[martusia_1970]

Jesteśmy w kryzysie już dłuższy czas, ja pracuje nad sobą, jest o niebo lepiej.
Wiadomo, mąż mnie nie kocha nie chce .......naprawiac, brak nadziei z jego strony i tak.........

ale Ja mam problem bo nie wiem jak się zachowac w obecności męża,
chodzi mi o to że coś mnie paraliżuje jak jest w domu, nie potrfię byc sobą.
Zchodzę mu z drogi jak tylko mogę, czy ktoś ma lub miał podobny problem?
Czuje się zawstydzona, zakłopotana......... najlepiej schowała bym się gdzieś?
Może to dziwne pytanie, ale proszę o radę jak sobie z tym radzic?

Jesteśmy w kryzysie już dłuższy czas, ja pracuje nad sobą, jest o niebo lepiej.
Wiadomo, mąż mnie nie kocha nie chce .......naprawiac, brak nadziei z jego strony i tak.........

ale Ja mam problem bo nie wiem jak się zachowac w obecności męża,
chodzi mi o to że coś mnie paraliżuje jak jest w domu, nie potrfię byc sobą.
Zchodzę mu z drogi jak tylko mogę, czy ktoś ma lub miał podobny problem?
Czuje się zawstydzona, zakłopotana......... najlepiej schowała bym się gdzieś?
Może to dziwne pytanie, ale proszę o radę jak sobie z tym radzic?

[MonikaMaria3]

Martusiu, ja myslę, że kazda z nas ma podobnie. Ja też tak mam. Wręcz psychicznie odpoczywam jak mój mąż jest w pracy, a zarazem za nim tęsknię. Ale jak przychodzi to czasami nawet nie wiem, o czym z nim rozmawiac.... Chciałabym się przytulic, ale nie potrafię. Chciałabym pocałowac, ale przez miesiace nie umiem... To chyba naturalna reakcja obronna i nic się na nią nie poradzi.

Martusiu, ja myslę, że kazda z nas ma podobnie. Ja też tak mam. Wręcz psychicznie odpoczywam jak mój mąż jest w pracy, a zarazem za nim tęsknię. Ale jak przychodzi to czasami nawet nie wiem, o czym z nim rozmawiac.... Chciałabym się przytulic, ale nie potrafię. Chciałabym pocałowac, ale przez miesiace nie umiem... To chyba naturalna reakcja obronna i nic się na nią nie poradzi.

[grzegorz_]

zapytam z ciekawości...
Mężowie też czują się tak skrępowani?

zapytam z ciekawości...
Mężowie też czują się tak skrępowani?

[MonikaMaria3]

[aatka]

Martusiu, chyba wszystkie odczuwamy podobnie. W momencie kiedy mąż (tygodniami unikający rozmów na ten temat) w końcu wydusił że nie wie co czuje i chyba się wypaliło poczułam się jakby bardzo ważna część mnie nagle stała się obca, zimna, odcięta. Jakby amputowano mi część serca, które tak dobrze znałam i kochałam.
Czujemy się chyba tak ponieważ nagle mieszkamy z obcym mężczyzną, który niewiele ma wspólnego z tym zaakceptowanym, "zrośniętym" z nami. Intymność, bliskość, czułość, współodczuwanie i współmyślenie nagle jest niemożliwe. Jest za to szok. Jeden wspólny świat dzieli się nagle na dwa odrębne.
Przynajmniej ja to tak odczuwam.
Ja mam buziaki na dobranoc i dzień dobry, ale początkowo paliły jak Judaszowe. Bo słowa stały w sprzeczności ze słowami. Nadal stoją, ale teraz wolę myśleć że mąż chce zachować taką "nitkę" która może kiedyś się znów przerodzić w linę okrętową jaka nas kiedyś łączyła.

No właśnie Grzegorz:

Cytat:

zapytam z ciekawości... Mężowie też czują się tak skrępowani?]

może panowie na forum wypowiedzą się w temacie?

Martusiu, chyba wszystkie odczuwamy podobnie. W momencie kiedy mąż (tygodniami unikający rozmów na ten temat) w końcu wydusił że nie wie co czuje i chyba się wypaliło poczułam się jakby bardzo ważna część mnie nagle stała się obca, zimna, odcięta. Jakby amputowano mi część serca, które tak dobrze znałam i kochałam.
Czujemy się chyba tak ponieważ nagle mieszkamy z obcym mężczyzną, który niewiele ma wspólnego z tym zaakceptowanym, "zrośniętym" z nami. Intymność, bliskość, czułość, współodczuwanie i współmyślenie nagle jest niemożliwe. Jest za to szok. Jeden wspólny świat dzieli się nagle na dwa odrębne.
Przynajmniej ja to tak odczuwam.
Ja mam buziaki na dobranoc i dzień dobry, ale początkowo paliły jak Judaszowe. Bo słowa stały w sprzeczności ze słowami. Nadal stoją, ale teraz wolę myśleć że mąż chce zachować taką "nitkę" która może kiedyś się znów przerodzić w linę okrętową jaka nas kiedyś łączyła.

