[sebimana]

Cytat:

i tak na marginesie.... zanim da się przykłady warto sprawdzić wsio o Pulikowskim- bo: zanim taki mądry się stał...zanim napisał książki (poradniki)...w życiu narobił wiele błędów....i potem te błędy prostował i dalej błędy zmieniał.....dlatego z wiekiem nabrał mądrości....i wiedzy

A gdzie o tym idzie poczytać? Bo grzebię i grzebię i nic nie znalazłam. A z chęcią bym się zapoznała Mogę jakiś link czy namiar prosić??

DHL1 napisał/a:

z takim nastawieniem do facetów daleko nie zajedziesz.....

Ale konkretnie o co chodzi? Z jakim nastawieniem? Ja nie mam żadnego nastawienia piszę tylko to co z moich (dosyć licznych) obserwacji wniknęło.

Cytat:

i tak na marginesie.... zanim da się przykłady warto sprawdzić wsio o Pulikowskim- bo: zanim taki mądry się stał...zanim napisał książki (poradniki)...w życiu narobił wiele błędów....i potem te błędy prostował i dalej błędy zmieniał.....dlatego z wiekiem nabrał mądrości....i wiedzy

A gdzie o tym idzie poczytać? Bo grzebię i grzebię i nic nie znalazłam. A z chęcią bym się zapoznała Mogę jakiś link czy namiar prosić??

DHL1 napisał/a:

z takim nastawieniem do facetów daleko nie zajedziesz.....

Ale konkretnie o co chodzi? Z jakim nastawieniem? Ja nie mam żadnego nastawienia piszę tylko to co z moich (dosyć licznych) obserwacji wniknęło.

[Filemon]

Mare1966:

Cytat:

Małe dziecko ( tak do roku , półtora ) mało interesujące dla faceta . Nie gada , niczego nie rozumie , drze się , brzydko pachnie .

To jakiś smutny, by nie powiedzieć tandetny stereotyp. Sam uwielbiałem zajmować się swoimi niemowlakami, brać je na ręce, przewijać, przemywać i kąpać, gdy tylko pojawiała się potrzeba (choć częściej, rzecz jasna, robiła to żona), a także karmić, wozić do lasu na długie spacery, bawić się z nimi etc.etc. Nie mówią, ale czują i rozumieją wiele. W Warszawie widuję też czasami panów z maluchami w nosidełkach na sobie – i nie są to tylko tatusiowie na swoim samotnym „dyżurze”, bo bywa, że u boku osiodłanego tatusia jest żona z drugim, starszym już dzieckiem.

Mam wrażenie, że w tej dyskusji mieszają się nam czasami mniej lub bardziej świadomie pojęcia zabawy z dziećmi czy opieki nad nimi z pojęciem wychowania. Widać to w podsumowaniu opinii Grzegorza przez Sama_ja. Grzegorz się broni, powołuje na nadinterpretację swoich słów, ale nadal brnie w pułapkę. Z jednej strony mówi, że nadal wychowuje, a podkreśla nużące kilkugodzinne zabawy z dzieckiem… No właśnie, a kto powiedział, że kilkugodzinne zabawy są koniecznością? Kilkugodzinne układanie klocków znuży każdego, to oczywista prawda - mnie również, aby kto nie pomyślał, że jestem z innej gliny. Ale czy tak podchodząc do problemu nie popełniamy błędu? Czy kilkugodzinne trwanie w zabawie jest koniecznością? Czy nie jest to niepotrzebne zawłaszczanie świata dziecka? I zarazem jakieś uspokajanie swojego rodzicielskiego sumienia?

Czyż nie lepiej zorganizować dziecku warunki do poznawania świata, do kreowania jego wyobraźni? Lepiej pobawić się godzinę, a potem zachęcić dziecko do samodzielnej zabawy, można jakoś je zainspirować, ale nie uczyć ciągłego małpowania na zasadzie „-Zobacz, tatuś ci pokaże, jak się buduje zamek”. Warto stworzyć dziecku warunki do samodzielnej zabawy w naszym towarzystwie. Ale nie na zasadzie „- Masz tu klocki, pobaw się, poukładaj, co chcesz..” Gorsze może być tylko posadzenie dziecka przed telewizorem na kilka godzin, włączenie bajek i zostawienie go z jego przeżyciami, jakie rodzą się w czasie oglądania…

Dlatego przekonywanie, że maluszek dla faceta nie jest interesujący, a bawienie się z kilkulatkiem przez kilka godzin jest nużące, uznaję za swoiste kocopały. Nie tędy droga. Powinniśmy szukać pomysłów na wychowywanie swoich dzieci, a nie na zapełnianie im czasu. Szczególnie my, panowie, jako ojcowie.

