Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować
swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Portal  RSSRSS  BłogosławieństwaBłogosławieństwa  RekolekcjeRekolekcje  Ruch Wiernych SercRuch Wiernych Serc  12 kroków12 kroków  StowarzyszenieStowarzyszenie  KronikaKronika
RejestracjaRejestracja  ZalogujZaloguj  FAQFAQ  NagraniaNagrania  SzukajSzukaj  UżytkownicyUżytkownicy  GrupyGrupy  StatystykiStatystyki

Poprzedni temat «» Następny temat
Czy jest jeszcze co ratować?
Autor Wiadomość
GregAN
[Usunięty]

Wysłany: 2015-06-05, 12:06   

Michał,to dobrze ze razem chodzicie na mszę.
Czy Twoja żona przystępuje do komunii?
Czy Ty przystepujesz?
A tesciowie?
Możesz dać im przykład idź do spowiedzi do komunii, za możesz proponować pójście wszystkich do spowiedzi i wspólna mszę na której przystapicie do komunii?

To nie przypadek, że trafiliście na takie a nie inne kazanie.
Putales żonę co myśli o tym, że wspólnie trafiliście na takie a nie inne słowo Boże i jakie wyciąga z niego wnioski?

Czy modlitw się za żonę, za dzieci?
Czy mozesz pomodlić się wspólnie z dziećmi?

Możesz zaproponować mediacje z udziałem duchownego, może z Waszej parafii, możesz zaproponować rekolekcje małżeńskie dla Was?
 
     
michal-wlkp
[Usunięty]

Wysłany: 2015-06-05, 13:12   

Żona jeszcze miesiąc temu przystępowała. Nasza córka szła do pierwszej komunii świętej.
Teraz przestała. Ja też, bo potrzebuję spowiedzi. Chociażby za te kłótnie.
Rozmawialiśmy wczoraj z żoną. Przyznała się, że coś ją łączy z tym mężczyzną, ale powiedziała, że sformułowanie "są razem" jest na wyrost. Trudno mi w to uwierzyć.
Wiem, że to kazanie nie było przypadkiem. To działanie Ducha Świętego.
Gdy zapytałem czy go słuchała, powiedziała abym jej nie moralizował.
Wyprowadza się. Prosiłem ją aby dała nam czas. Nie wiązała się. Moje słowa były na nic. Wciąż powtarza, że nie jestem jej własnością i może robić co chce.
Nie mam już sił. Wszystko w rękach Boga. Staram się patrzeć w przyszłość z ufnością, ale na ludzki rozum to rzeczywiście już koniec.
Łzy płyną mi same. Ręce mi się trzęsą. Nic nie jem, nie śpię.
Tyle rzeczy bym poprawił, tyle zepsułem.
Wcześniej żona zdradzała mnie za moimi plecami. Teraz będzie się to odbywać na moich oczach. Boję się, że ją za to znienawidzę.
Nie dam rady żyć bez niej. Dosłownie.
 
     
hubcia576
[Usunięty]

Wysłany: 2015-06-05, 13:16   

michal-wlkp napisał/a:
Nie dam rady żyć bez niej. Dosłownie.


Michał - to brzmi jak "uzależnienie"......................... ???
 
     
Ania65
[Usunięty]

Wysłany: 2015-06-07, 08:27   

Michale wybacz mi to stwierdzenie ale wydaje mi się, że człowiek nie jest w stanie zmienić siebie po pierwsze w tak krótkim czasie, po drugie bez regularnego karmienia się Ciałem i Słowem Bożym lub bez terapii. To dobrze że zmienia się twoje podejście do małżeństwa, ale zanim otworzysz się na prawdę o sobie, zanim ją będziesz umiał przyjąć i zanim ta prawda zacznie wydawać w tobie owoce potrzeba czasu i potrzeba prób które pomogą ci oczyścić się z fałszywych przekonań, wyobrażeń. Co do kazania z doświadczenia wiem że takie treści nie docierają do współmałonka tak jak się nam wydaje że powinny. Osoba zdradzająca zawsze się przed nimi broni. Oczywiście jest szansa że te treści zakiełkują za jakiś czas. Ale dziś twoja żona jest już po drugiej stronie. Bardzo mi przykro że jesteś w takiej sytuacji naprawdę szczerze ci współczuję. Zacznij rozważać każdego dnia Słowo Boże i pytać Pana co robić, bo tylko On się nigdy nie myli.
 
