[twardy]

[Nancy]

Twardy, nie wściekłam się jakoś bardzo, choć weszłam na forum z zamiarem napisania czegoś innego:)

I tak napiszę, ale za chwilę.

Mój syn ma ogromny problem ze złością i gniewem, a ja czuję się wobec tego zupełnie bezradna, no bo co mogę powiedzieć, skoro sama mam z tym problem?

Syn słyszał wiele naszych kłótni, to fakt.

Od kilku tygodni/miesięcy jest o wiele lepiej. Jeśli kiedyś Pan Jezus uzdrowi całkiem nasze małżeństwo i po prostu przestaniemy walczyć w ten sposób, w jaki dawniej walczyliśmy, to ufam Mu, że uzdrowi też serce mojego dziecka.

Że może dla niego najważniejsze jest, by zobaczył, że zgoda jest możliwa.

Ostatnio widział jak się kłóciliśmy, ale widział też, że dziesięć minut później przepraszaliśmy się. Dawniej tego nie było w ogóle.

Żeby unikać obecności syna przy kłótniach, to teraz niemożliwe, bo po prostu jesteśmy ze sobą wszyscy niemal 24 godziny na dobę. Taki tymczasowy układ

Myślę jeszcze o Twoim pytaniu- jak to jest z moim egoizmem, bo muszę coś z siebie wyrzucić i nie zważam na dziecko- to fakt.

Mam wrażenie, że zawsze zalewała mnie fala emocji, której po prostu nie umiałam zatrzymać. Że te wszystkie słowa to były emocje. Dopiero dużo później dotarło do mnie, że emocje to biblijne ,,ciało" i że jest na nie sposób- zwyciężać ,,duchem".

Przede mną długa droga i modlę się o zmianę i siebie, i męża, i negatywnych wybuchów syna też. Co mogę zrobić innego?

I jeszcze jak napisałam, chciałam się podzielić wydarzeniem z dzisiaj. Od ponad miesiąca nie byliśmy na mszy, ale sprawdziwszy wcześniej w internecie, że jest msza popołudniowa w mieście, do którego lecieliśmy ( to wciąż nie ewidentne, bo jesteśmy w islamskim kraju), myślałam, że uda nam się zdążyć...

Udało się dotrzeć półtorej godziny po rozpoczęciu mszy. Znaleźliśmy kapliczkę ( w domu) i spotkaliśmy księdza, który jeszcze tam był.

Gdy jechałam na miejsce autobusem, wiedząc już, że nie zdążymy, przypomniałam sobie w myślach mszę, którą odprawił dawno temu ksiądz dla mnie i dwóch dziewczyn w mieszkaniu, bo spóźniłyśmy się na wszelkie możliwe msze. Wspomniałam myślą do Boga, że to byłoby cudownie, tak na moment, ale wiedziałam doskonale, że przecież sama o nic nie zapytam...

A dziś w psalmie:

,,Pan za mnie wszystkiego dokona"

To mi szczególnie utkwiło, nie wiedzieć czemu, gdy czytałam rano.

Kiedy weszliśmy do kościółka, ksiądz przywitał się z nami i może po pięciu minutach rozmowy rzekł:
,,Jeśli macie czas, to ja pójdę teraz szybko z komunią do chorych, a jak wrócę, to odprawię dla was drugą mszę"

Czujecie to? I spowiedź była, i msza, i mąż nie pije od kilku dni, i Chwała Panu!

Twardy- gdybyś miał jeszcze jakieś pytania, to pytaj koniecznie, bo czasem mijam się z odpowiedziami, więc i tym razem nie wiem czy w ogóle Ci odpowiedziałam.

Ale na pewno nie kocham syna tak jak powinnam. I na pewno bywa, że moje potrzeby są na pierwszym miejscu względem jego. Ale z synem też mam wiele pięknych historii działania Pana Boga .

Twardy, nie wściekłam się jakoś bardzo, choć weszłam na forum z zamiarem napisania czegoś innego:)

I tak napiszę, ale za chwilę.

