[zawiedziona1]

[marcin74]

[silverado]

[kenya]

Zawiedziona pisze:

Cytat:

(gdzies podswiadomie czulam, ze cos jest nie tak - byl nieobecny, agresywny, wybuchowy, draznily go dzieci, od 2 lat dom i wszystko co z nim zwiazane jest na mojej glowie, gdyz on w ogole nie czul odpowiedzialnosci za to co sie dzieje - wykrecal sie praca) to za kazdym razem zaprzeczal.

Witaj Zawiedziona. Współczuję bardzo, wyobrażam jak bardzo cierpisz, lecz co można zrobić - przeszłości nie zmienisz i musisz się zmierzyć z wiedzą jaką posiadasz odnośnie męża i jego podwójnego życia a także stanąć być może przed szeregiem decyzji od których zależy Twoja i dzieci przyszłość.
Po pierwsze - ŻADNE ale to żadne delegacje lub najbardziej niekomfortowe warunki pracy męża nie mogą stać się okolicznością łagodzącą która wytłumaczy jego zdradę. To jego suwerenna decyzja i nie daj sobie wmówić, że w jakiś sposób być może się do niej przyczyniłaś - zdradzacze przenoszą odpowiedzialność na zdradzonych - to częsta praktyka. Poza tym jego zdrada to nie jednorazowy skok w bok po którym przyszedł wstyd i opamiętanie ale trwający w długim czasie romans ze wszelkimi jego konsekwencjami (uzależnienie fizyczne i emocjonalne).
Tak więc powinnaś dobrze się zastanowić jak rozegrasz tą "partię", mam na myśli przewidzianą na weekend rozmowę z mężem.
Biorąc pod uwagę fakt, że rozmawiać próbowałaś wielkrotnie, że czułaś nieszczerość męża wobec Ciebie a także doświadczyłaś jego irytacji dotyczącej spraw związanych z domem i dziećmi możesz przewidzieć, że i tym razem mąż wszystkiemu zaprzeczy. W takich przypadkach zdradzający często WMAWIA małżonkowie że ten jest zbyt podejrzliwy, wręcz ma obsesję, zaleca podejrzliwemu małżonkowi leczenie, często psychiatryczne próbując wmówić, że owe podejrzenia są tylko tworem wyobraźni zdradzanego. Co to znaczy? A znaczy tyle, że zdradzający całkiem komfortowo czuje się prowadząc podwójne życie, że nie ma żadnych specjalnych moralnych dylematów, że kłamstwo przychodzi mu z łatwością. Jeśli stanie w obliczu niezbitych dowodów jego zdrady jest bardzo prawdopodobne, że zareaguje agresją gdyż będzie czuł się zmuszony podjąć decyzję o zerwaniu romansu, Oczekuje się także, że wykaże skruchę i zadośćuczynienie lecz na ten moment podobne oczekiwania jawić mu się będą jak presja i ciężar nie do uniesienia a on sam będzie się czuł jak schwytany w pułapkę.
Tak więc zawiedziona - NAPRAWDĘ TRUDNY etap w Twoim życiu.
Radzę dowody dobrze zabezpieczyć - bardzo dobrze!
Na razie ich nie pokazywać, co najwyżej poinformować, że masz taką wiedzę.
Zobaczysz na jakie szczyty kłamstwa będzie skłony wspiąć się Twój mąż kiedy poczuje się zdemaskowany.
I pod żadnym pozorem nie wybaczaj a priori , robiąc tak strzelisz sobie w kolano- najpierw on MUSI okazać skruchę i bezwzględnie deklarować zerwanie.

Zawiedziona pisze:

Cytat:

(gdzies podswiadomie czulam, ze cos jest nie tak - byl nieobecny, agresywny, wybuchowy, draznily go dzieci, od 2 lat dom i wszystko co z nim zwiazane jest na mojej glowie, gdyz on w ogole nie czul odpowiedzialnosci za to co sie dzieje - wykrecal sie praca) to za kazdym razem zaprzeczal.

