Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować
swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Portal  RSSRSS  BłogosławieństwaBłogosławieństwa  RekolekcjeRekolekcje  Ruch Wiernych SercRuch Wiernych Serc  12 kroków12 kroków  StowarzyszenieStowarzyszenie  KronikaKronika
RejestracjaRejestracja  ZalogujZaloguj  FAQFAQ  NagraniaNagrania  SzukajSzukaj  UżytkownicyUżytkownicy  GrupyGrupy  StatystykiStatystyki

Poprzedni temat «» Następny temat
To już chyba Koniec tracę nadziejję
Autor Wiadomość
Mateush
[Usunięty]

Wysłany: 2014-12-21, 13:30   To już chyba Koniec tracę nadziejję

Mam na imię Mateusz, jestem jeszcze mężem mojej żony Marty. Piszę jeszcze ponieważ nasz związek, wydaje mi się że jest już nie do uratowania. Jesteśmy młodym małżeństwem 2 letnim, jednak razem już ze sobą jesteśmy 10 lat. Poznaliśmy się bardzo młodo ja miałem lat 17 Marta 15 i śwaiata poza sobą nie widzieliśmy. Przykro mi o tym pisać, ale szukam pomocy już wszędzie gdzie tylko się da. Od jakiego czasu ok. pół roku nasz związek zaczął się bardzo psuć. Po ślubie zamieszkaliśmy u rodziców Marty. Jakiś czas po ślubie, bardzo mało uwagi poświęcałem mojej żonie, nie zauważałem jej potrzeb, myślałem tylko o sobie w tym związku:( Nie szanowałem żony. Kłóciliśmy się obrażając się wzajemnie. Nie szanowaliśmy się nawzajem w kłótniach. Jest to głównie moja wina ponieważ przez długi czas nie wiedziałem jej, tylko samego siebie w tym małżeństwie. Nie byłem jej wsparciem, nie wiedziałem nawet tego że potrzebowała od czasu do czasu wyjść ze mną na spacer. Marta prosiła mnie jeszcze abyśmy poszli do psychoterapeuty razem, jednak ja się nie zgodziłem i poszła sama. Od tego czasu całkowicie się popsuło. Pan psycholog pomaga jej jak być samej i jak podjąć ostateczną decyzję. Marta oznajmiła mi że chce rozwodu i że już mnie nie kocha. Jest to jej świadoma decyzja i nikt jej nie zmieni. Ja jestem całkowicie załamany, ponieważ bardzo kocham Martę i chciałbym wszystko naprawić. Zależy mi na niej więc szukam pomocy wszędzie. jednak ona nie chce ze mną rozmawiać i prosi o spokój. Nie chce podjąć jakiegokolwiek dialogu. 2 tygodnie temu poprosiła mnie żebym się wyprowadził oraz oznajmiła że nikt jej do miłości nie zmusi. Wiem że przez dłuższy czas musiała się czuć nieszczęśliwa, czego ja nie zauważałem wcześniej. Święta będziemy spędzać osobno, sylwestrową noc pierwszy raz od 10 lat również osobno, tak zadeklarowała Marta. Proszę o pomoc jak nakłonić ją na wizytę u psychoterapeuty wspólną, bardzo proszę o jakąkolwiek rade jak mam walczyć o ten związek. Nie kontaktujemy się już 3 tygodnie, byłem jeszcze u niej po część mojej garderoby, jednak po próbach rozmowy, w dalszym ciągu zdania nie zmieniła:( Oznajmiła, że teraz musi myśleć o sobie, że chce być szczęśliwa już z kimś innym, że jest to dla niej ostatni dzwonek, aby ułożyć sobie życie beze mnie. Niestety moja nadzieja już powoli umiera, jest mi z tym ciężko, bardzo... . załuje wielu rzeczy. Bardzo proszę o jakie kolwiek rady...

