[Nika19852]

Witam wszystkich serdecznie. W związku małżeńskim sakramentalnym jestem od lipa 2011 r. Mam 30 lat a czuje się jakbym miała o wiele więcej. Mamy z mężem trzyletnią córeczkę oboje pracujemy, budujemy dom. Na pozór wszystko normalnie...własnie tylko na pozór. Mój mąż od dłuższego czasu zachowuje sie inaczej co mam na myśli pisząc inaczej, wolny czas spędza jedynie przy komputerze, chodzi wszędzie z telefonem nie potrafi sie z nim rozstać. Prosze go bardzo o to aby poświęcił czas mi i córeczce, ale on twierdzi i mówi to wprost, że nie chce, żeby go nie zmuszać. twierdzi, że kiedyś byłam inna wesoła, usmiechnięta zgadza sie to fakt, tylko że obecnie moja sytuacja uległa zmianie, opiekuję się chora babcią, dzieckiem i pracuję a mąż jest obecnie na szkoleniu. Zostałam sama w tym momencie. Maciej generalnie stworzył sobie jakby swój świat powiedział że ni będzie szedł na żaden kompromis i uszczęśliwiał nikogo na siłe nikogo tzn. mnie... prosiłam wiele razy o wyjście razem o kino, spacer jesli kiedys poszedł to z niechęcią tak jak ostatnio na placu zabaw czas spędził z telefonem a ja z dzieckiem poraz kolejny sama jak palec. Zadne argumenty nie docierają, mąż jest skupiony na sobie, swoich przyjemnościach, ma nowych znajomych poznał ich na szkoleniu. ...spędza z nimi czas po szkoleniu, wyjężdzaja nad jezioro, poznaje nowe kobiety, które chyba mu sie podobaja bo sa wesołe, usmiechnięte (szkolenie poza miejscem zamieszkania) mąż jest policjantem jesli to ma jakieś znaczenie. Boli mnie ten jego egoizm, skupienie na sobie to że njie widzi nas dwóch córki i mnie i naszych potrzeb a ja nie prosze o wiele nie chce kwiatów, piniędzy, ale on sie oddala emocjonalnie widzę, że jest nieszczęśliwy jakby życie bez zoboiązan wymagań było lepsze tym co on chce. Brakuje mi sił duzo sie modlę, ale codziennie upadam, wczoraj dzownił do mnie i poraz kolejny spędzał czas miło ze znajomymi...przyjedzie dziś na weekend ale z nami nigdzie nie chce sie wybrać bo to nudne... (słowa męża)prosze o wsparcie i modlitwę.

Witam wszystkich serdecznie. W związku małżeńskim sakramentalnym jestem od lipa 2011 r. Mam 30 lat a czuje się jakbym miała o wiele więcej. Mamy z mężem trzyletnią córeczkę oboje pracujemy, budujemy dom. Na pozór wszystko normalnie...własnie tylko na pozór. Mój mąż od dłuższego czasu zachowuje sie inaczej co mam na myśli pisząc inaczej, wolny czas spędza jedynie przy komputerze, chodzi wszędzie z telefonem nie potrafi sie z nim rozstać. Prosze go bardzo o to aby poświęcił czas mi i córeczce, ale on twierdzi i mówi to wprost, że nie chce, żeby go nie zmuszać. twierdzi, że kiedyś byłam inna wesoła, usmiechnięta zgadza sie to fakt, tylko że obecnie moja sytuacja uległa zmianie, opiekuję się chora babcią, dzieckiem i pracuję a mąż jest obecnie na szkoleniu. Zostałam sama w tym momencie. Maciej generalnie stworzył sobie jakby swój świat powiedział że ni będzie szedł na żaden kompromis i uszczęśliwiał nikogo na siłe nikogo tzn. mnie... prosiłam wiele razy o wyjście razem o kino, spacer jesli kiedys poszedł to z niechęcią tak jak ostatnio na placu zabaw czas spędził z telefonem a ja z dzieckiem poraz kolejny sama jak palec. Zadne argumenty nie docierają, mąż jest skupiony na sobie, swoich przyjemnościach, ma nowych znajomych poznał ich na szkoleniu. ...spędza z nimi czas po szkoleniu, wyjężdzaja nad jezioro, poznaje nowe kobiety, które chyba mu sie podobaja bo sa wesołe, usmiechnięte (szkolenie poza miejscem zamieszkania) mąż jest policjantem jesli to ma jakieś znaczenie. Boli mnie ten jego egoizm, skupienie na sobie to że njie widzi nas dwóch córki i mnie i naszych potrzeb a ja nie prosze o wiele nie chce kwiatów, piniędzy, ale on sie oddala emocjonalnie widzę, że jest nieszczęśliwy jakby życie bez zoboiązan wymagań było lepsze tym co on chce. Brakuje mi sił duzo sie modlę, ale codziennie upadam, wczoraj dzownił do mnie i poraz kolejny spędzał czas miło ze znajomymi...przyjedzie dziś na weekend ale z nami nigdzie nie chce sie wybrać bo to nudne... (słowa męża)prosze o wsparcie i modlitwę.

