[utka2]

[napoleonx]

To nie telenowela choć tak może wyglądać dla osób z zewnątrz. Ja mam już serdecznie dość, trzymam się Boga, proszę go o siły potrzebne w tej sytuacji, powierzam Jego opiece me córki.

Sam nie wiem jak to wytrzymuje, najbliższe otoczenie (rodzina) mówi, że nie warto dla niej tak się poświęcać, przecież każdego dnia tylko cię rani. Dzieci są jej 5 kołem u wozu, ja odbieram ze szkoły, ona raptem jest z nimi 2 godziny, często poddenerwowana krzyczy na nie (fakt są czasem nieznośne, kapryśne ale ja staram się tłumić te negatywne emocje) a ona mnie obwinia za ta grobową atmosferę w domu. Ja nie czuje potrzeby rozmawiać z nią ona chyba tez, tak snujemy się po mieszkaniu jak ona w kuchni to ja w dużym pokoju, i na odwrót. Ile razy słyszałem ze ona musi wyjść gdzieś, bo w domu się dusi (bo ja tam jestem), i wychodzi jak dzieci są już w łózkach, ze do koleżanki jedzie pogadać wraca po nocy koło 2, 3.

Więc jak tu po ludzku mieć nadzieje na reaktywacje naszego małżeństwa, on nie ma uczuć, jesteśmy małżeństwem 8 lat, i w ciągu 4 miesięcy ona skreśliła i zniszczyła wszystko. Ja próbowałem podać jej rękę, wybaczyć starałem się zmienić, dla niej to bez znaczenia, jeszcze obwinia mnie ze zniszczyłem jej relacje z jej rodzina bo powiedziałem im o jej zdradzie. Taka pokręcona logika gdyby temat był tylko między nami może było by łatwiej naprawić, teraz gdy wszyscy wiedzą nie ma już czego ratować. Musimy się rozwieść dla dobra obojga, ona chce być szczęśliwa a wie, że ze mną już nie będzie. Bo całe szczęście jakie mieliśmy sobie ofiarować, już sobie daliśmy - to są słowa po jednej z jej wizyt u psychologa. Ona ma plan by być sama ( z dziećmi).

To nie telenowela choć tak może wyglądać dla osób z zewnątrz. Ja mam już serdecznie dość, trzymam się Boga, proszę go o siły potrzebne w tej sytuacji, powierzam Jego opiece me córki.

Sam nie wiem jak to wytrzymuje, najbliższe otoczenie (rodzina) mówi, że nie warto dla niej tak się poświęcać, przecież każdego dnia tylko cię rani. Dzieci są jej 5 kołem u wozu, ja odbieram ze szkoły, ona raptem jest z nimi 2 godziny, często poddenerwowana krzyczy na nie (fakt są czasem nieznośne, kapryśne ale ja staram się tłumić te negatywne emocje) a ona mnie obwinia za ta grobową atmosferę w domu. Ja nie czuje potrzeby rozmawiać z nią ona chyba tez, tak snujemy się po mieszkaniu jak ona w kuchni to ja w dużym pokoju, i na odwrót. Ile razy słyszałem ze ona musi wyjść gdzieś, bo w domu się dusi (bo ja tam jestem), i wychodzi jak dzieci są już w łózkach, ze do koleżanki jedzie pogadać wraca po nocy koło 2, 3.

Więc jak tu po ludzku mieć nadzieje na reaktywacje naszego małżeństwa, on nie ma uczuć, jesteśmy małżeństwem 8 lat, i w ciągu 4 miesięcy ona skreśliła i zniszczyła wszystko. Ja próbowałem podać jej rękę, wybaczyć starałem się zmienić, dla niej to bez znaczenia, jeszcze obwinia mnie ze zniszczyłem jej relacje z jej rodzina bo powiedziałem im o jej zdradzie. Taka pokręcona logika gdyby temat był tylko między nami może było by łatwiej naprawić, teraz gdy wszyscy wiedzą nie ma już czego ratować. Musimy się rozwieść dla dobra obojga, ona chce być szczęśliwa a wie, że ze mną już nie będzie. Bo całe szczęście jakie mieliśmy sobie ofiarować, już sobie daliśmy - to są słowa po jednej z jej wizyt u psychologa. Ona ma plan by być sama ( z dziećmi).

