie "rozważania" tego typu.
Nawet nie wiem jak się odnieść do tego typu zarzutów pod Twoich adresem w tej sytuacji.
To on się powinien mierzyć z tym co zrobił bądź robi wciąż. Zarzut pod Twoim adresem wobec jego przewinień jest tak absurdalny że nawet nie wymaga komentarza.
Jedyna jego "wartość" jest w tym że wiemy w jakiej rzeczywistości mąż funkcjonuje. Masz rację, NIC nie zrozumiał.

[Hania-żona]

[kenya]

[Hania-żona]

[Nirwanna]

Cytat:

Czy spakowanie walizek Mężowi jest jedynym sposobem zakończenia stwarzania tego komfortu?

Nie jest jedynym, poczytaj książki polecane wcześniej.

Hania-żona napisał/a:

Czasami też tak myślę o tej sytuacji, że może słuchając się rozsądku, wbrew buchającym w nim uczuciom, Mąż chce skończyć tę chorą sytuację z tamtą kobietą. Ale jest dla mnie taki niemiły i egoistyczny po to, żeby wyładować na mnie swój żal za to, że musi gasić takie "piękne" (w jego mniemaniu) uczucie. I nie rezygnuje z zajęć, z pracy, z integracji, żeby nie było, że zrobił cokolwiek dla mnie, tylko żeby miał poczucie, że to on ciągle decyduje o sobie, a nie ja.

Z dużym prawdopodobieństwem Twój mąż tego tak nie analizuje, a nawet jeśli tak ma, jak piszesz, to nie uświadamia sobie takich zależności, to nie ten etap po prostu.
Takie analizy są nieproduktywne. Do niczego sensownego nie prowadzą, choć - patrząc choćby po sobie - dla osoby zdradzonej to chyba niezbędny etap. Ale im krócej trwa tym lepiej. Więcej będziesz miała czasu na zajęcie się SOBĄ.
Myślałaś może o 12 Krokach?

Cytat:

Czy spakowanie walizek Mężowi jest jedynym sposobem zakończenia stwarzania tego komfortu?

Nie jest jedynym, poczytaj książki polecane wcześniej.

Hania-żona napisał/a:

Czasami też tak myślę o tej sytuacji, że może słuchając się rozsądku, wbrew buchającym w nim uczuciom, Mąż chce skończyć tę chorą sytuację z tamtą kobietą. Ale jest dla mnie taki niemiły i egoistyczny po to, żeby wyładować na mnie swój żal za to, że musi gasić takie "piękne" (w jego mniemaniu) uczucie. I nie rezygnuje z zajęć, z pracy, z integracji, żeby nie było, że zrobił cokolwiek dla mnie, tylko żeby miał poczucie, że to on ciągle decyduje o sobie, a nie ja.

Z dużym prawdopodobieństwem Twój mąż tego tak nie analizuje, a nawet jeśli tak ma, jak piszesz, to nie uświadamia sobie takich zależności, to nie ten etap po prostu.
Takie analizy są nieproduktywne. Do niczego sensownego nie prowadzą, choć - patrząc choćby po sobie - dla osoby zdradzonej to chyba niezbędny etap. Ale im krócej trwa tym lepiej. Więcej będziesz miała czasu na zajęcie się SOBĄ.
Myślałaś może o 12 Krokach?

[Hania-żona]