[Galaktoza]

Czy to jeszcze ma sens?

Od jakiegoś czasu czytam Wasze forum, jednak dopiero teraz zdecydowałam się napisać.
Z mężem jesteśmy kilka lat po ślubie. Dopiero teraz widzę że nasze "schody" zaczely się już na początku. Planowaliśmy ślub ale równocześnie staraliśmy sie o dziecko, mąż bardzo chciał mieć rodzinę. Udało się i przed planowanym terminem ślubu byłam już w ciąży. Na początku sami planowaliśmy wesele, wiedzieliśmy że chcemy skromny ślub i jak mniej więcej ma wyglądać. Przyszły mąż do mnie mówił jedno a po rozmowie z rodzicami twierdził drugie, zmieniał postanowienia bez konsultacji ze mną...
To samo dotyczyło mieszkania. Szukaliśmy mieszkania razem, chcieliśmy żeby pasowało nam obojgu. Pewnego dnia dostalam kartke z adresem i obwieszczeniem , ze tu bedziemy mieszkac, decyzja podjeta, jedziemy podpisać umowę kupna.
Przez pierwszy rok mieszkaliśmy z moimi rodzicami, mieszkanie się remontowalo.
Kłótnie dotyczące jego urządzenia były na porządku dziennym. Jego brat w tym pomagał. Ja mówiłam i prosiłam o jedno oni robili wg siebie. Zgadzał się na pojedyncze rzeczy nie mające wpływu na wszystko dla świętego spokoju. Przy dziecku prawie nie pomagał. Zajmowaliśmy się nim ja z moimi rodzicami. Po pracy jechał do swojej mamy i na chwilę do mieszkania zobaczyc stan prac. Wracał późno. Kłótnia o chrzest. On miał swoje wizje rodziców chrzestnych ja nie zgadzalam się na jego propozycję. Uparł się że inaczej się nie zgadza. Efekt - dziecko ochrzczone w wieku 2 lat gdy się zgodziłam. Ja chciałam dalej pracować i pogodzić to z wychowywaniem dziecka on uważał że matka powinna być przy dziecku zanim nie pójdzie do przedszkola i nie widzi sensu mojej pracy, ale on mi jej nie zabrania tylko opiekunkę będę oplacac że swojego wynagrodzenia ( praktycznie całe na opiekunkę ) z pomocą przyszedł teść i jego emerytura. Ciągłe moje prośby o pieniądze ( zarabia dużo ) deopiero argument że nie mam na rzeczy spożywcze do niego trafia. Ja studiuje zaocznie, on ma egzaminy w pracy gdy się uczy przez 3 miesiące nie ma go w domu ( wraca po 20 gdy dzieci śpią) na moje prośby o wolne do egzaminu - ucz się w wolnej chwili lub w pracy. Druga ciąża :) również planowana. 2 mies przed końcem tydzień w szpitalu i leżenie. Powrót i moje prośby o pomoc ( zalecenie leżenia ) jego teksty że chorzy leżą w szpitalu a wtedy zajmuje się nimi personel, skoro jestem domu znaczy że mogę funkcjonować normalnie. Poród - cesarka. Udało mi się wyjść po 3 dniach :) tydzień przed planowanym terminem. Przywiózł nas do domu i pojechał do pracy bo on nie będzie przesuwał dyżuru skoro miałam wyjść za 2 dni. Pomagała mi moją mama. Tydzień po porodzie wizyta położnej. On nie będzie sprzątał bo nie lubi- chce, mogę sama. Dzień po ściągnięciu szwow latalam z odkurzaczem i mopem on czasem pomógł przy małej. Prośby o pomoc bo źle się czuje- znowu wymyslam. Dopiero gdy prawie mdlalam i blagalam o ketonal (inne środki nie działały) uznał że chyba faktycznie coś mi jest. Później masakryczne kołki u dziecka ( po 12-14 godzin wycia ) on się uczy do egzaminu więc potrzebuje spokoju. Siedzi u mamy. Ja juz nie wiem co robić. Proszę żeby wrócił wcześniej - "nie jesteś jedyną matka na świecie inne same sobie radzą." Próbowałam z nim rozmawiać - on nie widzi problemu, rozmawiać możemy tylko o glupotach i jak było w pracy. Nigdy nie przyszedł i nie zapytal co mi jest, płakałam nie raz przy nim- miał to głęboko - bo znowu wymyślam. Dzieci mają już dość naszych kłótni. Próby rozmowy z teściami - on taki nie jest, nie będziemy się wtrącać, musicie sami dojść do porozumienia. Prośby chodźmy do poradni małżeńskiej - on nie będzie się zwierzał obcym ludziom. Na zewnątrz jest miłym facetem który innym pomoze, zawsze powie "dzień dobry" i pokazuje jaka jesteśmy kochająca rodziną. Nigdy głosu nie podniesie. Prośbą, groźbą -nic nie dziala. Tylko moje darcie zawsze słychać. :( Czy to ma jeszcze sens? Kiedyś byłam wesołą kobietą która wychodzila z zalozenia że kto chce znajdzie sposob na wszystko, miałam pełno energii. Teraz nie mam już siły na nic. Mam 29 lat a czuje się jak 60 :/ Pozdrawiam

