[edytka880]

Witam, nie mogę sobie już z tym wszystkim poradzić. Mam 28 lat, mamy 1,5 roczną córeczke i jestem w 7 miesiącu ciąży z drugim dzieckiem.
Mój mąż jak w temacie pije, pali, ogląda te świństwa, okłamuje mnie, trwoni pieniądze. Nie mogę już sobie w głowie z tym wszystkim poradzić. Szaleje i załamuję ręce najbardziej nad tymi filmami pornograficznymi bo czuje sie zdradzana, upokarzana. Do tego ten alkohol. Kazałam mu się wyprowadzić i nie mieszka z nami od 27 lipca, jest u swojej mamy, a ja próbuje jakoś żyć. Podałam mu namiary na poradnie leczenia uzależnień, nawet byłam z nim 8go sierpnia na pierwszym meetingu. Ponoć tydzień później był na drugim. Ale w piątek popłyną w rozmowie telefonicznej był kompletnie pijany. A dziś zobaczyłam że oglądał brutalne porno i mnie to tak strasznie boli. Jeszcze się wszystkiego wypiera, nawet przez telefon kłamał mi jak to on nie pije, jak odmawia, że nas kocha i chce do nas wrócić.
Po tych wszystkich przejściach i trzech pobytach w szpitalu z powodu zagrożenia utraty ciąży powiedziałam mu że póki nie poukłada sobie w głowie to nie ma co do nas wracać. Jak ja mam jeszcze do niego dotrzeć, jak mu pomóc. Dlaczego idzie w takim kierunku, dlaczego nie może zrezygnować z tych pornusów, z tego picia, o paleniu już nie wspomnę...
Nie wiem co mam jeszcze zrobić...
moje serce jest już tak poranione, nie wiem czy będę mogła mu zaufać.
Proszę o wsparcie i modlitwę

Witam, nie mogę sobie już z tym wszystkim poradzić. Mam 28 lat, mamy 1,5 roczną córeczke i jestem w 7 miesiącu ciąży z drugim dzieckiem.
Mój mąż jak w temacie pije, pali, ogląda te świństwa, okłamuje mnie, trwoni pieniądze. Nie mogę już sobie w głowie z tym wszystkim poradzić. Szaleje i załamuję ręce najbardziej nad tymi filmami pornograficznymi bo czuje sie zdradzana, upokarzana. Do tego ten alkohol. Kazałam mu się wyprowadzić i nie mieszka z nami od 27 lipca, jest u swojej mamy, a ja próbuje jakoś żyć. Podałam mu namiary na poradnie leczenia uzależnień, nawet byłam z nim 8go sierpnia na pierwszym meetingu. Ponoć tydzień później był na drugim. Ale w piątek popłyną w rozmowie telefonicznej był kompletnie pijany. A dziś zobaczyłam że oglądał brutalne porno i mnie to tak strasznie boli. Jeszcze się wszystkiego wypiera, nawet przez telefon kłamał mi jak to on nie pije, jak odmawia, że nas kocha i chce do nas wrócić.
Po tych wszystkich przejściach i trzech pobytach w szpitalu z powodu zagrożenia utraty ciąży powiedziałam mu że póki nie poukłada sobie w głowie to nie ma co do nas wracać. Jak ja mam jeszcze do niego dotrzeć, jak mu pomóc. Dlaczego idzie w takim kierunku, dlaczego nie może zrezygnować z tych pornusów, z tego picia, o paleniu już nie wspomnę...
Nie wiem co mam jeszcze zrobić...
moje serce jest już tak poranione, nie wiem czy będę mogła mu zaufać.
Proszę o wsparcie i modlitwę

[Nirwanna]

Witaj, Edytko u nas na forum,
Za chwilę sycharki na pewno sie odezwą i dadzą Ci wsparcie, ja tylko przypomnę Ci, że internet nie jest miejscem anonimowym, stąd warto zadbać o to, aby to co piszesz nie wskazywało wprost na Ciebie i Twoją rodzinę w realu, aby nie było łatwo Was rozpoznać.


Z tego co piszesz, udało Ci się postawić granice, i pokazać mężowi konsekwencje postępowania. Na ile mąż zechce skorzystać z tego, trudno powiedzieć. Na pewno do Ciebie należy utrzymanie tych granic i pokazywanie konsekwencji z miłością. Bardzo warto posłuchać rekolekcji dotyczących przysięgi małżeńskiej, są tu: www.sychar.org/przysiega ; zresztą na forum jest masa pomocnych materiałów, warto się przez nie przekopać.