     
michal-wlkp
[Usunięty]

Wysłany: 2015-06-08, 13:02   

wiem, że w ciągu tak krótkiego czasu nie można się zmienić. Ale można zmienić swoje zachowanie. I tak zrobiłem. Żona powiedziała mi, że moje zachowanie nie było szczere i naturalne. Może i tak, ale to był jakiś początek zmian.
Czy myślicie, że związek 34 letniej kobiety z 53 latkiem ma szanse być szczęśliwy?
 
     
twardy
[Usunięty]

Wysłany: 2015-06-08, 13:04   

michal-wlkp napisał/a:
Czy myślicie, że związek 34 letniej kobiety z 53 latkiem ma szanse być szczęśliwy?


Nie zadawaj sobie takich pytań. Po cóż znać Ci odpowiedź na takie pytanie?
Zacząłeś zmieniać siebie i bardzo dobrze. Tak trzymaj.
 
     
michal-wlkp
[Usunięty]

Wysłany: 2015-06-08, 13:55   

Jak to po co?
Szukam czegokolwiek, aby mieć nadzieję. Przecież jeśli będzie im się układała, to żonie nawet nie przyjdzie do głowy powrót.
Codzienne oglądam jej zdjęcia i nie mogę uwierzyć, że osoba, z której twarzy i oczy bije dobro mogła mi zrobić coś takiego. Nie mogę w to uwierzyć.
Oglądam też zdjęcia tego faceta, doszukując się w czym jest lepszy ode mnie lub jakie są jego wady.
Bardzo mi przykro z powodu moich dzieci. Syn zarzucał mi dotychczas, że dręczę jego mamę. Że skoro mama mówi, że nie ma romansu, to tak jest. Teraz gdy wszystko jest już jasne on nadal wieży bardziej jej niż mi. Widzę jak bardzo zona go okłamuje. Ja natomiast dwoję się i troję a nie mogę zdobyć jego zaufania.
Radość dzieci z powodu nowego mieszkania, nowych mebli itp dobija mnie.
Naprawdę bardzo się boję, że równie łatwo przekonają się do "niego". Stary tatuś pójdzie w odstawkę, tak jak stary dom.
 
     
hubcia576
[Usunięty]

Wysłany: 2015-06-08, 14:12   

michal-wlkp napisał/a:
Syn zarzucał mi dotychczas, że dręczę jego mamę. Że skoro mama mówi, że nie ma romansu, to tak jest. Teraz gdy wszystko jest już jasne on nadal wieży bardziej jej niż mi. Widzę jak bardzo zona go okłamuje. Ja natomiast dwoję się i troję a nie mogę zdobyć jego zaufania.


No i tu jest miejsce na wielką sztukę nie stawiania oskarżeń na żonę wobec dzieci i mówienia dobrze do nich o mamie, po to aby nie zaplątywać dzieci w konflikt i aby nie musiały płacić jeszcze większej ceny za zło, które jest udziałem rodziców.

Jak to zrobić kiedy samemu tak trudno przebaczyć?

Mówienia dobrze o mamie - oczywiście w kontekście tego co jest dobre!
 
     
hubcia576
[Usunięty]

Wysłany: 2015-06-08, 14:14   

michal-wlkp napisał/a:
Oglądam też zdjęcia tego faceta, doszukując się w czym jest lepszy ode mnie lub jakie są jego wady


Michal-wlkp - a czy zastanawiałeś się co sobie tym robisz?
 
