[Ania65]

Kochana Jasiu przytulam. Niech Bóg przytula was do swojego serca, a dla taty otworzy bramy nieba. Jestem z modlitwą.

Kochana Jasiu przytulam. Niech Bóg przytula was do swojego serca, a dla taty otworzy bramy nieba. Jestem z modlitwą.

[Mrówka]

Jasiu! Polecam Ci Msze św. wieczyste - można zamówić przez internet np u Werbistów albo w Kalwarii Zebrzydowskiej. Koszt malutki - 20 zł a codziennie aż do dnia zniszczenia kościoła w którym są odprawiane,osoby te są polecane Panu Bogu podczas zbiorowej Mszy św.

Wieczny odpoczynek racz mu dać Panie, a światłość wiekuista niechaj mu świeci.

Jasiu! Polecam Ci Msze św. wieczyste - można zamówić przez internet np u Werbistów albo w Kalwarii Zebrzydowskiej. Koszt malutki - 20 zł a codziennie aż do dnia zniszczenia kościoła w którym są odprawiane,osoby te są polecane Panu Bogu podczas zbiorowej Mszy św.

Wieczny odpoczynek racz mu dać Panie, a światłość wiekuista niechaj mu świeci.

[jasia33]

Kochani, dziękuję za modlitwy, za słowa otuchy...

Nie mogę usnąć, dziś był pogrzeb taty. Nie potrafię ułożyć sobie tego wszystkiego w głowie. Straciłam najlepszego przyjaciela, jemu mogłam powiedzieć o wszystkim, on bardzo martwił się o mnie, tak bardzo chciał, żeby moje małżeństwo przetrwało. Słowa nie są w stanie wyrazić tego, co teraz czuję. Mój mąż wrócił z pracy wczoraj i do tej pory nie przytulił mnie ani razu. Boli, bardzo boli.
Powoli tracę nadzieję w uratowanie tego małżeństwa. Nas już nie ma. Nie jesteśmy nawet przyjaciółmi. Obcy ludzie mnie przytulali, składali wyrazy współczucia, a mój mąż nie potrafił... Kim ja dla niego jestem? Tak mi źle. Tak mi źle bez męża, bez taty.
Nie dam rady dalej tak żyć...

Kochani, dziękuję za modlitwy, za słowa otuchy...

Nie mogę usnąć, dziś był pogrzeb taty. Nie potrafię ułożyć sobie tego wszystkiego w głowie. Straciłam najlepszego przyjaciela, jemu mogłam powiedzieć o wszystkim, on bardzo martwił się o mnie, tak bardzo chciał, żeby moje małżeństwo przetrwało. Słowa nie są w stanie wyrazić tego, co teraz czuję. Mój mąż wrócił z pracy wczoraj i do tej pory nie przytulił mnie ani razu. Boli, bardzo boli.
Powoli tracę nadzieję w uratowanie tego małżeństwa. Nas już nie ma. Nie jesteśmy nawet przyjaciółmi. Obcy ludzie mnie przytulali, składali wyrazy współczucia, a mój mąż nie potrafił... Kim ja dla niego jestem? Tak mi źle. Tak mi źle bez męża, bez taty.
Nie dam rady dalej tak żyć...

[Słonko]

Jasiu choć wirtualnie przytulam i modlitwa obejmuje,
Miałam 20 lat jak odeszła moja mama, do dziś pamiętam ten straszny ból, bunt i złość na Boga, czułam,że nie dam rady a tu były trudne egzaminy przede mną, rodzina daleko Mimo mojego buntu i poczucia opuszczenia nie zostałam sama - pewnie słyszałaś o śladach na brzegu morza - mnie to ksiądz wtedy powiedział przy spowiedzi i tak było to Jezus mnie niósł tylko tak dałam się zaślepić bólowi , że tego nie widziałam, obecny mąż, a wtedy " chłopak " też nie stanął na wysokości zadania i też nie był mi taki wsparciem jak oczekiwałam, jakiego potrzebowałam ale Jezus był i jest
Będzie to trudny czas ale On jest i do niego się przytul, dasz radę i pomyśl czy twój tato chciałby dla Ciebie takiego cierpienia? Jaką on chciałby widzieć swoją ukochaną córkę? Pomyśl, że tam już nie cierpi ....

