[poszukująca27]

Ani mój mąż ani jego żona nie powinni płacić za to co zrobiliśmy. ... pora z tym wszystkim skończyć raz na zawsze

Ani mój mąż ani jego żona nie powinni płacić za to co zrobiliśmy. ... pora z tym wszystkim skończyć raz na zawsze

[krasnobar]

poszukująca27,

napisałaś:

Cytat:

Więc nie wydaje mi się, że emocjonalnie się zaangażował. Gorzej chyba ze mną bo ja to mimo wszystko przeżywam. Nie chcę iść z nim do łózka broń Boże! ale boję się stracić to, co on mi daje: poczucie większej atrakcyjności, pewności siebie. Czuję się zauważona, doceniona, piękna...

spójrz prawdzie w oczy: facet powiedział Ci w twarz, że Ciebie UŻYWA..... po prostu używa. nie zamierza budować z Tobą relacji,nie zamierza odchodzić od żony,chcę Cię używać i tak jak zużyty przedmiot,może Ciebie w każdej chwili odstawić.....może to być dla Ciebie trudne,ale takie podejście faceta do kobiety świadczy o tym,jak jej nie szanuje.....musisz siebie zapytać-dlaczego odbierasz to pozytywnie,jako przyczynek do większej pewności siebie,poczucia atrakcyjności,skoro za tym kryje się najzwyczajniejsze upokorzenie....nie powinno być dla kobiety większego poniżenia,niż śmiałe i jasne przyznanie się,że interesuje go tylko cieleśnie,a jej uczucia ma gdzieś.....
nawiasem mówiąc-zarzucasz mężowi,że nie rozmawia z Tobą o Twoich uczuciach,nie jesteście blisko duchowo-toż z kochankiem jest tak samo.....to,że pobajdurzy Ci to,co chcesz usłyszeć,nie ma nic wspólnego z bliskością duchową......człowiek,który ma dobre intencje w stosunku do drugiego człowieka-nie upadla go,nie sprowadza na manowce.....
no i pomysl o zonie tego czlowieka....nie godzi sie...pierwszy krok to calkowie odciecie....koniec.

poszukująca27,

napisałaś:

Cytat:

Więc nie wydaje mi się, że emocjonalnie się zaangażował. Gorzej chyba ze mną bo ja to mimo wszystko przeżywam. Nie chcę iść z nim do łózka broń Boże! ale boję się stracić to, co on mi daje: poczucie większej atrakcyjności, pewności siebie. Czuję się zauważona, doceniona, piękna...

spójrz prawdzie w oczy: facet powiedział Ci w twarz, że Ciebie UŻYWA..... po prostu używa. nie zamierza budować z Tobą relacji,nie zamierza odchodzić od żony,chcę Cię używać i tak jak zużyty przedmiot,może Ciebie w każdej chwili odstawić.....może to być dla Ciebie trudne,ale takie podejście faceta do kobiety świadczy o tym,jak jej nie szanuje.....musisz siebie zapytać-dlaczego odbierasz to pozytywnie,jako przyczynek do większej pewności siebie,poczucia atrakcyjności,skoro za tym kryje się najzwyczajniejsze upokorzenie....nie powinno być dla kobiety większego poniżenia,niż śmiałe i jasne przyznanie się,że interesuje go tylko cieleśnie,a jej uczucia ma gdzieś.....
nawiasem mówiąc-zarzucasz mężowi,że nie rozmawia z Tobą o Twoich uczuciach,nie jesteście blisko duchowo-toż z kochankiem jest tak samo.....to,że pobajdurzy Ci to,co chcesz usłyszeć,nie ma nic wspólnego z bliskością duchową......człowiek,który ma dobre intencje w stosunku do drugiego człowieka-nie upadla go,nie sprowadza na manowce.....
no i pomysl o zonie tego czlowieka....nie godzi sie...pierwszy krok to calkowie odciecie....koniec.