     
Mirakulum
[Usunięty]

Wysłany: 2015-06-08, 14:18   

Michał szkoda czasu,
lepiej weź obraz Chrystusa miłosiernego i wpatruj się w niego,
kontempluj
Jego oczy wiele Ci powiedzą, o Tobie.
 
     
lustro
[Usunięty]

Wysłany: 2015-06-08, 14:28   

Michał

Czy stwierdzenie, że związek kobiety 34 letniej z 53 letnim mężczyzną moze być szczesliwy da Ci lepsze samopoczucie?

Czy doszukiwanie się tego, w czym lepszy jest tamten facet od Ciebie z taką skuteczną wizualizacją daje Ci spokój i rozwiązuje Twoje problemy?

Czy snucie najczarniejszych scenariuszy dalszych wydarzeń przynosi Ci ulgę?

Myślę, że nie.
Więc musisz przestać to robić.

Twoje dzieci, Twoja zona, są teraz na etapie kupowania.
Kupowana jest zona, kupowane dzieci...a co będzie dalej nie wiesz.
Zycie to jednak nie zakupy, a nawet najlepszy sklep przestaje po jakimś czasie wzbudzać zachwyt.
A z zakupów z poczuciem ulgi wraca się do domu.
Gorzej jak sie mieszka w markecie.

Twoja żona nie wierzy w Twoje zmiany. No, nie wierzy i już...bo tak ma, bo jest na tym etapie, bo moze nie da się za wiele zmienic tak naprawdę.
Żona kłamie... a moze ona tak widzi teraz rzeczywistosc.
Ona teraz mysli inaczej, czuje inaczej, widzi inaczej...to i zachowuje sie inaczej.
Tego nie zmienisz teraz choc byś pękł. To musi samo sie wypalić.

Tu sie powtarza - zajmij się sobą.
Jak to dobrze zrozumiesz, jak nie pomieszasz sensu tych słów, to masz szansę na cuda.
Szansę...nie gwarancję.

Czy kilka lat temu myslałeś, że moze spotkac Cię coś takiego od Twojej zony?
Napewno nie.
To czy mozesz dziś powiedzieć, co jeszcze Cię spotka?
Też nie.
Moze być jeszcze gorzej, ale jest kilka przykładów na nagłą, odgórną zmianę sytuacji na lepsze :) znacznie lepsze.

Tylko nie zabij siebie w sobie w tym czasie. Bo póki co starasz się sam sobie dokopać.
 
     
michal-wlkp
[Usunięty]

Wysłany: 2015-06-08, 15:15   

lustro napisał/a:
Michał

Tylko nie zabij siebie w sobie w tym czasie. Bo póki co starasz się sam sobie dokopać.


Bo zniszczyłem swoje małżeństwo. Było tyle szans na ratunek i wszystkie zmarnowałem. Chciałem, żeby było "po mojemu".
 
     
kenya
[Usunięty]

Wysłany: 2015-06-08, 19:32   

michal-wlkp napisał/a:
Było tyle szans na ratunek i wszystkie zmarnowałem. Chciałem, żeby było "po mojemu".


Och to męskie ego. :-/
Michał, trudno o pocieszenie w twojej sytuacji.
Jednak byłoby niewątpliwie znacznie trudniej gdybyś był chodzącym ideałem którego żona nie doceniła, a tak przynajmniej wiesz że sam w jakimś stopniu dołożyłeś się do kryzysu który finalnie zaowocował tym co teraz spędza Ci sen z oczu.
Z pocieszeń: jesteś zdrowy, żona zdrowa i dzieci też...reszta może się zmienić na lepsze w każdej chwili. :-)
 
     
GregAN
[Usunięty]

Wysłany: 2015-06-08, 22:12   

michal-wlkp napisał/a:
lustro napisał/a:
Michał

Tylko nie zabij siebie w sobie w tym czasie. Bo póki co starasz się sam sobie dokopać.