[Jacek-sychar]

Witaj Nika

Cztery lata po ślubie i już nuda. Coś brakuje nam prawdziwych, odpowiedzialnych facetów. Coraz częściej spotykamy się z ich podróbkami w stylu Piotrusia Pana. I to niezależnie od tego, czy na co dzień wykonują pracę prawdziwie męską, czy nie.

Szkolenia, wyjazdy, telefon ciągle przy sobie. Nie jest to odpowiedzialne zachowanie. Albo już sobie kogoś znalazł. Przepraszam, ze tak wprost, ale takie są często objawy pojawienia się trzeciej osoby w małżeństwie.

Wiem, że jest Ci ciężko. Przechodziłem przez to, więc wiem jak boli. Ja przez pół roku walczyłem o swoje małżeństwo, ale okazało się, że nie ma to żadnego sensu. Wtedy zrozumiałem, że muszę zawalczyć o siebie. I walczę. Powolutku odbudowuję siebie. Pomagają mi w tym rekolekcje i wykłady, które znajdują się na naszym forum, tutaj:
http://sychar-rekolekcje.blogspot.com/

Lektura polecanych książek, spotkania w ognisku, czytanie i pisanie na forum.
Gdy Ty się podniesiesz, zaczniesz się cieszyć życiem, takim, jakie jest, to zaczniesz być również atrakcyjniejsza dla otoczenia.

Trzymaj się!

Witaj Nika

Cztery lata po ślubie i już nuda. Coś brakuje nam prawdziwych, odpowiedzialnych facetów. Coraz częściej spotykamy się z ich podróbkami w stylu Piotrusia Pana. I to niezależnie od tego, czy na co dzień wykonują pracę prawdziwie męską, czy nie.

Szkolenia, wyjazdy, telefon ciągle przy sobie. Nie jest to odpowiedzialne zachowanie. Albo już sobie kogoś znalazł. Przepraszam, ze tak wprost, ale takie są często objawy pojawienia się trzeciej osoby w małżeństwie.

Wiem, że jest Ci ciężko. Przechodziłem przez to, więc wiem jak boli. Ja przez pół roku walczyłem o swoje małżeństwo, ale okazało się, że nie ma to żadnego sensu. Wtedy zrozumiałem, że muszę zawalczyć o siebie. I walczę. Powolutku odbudowuję siebie. Pomagają mi w tym rekolekcje i wykłady, które znajdują się na naszym forum, tutaj:
http://sychar-rekolekcje.blogspot.com/

Lektura polecanych książek, spotkania w ognisku, czytanie i pisanie na forum.
Gdy Ty się podniesiesz, zaczniesz się cieszyć życiem, takim, jakie jest, to zaczniesz być również atrakcyjniejsza dla otoczenia.

Trzymaj się!

[Nika19852]

Dziękuję bardzo za Twoje słowa, czytałam twoje wcześniejsze posty. Wiesz mam świadomość, że nie jestem bez winy i nie wiem jak mam zachowywac się w stosunku do męża aby dostrzegł także moje potrzeby przeciez nie mozna kogoś zmusic do tego aby chciał...aby miał taka potrzebę on nie lubi piaskownicy, parku, kina, spacerów...zastanawiam się czy to prawda czy to wymówka...bardzo boli to wszystko czuje jak mi serce płonie nie z gniewu (chwilami również0 ale ze smutku, że jestem tak beznadziejna zreszta to mi powiedział...trafiając na mnie trafił najgorzej jak mógł....mam dwie prace, dom, dziecko rodziców już nie mami jeszcze jedno co mam....niskie poczucie własnej wartości...no bo co ze mnie za kobieta z którą nie chce przebywac własny mąż...znajomi twierdzą, że ze mna nie można sie nudzić...chcę zacząć od siebie i duzo się modlę, ale nie wiem jak rozmawiać z mężem...jak się zachowywac czy prosic o jego czas czy dac sobie i jemu spokój...