[Obudzony]

Witaj

Widzę ze problem zdrady w naszej społeczności jest tak częsty jak grypa. Tylko ze nie mija tak szybko. Niszczy człowieka od środka i powoduje nieodwracalne zmiany.

Co do wypowiedzi Twardego to niestety zarówno jak u Ciebie jak i u mnie żony wręcz kipią egoizmem. Mówią "Teraz Ja". Ale wiedz ze to minie. To taki etap.

Wszystkie problemy ludzi są bardzo podobne. My mamy 2 dzieci i żony w tym samym wieku. Problem również ten sam. Nie ma lekarstwa czy przepisu na uratowanie małżeństwa ale warto wysłuchać innych i zmienić tę 50% związku.

Mojej żonie etap egoizmu juz przeszedł. Walczy z sobą. Intensywnie pracuje nad zmianą. Modli się o mnie o miłość o sile w kryzysie. I to jest najpiękniejsze dla mnie w tym momencie.

Nie rusza mnie ze gość wysyła jej smsy. Chciałem go dorwać i rozprawić się z nim ty tez przecież byś mógł ale po co. Aby zona miała pretekst to zwalnia winy na ciebie. Przyjdzie na gościa czas i tyle. Los się z nimi rozprawi😈.

Co do mieszkania osobno to powiem Ci ze 50% dzieci zapomina o ojcu po 2 latach niemieszkania razem a po 5 latach kontakt znika u 90%. Taki obraz z perspektywy ojca.

Co do Twojej żony to musiała by być perfidna do bólu aby wybrać smarkacza. To ze mówi o rozwodzie to może być przejściowe. Skup się na swoich wadach i poznaj siebie. Ja tez siebie poznaje od sierpnia. W sierpniu myślałem ze jestem mistrzem świata. A dzisiaj wiem ze bylem mega żałosny. Nie zdawałem sobie sprawy ze tak błache sprawy jak rozmowa przytulenie mówienie o zaletach małżonka robienie drobnych prezentów czy przysług może tak dużo wnieść do małżeństwa. Jest wiele rzeczy z których mężczyźni nie zdają sobie sprawy. Ja juz dużo wyniosłem z tego. Inaczej postrzegam swoją żonę. Myślę o niej jak o kimś wyjątkowym kimś z ogromnymi problemami i rozterkami. Chce jej pomóc i być przy niej. A sprawa z gościem to epizod którego pewnie jeszcze nie wyrzuciła z głowy ale jestem pewien że to minie.

Nie znamy swoich kobiet. Nie wiemy jak z nimi postępować . Rutyna życia nas zabiła. A pewność o tym ze malzonek cie kocha bo ty gi kochasz oslepila większość ludzi. Czytaj książki i poznawaj siebie. Przeorganizuj swoje życie. Bądź silniejszy od kogokolwiek.

Gnojek dał jej to czego ty jej dawno nie dałeś i to tak mocno ja przy min trzyma. On nie weźmie na siebie 2 dzieci. Moja żona tez uwierzyła w plany na przyszłość. Wspólne wyjazdy mega atrakcje... szaleństwo zero barier. Nic z tego nie wyszło. Została tylko pustka i rana.

Nie daj się. Walcz. Walcz o siebie o dzieci o żonę o to co najważniejsze o miłość i rodzinę.

Witaj

Widzę ze problem zdrady w naszej społeczności jest tak częsty jak grypa. Tylko ze nie mija tak szybko. Niszczy człowieka od środka i powoduje nieodwracalne zmiany.

