Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Wysłany: 2014-01-23, 22:24 nich ktoś mi napisze co mam zrobić
..
Ostatnio zmieniony przez Magda86 2014-01-28, 01:46, w całości zmieniany 1 raz
MonikaMaria3 [Usunięty]
Wysłany: 2014-01-23, 22:42
Madziu, có Ci poradzę. kazdy z nas przeżywa tu podobne traumy. I niejedna kobieta, w tym i ja kompletnie nie rozumie zachowania męża. Mój na przykład mówi że się wyprowadza, że mnie nienawidzi, że niby kogoś ma, a potem wypiera się tego kogoś i pyta się czy zjadłabym kebaba. Koszmar.
Jedyne co Ci mogę doradzic, to to, żebyś się modliła. Bo kazdy z nas tutaj modli się gorąco i codziennie. I poszukaj Sycharowego ogniska w Twojej okolicy. Duzo daje takie wsparcie. Może twój mąż też tam się uda na spotkanie.
Magda86 [Usunięty]
Wysłany: 2014-01-23, 22:46
nie liczę na to,że mój mąż się gdzieś uda ..to nie w jego stylu. Modlę się, a może raczej modliłam, bo teraz mam chwilę buntu- jest mi tak ciężko a Bóg mnie chyba nie słyszy :(
MonikaMaria3 [Usunięty]
Wysłany: 2014-01-23, 22:59
Magda86 napisał/a:
Modlę się, a może raczej modliłam, bo teraz mam chwilę buntu- jest mi tak ciężko a Bóg mnie chyba nie słyszy :(
Oj kobitko tego buntu to będziesz miała i miała....A co to terapii...mój to terapię ma u koleżanki, która jest przyczyną kryzysu.
nutka [Usunięty]
Wysłany: 2014-01-24, 00:55
Nie trać nadziei, ale bądź gotowa na wszystko . Nie ma cudownej recepty, czasami dochodzisz do wniosku, że nic nie działa. Zatwardziałość serca, poczucie złości, gniewu, poczucie jakiejś krzywdy, która była, nie była - jest tak wielkie, że głową muru nie przebijesz...
Stój wiernie na straży wierności sakramentowi małżeństwa i zmieniaj siebie dla siebie. Szukaj w całym tym kryzysie swojego rozwoju, co Ci mówi i ku czemu kieruje - na pewno w tej drodze musisz odnaleźć żywą relację z Panem Bogiem - On wszystko może... i słyszy... słyszy... Tylko czy to, o co się modlimy jest nam do zbawienia potrzebne? A Ty we wszystkim pokładaj nadzieję. Miłość wszystko przetrzyma...
Panie Jezu - łączymy nasze cierpienia z Twoim cierpieniem. Cały nasz ból fizyczny i udrękę duchową składamy w Twoich ranach. Dziękujemy Ci za to trudne doświadczenie i prosimy uwolnij nas od wszelkiego lęku, buntu i zniechęcenia. Jednoczymy się z Twoją męką i wszystkie nasze cierpienia ofiarujemy Ojcu niebieskiemu za nawrócenie pogan, ateistów i wszystkich grzeszników przez Niepokalane Serce Maryi. Amen
Karolina12 [Usunięty]
Wysłany: 2014-01-24, 10:37
Magda86 napisał/a:
nie liczę na to,że mój mąż się gdzieś uda ..to nie w jego stylu.
czemu z góry zakładasz że mąż negatywnie zareaguje?.............. nie pisz scenariuszy ......... mój mąż na początku (kiedy dowiedział się o Sycharze) mówił że to "Sekta"
wydawało mi się wtedy że nigdy to się nie zmieni.............. trochę czasu upłynęło zanim mąż zmienił zdanie............ myślę że zmiana nastąpiła w momencie kiedy ja zaczęłam się zmieniać, kiedy zobaczył że "Dzięki" Sycharowi zmienia się moje podejście do życia, małżeństwa ............. powinnaś zacząć zmiany od siebie............ nie naciskaj na męża bo efekt będzie odwrotny............ niech mąż zobaczy zmiany u Ciebie............
Magda86 napisał/a:
- jest mi tak ciężko a Bóg mnie chyba nie słyszy :(
Bóg zawsze słyszy............ to my czasami nie "chcemy" usłyszeć "JEGO"...............
jest takie powiedzenie "Bóg przychodzi 15 min. za późno , a i tak zawsze zdąża"
zaufaj Bogu........ pozwól Mu na działanie w Twoim życiu...........