Bo zniszczyłem swoje małżeństwo. Było tyle szans na ratunek i wszystkie zmarnowałem. Chciałem, żeby było "po mojemu".

Michał, wiesz każdy z nas chce żeby było "po mojemu".
Jeżeli ustępuje i godzi się na to żeby było "nie po mojemu", to prędzej czy później odbije się to nim czkawką.
To nic złego, że tak chciałeś.
Kwestia, na ile te moje "po mojemu" jest zgodne z z "po mojemu" drugiej połówki.
Na ile możemy wspólnie przyjąć z tego "po mojemu" drugiej strony jako nasze, zgodzić się z tym.
Na pewno, kiedy kwestia dotyczy np zgody na istnienie osoby trzeciej w małzeństwie, to trudno odstąpić od "po mojemu" a nawet nie należy od niego odstępować.

Wiesz, po tym co napisałeś, wydaje mi się, że teść nie wie o romansie zony z jego pracodawcą. Żona opisała w SMS opinię teścia o swoim pracodawcy a nie o kochanku córki. Dodatkowo - teściowa nie chce zebyś mówił prawdy teściowi, bo obawia się jego reakcji. Nawiasem mówiąc, niezła hipokryzja kobiety która ma się za dobrą katoliczkę, akceptująca zdradę żony i ukrywająca ten fakt przed swoim mężem a chyba i przed mężem córki...
Teść i tak się dowie prawdy, prędzej czy później.

Kto finansuje mieszkanie żony ?
Inwestuje ze wspólnych pieniędzy ?
Chyba nie za bardzo na to Was stać, ale jeżeli tak jest, to Ty jesteś w połowie właścicielem tego co kupiła o ile nie macie odrębności majątkowej. Chociaż, zdaje się że przynajmniej duży telewizor zafundował kochanek.
Pytasz, jaką ma szansę związek kobiety 34 letniej ze starszym o 19 lat kochankiem,
nie ma prostej odpowiedzi na to pytanie, ale chyba równie dużą jak szansa na powrót żony do męża.
Wszystko zależy od postawy jaką będzie prezentował.
Znerwicowany, użalający się, awanturujący się kochanek nie będzie atrakcyjny jako partner, nawet gdyby zasypywał ją tonami złotówek czy innej waluty.
Pieniądze szczęścia nie dają, chociaż tak się może zonie teraz wydawać.

Wiesz, czarne myśli pewnie teraz kręcą się w Twojej głowie.
Ale, czy Twoja śmierć byłaby wyjściem z sytuacji ?
Pewnie scaliłaby związek tych dwoje, skazując Twoje dzieci nieodwołalnie na wychowanie przez kochanka, ba nawet żona miałaby argument przed dziećmi na przyjęcie kochanka do domu, jako jedynego zbawcy, po tym jak ich ojciec egoistycznie zostawił je same.

Jesteś na skraju wytrzymałości psychicznej.
Poszukaj pomocy.
Pomocy wśród ludzi a również, co najważniejsze, w relacji z Bogiem.
Najlepiej pomocy takich ludzi którzy pomogą Ci zbudować relację z Bogiem, ludzi których doświadczenia są podobne do Twoich.

Nie poddawaj się, masz argumenty prawne, by bronić się przed rozwodem.
Nie dlatego, żeby "stawać na drodze szczęściu żony", ale dlatego żeby dowieśc Twojej miłości do niej, do dzieci, wierności słowom przysięgi które złożyłeś przed Bogiem.
Jeżeli będziesz gotowy, wystarczająco silny na to, by powiedzieć to żonie bez złości, bez wdawania się w awanturę, - powiedz jej to.
 
