[Magda86]

..

..

[MonikaMaria3]

Madziu, có Ci poradzę. kazdy z nas przeżywa tu podobne traumy. I niejedna kobieta, w tym i ja kompletnie nie rozumie zachowania męża. Mój na przykład mówi że się wyprowadza, że mnie nienawidzi, że niby kogoś ma, a potem wypiera się tego kogoś i pyta się czy zjadłabym kebaba. Koszmar.
Jedyne co Ci mogę doradzic, to to, żebyś się modliła. Bo kazdy z nas tutaj modli się gorąco i codziennie. I poszukaj Sycharowego ogniska w Twojej okolicy. Duzo daje takie wsparcie. Może twój mąż też tam się uda na spotkanie.

Madziu, có Ci poradzę. kazdy z nas przeżywa tu podobne traumy. I niejedna kobieta, w tym i ja kompletnie nie rozumie zachowania męża. Mój na przykład mówi że się wyprowadza, że mnie nienawidzi, że niby kogoś ma, a potem wypiera się tego kogoś i pyta się czy zjadłabym kebaba. Koszmar.
Jedyne co Ci mogę doradzic, to to, żebyś się modliła. Bo kazdy z nas tutaj modli się gorąco i codziennie. I poszukaj Sycharowego ogniska w Twojej okolicy. Duzo daje takie wsparcie. Może twój mąż też tam się uda na spotkanie.

[Magda86]

nie liczę na to,że mój mąż się gdzieś uda ..to nie w jego stylu. Modlę się, a może raczej modliłam, bo teraz mam chwilę buntu- jest mi tak ciężko a Bóg mnie chyba nie słyszy :(

nie liczę na to,że mój mąż się gdzieś uda ..to nie w jego stylu. Modlę się, a może raczej modliłam, bo teraz mam chwilę buntu- jest mi tak ciężko a Bóg mnie chyba nie słyszy :(

[MonikaMaria3]

[nutka]

Nie trać nadziei, ale bądź gotowa na wszystko . Nie ma cudownej recepty, czasami dochodzisz do wniosku, że nic nie działa. Zatwardziałość serca, poczucie złości, gniewu, poczucie jakiejś krzywdy, która była, nie była - jest tak wielkie, że głową muru nie przebijesz...
Stój wiernie na straży wierności sakramentowi małżeństwa i zmieniaj siebie dla siebie. Szukaj w całym tym kryzysie swojego rozwoju, co Ci mówi i ku czemu kieruje - na pewno w tej drodze musisz odnaleźć żywą relację z Panem Bogiem - On wszystko może... i słyszy... słyszy... Tylko czy to, o co się modlimy jest nam do zbawienia potrzebne? A Ty we wszystkim pokładaj nadzieję. Miłość wszystko przetrzyma...
Panie Jezu - łączymy nasze cierpienia z Twoim cierpieniem. Cały nasz ból fizyczny i udrękę duchową składamy w Twoich ranach. Dziękujemy Ci za to trudne doświadczenie i prosimy uwolnij nas od wszelkiego lęku, buntu i zniechęcenia. Jednoczymy się z Twoją męką i wszystkie nasze cierpienia ofiarujemy Ojcu niebieskiemu za nawrócenie pogan, ateistów i wszystkich grzeszników przez Niepokalane Serce Maryi. Amen

Nie trać nadziei, ale bądź gotowa na wszystko . Nie ma cudownej recepty, czasami dochodzisz do wniosku, że nic nie działa. Zatwardziałość serca, poczucie złości, gniewu, poczucie jakiejś krzywdy, która była, nie była - jest tak wielkie, że głową muru nie przebijesz...
Stój wiernie na straży wierności sakramentowi małżeństwa i zmieniaj siebie dla siebie. Szukaj w całym tym kryzysie swojego rozwoju, co Ci mówi i ku czemu kieruje - na pewno w tej drodze musisz odnaleźć żywą relację z Panem Bogiem - On wszystko może... i słyszy... słyszy... Tylko czy to, o co się modlimy jest nam do zbawienia potrzebne? A Ty we wszystkim pokładaj nadzieję. Miłość wszystko przetrzyma...
Panie Jezu - łączymy nasze cierpienia z Twoim cierpieniem. Cały nasz ból fizyczny i udrękę duchową składamy w Twoich ranach. Dziękujemy Ci za to trudne doświadczenie i prosimy uwolnij nas od wszelkiego lęku, buntu i zniechęcenia. Jednoczymy się z Twoją męką i wszystkie nasze cierpienia ofiarujemy Ojcu niebieskiemu za nawrócenie pogan, ateistów i wszystkich grzeszników przez Niepokalane Serce Maryi. Amen

[Karolina12]

[Magda86]

..

