Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować
swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Portal  RSSRSS  BłogosławieństwaBłogosławieństwa  RekolekcjeRekolekcje  Ruch Wiernych SercRuch Wiernych Serc  12 kroków12 kroków  StowarzyszenieStowarzyszenie  KronikaKronika
RejestracjaRejestracja  ZalogujZaloguj  FAQFAQ  NagraniaNagrania  SzukajSzukaj  UżytkownicyUżytkownicy  GrupyGrupy  StatystykiStatystyki

Poprzedni temat «» Następny temat
"o rozwód wystąpila żona"
Autor Wiadomość
Rebeka
[Usunięty]

Wysłany: 2014-09-17, 08:45   

Polecam ,
to dla Ciebie
http://bractwokrolowejpolski.pl/rachunek-sumienia/

http://bractwokrolowejpol...-dla-malzonkow/

http://bractwokrolowejpol...hunku-sumienia/

http://bractwokrolowejpol...hunku-sumienia/
 
     
babel
[Usunięty]

Wysłany: 2014-09-17, 15:29   

Rebeka trzy ostatnie linki są nieaktywne.

Widzisz żona znowu zaczyna mi utrudniać widzenia z dzieckiem, bo nie ma czasu bo to bo tamto czy siamto.

Jak pisałem wcześniej nie mam ograniczonych żadnych praw do dziecka.

Mam tam pójść z policją?

Jak tak dalej pójdzie to w sądzie wyciągnę wszystko... i nasze małżeństwo nie przetrwa.

Żona zaczyna grać Michałkiem, nienawidzę takiego postępowania.
 
     
Rebeka
[Usunięty]

Wysłany: 2014-09-17, 16:51   

Tu jak wejdziesz jest wszystko po kolei.
http://bractwokrolowejpol...-dla-malzonkow/
Moze policję zostaw jeśli to się będzie powtarzać to pisz do Sadu zatytułuj jako pismo procesowe ,że zona Ci utrudnia kontakty z synem a Ty chcesz mieć kontakt z dzieckiem.
Pisz w 3 egzemplarzach. Pisz prostymi słowami i z prośbą o kontakty na jedną stronę bo w sądach nie chcą czytać bohomazów.
Napisz również takie samo pismo do Żony że chcesz mieć kontakt z synem.
 
     
babel
[Usunięty]

Wysłany: 2014-09-17, 17:58   

Dzięki Rebeka.

Kazania ks. Pawlukiewicza rewelacyjne.

Szkoda że moja żona nie chce ich posłuchać.

Może jej podeślę. Tylko czy otworzy moja pocztę?
 
     
Ja83
[Usunięty]

Wysłany: 2014-09-17, 19:21   

Policja nic nie zrobi. Oboje macie pełne prawo do dziecka i każdy z Was może się nim opiekować. Jeśli ponadto mieszkanie jest Teściów to już w ogóle sprawa utrudniona.

Tak jak pisze Rebeka złóż pismo o postanowienie w sprawie kontaktów z synem. Najlepiej poradzić się prawnika- w poradniach rodzinnych często są prawnicy dostępni za darmo.

Jednak ja bym zadała sobie jedno pytanie- co oznacza utrudnia? Pozwala Ci na kontakty z synem? Ile razy w tygodniu? Pamiętaj, że jak teraz nie mieszkacie razem spotkania trzeba dopasować do potrzeb Małego i czasami może to być trudniejsze. Na dodatek ona ma taką wizje- zostawiła dziecko, zaufała Ci a Ty upiłeś się (2 butelki!). Wybacz, ale ja bym miała opory, żeby Ci powierzyć największy skarb jakim jest dziecko. Co by było gdyby był pożar albo dziecko się zadławiło? Po 2 butelkach to chyba nawet chodzić ledwo można, a co dopiero trzeźwo myśleć.
 