[DHL1]

[K_]

Na początek sugeruję 100% odcięcie. Nie tylko zmiana pracy. Jak trzeba to telefonu, maila, wszystkich wspólnych forów, grup kontaktu.
Moim zdaniem nie ma o czym mówić jak chodzi o koszty.

Po drugie - brak tworzenia jakichkolwiek wyobrażeń na temat tej osoby w głowie. Zero - myśl przychodzi - myśl odpływa. Spokojne ciach i ani pół zdania w głowie dalej. I już tak zawsze wobec innych facetów (co do braku wyobrażeń), zwłaszcza, że póki co masz w sobie ranę, która może Cię czynić podatną.

Jeszcze nie widziałaś skutków zdrady i Cię nie dotknęły - tzn. przede wszystkim nie widziałaś bólu i destrukcji swojego męża. To ta krzywda i ten ból się liczy. Wtedy byś się chyba nie wahała.

Co do mówienia, czy nie, ja nie mam zdania. Niektórzy mówią, że nie. Ktoś inny, że dopiero w momencie, kiedy się nieco ponaprawia i drugi będzie zdolny to udźwignąć. Inni jeszcze twierdzą, że chcieli by wiedzieć (lub nie).To Wasze życie i decyzja, której skutki różnorakie Was dotyczą. I tu bym chyba pracowała z psychologami, mądrym kierownikiem duchowym - nie przypadkowym, a nie z nami forumowiczami, z całym szacunkiem dla naszych historii i przemyśleń. Co do samej spowiedzi to bym nie czekała. Pan Bóg naprawdę za nami tęskni kiedy się od niego oddalamy! Nie dawaj mu na siebie już czekać!!

Program naprawy po zdradzie to program naprawy na lata. Życie jest ciężkie i nie ma łatwego efektu, to jest bolesna i pełna trudu droga na lata. Zdolność do wybaczenia sobie - będzie Ci trudno! Bóg może przemieniać Twoje serce i uczynić je znowu pięknym. Może nawet przeżyjesz bardziej wartościowe i szczęśliwe życie w bliskości z Bogiem. Jezus nie potępił, ani nie bagatelizował. Dobrze, że tu jesteś! Głosy osób zranionych nich Ci tylko pokazują, że zdrada czyni w ludziach spustoszenie i ich bardzo boli. Jeśli sama siebie bardzo oskarżasz i nienawidzisz (tego nie wiem), to może Ci być trudno z takimi głosami. Tylko Pan Bóg jest dobry, co się dziwić, że my zawalamy. Jednak rany i skutki zdrady są straszne - ale skutków się nie wybiera. Zacznij swoją piękną drogę z Bogiem! Może nie będzie momentami wygodnie i łatwo, ale będzie niesamowicie!

Na początek sugeruję 100% odcięcie. Nie tylko zmiana pracy. Jak trzeba to telefonu, maila, wszystkich wspólnych forów, grup kontaktu.
Moim zdaniem nie ma o czym mówić jak chodzi o koszty.

Po drugie - brak tworzenia jakichkolwiek wyobrażeń na temat tej osoby w głowie. Zero - myśl przychodzi - myśl odpływa. Spokojne ciach i ani pół zdania w głowie dalej. I już tak zawsze wobec innych facetów (co do braku wyobrażeń), zwłaszcza, że póki co masz w sobie ranę, która może Cię czynić podatną.

Jeszcze nie widziałaś skutków zdrady i Cię nie dotknęły - tzn. przede wszystkim nie widziałaś bólu i destrukcji swojego męża. To ta krzywda i ten ból się liczy. Wtedy byś się chyba nie wahała.

Co do mówienia, czy nie, ja nie mam zdania. Niektórzy mówią, że nie. Ktoś inny, że dopiero w momencie, kiedy się nieco ponaprawia i drugi będzie zdolny to udźwignąć. Inni jeszcze twierdzą, że chcieli by wiedzieć (lub nie).To Wasze życie i decyzja, której skutki różnorakie Was dotyczą. I tu bym chyba pracowała z psychologami, mądrym kierownikiem duchowym - nie przypadkowym, a nie z nami forumowiczami, z całym szacunkiem dla naszych historii i przemyśleń. Co do samej spowiedzi to bym nie czekała. Pan Bóg naprawdę za nami tęskni kiedy się od niego oddalamy! Nie dawaj mu na siebie już czekać!!