Pamiętam w modlitwie

Jasiu choć wirtualnie przytulam i modlitwa obejmuje,
Miałam 20 lat jak odeszła moja mama, do dziś pamiętam ten straszny ból, bunt i złość na Boga, czułam,że nie dam rady a tu były trudne egzaminy przede mną, rodzina daleko Mimo mojego buntu i poczucia opuszczenia nie zostałam sama - pewnie słyszałaś o śladach na brzegu morza - mnie to ksiądz wtedy powiedział przy spowiedzi i tak było to Jezus mnie niósł tylko tak dałam się zaślepić bólowi , że tego nie widziałam, obecny mąż, a wtedy " chłopak " też nie stanął na wysokości zadania i też nie był mi taki wsparciem jak oczekiwałam, jakiego potrzebowałam ale Jezus był i jest
Będzie to trudny czas ale On jest i do niego się przytul, dasz radę i pomyśl czy twój tato chciałby dla Ciebie takiego cierpienia? Jaką on chciałby widzieć swoją ukochaną córkę? Pomyśl, że tam już nie cierpi ....

Pamiętam w modlitwie

[jasia33]

Dziękuję Słonko za ciepłe słowa. Zamówiłam wieczyste Msze święte - dziękuję Mrówko za podpowiedź.

Proszę Jezusa, żeby mi pomógł, bo sama nie jestem w stanie znieść tego przeszywającego bólu. Kiedy Słonko poczułaś wsparcie Jezusa? Mnie się wydaje, że z dnia na dzień jest gorzej.
Mąż na każdym kroku pokazuje mi, ile dla niego znaczę. Dziś zabrał dziewczynki i pojechał do swojego taty na imieniny. Nie potrafię tego zrozumieć, nie potrafię sobie pomóc, najchętniej biegłabym przed siebie aż do utraty przytomności. Chciałabym uciec sama przed sobą, przed natlokiem myśli, które mnie przygniatają.

Dzisiaj wydaje mi się, że nie dam rady żyć. Mąż zupełnie obojętny na mnie. Sensem życia stała się walka o życie taty. A teraz? Pustka...

Dziękuję Słonko za ciepłe słowa. Zamówiłam wieczyste Msze święte - dziękuję Mrówko za podpowiedź.

Proszę Jezusa, żeby mi pomógł, bo sama nie jestem w stanie znieść tego przeszywającego bólu. Kiedy Słonko poczułaś wsparcie Jezusa? Mnie się wydaje, że z dnia na dzień jest gorzej.
Mąż na każdym kroku pokazuje mi, ile dla niego znaczę. Dziś zabrał dziewczynki i pojechał do swojego taty na imieniny. Nie potrafię tego zrozumieć, nie potrafię sobie pomóc, najchętniej biegłabym przed siebie aż do utraty przytomności. Chciałabym uciec sama przed sobą, przed natlokiem myśli, które mnie przygniatają.

Dzisiaj wydaje mi się, że nie dam rady żyć. Mąż zupełnie obojętny na mnie. Sensem życia stała się walka o życie taty. A teraz? Pustka...