Witaj Zawiedziona. Współczuję bardzo, wyobrażam jak bardzo cierpisz, lecz co można zrobić - przeszłości nie zmienisz i musisz się zmierzyć z wiedzą jaką posiadasz odnośnie męża i jego podwójnego życia a także stanąć być może przed szeregiem decyzji od których zależy Twoja i dzieci przyszłość.
Po pierwsze - ŻADNE ale to żadne delegacje lub najbardziej niekomfortowe warunki pracy męża nie mogą stać się okolicznością łagodzącą która wytłumaczy jego zdradę. To jego suwerenna decyzja i nie daj sobie wmówić, że w jakiś sposób być może się do niej przyczyniłaś - zdradzacze przenoszą odpowiedzialność na zdradzonych - to częsta praktyka. Poza tym jego zdrada to nie jednorazowy skok w bok po którym przyszedł wstyd i opamiętanie ale trwający w długim czasie romans ze wszelkimi jego konsekwencjami (uzależnienie fizyczne i emocjonalne).
Tak więc powinnaś dobrze się zastanowić jak rozegrasz tą "partię", mam na myśli przewidzianą na weekend rozmowę z mężem.
Biorąc pod uwagę fakt, że rozmawiać próbowałaś wielkrotnie, że czułaś nieszczerość męża wobec Ciebie a także doświadczyłaś jego irytacji dotyczącej spraw związanych z domem i dziećmi możesz przewidzieć, że i tym razem mąż wszystkiemu zaprzeczy. W takich przypadkach zdradzający często WMAWIA małżonkowie że ten jest zbyt podejrzliwy, wręcz ma obsesję, zaleca podejrzliwemu małżonkowi leczenie, często psychiatryczne próbując wmówić, że owe podejrzenia są tylko tworem wyobraźni zdradzanego. Co to znaczy? A znaczy tyle, że zdradzający całkiem komfortowo czuje się prowadząc podwójne życie, że nie ma żadnych specjalnych moralnych dylematów, że kłamstwo przychodzi mu z łatwością. Jeśli stanie w obliczu niezbitych dowodów jego zdrady jest bardzo prawdopodobne, że zareaguje agresją gdyż będzie czuł się zmuszony podjąć decyzję o zerwaniu romansu, Oczekuje się także, że wykaże skruchę i zadośćuczynienie lecz na ten moment podobne oczekiwania jawić mu się będą jak presja i ciężar nie do uniesienia a on sam będzie się czuł jak schwytany w pułapkę.
Tak więc zawiedziona - NAPRAWDĘ TRUDNY etap w Twoim życiu.
Radzę dowody dobrze zabezpieczyć - bardzo dobrze!
Na razie ich nie pokazywać, co najwyżej poinformować, że masz taką wiedzę.
Zobaczysz na jakie szczyty kłamstwa będzie skłony wspiąć się Twój mąż kiedy poczuje się zdemaskowany.
I pod żadnym pozorem nie wybaczaj a priori , robiąc tak strzelisz sobie w kolano- najpierw on MUSI okazać skruchę i bezwzględnie deklarować zerwanie.

[silverado]

[kenya]

Cytat:

no dobrze kenya- a jak mąż stanie "okoniem" i powie, że nie?

Silverado, jeśli tak powie, to będzie znaczyło że NIE ZALEŻY mu na małżeństwie, wszystko na ten temat.

Jeśli Twoja żona mówi NIE, znaczy że ma w głebokim poważaniu Twoje rozterki, cierpienie i oczekiwania względem waszego małżeństwa.
Czy zatem wobec jej WYRAŻNIE NIECHĘTNEJ postawy Twoje wybaczanie z automatu,( nie wspomnę że o wybaczenie Twoja żona nie prosiła, nie okazała skruchy ani też nie deklarowała chęci poprawy waszego małżeństwa) przyniosło jakiś WYMIERNY PROFIT co do jakości waszych układów? Masz jakieś dowody na to?
Nie daje się szansy tym którzy o nią nie proszą ani, mało tego, jej nie chcą - bo to jest szafowanie swoimi aktywami, bezmyślne szafowanie dodam i brak szacunku do siebie samego.

