[delirium]

Gianna, nie jestem ekspertem Napieszę to co myslę. Wg mnie powinnas porozmawiać z siędzem, dobrym kapłanem i powiedziec mu wszystko bardzo szczerze jak jest z Twoim mężem, jak podchodzi do spowiedzi, Komuinii Świętej. Są jeszcze, na szczęście (też) dobrzy, zaangażowani Kapłani, którzy bardzo na poważnie podchodzą do Boga i sakramentów. Rozejrzyj się wokół soebie. Pomódl do Ducha Świętego, żeby Ci wskazał do kogo powinnaś pójść. Z tego co ja zauważyłam, często młodzi Kapłani są bardzo wyczuleni na powagę tego co się dzieje. Myślę, że ostatnio jest duży nacisk na przygotowanie. Ale pomódl się, poobserwuj. posłuchaj kazań. Ja tak robię zanim zwrócę się o pomoc. I modlę się, nawet proszę o modlitwe wstawienniczą o rozeznanie do kogo się udać. Można nawet w interneci, do któregoś z zakonów komplentacyjnych podać intencję.
Jak znajdziesz dobrego Kapłana, to posłuchaj Jego wskazówek. Jest na pewno bardziej kompetentny w sprawach wiary, sakramentów niż my tu na forum.

Wiem na pewno, że bez ważnej spowiedzi z rozgrzeszeniem, bezwzględnie nie wolno przystepować do Komunii Świętej. Tyle możesz (chyba) mężowi powiedzieć. To powie mu każdy ksiądz. Czy......w ogóle Twój mąż liczy się ze zdaniem księdza?

Boga trzeba traktować bardzo poważnie. W końcu.........to On jest Bogiem (a nie my) i to On ustanawia prawa ( też nie my, też nie pierwsi rodzice w Raju, a.......tak chcieli, pod namową szatana).

W Ewngelii wg Św. Jana jest opis pierwszego dnia po Zmartwychwstaniu.

Zmartwychwstały ukazuje się Apostołom

19 Wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia, tam gdzie przebywali uczniowie, gdy drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: "Pokój wam!" 20 A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana. 21 A Jezus znowu rzekł do nich: "Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam". 22 Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: "Weźmijcie Ducha Świętego! 23 Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane".

JEZUS USTANOWIŁ SAKRAMENT POKUTY, KTÓRY POLECIŁ SPRAWOWAĆ SWOIM APOSTOŁOM, W NASTĘPNEJ KOLEJNOŚCI SPRAWUJĄ GO KAPŁANI.

Na pewno mąż powinnien przystąpić do spowiedzi i wyspowiadać się z Komunni świętych Świętokradczych. Po dobrym gruntownym rachunku sumienia. Spowiedź musiałaby obejmować okres od ostatniej, dobrej spowiedzi. Wg mnie to pierwszy krok. Może rozględając się za tym co dalej, na razie nie gódź się, żeby przystępował do Komunii Świętej. Przynajmniej Ty traktuj Boga na poważnie, taj jak każdy chrześcijanin powiniien.

1. BÓG NA 1-SZYM MIEJSCU
2. JESLI BÓG NA 1-SZYM MIEJSCU, TO WSZYSTKO NA SWOIM MIEJSCU.

Nie jest łatwo. Jednak tak byc powinno i dobrze jest do tego dążyć.

Gianna, nie jestem ekspertem Napieszę to co myslę. Wg mnie powinnas porozmawiać z siędzem, dobrym kapłanem i powiedziec mu wszystko bardzo szczerze jak jest z Twoim mężem, jak podchodzi do spowiedzi, Komuinii Świętej. Są jeszcze, na szczęście (też) dobrzy, zaangażowani Kapłani, którzy bardzo na poważnie podchodzą do Boga i sakramentów. Rozejrzyj się wokół soebie. Pomódl do Ducha Świętego, żeby Ci wskazał do kogo powinnaś pójść. Z tego co ja zauważyłam, często młodzi Kapłani są bardzo wyczuleni na powagę tego co się dzieje. Myślę, że ostatnio jest duży nacisk na przygotowanie. Ale pomódl się, poobserwuj. posłuchaj kazań. Ja tak robię zanim zwrócę się o pomoc. I modlę się, nawet proszę o modlitwe wstawienniczą o rozeznanie do kogo się udać. Można nawet w interneci, do któregoś z zakonów komplentacyjnych podać intencję.
Jak znajdziesz dobrego Kapłana, to posłuchaj Jego wskazówek. Jest na pewno bardziej kompetentny w sprawach wiary, sakramentów niż my tu na forum.