[Słonko]

Jasiu około roku zajęło mi dojście do jako takiej formy po śmierci mamy, pamiętam, że długo nie mogłam w " Ojcze nasz"wypowiedzieć słów "bądź wola Twoja" to było bardzo trudne. Tak wielki miałam żal do Boga, mama miała 45 lat.... Zamawiałam mszę bo mama mi się śniło, dość często i różnie, przeważnie była " w drodze " ale raczej spokojna. W wakacje, jak byłam w domu to czasem wydawało mi się, że jest np.w kuchni,że wystarczy otworzyć drzwi i ją zobaczę. Na zewnątrz musiałam być "twarda" bo tata zrozpaczony, bo upośledzona siostra dla której to było chyba najgorsze, bo młodsza siostra tuż po maturze.... A chłopak tego nie rozumiał i on chciał żeby było jak wcześniej. Po którejś mszy mama przyśniła mi się znowu odchodziła radosna i to był piękny, uspokajający sen i od wtedy zaczął się mój proces godzinie się z tą stratą i mojego pojednania z Bogiem.
Tak sobie myślę, że teraz też przechodzę coś na kształt żałoby....
Płacz Jasiu masz do tego prawo, płacz. Jesteś na innym etapie, jesteś też za dzieci odpowiedzialna. Pomyśl,że tata będzie Cię mógł teraz inaczej wspierać. Wiem, że to nie to samo, że bardzo potrzebujesz żeby ktoś Cię przytulił. Czy Ty to powiedziałaś mężowi? Ze bardzo go potrzebujesz?
Oni są tacy inni w odczuwaniu.
Nie będę go tłumaczyć bo wasza sytuacja jest trudna, nie wiem jaki miał wcześniej stosunek do twojego taty ale może i dla niego jest to trudne.
Bóg z każdej sytuacji wprowadza dobro tylko tak strasznie trudno zawierzyć.
Jasiu jeszcze jedno jeśli ten ból tak bardzo Cie przytłacza, jeśli masz myśli samobójcze idź proszę do lekarza.Ty cierpisz więc pomyśl jak bardzo mogłyby cierpieć twoje dzieci i jak bardzo zmieniło by to ich życie, chyba nie na lepsze...
Jestem z modlitwą.

Jasiu około roku zajęło mi dojście do jako takiej formy po śmierci mamy, pamiętam, że długo nie mogłam w " Ojcze nasz"wypowiedzieć słów "bądź wola Twoja" to było bardzo trudne. Tak wielki miałam żal do Boga, mama miała 45 lat.... Zamawiałam mszę bo mama mi się śniło, dość często i różnie, przeważnie była " w drodze " ale raczej spokojna. W wakacje, jak byłam w domu to czasem wydawało mi się, że jest np.w kuchni,że wystarczy otworzyć drzwi i ją zobaczę. Na zewnątrz musiałam być "twarda" bo tata zrozpaczony, bo upośledzona siostra dla której to było chyba najgorsze, bo młodsza siostra tuż po maturze.... A chłopak tego nie rozumiał i on chciał żeby było jak wcześniej. Po którejś mszy mama przyśniła mi się znowu odchodziła radosna i to był piękny, uspokajający sen i od wtedy zaczął się mój proces godzinie się z tą stratą i mojego pojednania z Bogiem.
Tak sobie myślę, że teraz też przechodzę coś na kształt żałoby....
Płacz Jasiu masz do tego prawo, płacz. Jesteś na innym etapie, jesteś też za dzieci odpowiedzialna. Pomyśl,że tata będzie Cię mógł teraz inaczej wspierać. Wiem, że to nie to samo, że bardzo potrzebujesz żeby ktoś Cię przytulił. Czy Ty to powiedziałaś mężowi? Ze bardzo go potrzebujesz?
Oni są tacy inni w odczuwaniu.
Nie będę go tłumaczyć bo wasza sytuacja jest trudna, nie wiem jaki miał wcześniej stosunek do twojego taty ale może i dla niego jest to trudne.
Bóg z każdej sytuacji wprowadza dobro tylko tak strasznie trudno zawierzyć.
Jasiu jeszcze jedno jeśli ten ból tak bardzo Cie przytłacza, jeśli masz myśli samobójcze idź proszę do lekarza.Ty cierpisz więc pomyśl jak bardzo mogłyby cierpieć twoje dzieci i jak bardzo zmieniło by to ich życie, chyba nie na lepsze...
Jestem z modlitwą.