Cytat:

no dobrze kenya- a jak mąż stanie "okoniem" i powie, że nie?

Silverado, jeśli tak powie, to będzie znaczyło że NIE ZALEŻY mu na małżeństwie, wszystko na ten temat.

Jeśli Twoja żona mówi NIE, znaczy że ma w głebokim poważaniu Twoje rozterki, cierpienie i oczekiwania względem waszego małżeństwa.
Czy zatem wobec jej WYRAŻNIE NIECHĘTNEJ postawy Twoje wybaczanie z automatu,( nie wspomnę że o wybaczenie Twoja żona nie prosiła, nie okazała skruchy ani też nie deklarowała chęci poprawy waszego małżeństwa) przyniosło jakiś WYMIERNY PROFIT co do jakości waszych układów? Masz jakieś dowody na to?
Nie daje się szansy tym którzy o nią nie proszą ani, mało tego, jej nie chcą - bo to jest szafowanie swoimi aktywami, bezmyślne szafowanie dodam i brak szacunku do siebie samego.

[moc nadziei]

Uważam, że jest sporo prawdy w tym, że wybaczenie dotyczy nas (skrzywdzonych) bardziej niż krzywdzących. Krzywdziciel nawet nie zawsze powinien wiedzieć o naszym wybaczeniu. Tak zresztą mówił ks. Dziewiecki.

Mi pomógł ten poradnik, linkowany już tutaj:
https://docs.google.com/file/d/0B-0IkrUs0PERVFplN3lNWG91N0k/edit?pli=1
kopiuję główne założenia:

"wybaczyć" nie oznacza:
* zapomnieć
* zrozumieć
* usprawiedliwić
* udawać, że nic się nie stało
* zbagatelizować krzywdę
* znów zaufać
* zaprzyjaźnić się
* być blisko z osobą, która nas skrzywdziła
* zrobić niezasłużony prezent sprawcy krzywdy
* zrezygnować ze sprawiedliwej kary
* zrezygnować z obrony przed ponownymi krzywdami

"wybaczyć" oznacza:
* zrezygnować z pielęgnowania urazy
* zrezygnować z zemsty (w tym karania samego siebie)
* zrezygnować z "drewnianej nogi"
* pogodzić się z tym, że nie będzie rekompensaty za doznane krzywdy
* pogodzić się z tym miejscem w życiu, w którym jest się teraz

Uważam, że jest sporo prawdy w tym, że wybaczenie dotyczy nas (skrzywdzonych) bardziej niż krzywdzących. Krzywdziciel nawet nie zawsze powinien wiedzieć o naszym wybaczeniu. Tak zresztą mówił ks. Dziewiecki.

Mi pomógł ten poradnik, linkowany już tutaj:
https://docs.google.com/file/d/0B-0IkrUs0PERVFplN3lNWG91N0k/edit?pli=1
kopiuję główne założenia:

"wybaczyć" nie oznacza:
* zapomnieć
* zrozumieć
* usprawiedliwić
* udawać, że nic się nie stało
* zbagatelizować krzywdę
* znów zaufać
* zaprzyjaźnić się
* być blisko z osobą, która nas skrzywdziła
* zrobić niezasłużony prezent sprawcy krzywdy
* zrezygnować ze sprawiedliwej kary
* zrezygnować z obrony przed ponownymi krzywdami

"wybaczyć" oznacza:
* zrezygnować z pielęgnowania urazy
* zrezygnować z zemsty (w tym karania samego siebie)
* zrezygnować z "drewnianej nogi"
* pogodzić się z tym, że nie będzie rekompensaty za doznane krzywdy
* pogodzić się z tym miejscem w życiu, w którym jest się teraz

[silverado]

[kenya]

Jeśli chodzi o zawiedzionej przypadek - NIC JESZCZE NIE WIEMY. Zatem zadawanie sobie pytań pt. co jeśli...jest bezcelowe. A może, czego życzę, zdradzacz padnie na kolana i stanie się w jednym momencie świadomy krzywd wyrządzonych i gotowy do zmiany? Kto wie.

