[Jacek-sychar]

No, witaj Lustro.

Już trochę Ciebie tutaj brakowało. Wszyscy grzeczni, poukładani. A tutaj Lustro daje czadu ze swoim ogniem.
Napisz coś czasami.

Ale swoją drogą Twój mąż to zachował się jak święty.
Ciekawe, ile to go tam, w środku, kosztowało.

No, witaj Lustro.

Już trochę Ciebie tutaj brakowało. Wszyscy grzeczni, poukładani. A tutaj Lustro daje czadu ze swoim ogniem.
Napisz coś czasami.

Ale swoją drogą Twój mąż to zachował się jak święty.
Ciekawe, ile to go tam, w środku, kosztowało.

[Pavel]

Witaj Lustro :)

Potwerdzam, że brakuje Cię tu :)
Przykro mi, że w takich okolicznościach tu zajrzałaś, rozumiem, że nie jesteś szczęśliwa musząc cokolwiek prostować.
GregAN niech sam się do tego odniesie jeśli zechce, wydaje mi się jednak, że nie miał złych intencji.
Tak to czasem działa "głuchy telefon", ułomna ludzka pamięć i inny odbiór komunikatu niż zakłada nadawca.
Pozdrawiam!

Witaj Lustro :)

Potwerdzam, że brakuje Cię tu :)
Przykro mi, że w takich okolicznościach tu zajrzałaś, rozumiem, że nie jesteś szczęśliwa musząc cokolwiek prostować.
GregAN niech sam się do tego odniesie jeśli zechce, wydaje mi się jednak, że nie miał złych intencji.
Tak to czasem działa "głuchy telefon", ułomna ludzka pamięć i inny odbiór komunikatu niż zakłada nadawca.
Pozdrawiam!

[GregAN]

[Patriota]

[lustro]

Patriota

Nie jestem wcale przekonana, ze podejmowanie bardzo zdecydowanych kroków jest takie dobre.
Czasem zmusza drugą stronę do kroków równie zdecydowanych, do których by nie doszło.
A potem strony tak się okopuja na swoich pozycjach, ze nie potrafią nawet rozmawiać ze sobą.

Coś jest w tym "udawaniu szczęśliwego małżeństwa".
Przyglądam się otoczeniu. Ponieważ kilka lat już zyje, to I moi znajomi też już mają ich trochę. I salto pary z 20- I więcej letnim stażem.
Aż zdumienie ogarnia ile z tych par na doświadczenie "boków" jednej ze stron lub nawet obojga.
A mimo to ci, którzy "udawali" I nie wywlekali swoich problemów na widok publiczny, przetrwała. Jakoś się dogadali. Poukladali. I nadal są.
I nie muszą się z tego tłumaczyć światu.
I trudno nie docenic tej okoliczności.

To nie była główna przyczyna mojego powrotu do męża.
Ale oboje mogliśmy zająć się sobą I naszym małżeństwem. A nie rozmienuac się na drobne tłumacząc sytuację I decyzję. I wysluchujac "dobrych" rad i komentarzy.

Rozumiem sytuację w której się znalazles. I postawę, którą przyjales na ten moment. Mam nadzieje, ze to stan przejściowy A twoja sytuacja się zmieni na lepsze.
Trzeba wierzyć I mieć nadzieję.

Patriota

Nie jestem wcale przekonana, ze podejmowanie bardzo zdecydowanych kroków jest takie dobre.
Czasem zmusza drugą stronę do kroków równie zdecydowanych, do których by nie doszło.
A potem strony tak się okopuja na swoich pozycjach, ze nie potrafią nawet rozmawiać ze sobą.

Coś jest w tym "udawaniu szczęśliwego małżeństwa".
Przyglądam się otoczeniu. Ponieważ kilka lat już zyje, to I moi znajomi też już mają ich trochę. I salto pary z 20- I więcej letnim stażem.
Aż zdumienie ogarnia ile z tych par na doświadczenie "boków" jednej ze stron lub nawet obojga.
A mimo to ci, którzy "udawali" I nie wywlekali swoich problemów na widok publiczny, przetrwała. Jakoś się dogadali. Poukladali. I nadal są.
I nie muszą się z tego tłumaczyć światu.
I trudno nie docenic tej okoliczności.

To nie była główna przyczyna mojego powrotu do męża.
Ale oboje mogliśmy zająć się sobą I naszym małżeństwem. A nie rozmienuac się na drobne tłumacząc sytuację I decyzję. I wysluchujac "dobrych" rad i komentarzy.

Rozumiem sytuację w której się znalazles. I postawę, którą przyjales na ten moment. Mam nadzieje, ze to stan przejściowy A twoja sytuacja się zmieni na lepsze.
Trzeba wierzyć I mieć nadzieję.

[Patriota]

"Lustro" masz rację zdecydowane, radykalne kroki nie są niekiedy dobrymi rozwiązaniami. Tylko czy udawanie, że jest fajnie, np. rozmowa na tzw. "pierdoły", sztuczne spotkania świąteczne itp. Moja żona mieszka teraz z rodzicami. Jej kochanek ( też wyprowadził się z domu) i mieszka u swoich rodziców także. Spotykają się, smsują, telefonują. Ale czy żyją oddzielnie ? Nie spotykają się dalej ? Po co ? Może fascynacja seksualna? Może uzależnienie emocjonalne ? W ich głowach Istnieje tylko ich wyimaginowany świat? Czy to jest związek ? Tak to jest związek. Normalny, wg mnie nie. Ludzi, którzy poświęcili swoje rodziny, pracę, relacje rodzinne itd. by żyć razem. Ja oczywiście spotykałem się z żoną. Rozmawialiśmy nawet fajnie. O pracy, o synu. Ale jak wchodziłem na temat, np. kiedy wrócisz do domu, czy planujesz kiedyś, rozmowa ucinała się i jak uderzenie o ścianę.
P.S. Cieszę się, że Tobie się ułożyło.

"Lustro" masz rację zdecydowane, radykalne kroki nie są niekiedy dobrymi rozwiązaniami. Tylko czy udawanie, że jest fajnie, np. rozmowa na tzw. "pierdoły", sztuczne spotkania świąteczne itp. Moja żona mieszka teraz z rodzicami. Jej kochanek ( też wyprowadził się z domu) i mieszka u swoich rodziców także. Spotykają się, smsują, telefonują. Ale czy żyją oddzielnie ? Nie spotykają się dalej ? Po co ? Może fascynacja seksualna? Może uzależnienie emocjonalne ? W ich głowach Istnieje tylko ich wyimaginowany świat? Czy to jest związek ? Tak to jest związek. Normalny, wg mnie nie. Ludzi, którzy poświęcili swoje rodziny, pracę, relacje rodzinne itd. by żyć razem. Ja oczywiście spotykałem się z żoną. Rozmawialiśmy nawet fajnie. O pracy, o synu. Ale jak wchodziłem na temat, np. kiedy wrócisz do domu, czy planujesz kiedyś, rozmowa ucinała się i jak uderzenie o ścianę.
P.S. Cieszę się, że Tobie się ułożyło.