[Gianna]

Przed chwilą jedliśmy obiad i mąż ni z gruszki ni z pietruszki wyskoczył z propozycją: znalazłem super okazję! przelot gdzieś tam gdzieś tam (coś egzotycznego w azji) za 600ileś tam zł! Jedziemy! Ja mówię chwila moment, przedwczoraj narzekałeś ,że masz do zapłacenia zaległy mandat 400coś tam bo grozi ci więzienie, tydzień temu były narzekania, że zalegasz z ubezpieczeniem( przez wiele miesięcy ja płaciłam), masz świadomość,że kwotę za bilet trzeba pomnożyć razy 2 i dodać min. drugie tyle na noclegi i jedzenie? A co z dziećmi? W styczniu mają szkołę i same zostaną? Usłyszałam,że jeśli nie chcę to on pojedzie sam bo ma taką wielką potrzebę a ja jestem wielką egoistką i żal mu mnie,bo myślę tylko o forsie. Usłyszałam też,że nie troszczę się wcale o niego, nie robię masaży, a jego bolą korzonki i w ogóle to bycie z żoną jest do bani, on woli być gdzie indziej. Zatkało mnie i zanim odzyskałam głos on wstał, powiedział,że ze mną jak zwykle nie można porozmawiać a on zawsze przychodzi, wyszedł do sypialni na kompa. I teraz się zastanawiam znów i analizuję co powinnam powiedzieć i zrobić ( zgodzić się i jechać z nim?), czy naprawdę jestem taka oziębła i skąpa i myślę tylko forsie? Chryste pomóż mi bo zwariuję!

Przed chwilą jedliśmy obiad i mąż ni z gruszki ni z pietruszki wyskoczył z propozycją: znalazłem super okazję! przelot gdzieś tam gdzieś tam (coś egzotycznego w azji) za 600ileś tam zł! Jedziemy! Ja mówię chwila moment, przedwczoraj narzekałeś ,że masz do zapłacenia zaległy mandat 400coś tam bo grozi ci więzienie, tydzień temu były narzekania, że zalegasz z ubezpieczeniem( przez wiele miesięcy ja płaciłam), masz świadomość,że kwotę za bilet trzeba pomnożyć razy 2 i dodać min. drugie tyle na noclegi i jedzenie? A co z dziećmi? W styczniu mają szkołę i same zostaną? Usłyszałam,że jeśli nie chcę to on pojedzie sam bo ma taką wielką potrzebę a ja jestem wielką egoistką i żal mu mnie,bo myślę tylko o forsie. Usłyszałam też,że nie troszczę się wcale o niego, nie robię masaży, a jego bolą korzonki i w ogóle to bycie z żoną jest do bani, on woli być gdzie indziej. Zatkało mnie i zanim odzyskałam głos on wstał, powiedział,że ze mną jak zwykle nie można porozmawiać a on zawsze przychodzi, wyszedł do sypialni na kompa. I teraz się zastanawiam znów i analizuję co powinnam powiedzieć i zrobić ( zgodzić się i jechać z nim?), czy naprawdę jestem taka oziębła i skąpa i myślę tylko forsie? Chryste pomóż mi bo zwariuję!

[Rebeka]

a tu link do do
Rachunku Sumienia .
Może sama to przesłuchaj i przerób a potem do męża z tym.

http://bractwokrolowejpol...las-egzorcysta/

a tu link do do
Rachunku Sumienia .
Może sama to przesłuchaj i przerób a potem do męża z tym.

http://bractwokrolowejpol...las-egzorcysta/

[Gianna]

Rebeko ks. Piotra Glasa wysłuchałam kilka dni temu i myślę że warto byłoby spotkać się z kimś takim, tylko muszę się dowiedzieć gdzie i jak ( ks. Glas raczej nieosiągalny). Ja83, ta sytuacja z kochanką trwała 3 miesiące na początku, w końcu ona wyjechała ale po 2miesiącach odezwała się, że jest w ciąży.I znów była jazda na emocjach. Teraz dzwoni od czasu do czasu,żeby mąż oddał jej pieniądze ,które zainwestowała w ich podróże,życie itd. Są na wojennej stopie.To biedna kobieta jest i głupia, współczuję jej. (ja też niewiele mądrzejsza ).Teresko, dzięki , posłucham sobie ks. Dziewieckiego.