Program naprawy po zdradzie to program naprawy na lata. Życie jest ciężkie i nie ma łatwego efektu, to jest bolesna i pełna trudu droga na lata. Zdolność do wybaczenia sobie - będzie Ci trudno! Bóg może przemieniać Twoje serce i uczynić je znowu pięknym. Może nawet przeżyjesz bardziej wartościowe i szczęśliwe życie w bliskości z Bogiem. Jezus nie potępił, ani nie bagatelizował. Dobrze, że tu jesteś! Głosy osób zranionych nich Ci tylko pokazują, że zdrada czyni w ludziach spustoszenie i ich bardzo boli. Jeśli sama siebie bardzo oskarżasz i nienawidzisz (tego nie wiem), to może Ci być trudno z takimi głosami. Tylko Pan Bóg jest dobry, co się dziwić, że my zawalamy. Jednak rany i skutki zdrady są straszne - ale skutków się nie wybiera. Zacznij swoją piękną drogę z Bogiem! Może nie będzie momentami wygodnie i łatwo, ale będzie niesamowicie!

[mare1966]

mare1966

Cytat:

Nastolatka czy mężatka po 40 . Nastolatki są nawet cwańsze .

Sorry , miało być "mężatka po 60 "


--------------------------------------------------------

Jak tam było dokładnie z ich zaangażowaniem uczuciowym
właściwie nie wiadomo ,
bo Poszukująca ciągle dorzuca treści .
Może facet też się połapał po fakcie i teraz deklaruje wierność żonie ?
Tak też mogło być .
No i on dalej się KLEI , co jednak swiadczy , że niewiele przemyślał .

----------------------------------------------------------

W zasadzie wszyscy piszą Ci podobnie .
K wlała sporo otuchy .
Co by nie mówić , to poszło za daleko .

mare1966

Cytat:

Nastolatka czy mężatka po 40 . Nastolatki są nawet cwańsze .

Sorry , miało być "mężatka po 60 "


--------------------------------------------------------

Jak tam było dokładnie z ich zaangażowaniem uczuciowym
właściwie nie wiadomo ,
bo Poszukująca ciągle dorzuca treści .
Może facet też się połapał po fakcie i teraz deklaruje wierność żonie ?
Tak też mogło być .
No i on dalej się KLEI , co jednak swiadczy , że niewiele przemyślał .

----------------------------------------------------------

W zasadzie wszyscy piszą Ci podobnie .
K wlała sporo otuchy .
Co by nie mówić , to poszło za daleko .

[poszukująca27]

Dałam się używać jak szmata do podłogi-kiedy byłam potrzebna.... jak mogłam tam nisko upaść j aż tak się nie szanować. .. dopiero teraz dotarło do mnie jak bardzo się upodliłam dla faceta który nic dla mnid nie znaczy....

Dałam się używać jak szmata do podłogi-kiedy byłam potrzebna.... jak mogłam tam nisko upaść j aż tak się nie szanować. .. dopiero teraz dotarło do mnie jak bardzo się upodliłam dla faceta który nic dla mnid nie znaczy....

[DHL1]

[mare1966]

Cytat:

Dałam się używać jak szmata do podłogi-kiedy byłam potrzebna.... jak mogłam tam nisko upaść j aż tak się nie szanować. .. dopiero teraz dotarło do mnie jak bardzo się upodliłam dla faceta który nic dla mnid nie znaczy....

Nie przesadzaj .
Dotarło do ciebie po pierwszym razie ,
a nie po roku czy dwóch .
To jednak jakaś ISTOTNA różnica .
Do tego ten "szczęśliwy niewypał" , łatwiej trochę .