     
Wyświetl posty z ostatnich:   
Odpowiedz do tematu
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz załączać plików na tym forum
Możesz ściągać załączniki na tym forum
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku

Skocz do:  

Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group



Grupa Wsparcia "Samarytanka" >>












Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy


Poniższy wzór ma charakter orientacyjny i nie zastępuje porady prawnej. W odpowiedzi na pozew warto odnieść się do wszystkich twierdzeń pozwu i zadbać o to, aby nasza odpowiedź była zgodna z prawdą.



W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.

UZASADNIENIE

Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.

Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).

Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.

Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.

Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.

Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.

Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.

Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.



List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny

Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>



Wszechświat na miarę człowieka

Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)



Musicie zawsze powstawać!

Możecie rozerwać swoje fotografie
i zniszczyć prezenty.
Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia
i próbować dzielić to, co było dla dwojga.
Możecie przeklinać Kościół i Boga.

Ale Jego potęga nie może nic uczynić
przeciw waszej wolności.
Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go,
by zobowiązał się z wami...
On nie może was "rozwieść".

To zbyt trudne?
A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym.
Miłość się staje
Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.

Nie jest umeblowana mieszkaniem,
ale domem do zbudowania i utrzymania,
a często do remontu.
Nie jest triumfalnym "TAK",
ale jest mnóstwem "tak",
które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".

Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić!
Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść.
I nie wolno mu odebrać życia,
które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.

Michel Quoist



Rozważania o wierze/Dynamizm wiary/Zwycięstwo przez wiarę

Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.

Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.

Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.

ks. Tadeusz Dajczer "Rozważania o wierze"


Małżeństwo nierozerwalne?!... - wierność mimo wszystko

„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...

„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".

Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.

Maria

Forum Pomocy "Świadectwa"


Slowo.pl - Małżeństwo o jakim marzymy. Jednym z elementów budowania silnej relacji małżeńskiej jest atrakcyjność współmałżonków dla siebie nawzajem. Może nie brzmi to zbyt duchowo, ale jest to biblijna zasada. Osobą, dla której mam być atrakcyjną kobietą, jest przede wszystkim mój mąż. W wielu związkach dbałość o wzajemną atrakcyjność stopniowo zanika wraz ze stażem małżeńskim, a często zaraz po ślubie. Dbamy o siebie w okresie narzeczeństwa, żeby zdobyć wybraną osobę, lecz gdy małżeństwo staje się faktem, przestajemy zwracać uwagę na swój wygląd. Na przykład żona dba o siebie tylko wtedy, kiedy wychodzi do pracy lub na spotkanie ze znajomymi. Natomiast w domu wita powracającego męża w poplamionym fartuchu, komunikując mu w ten sposób: "Jesteś dla mnie mniej ważny niż mój szef i koledzy w pracy. Dla ciebie nie muszę się już starać". Tego typu postawy szybko zauważają małe dzieci. Pamiętam, jak pewnego dnia ubrałam się w domu bardziej elegancko niż zwykle, a moje dzieci natychmiast zapytały: "Mamusiu, czy będą u nas dzisiaj goście?". Taką sytuację można wykorzystać, by powiedzieć im: "Dbam o siebie dla was, bo to wy jesteście dla mnie najważniejszymi osobami, dla których chcę być atrakcyjną osobą". Nie oznacza to wcale potrzeby kupowania najdroższych ubrań czy kosmetyków. Dbałość o wygląd jest sposobem wyrażenia współmałżonkowi, jak ważną jest dla nas osobą: "To Bóg mi ciebie darował. Poprzez troskę o higienę i wygląd chcę ci wyrazić, jak bardzo mocno cię kocham". Ta zasada dotyczy zarówno kobiet jak i mężczyzn.



"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23)
"Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)


Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)


Modlitwa o odrodzenie małżeństwa

Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:

- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.

Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..

Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!


Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego

Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:

1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.


Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi

Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.