Wiem na pewno, że bez ważnej spowiedzi z rozgrzeszeniem, bezwzględnie nie wolno przystepować do Komunii Świętej. Tyle możesz (chyba) mężowi powiedzieć. To powie mu każdy ksiądz. Czy......w ogóle Twój mąż liczy się ze zdaniem księdza?

Boga trzeba traktować bardzo poważnie. W końcu.........to On jest Bogiem (a nie my) i to On ustanawia prawa ( też nie my, też nie pierwsi rodzice w Raju, a.......tak chcieli, pod namową szatana).

W Ewngelii wg Św. Jana jest opis pierwszego dnia po Zmartwychwstaniu.

Zmartwychwstały ukazuje się Apostołom

19 Wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia, tam gdzie przebywali uczniowie, gdy drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: "Pokój wam!" 20 A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana. 21 A Jezus znowu rzekł do nich: "Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam". 22 Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: "Weźmijcie Ducha Świętego! 23 Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane".

JEZUS USTANOWIŁ SAKRAMENT POKUTY, KTÓRY POLECIŁ SPRAWOWAĆ SWOIM APOSTOŁOM, W NASTĘPNEJ KOLEJNOŚCI SPRAWUJĄ GO KAPŁANI.

Na pewno mąż powinnien przystąpić do spowiedzi i wyspowiadać się z Komunni świętych Świętokradczych. Po dobrym gruntownym rachunku sumienia. Spowiedź musiałaby obejmować okres od ostatniej, dobrej spowiedzi. Wg mnie to pierwszy krok. Może rozględając się za tym co dalej, na razie nie gódź się, żeby przystępował do Komunii Świętej. Przynajmniej Ty traktuj Boga na poważnie, taj jak każdy chrześcijanin powiniien.

1. BÓG NA 1-SZYM MIEJSCU
2. JESLI BÓG NA 1-SZYM MIEJSCU, TO WSZYSTKO NA SWOIM MIEJSCU.

Nie jest łatwo. Jednak tak byc powinno i dobrze jest do tego dążyć.

[delirium]

Pozdrawiam.

Pozdrawiam.

[grzegorz_]

Gianna

A może nie ma co szukać drugiego dna?
Szatan, egzorcysta, grzechy pokoleniowe, DDA, dzieciństwo....

Może prawda jest banalna?
(sorry za dosadność)
Może Twój mąż jest po prostu wygodnym, sprytnym leniem,
któremu nie wyszło poza małżenstwem więc wrócił do bezpieczengo gniazdka, gdzie go zona przytuli. Przytuli nawet wtedy gdy jej nawtyka.

Gianna

A może nie ma co szukać drugiego dna?
Szatan, egzorcysta, grzechy pokoleniowe, DDA, dzieciństwo....

Może prawda jest banalna?
(sorry za dosadność)
Może Twój mąż jest po prostu wygodnym, sprytnym leniem,
któremu nie wyszło poza małżenstwem więc wrócił do bezpieczengo gniazdka, gdzie go zona przytuli. Przytuli nawet wtedy gdy jej nawtyka.

[sylwia1975]

[Gianna]

Niestety myśląc po świecku i po "światowemu" grzegorz masz zupełaną rację. Jakbyś cytował panią psychiatrę z którą rozmawiałam. Wdł. niej mój ślubny to gatunek lenia, który lubi mieć żonę dobrze zarabiającą i żyć jak bluszcz . Ja ten punkt widzenia przyjęłam 5 lat temu, za namową zresztą moich rodziców i przyjaciół. Ale jak to się ma do wiary, do nauki Chrystusa? Co z sakramentem? Czy mam podstawy do wniesienia o unieważnienie małżeństwa? A może Bóg chce,żebym pomogła mężowi wrócić na dobrą drogę i uniknąć potępienia?

Dziękuję ci delirium za cenne uwagi. M mnie wyśmiewa, kiedy rozmawiamy o spowiedzi,on wybiera sobie z nauki Kościoła to co mu pasuje, resztę odrzuca, kiedy próbuję dyskutować obrzuca mnie wyzwiskami, wykręca tak kota ogonem,że przestaję się czuć kompetentna żeby go pouczać.Dostałam namiar i napiszę emaila do ks. egzorcysty.Zobaczę co mi odpowie i spróbuję działać. Pozdrawiam wszystkich czytających i dzielacych się swoimi przemyśleniami.