No właśnie Grzegorz:

Cytat:

zapytam z ciekawości... Mężowie też czują się tak skrępowani?]

może panowie na forum wypowiedzą się w temacie?

[grzegorz_]

Pewnie wcześniej czy później panowie się zmęczą i przestaną się buntować wobec
aktualnej sytuacji i wpadną w stan tumiwisizmu.

Pewnie wcześniej czy później panowie się zmęczą i przestaną się buntować wobec
aktualnej sytuacji i wpadną w stan tumiwisizmu.

[miodzio63]

[mare1966]

aatka napisała :

Cytat:

Czujemy się chyba tak ponieważ nagle mieszkamy z obcym mężczyzną, który niewiele ma wspólnego z tym zaakceptowanym, "zrośniętym" z nami. Intymność, bliskość, czułość, współodczuwanie i współmyślenie nagle jest niemożliwe. Jest za to szok. Jeden wspólny świat dzieli się nagle na dwa odrębne. Przynajmniej ja to tak odczuwam.

Zgadzam się .
Z tym , że to NAGLE to tylko dla jednej ze stron .


Drugie określenie - NIEMOŻLIWE .
Na pewno conajmniej niesamowicie trudne .
To tak jakby nas chciano "związać " z pierwszą przypadkową osobą na ulicy .
Myślę , że tak nas postrzegają odchodzący .
Tu jestem w stanie zrozumieć ten mechanizm .
To tak jakby mi pakowali faceta do łóżka .
W życiu - nigdy , nigdy nie "będziemy" razem .
To taki chyba już niezalezny od nas OPÓR - fizyczny , emocjonalny .
W tym sensie rozumiem odchodzących .

Powroty .
Trudno nawet sobie wyobrazić , bez GŁEBOKICH zmian .
Ja mówię o przypadkach DALEKICH odejść .

aatka napisała :

Cytat:

Czujemy się chyba tak ponieważ nagle mieszkamy z obcym mężczyzną, który niewiele ma wspólnego z tym zaakceptowanym, "zrośniętym" z nami. Intymność, bliskość, czułość, współodczuwanie i współmyślenie nagle jest niemożliwe. Jest za to szok. Jeden wspólny świat dzieli się nagle na dwa odrębne. Przynajmniej ja to tak odczuwam.

Zgadzam się .
Z tym , że to NAGLE to tylko dla jednej ze stron .


Drugie określenie - NIEMOŻLIWE .
Na pewno conajmniej niesamowicie trudne .
To tak jakby nas chciano "związać " z pierwszą przypadkową osobą na ulicy .
Myślę , że tak nas postrzegają odchodzący .
Tu jestem w stanie zrozumieć ten mechanizm .
To tak jakby mi pakowali faceta do łóżka .
W życiu - nigdy , nigdy nie "będziemy" razem .
To taki chyba już niezalezny od nas OPÓR - fizyczny , emocjonalny .
W tym sensie rozumiem odchodzących .

Powroty .
Trudno nawet sobie wyobrazić , bez GŁEBOKICH zmian .
Ja mówię o przypadkach DALEKICH odejść .

[grzegorz_]

[mare1966]

Słuszna uwaga , Grzegorz .

Ale też
z drugiej strony
trzeba przyznać .
Kiedyś DOBROWOLNIE obie strony powiedziały jednak TAK .
Jakoś tam pasujemy .

Facetowi powiedziałby NIE .
Nawet nie każda niewiasta przypada do gustu .
Nawiasem - od czego ten gust zależy ?????
W kilka sekund , ponoć 10 potrafi się to stwierdzić wstępnie .
I kijem nie zapędzisz , jak ci mocno nie pasi .
Zwykle wygląd , ale i charakter , sposób bycia .

To gdzieś poza świadomością się odbywa , taka "selekcja" .
A może ten wewnętrzny mechanizm
jest jednak błędny ?

Słuszna uwaga , Grzegorz .

Ale też
z drugiej strony
trzeba przyznać .
Kiedyś DOBROWOLNIE obie strony powiedziały jednak TAK .
Jakoś tam pasujemy .

Facetowi powiedziałby NIE .
Nawet nie każda niewiasta przypada do gustu .
Nawiasem - od czego ten gust zależy ?????
W kilka sekund , ponoć 10 potrafi się to stwierdzić wstępnie .
I kijem nie zapędzisz , jak ci mocno nie pasi .
Zwykle wygląd , ale i charakter , sposób bycia .

To gdzieś poza świadomością się odbywa , taka "selekcja" .
A może ten wewnętrzny mechanizm
jest jednak błędny ?

[Filomena]

Własnie, kiedyś sobie powiedzieli TAK, a teraz jedna strona twierdzi, że to pomyłka życiowa była...

To po co starał się o mnie drugi raz??? Może to też panowie wytłumaczycie? Skoro raz mnie porzucił jeszcze przed narzeczeństwem, po co wracał, starał się, żeby znowu mieć wątpliwości, myśleć nad związkiem u kolegi przy grach RPG, wracać kolejny raz, zwlekać z oświadczynami, w końcu decydować się na ślub, po to, żeby po 7 latach powiedzieć, że za późno, nic się nie da zrobić, a tak w ogóle to nie kochał mnie już 1, 5 roku po ślubie???

