[balwanek1]

Betjam sprawa wygląda tak jeżeli się dogadasz,jeżeli wrócisz .
A w trakcie powrotu nie będziesz szczera z czasem przypadkiem trafi to do męża z innych ust-i znów będzie miał za złe.
Odbudowanie zaufania jak już pisano ci wcześniej to ciężka droga.
I każde potknięcie na niej(kłamstwo,kłamstewko) powoduje lawinę jaka znów znosi w dól-do punktu wyjścia.
To ze faceci ciężko znoszą prawdę o zdradzie to raczej mit.
Facet lubi znać prawdę(bo jest analityczny);czasami domaga się faktów bo musi porównać w swym umyśle to i owo.
Zazwyczaj analizuje,trochę nim miota, wyciągnie wnioski i idzie do przodu.
Natomiast nie godzi się ze zdradą,porównuje kochana do siebie-kto lepszy-tylko ten facet jaki nie zna własnej wartości.
Niestety zaburzone ma własne ego

pozdrawiam

Betjam sprawa wygląda tak jeżeli się dogadasz,jeżeli wrócisz .
A w trakcie powrotu nie będziesz szczera z czasem przypadkiem trafi to do męża z innych ust-i znów będzie miał za złe.
Odbudowanie zaufania jak już pisano ci wcześniej to ciężka droga.
I każde potknięcie na niej(kłamstwo,kłamstewko) powoduje lawinę jaka znów znosi w dól-do punktu wyjścia.
To ze faceci ciężko znoszą prawdę o zdradzie to raczej mit.
Facet lubi znać prawdę(bo jest analityczny);czasami domaga się faktów bo musi porównać w swym umyśle to i owo.
Zazwyczaj analizuje,trochę nim miota, wyciągnie wnioski i idzie do przodu.
Natomiast nie godzi się ze zdradą,porównuje kochana do siebie-kto lepszy-tylko ten facet jaki nie zna własnej wartości.
Niestety zaburzone ma własne ego

pozdrawiam

[balwanek1]

I jeszcze coś od siebie:
Kiedy moja żona miała przyjaciela(jak to nazywała bo przecież to tylko przyjaciel),potem drugiego i jeszcze jednego.

Na samym tylko początku nie mogłem znieść obecności innego mena w zyciu mojej zony.
Dlaczego??
bo byłem zahukany,bo moje męskie Ja było niskie.
Szybko zbudowałem to co spadło do zera i potem obecność kogos nie powodowała juz ani piany,złości,czy tez mojej deprechy.
Bardziej natomiast bolały słowa i gesty:
nie jestem z tobą związana emocjonalnie,nic do ciebie nie czuje,nic nas nie łączy,nigdy nie będziemy razem,nie licz na nic,nie jesteś już moim mężem, jesteś byłym mężem.
A pewnie dla tego że słowa bardziej ranią niż czyny
pozdrawiam i działaj -bądż prawdziwa

I jeszcze coś od siebie:
Kiedy moja żona miała przyjaciela(jak to nazywała bo przecież to tylko przyjaciel),potem drugiego i jeszcze jednego.

Na samym tylko początku nie mogłem znieść obecności innego mena w zyciu mojej zony.
Dlaczego??
bo byłem zahukany,bo moje męskie Ja było niskie.
Szybko zbudowałem to co spadło do zera i potem obecność kogos nie powodowała juz ani piany,złości,czy tez mojej deprechy.
Bardziej natomiast bolały słowa i gesty:
nie jestem z tobą związana emocjonalnie,nic do ciebie nie czuje,nic nas nie łączy,nigdy nie będziemy razem,nie licz na nic,nie jesteś już moim mężem, jesteś byłym mężem.
A pewnie dla tego że słowa bardziej ranią niż czyny
pozdrawiam i działaj -bądż prawdziwa

[Batjam987]

Chyba masz rację, uświadomiłam sobie, że zatajanie prawdy jest dobre w przypadku jeżeli bym chciała tylko do niego wrócić, ale moim celem nie jest powrót do męża tylko naprawienie naszych relacji, a dopiero potem zamieszkanie razem. Zdrada to był tylko wynik kryzysu. Ja nie szukałam kogoś innego na jego miejsce, tylko szukałam jego w kimś innym. Wcześniej nie układało się nam. Byłam bardzo nieszczęśliwa. Nie wyobrażam sobie powrotu do tego co było.
Jeżeli mamy pracować nad naszym związkiem to przez kłamstwa nie ruszymy z miejsca, a powiedzieć prawdę najlepiej w poradni małżeńskiej w obecności specjalisty.

