[kinga2]

[macko]

[róża]

Sev, o co tak naprawdę chodzi z tą pomocą?? Chcesz ratować Wasze małżeństwo, czy może raczej leży Ci na sercu los tamtej kobiety i jej dziecka? Nie bardzo już wiem...
Małżeństwem jesteście od kilku, a na forum też trafiłaś kilka lat temu... Więc chyba kryzys niemalże od początku? Gdzie jest jego źródło??? Spójrzmy prawdzie w oczy, bo inaczej nie ruszymy do przodu.

Podpisuje się obydwiema rękoma pod tym, co napisali poprzednicy.

Sev, o co tak naprawdę chodzi z tą pomocą?? Chcesz ratować Wasze małżeństwo, czy może raczej leży Ci na sercu los tamtej kobiety i jej dziecka? Nie bardzo już wiem...
Małżeństwem jesteście od kilku, a na forum też trafiłaś kilka lat temu... Więc chyba kryzys niemalże od początku? Gdzie jest jego źródło??? Spójrzmy prawdzie w oczy, bo inaczej nie ruszymy do przodu.

Podpisuje się obydwiema rękoma pod tym, co napisali poprzednicy.

[edytka]

O właśnie "różo", własnie, też uważam, że problem leży gdzie indziej. Nie w jak to piszecie rozgrzebywaniu miejsca pobytu dziecka itp. Jak pisałam i zauważyła to też "róża" obecność "sev" na forum od ok. 5-ciu lat nie jest chyba przypadkowa.
"Macko" oczywiście, że jest ważne kto zerwał kontakty, co innego gdy tamta kobieta zwiała z dzieckiem za granicę mając w tym swój jakiś tam plan, a co innego, jak pomimo wszystko była gotowa na kontakty z ojcem dziecka, dla dobra tego dziecka- ale tatuś miał to w nosie, zerwal wszelkie kontakty migając się nawet od płacenia alimentów- a swojej żonie przez lata sprzedawał zupełnie inną wersję. Ta różnica moim zdaniem bardzo określa ( w jedną ze stron) męża "sev".
Nie chodzi mi o rozgrzebywanie czegokolwiek. Chodzi mi o prawdę. Bo na niej się buduje, a już na pewno małżeństwo.
Zastanawiające jest w tej dyskusji to , że prawie w każdym poście główny nurt, to obrona męża "sev"...Rozumiem, oczywiście jeśli traktujemy wypowiedź "sev" za plotkę, to jasne może biedaczek jest niewinny... a może tak się spłoszył, że przez całe lata nie mógł z siebie wykrztusić prawdy, "nagle" stanął przed bidulkiem słoń, a on nie wie maleństwo jak go zjeść. Namówmy zbyt dociekliwą "sev", żeby mu pomogła, i udawała, że słonia np. nie widzi...Obawiam, się, że "sev" właśnie do tej pory to robiła, nie widziała słońca bo stał przed nią słoń, a Ona mówiła jest dobrze, słońce jest, co mi tam niech sobie będzie tak szaro....zresztą to szaro to nie szaro.... nie wiedziała, że to słoń. Myślę, że tego typu myślenie towarzyszy jej właśnie od 2009 roku, a nawet wcześniej. Tylko, że teraz słoń stoi przed nią i ciężko się okłamać, że go nie ma.
To nie jest odległa przeszłość "macko", "sev" dotknęło kłamstwo męża które było budowane w trakcie ich małżeństwa.

