Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
dzienniczkach Faustyny stoi napisane, że nic, absolutnie nic nie dzieje się bez Woli Boga
nasz zadanie to zgodzic się z nią, czyli ją wypełniać
jacek12k napisał/a:
No ale jak to rozumieć. Bo przecież nie tak, że wszystkie moje grzechy były z woli Boga. Bo chyba jednak z mojej woli one były.
Pominąłeś drugie, bardzo ważne, zdanie w poście Bety.
Prosty przyklad: Wolą Boga jest trwanie w wierności małżeńskiej. Ktoś jednak jej nie wypełnił, i postawił wyżej swoją samo/wolę - to chyba grzech jest z woli człowieka, a nie Boga ?
jacek12k [Usunięty]
Wysłany: 2015-10-01, 06:53
Lawendowa napisał/a:
Pominąłeś drugie, bardzo ważne, zdanie w poście Bety.
Oczywiście, że pominąłem. Zrobiłem to dlatego bo moją intencją było zapytać jak rozumieć zdanie, że "... absolutnie nic nie dzieje się bez Woli Boga".
Ze zdaniem, że powinniśmy wypełniać wolę Boga, a jak tego nie robimy to grzeszymy się po prostu zgadzam. Nie wyjaśnia ono jednak w żaden sposób tego zdania o które pytałem i nadal pytam.
Jeszcze raz napiszę, kiedy grzeszę to nie dość, że nie dzieje się to za jego wolą, ale wręcz wbrew jego woli. Tak ja to rozumiem.
monis [Usunięty]
Wysłany: 2015-10-01, 07:17
Moje Dziecko!
Możesz mnie nie znać, ale Ja wiem o Tobie wszystko (Psalm 139.1)
Wiem kiedy siedzisz i kiedy wstajesz (Psalm 139.2)
Znam wszystkie Twoje drogi (Psalm 139.3)
Nawet wszystkie włosy na Twojej głowie są policzone (Mateusz 10.29-31)
Ponieważ zostałeś stworzony na mój obraz (Rodzaju 1.27)
We mnie żyjesz, poruszasz się i jesteś (Dzieje Apostolskie 17.28)
Bo jesteś moim potomstwem (Dzieje Apostolskie 17.28)
Znałem Cię zanim zostałeś poczęty (Jeremiasz 1.4-5)
Wybrałem Ciebie gdy planowałem stworzenie (Efezjan 1.11-12)
Nie byłeś pomyłką (Psalm 139.15)
Wszystkie Twoje dni są zapisane w mojej księdze (Psalm 139.16)
Określiłem dokładny czas Twojego urodzenia i miejsce zamieszkania (Dzieje Apostolskie 17.26)
Jesteś cudownie stworzony (Psalm 139.14)
Ukształtowałem Cię w łonie Twojej matki (Psalm 139.13)
I byłem pomocny w dniu twoich narodzin (Psalm 71.6)
Jestem fałszywie przedstawiany przez tych, którzy mnie nie znają (Jan 8.41-44)
Nie jestem odległy i gniewny, jestem pełnią miłości (1 Jana 4.16)
I całym sercem pragnę Cię tą miłością obdarzyć (1 Jana 3.1)
Po prostu dlatego, że jesteś moim dzieckiem, a Ja - Twoim Ojcem (1 Jana 3.1)
Daję Ci więcej niż Twój ziemski ojciec mógłby Ci zapewnić (Mateusz 7.11)
Bo jestem Ojcem doskonałym (Mateusz 5.48)
Wszelkie dobro, jakie otrzymujesz, pochodzi z mojej ręki (Jakub 1.17)
Zaopatruję cię i zaspokajam wszystkie Twoje potrzeby (Mateusz 6,31-33)
Moim planem jest dać ci dobrą przyszłość (Jeremiasz 29,11)
Ponieważ kocham Cię miłością wieczną i nieskończoną (Jeremiasz 31.3)
Moich myśli o Tobie jest więcej niż ziaren piasku na brzegu morza... (Psalm 139.17-18)
I cieszę się Tobą, śpiewając z radości (Sofoniasz 3.17)