Pozdrawiam,
Mateusz
 
     
Mirakulum
[Usunięty]

Wysłany: 2014-12-21, 13:39   

Mateusz witaj na forum

poszukaj w okolicy Ogniska naszej wspólnoty - spis miast masz na górze strony głównej

i uważnie przesłuchaj te konferencje

http://sychar-rekolekcje....ecien-2013.html

Nic nie piszesz o tym,jaką relację masz z Bogiem ? jakie miejsce zajmował Jezus w waszym małżeństwie ???

Wspomnę w modlitwie
 
     
4xAS
[Usunięty]

Wysłany: 2014-12-21, 14:14   

Hej,
Ja tu jestem "dzień z nocą" ale wiem, że w takich sytuacjach czeka się, że ktoś natychmiast doradzi coś mądrego i dlatego też piszę (choć czy to jakoś szczególnie mądre będzie to nie wiem... )
Ja też dałem ciała i zaniedbałem moją żonę, plus jeszcze innych kilka "kwiatków" się do tego złożyło, że usłyszałem dokładnie takie same słowa, jak Ty:
- nie kocham Cię,
- nie chcę z Tobą być,
- nie przemogę się do żadnej bliskości fizycznej,
- to ostatni dzwonek, żeby pomyśleć o sobie,
- wyprowadź się,
- nie mam mowy o żadnej terapii; u Ciebie to Ty nie chciałeś a teraz chcesz a ona trafiła do "nowoczesnego" terapeuty i stąd te jego rady,
- uwolnij mnie od siebie,
- nikt mnie nie zmusi, żebym wróciła,
- nikt mnie nie zmusi, zebym Cię pokochała
itp, itd

Nie wiele możesz poradzić na jej decyzję albo nawet nic a im szybciej to zrozumiesz tym mniej wycierpisz.
Wiem, że teraz w to nie wierzysz ale ból minie i zaczniesz żyć z ciężką świadomością ciosu ale zaczniesz ! Wierz mi, nam, tu na forum, że tak właśnie będzie. Ja wiem, że to jest prawie koniec świata dla Ciebie ale uwierz, że tylko "prawie".
Wszyscy tu napiszą Ci, że jej nie zmienisz a możesz zmienić siebie i tak myślę, że nie masz innego wyjścia.
Pewnie nie to chciałbyś przeczytać a jakąś cudowną radę, która zadziała jak zaklęcie - czy taka rada istnieje ?
Ona zrobi to co zechce a "mondry" teraputa już ją do tej decyzji nakręcił i pewnie będzie ją utrzymywał w przekonaniu, że to jedyne i najlepsze wyjście.
Możesz wykorzystać ten zakręt w swoim życiu do odnowienia/pogłębienia swojej relacji z Bogiem.
Zdaję sobie sprawę, że nie to chcesz czytać ale prostych rozwiazań nie ma.
Spowiedź u niegłuchego księdza, jeżeli takiego nie znasz to popytaj ludzi o dobrego spowiednika. Może tam gdzie mieszkasz jest grupa Sycharu - idź tam Ci pomogą "na bank" i myślę, że być może lepiej niż gdzie indziej.
Spróbuj pogadać z teściami.
Zaraz inni napiszą naprawdę mądre rzeczy a ja Ci piszę co mi pomogło w tych najgorszych chwilach, gdy z bezsilności płakałem.
Spowiedź, komunia, modlitwa, np. Nowenna Pompejańska.
Pisz jak się czujesz, a zawsze jakieś dobro słowo tu znajdziesz.
 
     
grzegorz_
[Usunięty]

Wysłany: 2014-12-21, 15:51   

Kobiety sa zdecydowanie bardziej zdeterminiwane niz my faceci. Jak kobieta mowi Koniec to zazwyczaj oznacza to koniec. Czesciowo ta determinacja i brak niezdecydowania bierze sie z tego (?) , ze w mniemaniu kobiet facet zawsze sobie poradzi. W koncu mężczyzna=silnieksza (?) Plec
 
     
Nirwanna
[Usunięty]

Wysłany: 2014-12-21, 16:15   

grzegorz_ napisał/a:
Kobiety sa zdecydowanie bardziej zdeterminiwane niz my faceci. Jak kobieta mowi Koniec to zazwyczaj oznacza to koniec.