     
Rebeka
[Usunięty]

Wysłany: 2014-09-17, 19:33   

Nawet wiesz babel te spotkania z synem mogłyby być w obecności żony większe szanse są wtedy do rozmowy z Nią .
 
     
babel
[Usunięty]

Wysłany: 2014-09-18, 10:36   

Ja83
to się wydarzyło było tylko raz, nigdy wcześniej czegoś takiego nie zrobiłem tzn. nie piłem będąc sam z dzieckiem.
Naprawdę przebywałem z małym bardzo, bardzo dużo, pisałem o tym wcześniej.
Nie wiem co we mnie wstąpiło tego dnia.
Powiedz dlaczego starszy dorosły syn jest za mną, wg. mnie on rozumie sytuację jaka była w naszym domu. Nasze relacje z moimi teściami ich z nami itp.

Rebeka
może i masz rację, tylko nie wiem czy mam zaczynać od razu.
Wczoraj po rozmowie żona powiedziała że na spotkanie z małym mam przynieść mój grafik pracy żeby ustalić terminy widzeń.
 
     
Ja83
[Usunięty]

Wysłany: 2014-09-18, 14:00   

Widzisz, czyli nie jest tak żle jak Ci się wydaje. Żona chce, żebyś miał kontakty z synem, sama zaproponowała ustalenie grafiku. Może sam zaproponuj jakiś wyjazd/ wyjście z synem i żoną? Jakiś basen, wyjazd w góry, zoo, lody, cokolwiek co razem lubicie. Z zaufaniem jest tak, że łatwo je stracić, a trudno się je buduje. Są tu osoby na tym forum, co zdradziły "tylko" raz i to nic nie znaczyło, jednak pokutują za swoje błędy latami. Musisz pokazać ( i nie spodziewaj się od razu fajerwerek), że to było tylko raz, że jesteś odpowiedzialny i Ci zależy. Nie zmarnuj tego wspólnego czasu na ewentualne kłótnie i szukanie winnego, bo to na pewno zniechęci Twoją żonę. Gdybym była Twoją żoną to oczekiwałabym skruchy, przyznania do winy i obietnicy naprawy.


Jeśli chodzi o dorosłego syna, to jest to Wasze dziecko. Każde dziecko chce mieć rodzinę. Na Twoim miejscu nie wciągałabym ani nie przeglądała się w oczach dziecka...On nie zna Waszej sytuacji, relacji, kocha Mamę i Tatę. Czy jednak rozumie? Wątpie, mimo że jak twierdzisz jest już dorosły...
 
     
krasnobar
[Usunięty]

Wysłany: 2014-09-18, 18:22   

babel napisał/a:
Powiedz dlaczego starszy dorosły syn jest za mną, wg. mnie on rozumie sytuację jaka była w naszym domu. Nasze relacje z moimi teściami ich z nami itp.


podobnie jak Ja83(bardzo mądre teksty,aż miło poczytać) uważam,że bez sensu jest przeglądanie się w oczach dziecka....choćby dorosłego.....mało to przypadków,kiedy dzieci lubią bardziej przebywać z weekendowym tatą, który bierze dzieci na weekend, zapełnia dni rozrywkami,łamie zakazy matki np. odnośnie jedzenia śmieciowego jedzenia,picia coli,czy piwa,dzieci nie mają obowiązków,niczego nie muszą,czas z ojcem to nieustająca zabawa....na pożegnanie zostają obsypane prezentami i wracają do matki,która od poniedziałku do piatku musi ogarniać kierat-w tym obowiązki dziecka,nauka,odrabianie lekcji,wywiadówki,sprzątanie,pomoc w domowych obowiązkach itd.....dzieci jak to dzieci,lecą tam,gdzie im jest wygodniej...w większości oczywiście.....czy to oznacza,że matka jest gorszym rodzicem?Nie!więc nie ma sensu podpierać się non stop tym,że starszy syn akceptuje,lubi,woli,wybiera itd.....
tu już wszyscy napisali,co mieli napisać....ale prawda jest taka,że gdyby przyszła tutaj na forum Twoja żona i opisałaby Waszą sytuację,w tym,że zostawiła Ci małe dziecko pod opieką,a Ty wypiłeś dwie flaszki wina,zostałaby zasypana radami: postaw granice.....bo taka jest prawda....piszesz,że był to raz,ale....no sorry,ale nie wierzę.........od wiosny chodzisz do terapeuty,leczysz się do dzisiaj, jak mówisz-terapeuta by Cię męczył pół roku,bo raz zdarzyło Ci się upić do nieprzytomności?
najważniejsze,byś był szczery sam ze sobą,z nami nie musisz,ale dla Twojego wlasnego dobra,lepiej nie wybielać się i nie usprawiedliwiać,zwłaszcza tym,że piłeś przez żonę(błagam......litości,toż to tłumaczenie każdego pijaka),bo kiedy sam spojrzysz na siebie w szczerym zwierciadle,szybciej staniesz na nogi.....a jak będziesz sam sobie mydlił oczy,to będzie tylko gorzej.........
nie odpowiedziałeś na pytanie:czy od wiosny,od kiedy jesteś na terapii,napiłeś się choćby raz?szczerze.
 