Rebeko ks. Piotra Glasa wysłuchałam kilka dni temu i myślę że warto byłoby spotkać się z kimś takim, tylko muszę się dowiedzieć gdzie i jak ( ks. Glas raczej nieosiągalny). Ja83, ta sytuacja z kochanką trwała 3 miesiące na początku, w końcu ona wyjechała ale po 2miesiącach odezwała się, że jest w ciąży.I znów była jazda na emocjach. Teraz dzwoni od czasu do czasu,żeby mąż oddał jej pieniądze ,które zainwestowała w ich podróże,życie itd. Są na wojennej stopie.To biedna kobieta jest i głupia, współczuję jej. (ja też niewiele mądrzejsza ).Teresko, dzięki , posłucham sobie ks. Dziewieckiego.

[tereska]

Gianno, z tego co piszesz o mężu widać , że jest trochę oderwany od rzeczywistości,trochę jak dziecko, które ma co chwilę jakiś pomysł i jest bardzo egoistyczny, on jest najważniejszy i jego potrzeby. Możesz przeciwstawić temu jedynie swoją dojrzałość i realne patrzenie na życie. Nie warto przejmować takiego myślenia męża.

Gianno, z tego co piszesz o mężu widać , że jest trochę oderwany od rzeczywistości,trochę jak dziecko, które ma co chwilę jakiś pomysł i jest bardzo egoistyczny, on jest najważniejszy i jego potrzeby. Możesz przeciwstawić temu jedynie swoją dojrzałość i realne patrzenie na życie. Nie warto przejmować takiego myślenia męża.

[Gianna]

Sęk w tym,że nie chcę przejąć i zaakceptować jego stylu życia i sposobu rozumowania, ale to wywołuje w nim agresję przeciwko mnie i absurdalne czasem oskarżenia, które w emocjach przyjmuję za prawdę i to mnie niszczy psychicznie...

Sęk w tym,że nie chcę przejąć i zaakceptować jego stylu życia i sposobu rozumowania, ale to wywołuje w nim agresję przeciwko mnie i absurdalne czasem oskarżenia, które w emocjach przyjmuję za prawdę i to mnie niszczy psychicznie...

[Gianna]

Wiecie co? Pozbierałam się po tym obiedzie i pod wpływem waszych postów zaproponowałąm mężowi wspólne posłuchanie ks. Glasa a potem jak tak gładko poszło wspólne odmawianie różańca. Przed różańcem jeszcze przeczytałam mu głośno modlitwy o uwolnienie z książki o egzorcyzmach którą właśnie czytam, przeczytał też w swoim imieniu te modlitwy. W połowie różańca stwierdził,że bardzo zgłodniał i poszedł do kuchni, ja skończyłam sama. Potem zaproponowałam spacer. Zgodził się. Wyszliśmy w miłej atmosferze, planowaliśmy różne rzeczy itd. ...i nie wiadomo kiedy i o co poszło zzaczął rzucać bluzgi pod moim adresem, kpić, kiedy się nie odzywałam zwyzywał mnie od najgorszych prostaczek. Powiedziałam,że jest wolny i nikt go nie trzyma na siłę. Wtedy mnie popchnął i zapowiedział,że natychmiast się wyprowadza. Nie oponowałam. Wróciliśmy do domu, poszedł do sypialni, byłam przekonana ,że się pakuje a tymczasem? zaległ jakby nigdy nic na łóżku i wali w kompa. Co to ma być???Może jakiś mężczyzna na tym forum potrafi mi wyjaśnić, czy to jest normalne???