Mój syn ma ogromny problem ze złością i gniewem, a ja czuję się wobec tego zupełnie bezradna, no bo co mogę powiedzieć, skoro sama mam z tym problem?

Syn słyszał wiele naszych kłótni, to fakt.

Od kilku tygodni/miesięcy jest o wiele lepiej. Jeśli kiedyś Pan Jezus uzdrowi całkiem nasze małżeństwo i po prostu przestaniemy walczyć w ten sposób, w jaki dawniej walczyliśmy, to ufam Mu, że uzdrowi też serce mojego dziecka.

Że może dla niego najważniejsze jest, by zobaczył, że zgoda jest możliwa.

Ostatnio widział jak się kłóciliśmy, ale widział też, że dziesięć minut później przepraszaliśmy się. Dawniej tego nie było w ogóle.

Żeby unikać obecności syna przy kłótniach, to teraz niemożliwe, bo po prostu jesteśmy ze sobą wszyscy niemal 24 godziny na dobę. Taki tymczasowy układ

Myślę jeszcze o Twoim pytaniu- jak to jest z moim egoizmem, bo muszę coś z siebie wyrzucić i nie zważam na dziecko- to fakt.

Mam wrażenie, że zawsze zalewała mnie fala emocji, której po prostu nie umiałam zatrzymać. Że te wszystkie słowa to były emocje. Dopiero dużo później dotarło do mnie, że emocje to biblijne ,,ciało" i że jest na nie sposób- zwyciężać ,,duchem".

Przede mną długa droga i modlę się o zmianę i siebie, i męża, i negatywnych wybuchów syna też. Co mogę zrobić innego?

I jeszcze jak napisałam, chciałam się podzielić wydarzeniem z dzisiaj. Od ponad miesiąca nie byliśmy na mszy, ale sprawdziwszy wcześniej w internecie, że jest msza popołudniowa w mieście, do którego lecieliśmy ( to wciąż nie ewidentne, bo jesteśmy w islamskim kraju), myślałam, że uda nam się zdążyć...

Udało się dotrzeć półtorej godziny po rozpoczęciu mszy. Znaleźliśmy kapliczkę ( w domu) i spotkaliśmy księdza, który jeszcze tam był.

Gdy jechałam na miejsce autobusem, wiedząc już, że nie zdążymy, przypomniałam sobie w myślach mszę, którą odprawił dawno temu ksiądz dla mnie i dwóch dziewczyn w mieszkaniu, bo spóźniłyśmy się na wszelkie możliwe msze. Wspomniałam myślą do Boga, że to byłoby cudownie, tak na moment, ale wiedziałam doskonale, że przecież sama o nic nie zapytam...

A dziś w psalmie:

,,Pan za mnie wszystkiego dokona"

To mi szczególnie utkwiło, nie wiedzieć czemu, gdy czytałam rano.

Kiedy weszliśmy do kościółka, ksiądz przywitał się z nami i może po pięciu minutach rozmowy rzekł:
,,Jeśli macie czas, to ja pójdę teraz szybko z komunią do chorych, a jak wrócę, to odprawię dla was drugą mszę"

Czujecie to? I spowiedź była, i msza, i mąż nie pije od kilku dni, i Chwała Panu!

Twardy- gdybyś miał jeszcze jakieś pytania, to pytaj koniecznie, bo czasem mijam się z odpowiedziami, więc i tym razem nie wiem czy w ogóle Ci odpowiedziałam.

Ale na pewno nie kocham syna tak jak powinnam. I na pewno bywa, że moje potrzeby są na pierwszym miejscu względem jego. Ale z synem też mam wiele pięknych historii działania Pana Boga .

[Jacek-sychar]

Nancy

Pytanie Twardego (ja tak to rozumiem) dotyczyło tego, czy zdajesz sobie sprawę, jak nasze zachowanie wpływa na nasze dzieci. One mimowolnie przejmują wiele naszych zachowań. Ja sam widziałem czasami w swoich dzieciach swoje wcześniejsze zachowania i słowa. Oczywiście one buntowały się, ale jednak dzieciństwo "wdrukowalo" im w głowę pewne wzorce zachowań. Dlatego jeżeli kochamy swoje dzieci, to powinniśmy tak się zachowywać, jak chcielibyśmy, żeby one za jakiś czas się w danych sytuacjach zachowali.