Co do wypowiedzi Twardego to niestety zarówno jak u Ciebie jak i u mnie żony wręcz kipią egoizmem. Mówią "Teraz Ja". Ale wiedz ze to minie. To taki etap.

Wszystkie problemy ludzi są bardzo podobne. My mamy 2 dzieci i żony w tym samym wieku. Problem również ten sam. Nie ma lekarstwa czy przepisu na uratowanie małżeństwa ale warto wysłuchać innych i zmienić tę 50% związku.

Mojej żonie etap egoizmu juz przeszedł. Walczy z sobą. Intensywnie pracuje nad zmianą. Modli się o mnie o miłość o sile w kryzysie. I to jest najpiękniejsze dla mnie w tym momencie.

Nie rusza mnie ze gość wysyła jej smsy. Chciałem go dorwać i rozprawić się z nim ty tez przecież byś mógł ale po co. Aby zona miała pretekst to zwalnia winy na ciebie. Przyjdzie na gościa czas i tyle. Los się z nimi rozprawi😈.

Co do mieszkania osobno to powiem Ci ze 50% dzieci zapomina o ojcu po 2 latach niemieszkania razem a po 5 latach kontakt znika u 90%. Taki obraz z perspektywy ojca.

Co do Twojej żony to musiała by być perfidna do bólu aby wybrać smarkacza. To ze mówi o rozwodzie to może być przejściowe. Skup się na swoich wadach i poznaj siebie. Ja tez siebie poznaje od sierpnia. W sierpniu myślałem ze jestem mistrzem świata. A dzisiaj wiem ze bylem mega żałosny. Nie zdawałem sobie sprawy ze tak błache sprawy jak rozmowa przytulenie mówienie o zaletach małżonka robienie drobnych prezentów czy przysług może tak dużo wnieść do małżeństwa. Jest wiele rzeczy z których mężczyźni nie zdają sobie sprawy. Ja juz dużo wyniosłem z tego. Inaczej postrzegam swoją żonę. Myślę o niej jak o kimś wyjątkowym kimś z ogromnymi problemami i rozterkami. Chce jej pomóc i być przy niej. A sprawa z gościem to epizod którego pewnie jeszcze nie wyrzuciła z głowy ale jestem pewien że to minie.

Nie znamy swoich kobiet. Nie wiemy jak z nimi postępować . Rutyna życia nas zabiła. A pewność o tym ze malzonek cie kocha bo ty gi kochasz oslepila większość ludzi. Czytaj książki i poznawaj siebie. Przeorganizuj swoje życie. Bądź silniejszy od kogokolwiek.

Gnojek dał jej to czego ty jej dawno nie dałeś i to tak mocno ja przy min trzyma. On nie weźmie na siebie 2 dzieci. Moja żona tez uwierzyła w plany na przyszłość. Wspólne wyjazdy mega atrakcje... szaleństwo zero barier. Nic z tego nie wyszło. Została tylko pustka i rana.

Nie daj się. Walcz. Walcz o siebie o dzieci o żonę o to co najważniejsze o miłość i rodzinę.

[hubcia576]

[ryan]

[utka2]

A przede wszystkim walcz o siebie - swoją równowagę wewnętrzną, spokój, zainteresowania. Ty jesteś w tej chwili ważniejszy w tym kryzysie niż ona. Jak nie uratujesz siebie, to bedziesz miał ciężko ratowac małżeństwo, bo każde wspomnienie tego co było bedzie Cię rozdzierać od nowa.


Obudzony - życzę sobie, żeby kiedy mój mąż tak myślał ...

A przede wszystkim walcz o siebie - swoją równowagę wewnętrzną, spokój, zainteresowania. Ty jesteś w tej chwili ważniejszy w tym kryzysie niż ona. Jak nie uratujesz siebie, to bedziesz miał ciężko ratowac małżeństwo, bo każde wspomnienie tego co było bedzie Cię rozdzierać od nowa.