Wiecie co? Pozbierałam się po tym obiedzie i pod wpływem waszych postów zaproponowałąm mężowi wspólne posłuchanie ks. Glasa a potem jak tak gładko poszło wspólne odmawianie różańca. Przed różańcem jeszcze przeczytałam mu głośno modlitwy o uwolnienie z książki o egzorcyzmach którą właśnie czytam, przeczytał też w swoim imieniu te modlitwy. W połowie różańca stwierdził,że bardzo zgłodniał i poszedł do kuchni, ja skończyłam sama. Potem zaproponowałam spacer. Zgodził się. Wyszliśmy w miłej atmosferze, planowaliśmy różne rzeczy itd. ...i nie wiadomo kiedy i o co poszło zzaczął rzucać bluzgi pod moim adresem, kpić, kiedy się nie odzywałam zwyzywał mnie od najgorszych prostaczek. Powiedziałam,że jest wolny i nikt go nie trzyma na siłę. Wtedy mnie popchnął i zapowiedział,że natychmiast się wyprowadza. Nie oponowałam. Wróciliśmy do domu, poszedł do sypialni, byłam przekonana ,że się pakuje a tymczasem? zaległ jakby nigdy nic na łóżku i wali w kompa. Co to ma być???Może jakiś mężczyzna na tym forum potrafi mi wyjaśnić, czy to jest normalne???

[Samboja]

Gianna,
Pisałaś, że czytałaś książkę, którą ja gorąco polecam. Ale czy stawiasz granicę mężowi? Gdzie leży Twoja granica? Jakie ponosi on konsekwencję, gdy ja przekroczy? Konsekwencję są cierpieniem, którą autor przedstawia jako konieczne, aby osoba przekraczająca granicę dojrzała. Czy pozwalasz mu zatem cierpieć w wyniku wyboru?
Czy chcesz być ofiarą obwiniania Ciebie, wybuchów humorów, agresji, postawy roszczeniowej i innych krzywdzących zachowań?

Gianna,
Pisałaś, że czytałaś książkę, którą ja gorąco polecam. Ale czy stawiasz granicę mężowi? Gdzie leży Twoja granica? Jakie ponosi on konsekwencję, gdy ja przekroczy? Konsekwencję są cierpieniem, którą autor przedstawia jako konieczne, aby osoba przekraczająca granicę dojrzała. Czy pozwalasz mu zatem cierpieć w wyniku wyboru?
Czy chcesz być ofiarą obwiniania Ciebie, wybuchów humorów, agresji, postawy roszczeniowej i innych krzywdzących zachowań?

[MonikaMaria3]

Gianno, nie, żebym była jakimś specem, ale wydaje mi się, że coś tu jest grubo nie tak. Chwila.... Tak nie może byc. Jeżeli się nawrócił, niech to pokaże, bo na razie ja widzę kompletnego wykorzystywacza. Skoro go nie zameldowałaś, a mieszkanie jest Twoje, to skoro on tak postępuje, to chyba czas na radykalną rozmowę i albo widzę zmiany, albo won ze dwora, bo człowieku przeginasz i to ostro.

Gianno, nie, żebym była jakimś specem, ale wydaje mi się, że coś tu jest grubo nie tak. Chwila.... Tak nie może byc. Jeżeli się nawrócił, niech to pokaże, bo na razie ja widzę kompletnego wykorzystywacza. Skoro go nie zameldowałaś, a mieszkanie jest Twoje, to skoro on tak postępuje, to chyba czas na radykalną rozmowę i albo widzę zmiany, albo won ze dwora, bo człowieku przeginasz i to ostro.