Generalnie tak. Kobieta na ten moment tak właśnie czuje. To się jednak potrafi w czasie zmienić o 180 stopni. Przykładem nasz forumowy dział świadectw.
 
     
lena
[Usunięty]

Wysłany: 2014-12-21, 18:04   

Witaj Matheus....
No...." narozrabiałeś",ale dobrze,ze masz tego świadomość,że cos zrozumiałeś.
Trochę póżno,ale czy za póżno?
Nigdy nie jest za późno na....zmianę siebie, a od tego zacząć należy.
Nie zmienisz świata,nie zmienisz żony,ale zmieniając siebie masz wieksze szanse na zmiane innych,a przede wszystkim na zmianę (polepszenie) swojego życia.
Żona te zmiane właśnie rozpoczęła.....skoro maz nie chciał walczyć o zwiazek.....zaczęła walczyć o samą siebie,o własne dobro,o swoje życie.
Terapia psychologiczna pomaga temu kto sie na nią decyduje.....niekoniecznied zgodnie z nauką kościoła.....no chyba,że niezwykle wierzącym i udochowionym się jest,ma się swoje zasady........co w kryzysie czasem" bierze w łeb"....zaciera sie.

Cytat:
Proszę o pomoc jak nakłonić ją na wizytę u psychoterapeuty wspólną, bardzo proszę o jakąkolwiek rade jak mam walczyć o ten związek.

Przykro mi,ale nie nakłonisz i raczej nie radziłabym tego robić,bo tylko pogorszysz.
Presja nie jest wskazana.....takie moje zdanie i doświadczenie.
Im bardziej naciskał będziesz,tym bardziej ona uciekać i oddalać się będzie.

Pomoc dla Ciebie.....terapia i Bóg przede wszystkim.
Cytat:
Kobiety sa zdecydowanie bardziej zdeterminiwane niz my faceci. Jak kobieta mowi Koniec to zazwyczaj oznacza to koniec. Czesciowo ta determinacja i brak niezdecydowania bierze sie z tego (?) , ze w mniemaniu kobiet facet zawsze sobie poradzi. W koncu mężczyzna=silnieksza (?) Plec


Osobiście się nie zgadzam......nie ma reguły.
 
     
marcinekstar
[Usunięty]

Wysłany: 2014-12-21, 18:42   

Marta oznajmiła mi że chce rozwodu i że już mnie nie kocha. Jest to jej świadoma decyzja i nikt jej nie zmieni. Ja jestem całkowicie załamany, ponieważ bardzo kocham Martę i chciałbym wszystko naprawić.
Mateusz mnie zona oznajmila to pol roku temu od 5 miesiecy nie mieszkam z nia ,a od ponad 2 jestem z Sycharem i Bogiem ,tez bylem zalamany tez plakalem i otrzymywalem mnostwo ciosow od zony to bylo bolesne , tez plakala nawet kilka razy ze , mna trzymaj sie forum i modlitwy to Ci pomoze i postawi na nogi , ja wczoraj od znajomej siostry karmelitki usłyszalem ,ze kazdy kryzys nietylko malzenski ''jest ku czemus''.
 
     
kenya
[Usunięty]

Wysłany: 2014-12-21, 22:31   

Ja już nie wiem, czy NIC już na te chłopy nie działa tylko rozwód?
Można płakać, błagać, głową w mur walić, chcieć naprawiać ...i nic, jedno magiczne słowo "rozwód" działa cuda.
Samej mi przez myśl przechodzi, czy aby tego "zaklęcia" nie użyć i chłop mi się poprawi nie do poznania :mrgreen:
 
     
tiliana
[Usunięty]

Wysłany: 2014-12-21, 22:58   

Bo to nie miłość... tylko chęć posiadania.