Niestety myśląc po świecku i po "światowemu" grzegorz masz zupełaną rację. Jakbyś cytował panią psychiatrę z którą rozmawiałam. Wdł. niej mój ślubny to gatunek lenia, który lubi mieć żonę dobrze zarabiającą i żyć jak bluszcz . Ja ten punkt widzenia przyjęłam 5 lat temu, za namową zresztą moich rodziców i przyjaciół. Ale jak to się ma do wiary, do nauki Chrystusa? Co z sakramentem? Czy mam podstawy do wniesienia o unieważnienie małżeństwa? A może Bóg chce,żebym pomogła mężowi wrócić na dobrą drogę i uniknąć potępienia?

Dziękuję ci delirium za cenne uwagi. M mnie wyśmiewa, kiedy rozmawiamy o spowiedzi,on wybiera sobie z nauki Kościoła to co mu pasuje, resztę odrzuca, kiedy próbuję dyskutować obrzuca mnie wyzwiskami, wykręca tak kota ogonem,że przestaję się czuć kompetentna żeby go pouczać.Dostałam namiar i napiszę emaila do ks. egzorcysty.Zobaczę co mi odpowie i spróbuję działać. Pozdrawiam wszystkich czytających i dzielacych się swoimi przemyśleniami.

[Filomena]

Gianna czytam tu, że lekarze mu wystawili "laurkę", a Ty szukasz egzorcysty? Uważasz, że po 10 dniach obserwacji doświadczeni lekarze się pomylili? Z Twoich opisów sądzę, że nawet jeżeli, to niewiele.

Jak synek się miewał, kiedy jego ojca nie było w domu? Lepiej, czy gorzej, niż teraz?

Cytat:

Cechy osób, u których stwierdza się pewne zaburzenie osobowości: nieumiejętność korzystania z uprzednich doświadczeń, konsekwentne powtarzanie zachowania nawet wtedy, gdy jest się za nie karanym, nieumiejętność tworzenia planów życiowych, rzadkie odczuwanie lęku, na ogół brak poczucia winy, nie można na takiej osobie polegać, nieadekwatność motywacji zachowań prowadząca do antyspołecznych przejawów, nieprzestrzeganie zasad dyscypliny, nieumiejętność wyzbycia się dążenia do doraźnych przyjemności, ubóstwo uczuciowe kontaktów emocjonalnych z innymi, życie seksualne ubogie, powierzchowne i o małej integracji uczuciowej z partnerem, nieumiejętność wchodzenia w interakcje społeczne, impulsywność w reakcjach na różne sytuacje, nie branie pod uwagę konsekwencji swojego postępowania mimo znajomości zasad właściwego zachowania, umiejętność robienia dobrego wrażenia na otoczeniu, wzbudzania do siebie zaufania innych i manipulowania nimi, nawet mała ilość alkoholu może wzbudzić impulsywną reakcję, nadmierną fantazję i nieodpowiedzialność, brak wyrzutów sumienia, rzadkie dokonywanie samobójstw Inna charakterystyka tego samego: Kombinację interpersonalno-afektywnych charakterystyk funkcjonowania jednostki w połączeniu z jej antyspołecznym stylem życia. Oryginalnie koncepcja zakłada zatem istnienie dwóch podstawowych czynników składających się na obraz zaburzenia:czynnika interpersonalno-afektywnego oraz czynnika antyspołecznego stylu życia (socialy deviant lifestyle). Pierwszy z nich dotyczy egoistycznego, wrogiego i pozbawionego wyrzutów sumienia wykorzystywania innych, czarującego, lecz powierzchownego uroku osobistego, tendencji do patologicznego kłamstwa, przesadnie zawyżonego poczucia własnej wartości, powierzchownej i płytkiej uczuciowości, chłodu emocjonalnego oraz nieodpowiedzialności. Drugi czynnik z kolei wiąże się z chronicznie niestabilnym, antyspołecznym i nieakceptowanym stylem życia, dużym zapotrzebowaniem na stymulację i dużą podatnością na znudzenie, pasożytniczym trybem życia, niewielką samokontrolą zachowania, brakiem realizmu i planowania dalekosiężnych celów, impulsywnością, nieodpowiedzialnością oraz lekkomyślnością.