Nigdy nie przestanę czynić Ci dobra (Jeremiasz 32.40)
Gdyż jesteś moją drogocenną własnością (Wyjścia 19.5)
Z całego serca i z całej duszy chcę, byś mieszkał bezpiecznie (Jeremiasz 32.41)
I pokazać Ci rzeczy wielkie i wspaniałe (Jeremiasz 33.3)
Jeśli będziesz mnie szukał z całego serca, znajdziesz mnie (Powtórzonego Prawa 4.29)
Rozkoszuj się mną, a dam Ci to, czego pragnie Twoje serce (Psalm 37.4)
Bo to Ja daję Ci takie pragnienia (Filipian 2.13)
Jestem w stanie dać ci o wiele więcej, niż możesz sobie wyobrazić (Efezjan 3.20)
To we mnie znajdziesz największe wsparcie i zachętę (2 Tesaloniczan 2.16-17)
Jestem też Ojcem, który pociesza Cię we wszelkich twoich smutkach (2 Koryntian 1.3-4)
Kiedy jesteś załamany, jestem blisko Ciebie (Psalm 34.18)
Tak jak pasterz niosący owieczkę, trzymam Cię blisko mojego serca (Izajasz 40.11)
Pewnego dnia otrę wszystkie łzy z Twoich oczu (Objawienie 21.3-4)
I uwolnię od wszelkiego bólu, który znosiłeś na ziemi (Objawienie 21.3-4)
Jestem Twoim Ojcem i kocham Cię dokładnie tak, jak kocham mojego syna, Jezusa (Jan 17.23)
Bo w Jezusie objawiłem moją miłość do Ciebie (Jan 17.26)
On jest wiernym odbiciem mnie samego (Hebrajczyków 1.3)
Przyszedł by udowodnić, że jestem z Tobą, nie przeciwko Tobie (Rzymian 8.31)
By powiedzieć Ci, że nie liczę Twoich grzechów (2 Koryntian 5;18-19)
Jezus umarł żebyśmy - Ty i ja - mogli zostać pojednani (2 Koryntian 5.18-19)
Jego śmierć była najwyższym wyrazem mojej miłości do Ciebie (1 Jana 4.10)
Oddałem wszystko co kochałem, by zdobyć Twoją miłość (Rzymian 8.31-32)
Jeśli przyjmiesz dar mojego syna Jezusa, przyjmiesz mnie samego (1 Jana 2.23)
I nic już nigdy nie oddzieli Cię od mojej miłości (Rzymian 8.38-39)
Przyjdź do mnie, a wyprawię największą ucztę, jaką niebo kiedykolwiek widziało (Łukasz 15.7)
Zawsze byłem Ojcem i zawsze Nim będę (Efezjan 3.14-15)
Ale czy Ty… "chcesz być moim dzieckiem?" (Jan 1.12-13)
Czekam na Ciebie (Łukasz 15.11-32)
Kocham Cię, Twój Tatuś...
Bóg Wszechmogący
renta11 [Usunięty]
Wysłany: 2015-10-01, 08:23
"Absolutnie nic nie dziej się bez woli Boga"
Dla mnie sens życia polega na tym, abyśmy wewnętrznie wzrastali. Dlatego Bóg dał nam wolną wolę, abyśmy mogli wybierać swoją drogę. I na tej drodze, z woli Boga, spotykają nas różne rzeczy, dobre i złe. A wszystkie dlatego, że Bóg uważa, że są potrzebne na ten moment dla naszego wzrostu. I tutaj absolutnie nic nie dzieje się bez woli Boga. Ale skoro Bóg obdarował nas wolną wolą, to godzi się na nasze wybory nawet dokonane wbrew jego woli. Akceptuje nasz wybór taki, jaki jest. Nawet jeśli nie odrobimy lekcji, którą nam wyznaczył. Pewnie wtedy będzie dopuszczał do nas takich ludzi i takie zdarzenia, które będą stawiać nas przed kolejnymi wyborami. Aż do skutku. Jeśli odrobimy kolejną lekcję zgodnie z wolą Boga (czytaj dobrem i miłością) to nie będzie powodu, aby kolejny raz podobna sytuacja się zdarzyła.