Dopiero jak można obiekt tej chęci stracić, to się czerwona lampka zapala...
 
     
moc nadziei
[Usunięty]

Wysłany: 2014-12-21, 23:54   

kenya napisał/a:
Ja już nie wiem, czy NIC już na te chłopy nie działa tylko rozwód?
Można płakać, błagać, głową w mur walić, chcieć naprawiać ...i nic, jedno magiczne słowo "rozwód" działa cuda.
Samej mi przez myśl przechodzi, czy aby tego "zaklęcia" nie użyć i chłop mi się poprawi nie do poznania :mrgreen:

ha!
uważaj, żeby się nie okazało jak z moim..
zaklęcie się w zasadzie od razu spełniło 8-)
(może nie formalnie, ale serce od tego słowa pękło i kto inny je niebawem sklejał)
 
     
Rubin
[Usunięty]

Wysłany: 2014-12-22, 09:12   

Też rzuciłem to zaklęcie w cichej nadziei, że otworzy oczy, wstrząśnie, a natknąłem się na obojętność, a może i zachętę. Do dzisiaj jest to jeden z ciężkich oręży przeciwko mnie - przecież to ja pierwszy powiedziałem o rozwodzie. Nie walczcie ze złem orężem zła, to nie wydaje dobrych owoców.
 
     
Mateush
[Usunięty]

Wysłany: 2014-12-22, 10:16   

Nie spodziewałem się aż tak szybkich reakcji z waszej strony za co bardzo dziękuję. Co do tego co ja teraz czuje, cóż można stwierdzić że jestem wrakiem. Bardzo źle to znoszę, jestem już zmęczony psychicznie.

Bo to nie miłość... tylko chęć posiadania.

Dopiero jak można obiekt tej chęci stracić, to się czerwona lampka zapala...

Co to chęci posiadania? mogę chcieć posiadać dom albo rzeczy materialne. natomiast to jest moja żona "jeszcze niestety" - nie przedmiot. Nie brałem ślubu, nie składałem przysięgi małżeńskiej po to żeby ją posiadać, tylko kochać i załoąyć rodzinę. Kocham ją i nic tego nie zmieni, nigdy, właśnie dlatego to tak bardzo boli. Gdyby była to chęć posiadania, wówczas na pewno bym tak nie cierpiał. Jestem z nią od 17 roku życia i nigdy jej nie zdradziłem. Proszę sobie wyobrazić, że w tym młodym wieku słuchałem dużo historii od znajomych o podbojach miłosnych. jednak dla mnie zawsze ważna była tylko ona i nie obchodziły mnie zbytnio historie znajomych, którzy mieli w życiu wiele kobiet. Więc proszę nie piszcie o chęci posiadania... .

W dniu dzisiejszym idę do spowiedzi świętej, najprawdopodobniej ostatniej w życiu:(
 
     
4xAS
[Usunięty]

Wysłany: 2014-12-22, 11:42   

Mateush napisał/a:

W dniu dzisiejszym idę do spowiedzi świętej, najprawdopodobniej ostatniej w życiu:(


Jak to rozumieć?
Dlaczego ostatniej w życiu ?
Czy Ty nie myślisz czasem o czymś bardzo nieroztropnym ?
To już lepiej idź sie upij z kolegami - na chwilę pomoże.
 
     
Kari
[Usunięty]

Wysłany: 2014-12-22, 12:50   

Mateusz, dlaczego ta spowiedź ma być ostatnia w życiu? Co Ty piszesz i co kombinujesz? Nie możesz się załamywać Twoją sytuacją. Nie wiadomo co się jeszcze wydarzy, mam nadzieję, że będą to dobre wydarzenia. Każdy kryzys jest po coś , więc i Twój ma Cię czegoś nauczyć . Koniecznie przesłuchaj jak najwięcej konferencji tu na forum, byś mógł zrozumieć swoje życie i zacząć naprawiać co się da.
 