Przyjrzyj się, czy coś z tego dostrzegasz u swojego męża. Bardzo Ci współczuję, i Twojemu dziecku, sama wiem jak jest trudno zmienić swoje zachowanie i stawiać granice, a mam przecież o wiele mniej dotkliwą sytuację.

Gianna czytam tu, że lekarze mu wystawili "laurkę", a Ty szukasz egzorcysty? Uważasz, że po 10 dniach obserwacji doświadczeni lekarze się pomylili? Z Twoich opisów sądzę, że nawet jeżeli, to niewiele.

Jak synek się miewał, kiedy jego ojca nie było w domu? Lepiej, czy gorzej, niż teraz?

Cytat:

Cechy osób, u których stwierdza się pewne zaburzenie osobowości: nieumiejętność korzystania z uprzednich doświadczeń, konsekwentne powtarzanie zachowania nawet wtedy, gdy jest się za nie karanym, nieumiejętność tworzenia planów życiowych, rzadkie odczuwanie lęku, na ogół brak poczucia winy, nie można na takiej osobie polegać, nieadekwatność motywacji zachowań prowadząca do antyspołecznych przejawów, nieprzestrzeganie zasad dyscypliny, nieumiejętność wyzbycia się dążenia do doraźnych przyjemności, ubóstwo uczuciowe kontaktów emocjonalnych z innymi, życie seksualne ubogie, powierzchowne i o małej integracji uczuciowej z partnerem, nieumiejętność wchodzenia w interakcje społeczne, impulsywność w reakcjach na różne sytuacje, nie branie pod uwagę konsekwencji swojego postępowania mimo znajomości zasad właściwego zachowania, umiejętność robienia dobrego wrażenia na otoczeniu, wzbudzania do siebie zaufania innych i manipulowania nimi, nawet mała ilość alkoholu może wzbudzić impulsywną reakcję, nadmierną fantazję i nieodpowiedzialność, brak wyrzutów sumienia, rzadkie dokonywanie samobójstw Inna charakterystyka tego samego: Kombinację interpersonalno-afektywnych charakterystyk funkcjonowania jednostki w połączeniu z jej antyspołecznym stylem życia. Oryginalnie koncepcja zakłada zatem istnienie dwóch podstawowych czynników składających się na obraz zaburzenia:czynnika interpersonalno-afektywnego oraz czynnika antyspołecznego stylu życia (socialy deviant lifestyle). Pierwszy z nich dotyczy egoistycznego, wrogiego i pozbawionego wyrzutów sumienia wykorzystywania innych, czarującego, lecz powierzchownego uroku osobistego, tendencji do patologicznego kłamstwa, przesadnie zawyżonego poczucia własnej wartości, powierzchownej i płytkiej uczuciowości, chłodu emocjonalnego oraz nieodpowiedzialności. Drugi czynnik z kolei wiąże się z chronicznie niestabilnym, antyspołecznym i nieakceptowanym stylem życia, dużym zapotrzebowaniem na stymulację i dużą podatnością na znudzenie, pasożytniczym trybem życia, niewielką samokontrolą zachowania, brakiem realizmu i planowania dalekosiężnych celów, impulsywnością, nieodpowiedzialnością oraz lekkomyślnością.

Przyjrzyj się, czy coś z tego dostrzegasz u swojego męża. Bardzo Ci współczuję, i Twojemu dziecku, sama wiem jak jest trudno zmienić swoje zachowanie i stawiać granice, a mam przecież o wiele mniej dotkliwą sytuację.

[Gianna]

Filomeno , ponad 90% wymienionych w artykule elementów pasuje jak ulał! Pytanie brzmi: czy będzie po chrześciańsku, jeśli zostawię męża, któremu ślubowałam przed Bogiem samemu sobie? Czy nie da się mu pomóc? Diagnoza medyczna pewnie jest słuszna, tylko poza tym medycyna nie ma nic albo baardzo niewiele do zaoferowania. Dlatego modlę się i chcę spróbować podejść do sprawy od strony duchowej. Może nic to nie da, może się mylę, ale chcę wiedzieć,że zrobiłam wszystko co mogłam.
Co do synka, to nasze zejście się (na jego urodziny zresztą)było spełnieniem jego najskrytszych marzeń, on modlił się o to, kiedy chodziliśmy do kościoła, wrzucał pieniążki do fontanny na wakacjach z tym życzeniem itd. Teraz widzi, że coś jest nie halo z ojcem, przed chwilą rozmawialiśmy na ten temat i wiesz co? 10 latek wypowiada się o swoim tacie jak o chorym synku, który potrzebuje opieki i wsparcia . Jestem w szoku ,jak on dojrzale podchodzi do życia...