[Ania65]

Jasiu i ja ciebie przytulam i pamiętam w modlitwie. Bardzo mi przykro że straciłaś tatę, bardzo ci współczuję.

Jasiu i ja ciebie przytulam i pamiętam w modlitwie. Bardzo mi przykro że straciłaś tatę, bardzo ci współczuję.

[jasia33]

Czytam forum, codziennie tu zaglądam. Tak mi przykro, że tyle osób cierpi z powodu zdrady... jaki to ogromny ból kogoś stracić...
Osoba, która rozwala rodzinę jest w amoku - to prawda; taka osoba nie myśli racjonalnie, nic do niej nie dociera, jak sobie coś postanowi, to nie ma odwrotu... wydaje się jej, że skoro jest jej tak źle, skoro była niedoceniana, nierozumiana, to należy się jej ktoś lepszy. Błąd! Wtedy nie widzi bólu, jaki sprawia, ważne, by ona już nie czuła się źle, nie szkodzi, że kosztem innych...

Tak wiele chciałabym naprawić. Póki żyję, mogę wiele. Nie chcę skupiać się na swoim cierpieniu, by nie zapomnieć o cierpieniu męża. Teraz jestem słaba, poturbowana, potrzebuję wsparcia męża - powiedziałam mu to wprost. Nie mogę jednak zapominać, że mężowi też nie jest łatwo. Nie ogarniam tego. Wszystko tak bardzo mnie irytuje, nie panuje nad emocjami, dzieciom się obrywa, bo wciąż chcą czegoś ode mnie, a ja czasem chcialabym pobyć sama ze sobą...w ciszy... wciąż widzę obrazy z ostatnich tygodni życia taty, widzę, jak umiera... mam sobie wiele do zarzucenia, moglam inaczej, lepiej pomóc tacie, lepiej spędzić z nim czas...

Życie jest takie krótkie, a ja zmarnowałam tyle czasu. Zawiodłam tyle osób.

Czasami trudno uwierzyć mi, że będę jeszcze szczęśliwa z moim mężem. Wiem dziś, że innego męża mieć nie będę. Jest tylko ten jedyny na zawsze...

Czytam forum, codziennie tu zaglądam. Tak mi przykro, że tyle osób cierpi z powodu zdrady... jaki to ogromny ból kogoś stracić...
Osoba, która rozwala rodzinę jest w amoku - to prawda; taka osoba nie myśli racjonalnie, nic do niej nie dociera, jak sobie coś postanowi, to nie ma odwrotu... wydaje się jej, że skoro jest jej tak źle, skoro była niedoceniana, nierozumiana, to należy się jej ktoś lepszy. Błąd! Wtedy nie widzi bólu, jaki sprawia, ważne, by ona już nie czuła się źle, nie szkodzi, że kosztem innych...

Tak wiele chciałabym naprawić. Póki żyję, mogę wiele. Nie chcę skupiać się na swoim cierpieniu, by nie zapomnieć o cierpieniu męża. Teraz jestem słaba, poturbowana, potrzebuję wsparcia męża - powiedziałam mu to wprost. Nie mogę jednak zapominać, że mężowi też nie jest łatwo. Nie ogarniam tego. Wszystko tak bardzo mnie irytuje, nie panuje nad emocjami, dzieciom się obrywa, bo wciąż chcą czegoś ode mnie, a ja czasem chcialabym pobyć sama ze sobą...w ciszy... wciąż widzę obrazy z ostatnich tygodni życia taty, widzę, jak umiera... mam sobie wiele do zarzucenia, moglam inaczej, lepiej pomóc tacie, lepiej spędzić z nim czas...

Życie jest takie krótkie, a ja zmarnowałam tyle czasu. Zawiodłam tyle osób.

Czasami trudno uwierzyć mi, że będę jeszcze szczęśliwa z moim mężem. Wiem dziś, że innego męża mieć nie będę. Jest tylko ten jedyny na zawsze...