Czy to jeszcze ma sens?

Od jakiegoś czasu czytam Wasze forum, jednak dopiero teraz zdecydowałam się napisać.
Z mężem jesteśmy kilka lat po ślubie. Dopiero teraz widzę że nasze "schody" zaczely się już na początku. Planowaliśmy ślub ale równocześnie staraliśmy sie o dziecko, mąż bardzo chciał mieć rodzinę. Udało się i przed planowanym terminem ślubu byłam już w ciąży. Na początku sami planowaliśmy wesele, wiedzieliśmy że chcemy skromny ślub i jak mniej więcej ma wyglądać. Przyszły mąż do mnie mówił jedno a po rozmowie z rodzicami twierdził drugie, zmieniał postanowienia bez konsultacji ze mną...
To samo dotyczyło mieszkania. Szukaliśmy mieszkania razem, chcieliśmy żeby pasowało nam obojgu. Pewnego dnia dostalam kartke z adresem i obwieszczeniem , ze tu bedziemy mieszkac, decyzja podjeta, jedziemy podpisać umowę kupna.
Przez pierwszy rok mieszkaliśmy z moimi rodzicami, mieszkanie się remontowalo.
Kłótnie dotyczące jego urządzenia były na porządku dziennym. Jego brat w tym pomagał. Ja mówiłam i prosiłam o jedno oni robili wg siebie. Zgadzał się na pojedyncze rzeczy nie mające wpływu na wszystko dla świętego spokoju. Przy dziecku prawie nie pomagał. Zajmowaliśmy się nim ja z moimi rodzicami. Po pracy jechał do swojej mamy i na chwilę do mieszkania zobaczyc stan prac. Wracał późno. Kłótnia o chrzest. On miał swoje wizje rodziców chrzestnych ja nie zgadzalam się na jego propozycję. Uparł się że inaczej się nie zgadza. Efekt - dziecko ochrzczone w wieku 2 lat gdy się zgodziłam. Ja chciałam dalej pracować i pogodzić to z wychowywaniem dziecka on uważał że matka powinna być przy dziecku zanim nie pójdzie do przedszkola i nie widzi sensu mojej pracy, ale on mi jej nie zabrania tylko opiekunkę będę oplacac że swojego wynagrodzenia ( praktycznie całe na opiekunkę ) z pomocą przyszedł teść i jego emerytura. Ciągłe moje prośby o pieniądze ( zarabia dużo ) deopiero argument że nie mam na rzeczy spożywcze do niego trafia. Ja studiuje zaocznie, on ma egzaminy w pracy gdy się uczy przez 3 miesiące nie ma go w domu ( wraca po 20 gdy dzieci śpią) na moje prośby o wolne do egzaminu - ucz się w wolnej chwili lub w pracy. Druga ciąża :) również planowana. 2 mies przed końcem tydzień w szpitalu i leżenie. Powrót i moje prośby o pomoc ( zalecenie leżenia ) jego teksty że chorzy leżą w szpitalu a wtedy zajmuje się nimi personel, skoro jestem domu znaczy że mogę funkcjonować normalnie. Poród - cesarka. Udało mi się wyjść po 3 dniach :) tydzień przed planowanym terminem. Przywiózł nas do domu i pojechał do pracy bo on nie będzie przesuwał dyżuru skoro miałam wyjść za 2 dni. Pomagała mi moją mama. Tydzień po porodzie wizyta położnej. On nie będzie sprzątał bo nie lubi- chce, mogę sama. Dzień po ściągnięciu szwow latalam z odkurzaczem i mopem on czasem pomógł przy małej. Prośby o pomoc bo źle się czuje- znowu wymyslam. Dopiero gdy prawie mdlalam i blagalam o ketonal (inne środki nie działały) uznał że chyba faktycznie coś mi jest. Później masakryczne kołki u dziecka ( po 12-14 godzin wycia ) on się uczy do egzaminu więc potrzebuje spokoju. Siedzi u mamy. Ja juz nie wiem co robić. Proszę żeby wrócił wcześniej - "nie jesteś jedyną matka na świecie inne same sobie radzą." Próbowałam z nim rozmawiać - on nie widzi problemu, rozmawiać możemy tylko o glupotach i jak było w pracy. Nigdy nie przyszedł i nie zapytal co mi jest, płakałam nie raz przy nim- miał to głęboko - bo znowu wymyślam. Dzieci mają już dość naszych kłótni. Próby rozmowy z teściami - on taki nie jest, nie będziemy się wtrącać, musicie sami dojść do porozumienia. Prośby chodźmy do poradni małżeńskiej - on nie będzie się zwierzał obcym ludziom. Na zewnątrz jest miłym facetem który innym pomoze, zawsze powie "dzień dobry" i pokazuje jaka jesteśmy kochająca rodziną. Nigdy głosu nie podniesie. Prośbą, groźbą -nic nie dziala. Tylko moje darcie zawsze słychać. :( Czy to ma jeszcze sens? Kiedyś byłam wesołą kobietą która wychodzila z zalozenia że kto chce znajdzie sposob na wszystko, miałam pełno energii. Teraz nie mam już siły na nic. Mam 29 lat a czuje się jak 60 :/ Pozdrawiam