A odnosząc to do naszego forum.
Wszyscy tutaj przechodzimy lekcje związane z poczuciem odrzucenia i wybaczaniem. Jeśli odrobimy te lekcje na wystarczająco dobrym poziomie, to będziemy mogli iść wolni dalej. Jeśli nie, to Bóg postawi przed nami kolejnych lub tych samych ludzi, którzy będą nas odrzucali lub my sami będziemy prowokowali takie sytuacje. I tak do końca życia możemy odrabiać wciąż te same lekcje, jak uczeń zostawiany na kolejny rok w tej samej klasie.
Dlatego tak bardzo podoba mi się kwestia reinkarnacji i życia z religii wschodnich. Bo mamy szansę w każdym kolejnym wcieleniu rozwijać się i doskonalić.
hubcia576 [Usunięty]
Wysłany: 2015-10-01, 09:00
renta11 napisał/a:
Dlatego tak bardzo podoba mi się kwestia reinkarnacji i życia z religii wschodnich. Bo mamy szansę w każdym kolejnym wcieleniu rozwijać się i doskonalić.
renta11 - kwestia reinkarnacji tylko Ci się podoba jak bajka - czy wierzysz w nią?
To co napisałaś zabrzmiało dla mnie niepokojąco
Reinkarnacja i religie wschodu - czym są dla Ciebie takie wierzenia?
zenia1780 [Usunięty]
Wysłany: 2015-10-01, 09:20
renta11 napisał/a:
Dlatego tak bardzo podoba mi się kwestia reinkarnacji i życia z religii wschodnich. Bo mamy szansę w każdym kolejnym wcieleniu rozwijać się i doskonalić.
Szansa kolejnego życia nie daje nam gwarancji, ze i w nim nie będziemy "powtarzać klasy", to złudne wrażenie...
Mrówka [Usunięty]
Wysłany: 2015-10-01, 11:52
renta11 napisał/a:
A odnosząc to do naszego forum.
Wszyscy tutaj przechodzimy lekcje związane z poczuciem odrzucenia i wybaczaniem. Jeśli odrobimy te lekcje na wystarczająco dobrym poziomie, to będziemy mogli iść wolni dalej. Jeśli nie, to Bóg postawi przed nami kolejnych lub tych samych ludzi, którzy będą nas odrzucali lub my sami będziemy prowokowali takie sytuacje. I tak do końca życia możemy odrabiać wciąż te same lekcje, jak uczeń zostawiany na kolejny rok w tej samej klasie.
Trzymałabym się tego, że my SAMI będziemy prowokować takie sytuacje - bo nikt nie jest 'zabawką' w rękach Boga i nie żyje po to by 'uczyć' innych swoim kosztem. My nie odrabiamy lekcji i popełniamy ten sam błąd znowu. Bóg zawsze pomaga, a nie zachęca innych by nas odrzucali :)
renta11 [Usunięty]
Wysłany: 2015-10-01, 11:54
zenia1780 napisał/a:
renta11 napisał/a:
Dlatego tak bardzo podoba mi się kwestia reinkarnacji i życia z religii wschodnich. Bo mamy szansę w każdym kolejnym wcieleniu rozwijać się i doskonalić.
Szansa kolejnego życia nie daje nam gwarancji, ze i w nim nie będziemy "powtarzać klasy", to złudne wrażenie...
No to fakt. Ale o ile szans byłoby więcej?
Hubcia
A Ty inkwizycja jesteś, bo to jakoś tak zabrzmiało. A wystarczy czytać moje teksty ze zrozumieniem i nie nadinterpretowywać.
Jacek-sychar [Usunięty]
Wysłany: 2015-10-01, 13:22
renta11 napisał/a:
Hubcia
A Ty inkwizycja jesteś, bo to jakoś tak zabrzmiało.