[jasia33]

Nie mogę spać. Tydzień temu o tej godzinie czuwałam przy tacie. Trzymałam go za rękę i odmawialam nowennę pompejańską. Staralam się zapamiętać jego twarz, by nigdy go nie zapomnieć, ale to już nie był mój tata... stracił świadomość, oddychał tak ciężko, a ja nie mogłam nic zrobić. Dziś mija tydzień jak umarł. Nie mogę spać i tak jest co noc...

Czasami nachodzą mnie myśli, że gdybym nie zraniła tak wielu osób, mój tata wciąż by żył. Czasem czuję się odpowiedzialna za jego śmierć...

Jak stanąć na nogi? Jak zmieniać siebie? Jak nie zatracić siebie w bólu, by nie zapomnieć, że mam dzieci, męża?

Nie mogę spać. Tydzień temu o tej godzinie czuwałam przy tacie. Trzymałam go za rękę i odmawialam nowennę pompejańską. Staralam się zapamiętać jego twarz, by nigdy go nie zapomnieć, ale to już nie był mój tata... stracił świadomość, oddychał tak ciężko, a ja nie mogłam nic zrobić. Dziś mija tydzień jak umarł. Nie mogę spać i tak jest co noc...

Czasami nachodzą mnie myśli, że gdybym nie zraniła tak wielu osób, mój tata wciąż by żył. Czasem czuję się odpowiedzialna za jego śmierć...

Jak stanąć na nogi? Jak zmieniać siebie? Jak nie zatracić siebie w bólu, by nie zapomnieć, że mam dzieci, męża?

[GosiaH]

[jasia33]

Dawno się nie odzywałam, ale często tu zaglądałam. U mnie bardzo źle. Mąż dziś oświadczył, że chce się wyprowadzić. Powiedział, że nie umie być ze mną, że mi nie wierzy. Nie widzi mojej przemiany, skruchy. Nie wiem, co mam robić. Straciłam tatę, za chwilę mogę stracić męża. Nie potrafię tego udźwignąć. Próbowałam zająć się sobą, próbowałam modlitwy. Nie wiem, co jeszcze mogę zrobić... Przyznałam się do błędu, przeprosiłam męża, dzieci. Mój mąż stwierdził, że już mu się nie chce. Co mi radzicie? Co robić?

Dawno się nie odzywałam, ale często tu zaglądałam. U mnie bardzo źle. Mąż dziś oświadczył, że chce się wyprowadzić. Powiedział, że nie umie być ze mną, że mi nie wierzy. Nie widzi mojej przemiany, skruchy. Nie wiem, co mam robić. Straciłam tatę, za chwilę mogę stracić męża. Nie potrafię tego udźwignąć. Próbowałam zająć się sobą, próbowałam modlitwy. Nie wiem, co jeszcze mogę zrobić... Przyznałam się do błędu, przeprosiłam męża, dzieci. Mój mąż stwierdził, że już mu się nie chce. Co mi radzicie? Co robić?

[Rubin]

Twój mąż ma wolną wolę. Łańcuchem go nie przykujesz, za nogę się go nie uczepisz. Możesz swoją postawą dawać świadectwo zmiany (co pewnie czynisz). To znacznie ważniejsze jak słowne zapewnienia. I trwać w swoim postanowieniu obojętnie co by się nie działo.

"Cokolwiek robisz pamiętaj o śmierci" - te słowa pomagają utrzymać w świadomości poczucie tymczasowości wszystkiego co teraz jest. To wszystko co Ciebie otacza i tak przeminie, a pozostaną z Tobą jedynie Twoje czyny i postawy. Męża nie będzie, ani dzieci nie będzie. Są z Tobą tylko na ten czas tutaj, w sumie krótki czas. Ta świadomość przynosi mi ulgę, pozwala się zdystansować i zachować spokój w sercu. Mam nadzieje, że przyniesie trochę ulgi i Tobie.

