[nikusia181]

Witam,
z mężem jestem w separacji od miesiąca. Mąż ma bardzo trudny charakter nie można do niego dotrzeć sam nie wie czego chce raz chce być ze mną a za chwile zmienia zdanie. Jak się poznaliśmy był cudowny chciał małżeństwa byłam dla niego wszystkim. W pewnym momencie coś się w nim zmieniło zamknął się w sobie i zapomniał o mnie stał się dla siebie najważniejszy ciągłe awantury doprowadziły do jego wyprowadzki. Co ja mam robić bardzo Go kocham chcę ratować to małżeństwo ale nie wiem jak? Zawierzyłam wszystko Bogu i codziennie modle się o łaskę uratowania naszego małżeństwa i przemianę jego serca. Bardzo cierpię nie mogę sobie z tym poradzić. Bardzo Was proszę o rady i modlitwę za nas.

Witam,
z mężem jestem w separacji od miesiąca. Mąż ma bardzo trudny charakter nie można do niego dotrzeć sam nie wie czego chce raz chce być ze mną a za chwile zmienia zdanie. Jak się poznaliśmy był cudowny chciał małżeństwa byłam dla niego wszystkim. W pewnym momencie coś się w nim zmieniło zamknął się w sobie i zapomniał o mnie stał się dla siebie najważniejszy ciągłe awantury doprowadziły do jego wyprowadzki. Co ja mam robić bardzo Go kocham chcę ratować to małżeństwo ale nie wiem jak? Zawierzyłam wszystko Bogu i codziennie modle się o łaskę uratowania naszego małżeństwa i przemianę jego serca. Bardzo cierpię nie mogę sobie z tym poradzić. Bardzo Was proszę o rady i modlitwę za nas.

[miodziak]

nikusia - zadbać o siebie, im więcej będziesz prosiła i poświęcała tym mniej będziesz teraz dla niego znaczyła. Bolesne ale prawdziwe... wiem sama po sobie, wiem też, że teraz takie rady wydają Ci się bezwartościowe, bo bardzo boli i nie potrafisz sobie wyobrazić by o nim nie myśleć i zadbać o siebie, ale uwierz mi, że z czasem przyjdzie Ci rozumienie tego, ja jeszcze w maju/czerwcu byłam w Twoim punkcie, a R. nie mieszka ze mną od stycznia i dopiero teraz widzę, że pierwsza faza kryzysu faktycznie trwa pół roku...

nikusia - zadbać o siebie, im więcej będziesz prosiła i poświęcała tym mniej będziesz teraz dla niego znaczyła. Bolesne ale prawdziwe... wiem sama po sobie, wiem też, że teraz takie rady wydają Ci się bezwartościowe, bo bardzo boli i nie potrafisz sobie wyobrazić by o nim nie myśleć i zadbać o siebie, ale uwierz mi, że z czasem przyjdzie Ci rozumienie tego, ja jeszcze w maju/czerwcu byłam w Twoim punkcie, a R. nie mieszka ze mną od stycznia i dopiero teraz widzę, że pierwsza faza kryzysu faktycznie trwa pół roku...