Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Droga Jasiu nie załamuj się tymi krokami w tył, one są częścią spirali życia, tak po prostu musi być. Staraj się pamiętać, że cały czas jesteś w rękach WSZECHMOCNEGO BOGA, który jest twoim TATĄ. On na to pozwala bo ma swój plan dla ciebie, widocznie tak musi być, każda sytuacja jest dla nas szansą na rozwój. Nie było mnie u ciebie na wątku jakiś czas bardzo żałuję, ale moja obecna praca zabiera mi wiele czasu i sił. Pamiętam jednak w modlitwie o tobie. Dziś kiedy weszłam tutaj i zaczęłam czytać jak wielkie postępy zrobiłaś na swojej drodze bardzo się wzruszyłam i ucieszyłam.
najpierw muszę nauczyć się kochać siebie jestem pewna, że to jest właściwy kierunek na dziś dla ciebie.
Bety [Usunięty]
Wysłany: 2015-09-20, 16:15
tak się czasem dzieje, że się cofamy, gdy przestajemy pracować nad sobą każdego dnia małymi kroczkami
Jasia, jak relacje z Teściami? czy coś drgnęło, czy zrobiłaś jakis kroczek w tym kierunku?
jasia33 [Usunięty]
Wysłany: 2015-09-23, 09:17
Aniu,
dziękuję za Twoje wsparcie, za dobre słowo, modlitwę :) To dla mnie wiele znaczy.
Bety,
cofam się, bo znów skupiona jestem na swoich uczuciach.
Drażni mnie postawa mojego męża.
Dwa tygodnie temu miałam usuwane polipy z żołądka. Materiał został wysłany do analizy. Mój mąż do tej pory ani razu nie zapytał, czy znam już wyniki badań- dla mnie to sygnał jednoznaczny: nie martwi się o mnie.
Niedawno wybrałam się do ginekologa, u którego nie byłam trzy lata. Po tym, co ostatnio przeżyłam, miałam same czarne myśli. Mąż nie zadzwonił, by zapytać, czy wszystko w porządku - znów sygnał: nie obchodzę go.
Rozmawiam z nim o nas. Pytam, czy dąży do rozpadu, czy do pojednania. Odpowiada, że nie wie. Mówi, że dopóki nie nasika na grób Kowalskiego, nie będzie dobrze. Mówi to przy dzieciach.
Nasza starsza córka idzie do Komunii. Proszę, żebyśmy poszli razem na niedzielną mszę, a mój mąż przy dzieciach mówi, że Boga nie ma, a jakiś klecha będzie ględził.
W takich momentach mam ochotę odpuścić, bo ja do mojego męża nie jestem w stanie dotrzeć. Jego brak empatii mnie zabija. Zawsze był gruboskórny, a teraz jest totalnie znieczulony. Swoim zachowaniem krzywdzi siebie, dzieci, nasze małżeństwo.
Nie odwiedza mojego taty na cmentarzu, nie pomaga mi przejść żałoby. Poszłam na poratowanie zdrowia, by odciąć się od Kowalskiego i by pokazać mężowi, że naprawdę mi zależy na naszym małżeństwie, choć w obecnej sytuacji praca byłaby dla mnie zbawienna. Siedzę sama w domu i rozmyślam. Obowiązków domowych nie brakuje, ale wciąż nachodzą mnie myśli o tacie. Tęsknię za tatą okrutnie.
Mój mąż nie zauważa zmian we mnie, twierdzi, że nie robię nic... Czuję, że jeszcze chwila i się poddam.
Jeśli chodzi o teściów, to było kilka miłych sytuacji.
Teść kazał mojej starszej córce przekazać podziękowania za kwiaty.
Teściowa w ubiegłym tygodniu do mnie zadzwoniła. Rozmawiałyśmy o przedszkolu. Doradzała mi, żeby przetrzymać ten trudny czas, że mała się przyzwyczai i przestanie płakać. Glos drżał mi z przejęcia. Tyle jeszcze we mnie emocji. Bardzo ucieszył mnie ten telefon.
W piątek teście przyjadą po dziewczynki - zawożą je na urodziny do córki mojej szwagierki.