Może sobie mentalną tabelkę w excelu odnośnie mnie robił???

A tak w ogóle to przyjmijmy, ze nie spełniłam jego oczekiwań, a on nie umiał do mnie dotrzeć z przesłaniem na temat tychże.

Mogę sobie racjonalnie poironizować, a nieracjonalnie mieć nadzieję, że Bóg wie, co robi.

Własnie, kiedyś sobie powiedzieli TAK, a teraz jedna strona twierdzi, że to pomyłka życiowa była...

To po co starał się o mnie drugi raz??? Może to też panowie wytłumaczycie? Skoro raz mnie porzucił jeszcze przed narzeczeństwem, po co wracał, starał się, żeby znowu mieć wątpliwości, myśleć nad związkiem u kolegi przy grach RPG, wracać kolejny raz, zwlekać z oświadczynami, w końcu decydować się na ślub, po to, żeby po 7 latach powiedzieć, że za późno, nic się nie da zrobić, a tak w ogóle to nie kochał mnie już 1, 5 roku po ślubie???

Może sobie mentalną tabelkę w excelu odnośnie mnie robił???

A tak w ogóle to przyjmijmy, ze nie spełniłam jego oczekiwań, a on nie umiał do mnie dotrzeć z przesłaniem na temat tychże.

Mogę sobie racjonalnie poironizować, a nieracjonalnie mieć nadzieję, że Bóg wie, co robi.

[złamana]

I racjonalnie, Filomeno, też możesz mieć.
Jak się takiemu niezdecydowanemu "odwidzi" po 20 latach i stwierdzi, że nigdy nie kochał i zostawi kobietę z trójką dzieci, w tym jednym niepełnosprawnym i ogromnym kredytem, to jest kompletna masakra i żal, że nie zrobił tego z 15 lat temu nic nie daje.
Niedojrzałość i deficyty, których bez ich uświadomienia sobie nic nie zapełni ani nie zmieni. Problem w tym, żeby żyć odpowiedzialnie i nie utożsamiać szczęścia z przyjemnością.
Jest taka fajna książka pt Miłość to wybór. I w niej dość obrazowo przedstawiono pewne zasady i powtarzalność wyborów. Tych tzw. strzałów odnośnie jednej osoby w sali pełnej ludzi. Nie jest to przypadkowe.

I racjonalnie, Filomeno, też możesz mieć.
Jak się takiemu niezdecydowanemu "odwidzi" po 20 latach i stwierdzi, że nigdy nie kochał i zostawi kobietę z trójką dzieci, w tym jednym niepełnosprawnym i ogromnym kredytem, to jest kompletna masakra i żal, że nie zrobił tego z 15 lat temu nic nie daje.
Niedojrzałość i deficyty, których bez ich uświadomienia sobie nic nie zapełni ani nie zmieni. Problem w tym, żeby żyć odpowiedzialnie i nie utożsamiać szczęścia z przyjemnością.
Jest taka fajna książka pt Miłość to wybór. I w niej dość obrazowo przedstawiono pewne zasady i powtarzalność wyborów. Tych tzw. strzałów odnośnie jednej osoby w sali pełnej ludzi. Nie jest to przypadkowe.

[miodzio63]

[martusia_1970]

Cytat:

zapytam z ciekawości... Mężowie też czują się tak skrępowani?

..nie wiem co tak naprawdę czuje mój mąż, ale widzę jak się zachowuje.
Na pewno nie czuje się swobodnie, bo nie wynosił by z domu swoich ubrań po kryjomu, boi się moich komentarzy,? - już dawno przestałam komentować jego zachowanie.
Ma zmienne nastroje, raz szuka zaczepki, to znowu w ogóle się nie odzywa zaszywa się w pokoju i nawet dzieciom nie pozwoli tam wejść, często patrzy w okno jakby czekał na kogoś.
Czasami mam wrażenie jakby potrzebował pomocy, i już " mam mu pomagać" ale jak patrzę na wyraz jego twarzy, jego zaciśnięte usta.....to widzę jak bardzo go męczy przebywanie w domu.

Cytat:

zapytam z ciekawości... Mężowie też czują się tak skrępowani?

..nie wiem co tak naprawdę czuje mój mąż, ale widzę jak się zachowuje.
Na pewno nie czuje się swobodnie, bo nie wynosił by z domu swoich ubrań po kryjomu, boi się moich komentarzy,? - już dawno przestałam komentować jego zachowanie.
Ma zmienne nastroje, raz szuka zaczepki, to znowu w ogóle się nie odzywa zaszywa się w pokoju i nawet dzieciom nie pozwoli tam wejść, często patrzy w okno jakby czekał na kogoś.
Czasami mam wrażenie jakby potrzebował pomocy, i już " mam mu pomagać" ale jak patrzę na wyraz jego twarzy, jego zaciśnięte usta.....to widzę jak bardzo go męczy przebywanie w domu.