Filomeno , ponad 90% wymienionych w artykule elementów pasuje jak ulał! Pytanie brzmi: czy będzie po chrześciańsku, jeśli zostawię męża, któremu ślubowałam przed Bogiem samemu sobie? Czy nie da się mu pomóc? Diagnoza medyczna pewnie jest słuszna, tylko poza tym medycyna nie ma nic albo baardzo niewiele do zaoferowania. Dlatego modlę się i chcę spróbować podejść do sprawy od strony duchowej. Może nic to nie da, może się mylę, ale chcę wiedzieć,że zrobiłam wszystko co mogłam.
Co do synka, to nasze zejście się (na jego urodziny zresztą)było spełnieniem jego najskrytszych marzeń, on modlił się o to, kiedy chodziliśmy do kościoła, wrzucał pieniążki do fontanny na wakacjach z tym życzeniem itd. Teraz widzi, że coś jest nie halo z ojcem, przed chwilą rozmawialiśmy na ten temat i wiesz co? 10 latek wypowiada się o swoim tacie jak o chorym synku, który potrzebuje opieki i wsparcia . Jestem w szoku ,jak on dojrzale podchodzi do życia...

[Filomena]

Gianno, a czy będzie po chrześcijańsku narażać siebie i dziecko na życie z taką osobą? Tacy ludzie się nie zmieniają, o ile nie cierpią. Na dodatek Twój mąż miał szansę, bo jak rozumiem wiele stracił na obczyźnie, ale spadł na cztery łapy, dzięki Tobie. Skąd wiesz, kiedy realizowałaś plan Boży: opuszczając go, czy przyjmując z powrotem?

Jeżeli 10 latek mówi dorośle, to znaczy to dla mnie, że wokół niego dorośli ludzie mówiąc kolokwialnie "dali ciała"

Moja córka też chce, żebyśmy byli razem. Każde dziecko tego chce, niestety jednak nie zawsze jest to możliwe. W moim przypadku bycie razem oznaczałoby dla niej naukę, że kobiety nie mają potrzeb, a naturalną formą życia w związku jest kontrola i krytyka, a jeżeli to nie skutkuje, to bierny opór, a potem agresja.

Twój syn może natomiast chcieć zastąpić ojca w rodzinie. To jest pomieszanie ról: on nie jest od "ojcowania" swojemu tacie. On nie jest też od rozmów z Tobą, jak pomóc tacie. To powinno nadal być poza nim. Ani Ty, ani dziecko nie jesteście odpowiedzialni za decyzje Twojego męża co do tego, jakim być człowiekiem, mężem i ojcem. Pewnych rzeczy osoby przyzwoite nie robią swoim bliskim pod żadnym pretekstem.

Gianno, a czy będzie po chrześcijańsku narażać siebie i dziecko na życie z taką osobą? Tacy ludzie się nie zmieniają, o ile nie cierpią. Na dodatek Twój mąż miał szansę, bo jak rozumiem wiele stracił na obczyźnie, ale spadł na cztery łapy, dzięki Tobie. Skąd wiesz, kiedy realizowałaś plan Boży: opuszczając go, czy przyjmując z powrotem?

Jeżeli 10 latek mówi dorośle, to znaczy to dla mnie, że wokół niego dorośli ludzie mówiąc kolokwialnie "dali ciała"

Moja córka też chce, żebyśmy byli razem. Każde dziecko tego chce, niestety jednak nie zawsze jest to możliwe. W moim przypadku bycie razem oznaczałoby dla niej naukę, że kobiety nie mają potrzeb, a naturalną formą życia w związku jest kontrola i krytyka, a jeżeli to nie skutkuje, to bierny opór, a potem agresja.

Twój syn może natomiast chcieć zastąpić ojca w rodzinie. To jest pomieszanie ról: on nie jest od "ojcowania" swojemu tacie. On nie jest też od rozmów z Tobą, jak pomóc tacie. To powinno nadal być poza nim. Ani Ty, ani dziecko nie jesteście odpowiedzialni za decyzje Twojego męża co do tego, jakim być człowiekiem, mężem i ojcem. Pewnych rzeczy osoby przyzwoite nie robią swoim bliskim pod żadnym pretekstem.