św. Ludwik de Montfort

Pełnia modlitwy



We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane... (Hbr 13,4a) - konferencja dr Mieczysława Guzewicza (www.mojemalzenstwo.pl), małżonka, ojca trojga dzieci, doktora teologii biblijnej, członka Rady Episkopatu Polski ds. Rodziny - Górka Klasztorna 2007.04.20-22 - część 1We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane... (Hbr 13,4a) - konferencja dr Mieczysława Guzewicza (www.mojemalzenstwo.pl), małżonka, ojca trojga dzieci, doktora teologii biblijnej, członka Rady Episkopatu Polski ds. Rodziny - Górka Klasztorna 2007.04.20-22 - część 2Kto powinien rządzić w małżeństwie? - ks. Piotr PawlukiewiczKapitanie, dokąd płyniecie? - ks. Piotr PawlukiewiczJakie są nasze rzeczywiste wielkie pragnienia? - ks. Piotr PawlukiewiczOdpowiedzialność za miłość - dr Wanda Półtawska - psychiatra Bitwa toczy się o nasze serca - ks. Piotr PawlukiewiczKto się Mnie dotknął? - ks. Piotr Pawlukiewicz Miłość jest trudna - ks. Piotr Pawlukiewicz
Przebaczenie i cierpienie w małżeństwie - dr M. Guzewicz, teolog-biblistaZ każdej trudnej sytuacji jest dobre wyjście - ks. Piotr PawlukiewiczMłodzież - ks. Piotr PawlukiewiczSex, poezja czy rzemiosloWalentynki - ks. Piotr Pawlukiewicz Mężczyźni - ks. Piotr PawlukiewiczFałszywe miłosierdzie - ks. Piotr PawlukiewiczSakrament małżeństwa a dobro dziecka - ks. Piotr Pawlukiewicz
W 2002 roku Jan Paweł II potępiając w ostrych słowach rozwody powiedział, że adwokaci jako ludzie wolnego zawodu, muszą
zawsze odmawiać użycia swoich umiejętności zawodowych do sprzecznego ze sprawiedliwością celu, jakim jest rozwód.
KAI
Ks. dr Marek Dziewiecki - Miłość nigdy nie pomaga w złym. Właśnie dlatego doradca katolicki w żadnej sytuacji nie proponuje krzywdzonemu małżonkowi rozwodu, gdyż nie wolno nikomu proponować łamania przysięgi złożonej wobec Boga i człowieka.

Bitwa toczy się o nasze serce - ks. Piotr Pawlukiewicz


Kto powinien rządzić w małżeństwie? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Kiedy rodzi się dziecko, mąż idzie na bok - ks. Piotr Pawlukiewicz


Do kobiety trzeba iść już z siłą ducha nie po to, by tę siłę zyskać - ks. Piotr Pawlukiewicz


Czy kochasz swojego męża tak, aby dać z siebie wszystko i go uratować? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Jakie są nasze rzeczywiste wielkie pragnienia? Czy takie jak Bartymeusza? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Miłość jest trudna: Kryzys nigdy nie jest końcem - "Katechizm Poręczny" ks. Piotra Pawlukiewicza


Ze względu na "dobro dziecka" małżonkowie sakramentalni mają żyć osobno? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Cierpienie i przebaczenie w małżeństwie - konferencja dr Mieczysława Guzewicza, teologa-biblisty


Co to znaczy "moja była żona"? - dr Wanda Półtawska - psychiatra, członek Papieskiej Rady ds. Rodziny


"We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane" (Hbr 13,4a) - dr M. Guzewicz


Nic nie usprawiedliwia rozwodu, gdyż od 1999 r. obowiązuje w Polsce ustawa o separacji :: Każdy rozwód jest wyjątkowy

protest1
Protest w obronie dzieci >>




Książki warte Twojego czasu ---> książki gratis w zakładce *biuletyn*
Strona wygenerowana w 0,02 sekundy. Zapytań do SQL: 4