[Gianna]

Macie rację Samboja i MonikaMaria, ja teorię też mam opanowaną. Tylko, kiedy próbuję wprowadzić te granice, rozmawiać, trafiam na mur nie do przebicia.To mąż robi mi łaskę,że z nami zamieszkał, twierdzi,że ponieważ jestem dla niego taka podła i nie chcę przyjąć jego warunków to on nas zostawia i się wyprowadza. Najgorsze,ze raz postawiłam konsekwentnie granice, wyprowadziłam się z dziećmi, miał 4 lata na przemyślenia, podobno bardzo cierpiał, wiele zrozumiał, i co? Wszystko zaczyna się od początku. Przy nim zaczynam wierzyć ,że jestem najgorszą żoną na świecie, że za mało o niego zabiegam i to znowu moja wina,że nam się nie uda chyba jestem współuzależniona?Za bardzo chcę to posklejać, ale do tego trzeba chęci 2 stron?

Macie rację Samboja i MonikaMaria, ja teorię też mam opanowaną. Tylko, kiedy próbuję wprowadzić te granice, rozmawiać, trafiam na mur nie do przebicia.To mąż robi mi łaskę,że z nami zamieszkał, twierdzi,że ponieważ jestem dla niego taka podła i nie chcę przyjąć jego warunków to on nas zostawia i się wyprowadza. Najgorsze,ze raz postawiłam konsekwentnie granice, wyprowadziłam się z dziećmi, miał 4 lata na przemyślenia, podobno bardzo cierpiał, wiele zrozumiał, i co? Wszystko zaczyna się od początku. Przy nim zaczynam wierzyć ,że jestem najgorszą żoną na świecie, że za mało o niego zabiegam i to znowu moja wina,że nam się nie uda chyba jestem współuzależniona?Za bardzo chcę to posklejać, ale do tego trzeba chęci 2 stron?

[Samboja]

Giana,
Od poznania teorii do postawienia pierwszej granicy i obrony jej przez cały czas i potem ewentualnego wyciągnięcia konsekwencji może minąć czas...czas potrzeby Tobie na dojrzenie :) Bo my także dojrzewamy, do tego, że nie chcemy byc tak czy tak traktowane. Nie wiń siebie za to, że nie czujesz się silna. Grunt to zacząć tej siły szukać. POdstawa wiedzieć czego nie chcemy. Potem po kolei eliminować zachowania, zacząć od najgorszych, przeciąć przede wszystkim agresję...będzie bunt, gniew, ale tak być musi. Inaczej nic się nie zmieni.
Piszesz, a właściwie pytasz, o współuzależnienie...nie mówię, że każda kobieta i każda tak samo mocno, ale wiele z nas, które pozwalały i pozwalają na takie traktowanie to kobiety określone jako kochające za bardzo lub uzależnione od miłości - zniosą wszystko, a nawet więcej, tylko w imię czego? Choć nie jest to literatura związana z kościołem, jest w niej sporo prawdy o nas i mogą stanowić początek zdrowienia a zarazem wyjście z tej sytuacji, która wcale nie musi znaczyć rozstanie, ale odnalezienie siebie - tej zagubionej siły.
Polecam zapoznać się ze stroną: www.uzaleznienieodmilosci.pl,
oraz książki: Chce być kochana tak jak chcę, oraz Kobiety kochające za bardzo.
Warto się sobie chwilę w spokoju poprzyglądać...ja to zrobiłam i fakt nieco się załamałam, ale przynajmniej wiem o co chodzi, bo do tej pory to jak macanie po ciemnej ścianie jaskini, niby do wyjścia ale się człowiek poobijał bez pochodni, a teraz ją mam i jest lepiej...