Renta
Z całą sympatia do Ciebie, ale Hubcia jest moderatorem i tak Twój post zabrzmiał, że ja też się już zabierałem do napisania do Ciebie, żebyś wyjaśniła nam to dokładniej, ale mnie Hubcia ubiegła.
Ale się nie doczekaliśmy Twojego dokładniejszego wyjaśnienia.
Szkoda, bo ja też byłem ciekawy, czy dobrze zrozumiałem Twój post.
jacek12k [Usunięty]
Wysłany: 2015-10-01, 13:26
renta11 napisał/a:
I na tej drodze, z woli Boga, spotykają nas różne rzeczy, dobre i złe. A wszystkie dlatego, że Bóg uważa, że są potrzebne na ten moment dla naszego wzrostu. I tutaj absolutnie nic nie dzieje się bez woli Boga.
Dlatego, że Bóg tak zdecydował, czy dlatego, że pozwolił aby tak się stało? A stać się może z przypadku, za sprawą wolnej woli innych ludzi, za sprawą kuszenia szatanów itp?
kinga2 [Usunięty]
Wysłany: 2015-10-01, 13:39
Cytat:
Dlatego tak bardzo podoba mi się kwestia reinkarnacji i życia z religii wschodnich. Bo mamy szansę w każdym kolejnym wcieleniu rozwijać się i doskonalić.
A mnie nie. Dlatego, ze sama idea reinkarnacji jest zaprzeczeniem realiow Zmartwychwstania i Zbawienia przez Jezusa, a do tego szczerze wierze, ze Bog traktuje nas powaznie i wierzy ze sie jednak uczymy i mamy jakis ostateczny cel. W zalozeniu reinkarnacji czlowiek lekkoduch nie tylko sie niczego nie nauczy, ale moze utnac na wiecznosc w kole reinkarnacji-koszmar. Nadto srednio mi sie podoba swiadomosc tego ze w kole zycia jakis czas teoretycznie bylam np. karaluchem czy swinia, moze psem czy aligatorem czyli co ?- z zalozenia nosze w sobie pierwiastek zwierzecy i to ma niby usprawiedliwiac jakies amoralne zachowania, ktore sa pozostaloscia poprzednich wcielen-brr. ? Gdybys uwaznie zapoznala sie z tymi naukami wschodu to w koncu trafisz na zapisy o tym, ze co poniektorzy wierza, ze juz zyli jako ludzie i jakos nadal nie przeszli w stan nirwanny. To swiadczy o tym, ze nie przenosi sie w tym kole doswiadczen z poprzedniego zycia i niczego ludzie sie nie naucza, a co wiecej skoro sa przypadki " bycia dawniej np. Nefretiti , a dzis sie jest gwiazda estrady" to znaczy, ze raczej nastapil regres niz postep. Co wiec w tym do podobania sie.? Same teorie religii wschodu sa urocze dopoki nie zbadasz ich rozumem, a wtedy odkryjesz ze w wiekszosci przypadkow to zwykly okultyzm tylko pieknie opakowany. W moim odczuciu ci ktorzy ulegaja urokowi takich nauk to ludzie ktorym trzeba wiele Milosci od Boga i ludzi, bo czuja sie jakos zagubieni, ale to moje odczucia.
renta11 [Usunięty]
Wysłany: 2015-10-01, 13:48
Jacek-sychar napisał/a:
renta11 napisał/a:
Hubcia
A Ty inkwizycja jesteś, bo to jakoś tak zabrzmiało.
Renta
Z całą sympatia do Ciebie, ale Hubcia jest moderatorem i tak Twój post zabrzmiał, że ja też się już zabierałem do napisania do Ciebie, żebyś wyjaśniła nam to dokładniej, ale mnie Hubcia ubiegła.
Ale się nie doczekaliśmy Twojego dokładniejszego wyjaśnienia.