Dziękuję bardzo za Twoje słowa, czytałam twoje wcześniejsze posty. Wiesz mam świadomość, że nie jestem bez winy i nie wiem jak mam zachowywac się w stosunku do męża aby dostrzegł także moje potrzeby przeciez nie mozna kogoś zmusic do tego aby chciał...aby miał taka potrzebę on nie lubi piaskownicy, parku, kina, spacerów...zastanawiam się czy to prawda czy to wymówka...bardzo boli to wszystko czuje jak mi serce płonie nie z gniewu (chwilami również0 ale ze smutku, że jestem tak beznadziejna zreszta to mi powiedział...trafiając na mnie trafił najgorzej jak mógł....mam dwie prace, dom, dziecko rodziców już nie mami jeszcze jedno co mam....niskie poczucie własnej wartości...no bo co ze mnie za kobieta z którą nie chce przebywac własny mąż...znajomi twierdzą, że ze mna nie można sie nudzić...chcę zacząć od siebie i duzo się modlę, ale nie wiem jak rozmawiać z mężem...jak się zachowywac czy prosic o jego czas czy dac sobie i jemu spokój...

[Jacek-sychar]

[Mrówka]

Witaj Nika! Mam podobne doświadczenia z mężem i światem wirtualnym oraz nie chęcią do obowiązków z jego strony, spędzania czasu itd. Chcę Ci powiedzieć co mi pomogło - gdy wreszcie zrozumiałam, że mam zająć się sobą. O co konkretnie chodzi - przykład:

Mąż nie chce spędzić z Wami weekendu - trudno, jego strata. Ty zrób to co chcesz - chcesz pójść z dzieckiem na spacer to idź. Zaproponuj ten spacer mężowi oczywiście, ale jeśli odmówi to już jego strata. Jeżeli będzie chciał z Wami spędzić czas inaczej to sam to zaproponuje.

Do niczego go nie zmusisz - sam Ci to powiedział :)

Nie chodzi o to aby nie wychodzić z propozycją ale o to, że jeśli druga storna nie chce to żeby sobie samemu radzić. Nie chciał iść od kina - weź siostrę/brata/koleżankę/ sąsiadkę.

Nika zacznij żyć - a jeśli Twój mąż będzie chciał to do Ciebie dołączy.

Musisz przyjąć do wiadomości to, że on może nie chcieć tych obowiązków (to dla mnie było najtrudniejsze) - ma wolną wolę i może odrzucić to, co mu się wydaje trudne. Nie wiś na nim, skup się na sobie, nie analizuj go ciągle (sama wiem, że to do niczego nie prowadzi tylko truje nas od środka).

Nika - twój mąż nie jest Twoim 'przedłużeniem' i to, że on nie chce z Tobą teraz spędzać czasu nie znaczy, że Ty jesteś gorsza! Pracuj nad sobą dla samej siebie, niech wróci Ci dawna radość życia :)

Inną sprawą jest to co napisał już Jacek - tam może ktoś być - i nie pisze tego by Cię straszyć albo zachęcić do 'dochodzenia' ale miej to gdzieś z tyłu głowy ( z tyłu, żebyś teraz nie zaczęła myśleć o tym obsesyjnie!).

Zobacz czy w Twojej okolicy jest ognisko Sycharu :)

Witaj Nika! Mam podobne doświadczenia z mężem i światem wirtualnym oraz nie chęcią do obowiązków z jego strony, spędzania czasu itd. Chcę Ci powiedzieć co mi pomogło - gdy wreszcie zrozumiałam, że mam zająć się sobą. O co konkretnie chodzi - przykład:

Mąż nie chce spędzić z Wami weekendu - trudno, jego strata. Ty zrób to co chcesz - chcesz pójść z dzieckiem na spacer to idź. Zaproponuj ten spacer mężowi oczywiście, ale jeśli odmówi to już jego strata. Jeżeli będzie chciał z Wami spędzić czas inaczej to sam to zaproponuje.