Giana,
Od poznania teorii do postawienia pierwszej granicy i obrony jej przez cały czas i potem ewentualnego wyciągnięcia konsekwencji może minąć czas...czas potrzeby Tobie na dojrzenie :) Bo my także dojrzewamy, do tego, że nie chcemy byc tak czy tak traktowane. Nie wiń siebie za to, że nie czujesz się silna. Grunt to zacząć tej siły szukać. POdstawa wiedzieć czego nie chcemy. Potem po kolei eliminować zachowania, zacząć od najgorszych, przeciąć przede wszystkim agresję...będzie bunt, gniew, ale tak być musi. Inaczej nic się nie zmieni.
Piszesz, a właściwie pytasz, o współuzależnienie...nie mówię, że każda kobieta i każda tak samo mocno, ale wiele z nas, które pozwalały i pozwalają na takie traktowanie to kobiety określone jako kochające za bardzo lub uzależnione od miłości - zniosą wszystko, a nawet więcej, tylko w imię czego? Choć nie jest to literatura związana z kościołem, jest w niej sporo prawdy o nas i mogą stanowić początek zdrowienia a zarazem wyjście z tej sytuacji, która wcale nie musi znaczyć rozstanie, ale odnalezienie siebie - tej zagubionej siły.
Polecam zapoznać się ze stroną: www.uzaleznienieodmilosci.pl,
oraz książki: Chce być kochana tak jak chcę, oraz Kobiety kochające za bardzo.
Warto się sobie chwilę w spokoju poprzyglądać...ja to zrobiłam i fakt nieco się załamałam, ale przynajmniej wiem o co chodzi, bo do tej pory to jak macanie po ciemnej ścianie jaskini, niby do wyjścia ale się człowiek poobijał bez pochodni, a teraz ją mam i jest lepiej...

[Gianna]

Dzięki Samboja. Ja te książki znam, jeszcze przed naszym rozstaniem ok. 6 -7 lat temu zaczęłam zgłębiać ten temat, a potem po rozstaniu, żeby zrozumieć co nie zagrało. Wyszło mi,że kochałam za bardzo, ewidentnie. A mąż mną manipulował. Chciałam bardzo dać naszej rodzinie szansę jeszcze raz, mąż twierdził po powrocie że nabawił się przez nasze rozstanie cięzkiej deprsji i nie ma siły i ochoty do pracy i życia. Zaczęliśmy jeżdzić po endokrynologach , psychiatrach.. w maju psychiatra prowadząca M zaleciła położenie się na 3tyg na oddz. do szpitala, żeby zrobić szczegółowe testy psychologiczne i inne badania i postawić ostateczną diagnozę. M się zgodził, w końcu nie miał nic lepszego do roboty. Pozwolono mu wyjątkowo zabrać laptop, telefon, miał tam dobre warunki, przepustki na miasto, odwiedziny. I co? Po 10dniach został DYSCYPLINARNIE zwolniony ze szpitala .Nie wiedziałam,że to wogóle możliwe! Bo popadł w konflikt z personelem i groził ordynatorowi. Badań nie skończono, na wypisie ma stwierdzone zaburzenie osobowości i objawy manii wielkości. Spłynęło to po nim, stwierdził,że to była strata czasu i absolutnie się tam nie poznali na jego chorobie. Ja wiem,że psycholog, czy lekarz, zwłaszcza psychiatra może się mylić, że jest to bardzo trudna, śliska dziedzina, ale po tym zaczęłam tracić nadzieję.Zalecono psychoterapię. Ale on musi chcieć. A on nie chce o tym słyszeć. Boję się, że znów wyjedzie za granicę i tam skończy na ulicy jak bezdomny ( z takiego stanu do mnie wrócił- z przytułku dla bezdomnych i twierdził,że było mu tam dobrze) . Najbardziej żal mi naszego 10letniego synka, który ojca bardzo kocha i potrzebuje, teraz ma tiki nerwowe bo ojciec straszy,że mama go wygania i się musi wyprowadzić...