     
babel
[Usunięty]

Wysłany: 2014-09-18, 18:46   

krasnobar
przepraszam że tak napiszę, czy Ty umiesz czytać ze zrozumieniem.

Pisałem wcześniej że się upijałem o powodach nie pisałem ale zostając sam z dzieckiem zrobiłem to jeden raz i nie byłem nieprzytomny NIE CHCĘ SIĘ WYBIELAĆ W SĄDZIE PRZYZNAŁEM SIĘ DO TEGO, ŻE MAM PROBLEM Z KTÓRYM WALCZĘ.

Jestem tzw okazyjnym alkoholikiem... cokolwiek to znaczy nie było tak że miałem jakiś ciągi itp. żeby nie myśleć to się uwaliłem.

Co do kontaktów z dziećmi, o jakim weekendowym tatusiu mówisz ja byłem z nimi cały czas, to więcej ja zabraniałem niż pozwalałem i TAK JEST DO TERAZ mówię o rzeczach rozsądnych wiesz o czym mówię, nienawidzę fast foodów i nigdy tam swoich dzieci nie zaprowadzę.

Co do terapii z psychologiem to myślisz, że to trwa tydziń dwa a może dwa miesiące... o wiele dłużej nie jest to takie proste ale pomaga.

Tak napiłem się, w tym całym okresie kilka piw 3 razy w swojej wielkiej wściekłości zaraz po wyrzuceniu mnie z domu przełom maja czerwca. To był bezsens ale dopiero teraz to zrozumiałem. Nie mogłem spać ... jak powiedział psycholog to błąd nic nie daje i nic nie dało.

Co do wizyty mojej żony na tym forumnie ma szans dzisiaj znowu dostałem burę że się nie zgodziłem w sądzie na rozwód nie chce mnie widzieć i oglądać.

Nic co jej ewentualnie podeślę nie będzie czytać i słuchać.
 
     
Ja83
[Usunięty]

Wysłany: 2014-09-18, 21:11   

Krasnobar nie napisał, że Ty jesteś weekendowym Tatą, tylko że dzieci wolą czasami rodziców, z którymi jest wesoło i pozwalają im na więcej niż "codzienny" rodzic.

Żona wcale nie musi tu przychodzić, tylko Ty żebyś spojrzał na tą całą sytuacją oczami żony. Ty widzisz na razie to tak- jestem dobry, to był incydent, kocham dzieci, ona jest zła, chce rozwodu ogranicza mi kontakt, a w ogóle całe małżeństwo rozpadło się przez Teściów. Ja ciągle mam nie odparte wrażenie, że szukasz rozgrzeszenia i poparcia swojej wizji tej całej sytuacji.