I jeszcze nutka osobista. Lata dzieciństwa swojej trójki wspominam jako piękne i owocne. Ale lata późniejsze, już w okresie szkoły średniej i studiów, to moja porażka. Bolesne jest to, że gdy człowiek uświadomi sobie, co mu nie wyszło, to zarazem wie, że już nic nie naprawi, bo tamten czas przeminął. Temat na inną okazję.

A dla pogłębienia tytułowej kwestii proponuję artykuł:

http://www.deon.pl/inteli...ie-rodziny.html

Warto podkreślić dwa przywołane w tym artykule fragmenty z Listu do rodzin Jana Pawła II:

"Nie ma ojcostwa i macierzyństwa bez wspólnego rodzicielstwa. Macierzyństwo urzeczywistnia się za sprawą ojcostwa, ale też ojcostwo za sprawą macierzyństwa".

A drugi może być dla nas, ojców, wzorem i wyzwaniem:

"Mój ojciec był wspaniały (…). Był tak wymagający wobec siebie, że nie miał już potrzeby okazywania się wymagającym wobec syna; jego przykład wystarczał, by nauczyć dyscypliny i poczucia obowiązku"[

Mare1966:

Cytat:

Małe dziecko ( tak do roku , półtora ) mało interesujące dla faceta . Nie gada , niczego nie rozumie , drze się , brzydko pachnie .

To jakiś smutny, by nie powiedzieć tandetny stereotyp. Sam uwielbiałem zajmować się swoimi niemowlakami, brać je na ręce, przewijać, przemywać i kąpać, gdy tylko pojawiała się potrzeba (choć częściej, rzecz jasna, robiła to żona), a także karmić, wozić do lasu na długie spacery, bawić się z nimi etc.etc. Nie mówią, ale czują i rozumieją wiele. W Warszawie widuję też czasami panów z maluchami w nosidełkach na sobie – i nie są to tylko tatusiowie na swoim samotnym „dyżurze”, bo bywa, że u boku osiodłanego tatusia jest żona z drugim, starszym już dzieckiem.

Mam wrażenie, że w tej dyskusji mieszają się nam czasami mniej lub bardziej świadomie pojęcia zabawy z dziećmi czy opieki nad nimi z pojęciem wychowania. Widać to w podsumowaniu opinii Grzegorza przez Sama_ja. Grzegorz się broni, powołuje na nadinterpretację swoich słów, ale nadal brnie w pułapkę. Z jednej strony mówi, że nadal wychowuje, a podkreśla nużące kilkugodzinne zabawy z dzieckiem… No właśnie, a kto powiedział, że kilkugodzinne zabawy są koniecznością? Kilkugodzinne układanie klocków znuży każdego, to oczywista prawda - mnie również, aby kto nie pomyślał, że jestem z innej gliny. Ale czy tak podchodząc do problemu nie popełniamy błędu? Czy kilkugodzinne trwanie w zabawie jest koniecznością? Czy nie jest to niepotrzebne zawłaszczanie świata dziecka? I zarazem jakieś uspokajanie swojego rodzicielskiego sumienia?

Czyż nie lepiej zorganizować dziecku warunki do poznawania świata, do kreowania jego wyobraźni? Lepiej pobawić się godzinę, a potem zachęcić dziecko do samodzielnej zabawy, można jakoś je zainspirować, ale nie uczyć ciągłego małpowania na zasadzie „-Zobacz, tatuś ci pokaże, jak się buduje zamek”. Warto stworzyć dziecku warunki do samodzielnej zabawy w naszym towarzystwie. Ale nie na zasadzie „- Masz tu klocki, pobaw się, poukładaj, co chcesz..” Gorsze może być tylko posadzenie dziecka przed telewizorem na kilka godzin, włączenie bajek i zostawienie go z jego przeżyciami, jakie rodzą się w czasie oglądania…

Dlatego przekonywanie, że maluszek dla faceta nie jest interesujący, a bawienie się z kilkulatkiem przez kilka godzin jest nużące, uznaję za swoiste kocopały. Nie tędy droga. Powinniśmy szukać pomysłów na wychowywanie swoich dzieci, a nie na zapełnianie im czasu. Szczególnie my, panowie, jako ojcowie.

I jeszcze nutka osobista. Lata dzieciństwa swojej trójki wspominam jako piękne i owocne. Ale lata późniejsze, już w okresie szkoły średniej i studiów, to moja porażka. Bolesne jest to, że gdy człowiek uświadomi sobie, co mu nie wyszło, to zarazem wie, że już nic nie naprawi, bo tamten czas przeminął. Temat na inną okazję.

A dla pogłębienia tytułowej kwestii proponuję artykuł:

http://www.deon.pl/inteli...ie-rodziny.html

Warto podkreślić dwa przywołane w tym artykule fragmenty z Listu do rodzin Jana Pawła II:

"Nie ma ojcostwa i macierzyństwa bez wspólnego rodzicielstwa. Macierzyństwo urzeczywistnia się za sprawą ojcostwa, ale też ojcostwo za sprawą macierzyństwa".