[awe59]

Gianna, cieszę sie, że sie otworzyłaś. Czas pokazuje, że bez prawdziwego nawrócenia nie ma możliwości budowania małżeństwa ; przykre, ze daliśmy sie wszyscy na to nabrać. Sztukę pozorów dobrze znam a życie na dłuższą metę w taki sposób prowadzi do wypaczęń, do zatracenia własnego ja.
Egzorcysta owszem możesz sie poradzić, ale to on musi tego chcieć, a Ty jeśli chcesz mu pomóc możesz posłuchać rad egzorcysty a mężowi podać tylko namiar - reszta należy do niego. Nie możesz robic tego za niego. Czytając Twój opis i wypowiedzi ks. Glasa myslę, że Twojemu mężowi wystarczy prawdziwa, szczera spowiedź, chęć nawrocenia i ew. modlitwa o uwolnienie...

Gianna, cieszę sie, że sie otworzyłaś. Czas pokazuje, że bez prawdziwego nawrócenia nie ma możliwości budowania małżeństwa ; przykre, ze daliśmy sie wszyscy na to nabrać. Sztukę pozorów dobrze znam a życie na dłuższą metę w taki sposób prowadzi do wypaczęń, do zatracenia własnego ja.
Egzorcysta owszem możesz sie poradzić, ale to on musi tego chcieć, a Ty jeśli chcesz mu pomóc możesz posłuchać rad egzorcysty a mężowi podać tylko namiar - reszta należy do niego. Nie możesz robic tego za niego. Czytając Twój opis i wypowiedzi ks. Glasa myslę, że Twojemu mężowi wystarczy prawdziwa, szczera spowiedź, chęć nawrocenia i ew. modlitwa o uwolnienie...

[GosiaH]

[Gianna]

Dzięki dziewczyny! Pewnie wszystkie macie rację, poniekąd to wiem i sama radziłabym pewnie komuś w mojej sytuacji podobnie. Kiedy to dotyczy mnie bezpośrednio, mojego życia, rodziny, dzieci dochodzą emocje i nic nie jest już takie proste. Dzieci kochają ojca, większość naszych kłótni zawsze odbywała się bez ich obecności, widziały i widzą jaki jest ale cała trójka ucieszyła się bardzo,że się pogodziliśmy i zamieszkaliśmy znów razem. Co do najmłodszego, to ojciec nauczył go przez 4 lata naszej rozłąki, że jest chory, skrzywdzony, że nie ma pieniędzy itd. Ale dużo z nim rozmawiał, poświęcał mu czas ( ja go tyle nie miałam bo muszę dużo pracować)i dziecko zbudowało swoją miłość do taty na współczuciu i trosce o niego. On chciał oddać ojcu swoje uzbierane pieniądze, żeby tata miał się za co leczyć. Starsze dzieci mają większy dystans, swoje życie ale mały? W tej chwili żadne wyjście nie będzie dla niego dobre....

Dzięki dziewczyny! Pewnie wszystkie macie rację, poniekąd to wiem i sama radziłabym pewnie komuś w mojej sytuacji podobnie. Kiedy to dotyczy mnie bezpośrednio, mojego życia, rodziny, dzieci dochodzą emocje i nic nie jest już takie proste. Dzieci kochają ojca, większość naszych kłótni zawsze odbywała się bez ich obecności, widziały i widzą jaki jest ale cała trójka ucieszyła się bardzo,że się pogodziliśmy i zamieszkaliśmy znów razem. Co do najmłodszego, to ojciec nauczył go przez 4 lata naszej rozłąki, że jest chory, skrzywdzony, że nie ma pieniędzy itd. Ale dużo z nim rozmawiał, poświęcał mu czas ( ja go tyle nie miałam bo muszę dużo pracować)i dziecko zbudowało swoją miłość do taty na współczuciu i trosce o niego. On chciał oddać ojcu swoje uzbierane pieniądze, żeby tata miał się za co leczyć. Starsze dzieci mają większy dystans, swoje życie ale mały? W tej chwili żadne wyjście nie będzie dla niego dobre....

