[grzegorz_]

I wszystko szczęśliwie się skończyło, choć chyba nie dla wszystkich.
Trochę trupów po drodze zostało, ale najważniejszę, że sakramentalne małżeństwo
zostało uratowane

I wszystko szczęśliwie się skończyło, choć chyba nie dla wszystkich.
Trochę trupów po drodze zostało, ale najważniejszę, że sakramentalne małżeństwo
zostało uratowane

[zenia1780]

Wiesz grzegorzu_, cieszę sie bardzo, ze jesteś tu z nami. Szczerze wierze, że to Bóg Cię tutaj trzyma, i ze ma ku temu powód.
Pozostajesz w moich modlitwach.

24 Niech cię Pan błogosławi i strzeże. 25 Niech Pan rozpromieni oblicze swe nad tobą, niech cię obdarzy swą łaską. 26 Niech zwróci ku tobie oblicze swoje i niech cię obdarzy pokojem.
(Lb 6, 24-26)

Wiesz grzegorzu_, cieszę sie bardzo, ze jesteś tu z nami. Szczerze wierze, że to Bóg Cię tutaj trzyma, i ze ma ku temu powód.
Pozostajesz w moich modlitwach.

24 Niech cię Pan błogosławi i strzeże. 25 Niech Pan rozpromieni oblicze swe nad tobą, niech cię obdarzy swą łaską. 26 Niech zwróci ku tobie oblicze swoje i niech cię obdarzy pokojem.
(Lb 6, 24-26)

[grzegorz_]

Zenia
tak szczerze...czy uwazasz ze to z kims ma sie 3 dzieci
a potem bez wzgledu na dobro dzieci wraca sie do 1 meza
bo ten drugi nie taki fajny jak 1....
To powod do chwaly?

Zenia
tak szczerze...czy uwazasz ze to z kims ma sie 3 dzieci
a potem bez wzgledu na dobro dzieci wraca sie do 1 meza
bo ten drugi nie taki fajny jak 1....
To powod do chwaly?

[DHL1]

[zenia1780]

Po wypowiedzi Norberta nic dodawać nie muszę.

Po wypowiedzi Norberta nic dodawać nie muszę.

[DHL1]

[grzegorz_]

"I zaczęły dziać się cuda! Partnerka mojego męża wyjechała na tygodniowe wakacje z dzieckiem i w tym czasie zaczęliśmy się widywać codziennie, długo rozmawiać, przytulać się, wreszcie całować."

A to też uważacie za cud ?
może cud uczciwości ?
No chyba że katolicka uczciwość tak ma wyglądać ?

"I zaczęły dziać się cuda! Partnerka mojego męża wyjechała na tygodniowe wakacje z dzieckiem i w tym czasie zaczęliśmy się widywać codziennie, długo rozmawiać, przytulać się, wreszcie całować."

A to też uważacie za cud ?
może cud uczciwości ?
No chyba że katolicka uczciwość tak ma wyglądać ?

[DHL1]

A gdzie i kiedy są drogowskazy ?
choćby w tej piosence jaką lubi słuchać moja zona.

http://www.youtube.com/watch?v=UmJKQ50LrXQ

mnie natomiast ona dziś gra na nerwach i nie dlatego bo pusta lub beznadziejna....
tylko dlatego że jak kiedyś pierwszy raz ja wysłuchałem w radio to zrozumiałem czemu jest pewnym drogowskazem.
Ale ktoś inny swym postepowaniem swobodnie kopał sens takich drogowskazów,na tyle skutecznie-że teraz zasłaniam przed nimi oczy.

pozdrawiam

A gdzie i kiedy są drogowskazy ?
choćby w tej piosence jaką lubi słuchać moja zona.

http://www.youtube.com/watch?v=UmJKQ50LrXQ

mnie natomiast ona dziś gra na nerwach i nie dlatego bo pusta lub beznadziejna....
tylko dlatego że jak kiedyś pierwszy raz ja wysłuchałem w radio to zrozumiałem czemu jest pewnym drogowskazem.
Ale ktoś inny swym postepowaniem swobodnie kopał sens takich drogowskazów,na tyle skutecznie-że teraz zasłaniam przed nimi oczy.

pozdrawiam

[DHL1]