===========================================================

P.s. Nie ma związku z tą sprawą konkretną , ale .............

Ja napiszę wprost , może się komuś kto trafi tu przypadkiem przyda .
Usługi seksualne tanie nie są , a korzystając z głupoty
jakiejś mężatki
można mieć za darmo świeży towar wysokiej i pewnej jakości na wyłączność .
Do tego zaangażowany emocjonalnie , chętny i czasu nie wydziela , stara się .
A jak się znudzi ,
to są nastepne naiwne .
Nie ponosisz żadnych konsekwencji , kosztów .
A jak cię mąż pobije , to wygrasz w sądzie odszkodowanie .


Prawda jest taka :
Nie bedzie głupich do dawania to i ......... brać nie będzie możliwości .

Cytat:

Dałam się używać jak szmata do podłogi-kiedy byłam potrzebna.... jak mogłam tam nisko upaść j aż tak się nie szanować. .. dopiero teraz dotarło do mnie jak bardzo się upodliłam dla faceta który nic dla mnid nie znaczy....

Nie przesadzaj .
Dotarło do ciebie po pierwszym razie ,
a nie po roku czy dwóch .
To jednak jakaś ISTOTNA różnica .
Do tego ten "szczęśliwy niewypał" , łatwiej trochę .



===========================================================

P.s. Nie ma związku z tą sprawą konkretną , ale .............

Ja napiszę wprost , może się komuś kto trafi tu przypadkiem przyda .
Usługi seksualne tanie nie są , a korzystając z głupoty
jakiejś mężatki
można mieć za darmo świeży towar wysokiej i pewnej jakości na wyłączność .
Do tego zaangażowany emocjonalnie , chętny i czasu nie wydziela , stara się .
A jak się znudzi ,
to są nastepne naiwne .
Nie ponosisz żadnych konsekwencji , kosztów .
A jak cię mąż pobije , to wygrasz w sądzie odszkodowanie .


Prawda jest taka :
Nie bedzie głupich do dawania to i ......... brać nie będzie możliwości .

[mare1966]

Tadeusz Boy - Żeleński

Uwiedziona

Dialog (!) sceniczny
Osoby:

ONA, piękna, wykształcona i ozdobnie mówiąca.
ON, naturalnej wielkości, wypchany, uzdolniony wszelako do wykonywania pewnej ilości automatycznych poruszeń.

Siedzą obok siebie na kanapce buduaru; za sceną akompaniament gra cichutko jakiegoś marzącego walca.

Och, nie, proszę się na mnie w ten sposób nie patrzeć…
Pan ma w oczach dziwnego coś… Och, ja się boję…
Nie, nie, potem zbyt trudno mi w pamięci zatrzeć
Ten wyraz, jaki mają oczy pańskie… twoje…
Kiedy tak patrzysz, patrzysz, coś się budzi we mnie…
Nie zmysły – och, nie, na to warciśmy zbyt wiele –
Ale coś, coś, co schwycić silę się daremnie,
Coś jak ptak, co o klatkę tłucze się nieśmiele
I chciałby hen, daleko, ulecieć w przestworze,
Do jasności, do słońca… Ach, co ja znów baję!
Pana to nudzi, prawda? Nie przecz pan. Mój Boże,
Ja jestem mniej naiwna, niż się panu zdaje;
Wiem, że co dla mnie może stać się życiem nowym,
Mym odrodzeniem, wszystkim, jest dla pana tylko
Epizodem, rozrywką, sportem salonowym,
W najlepszym razie wrażeń migotliwą chwilką…
Ale co mi tam: mniejsza! Dość bogata jestem,
By chociażby na marne rzucić duszy kawał –
To ma gest! Pan uśmiecha się? Pan gardzi gestem?...
Pan jest mniej zajmujący, niż się pan wydawał –
Ach, jakie to banalne, ta ironia pańska!
Jakie to łatwe, tanie! Jakie nowoczesne!
Lecz we mnie jakaś dusza czai się pogańska,
Umiłowanie życia namiętne, bezkresne,
Co mi pozwala płynąć wśród waszych małostek
I niesie mnie ku szczytom, niby pieśń świetlana,
Że mi szarzyzna wasza nie sięga do kostek!
Co panu? Pan posmutniał… czy dotknęłam pana?...
Nie, ja tak nie myślałam… pan przecież jest inny,
W tobie nie ma małego nic – pan mnie rozumie –
No, proszę mi darować ten wybryk niewinny –
O, dać rękę, popatrzeć, tak jak pan to umie…
Ja chcę wszystkiemu wierzyć – ja wszystkiemu wierzę –
Och, tak, przytul, przygarnij dzieciaka… twojego…
Tak, czujesz moje serce przy twoim?...
……………………………………………………………