Dzięki Samboja. Ja te książki znam, jeszcze przed naszym rozstaniem ok. 6 -7 lat temu zaczęłam zgłębiać ten temat, a potem po rozstaniu, żeby zrozumieć co nie zagrało. Wyszło mi,że kochałam za bardzo, ewidentnie. A mąż mną manipulował. Chciałam bardzo dać naszej rodzinie szansę jeszcze raz, mąż twierdził po powrocie że nabawił się przez nasze rozstanie cięzkiej deprsji i nie ma siły i ochoty do pracy i życia. Zaczęliśmy jeżdzić po endokrynologach , psychiatrach.. w maju psychiatra prowadząca M zaleciła położenie się na 3tyg na oddz. do szpitala, żeby zrobić szczegółowe testy psychologiczne i inne badania i postawić ostateczną diagnozę. M się zgodził, w końcu nie miał nic lepszego do roboty. Pozwolono mu wyjątkowo zabrać laptop, telefon, miał tam dobre warunki, przepustki na miasto, odwiedziny. I co? Po 10dniach został DYSCYPLINARNIE zwolniony ze szpitala .Nie wiedziałam,że to wogóle możliwe! Bo popadł w konflikt z personelem i groził ordynatorowi. Badań nie skończono, na wypisie ma stwierdzone zaburzenie osobowości i objawy manii wielkości. Spłynęło to po nim, stwierdził,że to była strata czasu i absolutnie się tam nie poznali na jego chorobie. Ja wiem,że psycholog, czy lekarz, zwłaszcza psychiatra może się mylić, że jest to bardzo trudna, śliska dziedzina, ale po tym zaczęłam tracić nadzieję.Zalecono psychoterapię. Ale on musi chcieć. A on nie chce o tym słyszeć. Boję się, że znów wyjedzie za granicę i tam skończy na ulicy jak bezdomny ( z takiego stanu do mnie wrócił- z przytułku dla bezdomnych i twierdził,że było mu tam dobrze) . Najbardziej żal mi naszego 10letniego synka, który ojca bardzo kocha i potrzebuje, teraz ma tiki nerwowe bo ojciec straszy,że mama go wygania i się musi wyprowadzić...

[delirium]

". Do kościoła chodzimy co niedzielę, przystępujemy razem do Św. Komunii, ale już na temat spowiedzi mąż ma bardzo negatywne zdanie.Nie chce się spowiadać, twierdzi ,że sam na sam Z Panem Bogiem wyznaje grzechy i innej spowiedzi nie potrzebuje"

TO NIE JEST NAWRÓCENIE. MĄŻ PRZYJMUJE KOMUNIĘ ŚWIĘTĄ ŚWIĘTOKRADCZO. BEZ WAŻNEJ SPOWIEDZI ZE SPEŁNIONYMI 5 WARUNKAMI SPOWIEDZI PRZEZ MĘŻA I OTRZYMANEGO ROZGRZE4SZENIA MĄŻ NIE POWINIEN (NIE MOŻE!) PRZYSTĘPOWAC DO KOMUNII ŚWIĘTEJ. OBRAŻA BOGA, KPI SOBIE Z CHRYSTUSA OBECNEGO W NAJŚWIĘTSZYM SAKRAMENCIE.

MOIM ZDANIEM SZATAN Z TEGO BARDZO SIĘ CIESZY! I DZIAŁA!

". Do kościoła chodzimy co niedzielę, przystępujemy razem do Św. Komunii, ale już na temat spowiedzi mąż ma bardzo negatywne zdanie.Nie chce się spowiadać, twierdzi ,że sam na sam Z Panem Bogiem wyznaje grzechy i innej spowiedzi nie potrzebuje"

TO NIE JEST NAWRÓCENIE. MĄŻ PRZYJMUJE KOMUNIĘ ŚWIĘTĄ ŚWIĘTOKRADCZO. BEZ WAŻNEJ SPOWIEDZI ZE SPEŁNIONYMI 5 WARUNKAMI SPOWIEDZI PRZEZ MĘŻA I OTRZYMANEGO ROZGRZE4SZENIA MĄŻ NIE POWINIEN (NIE MOŻE!) PRZYSTĘPOWAC DO KOMUNII ŚWIĘTEJ. OBRAŻA BOGA, KPI SOBIE Z CHRYSTUSA OBECNEGO W NAJŚWIĘTSZYM SAKRAMENCIE.

MOIM ZDANIEM SZATAN Z TEGO BARDZO SIĘ CIESZY! I DZIAŁA!