[grzegorz_]

Norbert

Po prostu moim zdaniem moralność jest jedna.
Nie ma moralności katolickiej i świeckiej. jest moralność ludzka.
Jeśli z kimś jesteś w stałym związku, mówisz komuś o miłości, masz z nim dzieci to obowiązuje jakaś uczciwość.
Tak nawiasem gdyby na świecie była jakaś sprawiedliwość to ta 3ka dzieci powinna zostać z ojcem, w końcu on ma do nich takie samo prawa, a może nawet większe, bo to nie on odchodzi ze związku.

ps. nic mnie nie bulwersuje, tylko zwracam uwagę, że nim się zacznie śpiewać alleluja , chwała Panu warto na sytuację spojrzeć "po ludzku", a nie tylko "po katolicku".
Na Sycharze w wielu wątkach promuje się trwanie "dla dobra dzieci", bo rozejście się taty i mamy to wielka trauma i skaza dla dzieci na całe życie.
Jak się domyślam dotyczy to tylko dzieci z sakramentalnego, prawego łoża?

Norbert

Po prostu moim zdaniem moralność jest jedna.
Nie ma moralności katolickiej i świeckiej. jest moralność ludzka.
Jeśli z kimś jesteś w stałym związku, mówisz komuś o miłości, masz z nim dzieci to obowiązuje jakaś uczciwość.
Tak nawiasem gdyby na świecie była jakaś sprawiedliwość to ta 3ka dzieci powinna zostać z ojcem, w końcu on ma do nich takie samo prawa, a może nawet większe, bo to nie on odchodzi ze związku.

ps. nic mnie nie bulwersuje, tylko zwracam uwagę, że nim się zacznie śpiewać alleluja , chwała Panu warto na sytuację spojrzeć "po ludzku", a nie tylko "po katolicku".
Na Sycharze w wielu wątkach promuje się trwanie "dla dobra dzieci", bo rozejście się taty i mamy to wielka trauma i skaza dla dzieci na całe życie.
Jak się domyślam dotyczy to tylko dzieci z sakramentalnego, prawego łoża?

[GregAN]

...

...

[kenya]

Cytat:

Oboje nie mogliśmy uwierzyć w to, co się dzieje, w to że po 13 latach od rozwodu czujemy wielką miłość opartą o Boga, ze czujemy, że chcemy być razem i naprawdę jesteśmy jednym ciałem. I chociaż jego rodzina bardzo się buntuje przeciwko jego decyzji, on trwa przy mnie, w przyszłym tygodniu wprowadza się do mnie...

Aniu, "barwna" postać z Ciebie, zatoczyłaś koło będąc wciąż poszukującą.
Czy już znalazłaś, czy to ostateczna decyzja i miłość aż "śmierć Was nie rozłączy" - tylko czas pokaże.
Mąż dopiero ma zamiar się wprowadzić, przed Wami zwykłe życie, pełnej codziennej rutyny, która jak nic innego, zweryfikuje Wasze postawy.
Mam nadzieję że wytrwasz i nie porzucisz kolejny raz tego biednego człowieka, Twojego męża, który mimo że nie miał podstaw by Ci uwierzyć, "skoczył kolejny raz na główkę do basenu."
Skoro tyle trupów po drodze leży, tylu skrzywdzonych i zdezorientowanych ludzi zostało wciągniętych w tą Waszą dziwną ze wszech miar historię, przynajmniej tego nie zniszcz.

Ps.
Opowiedziana przez Anię historia, zostawia we mnie pewien rodzaj niesmaku, ale to moje osobiste odczucie.
Chciałoby się powiedzieć: Mój Boże.............

Cytat:

Oboje nie mogliśmy uwierzyć w to, co się dzieje, w to że po 13 latach od rozwodu czujemy wielką miłość opartą o Boga, ze czujemy, że chcemy być razem i naprawdę jesteśmy jednym ciałem. I chociaż jego rodzina bardzo się buntuje przeciwko jego decyzji, on trwa przy mnie, w przyszłym tygodniu wprowadza się do mnie...