I trochę cierpliwości...poczytaj forum- ludzie latami czekają, są wyzywani, małżonkowie mówią że ich nie kochają, że są nikim, a Ty w jeden dzień chcesz zmiany. Pewnie nic nowego nie napiszę, ale uwierz, że Bóg ma jakiś plan, zrób wszystko co możesz po ludzku a resztę zostaw w rękach Boga. Może w ten sposób Bóg ochronił Cię przed zostaniem nałogowym alkoholikiem? Może akurat teraz jest ostatni moment na porzucenie picia?

A tak przy okazji- czy w ogóle próbowaliście z żoną jakąś terapie małżeńską? W mojej ocenie Wam jest potrzebna osoba (nikt kto jest zaangażowany emocjonalnie w Waszą historię), która umożliwi Wam porozmawianie ze sobą, bez wzajemnych oskarżeń.
 
     
krasnobar
[Usunięty]

Wysłany: 2014-09-18, 22:19   

babel napisał/a:
Tak napiłem się, w tym całym okresie kilka piw 3 razy w swojej wielkiej wściekłości zaraz po wyrzuceniu mnie z domu przełom maja czerwca.


czyli od czerwca nie wypiłeś ani kropli,tak?

okazyjny alkoholik?nie ma czegoś takiego....albo masz POTRZEBĘ,MUS picia,więc jesteś alkoholikiem,albo odstawiasz używki z dnia na dzień i bez problemu nie masz żadnego powodu (wściekłość,czy smutek,obojętnie co tu umieścisz)by pić..... byłeś wściekły-wypiłeś,po kilka piw,czyli do upicia się.....miałeś mus,potrzebę,znalazłeś powód.....

i właśnie o to mi chodzi.....po incydencie z dzieckiem,kilkukrotnie rozwiązanie widziałeś w upiciu się....

alkoholikiem się jest do końca życia i do końca życia nie można wypić ani kropli alkoholu....ludzie nie po piją po 20 lat i nadal mówią o sobie,że są alkoholikami,na tym polega ta choroba....zatem ponawiam prośbę....nie tłumacz się i nie usprawiedliwiaj się........bo nie to tu chodzi...my Cie tu nie oceniamy,nie musisz się obawiac,że zaczniemy Cię krytykować,po prostu musisz zrozumieć,że bez usunięcia totalnego i całkowitego przyczyny,nie uda Ci się zbudować na nowo zaufania żony.....z tego,co pisałeś,nie jawi mi się ona jako ktoś,kto z byle powodu rozwala rodzinę.....pewnego dnia przesadziłeś i takie są konsekwencje....
jedynie kompletne odcięcie się od alkoholu,żadnego piwa,wina,szampana,NICZEGO i taka postawa do końca życia,bez pobłażliwości dla siebie i swoich słabości,licznych powodów,bo wściekłość,bo smutek,bo nie ma sensu,bo i tak nikogo nie obchodzę itd.....syn wkraczający w dorosłość na Ciebie patrzy....pamiętaj,że dzieci wychowuje się przykładem........mam nadzieję,że starszy syn nie pije alkoholu na imprezach,bo to by znaczyło,że wzoruje się na ojcu,którego jak sam piszesz lubi......
trzymaj się,masz moją modlitwę,Szymon
 
     
Dabo
[Usunięty]

Wysłany: 2014-09-18, 22:41   

Ja83 napisał/a:
Krasnobar nie napisał, że Ty jesteś weekendowym Tatą, tylko że dzieci wolą czasami rodziców, z którymi jest wesoło i pozwalają im na więcej niż "codzienny" rodzic.

