[Jacek-sychar]

Michale

Daj sobie i żonie czas. Proces przebaczenia jest procesem długotrwałym.
Żona popełniła błędy, ale może teraz będzie wiedziało, co może stracić.

Polecałem tutaj książki o przebaczeniu. Teraz polecę tylko dwie, bo są łatwiej dostępne:
o. Józef Augustyn, O krzywdzie, przebaczeniu i spowiedzi. Poradnik. Wydawnictwo M.
o. Józef Augustyn, BÓL KRZYWDY, RADOŚĆ PRZEBACZENIA

Michale

Daj sobie i żonie czas. Proces przebaczenia jest procesem długotrwałym.
Żona popełniła błędy, ale może teraz będzie wiedziało, co może stracić.

Polecałem tutaj książki o przebaczeniu. Teraz polecę tylko dwie, bo są łatwiej dostępne:
o. Józef Augustyn, O krzywdzie, przebaczeniu i spowiedzi. Poradnik. Wydawnictwo M.
o. Józef Augustyn, BÓL KRZYWDY, RADOŚĆ PRZEBACZENIA

[tiliana]

A może warto jednak zaryzykować i dać szansę - zarówno jej, jak i sobie? Możliwe, że ona jest już trochę inną osobą - nie warto tego sprawdzić?

Zaufanie to zawsze ryzyko. Ale też i decyzja. To nie zawsze coś, co jest w nas z automatu - możesz zadecydować, ze ryzyko podejmujesz.

Gorzej z brakiem szacunku do żony. I tu jest dla ciebie pole do pracy nad SOBĄ.

A może warto jednak zaryzykować i dać szansę - zarówno jej, jak i sobie? Możliwe, że ona jest już trochę inną osobą - nie warto tego sprawdzić?

Zaufanie to zawsze ryzyko. Ale też i decyzja. To nie zawsze coś, co jest w nas z automatu - możesz zadecydować, ze ryzyko podejmujesz.

Gorzej z brakiem szacunku do żony. I tu jest dla ciebie pole do pracy nad SOBĄ.

[GregAN]

[GregAN]

[utka2]

[Pavel]

[Pavel]

[tiliana]

[renta11]

Michale

Trudną masz sytuację.
Brak szacunku to ogromna przeszkoda, czasami nie do przejścia. Masz prawo do dokonania każdego wyboru. W przypadku negatywnego wyboru KK przewiduje separację.

Myślę, że bardzo ważny, szczególnie wraz z upływającym czasem, jest sposób porzucenia. Czy dokonał się z poszanowaniem współmałżonka. Im gorsze zachowanie, tym mniej szacunku, tym trudniej o wybaczenie, a szczególnie pojednanie. Wydaje mi się, że mniej ważne jest, czy się kocha jeszcze. Ważniejsze, czy się szanuje współmałżonka. Jeżeli tego nie ma, to trochę patowa sytuacja. Na dzisiaj.

Nie przekonują mnie wypowiedzi, że wszyscy jesteśmy grzesznikami, nie wolno się porównywać. Pitu, pitu. Porównujemy się, oceniamy i tyle. W każdym razie ja tak mam i nie czuję się przez to gorsza. Nie lubię manipulowania, takiego namawiania do jedynie słusznej linii partii. Małżeństwo nie jest najważniejszą rzeczą w życiu, ani to czy kocham romantycznie, czy też nie.

Więc Michale nie namawiam Cię do niczego. Masz wolny wybór. Nic nie musisz, nic nie powinieneś udowadniać ani sobie, ani nikomu innemu.

Zrób krok do tyłu.
Porzucenie, takie traumy, do okazja do tego, aby przyjrzeć się swojemu życiu, sobie. Uporządkować siebie, ponaprawiać, pobyć samemu, nauczyć się życia w pojedynkę, zaspokajania swoich potrzeb. Na to potrzeba czasu, dużo czasu.
Więc daj sobie ten czas.
Nie spiesz się.
Otwórz dłoń, DAJ SOBIE WOLNOŚĆ, także wolność wyboru. Nic nie musisz, wszystko możesz.
Pomodlę się o rozeznanie dla Ciebie. Fajny facet jesteś.

Michale

Trudną masz sytuację.
Brak szacunku to ogromna przeszkoda, czasami nie do przejścia. Masz prawo do dokonania każdego wyboru. W przypadku negatywnego wyboru KK przewiduje separację.

Myślę, że bardzo ważny, szczególnie wraz z upływającym czasem, jest sposób porzucenia. Czy dokonał się z poszanowaniem współmałżonka. Im gorsze zachowanie, tym mniej szacunku, tym trudniej o wybaczenie, a szczególnie pojednanie. Wydaje mi się, że mniej ważne jest, czy się kocha jeszcze. Ważniejsze, czy się szanuje współmałżonka. Jeżeli tego nie ma, to trochę patowa sytuacja. Na dzisiaj.