[sylwia1975]

eh wybacz cie znam te wyprowadzam sie ...............i co nico,zabieram dzieci..........wszystko jest moje..............itp,jestem zona alkocholika,zastanwiam sie po tym co tu czytam,czy co dla niektorych by aal-anon nie pomogl,ksiazka janet wolitiz malozenstwo na lodzie ,przypomina mi mezow co niktorych z pan tu,mozna nie majac w domu alkocholizmu duzo zniej sie nauczyc,z wlasnego podworka zrobilam meldunek na policji o przemocy fizycznej ktora sie dziala w domu,psychiczna mozna nagrac-i zrobic meldunek,zglosilam do lekarza rodzinnego jego uzaleznienie i zachowanie,wyniki ztego przyszla opieka nad dziecmi nam do domu,maz poszedl na terapie w 2010 roku ,popija nadal ,upokoil sie troche ,bo wie ze ja juz mam dosyc straszenia go itp.

eh wybacz cie znam te wyprowadzam sie ...............i co nico,zabieram dzieci..........wszystko jest moje..............itp,jestem zona alkocholika,zastanwiam sie po tym co tu czytam,czy co dla niektorych by aal-anon nie pomogl,ksiazka janet wolitiz malozenstwo na lodzie ,przypomina mi mezow co niktorych z pan tu,mozna nie majac w domu alkocholizmu duzo zniej sie nauczyc,z wlasnego podworka zrobilam meldunek na policji o przemocy fizycznej ktora sie dziala w domu,psychiczna mozna nagrac-i zrobic meldunek,zglosilam do lekarza rodzinnego jego uzaleznienie i zachowanie,wyniki ztego przyszla opieka nad dziecmi nam do domu,maz poszedl na terapie w 2010 roku ,popija nadal ,upokoil sie troche ,bo wie ze ja juz mam dosyc straszenia go itp.

[Gianna]

Delirium myślisz ,że egzorcysta by pomógł? Serio o tym myślę, jak o ostatniej desce, tylko ciężko znalęźć takiego księdza. Sylwia masz dużo racji,że widzisz podobieństwa do alkoholika, mąż miał( już nie żyje) ojca alkoholika, i to takiego po całości, awanturnika, przemocowca itd. Wychował się w takiej atmosferze. Tylko,że on(mąż) nigdy nie pił nałogowo. Był bohaterem kiedy go poznałam- musiał bronić matkę przed ojcem szaleńcem. A dopiero po latach wylazło, jak to wykrzywiło jego psychikę i zmarnowało mu (nam!) życie. Dla niego teraz ojciec jest święty, nie chce słuchać o DDA, o terapii, nie ma dla niego autorytetów, np. na sycharze, których zechciałby posłuchać. Ks. Glas mówił o tych pokoleniowych grzechach, o furtkach dla złego,akie się otwierają w dzieciństwie po silnych traumach.Ale on jest bardzo daleko i nie przyjmuje podobno już....

Delirium myślisz ,że egzorcysta by pomógł? Serio o tym myślę, jak o ostatniej desce, tylko ciężko znalęźć takiego księdza. Sylwia masz dużo racji,że widzisz podobieństwa do alkoholika, mąż miał( już nie żyje) ojca alkoholika, i to takiego po całości, awanturnika, przemocowca itd. Wychował się w takiej atmosferze. Tylko,że on(mąż) nigdy nie pił nałogowo. Był bohaterem kiedy go poznałam- musiał bronić matkę przed ojcem szaleńcem. A dopiero po latach wylazło, jak to wykrzywiło jego psychikę i zmarnowało mu (nam!) życie. Dla niego teraz ojciec jest święty, nie chce słuchać o DDA, o terapii, nie ma dla niego autorytetów, np. na sycharze, których zechciałby posłuchać. Ks. Glas mówił o tych pokoleniowych grzechach, o furtkach dla złego,akie się otwierają w dzieciństwie po silnych traumach.Ale on jest bardzo daleko i nie przyjmuje podobno już....