O właśnie "różo", własnie, też uważam, że problem leży gdzie indziej. Nie w jak to piszecie rozgrzebywaniu miejsca pobytu dziecka itp. Jak pisałam i zauważyła to też "róża" obecność "sev" na forum od ok. 5-ciu lat nie jest chyba przypadkowa.
"Macko" oczywiście, że jest ważne kto zerwał kontakty, co innego gdy tamta kobieta zwiała z dzieckiem za granicę mając w tym swój jakiś tam plan, a co innego, jak pomimo wszystko była gotowa na kontakty z ojcem dziecka, dla dobra tego dziecka- ale tatuś miał to w nosie, zerwal wszelkie kontakty migając się nawet od płacenia alimentów- a swojej żonie przez lata sprzedawał zupełnie inną wersję. Ta różnica moim zdaniem bardzo określa ( w jedną ze stron) męża "sev".
Nie chodzi mi o rozgrzebywanie czegokolwiek. Chodzi mi o prawdę. Bo na niej się buduje, a już na pewno małżeństwo.
Zastanawiające jest w tej dyskusji to , że prawie w każdym poście główny nurt, to obrona męża "sev"...Rozumiem, oczywiście jeśli traktujemy wypowiedź "sev" za plotkę, to jasne może biedaczek jest niewinny... a może tak się spłoszył, że przez całe lata nie mógł z siebie wykrztusić prawdy, "nagle" stanął przed bidulkiem słoń, a on nie wie maleństwo jak go zjeść. Namówmy zbyt dociekliwą "sev", żeby mu pomogła, i udawała, że słonia np. nie widzi...Obawiam, się, że "sev" właśnie do tej pory to robiła, nie widziała słońca bo stał przed nią słoń, a Ona mówiła jest dobrze, słońce jest, co mi tam niech sobie będzie tak szaro....zresztą to szaro to nie szaro.... nie wiedziała, że to słoń. Myślę, że tego typu myślenie towarzyszy jej właśnie od 2009 roku, a nawet wcześniej. Tylko, że teraz słoń stoi przed nią i ciężko się okłamać, że go nie ma.
To nie jest odległa przeszłość "macko", "sev" dotknęło kłamstwo męża które było budowane w trakcie ich małżeństwa.

[sev]

przeczytałam z uwagą wypowiedzi Sycharków.

edytka trafnie zdefiniowała moje odczucia wobec męża - chodzi o jego UCZCIWOŚĆ.
Zarówno w małżeństwie jak i wobec naszego dziecka.
Jesteśmy z mężem ludźmi w sensie metryki w wieku 35-40lat. , po ślubie zamieszkaliśmy u mnie, ja pracuję na etacie - a mąż pracuje w rodzinnej firmie.
I nie ma dla mnie znaczenia, gdzie mieszka dziecko przedmałżeńskie mojego męża.
Znaczenie ma to co dowiedziałam się od rodziny męża podczas niedawnej uroczystości rodzinnej - że w zasadzie jeszcze w czasach naszego przednarzeczeństwa widywał się z dzieckiem i ono przyjeżdżało do jego rodziny w naszej okolicy.
- a mi mówił, że nie widział dziecka odkąd miało dwa latka..
że ma zasądzone alimenty i założoną sprawe u komornika i zaległosci sięgają znacznej kwoty. Tu zaznaczę, że mąż zameldowany jest u swojej rodziny w innym województwie i wszystkie pisma w tej sprawie przychodziły na tamten adres. My tam nie jeździliśmy do nich,
Ja mam mieszane uczucia wobec męża - mamy malutkie dziecko, jednak czuję się ogłuszona tymi faktami.
Może komornik zapukać do mojego domu - nie mamy rozdzielności majatkowej, może kiedyś nasze dziecko i tamto dziecko męża spotkają się w życiu, mam gonitwę mysli.
Modlę się o spokoj w duszy i jasność myśli - modle się codziennie do Anioła Stróża mojego męża żeby dał mu siłę i wiarę w Miłosierdzie Boskie,
I tak czuję się oszukana... nie wiem co mam zrobić i jak będzie wyglądało nasze życie za rok dwa lata.. uważałam mężą za dojrzałego, dobrego i uczciwego człowieka, że mamy wspólne wartości i wspólne cele w życiu, że wspólnie żyjemy zgodnie z Dekalogiem..
I nie wiem co odpowiedzieć na pytanie Róży o to czyj los leży mi na sercu? mój czy matki tamtego dzieciaka...
Bo przecież porzucił swoje dziecko przedmałżeńskie z którymi się kontaktował kilka lat, to jakim on jest ojcem? czy nasze też porzuci jak nasze drogi się rozejdą?

proszę o modlitwę....SeV

przeczytałam z uwagą wypowiedzi Sycharków.