Och! - - zwierzę!!!
……………………………………………………………
Zdaje się, że pan wziął mnie za kogoś innego?!
Moja wina, wyznaję: zapomniałam o tem,
Że mimo wszystko w panu tkwi zawsze – mężczyzna.
Pan mnie orzeźwił. Dzięki serdeczne. Tym zwrotem
Oddał mi pan ogromną przysługę. Pan przyzna,
Że najlepiej, jeśli zapomnim oboje,
Żeśmy się kiedykolwiek znali. Żegnam pana.
Tak, żegnam.
…………………………………………………………….
…zostań…
…ktoś ty?... Ja się ciebie boję…
Och, co się ze mną dzieje… czym ja obłąkana?...
Nie, nie, to nic, to przejdzie… o czyśmy mówili?...
O Xiędzu Fauście, prawda? Cóż pan o tym sądzi?
Co do mnie, to czas spędzam przy książce najmilej,
Gdy mi wypadnie z ręki, a myśl błądzi, błądzi,
Ot, tak, samopas, nisko, niby mgła wieczorna,
Co snuje się w księżycu przez ściernie, ugory,
To jak dzwonek kapliczki wioskowej pokorna,
To znów żałosna niby cmentarne upiory…
To dziwne, jak mi dobrze się rozmawia z panem…
Pan tak umie rozumnie słuchać. Mam wrażenie,
Że choćbym się wyrwała, ot, z czymś niesłychanym,
Z czymś potwornym, wariackim, zawsze przebaczenie
Znalazłabym u pana…
Och, mów do mnie jeszcze…
Ukołysz mnie jak do snu… oczy mrużę senne,
Pragnę twych słów, a w myśli usta twoje pieszczę
Mymi ustami, w myśli całuski płomienne
Składam na nich…
…w tej chwili naga jestem cała,
Kołyszę się na fali jakichś grań anielich
I otwieram, ach, tobie, kwiat mojego ciała
Niby jakiś upojny, przenajczystszy kielich…
Ach, jakam bardzo twoja…
Ha, com ja wyrzekła!
Pan to zapomni, musi pan zapomnieć o tem…
I ja zapomnę, choćby wszystkie moce piekła
Ciągnęły mnie do ciebie… Co potem, co potem?...
Potem? Och, prawda, potem… umrzeć można przecie!
Czyż to cena zbyt wielka za szaleństwa chwilę?...
Pan się zawahał… słusznie – pan widzisz w kobiecie
Obiekt, z którym przepędzić czas można dość mile,
Lecz dla której nic więcej poświęcić nie warto.
Pan jest człowiek praktyczny. Tym lepiej dla pana.
Cóż, kiedy na istotę pan trafił upartą,
Co nie chce panu służyć za kubek szampana –
Chyba że potem strzaskasz na miazgę ten kubek!
No… zabijesz mnie, powiedz?... twój dzieciak tak prosi,
Patrz, sam do ciebie oto wyciąga swój dziubek…
Będziemy tak szczęśliwi… ludziom się ogłosi,
Żem sama się zabiła… uwierzą z pewnością:
„Taka wariatka, pewnie, to wygląda na nią” –
I tak odejdę, cicha, z mą wielką miłością,
I zostanę dla ciebie twą słoneczną panią –
Tak mi jest dziwnie, nie wiem, co się dzieje ze mną,
Zdaje mi się, jak gdybym już gdzieś w dal leciała;
Trzymaj mnie, trzymaj mocno, och, w oczach mi ciemno,
Dusza moja jak gdyby już odeszła z ciała –
Nic nie wiem, co się dzieje… gdzie jestem w tej chwili…
Czy ja cię kiedyś znałam… czym istniała w tobie…
Czyśmy gdzieś, na planecie jakiejś, wspólnie żyli…
Czekaj… czekaj… ja muszę… och, przy… po… mnieć sobie…
…………………………………………………………………..
…………………………………………………………………..
Pan jest człowiek nikczemny.