Ania65 [Usunięty]
Wysłany: 2015-09-23, 09:58
Kochana Jasiu bardzo się wzruszyłam tym co napisałaś o teściach, to wspaniale, wierzę, że w swoim czasie wybaczą ci i być może będą dla ciebie wsparciem. Co do męża, to bardzo ci współczuję, wiem jak bolą takie sytuacje, bo mój mąż przed kryzysem był bardzo często taki obojętny. A i teraz mimo ogromnej zmiany często zapomina zapytać mnie o zdrowie i jakby nie wykazuje większej troski w tej dziedzinie. Mówię mu po prostu sama. Przyjęłam to i myślę sobie, że on po prostu nigdy nie był tego nauczony. Staram się patrzeć na to co robi i widzieć w tym jego 100%, z mojej perspektywy jest to czasem 10%, ale z jego to jest 100%. Po prostu na tyle go dzisiaj stać. Oczywiście twoja sytuacja prawdopodobnie jest inna i twój mąż robi to celowo, bo jego rana gnije i niszczy jego serce. Ale podobnie jak mój mąż nie stać go na nic więcej, "złe drzewo nie wyda dobrego owocu" Jasiu rób swoje i nie oglądaj się na męża, bo jak mówił Ks. Popiełuszko zło dobrem zwyciężaj. Twój mąż jest ukochanym dzieckiem Boga i Bóg o niego walczy tak jak o ciebie, ale dziś jego serce jest niezdolne przyjąć Boga. Nie wiem, być może idę za daleko, ale może Jezus zaprasza cię do tej misji zbawienia twojego męża??? Może ty masz być jedynym widzialnym znakiem Jego miłości dla męża? Może ja piszę jakieś bzdury, ale zapytaj Pana, przemyśl to.
Bardzo polecam ci książkę Kobieta kapłaństwo serca ona pomogła mi zmienić patrzenie na swoje powołanie. pamiętam w modlitwie
Bety [Usunięty]
Wysłany: 2015-09-23, 14:41
widać, że jednak dobro procentuje
skoro teściowie pozytywnie zareagowali na Twoje sygnały- to nie jest tak strasznie
Chwała Panu!
jasia33 [Usunięty]
Wysłany: 2015-09-23, 17:48
Oczywiście dziękuję Bogu za każdy taki miły gest ze strony teściów.
W sobotę tesciowa miała urodziny. Kupiłam kartkę, starsza córka wpisała nas wszystkich pod życzeniami. Kartkę wysłałyśmy pocztą. Mój mąż wrócił w sobotnie popołudnie z pracy i oczywiście zapomniał o tesciowej urodzinach. Przypomniałam mu, chociaż wiedziałam, że wsiądą w samochód i tam pojadą, beze mnie.
Staram się nie myśleć o sobie. Staram się nie przeżywać, gdy mąż i dzieci są u teściów, a ja sama w domu.
Poza tymi małymi sygnałami z mojej strony nie mogę zrobić nic więcej. Oczywiście jeszcze poza modlitwą :)
W piątek przyjadą po dziewczynki, bo mój mąż będzie w pracy i nie będzie mógł zaweźć dziewczynek na urodziny. Nikt nie zaproponował, żebym to ja je przywiozła. Jestem tam niemile widziana.
Staram się ich zrozumieć, nie chcę ich oceniać ani osądzać. Trudno mi pojąć, że ani razu nie odwiedzili mojego taty, gdy chorował. Dobrze wiedzieli, że mój tata umiera, mimo to nie zrobili nic w kierunku pojednania z nim. Teraz już jest za późno. I chociaż serce mi krwawi z tego powodu, nie czuję nienawiści. Oni niestety mnie ukamieniowali, widzą we mnie bezwzględną winę rozpadu rodziny. I nawet w obliczu śmierci ich skamieniałe serca nie drgnęły. Siostra męża do dziś nie złożyła mi kondolencji. Nie była na pogrzebie. Trudno mi zobaczyć, że "dobro procentuje".
Aniu, zamówiłam tę książkę przez internet i jeszcze wiele innych. Będę pracować nad sobą każdego dnia małymi kroczkami - tak jak pisała Bety. Trzymam się tego planu jak "zbawiennej poręczy". :)
Ania65 [Usunięty]
Wysłany: 2015-09-23, 18:07
Jasiu twój mąż wychował się właśnie w takiej rodzinie, która ma problem z przebaczeniem, więc widać skąd u niego ten problem. Będę się też modliła za twoich teściów, żeby ci przebaczyli. Mam nadzieję, że Kobieta kapłaństwo serca będzie dla ciebie pomocna.
jasia33 [Usunięty]
Wysłany: 2015-10-18, 22:55
Gdzie jest Bóg? Gdzie Jego miłosierdzie?