[GosiaH]

Galaktoza, witaj na forum.
Jeśli, jak napisałaś, podczytujesz nas od jakiegoś czasu, zapewne zwróciłaś uwagę, że wszystkim nowym uczestnikom radzimy nie podawać danych, które mogłyby nas i nasze rodziny jednoznacznie zidentyfikować. To dla dobra rodzin (i nas, oczywiście).

Jak przeczytałam co napisałaś, to widzę, podobnie do ciebie, że od początku mieliście trudności. Wyczytuję też udział rodziców (obu stron - i twojej i męża) w waszym małżeństwie. Tak naprawdę, sami o sobie mało stanowicie.

Dla mnie, naturalnym jest, że jako żona, mama 2 dzieci, studentka, możesz być przemęczona i pomoc męża przydałaby się, jak najbardziej.
Nie wiem jak można by do męża trafić z taką prośbą.
Wiem, że ty bardzo, ale to bardzo, potrzebujesz wsparcia

Czy miałabyś możliwość podejść do naszego ogniska?
Może jest blisko ciebie (lista na stronie sychar.org/ogniska)
Tam dostałabyś wsparcie od osób, które być może, były (są?) w podobnej sytuacji.
Bardzo polecam

Pomodlę się za ciebie

Galaktoza, witaj na forum.
Jeśli, jak napisałaś, podczytujesz nas od jakiegoś czasu, zapewne zwróciłaś uwagę, że wszystkim nowym uczestnikom radzimy nie podawać danych, które mogłyby nas i nasze rodziny jednoznacznie zidentyfikować. To dla dobra rodzin (i nas, oczywiście).

Jak przeczytałam co napisałaś, to widzę, podobnie do ciebie, że od początku mieliście trudności. Wyczytuję też udział rodziców (obu stron - i twojej i męża) w waszym małżeństwie. Tak naprawdę, sami o sobie mało stanowicie.