Aniu, "barwna" postać z Ciebie, zatoczyłaś koło będąc wciąż poszukującą.
Czy już znalazłaś, czy to ostateczna decyzja i miłość aż "śmierć Was nie rozłączy" - tylko czas pokaże.
Mąż dopiero ma zamiar się wprowadzić, przed Wami zwykłe życie, pełnej codziennej rutyny, która jak nic innego, zweryfikuje Wasze postawy.
Mam nadzieję że wytrwasz i nie porzucisz kolejny raz tego biednego człowieka, Twojego męża, który mimo że nie miał podstaw by Ci uwierzyć, "skoczył kolejny raz na główkę do basenu."
Skoro tyle trupów po drodze leży, tylu skrzywdzonych i zdezorientowanych ludzi zostało wciągniętych w tą Waszą dziwną ze wszech miar historię, przynajmniej tego nie zniszcz.

Ps.
Opowiedziana przez Anię historia, zostawia we mnie pewien rodzaj niesmaku, ale to moje osobiste odczucie.
Chciałoby się powiedzieć: Mój Boże.............

[GregAN]

anna.bw1, chciałbym się cieszyć razem z Tobą, Wami.
Jednak są we mnie sprzeczne opinie, tego co Was spotkało.

Na pewno wspaniały jest Twój powrót do Boga, praca nad sobą, warsztaty 12 kroków.
Piękne świadectwo.

Trudniej przychodzi mi ocenić sytuację w której oboje się znaleźliście...
Wróciliście do siebie, sakramentalni małżonkowie. Ale...w tym powrocie, ile jest z podstawowego przykazania Miłości ?

Twoje dzieci, jego dzieci mają swoich rodziców.
Czy nie uważasz, ze w jakiś sposób ranicie nawzajem ich relacje ze swoją matką, swoim ojcem, co przeloży sie na ich wychowanie, wzorce.
Jak to poukładać, po Bożemu ?

Temat zdrady męża.
Bo przecież zdradził swoją partnerkę, matkę jego dzieci z Toba.
Odszedł od swojej rodziny do Ciebie.

Jak sobie radzi partnerka męża, jego dzieci ?
Jak przeżyli odejście męża, ojca ?

Wiesz przypuszczam, że gdyby ktoś próbował tłumaczyć tej kobiecie i jej dzieciom, zdradę, porzucenie przez męża, ojca tym, że ma sakramentalną żonę i w imię Wiary, zasad Kościoła postępuje właściwie..to mocno by ich zniechęcił do takiego Kościoła.


To naprawdę wszystko za bardzo skomplikowane, by jednoznacznie ocenić.

Jak długo jesteście znowu razem ?

Zauważ, że Twoje poprzednie związki były nietrwałe.
Zarówno ten pierwszy z męże, jak i następne.
Były zdrady, powroty i odejścia.
Coś było tego powodem.
Powód najprawdopodobniej leżał w Tobie, moze warto rozpatrzeć ten aspekt ?

Dodatkowo, Twój obecny związek ( z sakramentalnym mężem) zaczął się zdradą z jego strony.
To następny element ryzyka.
On też przekroczył rubikon uczciwości, wierności.
Dla niego zdrada, jest również wytłumaczalna akceptowalna.

Wiele trzeba Wam siły, pracy nad sobą by utrzymać to co ponownie rozpoczęliście.

Myślę, że jeszcze wiele pracy, wiele porządków do wykonania.

Nic nie piszesz o dzieciach, Twoich, męża.
Jak Twoje dzieci przyjęły, zaakceptowały następnego mężczyznę w ich otoczeniu ("wujka", przecież dla nich to zupełnie obcy człowiek...), jak wytłumaczyliście im tą sytuację ?
Jak zorganizowaliście opiekę, kontakty z dziećmi męża, jak zareagowala jego partnerka (cywilna żona) ?

anna.bw1, chciałbym się cieszyć razem z Tobą, Wami.
Jednak są we mnie sprzeczne opinie, tego co Was spotkało.

Na pewno wspaniały jest Twój powrót do Boga, praca nad sobą, warsztaty 12 kroków.
Piękne świadectwo.

Trudniej przychodzi mi ocenić sytuację w której oboje się znaleźliście...
Wróciliście do siebie, sakramentalni małżonkowie. Ale...w tym powrocie, ile jest z podstawowego przykazania Miłości ?