Magda86 [Usunięty]
Wysłany: 2014-01-24, 12:22
..
Ostatnio zmieniony przez Magda86 2014-01-28, 01:48, w całości zmieniany 1 raz
nutka [Usunięty]
Wysłany: 2014-01-24, 12:41
JA też czekałam, że zrozumie, że doceni, że przemyśli... A ja po prostu trwałam w bólu i łzach i ze swoim cierpliwym wsparciem... nie chcąc dać się bardziej zranić kiedy zdecyduje odejść, aby mniej bolało, nie potrafiłam się zaangażować, działać na maksa... Dawałam mu przestrzeń i czas, zamiast dawać, dawać, dawać i ... stawiać granice i wymagać. I co? U mnie podziałało to tak, że On zamiast stanąć do walki wolał uciec. I teraz na tym polu staje do walki - to kumuluje swoje wysyłki - uwolnić się, rozwieść, podzielić majątek... Jak z tego wyjść? Żałuję po ludzku, że wtedy nie przystępowałam do działań, ale jestem wdzięczna Bogu, że dzięki temu bolesnemu doświadczeniu mnie uzdrawia, nawraca i teraz wiem, że nie jest to chwilowa potrzeba Boga, aby tylko uzdrowił małżeństwo, ale że potrzebuję Boga tak po prostu, i teraz jeśli ku tej potrzebie, do tej miłości jest potrzebne uzdrowienie mojego małżeństwa, to wierzę, że Bóg to uczyni... I takiej wiary Ci życzę! i mimo wszystko działania - z mocną modlitwą i ufnością, że ten kryzys ma Tobie coś pokazać, ma w Tobie coś zmienić, bo to Ty widzisz problem, bo Ty cierpisz - więc tylko Ty możesz z tego wynieść swoją korzyść - mąż póki co jest "ślepy", będzie tylko szukał potwierdzeń czy ma z Tobą zostać, czy ma odejść - albo co gorsza - zastanawia się tylko kiedy i w jaki sposób, a Ty się będziesz zadręczać. Zacznij dawać to, co chciałabyś otrzymać, nie obwiniaj (ani siebie, ani "koleżanki", a tym bardziej jego - nic nie uświadamiaj, nie tłumacz, nie usprawiedliwiaj nawet), nie gderaj, nie oczekuj niczego w zamian, a jednocześnie bądź stanowcza i asertywna. Patrz na siebie i módl się, i nie ustawaj w dawaniu !!! ale tak na maksa - jak kochająca i kochana osoba - i podpowiadaj delikatnie sugerując co byś chciała, co by Cię uszczęśliwiło i od razu realizuj, tak aby mąż miał z tego frajdę, to co on lubi, kocha... Wiem, że łatwo dawać rady, jak sama czujesz się zdołowana, nie szanowana i wszystko zawodzi... Ale dasz radę, Bóg da Ci siły...
"Ci co zaufali Panu - odzyskują siły, otrzymują skrzydła jak orły, biegną bez wytchnienia, bez znużenia idą" - tak mi się kiedyś ta pielgrzymkowa pioseneczka infantylną wydała, a gdy te słowa odnalazłam w biblii - śpiewam ją na okrągło !!! Zaufaj Panu !
Basia23 [Usunięty]
Wysłany: 2014-01-24, 13:06
hej nutka!
jakie zachowanie miałaś na myśli bądź stanowcza i asertywna ?