Dla mnie, naturalnym jest, że jako żona, mama 2 dzieci, studentka, możesz być przemęczona i pomoc męża przydałaby się, jak najbardziej.
Nie wiem jak można by do męża trafić z taką prośbą.
Wiem, że ty bardzo, ale to bardzo, potrzebujesz wsparcia

Czy miałabyś możliwość podejść do naszego ogniska?
Może jest blisko ciebie (lista na stronie sychar.org/ogniska)
Tam dostałabyś wsparcie od osób, które być może, były (są?) w podobnej sytuacji.
Bardzo polecam

Pomodlę się za ciebie

[mare1966]

[Galaktoza]

Dziękuje za odpowiedzi :)

Jeśli chodzi o chrzest to rodzice chrzestni owszem są osobami wierzącymi. Tu jednak chodziło o kwestię przypisywania sobie prawa do współwychowania dziecka ( mówiąc po ludzku wtrącania się) gdzie moje zdanie zawsze jest poniżej ich. I to się niestety sprawdziło.
Podczas rozmów ja muszę mieć całą listę argumentów najlepiej popartych artykułami naukowymi (to nie żart....) żeby mieć cień szansy na przeforsowanie swojego zdania przeciw rodzinie męża.

Faktycznie nie potrafimy się dogadać. Nie potrafię do niego trafić. Pierwszy raz mam styczność z taką osobą. Wychodzę z założenia że każdy problem da się rozwiązać, tylko trzeba o tym mówić, znać stanowisko drugiej strony i wypracować wspólne rozwiązanie. Tak jak wspominałam o głupotach mozemy rozmawiać, gdy zaczynają się istotne tematy trafiają w próżnię. Jak trafić do osoby która ma to gdzieś? Która tylko spycha problemy pod dywan? O pomocy osób trzecich on nie chce słyszeć...

Jeszcze kwestia dotycząca pomocy w domu... Wiem, że mężczyźni twardo żyją dawnymi czasami więc spierać się tu nie będę Bardziej chodzi o wpływ na dzieci. Ostatnio po prośbie pomocy w czymś usłyszałam od syna "po co mam ci pomagać i cię słuchać skoro tata tego nie robi? " Zostawię to bez komentarza...

Dziękuje za odpowiedzi :)

Jeśli chodzi o chrzest to rodzice chrzestni owszem są osobami wierzącymi. Tu jednak chodziło o kwestię przypisywania sobie prawa do współwychowania dziecka ( mówiąc po ludzku wtrącania się) gdzie moje zdanie zawsze jest poniżej ich. I to się niestety sprawdziło.
Podczas rozmów ja muszę mieć całą listę argumentów najlepiej popartych artykułami naukowymi (to nie żart....) żeby mieć cień szansy na przeforsowanie swojego zdania przeciw rodzinie męża.

Faktycznie nie potrafimy się dogadać. Nie potrafię do niego trafić. Pierwszy raz mam styczność z taką osobą. Wychodzę z założenia że każdy problem da się rozwiązać, tylko trzeba o tym mówić, znać stanowisko drugiej strony i wypracować wspólne rozwiązanie. Tak jak wspominałam o głupotach mozemy rozmawiać, gdy zaczynają się istotne tematy trafiają w próżnię. Jak trafić do osoby która ma to gdzieś? Która tylko spycha problemy pod dywan? O pomocy osób trzecich on nie chce słyszeć...

Jeszcze kwestia dotycząca pomocy w domu... Wiem, że mężczyźni twardo żyją dawnymi czasami więc spierać się tu nie będę Bardziej chodzi o wpływ na dzieci. Ostatnio po prośbie pomocy w czymś usłyszałam od syna "po co mam ci pomagać i cię słuchać skoro tata tego nie robi? " Zostawię to bez komentarza...

[Mrówka]

[Galaktoza]

Przy pierwszym dziecku faktycznie poszłam na ugodę i pracowałam na 1\2 etatu. Chwilę przed drugą ciąża na szczęście dla męża zostałam bez pracy... Chciałam pracować bo nie lubię "żerować" na innych. Bałam się że za jakis czas zostanie mi wypomniane że tylko siedziałam w domu a mąż opłacał wszystko...