Nie przekonują mnie wypowiedzi, że wszyscy jesteśmy grzesznikami, nie wolno się porównywać. Pitu, pitu. Porównujemy się, oceniamy i tyle. W każdym razie ja tak mam i nie czuję się przez to gorsza. Nie lubię manipulowania, takiego namawiania do jedynie słusznej linii partii. Małżeństwo nie jest najważniejszą rzeczą w życiu, ani to czy kocham romantycznie, czy też nie.

Więc Michale nie namawiam Cię do niczego. Masz wolny wybór. Nic nie musisz, nic nie powinieneś udowadniać ani sobie, ani nikomu innemu.

Zrób krok do tyłu.
Porzucenie, takie traumy, do okazja do tego, aby przyjrzeć się swojemu życiu, sobie. Uporządkować siebie, ponaprawiać, pobyć samemu, nauczyć się życia w pojedynkę, zaspokajania swoich potrzeb. Na to potrzeba czasu, dużo czasu.
Więc daj sobie ten czas.
Nie spiesz się.
Otwórz dłoń, DAJ SOBIE WOLNOŚĆ, także wolność wyboru. Nic nie musisz, wszystko możesz.
Pomodlę się o rozeznanie dla Ciebie. Fajny facet jesteś.

[takise]

Michał - możemy strzelać - sam napisałeś że Kowalski rozbił już niejedną rodzinę, a twoja żona nagle wraca. Możemy obstawiać i raczej trafnie, że Kowalski zaczął się nudzić monotonią i prozą życia. Kobieta i dziecko w domu, a na horyzoncie już kolejne. Więc twoja żona wraca do ciebie, jak do bezpiecznej przystani bo wie, że ją przyjmiesz, aż do kolejnego jej wyskoku. Rozumiem bardzo dobrze co napisałeś w ostatnich słowach i podjąłbym taką samą decyzję jak ty

Michał - możemy strzelać - sam napisałeś że Kowalski rozbił już niejedną rodzinę, a twoja żona nagle wraca. Możemy obstawiać i raczej trafnie, że Kowalski zaczął się nudzić monotonią i prozą życia. Kobieta i dziecko w domu, a na horyzoncie już kolejne. Więc twoja żona wraca do ciebie, jak do bezpiecznej przystani bo wie, że ją przyjmiesz, aż do kolejnego jej wyskoku. Rozumiem bardzo dobrze co napisałeś w ostatnich słowach i podjąłbym taką samą decyzję jak ty

[IS7]

Witaj Michale.

Przeżywam coś podobnego. Co prawda moja małżonka nie chce do mnie wrócić ale sam zaczynam sobie zdawać sprawę, że chyba ja już nawet bym nie chciał za bardzo, żeby wróciła. Mam na myśli, że nie chciałbym być postawiony przed takim wyborem jak Ty.

Jak popatrzę do tyłu widzę u siebie podobne sytuacje, które Ty miałeś: rozpacz, załamanie, brak chęci do życia, nie wyobrażanie sobie życia bez niej, myślenie o "nich" itp. Tak bardzo się modliłem żeby wróciła, żeby to się nie rozpadło.

Teraz (zaraz będzie ponad rok od tego jak moja poszła w długą) zdałem sobie sprawę tak jak Ty, że raczej już nie chce jej powrotu. I nie z powodu, że tak jak niektórzy tu piszą "męskiej dumy" - nie. Nie wyobrażam sobie życia z osobą która zrobiła ze mną coś takiego, ciągle z tyłu głowy miałbym świadomość, że mam (ja to nazywam) żonę z odzysku.

Wielu na forum, chciało by być w Twojej sytuacji i Ci zazdrości bo uważa, że od razu z otwartymi ramionami by przyjęli współmałżonka. Wpadli by sobie w ramiona i gitara. Ja też jak kiedyś czytałem świadectwa płakałem i prosiłem aby mi się spełniło.

Po co to piszę? Nie podam Ci odpowiedzi jak masz postąpić. Jesteś w tak dobrej sytuacji, że jakiego wyboru nie dokonasz to wybierzesz dobrze - tak myślę. Możesz przyjąć żonę zaczął układać od nowa małżeństwo, ale równie dobrze możesz żyć sam. Ważne abyś dokonał wyboru według swojego serca. To oczywiste że masz "wstręt" do żony. Nie podejmuj decyzji od razu. Może daj sobie i jej czas. Może oddaj to Bogu. Widzisz, jak przestałeś rozpaczać i się poukładałeś żona sama zapukała do Ciebie. Teraz odpowiedz na pytanie: "co zrobić?" też może przyjść "z góry".

Życzę powodzenia, co byś nie wybrał.

Witaj Michale.

