[DHL1]

Nie jest tak Mirelo jak napisałaś.....
Ujmę to inaczej gdyby człek miał garb na plecach -to nazwiemy to garbem??
czy postaramy się to uprościć -że to tylko niewielka wypukłość???

Nazywajmy rzeczy i sprawy w funkcji rzeczywistej.
Jeżeli coś się rozpadło, nie istnieje, nie ma możliwości zebrać tego do kupy-nie nazywajmy dalej tego całością.

Ku czemu ma służyć takie oszukiwanie siebie lub dopatrywaniem się że wciąż w czyms jestem czego w faktycznym i realnym świecie już nie ma.

Takie są zazwyczaj fakty Mirelo-że małżeństwa już NIE MA-
ani duchowo...ani fizycznie....ani w pamięci.
Zatem czym żyć???
nadzieją?
....mistyką nazwy?
i tak przez całe życie??

Realnym stanem jest inna sytuacja -akceptacja faktów, uznanie że coś się rozwaliło, przyjęcie porażki, uznanie przed Bogiem rozpadu tego co łączył.
I życie-a właściwie wybór-jak chce teraz żyć.
Czy potrafię sam, czy zostanę wierny temu co obiecywałem,czy podołam temu w pojedynkę.
To sa najbardziej realne wybory każdego człowieka- takiego prostego, zwykłego- wzloty i upadki.

Każdy z nas z trudem to przyjmuje, każdemu z nas trudno pogodzić się z rozpadem, każdemu z nas w sercu gdzieś gra nutka-czemu nie dało się rozwiążać problemu.
Ja przynamniej nie mam zamiaru udawać ze coś jest czego właściwie już brak.

Zastanawiałem się wiele nad zarzutami żony.
O tym jaki byłem złym mężem,jak mało odpowiedzialny,jak mało pzreżyła wspaniałych i radosnych chwil w związku,o tym jak nie liczyłem się i nadal nie liczę z jej sprawami,uczuciami,o tym że nigdzie nie chodziliśmy,jechalismy-generalnie jak wielce to nieudane małżeństwo i jak wielce była nieszczęśliwa i wciąż jest w tym wszystkim.

I wiesz Mirelo-mogłem kolejny raz przyjąć to wszystko,mogłem kolejny raz zgiąć kark-i uznać że to fakty,być znów tym skur......,potworem,bezdusznym,bez sumienia i najgorszym jakiego nosiła ziemia.
Ale usiadłem jednego dnia i zadałem sobie sam pytanie....odszukaj jeden dzień,jeden szczegól,jeden promień dający to jak wiele żona cie kochała i za toba szlała, niech pamięć da mi jeden jedyniutki powód tego:
że ktoś bardzo..a to bardzo ....miłował mnie -a ja faktycznie z uporem maniaka to wszystko niszczyłem.

Nie znalazłem nic takiego Mirelo.
Piszesz aby pamiętać że jestem mężem??
Męża wybiera żona-to żona niejako nadaje ta funkcję zwykłemu facetowi jaki staje na jej drodze,na jakiego się decyduje.

I to żona -wywala go lub odrzuca z tej funkcji.
Wyrzucony staje się półproduktem lub nazwa fikcyjną.

pozdrawiam

Nie jest tak Mirelo jak napisałaś.....
Ujmę to inaczej gdyby człek miał garb na plecach -to nazwiemy to garbem??
czy postaramy się to uprościć -że to tylko niewielka wypukłość???

Nazywajmy rzeczy i sprawy w funkcji rzeczywistej.
Jeżeli coś się rozpadło, nie istnieje, nie ma możliwości zebrać tego do kupy-nie nazywajmy dalej tego całością.

Ku czemu ma służyć takie oszukiwanie siebie lub dopatrywaniem się że wciąż w czyms jestem czego w faktycznym i realnym świecie już nie ma.

Takie są zazwyczaj fakty Mirelo-że małżeństwa już NIE MA-
ani duchowo...ani fizycznie....ani w pamięci.
Zatem czym żyć???
nadzieją?
....mistyką nazwy?
i tak przez całe życie??

Realnym stanem jest inna sytuacja -akceptacja faktów, uznanie że coś się rozwaliło, przyjęcie porażki, uznanie przed Bogiem rozpadu tego co łączył.
I życie-a właściwie wybór-jak chce teraz żyć.
Czy potrafię sam, czy zostanę wierny temu co obiecywałem,czy podołam temu w pojedynkę.
To sa najbardziej realne wybory każdego człowieka- takiego prostego, zwykłego- wzloty i upadki.