Czasem mam wrażenie, że jesteśmy że sobą tylko z ekonomicznego punktu widzenia: "taniej" jest mieć żonę niż płacić opiekunce, pani od sprzątania i gotowania...
Kontakt emocjonalny praktycznie u nas nie istnieje... Z jego strony nigdy nie słyszałam " co myślisz" , "dlaczego masz chandrę"... Nawet jak sama zacznę temat to kwituje: aha, ok.... typowa relacja pracodawca-pracownik ... bez emocji, suche fakty...
Twierdzi, że nie potrafi rozmawiać z kobietami... prosiłam o odrobinę empatii - uznał że nie potrafi wczuć się w drugą osobę....

Przy pierwszym dziecku faktycznie poszłam na ugodę i pracowałam na 1\2 etatu. Chwilę przed drugą ciąża na szczęście dla męża zostałam bez pracy... Chciałam pracować bo nie lubię "żerować" na innych. Bałam się że za jakis czas zostanie mi wypomniane że tylko siedziałam w domu a mąż opłacał wszystko...

Czasem mam wrażenie, że jesteśmy że sobą tylko z ekonomicznego punktu widzenia: "taniej" jest mieć żonę niż płacić opiekunce, pani od sprzątania i gotowania...
Kontakt emocjonalny praktycznie u nas nie istnieje... Z jego strony nigdy nie słyszałam " co myślisz" , "dlaczego masz chandrę"... Nawet jak sama zacznę temat to kwituje: aha, ok.... typowa relacja pracodawca-pracownik ... bez emocji, suche fakty...
Twierdzi, że nie potrafi rozmawiać z kobietami... prosiłam o odrobinę empatii - uznał że nie potrafi wczuć się w drugą osobę....

[mare1966]

Galaktoza ,
sprawdziłem sobie , bo dociekliwy jestem .

Ok , napisałem trochę "ostro" , ale przy takim stażu na forum
człowiek jak lekarz z długą praktyką .
Masz swoje racje , ale przytakiwanie "jaki ten mąż okropny"
uważam , że by nie pomogło na dłuższą metę .
Niestety pomieszkiwanie u którychkolwiek rodziców z reguły
nie wychodzi na dobre , w większości przypadków chyba .
Brak równowagi w "rodzinie" .
Mąż tego po prostu korzysta .
Prawdopodobne , że gdybyście mieszkali u twoich byłoby na odwrót .
Poniekąd sama już pryzwyczaiłaś męża do grania swojej roli .
Teraz trudno odkręcać .
Najwięcej argumentów mamy przed ślubem .
A zdaje się , że już wtedy on miał więcej do powiedzenia ,
a ty to przyjęłaś .
Tak się gra jak przeciwnik pozwala .
Tu musisz uznać swoją winę i udział .
Kobiety z reguły są bardziej emocjonalne ( w sensie uzewnętrzniania emocji ) ,
mężczyźni nie zawsze biorą to więc serio .

Jesteś bardzo pamiętliwa i skrupulatna .
(podałaś mnóstwo terminów , kiedy co i jak )
Naszą glebą jest rodzina w której dorastamy .
Czterolatek już wyciąga logiczne wnioski .
I staje po "lepszej , silniejszej" stronie .
Szkoda , że mąż nie chce skorzystać z cudzego wglądu w relację .
Jak widać nie na wszystkim się zna , bo np. remont jednak robił kto inny .
Może , na drukowane spojrzy , albo video obejrzy .
Pulikowski fajnie gada i śmiesznie do tego .
Polecam na Youtube np .

Dzisiejsi mężczyźni robią to czego nie robili ich ojcowie ,
a co ich dziadkom nawet by do głowy robić nie wpadło .
Więc tu akurat nie ma co narzekać .
Ja się raczej boję , że to idzie już za daleko .
Nie będę tu po raz nasty rozwijał tego "drażliwego" ( niektóre panie ) tematu .


Musisz chyba zacząć od siebie , zrozumienia sytuacji ,
a potem próby zmian małymi kroczkami .

Galaktoza ,
sprawdziłem sobie , bo dociekliwy jestem .