Chyba masz rację, uświadomiłam sobie, że zatajanie prawdy jest dobre w przypadku jeżeli bym chciała tylko do niego wrócić, ale moim celem nie jest powrót do męża tylko naprawienie naszych relacji, a dopiero potem zamieszkanie razem. Zdrada to był tylko wynik kryzysu. Ja nie szukałam kogoś innego na jego miejsce, tylko szukałam jego w kimś innym. Wcześniej nie układało się nam. Byłam bardzo nieszczęśliwa. Nie wyobrażam sobie powrotu do tego co było.
Jeżeli mamy pracować nad naszym związkiem to przez kłamstwa nie ruszymy z miejsca, a powiedzieć prawdę najlepiej w poradni małżeńskiej w obecności specjalisty.

[utka2]

[JolantaElżbieta]

[Batjam987]

Może Pismo Święte czytać? Ale nie wiem jak

Może Pismo Święte czytać? Ale nie wiem jak

[utka2]

[ponury]

[Ania65]

Bez Słowa nie ma życia. Również polecam na początek słuchanie, jest taki portal modlitwa w drodze, gdzie można posłuchać codziennie Ewangelii i krótkiego rozważania. Bardzo fajnie też mówi Szustak ten którego poleca Utka2. Zapraszam też na nasz wątek tutaj na forum: Ewangelia na dziś.

Bez Słowa nie ma życia. Również polecam na początek słuchanie, jest taki portal modlitwa w drodze, gdzie można posłuchać codziennie Ewangelii i krótkiego rozważania. Bardzo fajnie też mówi Szustak ten którego poleca Utka2. Zapraszam też na nasz wątek tutaj na forum: Ewangelia na dziś.

[utka2]

Ania65, Modlitwy w drodze też słucham ... w drodze do pracy :) Nie zawsze, ale czasami po prostu nie da sie bez tego Słowa zacząć dnia.

Ania65, Modlitwy w drodze też słucham ... w drodze do pracy :) Nie zawsze, ale czasami po prostu nie da sie bez tego Słowa zacząć dnia.

[Batjam987]

[Stokrotka10101]

Ja napiszę Ci coś innego.
Być może niepotrzebnie się koncentrujesz na mówieniu o zdradzie czy nie.
Osoby w kryzysie psychologicznym -czy to z powodu zdarzeń życiowych czy choroby same dozują sobie jakie informacje i ile chcą usłyszeć. Czasami np osoba chora na nowotwór przez długi czas o tym nie rozmawia i potrzebuje rozmawiać o innych rzeczach. Być może tak jest i z Twoim mężem - on sam i Duch Święty poprowadzi Cię przez rozwój zdarzeń. Słuchaj tego co mąż Ci mówi w dialogu. Stawiaj sobie podczas rozmowy za cel pojednanie a nie rozliczenie się z grzech ami. sprawdzaj czy jestes zgodna z Toim celem na każdym etapie rozmowy znacznie rzadziej zdryfujesz na miny i dałasz się ponieść emocjom. Zaufaj sobie. Nawet najlepsze rady będą nieprzydatne jeśli nie będziesz wierzyła ze potrafisz je wprowadzić w czyn. Zaufaj sobie że potrafisz usłyszeć to co powinnaś zrobić i daj się pokierować Duchowi Swietemu

Ja napiszę Ci coś innego.
Być może niepotrzebnie się koncentrujesz na mówieniu o zdradzie czy nie.
Osoby w kryzysie psychologicznym -czy to z powodu zdarzeń życiowych czy choroby same dozują sobie jakie informacje i ile chcą usłyszeć. Czasami np osoba chora na nowotwór przez długi czas o tym nie rozmawia i potrzebuje rozmawiać o innych rzeczach. Być może tak jest i z Twoim mężem - on sam i Duch Święty poprowadzi Cię przez rozwój zdarzeń. Słuchaj tego co mąż Ci mówi w dialogu. Stawiaj sobie podczas rozmowy za cel pojednanie a nie rozliczenie się z grzech ami. sprawdzaj czy jestes zgodna z Toim celem na każdym etapie rozmowy znacznie rzadziej zdryfujesz na miny i dałasz się ponieść emocjom. Zaufaj sobie. Nawet najlepsze rady będą nieprzydatne jeśli nie będziesz wierzyła ze potrafisz je wprowadzić w czyn. Zaufaj sobie że potrafisz usłyszeć to co powinnaś zrobić i daj się pokierować Duchowi Swietemu

[kenya]

Batjam piszesz:

Cytat:

Tak jak wspominałam wcześniej mąż przez wiele lat leczył się na depresję, zawsze brał antydepresanty w lepszych czasach mniejsze dawki. Teraz dość spore dawki. Nie wiem, czy jest dobry czas na coś takiego?

Obawiam się że może to nie być dobry czas na dzielenie się z mężem tym co Tobie ciąży.

Batjam, czy Twój mąż prócz wieloletniego brania antydepresantów, korzystał do tej pory z innych form pomocy, tzn. psychoterapii czy też poradnictwa duchowego np.?
By leczenie było skuteczne wszystkie formy wsparcia powinny zaistnieć równolegle.