Tadeusz Boy - Żeleński

Uwiedziona

Dialog (!) sceniczny
Osoby:

ONA, piękna, wykształcona i ozdobnie mówiąca.
ON, naturalnej wielkości, wypchany, uzdolniony wszelako do wykonywania pewnej ilości automatycznych poruszeń.

Siedzą obok siebie na kanapce buduaru; za sceną akompaniament gra cichutko jakiegoś marzącego walca.

Och, nie, proszę się na mnie w ten sposób nie patrzeć…
Pan ma w oczach dziwnego coś… Och, ja się boję…
Nie, nie, potem zbyt trudno mi w pamięci zatrzeć
Ten wyraz, jaki mają oczy pańskie… twoje…
Kiedy tak patrzysz, patrzysz, coś się budzi we mnie…
Nie zmysły – och, nie, na to warciśmy zbyt wiele –
Ale coś, coś, co schwycić silę się daremnie,
Coś jak ptak, co o klatkę tłucze się nieśmiele
I chciałby hen, daleko, ulecieć w przestworze,
Do jasności, do słońca… Ach, co ja znów baję!
Pana to nudzi, prawda? Nie przecz pan. Mój Boże,
Ja jestem mniej naiwna, niż się panu zdaje;
Wiem, że co dla mnie może stać się życiem nowym,
Mym odrodzeniem, wszystkim, jest dla pana tylko
Epizodem, rozrywką, sportem salonowym,
W najlepszym razie wrażeń migotliwą chwilką…
Ale co mi tam: mniejsza! Dość bogata jestem,
By chociażby na marne rzucić duszy kawał –
To ma gest! Pan uśmiecha się? Pan gardzi gestem?...
Pan jest mniej zajmujący, niż się pan wydawał –
Ach, jakie to banalne, ta ironia pańska!
Jakie to łatwe, tanie! Jakie nowoczesne!
Lecz we mnie jakaś dusza czai się pogańska,
Umiłowanie życia namiętne, bezkresne,
Co mi pozwala płynąć wśród waszych małostek
I niesie mnie ku szczytom, niby pieśń świetlana,
Że mi szarzyzna wasza nie sięga do kostek!
Co panu? Pan posmutniał… czy dotknęłam pana?...
Nie, ja tak nie myślałam… pan przecież jest inny,
W tobie nie ma małego nic – pan mnie rozumie –
No, proszę mi darować ten wybryk niewinny –
O, dać rękę, popatrzeć, tak jak pan to umie…
Ja chcę wszystkiemu wierzyć – ja wszystkiemu wierzę –
Och, tak, przytul, przygarnij dzieciaka… twojego…
Tak, czujesz moje serce przy twoim?...
……………………………………………………………

Och! - - zwierzę!!!
……………………………………………………………
Zdaje się, że pan wziął mnie za kogoś innego?!
Moja wina, wyznaję: zapomniałam o tem,
Że mimo wszystko w panu tkwi zawsze – mężczyzna.
Pan mnie orzeźwił. Dzięki serdeczne. Tym zwrotem
Oddał mi pan ogromną przysługę. Pan przyzna,
Że najlepiej, jeśli zapomnim oboje,
Żeśmy się kiedykolwiek znali. Żegnam pana.
Tak, żegnam.
…………………………………………………………….
…zostań…
…ktoś ty?... Ja się ciebie boję…
Och, co się ze mną dzieje… czym ja obłąkana?...
Nie, nie, to nic, to przejdzie… o czyśmy mówili?...
O Xiędzu Fauście, prawda? Cóż pan o tym sądzi?
Co do mnie, to czas spędzam przy książce najmilej,
Gdy mi wypadnie z ręki, a myśl błądzi, błądzi,
Ot, tak, samopas, nisko, niby mgła wieczorna,
Co snuje się w księżycu przez ściernie, ugory,
To jak dzwonek kapliczki wioskowej pokorna,
To znów żałosna niby cmentarne upiory…
To dziwne, jak mi dobrze się rozmawia z panem…
Pan tak umie rozumnie słuchać. Mam wrażenie,
Że choćbym się wyrwała, ot, z czymś niesłychanym,
Z czymś potwornym, wariackim, zawsze przebaczenie
Znalazłabym u pana…
Och, mów do mnie jeszcze…
Ukołysz mnie jak do snu… oczy mrużę senne,
Pragnę twych słów, a w myśli usta twoje pieszczę
Mymi ustami, w myśli całuski płomienne
Składam na nich…
…w tej chwili naga jestem cała,
Kołyszę się na fali jakichś grań anielich
I otwieram, ach, tobie, kwiat mojego ciała
Niby jakiś upojny, przenajczystszy kielich…
Ach, jakam bardzo twoja…
Ha, com ja wyrzekła!
Pan to zapomni, musi pan zapomnieć o tem…
I ja zapomnę, choćby wszystkie moce piekła
Ciągnęły mnie do ciebie… Co potem, co potem?...
Potem? Och, prawda, potem… umrzeć można przecie!
Czyż to cena zbyt wielka za szaleństwa chwilę?...
Pan się zawahał… słusznie – pan widzisz w kobiecie
Obiekt, z którym przepędzić czas można dość mile,
Lecz dla której nic więcej poświęcić nie warto.
Pan jest człowiek praktyczny. Tym lepiej dla pana.
Cóż, kiedy na istotę pan trafił upartą,
Co nie chce panu służyć za kubek szampana –
Chyba że potem strzaskasz na miazgę ten kubek!
No… zabijesz mnie, powiedz?... twój dzieciak tak prosi,
Patrz, sam do ciebie oto wyciąga swój dziubek…
Będziemy tak szczęśliwi… ludziom się ogłosi,
Żem sama się zabiła… uwierzą z pewnością:
„Taka wariatka, pewnie, to wygląda na nią” –
I tak odejdę, cicha, z mą wielką miłością,
I zostanę dla ciebie twą słoneczną panią –
Tak mi jest dziwnie, nie wiem, co się dzieje ze mną,
Zdaje mi się, jak gdybym już gdzieś w dal leciała;
Trzymaj mnie, trzymaj mocno, och, w oczach mi ciemno,
Dusza moja jak gdyby już odeszła z ciała –
Nic nie wiem, co się dzieje… gdzie jestem w tej chwili…
Czy ja cię kiedyś znałam… czym istniała w tobie…
Czyśmy gdzieś, na planecie jakiejś, wspólnie żyli…
Czekaj… czekaj… ja muszę… och, przy… po… mnieć sobie…
…………………………………………………………………..
…………………………………………………………………..
Pan jest człowiek nikczemny.

[awe59]

kobieto opamietaj się, i wychodź jeśli masz szansę wyjść z tego bagna; mowie to od innej strony- tej zdradzanej żony /okoliczności podobne/
przedłużanie pociągnie za sobą bolesne konsekwencje dla wszystkich - to tylko kwestia czasu.

kobieto opamietaj się, i wychodź jeśli masz szansę wyjść z tego bagna; mowie to od innej strony- tej zdradzanej żony /okoliczności podobne/
przedłużanie pociągnie za sobą bolesne konsekwencje dla wszystkich - to tylko kwestia czasu.

[mare1966]

====================================================


Adam Mickiewicz - Panicz i dziewczyna - recytuje - Edward Snopek




Jak widać , lepiej nie bywało .
Typowa "miłość romantyczna" .


===================================================

====================================================


Adam Mickiewicz - Panicz i dziewczyna - recytuje - Edward Snopek




Jak widać , lepiej nie bywało .
Typowa "miłość romantyczna" .


===================================================

[poszukująca27]

Kiedy do Ciebie przywrę całą moją istotą, skończy się dla mnie wszelki ból i wszelki trud. Wtedy moje życie będzie naprawdę żywe, całe napełnione Tobą. Ty wszystkich, których napełniasz, dźwigasz ku górze. Ponieważ jeszcze nie jestem pełen Ciebie, jestem dla siebie brzemieniem. Przyjemności, nad którymi trzeba by płakać, toczą w moim życiu spór z przykrościami, jakimi należałoby się radować. Nie wiem, której stronie przypadnie zwycięstwo. Zmiłuj się nade mną, Panie. Walczą też niedobre moje smutki z dobrymi radościami — i też nie wiem, która strona zwycięstwo odniesie. O tak, zmiłuj się nade mną, Panie. Ja nieszczęsny — oto wcale nie ukrywam moich ran. Tyś lekarzem, a ja ciężko choruję. Nad nędzarzami się litujesz, a ja nędzarzem jestem. Czyż nie jest bojowaniem życie ludzkie na ziemi?
św. Augustyn


Głębokie słowa na które trafiłam przypadkiem...

Dobrze jest nauczyć się czerpać korzyść z cierpienia, ponieważ ono jest rzeczą tak codzienną, podczas gdy dobro jest tak rzadkie...

Kiedy do Ciebie przywrę całą moją istotą, skończy się dla mnie wszelki ból i wszelki trud. Wtedy moje życie będzie naprawdę żywe, całe napełnione Tobą. Ty wszystkich, których napełniasz, dźwigasz ku górze. Ponieważ jeszcze nie jestem pełen Ciebie, jestem dla siebie brzemieniem. Przyjemności, nad którymi trzeba by płakać, toczą w moim życiu spór z przykrościami, jakimi należałoby się radować. Nie wiem, której stronie przypadnie zwycięstwo. Zmiłuj się nade mną, Panie. Walczą też niedobre moje smutki z dobrymi radościami — i też nie wiem, która strona zwycięstwo odniesie. O tak, zmiłuj się nade mną, Panie. Ja nieszczęsny — oto wcale nie ukrywam moich ran. Tyś lekarzem, a ja ciężko choruję. Nad nędzarzami się litujesz, a ja nędzarzem jestem. Czyż nie jest bojowaniem życie ludzkie na ziemi?
św. Augustyn


Głębokie słowa na które trafiłam przypadkiem...

Dobrze jest nauczyć się czerpać korzyść z cierpienia, ponieważ ono jest rzeczą tak codzienną, podczas gdy dobro jest tak rzadkie...

[moc nadziei]

[poszukująca27]

Tylko co ja mam zrobić, żeby zbliżyć się z mężem, żeby było jak dawniej? On twierdzi, że nigdy nie będzie tak, jak za czasów "kawalerki" bo są dzieci, praca, stres... a ja uważam, że to możliwe... i nie chodzi mi tu o jakieś wyjścia, kolacje, spacery itd tylko o czas na rozmowę, bliskość, pobycie z drugą osobą a nie tylko praca, dzieci, robota i spanie i tak na okrągło...

Tylko co ja mam zrobić, żeby zbliżyć się z mężem, żeby było jak dawniej? On twierdzi, że nigdy nie będzie tak, jak za czasów "kawalerki" bo są dzieci, praca, stres... a ja uważam, że to możliwe... i nie chodzi mi tu o jakieś wyjścia, kolacje, spacery itd tylko o czas na rozmowę, bliskość, pobycie z drugą osobą a nie tylko praca, dzieci, robota i spanie i tak na okrągło...