Ok , napisałem trochę "ostro" , ale przy takim stażu na forum
człowiek jak lekarz z długą praktyką .
Masz swoje racje , ale przytakiwanie "jaki ten mąż okropny"
uważam , że by nie pomogło na dłuższą metę .
Niestety pomieszkiwanie u którychkolwiek rodziców z reguły
nie wychodzi na dobre , w większości przypadków chyba .
Brak równowagi w "rodzinie" .
Mąż tego po prostu korzysta .
Prawdopodobne , że gdybyście mieszkali u twoich byłoby na odwrót .
Poniekąd sama już pryzwyczaiłaś męża do grania swojej roli .
Teraz trudno odkręcać .
Najwięcej argumentów mamy przed ślubem .
A zdaje się , że już wtedy on miał więcej do powiedzenia ,
a ty to przyjęłaś .
Tak się gra jak przeciwnik pozwala .
Tu musisz uznać swoją winę i udział .
Kobiety z reguły są bardziej emocjonalne ( w sensie uzewnętrzniania emocji ) ,
mężczyźni nie zawsze biorą to więc serio .

Jesteś bardzo pamiętliwa i skrupulatna .
(podałaś mnóstwo terminów , kiedy co i jak )
Naszą glebą jest rodzina w której dorastamy .
Czterolatek już wyciąga logiczne wnioski .
I staje po "lepszej , silniejszej" stronie .
Szkoda , że mąż nie chce skorzystać z cudzego wglądu w relację .
Jak widać nie na wszystkim się zna , bo np. remont jednak robił kto inny .
Może , na drukowane spojrzy , albo video obejrzy .
Pulikowski fajnie gada i śmiesznie do tego .
Polecam na Youtube np .

Dzisiejsi mężczyźni robią to czego nie robili ich ojcowie ,
a co ich dziadkom nawet by do głowy robić nie wpadło .
Więc tu akurat nie ma co narzekać .
Ja się raczej boję , że to idzie już za daleko .
Nie będę tu po raz nasty rozwijał tego "drażliwego" ( niektóre panie ) tematu .


Musisz chyba zacząć od siebie , zrozumienia sytuacji ,
a potem próby zmian małymi kroczkami .

[mare1966]

"Widzę" małe 5-20 tyś miasteczko .
No , ale może mi się wzrok pogorszył .

W kwestii pracy słówko .
Ja miałem to na myśli , że wychowywanie dzieci
jest najważniejszą pracą w rodzinie .
Ważniejszą niż budowanie kariery męża czy swojej .
To wielka odpowiedzialność i z tego chyba zdamy kiedyś sprawozdanie .
To dlatego uznałem rolę matki za duuużo ważniejszą niż aspiracje zawodowe .
Natomiast rozumiem te ciągoty do pracy zarobkowej , zwłaszcza w dzisiejszych czasach , zmianach , tempie życia itd.

"Widzę" małe 5-20 tyś miasteczko .
No , ale może mi się wzrok pogorszył .

W kwestii pracy słówko .
Ja miałem to na myśli , że wychowywanie dzieci
jest najważniejszą pracą w rodzinie .
Ważniejszą niż budowanie kariery męża czy swojej .
To wielka odpowiedzialność i z tego chyba zdamy kiedyś sprawozdanie .
To dlatego uznałem rolę matki za duuużo ważniejszą niż aspiracje zawodowe .
Natomiast rozumiem te ciągoty do pracy zarobkowej , zwłaszcza w dzisiejszych czasach , zmianach , tempie życia itd.

[kenya]

Witaj Galaktoza

Rozumiem Twoją frustrację a najbardziej tę wynikającą z niemożności podjęcia dialogu w celu ustalenia konsensusu, czy też kompromisu tak jak robią ludzie którym zależy na dobrej atmosferze oraz zaspokojeniu nie tylko swoich potrzeb ale także na równi ze swoimi potrzeb partnera.

Witaj Galaktoza

Rozumiem Twoją frustrację a najbardziej tę wynikającą z niemożności podjęcia dialogu w celu ustalenia konsensusu, czy też kompromisu tak jak robią ludzie którym zależy na dobrej atmosferze oraz zaspokojeniu nie tylko swoich potrzeb ale także na równi ze swoimi potrzeb partnera.