Do niczego go nie zmusisz - sam Ci to powiedział :)

Nie chodzi o to aby nie wychodzić z propozycją ale o to, że jeśli druga storna nie chce to żeby sobie samemu radzić. Nie chciał iść od kina - weź siostrę/brata/koleżankę/ sąsiadkę.

Nika zacznij żyć - a jeśli Twój mąż będzie chciał to do Ciebie dołączy.

Musisz przyjąć do wiadomości to, że on może nie chcieć tych obowiązków (to dla mnie było najtrudniejsze) - ma wolną wolę i może odrzucić to, co mu się wydaje trudne. Nie wiś na nim, skup się na sobie, nie analizuj go ciągle (sama wiem, że to do niczego nie prowadzi tylko truje nas od środka).

Nika - twój mąż nie jest Twoim 'przedłużeniem' i to, że on nie chce z Tobą teraz spędzać czasu nie znaczy, że Ty jesteś gorsza! Pracuj nad sobą dla samej siebie, niech wróci Ci dawna radość życia :)

Inną sprawą jest to co napisał już Jacek - tam może ktoś być - i nie pisze tego by Cię straszyć albo zachęcić do 'dochodzenia' ale miej to gdzieś z tyłu głowy ( z tyłu, żebyś teraz nie zaczęła myśleć o tym obsesyjnie!).

Zobacz czy w Twojej okolicy jest ognisko Sycharu :)

[Bafi]

Witaj Niko.
A może warto w czasie wolnym od pracy wyjść ze swoimi znajomymi chodź na "godzinkę" a córeczką zajmie się tato?

Witaj Niko.
A może warto w czasie wolnym od pracy wyjść ze swoimi znajomymi chodź na "godzinkę" a córeczką zajmie się tato?

[Satine]

[Słonko]

Witaj! Wiem co czujesz, tylko zbliżenie do Jezusa pomaga wypełnić tę pustkę, koi ból... Mąż mieszka że mną, zajmuje się dziećmi, zrobi wszystko o co poproszę ( zakupy,sprzątanie, samochód sprawdzi, zawiedzie co gdzie trzeba) ale bardzo okazuje mi.,że nie jestem dla niego ważna. Przytula, całuje dzieci, im opowiada co zdarzyło się w pracy, do nich i z nimi się śmieje a do mnie służbowo, zmieniłam kolor włosów i to bardzo a on nic ( jeszcze rok temu skomentował by na pewno) nawet po imieniu do mnie nie mówi. Też czuję się sama bo tak na codzień to wraca ok 21 więc i tak dzieci i dom i praca, muszę to sama pogodzić i zorganizować bo niby słucha a potem zdziwiony jak gdzieś jedziemy. Czytam dużo różnych książek tu polecanych i sama ze szczerego serca polecam" 5 języków miłości ".
Nie jęcz, nie narzekaj bo taka jesteś "mniej atrakcyjna" ale wymagaj przede wszystkim kontaktów z dzieckiem. Nie musi chodzić z wami ale niech on wie, że ma dziecko i, że ono go potrzebuje. Ze wszystkich moich "przemówień" dotarły tylko te o tym jak ważna jest rola ojca, że on ma klucz do szczęścia własnych dzieci.
A ja, jak najczęstszą msza święta i modlitwa pozwalają mi zachowywać spokój,choć czasem jest tak strasznie źle w tej " samotności we dwoje ".
I czekam na 12 kroków....
Mąż zechce to dołączy, czasem już zdarza mu się chcieć....
Dużo wytrwałości w znalezieniu i polubieniu siebie i wiem jakie to trudne.
Jeszcze pomaga uświadomienie sobie ile mamy, jak szczodrze dobry Bóg nas obdarował i dziękowanie za to.
Obejmuje modlitwą