Wbrew psychologom i forum , ja jestem ten cudowny wekendowy tata, ale mam to już gdzieś, skoro młody jest u mnie to niech ma frytki i kole, tv do północy i internet do bólu. I wiem że mu głupio i trudna odpowiedz dla niego , kiedy pytam czy dupek albo inny bywa u mamy, a on mi ze zwieszonym nosem odpowiada że "co cie to obchodzi ,zapytaj mamy"
Wiem że to jest wstrzykiwanie nienawiści, ale mi to lotto, bo żona skończyła z dupkiem,poniewarz syn trzaskał mu dzrzwiami od bumbumka. Ot się miłości kończą kiedy obce dzieci wchodzą w grę( odpowiednio podjudzone)
Ja radykalny jestem i tą twardą miłośc to wprowadzam też radykalnie.
 
     
gogol
[Usunięty]

Wysłany: 2014-09-18, 23:07   

specyficzny masz języ Dabo :lol: -ale zaczynam go rozumiec :-P
 
     
Wyświetl posty z ostatnich:   
Odpowiedz do tematu
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz załączać plików na tym forum
Możesz ściągać załączniki na tym forum
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku

Skocz do:  

Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group












Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy


W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.

UZASADNIENIE

Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.

Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).

Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.

Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.

Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.

Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.

Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.

Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.



List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny

Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>



Wszechświat na miarę człowieka

Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)



Musicie zawsze powstawać!

Możecie rozerwać swoje fotografie
i zniszczyć prezenty.
Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia
i próbować dzielić to, co było dla dwojga.
Możecie przeklinać Kościół i Boga.

Ale Jego potęga nie może nic uczynić
przeciw waszej wolności.
Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go,
by zobowiązał się z wami...
On nie może was "rozwieść".

To zbyt trudne?
A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym.
Miłość się staje
Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.

Nie jest umeblowana mieszkaniem,
ale domem do zbudowania i utrzymania,
a często do remontu.
Nie jest triumfalnym "TAK",
ale jest mnóstwem "tak",
które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".

Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić!
Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść.
I nie wolno mu odebrać życia,
które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.

Michel Quoist



Rozważania o wierze/Dynamizm wiary/Zwycięstwo przez wiarę

Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.

Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.

Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.

ks. Tadeusz Dajczer "Rozważania o wierze"


Małżeństwo nierozerwalne?!... - wierność mimo wszystko

„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...

„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".

Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.

Maria

Forum Pomocy "Świadectwa"


Slowo.pl - Małżeństwo o jakim marzymy. Jednym z elementów budowania silnej relacji małżeńskiej jest atrakcyjność współmałżonków dla siebie nawzajem. Może nie brzmi to zbyt duchowo, ale jest to biblijna zasada. Osobą, dla której mam być atrakcyjną kobietą, jest przede wszystkim mój mąż. W wielu związkach dbałość o wzajemną atrakcyjność stopniowo zanika wraz ze stażem małżeńskim, a często zaraz po ślubie. Dbamy o siebie w okresie narzeczeństwa, żeby zdobyć wybraną osobę, lecz gdy małżeństwo staje się faktem, przestajemy zwracać uwagę na swój wygląd. Na przykład żona dba o siebie tylko wtedy, kiedy wychodzi do pracy lub na spotkanie ze znajomymi. Natomiast w domu wita powracającego męża w poplamionym fartuchu, komunikując mu w ten sposób: "Jesteś dla mnie mniej ważny niż mój szef i koledzy w pracy. Dla ciebie nie muszę się już starać". Tego typu postawy szybko zauważają małe dzieci. Pamiętam, jak pewnego dnia ubrałam się w domu bardziej elegancko niż zwykle, a moje dzieci natychmiast zapytały: "Mamusiu, czy będą u nas dzisiaj goście?". Taką sytuację można wykorzystać, by powiedzieć im: "Dbam o siebie dla was, bo to wy jesteście dla mnie najważniejszymi osobami, dla których chcę być atrakcyjną osobą". Nie oznacza to wcale potrzeby kupowania najdroższych ubrań czy kosmetyków. Dbałość o wygląd jest sposobem wyrażenia współmałżonkowi, jak ważną jest dla nas osobą: "To Bóg mi ciebie darował. Poprzez troskę o higienę i wygląd chcę ci wyrazić, jak bardzo mocno cię kocham". Ta zasada dotyczy zarówno kobiet jak i mężczyzn.



"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23)
"Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)


Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)


Modlitwa o odrodzenie małżeństwa

Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:

- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.

Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..

Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!


Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego

Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:

1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.


Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi

Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.

św. Ludwik de Montfort

Pełnia modlitwy



We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane... (Hbr 13,4a) - konferencja dr Mieczysława Guzewicza (www.mojemalzenstwo.pl), małżonka, ojca trojga dzieci, doktora teologii biblijnej, członka Rady Episkopatu Polski ds. Rodziny - Górka Klasztorna 2007.04.20-22 - część 1We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane... (Hbr 13,4a) - konferencja dr Mieczysława Guzewicza (www.mojemalzenstwo.pl), małżonka, ojca trojga dzieci, doktora teologii biblijnej, członka Rady Episkopatu Polski ds. Rodziny - Górka Klasztorna 2007.04.20-22 - część 2Kto powinien rządzić w małżeństwie? - ks. Piotr PawlukiewiczKapitanie, dokąd płyniecie? - ks. Piotr PawlukiewiczJakie są nasze rzeczywiste wielkie pragnienia? - ks. Piotr PawlukiewiczOdpowiedzialność za miłość - dr Wanda Półtawska - psychiatra Bitwa toczy się o nasze serca - ks. Piotr PawlukiewiczKto się Mnie dotknął? - ks. Piotr Pawlukiewicz Miłość jest trudna - ks. Piotr Pawlukiewicz
Przebaczenie i cierpienie w małżeństwie - dr M. Guzewicz, teolog-biblistaZ każdej trudnej sytuacji jest dobre wyjście - ks. Piotr PawlukiewiczMłodzież - ks. Piotr PawlukiewiczSex, poezja czy rzemiosloWalentynki - ks. Piotr Pawlukiewicz Mężczyźni - ks. Piotr PawlukiewiczFałszywe miłosierdzie - ks. Piotr PawlukiewiczSakrament małżeństwa a dobro dziecka - ks. Piotr Pawlukiewicz
W 2002 roku Jan Paweł II potępiając w ostrych słowach rozwody powiedział, że adwokaci jako ludzie wolnego zawodu, muszą
zawsze odmawiać użycia swoich umiejętności zawodowych do sprzecznego ze sprawiedliwością celu, jakim jest rozwód.
KAI
Ks. dr Marek Dziewiecki - Miłość nigdy nie pomaga w złym. Właśnie dlatego doradca katolicki w żadnej sytuacji nie proponuje krzywdzonemu małżonkowi rozwodu, gdyż nie wolno nikomu proponować łamania przysięgi złożonej wobec Boga i człowieka.

Bitwa toczy się o nasze serce - ks. Piotr Pawlukiewicz


Kto powinien rządzić w małżeństwie? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Kiedy rodzi się dziecko, mąż idzie na bok - ks. Piotr Pawlukiewicz


Do kobiety trzeba iść już z siłą ducha nie po to, by tę siłę zyskać - ks. Piotr Pawlukiewicz


Czy kochasz swojego męża tak, aby dać z siebie wszystko i go uratować? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Jakie są nasze rzeczywiste wielkie pragnienia? Czy takie jak Bartymeusza? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Miłość jest trudna: Kryzys nigdy nie jest końcem - "Katechizm Poręczny" ks. Piotra Pawlukiewicza


Ze względu na "dobro dziecka" małżonkowie sakramentalni mają żyć osobno? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Cierpienie i przebaczenie w małżeństwie - konferencja dr Mieczysława Guzewicza, teologa-biblisty


Co to znaczy "moja była żona"? - dr Wanda Półtawska - psychiatra, członek Papieskiej Rady ds. Rodziny


"We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane" (Hbr 13,4a) - dr M. Guzewicz


Nic nie usprawiedliwia rozwodu, gdyż od 1999 r. obowiązuje w Polsce ustawa o separacji :: Każdy rozwód jest wyjątkowy

protest1
Protest w obronie dzieci >>




Książki warte Twojego czasu ---> książki gratis w zakładce *biuletyn*
Strona wygenerowana w 0,02 sekundy. Zapytań do SQL: 9