[Pavel]

Witaj Galaktoza,
Od dwoch dni probuje cos napisac, ale jakos mi nie wychodzilo ;) Teraz moze sie uda.

Witaj Galaktoza,
Od dwoch dni probuje cos napisac, ale jakos mi nie wychodzilo ;) Teraz moze sie uda.

[mare1966]

Jeszcze jedna ważna rzecz .


Wyobraź sobie dom , budynek jakiś , powiedzmy jednorodzinny .
Ty stoisz od ulicy , od frontu .
Możesz opisać jaki jest , ile ma okien , czy jest stary , jakie robi wrażenie na tobie .
Powiedzmy , że to twój dom .
Mogą cię denerwować w nim pewne rzeczy .
Czasem tak w życiu jest , że skupiamy się tak silnie na jednym
( zwykle na tym co nam brakuje ) ,
że nie dostrzegamy pozostałych elewacji .
A przecież ten sam dom zupełnie inaczej wygląda od ogrodu .
Te dobre rzeczy są dla nas oczywiste , choć wcale oczywistością nie są .

Twój maż nie pije , dla ciebie to oczywiste i nie problem , nie korzyść .
Zupełnie inaczej spojrzy na to żona pijącego faceta .


"Oddal" się więc nieco , wyjdź poza własne emocje
i spójrz z oddali , oglądając wszystkie elewacje , jak postronny obserwator .

nie macie póki co np. sytuacji jakiegoś ostrego kryzysu .
Mąż o rozwodzie nie wspomina .
Sytuacja materialna niezła itd.

I to potraktuj jako punkt startu .
Jasne , doskonale rozumiem braki tego związku ,
ale ideałów też nie ma .
Będzie tamto , to w innych dziedzinach będą problemy .

Raczej ewolucja niż rewolucja .
Zdobywaj wiedzę i zmieniaj siebie , swoje postrzeganie
bo to ma kluczowe znaczenie .
Przykład z pryszczem u nastolatki .
Dla niej to przecież koniec świata .
( chłopak ją na pewno rzuci )

Jeszcze jedna ważna rzecz .


Wyobraź sobie dom , budynek jakiś , powiedzmy jednorodzinny .
Ty stoisz od ulicy , od frontu .
Możesz opisać jaki jest , ile ma okien , czy jest stary , jakie robi wrażenie na tobie .
Powiedzmy , że to twój dom .
Mogą cię denerwować w nim pewne rzeczy .
Czasem tak w życiu jest , że skupiamy się tak silnie na jednym
( zwykle na tym co nam brakuje ) ,
że nie dostrzegamy pozostałych elewacji .
A przecież ten sam dom zupełnie inaczej wygląda od ogrodu .
Te dobre rzeczy są dla nas oczywiste , choć wcale oczywistością nie są .

Twój maż nie pije , dla ciebie to oczywiste i nie problem , nie korzyść .
Zupełnie inaczej spojrzy na to żona pijącego faceta .


"Oddal" się więc nieco , wyjdź poza własne emocje
i spójrz z oddali , oglądając wszystkie elewacje , jak postronny obserwator .

nie macie póki co np. sytuacji jakiegoś ostrego kryzysu .
Mąż o rozwodzie nie wspomina .
Sytuacja materialna niezła itd.

I to potraktuj jako punkt startu .
Jasne , doskonale rozumiem braki tego związku ,
ale ideałów też nie ma .
Będzie tamto , to w innych dziedzinach będą problemy .

Raczej ewolucja niż rewolucja .
Zdobywaj wiedzę i zmieniaj siebie , swoje postrzeganie
bo to ma kluczowe znaczenie .
Przykład z pryszczem u nastolatki .
Dla niej to przecież koniec świata .
( chłopak ją na pewno rzuci )

[Galaktoza]

Dziękuję za obiektywną ocenę sytuacji :) Przy okazji dowiem się czegoś o sobie :)
A teraz po kolei :)

Dziękuję za obiektywną ocenę sytuacji :) Przy okazji dowiem się czegoś o sobie :)
A teraz po kolei :)

[mare1966]