     
Wyświetl posty z ostatnich:   
Odpowiedz do tematu
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz załączać plików na tym forum
Możesz ściągać załączniki na tym forum
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku

Skocz do:  

Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group












Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy


W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.

UZASADNIENIE

Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.

Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).

Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.

Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.

Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.

Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.

Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.

Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.



List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny

Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>



Wszechświat na miarę człowieka

Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)



Musicie zawsze powstawać!

Możecie rozerwać swoje fotografie
i zniszczyć prezenty.
Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia
i próbować dzielić to, co było dla dwojga.
Możecie przeklinać Kościół i Boga.

Ale Jego potęga nie może nic uczynić
przeciw waszej wolności.
Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go,
by zobowiązał się z wami...
On nie może was "rozwieść".

To zbyt trudne?
A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym.
Miłość się staje
Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.

Nie jest umeblowana mieszkaniem,
ale domem do zbudowania i utrzymania,
a często do remontu.
Nie jest triumfalnym "TAK",
ale jest mnóstwem "tak",
które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".

Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić!
Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść.
I nie wolno mu odebrać życia,
które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.

Michel Quoist



Rozważania o wierze/Dynamizm wiary/Zwycięstwo przez wiarę

Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.

Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.

Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.

ks. Tadeusz Dajczer "Rozważania o wierze"


Małżeństwo nierozerwalne?!... - wierność mimo wszystko

„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...

„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".

Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.

Maria

Forum Pomocy "Świadectwa"


Slowo.pl - Małżeństwo o jakim marzymy. Jednym z elementów budowania silnej relacji małżeńskiej jest atrakcyjność współmałżonków dla siebie nawzajem. Może nie brzmi to zbyt duchowo, ale jest to biblijna zasada. Osobą, dla której mam być atrakcyjną kobietą, jest przede wszystkim mój mąż. W wielu związkach dbałość o wzajemną atrakcyjność stopniowo zanika wraz ze stażem małżeńskim, a często zaraz po ślubie. Dbamy o siebie w okresie narzeczeństwa, żeby zdobyć wybraną osobę, lecz gdy małżeństwo staje się faktem, przestajemy zwracać uwagę na swój wygląd. Na przykład żona dba o siebie tylko wtedy, kiedy wychodzi do pracy lub na spotkanie ze znajomymi. Natomiast w domu wita powracającego męża w poplamionym fartuchu, komunikując mu w ten sposób: "Jesteś dla mnie mniej ważny niż mój szef i koledzy w pracy. Dla ciebie nie muszę się już starać". Tego typu postawy szybko zauważają małe dzieci. Pamiętam, jak pewnego dnia ubrałam się w domu bardziej elegancko niż zwykle, a moje dzieci natychmiast zapytały: "Mamusiu, czy będą u nas dzisiaj goście?". Taką sytuację można wykorzystać, by powiedzieć im: "Dbam o siebie dla was, bo to wy jesteście dla mnie najważniejszymi osobami, dla których chcę być atrakcyjną osobą". Nie oznacza to wcale potrzeby kupowania najdroższych ubrań czy kosmetyków. Dbałość o wygląd jest sposobem wyrażenia współmałżonkowi, jak ważną jest dla nas osobą: "To Bóg mi ciebie darował. Poprzez troskę o higienę i wygląd chcę ci wyrazić, jak bardzo mocno cię kocham". Ta zasada dotyczy zarówno kobiet jak i mężczyzn.



"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23)
"Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)


Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)


Modlitwa o odrodzenie małżeństwa

Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:

- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.

Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..

Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!


Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego

Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:

1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.


Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi

Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.