Witaj, Edytko u nas na forum,
Za chwilę sycharki na pewno sie odezwą i dadzą Ci wsparcie, ja tylko przypomnę Ci, że internet nie jest miejscem anonimowym, stąd warto zadbać o to, aby to co piszesz nie wskazywało wprost na Ciebie i Twoją rodzinę w realu, aby nie było łatwo Was rozpoznać.


Z tego co piszesz, udało Ci się postawić granice, i pokazać mężowi konsekwencje postępowania. Na ile mąż zechce skorzystać z tego, trudno powiedzieć. Na pewno do Ciebie należy utrzymanie tych granic i pokazywanie konsekwencji z miłością. Bardzo warto posłuchać rekolekcji dotyczących przysięgi małżeńskiej, są tu: www.sychar.org/przysiega ; zresztą na forum jest masa pomocnych materiałów, warto się przez nie przekopać.

[Metanoja1]

Witaj,

Cytat:

moje serce jest już tak poranione, nie wiem czy będę mogła mu zaufać.

Edytko, nie zaprzątaj sobie teraz tym głowy. Ja też za grosz nie ufam mężowi, ale w wyniku procesu nawrócenia, które wciąż trwa, zrozumiałam, że relacje można tworzyć, odbudowywać nawet wtedy, gdy tego zaufania się już nie ma, w oparciu o nie zaufanie, a nadzieję chrześcijańską. Nie wiem, czy mnie zrozumiesz. Ja mam tak ustawiony tor.
Teraz się jednak tym nie zajmuj.

Bardzo dobre jest to, że postawiłaś granice i jesteś bezpieczna z dziećmi. To na pewno może ułatwić mężowi refleksję ku zastanowieniu się nad sobą. Należy pozwolić mu na tę samorefleksję a może nawet na dno, z którego się wreszcie odbije by zwrócić się o pomoc. Żadne moralizatorstwo tu nic nie pomoże. Dialog z alkoholikiem, który ma pijane myślenie nic na razie nie da, więc moim zdaniem jeśli odpuścisz sobie własne oczekiwania wobec męża na razie, to będziesz szczęśliwsza i z serca zejdzie ciężar pewien. Pozdrawiam.

Witaj,

Cytat:

moje serce jest już tak poranione, nie wiem czy będę mogła mu zaufać.

Edytko, nie zaprzątaj sobie teraz tym głowy. Ja też za grosz nie ufam mężowi, ale w wyniku procesu nawrócenia, które wciąż trwa, zrozumiałam, że relacje można tworzyć, odbudowywać nawet wtedy, gdy tego zaufania się już nie ma, w oparciu o nie zaufanie, a nadzieję chrześcijańską. Nie wiem, czy mnie zrozumiesz. Ja mam tak ustawiony tor.
Teraz się jednak tym nie zajmuj.

Bardzo dobre jest to, że postawiłaś granice i jesteś bezpieczna z dziećmi. To na pewno może ułatwić mężowi refleksję ku zastanowieniu się nad sobą. Należy pozwolić mu na tę samorefleksję a może nawet na dno, z którego się wreszcie odbije by zwrócić się o pomoc. Żadne moralizatorstwo tu nic nie pomoże. Dialog z alkoholikiem, który ma pijane myślenie nic na razie nie da, więc moim zdaniem jeśli odpuścisz sobie własne oczekiwania wobec męża na razie, to będziesz szczęśliwsza i z serca zejdzie ciężar pewien. Pozdrawiam.

[edytka880]