[delirium]

Duchowa strona to jedno.
Zadbanie o bezpieczeństwo swoje i syna, stawianie granic, to drugie.
Nie można narażać siebie i dziecka na krzywdzenie.
Nawet..........po założenie.....niebieskiej karty. Żeby chronić się przed krzywdzicielem i.............żeby do niego dotarło, że coś jest nie tak. Bo może w swoim zaślepieniu tego nie widzieć. Wtedy może tylko.........odgórnie, przez prawo będzie zmuszony zmienić swój tok myślenia. Bo z Twoim zdaniem sie nie liczy. Skoro..nie liczy się zdaniem również Boga, którego podobno uznaje.
Czasem potrzebne jest "mocne uderzenie", żeby sie ocknąć i zacząć widzieć bardziej realnie.
Krzywdziciel, w Twoim przypadku mąż, może krzywdzić swoje ofiary, (ciebie i Synka) nie tylko fizycznie, ale również psychicznie czy nawet ekonomicznie TO TEŻ JEST KRZYWDZENIE. I PODLEGA POD NADZÓW TZW. NIEBIESKĄ KARTĘ.
kAŻDY CZŁOWIEK MA RÓWNE PRAWA DO POSZANOWANIA JEGO OSOBY I GODNOŚCI.
Z NAUKI CHRYSTUSA RÓWNIEŻ TO WYNIKA. ON ZAWSZE!!!!!!!!!!STAWAŁ PO STRONIE KRZYWDZONYCH I NIE POZWALAŁ KRZYWDZIĆ. (Jak mówił ksiądz Drzewieckio, poza tym jednym przypadkiem kiedy dał się ukrzyżować, ale to tylko dlatego, żeby nas zbawić. To był wyjątek).

Więc gdybys postawiła stanowcze granice nie pozwoliła krzywdzić siebie, chyba byłoby najlepiej. Jeśli.............nie jesteś w stanie tego sama wyegzekwować, niech prawo Ci pomoże.
Możesz poprosic o pomoc np psychologa, porozmawiać, poprosić, żeby to on zgłosił niebieską kartę Twojemu mężowi. Jeśli wypełni formularz i wyśle, to jakby z automatu mąż będzie miał założoną niebieską kartę i będzie musiał zmierzyć się z tym jak postepuje wobec Ciebie, w domu, czego syn jest świadkiem.

Pomoc chyba jest potrzebna z 2 stron. Psychiczno-prawnej, i tej duchowej też. Myslę, że powinnaś modlić się za męża, za siebie, o Światło Ducha Świętego. Na razie jednak działać również, a może przede wszystkim możliwościami prawnymi. Żeby na obecną chwilę obronić sie przed złem, co jest obowiązkiem każdego człowieka.

Tak mi się wydaje.

Pozdrawiam

Duchowa strona to jedno.
Zadbanie o bezpieczeństwo swoje i syna, stawianie granic, to drugie.
Nie można narażać siebie i dziecka na krzywdzenie.
Nawet..........po założenie.....niebieskiej karty. Żeby chronić się przed krzywdzicielem i.............żeby do niego dotarło, że coś jest nie tak. Bo może w swoim zaślepieniu tego nie widzieć. Wtedy może tylko.........odgórnie, przez prawo będzie zmuszony zmienić swój tok myślenia. Bo z Twoim zdaniem sie nie liczy. Skoro..nie liczy się zdaniem również Boga, którego podobno uznaje.
Czasem potrzebne jest "mocne uderzenie", żeby sie ocknąć i zacząć widzieć bardziej realnie.
Krzywdziciel, w Twoim przypadku mąż, może krzywdzić swoje ofiary, (ciebie i Synka) nie tylko fizycznie, ale również psychicznie czy nawet ekonomicznie TO TEŻ JEST KRZYWDZENIE. I PODLEGA POD NADZÓW TZW. NIEBIESKĄ KARTĘ.
kAŻDY CZŁOWIEK MA RÓWNE PRAWA DO POSZANOWANIA JEGO OSOBY I GODNOŚCI.
Z NAUKI CHRYSTUSA RÓWNIEŻ TO WYNIKA. ON ZAWSZE!!!!!!!!!!STAWAŁ PO STRONIE KRZYWDZONYCH I NIE POZWALAŁ KRZYWDZIĆ. (Jak mówił ksiądz Drzewieckio, poza tym jednym przypadkiem kiedy dał się ukrzyżować, ale to tylko dlatego, żeby nas zbawić. To był wyjątek).