Obudzony - życzę sobie, żeby kiedy mój mąż tak myślał ...

[lustro]

Witaj napoleonx

takie małe kilka uwag, do tego co piszesz...

Więc jak tu po ludzku mieć nadzieje na reaktywacje naszego małżeństwa, on nie ma uczuć, jesteśmy małżeństwem 8 lat, i w ciągu 4 miesięcy ona skreśliła i zniszczyła wszystko.

4 misiące to nic, to mgnienie, to epizod...
wiem - dla Ciebie na dziś, to wiecznośc, ale spójrz na swoje zycie inaczej, popatrzy wstecz i zastanów się ile to jest 4 miesiące w skali zycia?
Cierpliwości.

Zniszczyła wszystko?
Nie przesadzaj.
Teraz ją ponosi euforia. Teraz dla niej jest okres "teraz ja". To trwa, to musi trwać, to musi samo minąć - minie.


Ja próbowałem podać jej rękę, wybaczyć starałem się zmienić, dla niej to bez znaczenia, jeszcze obwinia mnie ze zniszczyłem jej relacje z jej rodzina bo powiedziałem im o jej zdradzie.

Ty nie masz próbować, tylko to zrobić - wybaczyć, zmienić się.
A nie zepsułeś jej relacji z rodziną? Zastanów się...nie jest tak?


Taka pokręcona logika gdyby temat był tylko między nami może było by łatwiej naprawić, teraz gdy wszyscy wiedzą nie ma już czego ratować.

No cóż...a nie jest tak ?
Wydaje Ci się, że to pokrętna logika, a to przecież fakt. Trudniej jest poskładać wszystko do tzw "kupy" jak wie o tym cała okolica.
Tak to niestety działa, że powiadomienie rodziny itp. w jakiś sposób "przyklepuje" stan zastany , przynajmniej większość "takich żon" to widzi w ten sposób.

Musimy się rozwieść dla dobra obojga, ona chce być szczęśliwa a wie, że ze mną już nie będzie. Bo całe szczęście jakie mieliśmy sobie ofiarować, już sobie daliśmy - to są słowa po jednej z jej wizyt u psychologa. Ona ma plan by być sama ( z dziećmi).

To jest plan, a plany nie tak często się realizują.
Daj czasowi czas. I daj SZEFOWI czas. I sobie też.

To bardzo przykre, co Ciebie spotyka, ale to dopiero uwertura. Jaki bedzie koncert, a jaki bedzie finał, to już w dużej mierze Twoja sprawa i wkład.
Nie poddawaj się tak szybko.


Nie zgodzę się ze stawianiem spraw takim jak Twardy i Obudzony - egoizm zony.
Po pierwsze ustawa sie już od wejścia w sposób negatywny odbiór osoby/żony, jej zachowań i działań.
Po drugie - chęć zatrzymania nieszczęśliwiej w związku osoby nie jest egoizmem?

To nie egoizm - to kryzys.

Witaj napoleonx

takie małe kilka uwag, do tego co piszesz...

Więc jak tu po ludzku mieć nadzieje na reaktywacje naszego małżeństwa, on nie ma uczuć, jesteśmy małżeństwem 8 lat, i w ciągu 4 miesięcy ona skreśliła i zniszczyła wszystko.

4 misiące to nic, to mgnienie, to epizod...
wiem - dla Ciebie na dziś, to wiecznośc, ale spójrz na swoje zycie inaczej, popatrzy wstecz i zastanów się ile to jest 4 miesiące w skali zycia?
Cierpliwości.

Zniszczyła wszystko?
Nie przesadzaj.
Teraz ją ponosi euforia. Teraz dla niej jest okres "teraz ja". To trwa, to musi trwać, to musi samo minąć - minie.