św. Ludwik de Montfort

Pełnia modlitwy



We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane... (Hbr 13,4a) - konferencja dr Mieczysława Guzewicza (www.mojemalzenstwo.pl), małżonka, ojca trojga dzieci, doktora teologii biblijnej, członka Rady Episkopatu Polski ds. Rodziny - Górka Klasztorna 2007.04.20-22 - część 1We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane... (Hbr 13,4a) - konferencja dr Mieczysława Guzewicza (www.mojemalzenstwo.pl), małżonka, ojca trojga dzieci, doktora teologii biblijnej, członka Rady Episkopatu Polski ds. Rodziny - Górka Klasztorna 2007.04.20-22 - część 2Kto powinien rządzić w małżeństwie? - ks. Piotr PawlukiewiczKapitanie, dokąd płyniecie? - ks. Piotr PawlukiewiczJakie są nasze rzeczywiste wielkie pragnienia? - ks. Piotr PawlukiewiczOdpowiedzialność za miłość - dr Wanda Półtawska - psychiatra Bitwa toczy się o nasze serca - ks. Piotr PawlukiewiczKto się Mnie dotknął? - ks. Piotr Pawlukiewicz Miłość jest trudna - ks. Piotr Pawlukiewicz
Przebaczenie i cierpienie w małżeństwie - dr M. Guzewicz, teolog-biblistaZ każdej trudnej sytuacji jest dobre wyjście - ks. Piotr PawlukiewiczMłodzież - ks. Piotr PawlukiewiczSex, poezja czy rzemiosloWalentynki - ks. Piotr Pawlukiewicz Mężczyźni - ks. Piotr PawlukiewiczFałszywe miłosierdzie - ks. Piotr PawlukiewiczSakrament małżeństwa a dobro dziecka - ks. Piotr Pawlukiewicz
W 2002 roku Jan Paweł II potępiając w ostrych słowach rozwody powiedział, że adwokaci jako ludzie wolnego zawodu, muszą
zawsze odmawiać użycia swoich umiejętności zawodowych do sprzecznego ze sprawiedliwością celu, jakim jest rozwód.
KAI
Ks. dr Marek Dziewiecki - Miłość nigdy nie pomaga w złym. Właśnie dlatego doradca katolicki w żadnej sytuacji nie proponuje krzywdzonemu małżonkowi rozwodu, gdyż nie wolno nikomu proponować łamania przysięgi złożonej wobec Boga i człowieka.

Bitwa toczy się o nasze serce - ks. Piotr Pawlukiewicz


Kto powinien rządzić w małżeństwie? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Kiedy rodzi się dziecko, mąż idzie na bok - ks. Piotr Pawlukiewicz


Do kobiety trzeba iść już z siłą ducha nie po to, by tę siłę zyskać - ks. Piotr Pawlukiewicz


Czy kochasz swojego męża tak, aby dać z siebie wszystko i go uratować? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Jakie są nasze rzeczywiste wielkie pragnienia? Czy takie jak Bartymeusza? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Miłość jest trudna: Kryzys nigdy nie jest końcem - "Katechizm Poręczny" ks. Piotra Pawlukiewicza


Ze względu na "dobro dziecka" małżonkowie sakramentalni mają żyć osobno? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Cierpienie i przebaczenie w małżeństwie - konferencja dr Mieczysława Guzewicza, teologa-biblisty


Co to znaczy "moja była żona"? - dr Wanda Półtawska - psychiatra, członek Papieskiej Rady ds. Rodziny


"We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane" (Hbr 13,4a) - dr M. Guzewicz


Nic nie usprawiedliwia rozwodu, gdyż od 1999 r. obowiązuje w Polsce ustawa o separacji :: Każdy rozwód jest wyjątkowy

protest1
Protest w obronie dzieci >>




Książki warte Twojego czasu ---> książki gratis w zakładce *biuletyn*
Strona wygenerowana w 0,02 sekundy. Zapytań do SQL: 10