Szkoda, bo ja też byłem ciekawy, czy dobrze zrozumiałem Twój post.
no i się Jacku nie doczekasz, bo nie ma co wyjaśniać. Wystarczy tylko czytać literalnie. Napisałam "podoba" i tak to należy czytać. I nadal reinkarnacja mi się podoba.
Metanoja1 [Usunięty]
Wysłany: 2015-10-01, 13:51
Czy wiecie, że na Wschodzie reinkarnacja nie jest traktowana jako nadzieja przyszłego życia, lecz przekleństwo. A celem jest zakończenie koła reinkarnacji i nirwana - czyli rozpłynięcie się własnej osobowości.
renta11 [Usunięty]
Wysłany: 2015-10-01, 13:56
jacek12k napisał/a:
renta11 napisał/a:
I na tej drodze, z woli Boga, spotykają nas różne rzeczy, dobre i złe. A wszystkie dlatego, że Bóg uważa, że są potrzebne na ten moment dla naszego wzrostu. I tutaj absolutnie nic nie dzieje się bez woli Boga.
Dlatego, że Bóg tak zdecydował, czy dlatego, że pozwolił aby tak się stało? A stać się może z przypadku, za sprawą wolnej woli innych ludzi, za sprawą kuszenia szatanów itp?
A skąd mam Jacku to wiedzieć? Uproszczeniem jest przyjęcie, że co dobre to Bóg dał, a co złe to nie Bóg.Przecież nie wszystkie dzieci wyzdrowieją, nie każde zwierzę da się uratować. A w Starym Testamencie jest pełno przemocy, czasami także Bóg tam karze i to nawet śmiercią. Choć szczerze przyznam, że Stary Testament jest mi raczej obcy. Trup tam ściele się zbyt często. A to co napisałam, to są jakieś moje założenia, takie moje wewnętrzne porządkowanie życia. Żaden człowiek, ani żaden kościół nie wie tego. Bo Bóg jest poza rozumem i poza zrozumieniem. Nam może się tylko wydawać. Ale myslę, że wystarczy przyjąć jakieś założenie. Np. że za dobre wynagradza, za złe karze. Ale zawsze kocha, wybacza, czeka. I daje kolejną szansę.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy
Poniższy wzór ma charakter orientacyjny i nie zastępuje porady prawnej. W odpowiedzi na pozew warto odnieść się do wszystkich twierdzeń pozwu i zadbać o to, aby nasza odpowiedź była zgodna z prawdą.
W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.
UZASADNIENIE
Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.
Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).
Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.
Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.
Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.
Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.
Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.
Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.
List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny
Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>
Wszechświat na miarę człowieka
Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)
Musicie zawsze powstawać!
Możecie rozerwać swoje fotografie i zniszczyć prezenty. Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia i próbować dzielić to, co było dla dwojga. Możecie przeklinać Kościół i Boga.
Ale Jego potęga nie może nic uczynić przeciw waszej wolności. Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go, by zobowiązał się z wami... On nie może was "rozwieść".
To zbyt trudne? A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym. Miłość się staje Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.
Nie jest umeblowana mieszkaniem, ale domem do zbudowania i utrzymania, a często do remontu. Nie jest triumfalnym "TAK", ale jest mnóstwem "tak", które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".
Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić! Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść. I nie wolno mu odebrać życia, które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.
Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.
Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.
Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.
„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...
„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".
Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.
"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23) "Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)
Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)
Modlitwa o odrodzenie małżeństwa
Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:
- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.
Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..
Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!
Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego
Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:
1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.
Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi
Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.
W 2002 roku Jan Paweł II potępiając w ostrych słowach rozwody powiedział, że adwokaci jako ludzie wolnego zawodu, muszą zawsze odmawiać użycia swoich umiejętności zawodowych do sprzecznego ze sprawiedliwością celu, jakim jest rozwód. KAIKs. dr Marek Dziewiecki - Miłość nigdy nie pomaga w złym. Właśnie dlatego doradca katolicki w żadnej sytuacji nie proponuje krzywdzonemu małżonkowi rozwodu, gdyż nie wolno nikomu proponować łamania przysięgi złożonej wobec Boga i człowieka.