Dziś napisał że chce się zmienić i się stara cały czas ale jakby był przy nas byłoby mu łatwiej. Za każdym razem jak było między nami dobrze to na drugi dzień musiał wszystko zniszczyć sięgając po alkohol. To że poszedł raz czy dwa na spotkania grupy nie sprawi cudu i się zmieni. Ja dużo czytałam o chorobie alkoholowej między innymi pomogło mi to forum w postawieniu granic i się ich trzymania, dlatego on wie że póki z tym wszystkim nie zerwie nie ma dla niego miejsca. Nawet teraz jakbym chciała go przygarnąć to co? znów bym się martwiła czy nie będzie pił czy nie będzie chodził wiecznie obrażony i naburmuszony na cały świat. Bo przecież wszyscy są jego wrogami. Z moim tatą już od maja nie rozmawia bo to niby jego wina że on pije, bo się ciągle teściu mieszał i krytykował. Niestety moi rodzice widząc co on wyprawiał i jak mnie traktował nie mogli przechodzić koło tego obojętnie. Co do jego starania się wiem że być może sam miting raz w tygodniu bez jego ciągłej pracy nad sobą nic nie da. Poradziłam żeby zaczął chodzić do poradni, przecież tam są psycholodzy czy terapeuci od uzależnień i mają większą wiedzę teoretyczną na ten temat. Spotkania AA to wiedza praktyczna, wsparcie a on jak widać nie chce iść do specjalisty. Przeczytałam ostatnio książkę "Uczcie się kochać" pani Wandy Półtawskiej - dałam mu ją. Z tego co wiem nie sięgnął do niej bo on niczego nie czyta.... Przypomniałam mu o niej dziś. Tak bardzo bym chciała żeby choć parę stron przeczytał. Dużo tam jest napisane o jego problemie, o tym jak dbać o miłość i codziennie ją umacniać, jak wychowywać dzieci. Nie mówię on nie jest złym człowiekiem, tylko jego czyny są złe. Potrafi zajmować się córeczką, która tak bardzo jest za nim. Jest chłopakiem bardzo pracowitym. Wykonywanie ciężkiej pracy nie jest dla niego problemem, no chyba że fizycznym, ale co trzeba było zrobić zrobił. Najgorzej jak wychodził z domu tylko po to żeby coś robić a tak naprawdę chodziło o to żeby mieć spokój, wypić swoje i tyle, przyjść wieczorem, umyć się, zjeść i położyć się spać. Myślę że od dłuższego czasu nasza więź się poważnie rozluźniła. Powtarzałam że mi go brakuje, że chcę żeby spędzał z nami czas. Bo straconego czasu nie odzyska. Ale i to nie pomagało. 3 lata okłamywał mnie co do palenia papierosów, teraz robi to z pozostałymi sprawami. Nie wiem co teraz, czy rzeczywiście przyjąć go do domu, czy zostawić samemu sobie żeby w końcu zaczął myśleć.

Dziś napisał że chce się zmienić i się stara cały czas ale jakby był przy nas byłoby mu łatwiej. Za każdym razem jak było między nami dobrze to na drugi dzień musiał wszystko zniszczyć sięgając po alkohol. To że poszedł raz czy dwa na spotkania grupy nie sprawi cudu i się zmieni. Ja dużo czytałam o chorobie alkoholowej między innymi pomogło mi to forum w postawieniu granic i się ich trzymania, dlatego on wie że póki z tym wszystkim nie zerwie nie ma dla niego miejsca. Nawet teraz jakbym chciała go przygarnąć to co? znów bym się martwiła czy nie będzie pił czy nie będzie chodził wiecznie obrażony i naburmuszony na cały świat. Bo przecież wszyscy są jego wrogami. Z moim tatą już od maja nie rozmawia bo to niby jego wina że on pije, bo się ciągle teściu mieszał i krytykował. Niestety moi rodzice widząc co on wyprawiał i jak mnie traktował nie mogli przechodzić koło tego obojętnie. Co do jego starania się wiem że być może sam miting raz w tygodniu bez jego ciągłej pracy nad sobą nic nie da. Poradziłam żeby zaczął chodzić do poradni, przecież tam są psycholodzy czy terapeuci od uzależnień i mają większą wiedzę teoretyczną na ten temat. Spotkania AA to wiedza praktyczna, wsparcie a on jak widać nie chce iść do specjalisty. Przeczytałam ostatnio książkę "Uczcie się kochać" pani Wandy Półtawskiej - dałam mu ją. Z tego co wiem nie sięgnął do niej bo on niczego nie czyta.... Przypomniałam mu o niej dziś. Tak bardzo bym chciała żeby choć parę stron przeczytał. Dużo tam jest napisane o jego problemie, o tym jak dbać o miłość i codziennie ją umacniać, jak wychowywać dzieci. Nie mówię on nie jest złym człowiekiem, tylko jego czyny są złe. Potrafi zajmować się córeczką, która tak bardzo jest za nim. Jest chłopakiem bardzo pracowitym. Wykonywanie ciężkiej pracy nie jest dla niego problemem, no chyba że fizycznym, ale co trzeba było zrobić zrobił. Najgorzej jak wychodził z domu tylko po to żeby coś robić a tak naprawdę chodziło o to żeby mieć spokój, wypić swoje i tyle, przyjść wieczorem, umyć się, zjeść i położyć się spać. Myślę że od dłuższego czasu nasza więź się poważnie rozluźniła. Powtarzałam że mi go brakuje, że chcę żeby spędzał z nami czas. Bo straconego czasu nie odzyska. Ale i to nie pomagało. 3 lata okłamywał mnie co do palenia papierosów, teraz robi to z pozostałymi sprawami. Nie wiem co teraz, czy rzeczywiście przyjąć go do domu, czy zostawić samemu sobie żeby w końcu zaczął myśleć.