..

[nutka]

JA też czekałam, że zrozumie, że doceni, że przemyśli... A ja po prostu trwałam w bólu i łzach i ze swoim cierpliwym wsparciem... nie chcąc dać się bardziej zranić kiedy zdecyduje odejść, aby mniej bolało, nie potrafiłam się zaangażować, działać na maksa... Dawałam mu przestrzeń i czas, zamiast dawać, dawać, dawać i ... stawiać granice i wymagać. I co? U mnie podziałało to tak, że On zamiast stanąć do walki wolał uciec. I teraz na tym polu staje do walki - to kumuluje swoje wysyłki - uwolnić się, rozwieść, podzielić majątek... Jak z tego wyjść? Żałuję po ludzku, że wtedy nie przystępowałam do działań, ale jestem wdzięczna Bogu, że dzięki temu bolesnemu doświadczeniu mnie uzdrawia, nawraca i teraz wiem, że nie jest to chwilowa potrzeba Boga, aby tylko uzdrowił małżeństwo, ale że potrzebuję Boga tak po prostu, i teraz jeśli ku tej potrzebie, do tej miłości jest potrzebne uzdrowienie mojego małżeństwa, to wierzę, że Bóg to uczyni... I takiej wiary Ci życzę! i mimo wszystko działania - z mocną modlitwą i ufnością, że ten kryzys ma Tobie coś pokazać, ma w Tobie coś zmienić, bo to Ty widzisz problem, bo Ty cierpisz - więc tylko Ty możesz z tego wynieść swoją korzyść - mąż póki co jest "ślepy", będzie tylko szukał potwierdzeń czy ma z Tobą zostać, czy ma odejść - albo co gorsza - zastanawia się tylko kiedy i w jaki sposób, a Ty się będziesz zadręczać. Zacznij dawać to, co chciałabyś otrzymać, nie obwiniaj (ani siebie, ani "koleżanki", a tym bardziej jego - nic nie uświadamiaj, nie tłumacz, nie usprawiedliwiaj nawet), nie gderaj, nie oczekuj niczego w zamian, a jednocześnie bądź stanowcza i asertywna. Patrz na siebie i módl się, i nie ustawaj w dawaniu !!! ale tak na maksa - jak kochająca i kochana osoba - i podpowiadaj delikatnie sugerując co byś chciała, co by Cię uszczęśliwiło i od razu realizuj, tak aby mąż miał z tego frajdę, to co on lubi, kocha... Wiem, że łatwo dawać rady, jak sama czujesz się zdołowana, nie szanowana i wszystko zawodzi... Ale dasz radę, Bóg da Ci siły...
"Ci co zaufali Panu - odzyskują siły, otrzymują skrzydła jak orły, biegną bez wytchnienia, bez znużenia idą" - tak mi się kiedyś ta pielgrzymkowa pioseneczka infantylną wydała, a gdy te słowa odnalazłam w biblii - śpiewam ją na okrągło !!! Zaufaj Panu !