Ja próbowałem podać jej rękę, wybaczyć starałem się zmienić, dla niej to bez znaczenia, jeszcze obwinia mnie ze zniszczyłem jej relacje z jej rodzina bo powiedziałem im o jej zdradzie.

Ty nie masz próbować, tylko to zrobić - wybaczyć, zmienić się.
A nie zepsułeś jej relacji z rodziną? Zastanów się...nie jest tak?


Taka pokręcona logika gdyby temat był tylko między nami może było by łatwiej naprawić, teraz gdy wszyscy wiedzą nie ma już czego ratować.

No cóż...a nie jest tak ?
Wydaje Ci się, że to pokrętna logika, a to przecież fakt. Trudniej jest poskładać wszystko do tzw "kupy" jak wie o tym cała okolica.
Tak to niestety działa, że powiadomienie rodziny itp. w jakiś sposób "przyklepuje" stan zastany , przynajmniej większość "takich żon" to widzi w ten sposób.

Musimy się rozwieść dla dobra obojga, ona chce być szczęśliwa a wie, że ze mną już nie będzie. Bo całe szczęście jakie mieliśmy sobie ofiarować, już sobie daliśmy - to są słowa po jednej z jej wizyt u psychologa. Ona ma plan by być sama ( z dziećmi).

To jest plan, a plany nie tak często się realizują.
Daj czasowi czas. I daj SZEFOWI czas. I sobie też.

To bardzo przykre, co Ciebie spotyka, ale to dopiero uwertura. Jaki bedzie koncert, a jaki bedzie finał, to już w dużej mierze Twoja sprawa i wkład.
Nie poddawaj się tak szybko.


Nie zgodzę się ze stawianiem spraw takim jak Twardy i Obudzony - egoizm zony.
Po pierwsze ustawa sie już od wejścia w sposób negatywny odbiór osoby/żony, jej zachowań i działań.
Po drugie - chęć zatrzymania nieszczęśliwiej w związku osoby nie jest egoizmem?

To nie egoizm - to kryzys.

[napoleonx]

Musimy się rozwieść dla dobra obojga to słowa mojej małżonki

Ja jestem bardzo daleki od takiego rozwiązania, choć to co teraz się dzieje tylko nas do tego zbliża.
Ona szafuje tym pozwem, chce mnie tym złamać. Czy faktycznie zniszczyłem relacje z rodziną, ja szukałem pomocy, chciałem poprzez jej rodziców, wpłynąć na nią. Myślałem ze jak porozmawiają coś to niej dotrze. Teraz obraca się to przeciwko mnie. Jej rodzina traktuje mnie jak powietrze, doświadczyłem tego ostatnio na urodzinach szwagra. Ona nie ma wyrzutów sumienia ze zrobiła coś takiego, woli w tym trwać. Twierdzi że jak będzie sama to będzie lepiej dla niej, dla dzieci.

Walczyć, a wszytko co ona robi tylko mnie od niej oddala. Tworzymy fikcje.

Ja teraz nie mam ochoty rozwijać siebie, moje myśli krążą gdzieś wokół dzieci, bólu który rozrywa mi serce jak myślę ze nie będę obok nich codziennie. Perspektywa rozwodu to strach, który paraliżuje.

Musimy się rozwieść dla dobra obojga to słowa mojej małżonki

Ja jestem bardzo daleki od takiego rozwiązania, choć to co teraz się dzieje tylko nas do tego zbliża.
Ona szafuje tym pozwem, chce mnie tym złamać. Czy faktycznie zniszczyłem relacje z rodziną, ja szukałem pomocy, chciałem poprzez jej rodziców, wpłynąć na nią. Myślałem ze jak porozmawiają coś to niej dotrze. Teraz obraca się to przeciwko mnie. Jej rodzina traktuje mnie jak powietrze, doświadczyłem tego ostatnio na urodzinach szwagra. Ona nie ma wyrzutów sumienia ze zrobiła coś takiego, woli w tym trwać. Twierdzi że jak będzie sama to będzie lepiej dla niej, dla dzieci.