Silverado, nie oczekuj ode mnie gotowej recepty proszę. To jest Twoje życie i to są Twoje decyzje a co za tym idzie także konsekwencje tychże decyzji. Ty znasz fakty lepiej niż każdy z nas.
Natomiast zadam Ci pytanie: masz jakiś pomysł by zmusić żonę by scenariusz akceptowany przez Ciebie stał się także jej scenariuszem?
Ponieważ Ty już wiesz jaka jest żony odpowiedź możesz sobie zadawać pytania i odpowiedzi:
1- co jeśli:

- żona nigdy nie zmieni zdania i będziemy żyć jak dwoje obcych sobie ludzi forever?

CZy masz jakiś plan jak to przetrwać? Przecież jesteś także ojcem dzieci. One potrzebują ojca zdrowego nie tylko fizycznie ale głównie psychicznie. Jaki będzie Twój stan za parę lat takiego samodręczenia? Ile depresji zaliczysz?
Co jeśli - to dobre pytanie. Każdy z nas powinien sobie je zadawać.

Jeśli chodzi o zawiedzionej przypadek - NIC JESZCZE NIE WIEMY. Zatem zadawanie sobie pytań pt. co jeśli...jest bezcelowe. A może, czego życzę, zdradzacz padnie na kolana i stanie się w jednym momencie świadomy krzywd wyrządzonych i gotowy do zmiany? Kto wie.

Silverado, nie oczekuj ode mnie gotowej recepty proszę. To jest Twoje życie i to są Twoje decyzje a co za tym idzie także konsekwencje tychże decyzji. Ty znasz fakty lepiej niż każdy z nas.
Natomiast zadam Ci pytanie: masz jakiś pomysł by zmusić żonę by scenariusz akceptowany przez Ciebie stał się także jej scenariuszem?
Ponieważ Ty już wiesz jaka jest żony odpowiedź możesz sobie zadawać pytania i odpowiedzi:
1- co jeśli:

- żona nigdy nie zmieni zdania i będziemy żyć jak dwoje obcych sobie ludzi forever?

CZy masz jakiś plan jak to przetrwać? Przecież jesteś także ojcem dzieci. One potrzebują ojca zdrowego nie tylko fizycznie ale głównie psychicznie. Jaki będzie Twój stan za parę lat takiego samodręczenia? Ile depresji zaliczysz?
Co jeśli - to dobre pytanie. Każdy z nas powinien sobie je zadawać.

[silverado]

[grzegorz_]

Silverado

Czy ty w ogóle zauważasz "niesymetryczność" tej całej sytuacji?
Żona ma chłopa w domu, który kasę na dom da i dzieci przypilnuje.
Emocjonalnie (i pewnie nie tylko emocjonalnie) już dawno żyje poza domem.
Czy liczysz że w takiej sytuacji żona się ocknie i powie "tylko ty"?
Po co ? Jej co prawda komfortowo nie jest , bo maż jej marudzi non stop,
ale ma się cąłkiem dobrze, bo jak jej smutno, źle to ma przecież pocieszycielkę i nie musi przesiadywać na forach.

Silverado

Czy ty w ogóle zauważasz "niesymetryczność" tej całej sytuacji?
Żona ma chłopa w domu, który kasę na dom da i dzieci przypilnuje.
Emocjonalnie (i pewnie nie tylko emocjonalnie) już dawno żyje poza domem.
Czy liczysz że w takiej sytuacji żona się ocknie i powie "tylko ty"?
Po co ? Jej co prawda komfortowo nie jest , bo maż jej marudzi non stop,
ale ma się cąłkiem dobrze, bo jak jej smutno, źle to ma przecież pocieszycielkę i nie musi przesiadywać na forach.

[nunana]

[Nirwanna]

[silverado]