Witaj! Wiem co czujesz, tylko zbliżenie do Jezusa pomaga wypełnić tę pustkę, koi ból... Mąż mieszka że mną, zajmuje się dziećmi, zrobi wszystko o co poproszę ( zakupy,sprzątanie, samochód sprawdzi, zawiedzie co gdzie trzeba) ale bardzo okazuje mi.,że nie jestem dla niego ważna. Przytula, całuje dzieci, im opowiada co zdarzyło się w pracy, do nich i z nimi się śmieje a do mnie służbowo, zmieniłam kolor włosów i to bardzo a on nic ( jeszcze rok temu skomentował by na pewno) nawet po imieniu do mnie nie mówi. Też czuję się sama bo tak na codzień to wraca ok 21 więc i tak dzieci i dom i praca, muszę to sama pogodzić i zorganizować bo niby słucha a potem zdziwiony jak gdzieś jedziemy. Czytam dużo różnych książek tu polecanych i sama ze szczerego serca polecam" 5 języków miłości ".
Nie jęcz, nie narzekaj bo taka jesteś "mniej atrakcyjna" ale wymagaj przede wszystkim kontaktów z dzieckiem. Nie musi chodzić z wami ale niech on wie, że ma dziecko i, że ono go potrzebuje. Ze wszystkich moich "przemówień" dotarły tylko te o tym jak ważna jest rola ojca, że on ma klucz do szczęścia własnych dzieci.
A ja, jak najczęstszą msza święta i modlitwa pozwalają mi zachowywać spokój,choć czasem jest tak strasznie źle w tej " samotności we dwoje ".
I czekam na 12 kroków....
Mąż zechce to dołączy, czasem już zdarza mu się chcieć....
Dużo wytrwałości w znalezieniu i polubieniu siebie i wiem jakie to trudne.
Jeszcze pomaga uświadomienie sobie ile mamy, jak szczodrze dobry Bóg nas obdarował i dziękowanie za to.
Obejmuje modlitwą

[Nika19852]

Bardzo dziękuję za wszystkie odpowiedzi i modlitwę równiez modlę się za was. Czuję sie samotna, ale nie będę szła tropem aby kogoś znaleźć zabić tą samotność. Brak mi ciepła i uwagi ze strony męża jestem mama, pracownikiem i chciałabym byc też żoną, ale nie wiem czy potrafię być dla męża taka jak on chce nie usiłuję zmieniac go to raczej wszystko mężowi we mnie nie pasuje....nie taka mina nie takie zachowanie. Może to dziwne co napiszę, ale czuje jakbym musiała odstawiac jakis teatr gdy on wraca do domu...usmiech, dobre ubranie a ja mam czasem ochote na coś zupełnie innego....ubrałam sie pięknie i dobrze się czułam w niedzielę, ale nawet tego nie zauważył nie skomentował...poprostu olał. Jestem zazdrosna o jego czas poświęcany innym a nie nam swojej rodzinie...

Bardzo dziękuję za wszystkie odpowiedzi i modlitwę równiez modlę się za was. Czuję sie samotna, ale nie będę szła tropem aby kogoś znaleźć zabić tą samotność. Brak mi ciepła i uwagi ze strony męża jestem mama, pracownikiem i chciałabym byc też żoną, ale nie wiem czy potrafię być dla męża taka jak on chce nie usiłuję zmieniac go to raczej wszystko mężowi we mnie nie pasuje....nie taka mina nie takie zachowanie. Może to dziwne co napiszę, ale czuje jakbym musiała odstawiac jakis teatr gdy on wraca do domu...usmiech, dobre ubranie a ja mam czasem ochote na coś zupełnie innego....ubrałam sie pięknie i dobrze się czułam w niedzielę, ale nawet tego nie zauważył nie skomentował...poprostu olał. Jestem zazdrosna o jego czas poświęcany innym a nie nam swojej rodzinie...