Walczyć, a wszytko co ona robi tylko mnie od niej oddala. Tworzymy fikcje.

Ja teraz nie mam ochoty rozwijać siebie, moje myśli krążą gdzieś wokół dzieci, bólu który rozrywa mi serce jak myślę ze nie będę obok nich codziennie. Perspektywa rozwodu to strach, który paraliżuje.

[utka2]

Napoleonx - nic nie jest przesądzone, nie musisz być daleko od dzieci.


Pierwsze i podstawowe pytanie: skoro chce rozwodu, to złożyła pozew? Pewnie nie, czeka aż Ty złożysz. Chce szczęścia z tamtym? To dlaczego nie odejdzie?

Jeszcze jest czas na ratowanie, pamiętaj o tym.

Napoleonx - nic nie jest przesądzone, nie musisz być daleko od dzieci.


Pierwsze i podstawowe pytanie: skoro chce rozwodu, to złożyła pozew? Pewnie nie, czeka aż Ty złożysz. Chce szczęścia z tamtym? To dlaczego nie odejdzie?

Jeszcze jest czas na ratowanie, pamiętaj o tym.

[Obudzony]

Co do perspektywy ojca to miałem na myśli ze nie ma nic ważniejszego dla dzieci jak pełna rodzina. I trzeba walczyć o to choćby dla dzieci. Jak czujesz się zraniony i nie chce ci się patrzeć na żonę pomysł o konsekwencjach życia po rozwodzie. No łatwiej nie będzie. Nikomu. Można mnożyć przykłady.

Co do żony i sytuacji to rzeczywiscie czas pomoże i nic więcej. Ja nie potrafiłem tego długo zrozumieć. Dalej jest trudno.

Co do egoizmu to kryzys jest tożsamy z egoizmem. Jest taki etap w kryzysie podczas którego egoizm wręcz kipi w małżonka. Tak było u mnie. Może nie u wszystkich tak było. Nie trwało to długo ale bylo. Bylo ciężko ale trzeba to przejść zobaczyć żonę z innej perspektywy. Zobaczyć jej pragnienia. To TYLKO etap nie przyczyna wszystkiego tego co się dzieje. Przyczyna leży głęboko i należy ją odszukać.

Może ci się wydawać ze zona meczy się z tobą ze było by łatwiej. Na pewno tak jest meczy ją wszystko i pewnie i ona sama. Do tego dochodzi rodzina. Potem przyjdzie etap ze będzie złościć się na kowalskiego a ty będziesz pod ręką i tobie się obecnie. Daj jej czas. Powstrzymaj emocje.

Zobaczysz jak będzie. To matka 2 dzieci. Problemem jest to ze wzięła sobie pod skrzydła 3 dziecko. Wszystko minie. Zaczną się problemy skończy się miłość.

Co do perspektywy ojca to miałem na myśli ze nie ma nic ważniejszego dla dzieci jak pełna rodzina. I trzeba walczyć o to choćby dla dzieci. Jak czujesz się zraniony i nie chce ci się patrzeć na żonę pomysł o konsekwencjach życia po rozwodzie. No łatwiej nie będzie. Nikomu. Można mnożyć przykłady.

Co do żony i sytuacji to rzeczywiscie czas pomoże i nic więcej. Ja nie potrafiłem tego długo zrozumieć. Dalej jest trudno.

Co do egoizmu to kryzys jest tożsamy z egoizmem. Jest taki etap w kryzysie podczas którego egoizm wręcz kipi w małżonka. Tak było u mnie. Może nie u wszystkich tak było. Nie trwało to długo ale bylo. Bylo ciężko ale trzeba to przejść zobaczyć żonę z innej perspektywy. Zobaczyć jej pragnienia. To TYLKO etap nie przyczyna wszystkiego tego co się dzieje. Przyczyna leży głęboko i należy ją odszukać.