Więc gdybys postawiła stanowcze granice nie pozwoliła krzywdzić siebie, chyba byłoby najlepiej. Jeśli.............nie jesteś w stanie tego sama wyegzekwować, niech prawo Ci pomoże.
Możesz poprosic o pomoc np psychologa, porozmawiać, poprosić, żeby to on zgłosił niebieską kartę Twojemu mężowi. Jeśli wypełni formularz i wyśle, to jakby z automatu mąż będzie miał założoną niebieską kartę i będzie musiał zmierzyć się z tym jak postepuje wobec Ciebie, w domu, czego syn jest świadkiem.

Pomoc chyba jest potrzebna z 2 stron. Psychiczno-prawnej, i tej duchowej też. Myslę, że powinnaś modlić się za męża, za siebie, o Światło Ducha Świętego. Na razie jednak działać również, a może przede wszystkim możliwościami prawnymi. Żeby na obecną chwilę obronić sie przed złem, co jest obowiązkiem każdego człowieka.

Tak mi się wydaje.

Pozdrawiam

[Gianna]

Dzięki delirium za rady, ale ja pisałam,że jestem PO rozwodzie. Z wyłącznej winy męża! Przerabialiśmy jego postępowanie w stosunku do rodziny na rozprawach i w pismach procesowych. Powiedziałam mu na początku naszego pojednania, że mu WYBACZYŁAM ALE NIE COFAM ANI JEDNEGO ZDANIA z zarzutów w pozwie. On tego nie chce przyjąć, nie chce zobaczyć swojej winy, uważa,że to ja rozwaliłam rodzinę , BO ODESZŁAM! Zadna inna prawda do niego nie dociera!
Więc te prawne strony mam już za sobą, pozostaje tylko wystawić mu walizki... ale to nie takie proste jakby się zdawało, bo kilka razy kazałam mu się wynieść, kiedy był agresywny i nie zrobił tego.Zaśmiał mi się w twarz i powiedział,że odejdzie wtedy gdy sam zechce i najpierw odbije sobie swoje krzywdy...

Dzięki delirium za rady, ale ja pisałam,że jestem PO rozwodzie. Z wyłącznej winy męża! Przerabialiśmy jego postępowanie w stosunku do rodziny na rozprawach i w pismach procesowych. Powiedziałam mu na początku naszego pojednania, że mu WYBACZYŁAM ALE NIE COFAM ANI JEDNEGO ZDANIA z zarzutów w pozwie. On tego nie chce przyjąć, nie chce zobaczyć swojej winy, uważa,że to ja rozwaliłam rodzinę , BO ODESZŁAM! Zadna inna prawda do niego nie dociera!
Więc te prawne strony mam już za sobą, pozostaje tylko wystawić mu walizki... ale to nie takie proste jakby się zdawało, bo kilka razy kazałam mu się wynieść, kiedy był agresywny i nie zrobił tego.Zaśmiał mi się w twarz i powiedział,że odejdzie wtedy gdy sam zechce i najpierw odbije sobie swoje krzywdy...

[delirium]

Zadzwoń po policję. Pomogą mu wyjść. Jeśli jest agresywny, nie radzisz sobie.

Jesli uważasz za stosowne to:

(Możesz powiedzieć mężowi, że chcesz być z nim ale TYLKO I WYŁĄCZNIE POD PEWNYMI WARUNKAMI, JAK BĘDZIE PRAWCOWAŁ NAD SOBĄ, ZMIENI TO I TAMTO.)

Tylko Ty znasz tak naprawdę męża. I wiesz bardziej niż ja jak z nim postepować. Tu, pewne rady, jednak Ty przepuszczasz przez swój rozum i decydujesz.


Pozdrawiam

Zadzwoń po policję. Pomogą mu wyjść. Jeśli jest agresywny, nie radzisz sobie.

Jesli uważasz za stosowne to:

(Możesz powiedzieć mężowi, że chcesz być z nim ale TYLKO I WYŁĄCZNIE POD PEWNYMI WARUNKAMI, JAK BĘDZIE PRAWCOWAŁ NAD SOBĄ, ZMIENI TO I TAMTO.)

Tylko Ty znasz tak naprawdę męża. I wiesz bardziej niż ja jak z nim postepować. Tu, pewne rady, jednak Ty przepuszczasz przez swój rozum i decydujesz.


Pozdrawiam