A drugi może być dla nas, ojców, wzorem i wyzwaniem:

"Mój ojciec był wspaniały (…). Był tak wymagający wobec siebie, że nie miał już potrzeby okazywania się wymagającym wobec syna; jego przykład wystarczał, by nauczyć dyscypliny i poczucia obowiązku"[

[sebimana]

Filemon, normalnie przywróciłeś mi wiarę w to że są jednak ojcowie na medal :D

Filemon, normalnie przywróciłeś mi wiarę w to że są jednak ojcowie na medal :D

[mare1966]

Filemon
twoja wypowiedź niesie treść
........ ale dodatkowo nie zwróciliśmy uwagi na jedną rzecz .
Kwestia zupełnie zmienionych warunków życia
dzieci i rodziców na przełomie tych ostatnich 50 lat .

Ja pamietam swoje dzieciństwo , udane .
W tym czasie rodzice nie musieli
siedzieć i wymyslać zajęć dla dzieci .
Było coś takiego jak PODWÓRKO !!!!!!!!!!
Dzieci wychodziły i same bawiły się z sobą , kilka , kilkanaście .
W chowanego , po ogródkach , klatkach itd.
Organizowaliśmy wyścigi na rowerkach "Szurkowski" itp.
jako 7 latki , ile w tym było emocji .
Do domu szło się tylko po chleb , duże miasto .
Klocki - i to zwykłe ( uczyły statyki budowli )
Nie było telewizji i tych idiotycznych programów .
Inne zupełnie filmy dla dzieci , młodzieży ....... o czymś .


A teraz ?
Cuda niewidy .
Telewizja na okrągło , każdy telefon i godzinami siedza i grają .
Wymagania - full wypas , wszystko markowe i nowe .
Sprzęt , akcesoria ............ i daj mu zajęcie
bo on nie ma co robić , nudzi się .
Zero obowiązków ........ on ma swoje prawa , rzecznika .

Sami rodzice powariowali .
"Jego dziecko musi mieć wszystko" , być naj.....
milion zajęć dodatkowych ,
i kto wyrasła ?
..........zagubiony w świecie egoista ,
niezdolny do życia ,
świetnie wykształcony analfabeta życiowy , społeczny , moralny i religijny .

------------------------------------------------------------------------------

Filemon
twoja wypowiedź niesie treść
........ ale dodatkowo nie zwróciliśmy uwagi na jedną rzecz .
Kwestia zupełnie zmienionych warunków życia
dzieci i rodziców na przełomie tych ostatnich 50 lat .

Ja pamietam swoje dzieciństwo , udane .
W tym czasie rodzice nie musieli
siedzieć i wymyslać zajęć dla dzieci .
Było coś takiego jak PODWÓRKO !!!!!!!!!!
Dzieci wychodziły i same bawiły się z sobą , kilka , kilkanaście .
W chowanego , po ogródkach , klatkach itd.
Organizowaliśmy wyścigi na rowerkach "Szurkowski" itp.
jako 7 latki , ile w tym było emocji .
Do domu szło się tylko po chleb , duże miasto .
Klocki - i to zwykłe ( uczyły statyki budowli )
Nie było telewizji i tych idiotycznych programów .
Inne zupełnie filmy dla dzieci , młodzieży ....... o czymś .


A teraz ?
Cuda niewidy .
Telewizja na okrągło , każdy telefon i godzinami siedza i grają .
Wymagania - full wypas , wszystko markowe i nowe .
Sprzęt , akcesoria ............ i daj mu zajęcie
bo on nie ma co robić , nudzi się .
Zero obowiązków ........ on ma swoje prawa , rzecznika .

Sami rodzice powariowali .
"Jego dziecko musi mieć wszystko" , być naj.....
milion zajęć dodatkowych ,
i kto wyrasła ?
..........zagubiony w świecie egoista ,
niezdolny do życia ,
świetnie wykształcony analfabeta życiowy , społeczny , moralny i religijny .

------------------------------------------------------------------------------

[sebimana]

[grzegorz_]

[naomi]

Jestem kobietą, ale uważam, że to dziwne i nienormalne, że facet nie interesuje się swoim dzieckiem. To jest niepokojące, bo jak wygląda wasza rodzina, codzienne życie? Powinnaś pogadać z mężem, poprosić go, zeby bardziej się dla was starał. A jeśli nie potrafi, to cóż, niech odejdzie.

Jestem kobietą, ale uważam, że to dziwne i nienormalne, że facet nie interesuje się swoim dzieckiem. To jest niepokojące, bo jak wygląda wasza rodzina, codzienne życie? Powinnaś pogadać z mężem, poprosić go, zeby bardziej się dla was starał. A jeśli nie potrafi, to cóż, niech odejdzie.