Może ci się wydawać ze zona meczy się z tobą ze było by łatwiej. Na pewno tak jest meczy ją wszystko i pewnie i ona sama. Do tego dochodzi rodzina. Potem przyjdzie etap ze będzie złościć się na kowalskiego a ty będziesz pod ręką i tobie się obecnie. Daj jej czas. Powstrzymaj emocje.

Zobaczysz jak będzie. To matka 2 dzieci. Problemem jest to ze wzięła sobie pod skrzydła 3 dziecko. Wszystko minie. Zaczną się problemy skończy się miłość.

[lustro]

[GregAN]

[ryan]

[monis]

GregAN, przeczytaj co napisała Ania w wątku sylwii----------

sylwiam81 bardzo współczuje ci tej okropnej sytuacji. Wszystko co przeżywasz jest mi bardzo dobrze znane, bo nawet okoliczności zdrady mojego męża są podobne. Polecam koniecznie lekturę Dobsona Miłość potrzebuje stanowczości, mnie ona otworzyła oczy i nauczyła stawiać granice. Twój mąż jest niedojrzały emocjonalnie i społecznie i niestety nie dojrzeje jeśli nie dasz mu ku temu okazji. Zapewniam, że wiara w jego wymówki, przeprosiny nic nie zmieni. Rozważ poważnie wszystkie opcje i nie bój się podejmować trudnych decyzji. Ja ze swojego doświadczenia uważam, że separacja była pierwszym najlepszym moim krokiem do uzdrowienia siebie i małżeństwa. Mój mąż też to potwierdza i podkreśla przy każdej okazji, że to iż pozwoliłam mu pójść w swoją stronę było dla niego kluczowym momentem. Sylwiam jesteś na starcie nowej drogi życia, jeśli zaufasz Bogu i dasz się prowadzić możesz doświadczyć prawdziwej miłości, którą oferuje Bóg i którą chce się z Tobą podzielić. Dopiero kiedy podłączysz się do Źródła, którym On jest, będziesz mogła uczyć się miłość na 100%, mądrej miłości. Nie bój się, nie jesteś sama. Polecam cię i was w modlitwie Bogu.

Czy to jest egoizm??


spokoju życzę na dzisiejsze popołudnie

GregAN, przeczytaj co napisała Ania w wątku sylwii----------

sylwiam81 bardzo współczuje ci tej okropnej sytuacji. Wszystko co przeżywasz jest mi bardzo dobrze znane, bo nawet okoliczności zdrady mojego męża są podobne. Polecam koniecznie lekturę Dobsona Miłość potrzebuje stanowczości, mnie ona otworzyła oczy i nauczyła stawiać granice. Twój mąż jest niedojrzały emocjonalnie i społecznie i niestety nie dojrzeje jeśli nie dasz mu ku temu okazji. Zapewniam, że wiara w jego wymówki, przeprosiny nic nie zmieni. Rozważ poważnie wszystkie opcje i nie bój się podejmować trudnych decyzji. Ja ze swojego doświadczenia uważam, że separacja była pierwszym najlepszym moim krokiem do uzdrowienia siebie i małżeństwa. Mój mąż też to potwierdza i podkreśla przy każdej okazji, że to iż pozwoliłam mu pójść w swoją stronę było dla niego kluczowym momentem. Sylwiam jesteś na starcie nowej drogi życia, jeśli zaufasz Bogu i dasz się prowadzić możesz doświadczyć prawdziwej miłości, którą oferuje Bóg i którą chce się z Tobą podzielić. Dopiero kiedy podłączysz się do Źródła, którym On jest, będziesz mogła uczyć się miłość na 100%, mądrej miłości. Nie bój się, nie jesteś sama. Polecam cię i was w modlitwie Bogu.

Czy to jest egoizm??


spokoju życzę na dzisiejsze popołudnie