Ja ma teraz taką siłę aby ratować nasze małżeństwo !!!! tylko czasami nie wiem jak się zachować jak mąż ma hustawkę... chce być ze mną chce mnie kochać ale cały czas myśli o niej ( mąż przyznał się że zakochał się w innej kobiecie )
pozdrawiam
nutka [Usunięty]
Wysłany: 2014-01-24, 13:35
Hej Basiu,
ja nie mam doświadczeń w zdradzie - mąż się nigdy nie przyznał, ja dowodu na zdradę nie mam, a podejrzenia kobiece niestety mnie wpędzały w obłęd i niechęć w zaangażowanie się w związek z mężem. Skupiałam się na winach, powodach, przyczynach zachowań, analizach, usprawiedliwiałam, pocieszałam i czekałam, ale nie działałam tzn. działałam, ale nie tak jak powinnam czyli zapewniałam o miłości, prosiłam, tłumaczyłam, robiłam bilans zysków i strat, zwracałam uwagę czego szkoda, co stracimy - zamiast po prostu zająć się tylko nami tu i teraz - tak jak pisałam bez wypominania wykorzystując moment, kiedy chciał lub tylko udawał, że chciał, być jeszcze ze mną, ale fizycznie był. A teraz przez mur gniewu i jego złości, jakiegoś wyimaginowanego jego poczucia krzywdy, nijak nie mogę się przebić, więc wiem, że po ludzku jest po prostu późno, bo trzeba było wcześniej, choć duchowo przyniosło wiele dobrego - jak przebudzenie, choć wcześniej byłam wierząca, a mąż jeszcze bardziej. Teraz ja otwarta, chętna na zmiany, na pracę, na Boga przede wszystkim, a on... opętany Złem:-(, więc oby to nie przyszło trzeba działać. Jest taka pozycja książkowa polecana przez Sychar o miłości stanowczej - gdzie głównym motywem są zdrady małżeńskie - i chyba to mogę Ci polecić. Jest też: http://www.tolle.pl/pozyc...ach-malzenskich
- ale mimo wszystko polecam film "Ognioodporny" i instrukcja "Miej odwagę kochać", dla pracy duchowej pozycja o.Józefa Witko - "Uzdrawiająca moc przebaczenia", abyś sobie ze zdradą męża mogła poradzić sama (czy będzie skruszony, czy zadośćuczyni czy nie, - przebaczenie jest dobre dla Ciebie), znaczące są zawsze konferencje X. Dziewiekiego (polecam, znajdziesz w necie - o tej asertywności przy zdradzie - o tych wymaganiach - ja znam różne zachowania kobiet, które stały się skuteczne - szybkie pakowanie i wynocha, dopóki nei zmądrzejesz - ale to nie Twój etap tak mi się wydaje !!!- i jeśli możecie coś wspólnie zdziałać jeszcze, bo są chęci, bo nie ma buntu z jednej strony - to "spotkania małżeńskie", rekolekcje - cokolwiek, ale razem !!! Zakochanie może się każdemu trafić - pytanie, co z nim zrobimy, a tu widzę, że mąż póki co jest z tobą i wiele (jak nie wszystko:-))) w Twoich rękach. I jak przed ołtarzem kończyłaś przysięgę "tak mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący i wszyscy święci " - to teraz pomocy tu właśnie szukaj ! I do dzieła... Ciesz się, że masz tak szczerego męża, który dzieli się z Tobą swoimi rozterkami - a nie prowadzi podwójnego życia - a może usilnie woła kochaj mnie albo czy Ty mnie jeszcze kochasz? bądź o mnie zazdrosna! Z Panem Bogiem wszystko jest możliwe... zakochanie to nie miłość... trzeba tylko mądrze pokierować swoimi emocjami i pokazać (nie gadać !!!), że to, co znalazł tam gdzieś na zewnątrz to ułuda, i tu w małżeństwie też może to mieć, to... i wiele wiele więcej i lepiej !!! Powodzenia ! Otulam modlitwą, bo nie mogę nawet za swe rady wziąć odpowiedzialności czy podziałają tak jak piszę, ale wspieram Cię i wierzę, że dasz radę. Nie tylko TY... wszystkie te MY pokrzywdzone, poturbowane... Z Panem Bogiem !
Basia23 [Usunięty]
Wysłany: 2014-01-24, 13:51
nutka napisła:
Zakochanie może się każdemu trafić - pytanie, co z nim zrobimy, a tu widzę, że mąż póki co jest z tobą i wiele (jak nie wszystko:-))) w Twoich rękach. I jak przed ołtarzem kończyłaś przysięgę "tak mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący i wszyscy święci " - to teraz pomocy tu właśnie szukaj ! I do dzieła... Ciesz się, że masz tak szczerego męża, który dzieli się z Tobą swoimi rozterkami - a nie prowadzi podwójnego życia - a może usilnie woła kochaj mnie albo czy Ty mnie jeszcze kochasz? bądź o mnie zazdrosna! Z Panem Bogiem wszystko jest możliwe... zakochanie to nie miłość... trzeba tylko mądrze pokierować swoimi emocjami i pokazać (nie gadać !!!), że to, co znalazł tam gdzieś na zewnątrz to ułuda, i tu w małżeństwie też może to mieć, to... i wiele wiele więcej i lepiej !!! Powodzenia ! Otulam modlitwą, bo nie mogę nawet za swe rady wziąć odpowiedzialności czy podziałają tak jak piszę, ale wspieram Cię i wierzę, że dasz radę. Nie tylko TY... wszystkie te MY pokrzywdzone, poturbowane... Z Panem Bogiem !