Twoje dzieci, jego dzieci mają swoich rodziców.
Czy nie uważasz, ze w jakiś sposób ranicie nawzajem ich relacje ze swoją matką, swoim ojcem, co przeloży sie na ich wychowanie, wzorce.
Jak to poukładać, po Bożemu ?

Temat zdrady męża.
Bo przecież zdradził swoją partnerkę, matkę jego dzieci z Toba.
Odszedł od swojej rodziny do Ciebie.

Jak sobie radzi partnerka męża, jego dzieci ?
Jak przeżyli odejście męża, ojca ?

Wiesz przypuszczam, że gdyby ktoś próbował tłumaczyć tej kobiecie i jej dzieciom, zdradę, porzucenie przez męża, ojca tym, że ma sakramentalną żonę i w imię Wiary, zasad Kościoła postępuje właściwie..to mocno by ich zniechęcił do takiego Kościoła.


To naprawdę wszystko za bardzo skomplikowane, by jednoznacznie ocenić.

Jak długo jesteście znowu razem ?

Zauważ, że Twoje poprzednie związki były nietrwałe.
Zarówno ten pierwszy z męże, jak i następne.
Były zdrady, powroty i odejścia.
Coś było tego powodem.
Powód najprawdopodobniej leżał w Tobie, moze warto rozpatrzeć ten aspekt ?

Dodatkowo, Twój obecny związek ( z sakramentalnym mężem) zaczął się zdradą z jego strony.
To następny element ryzyka.
On też przekroczył rubikon uczciwości, wierności.
Dla niego zdrada, jest również wytłumaczalna akceptowalna.

Wiele trzeba Wam siły, pracy nad sobą by utrzymać to co ponownie rozpoczęliście.

Myślę, że jeszcze wiele pracy, wiele porządków do wykonania.

Nic nie piszesz o dzieciach, Twoich, męża.
Jak Twoje dzieci przyjęły, zaakceptowały następnego mężczyznę w ich otoczeniu ("wujka", przecież dla nich to zupełnie obcy człowiek...), jak wytłumaczyliście im tą sytuację ?
Jak zorganizowaliście opiekę, kontakty z dziećmi męża, jak zareagowala jego partnerka (cywilna żona) ?

[landis85]

Gregan a co jeżeli mąż opuści żonę i ma z kochanką dziecko a z żoną nie
czy taka żona powinna "odpuścić" bo dziecko, bo inna kobieta mogliby zostać skrzywdzeni ?
nie powinnam już modlić się/ wierzyć/ chcieć powrotu męża do domu?
czy może jak jest jedno dziecko to można jeszcze oczekiwać na powrót męża w imię niezgorszenia publicznego a przy więcej niż 2 dzieci nie powinno się już czekać na męża, nie dążyć do pojednania małżonków?

mi się wydaje że ślubuję się żonie/mężowi miłość, wierność a nie dzieciom....
oczywiście dzieci też są ważne ale z nimi ślubu nie bierzemy

uważam też że możliwe że dzięki powrocie sakramentalnych małzonków ich byli partnerzy mają szansę na prawdziwy związek-małżeństwo i życie w zgodzie z Bogiem, czego nie mogli doświadczyć żyjąc z osobą która już związek kościelny zawarła

Gregan a co jeżeli mąż opuści żonę i ma z kochanką dziecko a z żoną nie
czy taka żona powinna "odpuścić" bo dziecko, bo inna kobieta mogliby zostać skrzywdzeni ?
nie powinnam już modlić się/ wierzyć/ chcieć powrotu męża do domu?
czy może jak jest jedno dziecko to można jeszcze oczekiwać na powrót męża w imię niezgorszenia publicznego a przy więcej niż 2 dzieci nie powinno się już czekać na męża, nie dążyć do pojednania małżonków?

mi się wydaje że ślubuję się żonie/mężowi miłość, wierność a nie dzieciom....
oczywiście dzieci też są ważne ale z nimi ślubu nie bierzemy

uważam też że możliwe że dzięki powrocie sakramentalnych małzonków ich byli partnerzy mają szansę na prawdziwy związek-małżeństwo i życie w zgodzie z Bogiem, czego nie mogli doświadczyć żyjąc z osobą która już związek kościelny zawarła