Twój mąż ma wolną wolę. Łańcuchem go nie przykujesz, za nogę się go nie uczepisz. Możesz swoją postawą dawać świadectwo zmiany (co pewnie czynisz). To znacznie ważniejsze jak słowne zapewnienia. I trwać w swoim postanowieniu obojętnie co by się nie działo.

"Cokolwiek robisz pamiętaj o śmierci" - te słowa pomagają utrzymać w świadomości poczucie tymczasowości wszystkiego co teraz jest. To wszystko co Ciebie otacza i tak przeminie, a pozostaną z Tobą jedynie Twoje czyny i postawy. Męża nie będzie, ani dzieci nie będzie. Są z Tobą tylko na ten czas tutaj, w sumie krótki czas. Ta świadomość przynosi mi ulgę, pozwala się zdystansować i zachować spokój w sercu. Mam nadzieje, że przyniesie trochę ulgi i Tobie.

[Ania65]

Kochana Jasiu czasem Pan wyprowadza nas na pustynię, zaufaj Mu w każdym czasie, wbrew swoich uczuć, On wie co robi. Może to jedyna droga do waszego pojednania. Wiem, że to bardzo trudny czas dla ciebie, bardzo ci współczuję, ale po każdej burzy wychodzi słońce, zapewniam cię, że jeśli tylko dasz się poprowadzić i u ciebie będzie kiedyś słonecznie. Trzymaj się Jezusa Kochana. Jestem z modlitwą.

Kochana Jasiu czasem Pan wyprowadza nas na pustynię, zaufaj Mu w każdym czasie, wbrew swoich uczuć, On wie co robi. Może to jedyna droga do waszego pojednania. Wiem, że to bardzo trudny czas dla ciebie, bardzo ci współczuję, ale po każdej burzy wychodzi słońce, zapewniam cię, że jeśli tylko dasz się poprowadzić i u ciebie będzie kiedyś słonecznie. Trzymaj się Jezusa Kochana. Jestem z modlitwą.

[jasia33]

Dziękuję Wam za słowa otuchy. Wasze rady są bardzo cenne dla mnie, wszystko to prawda, o czym piszecie, ale jak wdrożyć takie myślenie w czyn, kiedy emocje szaleją. Dziś od rana wrzaski i to przy dzieciach. Mąż mówi przy dziewczynkach o moim kochanku, one tego słuchają, a on nie liczy się ze słowami. Ja też nie panuję nad sobą. Krzyczę i płaczę. Kłócimy się o pieniądze. Mąż jest nabuzowany złymi emocjami, one przysłaniają mu wszystko. On nigdy nie zauważy, że bardzo żałuję tego, co zrobiłam. On mnie nienawidzi. Nienawidzi mojej rodziny. Ja nie potrafię dobrze myśleć o jego siostrze, nie rozmawiam z teściami. Nie ma już dla nas ratunku. To zbyt skomplikowane. Tak bardzo mi przykro. Tak bardzo cierpię. Tak mocno boli...

Dziękuję Wam za słowa otuchy. Wasze rady są bardzo cenne dla mnie, wszystko to prawda, o czym piszecie, ale jak wdrożyć takie myślenie w czyn, kiedy emocje szaleją. Dziś od rana wrzaski i to przy dzieciach. Mąż mówi przy dziewczynkach o moim kochanku, one tego słuchają, a on nie liczy się ze słowami. Ja też nie panuję nad sobą. Krzyczę i płaczę. Kłócimy się o pieniądze. Mąż jest nabuzowany złymi emocjami, one przysłaniają mu wszystko. On nigdy nie zauważy, że bardzo żałuję tego, co zrobiłam. On mnie nienawidzi. Nienawidzi mojej rodziny. Ja nie potrafię dobrze myśleć o jego siostrze, nie rozmawiam z teściami. Nie ma już dla nas ratunku. To zbyt skomplikowane. Tak bardzo mi przykro. Tak bardzo cierpię. Tak mocno boli...