Przeżywam coś podobnego. Co prawda moja małżonka nie chce do mnie wrócić ale sam zaczynam sobie zdawać sprawę, że chyba ja już nawet bym nie chciał za bardzo, żeby wróciła. Mam na myśli, że nie chciałbym być postawiony przed takim wyborem jak Ty.

Jak popatrzę do tyłu widzę u siebie podobne sytuacje, które Ty miałeś: rozpacz, załamanie, brak chęci do życia, nie wyobrażanie sobie życia bez niej, myślenie o "nich" itp. Tak bardzo się modliłem żeby wróciła, żeby to się nie rozpadło.

Teraz (zaraz będzie ponad rok od tego jak moja poszła w długą) zdałem sobie sprawę tak jak Ty, że raczej już nie chce jej powrotu. I nie z powodu, że tak jak niektórzy tu piszą "męskiej dumy" - nie. Nie wyobrażam sobie życia z osobą która zrobiła ze mną coś takiego, ciągle z tyłu głowy miałbym świadomość, że mam (ja to nazywam) żonę z odzysku.

Wielu na forum, chciało by być w Twojej sytuacji i Ci zazdrości bo uważa, że od razu z otwartymi ramionami by przyjęli współmałżonka. Wpadli by sobie w ramiona i gitara. Ja też jak kiedyś czytałem świadectwa płakałem i prosiłem aby mi się spełniło.

Po co to piszę? Nie podam Ci odpowiedzi jak masz postąpić. Jesteś w tak dobrej sytuacji, że jakiego wyboru nie dokonasz to wybierzesz dobrze - tak myślę. Możesz przyjąć żonę zaczął układać od nowa małżeństwo, ale równie dobrze możesz żyć sam. Ważne abyś dokonał wyboru według swojego serca. To oczywiste że masz "wstręt" do żony. Nie podejmuj decyzji od razu. Może daj sobie i jej czas. Może oddaj to Bogu. Widzisz, jak przestałeś rozpaczać i się poukładałeś żona sama zapukała do Ciebie. Teraz odpowiedz na pytanie: "co zrobić?" też może przyjść "z góry".

Życzę powodzenia, co byś nie wybrał.

[lustro]

Michał

Pamiętam Ciebie od początku twoich wpisow na forum.
Rozwój wydarzeń...twoje załamanie...wiele tego było.

Po ludzku rozumiem Ciebie dobrze. Można nie chcieć, ba - nie potrafić, być z taką żoną.
Ale...
Czy nie odwoływałeś sie do Boskiej interwencji?
Czy nie prosiłeś o cud? O powrót?O ratowanie twojego małżeństwa?
Zastanów się tak sam ze sobą, czy przypadkiem nie dostajesz teraz tego, o co tak bardzo prosiłeś Boga?

A że to, o co prosiłeś, okazuje się być trudne, po ludzku prawie niemożliwe...
A czy nie prosiłeś właśnie o rzeczy po ludzku prawie niemożliwe?


I teraz jest taki dylemat, przynajmniej ja tak miewam. Staniesz przez Bożym Obliczem u kresu swojej drogi a ON zapyta - co zrobiłeś z moimi darami?
Czy nie o takie dary prosiłeś?
A co z krzyżem?
I czy Ty uważasz, że dary mają być dokładnie takie i dokładnie w tym momencie, jak Ty chcesz?

Nie powiem Ci, co powinieneś zrobić. Rozważysz to sam w sobie.
Ale powiem Ci - nie marnuj darów.

Michał

Pamiętam Ciebie od początku twoich wpisow na forum.
Rozwój wydarzeń...twoje załamanie...wiele tego było.

Po ludzku rozumiem Ciebie dobrze. Można nie chcieć, ba - nie potrafić, być z taką żoną.
Ale...
Czy nie odwoływałeś sie do Boskiej interwencji?
Czy nie prosiłeś o cud? O powrót?O ratowanie twojego małżeństwa?
Zastanów się tak sam ze sobą, czy przypadkiem nie dostajesz teraz tego, o co tak bardzo prosiłeś Boga?

A że to, o co prosiłeś, okazuje się być trudne, po ludzku prawie niemożliwe...
A czy nie prosiłeś właśnie o rzeczy po ludzku prawie niemożliwe?


I teraz jest taki dylemat, przynajmniej ja tak miewam. Staniesz przez Bożym Obliczem u kresu swojej drogi a ON zapyta - co zrobiłeś z moimi darami?
Czy nie o takie dary prosiłeś?
A co z krzyżem?
I czy Ty uważasz, że dary mają być dokładnie takie i dokładnie w tym momencie, jak Ty chcesz?

Nie powiem Ci, co powinieneś zrobić. Rozważysz to sam w sobie.
Ale powiem Ci - nie marnuj darów.

[pachura]

[lustro]