[Nirwanna]

Edytko, zajdź na miting Al-Anon, warto bardzo, ku własnego wzmocnieniu.

Edytko, zajdź na miting Al-Anon, warto bardzo, ku własnego wzmocnieniu.

[twardy]

[edytka880]

Postaram się iść na takie spotkanie w okolicy. Dziś już od 4 z kawałkiem nie śpię, bo myślę co jeszcze mogę zrobić. Skoro on chce być bliżej to może wynajął by pokój niedaleko. I zamiast kasę na dojazdy do pracy dawał by na mieszkanie. Miałby 10 razy bliżej do nas, ale bez komfortu w stylu: wyprane, ugotowane, żona na miejscu, dziecko kiedy chce. Musiałby wszystko sam robić i przede wszystkim myśleć o każdym dniu a nie że o większości spraw ja decydowałam.

Postaram się iść na takie spotkanie w okolicy. Dziś już od 4 z kawałkiem nie śpię, bo myślę co jeszcze mogę zrobić. Skoro on chce być bliżej to może wynajął by pokój niedaleko. I zamiast kasę na dojazdy do pracy dawał by na mieszkanie. Miałby 10 razy bliżej do nas, ale bez komfortu w stylu: wyprane, ugotowane, żona na miejscu, dziecko kiedy chce. Musiałby wszystko sam robić i przede wszystkim myśleć o każdym dniu a nie że o większości spraw ja decydowałam.

[edytka880]

[bosa]

[Mirakulum]

[Mirakulum]

Już postawiłaś dobre granice,

nie ustępuj ,

trzymaj się tych warunków które ustaliłaś

najpierw terapia męża i twoja potem dopiero można odbudowywać zaufanie

Już postawiłaś dobre granice,

nie ustępuj ,

trzymaj się tych warunków które ustaliłaś

najpierw terapia męża i twoja potem dopiero można odbudowywać zaufanie

[edytka880]

[tiliana]

Dobrze ci tu wszyscy piszą. Ale nie tylko mąż ma problemy - ty też.

Jak ktoś "siedzi w temacie", to od razu widać u ciebie zachowania typowe dla współuzależnienia...
Widać, że próbujesz wpłynąć na męża w każdy możliwy sposób. Ale prawda, to już zauważyłaś - jeśli on sam nie będzie chciał, nic to nie da.
Widać, że mu matkujesz, że myślisz za niego, jak to pisała bosa.
Ale ja widzę jeszcze jedno - chorą kontrolę. Sprawdzasz, jak on się czuje, czy pije, ile pije, itp. A ta kontrola niszczy ciebie.
Myślę, że mogłaby ci pomóc książka "Koniec współuzależnienia" Melody Beattie.

Inne, drobniejsze problemy, też widać, ale nie wszystko na raz. Na razie trzeba ci trochę czasu, dbania o siebie, skupienia na sobie i wszystkim, poza mężem, wiedzy fachowej.
Al-Anon to powinno być dobre miejsce dla ciebie. Trzymam kciuki za mityng.

Dobrze ci tu wszyscy piszą. Ale nie tylko mąż ma problemy - ty też.

Jak ktoś "siedzi w temacie", to od razu widać u ciebie zachowania typowe dla współuzależnienia...
Widać, że próbujesz wpłynąć na męża w każdy możliwy sposób. Ale prawda, to już zauważyłaś - jeśli on sam nie będzie chciał, nic to nie da.
Widać, że mu matkujesz, że myślisz za niego, jak to pisała bosa.
Ale ja widzę jeszcze jedno - chorą kontrolę. Sprawdzasz, jak on się czuje, czy pije, ile pije, itp. A ta kontrola niszczy ciebie.
Myślę, że mogłaby ci pomóc książka "Koniec współuzależnienia" Melody Beattie.

Inne, drobniejsze problemy, też widać, ale nie wszystko na raz. Na razie trzeba ci trochę czasu, dbania o siebie, skupienia na sobie i wszystkim, poza mężem, wiedzy fachowej.
Al-Anon to powinno być dobre miejsce dla ciebie. Trzymam kciuki za mityng.

[sakramentalna zona]