JA też czekałam, że zrozumie, że doceni, że przemyśli... A ja po prostu trwałam w bólu i łzach i ze swoim cierpliwym wsparciem... nie chcąc dać się bardziej zranić kiedy zdecyduje odejść, aby mniej bolało, nie potrafiłam się zaangażować, działać na maksa... Dawałam mu przestrzeń i czas, zamiast dawać, dawać, dawać i ... stawiać granice i wymagać. I co? U mnie podziałało to tak, że On zamiast stanąć do walki wolał uciec. I teraz na tym polu staje do walki - to kumuluje swoje wysyłki - uwolnić się, rozwieść, podzielić majątek... Jak z tego wyjść? Żałuję po ludzku, że wtedy nie przystępowałam do działań, ale jestem wdzięczna Bogu, że dzięki temu bolesnemu doświadczeniu mnie uzdrawia, nawraca i teraz wiem, że nie jest to chwilowa potrzeba Boga, aby tylko uzdrowił małżeństwo, ale że potrzebuję Boga tak po prostu, i teraz jeśli ku tej potrzebie, do tej miłości jest potrzebne uzdrowienie mojego małżeństwa, to wierzę, że Bóg to uczyni... I takiej wiary Ci życzę! i mimo wszystko działania - z mocną modlitwą i ufnością, że ten kryzys ma Tobie coś pokazać, ma w Tobie coś zmienić, bo to Ty widzisz problem, bo Ty cierpisz - więc tylko Ty możesz z tego wynieść swoją korzyść - mąż póki co jest "ślepy", będzie tylko szukał potwierdzeń czy ma z Tobą zostać, czy ma odejść - albo co gorsza - zastanawia się tylko kiedy i w jaki sposób, a Ty się będziesz zadręczać. Zacznij dawać to, co chciałabyś otrzymać, nie obwiniaj (ani siebie, ani "koleżanki", a tym bardziej jego - nic nie uświadamiaj, nie tłumacz, nie usprawiedliwiaj nawet), nie gderaj, nie oczekuj niczego w zamian, a jednocześnie bądź stanowcza i asertywna. Patrz na siebie i módl się, i nie ustawaj w dawaniu !!! ale tak na maksa - jak kochająca i kochana osoba - i podpowiadaj delikatnie sugerując co byś chciała, co by Cię uszczęśliwiło i od razu realizuj, tak aby mąż miał z tego frajdę, to co on lubi, kocha... Wiem, że łatwo dawać rady, jak sama czujesz się zdołowana, nie szanowana i wszystko zawodzi... Ale dasz radę, Bóg da Ci siły...
"Ci co zaufali Panu - odzyskują siły, otrzymują skrzydła jak orły, biegną bez wytchnienia, bez znużenia idą" - tak mi się kiedyś ta pielgrzymkowa pioseneczka infantylną wydała, a gdy te słowa odnalazłam w biblii - śpiewam ją na okrągło !!! Zaufaj Panu !

[Basia23]

hej nutka!

jakie zachowanie miałaś na myśli bądź stanowcza i asertywna ?
Ja ma teraz taką siłę aby ratować nasze małżeństwo !!!! tylko czasami nie wiem jak się zachować jak mąż ma hustawkę... chce być ze mną chce mnie kochać ale cały czas myśli o niej ( mąż przyznał się że zakochał się w innej kobiecie )


pozdrawiam

hej nutka!

jakie zachowanie miałaś na myśli bądź stanowcza i asertywna ?
Ja ma teraz taką siłę aby ratować nasze małżeństwo !!!! tylko czasami nie wiem jak się zachować jak mąż ma hustawkę... chce być ze mną chce mnie kochać ale cały czas myśli o niej ( mąż przyznał się że zakochał się w innej kobiecie )


pozdrawiam

[nutka]