[Nika19852]

Przepraszam nie mam już siły wiem, że może nikt na te posty nie odpowie , ale w momencie gdy wyrzucę z siebie to wszystko poczuję sie lepiej. Nie daje już rady...mąż widzi we mnie wszystko co złe....gdy skrzywdzi sie jego...chowa uraze długo i daje to odczuć za każdym razem a właściwie codziennie...mówi, że nie jestem normalna ...że moje zachowanie jest beznadziejne dlatego on tak się zachowuje sał sie obcy zimny, nieobecny duchem, ciałem...nie mam siły juz walczyć, wczoraj bawił się ze znajoomymi z kursy poraz kolejny a dziecko chciało zadzownić...dzwonię a telefon wyłączony...czuję, że walcze tylko ja o odrobinę zainteresowania, czuję że tracę szacunek do siebie, że stałam sie nikim jęczącą za mężem i jego zainteresowaniem kobietą bluszczem aby tylko o nas (o mnie i córeczce) pamiętał...nie mam sił już tak dalej on jest zadowolony z siebie i swojego życia...mówi, że moje uczucia go nie interesują nie wiem już co dalej chcę się poddać nie mam siły w pojedynkę ratować, udawadniać, pisać, skamleć...przepraszam

Przepraszam nie mam już siły wiem, że może nikt na te posty nie odpowie , ale w momencie gdy wyrzucę z siebie to wszystko poczuję sie lepiej. Nie daje już rady...mąż widzi we mnie wszystko co złe....gdy skrzywdzi sie jego...chowa uraze długo i daje to odczuć za każdym razem a właściwie codziennie...mówi, że nie jestem normalna ...że moje zachowanie jest beznadziejne dlatego on tak się zachowuje sał sie obcy zimny, nieobecny duchem, ciałem...nie mam siły juz walczyć, wczoraj bawił się ze znajoomymi z kursy poraz kolejny a dziecko chciało zadzownić...dzwonię a telefon wyłączony...czuję, że walcze tylko ja o odrobinę zainteresowania, czuję że tracę szacunek do siebie, że stałam sie nikim jęczącą za mężem i jego zainteresowaniem kobietą bluszczem aby tylko o nas (o mnie i córeczce) pamiętał...nie mam sił już tak dalej on jest zadowolony z siebie i swojego życia...mówi, że moje uczucia go nie interesują nie wiem już co dalej chcę się poddać nie mam siły w pojedynkę ratować, udawadniać, pisać, skamleć...przepraszam

[Jacek-sychar]

[Nika19852]

Kolejny dzień i piekło w środku serca. Mąż nie odzywa się do mnie do dziecka zrywa poprostu kontakt a ja nie mam chęci i siły nawiązywac wciąz kontakt pierwsza....nie interesuje sie nami tak bardzo wciągnął się w nowe towarzystwo , które zna tylko powierzchownie. Wie że mnie to boli, że czuję sie odrzucona jednak brni w to nadal, pokazując że nie potrzebuje z nami kontaktu, że to ja mam się przed nim płaszczyć. Mam wrażenie, że jest to zupełnie inna osoba, która jest wypraca z uczuć. Nie chce iść na kompromis, nigdy nie przeprasza nie ma wyrzutów sumienia i jak powiedział żyje tak jak chce....co ja mam dalej robić, kiedy on sie obudzi i czy w ogóle

Kolejny dzień i piekło w środku serca. Mąż nie odzywa się do mnie do dziecka zrywa poprostu kontakt a ja nie mam chęci i siły nawiązywac wciąz kontakt pierwsza....nie interesuje sie nami tak bardzo wciągnął się w nowe towarzystwo , które zna tylko powierzchownie. Wie że mnie to boli, że czuję sie odrzucona jednak brni w to nadal, pokazując że nie potrzebuje z nami kontaktu, że to ja mam się przed nim płaszczyć. Mam wrażenie, że jest to zupełnie inna osoba, która jest wypraca z uczuć. Nie chce iść na kompromis, nigdy nie przeprasza nie ma wyrzutów sumienia i jak powiedział żyje tak jak chce....co ja mam dalej robić, kiedy on sie obudzi i czy w ogóle

[Mrówka]

[Nika19852]

Dziękuję...mam odczucie że mojemu mężowi to co się dzieje nie przeszkadza, że jemu jest tak dobrze i tylko mnie to męczy bo on ma swoje życie takie jakie chce mieć....a my z córka jesteśmy zbędne. Gdzie znajdę modlitwę o uzdrowienie?

Dziękuję...mam odczucie że mojemu mężowi to co się dzieje nie przeszkadza, że jemu jest tak dobrze i tylko mnie to męczy bo on ma swoje życie takie jakie chce mieć....a my z córka jesteśmy zbędne. Gdzie znajdę modlitwę o uzdrowienie?