Dlaczego zabrał mi tatę, dlaczego trzy miesiące nagle, okrutnie odebrał mi mamę?
Jeszcze rany po śmierci taty się nie zagoiły...
Moje serce pękło.
Nirwanna [Usunięty]
Wysłany: 2015-10-18, 23:13
Jasiu, mocno bardzo Cię przytulam, niech Dobry Bóg zaopiekuje się Twoim biednym sercem, niech przyniesie ukojenie w żałobie
Słonko [Usunięty]
Wysłany: 2015-10-18, 23:55
Jasiu ogromnie współczuję. Jestem z modlitwą. On jest cały czas z Tobą, cały czas trzyma Cię w swoich ramionach i dlatego widzisz tylko ślad jednych stóp, a On Cię niesie choć tego nie czujesz. Nie zamykaj swojego serca tylko Jego miłość może uleczyć te rany, wypełnić pustkę w Twoim sercu. Twoja strata jest ogromna, tym bardziej przytul się do Niego bo On czeka na to z utęsknieniem.Modlę się o sile dla Ciebie w tym trudnym czasie.
jasia33 [Usunięty]
Wysłany: 2015-11-13, 08:34
Odbyłam długą męczącą podróż. Po drodze straciłam dwie ukochane osoby. Cudem dotarłam do celu. Wczoraj przyszło pismo z sądu - postępowanie o rozwód umorzono.
Boże, ocalałiś moje małżeństwo. Chwała Tobie, Panie. To dopiero początek walki o moje małżeństwo. Śmierć moich rodziców odbrała mi wiarę, radość życia, ale nie mogę zapomnieć o mojej rodzinie...
Mam nadzieję, że moja historia stanie się nadzieją dla innych poranionych...
Magda1911 [Usunięty]
Wysłany: 2015-11-13, 09:20
Strasznie się cieszę, być może to nowy etap dla Ciebie. Trzymam kciuki !
GosiaH [Usunięty]
Wysłany: 2015-11-13, 17:55
Magda1911, módl się za nich, kochana!
jasia33, niech wam Pan Bóg błogosławi. Sił ci życzę tak po ludzku
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy
Poniższy wzór ma charakter orientacyjny i nie zastępuje porady prawnej. W odpowiedzi na pozew warto odnieść się do wszystkich twierdzeń pozwu i zadbać o to, aby nasza odpowiedź była zgodna z prawdą.
W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.
UZASADNIENIE
Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.
Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).
Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.
Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.
Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.
Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.
Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.
Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.
List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny
Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>
Wszechświat na miarę człowieka
Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)
Musicie zawsze powstawać!
Możecie rozerwać swoje fotografie i zniszczyć prezenty. Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia i próbować dzielić to, co było dla dwojga. Możecie przeklinać Kościół i Boga.
Ale Jego potęga nie może nic uczynić przeciw waszej wolności. Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go, by zobowiązał się z wami... On nie może was "rozwieść".
To zbyt trudne? A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym. Miłość się staje Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.
Nie jest umeblowana mieszkaniem, ale domem do zbudowania i utrzymania, a często do remontu. Nie jest triumfalnym "TAK", ale jest mnóstwem "tak", które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".
Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić! Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść. I nie wolno mu odebrać życia, które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.
Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.
Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.
Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.
„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...
„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".
Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.
"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23) "Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)
Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)
Modlitwa o odrodzenie małżeństwa
Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:
- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.
Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..
Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!
Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego
Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:
1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.
Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi
Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.
W 2002 roku Jan Paweł II potępiając w ostrych słowach rozwody powiedział, że adwokaci jako ludzie wolnego zawodu, muszą zawsze odmawiać użycia swoich umiejętności zawodowych do sprzecznego ze sprawiedliwością celu, jakim jest rozwód. KAIKs. dr Marek Dziewiecki - Miłość nigdy nie pomaga w złym. Właśnie dlatego doradca katolicki w żadnej sytuacji nie proponuje krzywdzonemu małżonkowi rozwodu, gdyż nie wolno nikomu proponować łamania przysięgi złożonej wobec Boga i człowieka.
Portal
Rejestracja
FAQ
Nagrania
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki
