Celem tego forum jest niesienie pomocy małżonkom przeżywającym kryzys na każdym jego etapie, którzy chcą ratować
swoje sakramentalne małżeństwa, także po rozwodzie i gdy ich współmałżonkowie są uwikłani w niesakramentalne związki
Portal  RSSRSS  BłogosławieństwaBłogosławieństwa  RekolekcjeRekolekcje  Ruch Wiernych SercRuch Wiernych Serc  12 kroków12 kroków  StowarzyszenieStowarzyszenie  KronikaKronika
RejestracjaRejestracja  ZalogujZaloguj  FAQFAQ  NagraniaNagrania  SzukajSzukaj  UżytkownicyUżytkownicy  GrupyGrupy  StatystykiStatystyki

Poprzedni temat «» Następny temat
Ile mozna wytrzymać
Autor Wiadomość
tiliana
[Usunięty]

Wysłany: 2014-08-31, 21:00   

aaanula napisał/a:
Bety chcialabym zeby było tak jak piszesz, bardzo bym chciala. Być juz na tym etapie co Ty, zaufac Panu Bogu i dac się Mu poprowadzić. I powiedziec dobrze mi z tym co mam, czyli z kryzysem. Bo chyba dobrze zrozumialam, co piszą tu osoby na forum, ze krysys jest po coś, ze bede dziekowac Bogu za kryzys.
Moja malzenstwo bylo toksyczne, ale kochalam meza. Bylam na spotkaniu z terapeuta , na dwoch juz spotkaniach i pani zadala mi pytanie, kogo Pani kocha?
Powiedzialam dzieci, meza. A jakim czlowiekiem jest Pani maz? Wlaśnie Tiliana tez mi zadala to samo pytanie. Wierze, że to nie przypadek i próbuje bardzo mocno spojrzec na niego z boku i odpowiedziec na to pytanie. Wiem, ze jest i byl wybuchowy. Ze czesto mnie krytykowal, osmieszal nawet przy obcych, darl sie ze obiad wykipial, ze mam chlew w kuchni (a on nie?), Ze to radio znowu chodzi (ze wlaczylam), ze za glosno slucham, itp. Ze jestem glupia, glupia sie urodzilam i glupia umrę, i mozna by mnozyc, sam nic nie zrobi- szklaneczki nie umyje, nie posprząta. Tylko mu usługuj. A ja obracalam to w zart. Balam sie ze odejdzie. A on i tak to zrobil. Prawda jest taka, ze chocbysmy stawali na glowie nie zatrzymamy nikogo. Nie chcialam sie klocic, pokornie znosilam obelgi. Dopiero jak uzywal przeklenstw mowiac do mnie i to z blachego powodu, bo sie pomylilam w czyms powiedzialam jak Ty do zony mowisz? A on jeszcze zony, niedlugo nia przestaniesz być. I to byla pierwsza wzmianka jego zamiarow.


No proszę, typowy przemocowiec. Dlaczego mnie to nie dziwi?

Czy naprawdę TERAZ się zmienił? Czy zmienił się w ogóle?
I czy go kiedykolwiek kochałaś, takiego, jaki jest naprawdę?

To prawda, nie zatrzymasz go przy sobie na siłę. To znaczy mogłabyś, ale jaki miałoby to sens? I prawdą jest też to, że nie zmienisz go, nie zmusisz do zmiany. Jedyna osoba,którą możesz zmienić, to ty sama.

Przed tobą trudne decyzje. Dużo pracy nad sobą, jeśli zechcesz się jej podjąć, czeka cię niezależnie od tego, co zdecydujesz. Ale pierwszym krokiem do tego, żeby zacząć cokolwiek zmieniać, jest mówienie sobie prawdy. Brutalnej, szczerej, bolesnej, obrzydliwej prawdy, przyjmowanie rzeczy takimi, jakimi są, niezależnie, czy chodzi o ciebie, męża, dzieci, rodziców, czy zupełnie obcych ludzi. Zero wymówek, zero tłumaczenia, zero wykręcania się.

W pokorze. Pokora to właśnie stawanie w prawdzie.

A drugi krok, to spojrzenie na to wszystko, na tę całą brudną, obrzydliwą, bolesną, ropiejącą i śmierdzącą prawdę... przez pryzmat miłości Boga. Miłości, na którą nie można niczym zasłużyć. Miłości bezwarunkowej. Absolutnej.

Ale też miłości sprawiedliwej i wymagającej. Miłości, która NIE GODZI SIĘ NA ZŁO. Ani na to,które jest wyrządzane tobie, ani na to, które ty czynisz.

Ciekawa rzecz, której mogłabyś się przyjrzeć w kontekście swojego małżeństwa - grzechy cudze.

Pomodlę się dzisiaj za ciebie.
 
     
aaanula
[Usunięty]

Wysłany: 2014-08-31, 22:45   

tiliana napisał/a:

Ciekawa rzecz, której mogłabyś się przyjrzeć w kontekście swojego małżeństwa - grzechy cudze.

Pomodlę się dzisiaj za ciebie.


Tiliana, mozesz prosze, dokladniej okreslić, nie bardzo rozumiem...zwłaszcza w kontekście swojego małżeństwa.
 
     
tiliana
[Usunięty]

Wysłany: 2014-09-01, 13:55   

Cytat:
Grzechy cudze
1. Namawiać kogoś do grzechu.
2. Nakazywać grzech.
3. Zezwalać na grzech.
4. Pobudzać do grzechu.
5. Pochwalać grzech drugiego.
6. Milczeć, gdy ktoś grzeszy.
7. Nie karać za grzech.
8. Pomagać do grzechu.
9. Usprawiedliwiać czyjś grzech.


Przyjrzyj się tej liście i zobacz,które z tych grzechów masz na sumieniu, jeśli chodzi otwoją postawę wobec męża...
 
     
Bety
[Usunięty]

Wysłany: 2014-09-01, 16:12   

ja tez nie rozumiem do czego zmierzasz tiliana :-)
 
     
tiliana
[Usunięty]

Wysłany: 2014-09-01, 20:40   

To dosyć proste...

Jeżeli pozwalam mężowi stosować przemoc wobec siebie (i, nie daj Boże, dzieci), to jest to mój grzech. Zgadzam się na zło, milczę, gdy on grzeszy, usprawiedliwiam go. Do przemyślenia pozostawiam dalekosiężne konsekwencje takiej biernej postawy w obliczu przemocy stosowanej przez męża.

Dla mnie odkrycie tego, jak bardzo niewłaściwa była moja postawa, było przełomem...
 
     
aaanula
[Usunięty]

Wysłany: 2014-09-01, 21:34   

Nie pozwalam mężowi na zło. Przez ostatnie dwa miesiace milczał, bawił się moimi uczuciami, straszył odejściem, ale nie przyznawal sie do kochanki. I podwójnego życia. Mam meza śwra i nie zamierzam być ofiarą. Powiedziałam mu, że nie będę żyć w trójkącie i brzydzę się nim, tym co zrobił. i droga wolna, proszę bardzo siłą go nie mam zamiaru zatrzymać. Nie wiem jak się to skończy, co zamierza. Wszystko jest świerze, zaledwie dwa dni temu wypowiedział słowa które pogrążyły to malzenstwo w mroku: nie kochamCie, chce sie rozwiezc. i nic dalej nie ma planow, albo mi ich nie zdradza. Ale przynajmniej wiem na czym stoję bo wcześniej stosował zmiany w zachowaniu tylko, odsunal sie, nie chcial przytulac sie, rozmawiac. Najgorsze były domysły, dlaczego, ma kogoś, nie ma? co mysleć, i nadzieje......
 
     
Blada
[Usunięty]

Wysłany: 2014-09-01, 22:15   

aaanula napisał/a:
Najgorsze były domysły, dlaczego, ma kogoś, nie ma? co mysleć, i nadzieje......


Tak, to jest straszne i kompletnie nic nie daje, poza wyniszczaniem siebie... Dlatego staraj się zająć sobą, pytaniami, czego chcesz teraz od życia, jak w tej nowej sytuacji odnaleźć spokój...Marzenia się już rozmyły, już tak w życiu nie będzie...może inne marzenia?
Nie uzależniaj niczego od postawy, zachowań i słów męża. Nie oczekuj decyzji, zmiany, przeprosin...Bo inaczej będziesz tylko cierpieć.
Mój mąż prawie dwa lata nie jest w stanie się określić, nie wiem, kim dla niego jestem.

Szukaj ciszy na modlitwie, w rozmowie z Bogiem. Z Nim buduj siebie, dla siebie. Na Nim nigdy się nie zawiedziesz, On Cię nie skrzywdzi, nie zdradzi...
Czy mężowie nas kiedyś od nowa zobaczą, docenią, zapragną? nie moja już to rzecz... nie mam na to żadnego wpływu...
Ja chcę żyć pełnią życia w wolności od takich rozważań.
 
     
aaanula
[Usunięty]

Wysłany: 2014-09-01, 23:06   

To wsxystko mnie przeraza,raz man nadzieje,a zarazem drugi glos w glowie ostrzega on sobie pojdzie. Z nerwow mnie boli cialomusialam zazyc lek orzeciwbolowy. jemu odbija, jest wierny kochance jak pies, do tego stopnia ze boo sie wejsc do lazienki jak robie toalete zebu czasem nie zastac mnie naga. To jest chore. Jeszcze 2 tyg jak maz dzis obcy czlowiek, I najtrudniej mi z Ta obcoscia
 
     
Bety
[Usunięty]

Wysłany: 2014-09-02, 07:58   

przepływaja przez Ciebie różne emocje, na szalejąca burza
to jest bardzo trudne, ale da sie przeżyć

trzymaj się Sycharu, w październiku są rekolekcje na Gorze Sw Anny, zapisz sie na warsztaty 12 kroków na forum, jest mnóstwo materialow do czytania i słuchania

codzienna modlitwa, czytania Pisma Sw.

to wzmacnia i prztrwasz te trudne chwile

na męża nie masz wpływu, więc zajmij się rozwojem siebie, przepracowaniem tego cierpienia

Bóg naprwdę nie chce dla nas źle- jak zwrócisz sie do Niego po czasie ból minie, inaczej spojrzysz na sytuacje
 
     
Bety
[Usunięty]

Wysłany: 2014-09-02, 08:02   

"a zarazem drugi glos w glowie ostrzega on sobie pojdzie"

Anula, a nawet jak pójdzie to co?
koniec świata?

może jak pójdzie to Ty odzyskasz równowagę ( u mnie tak było)

to Cie przeraża, ale czasem naprawdę tak jest lepiej (nie mówie, że super, ale lepiej, niż tkwić w chorym układzie)

Kochana nabierz Mocy!!!
Dzis pierwsze słowa Ewangelii :"Duch przenika wszytsko...." :-)
Otwórz się na Ducha Sw. On Cie poprowadzi, doda siły, wiary, energii. Odżyjesz!
 
     
Bety
[Usunięty]

Wysłany: 2014-09-02, 12:41   

poczytaj :

http://sychar.org/jezu-ty-sie-tym-zajmij/
 
     
aaanula
[Usunięty]

Wysłany: 2014-09-02, 22:01   

Właśnie się dowiedziałam ze moj "kochany" maż nie będzie jednak jutro na spotkaniu z terapeuta, tak mu właśnie zalezy. Dzisiaj córka do niego zadzwoniła, i powiedziała mu parę rzeczy do słuchu to powiedział , że jest sprzedajna, że jakby jej kupił pare rzeczy to by tak nie mówiła, a ona sie rozpłakała. On pojechał dzisiaj w teren. Jestesmy jak obcy ludzie. Z mojego punktu widzenia to sytuacja jak ze snu, nie moge do niej przywyknąć. dziękuje, że jesteście tutaj. Sytuacja mnie wieczorami przerasta. I rano jak się budzę. Nie potrafię wyobrazić sobie, jak mozna przestać kochać kogoś, kogo kochało się ponad 20 lat? Bo kochał. A teraz to uczucie poszlo na kogoś obcego. W tej chwili go nienawidze. Naprawdę. Złość i gniew czuję, na przemian z łzami. Nie mogę się teraz modlić, skupić, mam nienawiść w sercu. Nie wiem co będzie dalej. Jemu naprawdę nie zalezy. Najgorsze dla mnie jest to, że on to planował od marca. Świnia. Człowiek nawet nie wie kim jest najblizszy człowiek, ten z którym mieszka pod jednym dachem. Oczywiście mam zamiar się rozwijać, ale jeszcze nie mam sił. Zaledwie w tą sobotę się dowiedziałam, a wydaje mi się jakby minely wieki. Czuję się poszarpana, zdruzgotana, jakby tornado przeszło. Ile jest uczuć negatywnych tak wszystkie czuje do niego. I nie wiem czy to dobrze czy nie, ale tak sobie myslę, ze jak jak ich nie będę tłumić to przeplyną przeze mnie i znikną, żebym mogła poczuć spokój. Dziękuję wszystkim którzy się zdążyli za mnie pomodlić.
 
     
użytkownik
[Usunięty]

Wysłany: 2014-09-02, 23:30   

aaanula napisał/a:
Człowiek nawet nie wie kim jest najblizszy człowiek, ten z którym mieszka pod jednym dachem.

No niestety, tak jest już w wielu naszych historiach, że wydawać by się mogło, że nic już nas nie zaskoczy, a tu: zdrada, rozwód, podziały majątku, rozpad rodziny. Im dłużej czytam to forum, tym mniej jest mnie w stanie zaskoczyć. 70 tysięcy rodzin małżeństw w Polsce co roku się rozwodzi. Jak dla mnie to jest naprawdę tragedia. Razem ponad 140 tysięcy osób rocznie. W jaką stronę zmierzamy?

Ja obecnie już nie wiem, czy mam spodziewać się najgorszego czy najlepszego i jak się przygotować na nadchodzące dni.
 
     
Blada
[Usunięty]

Wysłany: 2014-09-03, 06:32   

Cytat:
Złość i gniew czuję, na przemian z łzami. Nie mogę się teraz modlić, skupić, mam nienawiść w sercu.


To naturalne, przyjmij to do wiadomości. Ale tez nie próbuj w nienawiści odzyskiwać siły - to ma krótkie nogi, to Cię jeszcze bardziej osłabi! Nie lubuj się w tym stanie. Pozwól,żeby te emocje przeszły.

Idź po prostu do kościoła i siedź, siedź, wycisz się. Najlepiej na adorację.
Wycisz się, daj działać Panu Bogu...
 
     
Wyświetl posty z ostatnich:   
Odpowiedz do tematu
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz załączać plików na tym forum
Możesz ściągać załączniki na tym forum
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku

Skocz do:  

Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group












Dla tych, którzy kochają - propozycja wzoru odpowiedzi na pozew rozwodowy


W odpowiedzi na pozew wnoszę o oddalenie powództwa w całości i nie rozwiązywanie małżeństwa stron przez rozwód.

UZASADNIENIE

Pomimo trudności jakie nasz związek przechodził i przechodzi uważam, że nadal można go uratować. Małżeństwa nie zawiera się na chwilę i nie zrywa w momencie, gdy dzieje się coś niedobrego. Pragnę nadmienić, iż w przyszłości nie zamierzam się już z nikim innym wiązać. Podjąłem (podjęłam) bowiem decyzję, że będę z żoną (mężem) na zawsze i dołożę wszelkich starań, aby nasze małżeństwo przetrwało. Scalenie związku jest możliwe nawet wtedy, gdy tych dobrych uczuć w nas nie ma. Lecz we mnie takie uczucia nadal są i bardzo kocham swoją żonę (męża), pomimo, iż w chwili obecnej nie łączy nas więź fizyczna. Jednak wyrażam pragnienie ratowania Naszego małżeństwa i gotowy (gotowa) jestem podjąć trud jaki się z tym wiąże. Uważam, że przy odrobinie dobrej woli możemy odbudować dobrą relację miłości.

Dobro mojej żony (męża) jest dla mnie po Bogu najważniejsze. Przed Bogiem to bowiem ślubowałem (ślubowałam).

Moim zdaniem każdy związek ma swoje trudności, a nieporozumienia jakie wydarzyły się między nami nie są powodem, aby przekreślić nasze małżeństwo i rozbijać naszą rodzinę. Myślę, że każdy rozwód negatywnie wpływa nie tylko na współmałżonków, ale także na ich rodziny, dzieci i krzywdzi niepotrzebnie wiele bliskich sobie osób. Oddziaływuje również negatywnie na inne małżeństwa.

Z moją (moim) żoną (mężem) znaliśmy się długo przed zawarciem naszego małżeństwa i uważam, że był to wystarczający czas na wzajemne poznanie się. Po razem przeżytych "X" latach (jako para, narzeczeni i małżonkowie) żona (mąż) jest dla mnie zbyt ważną osobą, aby przekreślić większość wspólnie spędzonych lat. Według mnie w naszym związku nie wygasły więzi emocjonalne i duchowe. Podkreślam, iż nadal kocham żonę (męża) i pomimo, że oddaliliśmy się od siebie, chcę uratować nasze małżeństwo. Osobiście wyrażam wolę i chęć naprawy naszych małżeńskich relacji, gdyż mam przekonanie, że każdy związek małżeński dotknięty poważnym kryzysem jest do uratowania.

Orzeczenie rozwodu spowodowałoby, że ucierpiałoby dobro wspólnych małoletnich dzieci stron oraz byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Dzieci potrzebują stabilnego emocjonalnego kontaktu z obojgiem rodziców oraz podejmowania przez obie strony wszelkich starań, by zaspokoić potrzeby rodziny. Rozwód grozi osłabieniem lub zerwaniem więzi emocjonalnej dzieci z rodzicem zamieszkującym poza rodziną. Rozwód stron wpłynie także niekorzystnie na ich rozwój intelektualny, społeczny, psychiczny i duchowy, obniży ich status materialny i będzie usankcjonowaniem niepoważnego traktowania instytucji rodziny.

Jestem katolikiem (katoliczką), osobą wierzącą. Moje przekonania religijne nie pozwalają mi wyrazić zgody na rozwód, gdyż jak mówi w punkcie 2384 Katechizm Kościoła Katolickiego: "Rozwód znieważa przymierze zbawcze, którego znakiem jest małżeństwo sakramentalne", natomiast Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego w punkcie 347 nazywa rozwód jednym z najcięższych grzechów, który godzi w sakrament małżeństwa.

Wysoki Sądzie, proszę o danie nam szansy na uratowanie naszego małżeństwa. Uważam, ze każda rodzina, w tym i nasza, na to zasługuje. Nie zmienię zdania w tej ważnej sprawie, bo wtedy będę niewiarygodny w każdej innej. Brak wyrażenia mojej zgody na rozwód nie wskazuje na to, iż kierują mną złe emocje tj. złość czy złośliwość. Jednocześnie zdaję sobie sprawę, że nie zmuszę żony (męża) do miłości. Rozumiem, że moja odmowa komplikuje sytuację, ale tak czuję, takie są moje przekonania religijne i to dyktuje mi serce.

Bardzo kocham moją (mojego) żonę (męża) i w związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.



List Episkopatu Polski na święto św. Rodziny

Warto jeszcze raz podkreślić, że u podstaw każdej rodziny stoi małżeństwo. Chrześcijańskie patrzenie na małżeństwo w pełni uwzględnia wyjątkową naturę tej wspólnoty osób. Małżeństwo to związek mężczyzny i niewiasty, zawierany na całe ich życie, i z tej racji pełniący także określone zadania społeczne. Chrystus podkreślił, że mężczyzna opuszcza nawet ojca i matkę, aby złączyć się ze swoją żoną i być z nią przez całe życie jako jedno ciało (por. Mt 19,6). To samo dotyczy niewiasty. Naszym zadaniem jest nieustanne przypominanie, iż tylko tak rozumianą wspólnotę mężczyzny i niewiasty wolno nazywać małżeństwem. Żaden inny związek osób nie może być nawet przyrównywany do małżeństwa. Chrześcijanie decyzję o zawarciu małżeństwa wypowiadają wobec Boga i wobec Kościoła. Tak zawierany związek Chrystus czyni sakramentem, czyli tajemnicą uświęcenia małżonków, znakiem swojej obecności we wszystkich ich sprawach, a jednocześnie źródłem specjalnej łaski dla nich. Głębia duchowości chrześcijańskich małżonków powstaje właśnie we współpracy z łaską sakramentu małżeństwa. więcej >>



Wszechświat na miarę człowieka

Wszechświat jest ogromny. Żeby sobie uzmysłowić rozmiary wszechświata, załóżmy, że odległość Ziemia - Słońce to jeden milimetr. Wtedy najbliższa gwiazda znajduje się mniej więcej w odległości 300 metrów od Słońca. Do Słońca mamy jeden milimetr, a do najbliższej gwiazdy około 300 metrów. Słońce razem z całym otoczeniem gwiezdnym tworzy ogromny system zwany Droga Mleczną (galaktykę w kształcie ogromnego dysku). W naszej umownej skali ten ogromny dysk ma średnicę około 6 tysięcy kilometrów, czyli mniej więcej tak, jak stąd do Stanów Zjednoczonych. Światło zużywa na przebycie od jednego końca tego dysku do drugiego - około 100 tysięcy lat. W tym dysku mieści się około 100 miliardów gwiazd. To jest ogromny dysk! Jeszcze mniej więcej sto lat temu uważano, że to jest cały wszechświat. Okazało się, że tak wcale nie jest. Wszechświat jest znacznie, znacznie większy! Jeżeli te 6 tysięcy kilometrów znowu przeskalujemy, tym razem do jednego centymetra, to cały wszechświat, który potrafimy zaobserwować (w tej skali) jest kulą o średnicy 3 kilometrów. I w tym właśnie obszarze, jest około 100 miliardów galaktyk (czyli takich dużych systemów gwiezdnych, oczywiście różnych kształtów, różnych wielkości). To właśnie jest cały wszechświat, który potrafimy badać metodami fizycznymi, wykorzystując techniki astronomiczne. (Wszechświat na miarę człowieka >>>)



Musicie zawsze powstawać!

Możecie rozerwać swoje fotografie
i zniszczyć prezenty.
Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia
i próbować dzielić to, co było dla dwojga.
Możecie przeklinać Kościół i Boga.

Ale Jego potęga nie może nic uczynić
przeciw waszej wolności.
Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go,
by zobowiązał się z wami...
On nie może was "rozwieść".

To zbyt trudne?
A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym.
Miłość się staje
Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.

Nie jest umeblowana mieszkaniem,
ale domem do zbudowania i utrzymania,
a często do remontu.
Nie jest triumfalnym "TAK",
ale jest mnóstwem "tak",
które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".

Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić!
Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść.
I nie wolno mu odebrać życia,
które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.

Michel Quoist



Rozważania o wierze/Dynamizm wiary/Zwycięstwo przez wiarę

Klasycznym tekstem biblijnym ukazującym w świetle wiary wartość i sens środków ubogich jest scena walki z Amalekitami. W czasie przejścia przez pustynię, w drodze do Ziemi Obiecanej, dochodzi do walki pomiędzy Izraelitami a kontrolującymi szlaki pustyni Amalekitami (zob. Wj 17, 8-13). Mojżesz to Boży człowiek, który wie, w jaki sposób może zapewnić swoim wojskom zwycięstwo. Gdyby był strategiem myślącym jedynie po ludzku, stanąłby sam na czele walczących, tak jak to zwykle bywa w strategii. Przecież swoją postawą na pewno by ich pociągał, tak byli wpatrzeni w niego. On zaś zrobił coś, co z punktu widzenia strategii wojskowej było absurdalne - wycofał się, zostawił wojsko pod wodzą swego zastępcy Jozuego, a sam odszedł na wzgórze, by tam się modlić. Wiedział on, człowiek Boży, człowiek modlitwy, kto decyduje o losach świata i o losach jego narodu. Stąd te wyciągnięte na szczycie wzgórza w geście wiary ramiona Mojżesza. Między nim a doliną, gdzie toczy się walka, jest ścisła łączność. Kiedy ręce mu mdleją, to jego wojsko cofa się. On wie, co to znaczy - Bóg chce, aby on wciąż wysilał się, by stale wyciągał ręce do Pana. Gdy ręce zupełnie drętwiały, towarzyszący Mojżeszowi Aaron i Chur podtrzymywali je. Przez cały więc dzień ten gest wyciągniętych do Pana rąk towarzyszył walce Izraelitów, a kiedy przyszedł wieczór, zwycięstwo było po ich stronie. To jednak nie Jozue zwyciężył, nie jego wojsko walczące na dole odniosło zwycięstwo - to tam, na wzgórzu, zwyciężył Mojżesz, zwyciężyła jego wiara.

Gdyby ta scena miała powtórzyć się w naszych czasach, wówczas uwaga dziennikarzy, kamery telewizyjne, światła reflektorów skierowane byłyby tam, gdzie Jozue walczy. Wydawałoby się nam, że to tam się wszystko decyduje. Kto z nas próbowałby patrzeć na samotnego, modlącego się gdzieś człowieka? A to ten samotny człowiek zwycięża, ponieważ Bóg zwycięża przez jego wiarę.

Wyciągnięte do góry ręce Mojżesza są symbolem, one mówią, że to Bóg rozstrzyga o wszystkim. - Ty tam jesteś, który rządzisz, od Ciebie wszystko zależy. Ludzkiej szansy może być śmiesznie mało, ale dla Ciebie, Boże, nie ma rzeczy niemożliwych. Gest wyciągniętych dłoni, tych mdlejących rąk, to gest wiary, to ubogi środek wyrażający szaleństwo wiary w nieskończoną moc i nieskończoną miłość Pana.

ks. Tadeusz Dajczer "Rozważania o wierze"


Małżeństwo nierozerwalne?!... - wierność mimo wszystko

„Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że ciebie nie opuszczę aż do śmierci" - to tekst przysięgi małżeńskiej wypowiadany bez żadnych warunków uzupełniających. Początek drogi. Niezapisana karta z podpisem: „aż do śmierci". A co, gdy pojawią się trudności, kryzys, zdrada?...

„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, zadali Mu pyta-nie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On im odpowiedział: «czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich mężczyzną i kobietą? Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i będą oboje jednym ciałem. A tak nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem. Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela»"(Mt 19, 3-5). Dwanaście lat temu nasilający się kryzys, którego skutkiem byt nowy związek mojego męża, separacja i rozwód, doprowadził do rozpadu moje małżeństwo. Porozumienie zostało zerwane. Zepchnięta na dalszy plan, wyeliminowana z życia, nigdy w swoim sercu nie przestałam być żoną mojego męża. Sytuacje, wobec których stawałam, zda-wały się przerastać moją wytrzymałość, odbierały nadzieję, niszczyły wszystko we mnie i wokół mnie. Widziałam, że w tych trudnych chwilach Bóg stawał przy mnie i mówił: „wystarczy ci mojej łaski", „Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata". Był Tym, który uczył mnie, jak nieść krzyż zerwanej jedności, rozbitej rodziny, zdrady, zaparcia, odrzucenia, szyderstwa, cynizmu, własnej słabości, popełnionych grzechów i błędów. Podnosił, nawracał, przebaczał, uczyt przebaczać. Kochał. Akceptował. Prowadził. Nadawał swój sens wydarzeniom, które po ludzku zdawały się nie mieć sensu. Byt wierny przymierzu, które zawarł z nami przed laty przez sakrament małżeństwa. Teraz wiem, że małżeństwo chrześcijańskie jest czym innym niż małżeństwo naturalne. Jest wielką łaską, jest historią świętą, w którą angażuje się Pan Bóg. Jest wydarzeniem, które sprawia, „że mąż i żona połączeni przez sakrament to nie przypadkowe osoby, które się dobrały lub nie, lecz te, którym Bóg powiedział «tak», by się stały jednym ciałem, w drodze do zbawienia".

Ja tę nadzwyczajność małżeństwa sakramentalnego zaczęłam widzieć niestety późno, bo w momencie, gdy wszystko zaczęto się rozpadać. W naszym małżeństwie byliśmy najpierw my: mój mąż, dzieci, ja i wszystko inne. Potem Pan Bóg, taki na zasadzie pomóż, daj, zrób. Nie Ten, ku któremu zmierza wszystko. Nie Bóg, lecz bożek, który zapewnia pomyślność planom, spełnia oczekiwania, daje zdrowie, zabiera trudności... Bankructwo moich wyobrażeń o małżeństwie i rodzinie stało się dla mnie źródłem łaski, poprzez którą Bóg otwierał mi oczy. Pokazywał tę miłość, z którą On przyszedł na świat. Stawał przy mnie wyszydzony, opluty, odepchnięty, fałszywie osądzony, opuszczony, na drodze, której jedyną perspektywą była haniebna śmierć, I mówił: to jest droga łaski, przez którą przychodzi zbawienie i nowe życie, czy chcesz tak kochać? Swoją łaską Pan Bóg nigdy nie pozwolił mi zrezygnować z modlitwy za mojego męża i o jedność mojej rodziny, budowania w sobie postawy przebaczenia, pojednania i porozumienia, nigdy nie dał wyrazić zgody na rozwód i rozmyślne występowanie przeciwko mężowi. Zalegalizowanie nowego związku mojego męża postrzegam jako zalegalizowanie cudzołóstwa („A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę (...) a bierze inną popełnia cudzołóstwo, I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo" (Mt,19.9)). I jako zaproszenie do gorliwszej modlitwy i głębszego zawierzenia. Nasza historia jest ciągle otwarta, ale wiem, że Pan Bóg nie powiedział w niej ostatniego Słowa. Jakie ono będzie i kiedy je wypowie, nie wiem, ale wierzę, że zostanie wypowiedziane dla mnie, mojego męża, naszych dzieci i wszystkich, których nasza historia dotknęła. Będzie ono Dobrą Nowiną dla każdego nas. Bo małżeństwo sakramentalne jest historią świętą, przymierzem, któremu Pan Bóg pozostaje wierny do końca.

Maria

Forum Pomocy "Świadectwa"


Slowo.pl - Małżeństwo o jakim marzymy. Jednym z elementów budowania silnej relacji małżeńskiej jest atrakcyjność współmałżonków dla siebie nawzajem. Może nie brzmi to zbyt duchowo, ale jest to biblijna zasada. Osobą, dla której mam być atrakcyjną kobietą, jest przede wszystkim mój mąż. W wielu związkach dbałość o wzajemną atrakcyjność stopniowo zanika wraz ze stażem małżeńskim, a często zaraz po ślubie. Dbamy o siebie w okresie narzeczeństwa, żeby zdobyć wybraną osobę, lecz gdy małżeństwo staje się faktem, przestajemy zwracać uwagę na swój wygląd. Na przykład żona dba o siebie tylko wtedy, kiedy wychodzi do pracy lub na spotkanie ze znajomymi. Natomiast w domu wita powracającego męża w poplamionym fartuchu, komunikując mu w ten sposób: "Jesteś dla mnie mniej ważny niż mój szef i koledzy w pracy. Dla ciebie nie muszę się już starać". Tego typu postawy szybko zauważają małe dzieci. Pamiętam, jak pewnego dnia ubrałam się w domu bardziej elegancko niż zwykle, a moje dzieci natychmiast zapytały: "Mamusiu, czy będą u nas dzisiaj goście?". Taką sytuację można wykorzystać, by powiedzieć im: "Dbam o siebie dla was, bo to wy jesteście dla mnie najważniejszymi osobami, dla których chcę być atrakcyjną osobą". Nie oznacza to wcale potrzeby kupowania najdroższych ubrań czy kosmetyków. Dbałość o wygląd jest sposobem wyrażenia współmałżonkowi, jak ważną jest dla nas osobą: "To Bóg mi ciebie darował. Poprzez troskę o higienę i wygląd chcę ci wyrazić, jak bardzo mocno cię kocham". Ta zasada dotyczy zarówno kobiet jak i mężczyzn.



"Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy" (Mk 9,23)
"Nie bój się, wierz tylko!" (Mk 5,36)


Słowa Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości: "Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Ile tego życia będziemy mieli w sobie tu na ziemi, tyle i tylko tyle zabierzemy w świat wieczności. I na bardzo długo możemy znaleźć się w czyśćcu, aby dojść do pełni życia, do miary nieba.
Pamiętajmy jednak, że w Kościele nic nie jest magią. Jezus podczas swojego ziemskiego nauczania mówił:
- do kobiety kananejskiej:
«O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» (Mt 15,28)
- do kobiety, która prowadziła w mieście życie grzeszne:
«Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!» (Łk 7,37.50)
- do oczyszczonego z trądu Samarytanina:
«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17,19)
- do kobiety cierpiącej na krwotok:
«Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła» (Mt 9,22)
- do niewidomego Bartymeusza:
«Idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Mk 10,52)


Modlitwa o odrodzenie małżeństwa

Panie, przedstawiam Ci nasze małżeństwo – mojego męża (moją żonę) i mnie. Dziękuję, że nas połączyłeś, że podarowałeś nas sobie nawzajem i umocniłeś nasz związek swoim sakramentem. Panie, w tej chwili nasze małżeństwo nie jest takie, jakim Ty chciałbyś je widzieć. Potrzebuje uzdrowienia. Jednak dla Ciebie, który kochasz nas oboje, nie ma rzeczy niemożliwych. Dlatego proszę Cię:

- o dar szczerej rozmowy,
- o „przemycie oczu”, abyśmy spojrzeli na siebie oczami Twojej miłości, która „nie pamięta złego” i „we wszystkim pokłada nadzieję”,
- o odkrycie – pośród mnóstwa różnic – tego dobra, które nas łączy, wokół którego można coś zbudować (zgodnie z radą Apostoła: zło dobrem zwyciężaj),
- o wyjaśnienie i wybaczenie dawnych urazów, o uzdrowienie ran i wszystkiego, co chore, o uwolnienie od nałogów i złych nawyków.

Niech w naszym małżeństwie wypełni się wola Twoja.
Niech nasza relacja odrodzi się i ożywi, przynosząc owoce nam samym oraz wszystkim wokół. Ufam Tobie, Jezu, i już teraz dziękuję Ci za wszystko, co dla nas uczynisz. Uwielbiam Cię w sercu i błogosławię w całym moim życiu. Amen..

Święty Józefie, sprawiedliwy mężu i ojcze, który z takim oddaniem opiekowałeś się Jezusem i Maryją – wstaw się za nami. Zaopiekuj się naszym małżeństwem. Powierzam Ci również inne małżeństwa, szczególnie te, które przeżywają jakieś trudności. Proszę – módl się za nami wszystkimi! Amen!


Modlitwa o siedem Darów Ducha Świętego

Duchu Święty, Ty nas uświęcasz, wspomagając w pracy nad sobą. Ty nas pocieszasz wspierając, gdy jesteśmy słabi i bezradni. Proszę Cię o Twoje dary:

1. Proszę o dar mądrości, bym poznał i umiłował Prawdę wiekuistą, ktorą jesteś Ty, moj Boże.
2. Proszę o dar rozumu, abym na ile mój umysł może pojąć, zrozumiał prawdy wiary.
3. Proszę o dar umiejętności, abym patrząc na świat, dostrzegał w nim dzieło Twojej dobroci i mądrości i abym nie łudził się, że rzeczy stworzone mogą zaspokoić wszystkie moje pragnienia.
4. Proszę o dar rady na chwile trudne, gdy nie będę wiedział jak postąpić.
5. Proszę o dar męstwa na czas szczególnych trudności i pokus.
6. Proszę o dar pobożności, abym chętnie obcował z Tobą w modlitwie, abym patrzył na ludzi jako na braci, a na Kościół jako miejsce Twojego działania.
7. Na koniec proszę o dar bojaźni Bożej, bym lękał się grzechu, który obraża Ciebie, Boga po trzykroć Świętego. Amen.


Akt poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi

Obieram Cię dziś, Maryjo, w obliczu całego dworu niebieskiego, na moją Matkę i Panią. Z całym oddaniem i miłością powierzam i poświęcam Tobie moje ciało i moją duszę, wszystkie moje dobra wewnętrzne i zewnętrzne, a także zasługi moich dobrych uczynków przeszłych, teraźniejszych i przyszłych. Tobie zostawiam całkowite i pełne prawo dysponowania mną jak niewolnikiem oraz wszystkim, co do mnie należy, bez zastrzeżeń, według Twojego upodobania, na większą chwałę Bożą teraz i na wieki. Amen.

św. Ludwik de Montfort

Pełnia modlitwy



We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane... (Hbr 13,4a) - konferencja dr Mieczysława Guzewicza (www.mojemalzenstwo.pl), małżonka, ojca trojga dzieci, doktora teologii biblijnej, członka Rady Episkopatu Polski ds. Rodziny - Górka Klasztorna 2007.04.20-22 - część 1We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane... (Hbr 13,4a) - konferencja dr Mieczysława Guzewicza (www.mojemalzenstwo.pl), małżonka, ojca trojga dzieci, doktora teologii biblijnej, członka Rady Episkopatu Polski ds. Rodziny - Górka Klasztorna 2007.04.20-22 - część 2Kto powinien rządzić w małżeństwie? - ks. Piotr PawlukiewiczKapitanie, dokąd płyniecie? - ks. Piotr PawlukiewiczJakie są nasze rzeczywiste wielkie pragnienia? - ks. Piotr PawlukiewiczOdpowiedzialność za miłość - dr Wanda Półtawska - psychiatra Bitwa toczy się o nasze serca - ks. Piotr PawlukiewiczKto się Mnie dotknął? - ks. Piotr Pawlukiewicz Miłość jest trudna - ks. Piotr Pawlukiewicz
Przebaczenie i cierpienie w małżeństwie - dr M. Guzewicz, teolog-biblistaZ każdej trudnej sytuacji jest dobre wyjście - ks. Piotr PawlukiewiczMłodzież - ks. Piotr PawlukiewiczSex, poezja czy rzemiosloWalentynki - ks. Piotr Pawlukiewicz Mężczyźni - ks. Piotr PawlukiewiczFałszywe miłosierdzie - ks. Piotr PawlukiewiczSakrament małżeństwa a dobro dziecka - ks. Piotr Pawlukiewicz
W 2002 roku Jan Paweł II potępiając w ostrych słowach rozwody powiedział, że adwokaci jako ludzie wolnego zawodu, muszą
zawsze odmawiać użycia swoich umiejętności zawodowych do sprzecznego ze sprawiedliwością celu, jakim jest rozwód.
KAI
Ks. dr Marek Dziewiecki - Miłość nigdy nie pomaga w złym. Właśnie dlatego doradca katolicki w żadnej sytuacji nie proponuje krzywdzonemu małżonkowi rozwodu, gdyż nie wolno nikomu proponować łamania przysięgi złożonej wobec Boga i człowieka.

Bitwa toczy się o nasze serce - ks. Piotr Pawlukiewicz


Kto powinien rządzić w małżeństwie? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Kiedy rodzi się dziecko, mąż idzie na bok - ks. Piotr Pawlukiewicz


Do kobiety trzeba iść już z siłą ducha nie po to, by tę siłę zyskać - ks. Piotr Pawlukiewicz


Czy kochasz swojego męża tak, aby dać z siebie wszystko i go uratować? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Jakie są nasze rzeczywiste wielkie pragnienia? Czy takie jak Bartymeusza? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Miłość jest trudna: Kryzys nigdy nie jest końcem - "Katechizm Poręczny" ks. Piotra Pawlukiewicza


Ze względu na "dobro dziecka" małżonkowie sakramentalni mają żyć osobno? - ks. Piotr Pawlukiewicz


Cierpienie i przebaczenie w małżeństwie - konferencja dr Mieczysława Guzewicza, teologa-biblisty


Co to znaczy "moja była żona"? - dr Wanda Półtawska - psychiatra, członek Papieskiej Rady ds. Rodziny


"We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane" (Hbr 13,4a) - dr M. Guzewicz


Nic nie usprawiedliwia rozwodu, gdyż od 1999 r. obowiązuje w Polsce ustawa o separacji :: Każdy rozwód jest wyjątkowy

protest1
Protest w obronie dzieci >>




Książki warte Twojego czasu ---> książki gratis w zakładce *biuletyn*
Strona wygenerowana w 0,02 sekundy. Zapytań do SQL: 8