Pigułki "zaopatrują" tylko wymiar fizyczny człowieka a co z wymiarem mentalnym i duchowym?

Bez zajęcia się pozostałymi wymiarami męża, jego depresja nie ustanie poprzez branie antydepresantów tylko.

I choć te są niezywykle przydatne w leczeniu, zwłaszcza gdy w grę wchodzą próby samobójcze, to branie ich na dłuższą metę może depresję pogłębić.
Zaburzona chemia mózgu (którą pigułki okresowo stabilizują) jest skutkiem depresji a nie jej przyczyną.... Antydepresanty nawet nie dotykają przyczyn jej powstania.

Przyczyna leży zwykle z wadliwym postrzeganiu rzeczywistości i nadawniu znaczenia czemuś/komuś co leży poza człowiekiem, który upatruje w tym czymś/kimś źródła swojego szczęścia i nie pojmuje że źródłem szczęścia jest on sam.
Tu mogą się zawrzeć wszelkie rozczarownia, niespełnione ambicje, itd, wszystko to co normalnie funkcjonujący człowiek przełyka by w końcu zaakceptować jako nieunikniony element życia.

Informowanie męża teraz może okazać się zbyt ryzykowne.
Dla zdrowego, normalnie funkcjonującego człowieka pewne prawdy mogą okazać się trudne do uniesienia, dla męża ta trudność może być o wiele większa.
Zresztą znasz go i wiesz jak funkcjonuje i jakie poziomy zaawansowania te jego stany depresyjne osiagają.
Może najpierw, zanim zechcesz swój plan wprowadzić w życie, porozmawiaj z kimś kto zajmuje się terapią depresji by wiedzieć jak to może wyglądać i z czym trzeba się liczyć.

Batjam piszesz:

Cytat:

Tak jak wspominałam wcześniej mąż przez wiele lat leczył się na depresję, zawsze brał antydepresanty w lepszych czasach mniejsze dawki. Teraz dość spore dawki. Nie wiem, czy jest dobry czas na coś takiego?

Obawiam się że może to nie być dobry czas na dzielenie się z mężem tym co Tobie ciąży.

Batjam, czy Twój mąż prócz wieloletniego brania antydepresantów, korzystał do tej pory z innych form pomocy, tzn. psychoterapii czy też poradnictwa duchowego np.?
By leczenie było skuteczne wszystkie formy wsparcia powinny zaistnieć równolegle.

Pigułki "zaopatrują" tylko wymiar fizyczny człowieka a co z wymiarem mentalnym i duchowym?

Bez zajęcia się pozostałymi wymiarami męża, jego depresja nie ustanie poprzez branie antydepresantów tylko.

I choć te są niezywykle przydatne w leczeniu, zwłaszcza gdy w grę wchodzą próby samobójcze, to branie ich na dłuższą metę może depresję pogłębić.
Zaburzona chemia mózgu (którą pigułki okresowo stabilizują) jest skutkiem depresji a nie jej przyczyną.... Antydepresanty nawet nie dotykają przyczyn jej powstania.

Przyczyna leży zwykle z wadliwym postrzeganiu rzeczywistości i nadawniu znaczenia czemuś/komuś co leży poza człowiekiem, który upatruje w tym czymś/kimś źródła swojego szczęścia i nie pojmuje że źródłem szczęścia jest on sam.
Tu mogą się zawrzeć wszelkie rozczarownia, niespełnione ambicje, itd, wszystko to co normalnie funkcjonujący człowiek przełyka by w końcu zaakceptować jako nieunikniony element życia.

Informowanie męża teraz może okazać się zbyt ryzykowne.
Dla zdrowego, normalnie funkcjonującego człowieka pewne prawdy mogą okazać się trudne do uniesienia, dla męża ta trudność może być o wiele większa.
Zresztą znasz go i wiesz jak funkcjonuje i jakie poziomy zaawansowania te jego stany depresyjne osiagają.
Może najpierw, zanim zechcesz swój plan wprowadzić w życie, porozmawiaj z kimś kto zajmuje się terapią depresji by wiedzieć jak to może wyglądać i z czym trzeba się liczyć.

[lustro]

Batjam

wez pod uwagę w tych rozważaniach jedno - to, że Ty jestes gotowa na powiedzenie prawdy o sobie nie oznacza, że mąż jest na to gotowy

być moze nigdy nie bedzie

czasem lepiej zadac samemu sobie dyskomfort milczenia, niż zabic drugiego słowami prawdy

Batjam

wez pod uwagę w tych rozważaniach jedno - to, że Ty jestes gotowa na powiedzenie prawdy o sobie nie oznacza, że mąż jest na to gotowy

być moze nigdy nie bedzie

czasem lepiej zadac samemu sobie dyskomfort milczenia, niż zabic drugiego słowami prawdy