Hej Basiu,
ja nie mam doświadczeń w zdradzie - mąż się nigdy nie przyznał, ja dowodu na zdradę nie mam, a podejrzenia kobiece niestety mnie wpędzały w obłęd i niechęć w zaangażowanie się w związek z mężem. Skupiałam się na winach, powodach, przyczynach zachowań, analizach, usprawiedliwiałam, pocieszałam i czekałam, ale nie działałam tzn. działałam, ale nie tak jak powinnam czyli zapewniałam o miłości, prosiłam, tłumaczyłam, robiłam bilans zysków i strat, zwracałam uwagę czego szkoda, co stracimy - zamiast po prostu zająć się tylko nami tu i teraz - tak jak pisałam bez wypominania wykorzystując moment, kiedy chciał lub tylko udawał, że chciał, być jeszcze ze mną, ale fizycznie był. A teraz przez mur gniewu i jego złości, jakiegoś wyimaginowanego jego poczucia krzywdy, nijak nie mogę się przebić, więc wiem, że po ludzku jest po prostu późno, bo trzeba było wcześniej, choć duchowo przyniosło wiele dobrego - jak przebudzenie, choć wcześniej byłam wierząca, a mąż jeszcze bardziej. Teraz ja otwarta, chętna na zmiany, na pracę, na Boga przede wszystkim, a on... opętany Złem:-(, więc oby to nie przyszło trzeba działać. Jest taka pozycja książkowa polecana przez Sychar o miłości stanowczej - gdzie głównym motywem są zdrady małżeńskie - i chyba to mogę Ci polecić. Jest też: http://www.tolle.pl/pozyc...ach-malzenskich
- ale mimo wszystko polecam film "Ognioodporny" i instrukcja "Miej odwagę kochać", dla pracy duchowej pozycja o.Józefa Witko - "Uzdrawiająca moc przebaczenia", abyś sobie ze zdradą męża mogła poradzić sama (czy będzie skruszony, czy zadośćuczyni czy nie, - przebaczenie jest dobre dla Ciebie), znaczące są zawsze konferencje X. Dziewiekiego (polecam, znajdziesz w necie - o tej asertywności przy zdradzie - o tych wymaganiach - ja znam różne zachowania kobiet, które stały się skuteczne - szybkie pakowanie i wynocha, dopóki nei zmądrzejesz - ale to nie Twój etap tak mi się wydaje !!!- i jeśli możecie coś wspólnie zdziałać jeszcze, bo są chęci, bo nie ma buntu z jednej strony - to "spotkania małżeńskie", rekolekcje - cokolwiek, ale razem !!! Zakochanie może się każdemu trafić - pytanie, co z nim zrobimy, a tu widzę, że mąż póki co jest z tobą i wiele (jak nie wszystko:-))) w Twoich rękach. I jak przed ołtarzem kończyłaś przysięgę "tak mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący i wszyscy święci " - to teraz pomocy tu właśnie szukaj ! I do dzieła... Ciesz się, że masz tak szczerego męża, który dzieli się z Tobą swoimi rozterkami - a nie prowadzi podwójnego życia - a może usilnie woła kochaj mnie albo czy Ty mnie jeszcze kochasz? bądź o mnie zazdrosna! Z Panem Bogiem wszystko jest możliwe... zakochanie to nie miłość... trzeba tylko mądrze pokierować swoimi emocjami i pokazać (nie gadać !!!), że to, co znalazł tam gdzieś na zewnątrz to ułuda, i tu w małżeństwie też może to mieć, to... i wiele wiele więcej i lepiej !!! Powodzenia ! Otulam modlitwą, bo nie mogę nawet za swe rady wziąć odpowiedzialności czy podziałają tak jak piszę, ale wspieram Cię i wierzę, że dasz radę. Nie tylko TY... wszystkie te MY pokrzywdzone, poturbowane... Z Panem Bogiem !