Każdy z nas z trudem to przyjmuje, każdemu z nas trudno pogodzić się z rozpadem, każdemu z nas w sercu gdzieś gra nutka-czemu nie dało się rozwiążać problemu.
Ja przynamniej nie mam zamiaru udawać ze coś jest czego właściwie już brak.

Zastanawiałem się wiele nad zarzutami żony.
O tym jaki byłem złym mężem,jak mało odpowiedzialny,jak mało pzreżyła wspaniałych i radosnych chwil w związku,o tym jak nie liczyłem się i nadal nie liczę z jej sprawami,uczuciami,o tym że nigdzie nie chodziliśmy,jechalismy-generalnie jak wielce to nieudane małżeństwo i jak wielce była nieszczęśliwa i wciąż jest w tym wszystkim.

I wiesz Mirelo-mogłem kolejny raz przyjąć to wszystko,mogłem kolejny raz zgiąć kark-i uznać że to fakty,być znów tym skur......,potworem,bezdusznym,bez sumienia i najgorszym jakiego nosiła ziemia.
Ale usiadłem jednego dnia i zadałem sobie sam pytanie....odszukaj jeden dzień,jeden szczegól,jeden promień dający to jak wiele żona cie kochała i za toba szlała, niech pamięć da mi jeden jedyniutki powód tego:
że ktoś bardzo..a to bardzo ....miłował mnie -a ja faktycznie z uporem maniaka to wszystko niszczyłem.

Nie znalazłem nic takiego Mirelo.
Piszesz aby pamiętać że jestem mężem??
Męża wybiera żona-to żona niejako nadaje ta funkcję zwykłemu facetowi jaki staje na jej drodze,na jakiego się decyduje.

I to żona -wywala go lub odrzuca z tej funkcji.
Wyrzucony staje się półproduktem lub nazwa fikcyjną.

pozdrawiam

[zenia1780]

Przepraszam, że tak się wcinam w dysusję, jednak to o czym piszesz Norbercie jescze niedawno było mi bliskie. Twoje posty, mój 11 krok, sytuacja w domu, w małzeństwie... To wszystko uświadomiło mi jak słabo przerobiłam krok 3 . przynajmniej odnosnie swojego małzenstwa... I tak "obserwując" Ciebie, mam wrazenie, ze Ty równiez nie za dokładnie go przerobiłeś, albo może czas zrobił swoje i do tego kroku wrócić powinienes.
Czytając Ciebie, wydaje mi sie, ze Ty te kroki robiłeś li tylko po to aby żona zobaczywszy zmiane do Ciebie wróciła. Kazdy z nas myśle z takim pomyslęm ową pracę rozpoczynał, jednak jeasli jej zakończenie nie zmienia sposobu naszego myslenia, to do przynajmniej pewnych jej etapów należałoby jednak wrócić. Podobno tem program jest na całe życie. Czy nim żyjesz? Wracasz do niego?
Być moze nie jest to w Twoim przypadku konieczne. Ja jednak odnoszę wrazenie, ze zaunie Bogu w kwestii Twojeg małżenśtwa, tak naprawdę do końca nie zostało przez Ciebie przerobione. Ciagle sam, własnymi siłami to robisz. Nie oddałeś tego Bogu... A wiesz przecież, ze Bóg niczego nam nie narzuca...

To tylko takie moje przemyslenia wynikajace z obserwacji...
Pzdrawiam goraco i pozostaję z modlitwą.

Przepraszam, że tak się wcinam w dysusję, jednak to o czym piszesz Norbercie jescze niedawno było mi bliskie. Twoje posty, mój 11 krok, sytuacja w domu, w małzeństwie... To wszystko uświadomiło mi jak słabo przerobiłam krok 3 . przynajmniej odnosnie swojego małzenstwa... I tak "obserwując" Ciebie, mam wrazenie, ze Ty równiez nie za dokładnie go przerobiłeś, albo może czas zrobił swoje i do tego kroku wrócić powinienes.
Czytając Ciebie, wydaje mi sie, ze Ty te kroki robiłeś li tylko po to aby żona zobaczywszy zmiane do Ciebie wróciła. Kazdy z nas myśle z takim pomyslęm ową pracę rozpoczynał, jednak jeasli jej zakończenie nie zmienia sposobu naszego myslenia, to do przynajmniej pewnych jej etapów należałoby jednak wrócić. Podobno tem program jest na całe życie. Czy nim żyjesz? Wracasz do niego?
Być moze nie jest to w Twoim przypadku konieczne. Ja jednak odnoszę wrazenie, ze zaunie Bogu w kwestii Twojeg małżenśtwa, tak naprawdę do końca nie zostało przez Ciebie przerobione. Ciagle sam, własnymi siłami to robisz. Nie oddałeś tego Bogu... A wiesz przecież, ze Bóg niczego nam nie narzuca...