Nancy

Pytanie Twardego (ja tak to rozumiem) dotyczyło tego, czy zdajesz sobie sprawę, jak nasze zachowanie wpływa na nasze dzieci. One mimowolnie przejmują wiele naszych zachowań. Ja sam widziałem czasami w swoich dzieciach swoje wcześniejsze zachowania i słowa. Oczywiście one buntowały się, ale jednak dzieciństwo "wdrukowalo" im w głowę pewne wzorce zachowań. Dlatego jeżeli kochamy swoje dzieci, to powinniśmy tak się zachowywać, jak chcielibyśmy, żeby one za jakiś czas się w danych sytuacjach zachowali.

[Nancy]

Jacku, oczywiście, że zdaję sobie z tego sprawę.

Tu krótki acz wstrząsający film w temacie (dostałam go tu w linkach kiedyś):

https://www.youtube.com/watch?v=KHi2dxSf9

Poza tym...jestem pedagogiem, więc też sporo się dowiedziałam o tym podczas studiów.

I sama kopiuję wiele zachowań moich rodziców względem mnie, kiedy byłam dzieckiem. Niekoniecznie tych dobrych. Mój mąż pewnie też.

No i dalej to nie wiem co napisać, bo to, że coś wiem teoretycznie, na niewiele się zdaje w praktyce.

No jasne, że chciałabym być spokojna. Umieć sobie radzić z tym wszystkim. Ale nie jestem.

Jacku, oczywiście, że zdaję sobie z tego sprawę.

Tu krótki acz wstrząsający film w temacie (dostałam go tu w linkach kiedyś):

https://www.youtube.com/watch?v=KHi2dxSf9

Poza tym...jestem pedagogiem, więc też sporo się dowiedziałam o tym podczas studiów.

I sama kopiuję wiele zachowań moich rodziców względem mnie, kiedy byłam dzieckiem. Niekoniecznie tych dobrych. Mój mąż pewnie też.

No i dalej to nie wiem co napisać, bo to, że coś wiem teoretycznie, na niewiele się zdaje w praktyce.

No jasne, że chciałabym być spokojna. Umieć sobie radzić z tym wszystkim. Ale nie jestem.

[Jacek-sychar]

Nancy

Link, który podałaś prowadzi do filmu, którego nie ma.

Nancy

Link, który podałaś prowadzi do filmu, którego nie ma.

[Nancy]

https://www.youtube.com/watch?v=KHi2dxSf9hw

Przepraszam, zjadło mi literki z końca linka

Teraz już powinien działać.

Niniejszym (bo chwilę pomyślałam) obiecuję, że za każdym razem jak przyjdzie mi ochota naubliżać mężowi, to popatrzę najpierw na syna i o nim pomyślę.

Pomóż mi w tym Boże!

https://www.youtube.com/watch?v=KHi2dxSf9hw

Przepraszam, zjadło mi literki z końca linka

Teraz już powinien działać.

Niniejszym (bo chwilę pomyślałam) obiecuję, że za każdym razem jak przyjdzie mi ochota naubliżać mężowi, to popatrzę najpierw na syna i o nim pomyślę.

Pomóż mi w tym Boże!

[Jacek-sychar]

[twardy]

[Nancy]

[twardy]

[Nancy]

Pomyślę nad programem, choć nie mam możliwości codziennego dostępu do internetu póki co. No a stacjonarnie też nie wiem gdzie będę mieszkać w ciągu najbliższego pół roku

Dziękuje za odpowiedź.

Pomyślę nad programem, choć nie mam możliwości codziennego dostępu do internetu póki co. No a stacjonarnie też nie wiem gdzie będę mieszkać w ciągu najbliższego pół roku

Dziękuje za odpowiedź.

[tiliana]

Nancy, ode mnie parę takich myśli i uwag...