Nutka ja też tak czuję jak Ty piszesz i sie cieszę że mąż mi powiedział ale są chwile że nie wiem jak sie zachować .... jak mu pomóc a może sobie ....jak mądrze pokierować..?
nutka [Usunięty]
Wysłany: 2014-01-24, 14:01
Proś Ducha św. o prowadzenie ! i co najwyżej udaj się do psychologa, aby pomógł coś podpowiedzieć wysłuchując dokładnie Twoich rozterek. Ja powiedziałabym tak - pomóż sobie !!!! i swojemu związkowi, a męża zostaw. Skup się na tym co możesz zrobić dla siebie i dla Waszego małżeństwa (5 języków miłości w małżeństwie). Działaj jakbyś kochała tą pierwszą miłością i nadal była tą jedyną nie czekając na to, aż mąż będzie to potwierdzał i Ty to poczujesz albo nie. Czuj się mimo wszystko. Masz się tak czuć i tak brać, i tak dawać... Jak ułożycie te relacje, wrócicie do tej miłości romantycznej - jak będziecie blisko - przyjdzie czas na roztrząsanie i gadanie! Teraz buduj !!! Miej odwagę kochać ! I Kochaj i módl się, i niech Cię Bóg prowadzi. Pozwól Mu na to, nie zamykaj się... i też się zakochaj w swoim mężu, a on to odwzajemni (ponoć przerzucenie uczucia zakochania z obiektu na obiekt jest bardzo proste - OBY!).
Doceniaj go w codzienności, szanuj, okazuj zainteresowanie, po prostu się zakochaj jeszcze raz ! Mimo wszystko! Może tak?
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy
Poniższy wzór ma charakter orientacyjny i nie zastępuje porady prawnej. W odpowiedzi na pozew warto odnieść się do wszystkich twierdzeń pozwu i zadbać o to, aby nasza odpowiedź była zgodna z prawdą.
W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.
UZASADNIENIE
Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.
Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).
Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.
Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.
Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.
Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.
Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.
Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.
List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny
Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>
Wszechświat na miarę człowieka
Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)
Musicie zawsze powstawać!
Możecie rozerwać swoje fotografie i zniszczyć prezenty. Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia i próbować dzielić to, co było dla dwojga. Możecie przeklinać Kościół i Boga.
Ale Jego potęga nie może nic uczynić przeciw waszej wolności. Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go, by zobowiązał się z wami... On nie może was "rozwieść".
To zbyt trudne? A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym. Miłość się staje Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.
Nie jest umeblowana mieszkaniem, ale domem do zbudowania i utrzymania, a często do remontu. Nie jest triumfalnym "TAK", ale jest mnóstwem "tak", które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".
Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić! Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść. I nie wolno mu odebrać życia, które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.
Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.
Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.
Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.
„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...
„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".
Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.
"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23) "Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)
Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)
Modlitwa o odrodzenie małżeństwa
Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:
- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.
Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..
Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!
Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego
Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:
1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.
Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi
Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.
W 2002 roku Jan Paweł II potępiając w ostrych słowach rozwody powiedział, że adwokaci jako ludzie wolnego zawodu, muszą zawsze odmawiać użycia swoich umiejętności zawodowych do sprzecznego ze sprawiedliwością celu, jakim jest rozwód. KAIKs. dr Marek Dziewiecki - Miłość nigdy nie pomaga w złym. Właśnie dlatego doradca katolicki w żadnej sytuacji nie proponuje krzywdzonemu małżonkowi rozwodu, gdyż nie wolno nikomu proponować łamania przysięgi złożonej wobec Boga i człowieka.
Portal
Rejestracja
FAQ
Nagrania
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Statystyki
. Nie ma cudownej recepty, czasami dochodzisz do wniosku, że nic nie działa. Zatwardziałość serca, poczucie złości, gniewu, poczucie jakiejś krzywdy, która była, nie była - jest tak wielkie, że głową muru nie przebijesz...