To tylko takie moje przemyslenia wynikajace z obserwacji...
Pzdrawiam goraco i pozostaję z modlitwą.

[zenia1780]

Trzeci krok - Powierzyć życie i wolę Bogu

http://www.youtube.com/watch?v=WQAZ1fP4QXw

Trzeci krok - Powierzyć życie i wolę Bogu

http://www.youtube.com/watch?v=WQAZ1fP4QXw

[DHL1]

Żeniu w sumie rzeczy dobrze że akurat trafił ten link.

A z niego chce przytoczyć jedna historie (anegdotę)opowiadana przez Rafała o Josemaria
Escriva.
Dzięki niej pojmiesz na czym polega mentalność Opus Dei:
czyli-przyjęcie wyborów i sytuacji,a także zdolność życia i tworzenia w nich.
Czyż w tej anegdocie(w sytuacji w jakiej został postawiony) -Josemaria się nie odnalazł?

Tak Żeniu wyglądaja zasady Opus Dei, a w zasadzie zrozumienie tego co moge dla Siebie i Boga nawet w obecnych postawionych sytuacjach.
Gdzie mogę odszukać swa drogę i jak ja pełnić.

I myślę że diametralna różnica jaka powstaje między moja mentalnością pod wpływem
zasad Opus Dei -a mentalnością jaka płynie z ust ludzi powiązanych z Sychar.
Jest różna na szczeblu związek:
W was jest wiara że włąsna niemożliwość naprawy związku powierzacie Bogu(dlatego jest mocny akcent na daj to Bogu) a w tle wiara i nadzieja że Bóg to poprowadzi i może kiedyś coś się naprawi,uleczy
Moja mentalność brzmi inaczej:
Bóg nie zreperuje czegoś co nie jest prawdziwe i nie ma szans być oparte na prawdzie i miłości.
Dlatego daje mi możliwość tworzenia tego co będę mógł i potrafił z pełnym przyjęciem tego
że to co było wcześniej staje się przeszłością i trzeba na to zgody że to przeszłość.


Polecam Opus Dei w całej jego okazałości.

pozdrawiam

Żeniu w sumie rzeczy dobrze że akurat trafił ten link.

A z niego chce przytoczyć jedna historie (anegdotę)opowiadana przez Rafała o Josemaria
Escriva.
Dzięki niej pojmiesz na czym polega mentalność Opus Dei:
czyli-przyjęcie wyborów i sytuacji,a także zdolność życia i tworzenia w nich.
Czyż w tej anegdocie(w sytuacji w jakiej został postawiony) -Josemaria się nie odnalazł?

Tak Żeniu wyglądaja zasady Opus Dei, a w zasadzie zrozumienie tego co moge dla Siebie i Boga nawet w obecnych postawionych sytuacjach.
Gdzie mogę odszukać swa drogę i jak ja pełnić.

I myślę że diametralna różnica jaka powstaje między moja mentalnością pod wpływem
zasad Opus Dei -a mentalnością jaka płynie z ust ludzi powiązanych z Sychar.
Jest różna na szczeblu związek:
W was jest wiara że włąsna niemożliwość naprawy związku powierzacie Bogu(dlatego jest mocny akcent na daj to Bogu) a w tle wiara i nadzieja że Bóg to poprowadzi i może kiedyś coś się naprawi,uleczy
Moja mentalność brzmi inaczej:
Bóg nie zreperuje czegoś co nie jest prawdziwe i nie ma szans być oparte na prawdzie i miłości.
Dlatego daje mi możliwość tworzenia tego co będę mógł i potrafił z pełnym przyjęciem tego
że to co było wcześniej staje się przeszłością i trzeba na to zgody że to przeszłość.


Polecam Opus Dei w całej jego okazałości.

pozdrawiam

[Nirwanna]

[zenia1780]

Do tego co napisała Nirwanna, a pod czym ja równiez sie podpisuję, dodam jeszcze coś.

Do tego co napisała Nirwanna, a pod czym ja równiez sie podpisuję, dodam jeszcze coś.

[DHL1]

[DHL1]

[zenia1780]

[Mirela]

[Mirela]

Nie uciekaj od rzeczywistości małżenstwa , które trwa...
Pozbawiasz się miłowiania, będziesz cierpiał...jeszcze bardziej niz narażając się na zranienie.
+

Nie uciekaj od rzeczywistości małżenstwa , które trwa...
Pozbawiasz się miłowiania, będziesz cierpiał...jeszcze bardziej niz narażając się na zranienie.
+

[zenia1780]

[DHL1]

[DHL1]