Hej Basiu,
ja nie mam doświadczeń w zdradzie - mąż się nigdy nie przyznał, ja dowodu na zdradę nie mam, a podejrzenia kobiece niestety mnie wpędzały w obłęd i niechęć w zaangażowanie się w związek z mężem. Skupiałam się na winach, powodach, przyczynach zachowań, analizach, usprawiedliwiałam, pocieszałam i czekałam, ale nie działałam tzn. działałam, ale nie tak jak powinnam czyli zapewniałam o miłości, prosiłam, tłumaczyłam, robiłam bilans zysków i strat, zwracałam uwagę czego szkoda, co stracimy - zamiast po prostu zająć się tylko nami tu i teraz - tak jak pisałam bez wypominania wykorzystując moment, kiedy chciał lub tylko udawał, że chciał, być jeszcze ze mną, ale fizycznie był. A teraz przez mur gniewu i jego złości, jakiegoś wyimaginowanego jego poczucia krzywdy, nijak nie mogę się przebić, więc wiem, że po ludzku jest po prostu późno, bo trzeba było wcześniej, choć duchowo przyniosło wiele dobrego - jak przebudzenie, choć wcześniej byłam wierząca, a mąż jeszcze bardziej. Teraz ja otwarta, chętna na zmiany, na pracę, na Boga przede wszystkim, a on... opętany Złem:-(, więc oby to nie przyszło trzeba działać. Jest taka pozycja książkowa polecana przez Sychar o miłości stanowczej - gdzie głównym motywem są zdrady małżeńskie - i chyba to mogę Ci polecić. Jest też: http://www.tolle.pl/pozyc...ach-malzenskich
- ale mimo wszystko polecam film "Ognioodporny" i instrukcja "Miej odwagę kochać", dla pracy duchowej pozycja o.Józefa Witko - "Uzdrawiająca moc przebaczenia", abyś sobie ze zdradą męża mogła poradzić sama (czy będzie skruszony, czy zadośćuczyni czy nie, - przebaczenie jest dobre dla Ciebie), znaczące są zawsze konferencje X. Dziewiekiego (polecam, znajdziesz w necie - o tej asertywności przy zdradzie - o tych wymaganiach - ja znam różne zachowania kobiet, które stały się skuteczne - szybkie pakowanie i wynocha, dopóki nei zmądrzejesz - ale to nie Twój etap tak mi się wydaje !!!- i jeśli możecie coś wspólnie zdziałać jeszcze, bo są chęci, bo nie ma buntu z jednej strony - to "spotkania małżeńskie", rekolekcje - cokolwiek, ale razem !!! Zakochanie może się każdemu trafić - pytanie, co z nim zrobimy, a tu widzę, że mąż póki co jest z tobą i wiele (jak nie wszystko:-))) w Twoich rękach. I jak przed ołtarzem kończyłaś przysięgę "tak mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący i wszyscy święci " - to teraz pomocy tu właśnie szukaj ! I do dzieła... Ciesz się, że masz tak szczerego męża, który dzieli się z Tobą swoimi rozterkami - a nie prowadzi podwójnego życia - a może usilnie woła kochaj mnie albo czy Ty mnie jeszcze kochasz? bądź o mnie zazdrosna! Z Panem Bogiem wszystko jest możliwe... zakochanie to nie miłość... trzeba tylko mądrze pokierować swoimi emocjami i pokazać (nie gadać !!!), że to, co znalazł tam gdzieś na zewnątrz to ułuda, i tu w małżeństwie też może to mieć, to... i wiele wiele więcej i lepiej !!! Powodzenia ! Otulam modlitwą, bo nie mogę nawet za swe rady wziąć odpowiedzialności czy podziałają tak jak piszę, ale wspieram Cię i wierzę, że dasz radę. Nie tylko TY... wszystkie te MY pokrzywdzone, poturbowane... Z Panem Bogiem !

[Basia23]

nutka napisła:

Zakochanie może się każdemu trafić - pytanie, co z nim zrobimy, a tu widzę, że mąż póki co jest z tobą i wiele (jak nie wszystko:-))) w Twoich rękach. I jak przed ołtarzem kończyłaś przysięgę "tak mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący i wszyscy święci " - to teraz pomocy tu właśnie szukaj ! I do dzieła... Ciesz się, że masz tak szczerego męża, który dzieli się z Tobą swoimi rozterkami - a nie prowadzi podwójnego życia - a może usilnie woła kochaj mnie albo czy Ty mnie jeszcze kochasz? bądź o mnie zazdrosna! Z Panem Bogiem wszystko jest możliwe... zakochanie to nie miłość... trzeba tylko mądrze pokierować swoimi emocjami i pokazać (nie gadać !!!), że to, co znalazł tam gdzieś na zewnątrz to ułuda, i tu w małżeństwie też może to mieć, to... i wiele wiele więcej i lepiej !!! Powodzenia ! Otulam modlitwą, bo nie mogę nawet za swe rady wziąć odpowiedzialności czy podziałają tak jak piszę, ale wspieram Cię i wierzę, że dasz radę. Nie tylko TY... wszystkie te MY pokrzywdzone, poturbowane... Z Panem Bogiem !