Znów - jesteś zaborcza... Wygląda na to, ze ciągle próbujesz ugrać coś da siebie, nawet w sytuacjach, kiedy mąż JUŻ próbuje coś dla ciebie zrobić. Mąż poprosił o wsparcie w abstynencji.... Jak myślisz, DLA KOGO on chce to zrobić? Czyżby tylko dla siebie? A ty, w tej sytuacji, kiedy powinnaś takiej prośby wyczekiwać - a raczej takiej jego decyzji - jak manny z nieba, próbujesz ugrać coś DLA SIEBIE? No, to jest dopiero egoizm...

Już pomijam zupełnie, że może niekoniecznie do ciebie powinien mąż się z tą prośbą zwracać, ani jak na takie jego prośby odpowiadać - bo nawet najszczersza obietnica wsparcia akurat od ciebie, może nie być najlepszym wyjściem z sytuacji. No, ale o tym, to może ci na Al-Anon powiedzą...

Za to masz ode mnie kolejne zadanie domowe - zastanów się, DLACZEGO tak bardzo próbowałaś coś jeszcze dla siebie z tej sytuacji wyciągnąć. Nie dam ci tu odpowiedzi. Wiem, jaka by była u mnie w podobnej sytuacji - jak mąż nie zaspokajał praktycznie żadnych moich potrzeb - emocjonalnych, fizycznych, no, zupełnie nic, z której strony by nie spojrzeć - to wtedy próbowałam mu każdy okruszek dbania o mnie wyrwać. Ale u ciebie może to być co innego - nie wiem. Sama musisz sobie odpowiedzieć.

Oki, druga sprawa - "W głowie sie nie mieści".
Obejrzyj drugi raz. Fakt, głównymi bohaterkami są radość i smutek.... ale tobie przyda się poświęcić trochę więcej uwagi pozostałym emocjom. A szczególnie złość - jak widać po ostatnich wpisach - powinna być twoim języczkiem uwagi.

Troche sie nie zgodzę z twardym:

Nancy, ode mnie parę takich myśli i uwag...

Znów - jesteś zaborcza... Wygląda na to, ze ciągle próbujesz ugrać coś da siebie, nawet w sytuacjach, kiedy mąż JUŻ próbuje coś dla ciebie zrobić. Mąż poprosił o wsparcie w abstynencji.... Jak myślisz, DLA KOGO on chce to zrobić? Czyżby tylko dla siebie? A ty, w tej sytuacji, kiedy powinnaś takiej prośby wyczekiwać - a raczej takiej jego decyzji - jak manny z nieba, próbujesz ugrać coś DLA SIEBIE? No, to jest dopiero egoizm...

Już pomijam zupełnie, że może niekoniecznie do ciebie powinien mąż się z tą prośbą zwracać, ani jak na takie jego prośby odpowiadać - bo nawet najszczersza obietnica wsparcia akurat od ciebie, może nie być najlepszym wyjściem z sytuacji. No, ale o tym, to może ci na Al-Anon powiedzą...

Za to masz ode mnie kolejne zadanie domowe - zastanów się, DLACZEGO tak bardzo próbowałaś coś jeszcze dla siebie z tej sytuacji wyciągnąć. Nie dam ci tu odpowiedzi. Wiem, jaka by była u mnie w podobnej sytuacji - jak mąż nie zaspokajał praktycznie żadnych moich potrzeb - emocjonalnych, fizycznych, no, zupełnie nic, z której strony by nie spojrzeć - to wtedy próbowałam mu każdy okruszek dbania o mnie wyrwać. Ale u ciebie może to być co innego - nie wiem. Sama musisz sobie odpowiedzieć.

Oki, druga sprawa - "W głowie sie nie mieści".
Obejrzyj drugi raz. Fakt, głównymi bohaterkami są radość i smutek.... ale tobie przyda się poświęcić trochę więcej uwagi pozostałym emocjom. A szczególnie złość - jak widać po ostatnich wpisach - powinna być twoim języczkiem uwagi.

Troche sie nie zgodzę z twardym:

[twardy]

[Nancy]