Nutka ja też tak czuję jak Ty piszesz i sie cieszę że mąż mi powiedział ale są chwile że nie wiem jak sie zachować .... jak mu pomóc a może sobie ....jak mądrze pokierować..?

nutka napisła:

Zakochanie może się każdemu trafić - pytanie, co z nim zrobimy, a tu widzę, że mąż póki co jest z tobą i wiele (jak nie wszystko:-))) w Twoich rękach. I jak przed ołtarzem kończyłaś przysięgę "tak mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący i wszyscy święci " - to teraz pomocy tu właśnie szukaj ! I do dzieła... Ciesz się, że masz tak szczerego męża, który dzieli się z Tobą swoimi rozterkami - a nie prowadzi podwójnego życia - a może usilnie woła kochaj mnie albo czy Ty mnie jeszcze kochasz? bądź o mnie zazdrosna! Z Panem Bogiem wszystko jest możliwe... zakochanie to nie miłość... trzeba tylko mądrze pokierować swoimi emocjami i pokazać (nie gadać !!!), że to, co znalazł tam gdzieś na zewnątrz to ułuda, i tu w małżeństwie też może to mieć, to... i wiele wiele więcej i lepiej !!! Powodzenia ! Otulam modlitwą, bo nie mogę nawet za swe rady wziąć odpowiedzialności czy podziałają tak jak piszę, ale wspieram Cię i wierzę, że dasz radę. Nie tylko TY... wszystkie te MY pokrzywdzone, poturbowane... Z Panem Bogiem !

Nutka ja też tak czuję jak Ty piszesz i sie cieszę że mąż mi powiedział ale są chwile że nie wiem jak sie zachować .... jak mu pomóc a może sobie ....jak mądrze pokierować..?

[nutka]

Proś Ducha św. o prowadzenie ! i co najwyżej udaj się do psychologa, aby pomógł coś podpowiedzieć wysłuchując dokładnie Twoich rozterek. Ja powiedziałabym tak - pomóż sobie !!!! i swojemu związkowi, a męża zostaw. Skup się na tym co możesz zrobić dla siebie i dla Waszego małżeństwa (5 języków miłości w małżeństwie). Działaj jakbyś kochała tą pierwszą miłością i nadal była tą jedyną nie czekając na to, aż mąż będzie to potwierdzał i Ty to poczujesz albo nie. Czuj się mimo wszystko. Masz się tak czuć i tak brać, i tak dawać... Jak ułożycie te relacje, wrócicie do tej miłości romantycznej - jak będziecie blisko - przyjdzie czas na roztrząsanie i gadanie! Teraz buduj !!! Miej odwagę kochać ! I Kochaj i módl się, i niech Cię Bóg prowadzi. Pozwól Mu na to, nie zamykaj się... i też się zakochaj w swoim mężu, a on to odwzajemni (ponoć przerzucenie uczucia zakochania z obiektu na obiekt jest bardzo proste - OBY!).
Doceniaj go w codzienności, szanuj, okazuj zainteresowanie, po prostu się zakochaj jeszcze raz ! Mimo wszystko! Może tak?

Proś Ducha św. o prowadzenie ! i co najwyżej udaj się do psychologa, aby pomógł coś podpowiedzieć wysłuchując dokładnie Twoich rozterek. Ja powiedziałabym tak - pomóż sobie !!!! i swojemu związkowi, a męża zostaw. Skup się na tym co możesz zrobić dla siebie i dla Waszego małżeństwa (5 języków miłości w małżeństwie). Działaj jakbyś kochała tą pierwszą miłością i nadal była tą jedyną nie czekając na to, aż mąż będzie to potwierdzał i Ty to poczujesz albo nie. Czuj się mimo wszystko. Masz się tak czuć i tak brać, i tak dawać... Jak ułożycie te relacje, wrócicie do tej miłości romantycznej - jak będziecie blisko - przyjdzie czas na roztrząsanie i gadanie! Teraz buduj !!! Miej odwagę kochać ! I Kochaj i módl się, i niech Cię Bóg prowadzi. Pozwól Mu na to, nie zamykaj się... i też się zakochaj w swoim mężu, a on to odwzajemni (ponoć przerzucenie uczucia zakochania z obiektu na obiekt jest bardzo proste - OBY!).
Doceniaj go w codzienności, szanuj, okazuj zainteresowanie, po prostu się zakochaj jeszcze raz ! Mimo wszystko! Może tak?

[Basia23]

hej nutka

napisałam na emaila

hej nutka

napisałam na emaila

[nutka]

hej
odpisałam

hej
odpisałam