edytka trafnie zdefiniowała moje odczucia wobec męża - chodzi o jego UCZCIWOŚĆ.
Zarówno w małżeństwie jak i wobec naszego dziecka.
Jesteśmy z mężem ludźmi w sensie metryki w wieku 35-40lat. , po ślubie zamieszkaliśmy u mnie, ja pracuję na etacie - a mąż pracuje w rodzinnej firmie.
I nie ma dla mnie znaczenia, gdzie mieszka dziecko przedmałżeńskie mojego męża.
Znaczenie ma to co dowiedziałam się od rodziny męża podczas niedawnej uroczystości rodzinnej - że w zasadzie jeszcze w czasach naszego przednarzeczeństwa widywał się z dzieckiem i ono przyjeżdżało do jego rodziny w naszej okolicy.
- a mi mówił, że nie widział dziecka odkąd miało dwa latka..
że ma zasądzone alimenty i założoną sprawe u komornika i zaległosci sięgają znacznej kwoty. Tu zaznaczę, że mąż zameldowany jest u swojej rodziny w innym województwie i wszystkie pisma w tej sprawie przychodziły na tamten adres. My tam nie jeździliśmy do nich,
Ja mam mieszane uczucia wobec męża - mamy malutkie dziecko, jednak czuję się ogłuszona tymi faktami.
Może komornik zapukać do mojego domu - nie mamy rozdzielności majatkowej, może kiedyś nasze dziecko i tamto dziecko męża spotkają się w życiu, mam gonitwę mysli.
Modlę się o spokoj w duszy i jasność myśli - modle się codziennie do Anioła Stróża mojego męża żeby dał mu siłę i wiarę w Miłosierdzie Boskie,
I tak czuję się oszukana... nie wiem co mam zrobić i jak będzie wyglądało nasze życie za rok dwa lata.. uważałam mężą za dojrzałego, dobrego i uczciwego człowieka, że mamy wspólne wartości i wspólne cele w życiu, że wspólnie żyjemy zgodnie z Dekalogiem..
I nie wiem co odpowiedzieć na pytanie Róży o to czyj los leży mi na sercu? mój czy matki tamtego dzieciaka...
Bo przecież porzucił swoje dziecko przedmałżeńskie z którymi się kontaktował kilka lat, to jakim on jest ojcem? czy nasze też porzuci jak nasze drogi się rozejdą?

proszę o modlitwę....SeV

[macko]

[edytka]

Dzięki sev.... już myślałam, że mam zbyt skrzywiony odbiór świata i ludzi...po niektórych komentarzach.
Współczuję Ci bardzo. Jednak nie sądzę, żeby dążenie do dobrego rozwiązania mogło się odbyć bez szczerości i otwartości Twojego męża. Tu leży chyba największy problem. Czy to ( szczera rozmowa) jest możliwe?
Sev, chyba z tym życiem Dekalogiem Was obojga byłaś trochę (?) w błędzie... Trochę też wyczuwam z Twojej strony takiego życzeniowego myślenia przez ostatnie lata, jakbyś przez skórę odczuwała różne niepokojące sygnały, ale nie potrafiła, a nawet intuicyjnie nie chciała, ich zinterpretować. Jakby dochodziły jakieś bodźce, które tak naprawdę mogłyby Cię pozbyć bardzo upragnionego wyobrażenia o Waszym związku, ale Ty nie byłaś chyba w stanie sprostać jakiejś prawdzie. Trochę to przypomina taki taniec osoby tzw. współuzależnionej. Dlaczego już pięć lat temu weszłaś na to forum? To chyba nie był przypadek.
Chyba już dość długo „coś” Cię „gryzie”.
Całkowicie rozumiem Twoje rozsterki... też bym chyba takie miała... : kim Ty jesteś tak naprawdę mój Mężu?
Najgorszy jest ten fakt kłamstwa i całe postępowanie wobec tamtego dziecka, alimentów itp. Całe to oszustwo i nieuczciwość... Musisz porozmawiać z mężem i to nie raz.
Czy ja wiem sev, czy „los tamtego dziecka” ma Tobie leżeć na sercu? Ono ma matkę i ma ojca, gorzej, że jego ojciec- to Twój mąż...
Tak , dla Ciebie w kwestii dziecka pozamałżeńskiego może posłuchaj ks.M. Dziewieckiego np. sytuacje najtrudniejsze- na głównej stronie Sycharu. Nie jest to może Twoja sytuacja, ale może trochę pomoże.
Nie wiem co można Ci poradzić, na pewno to co już pisałam- trzymaj się Boga, żeby nawet nie wiem co. Ale pamiętaj też żeby nie wpaść w pułapkę traktowania Go jak złotej rybki... w swoich modlitwach, oczekiwaniach, bo to nie ta droga. I z upływem rozwoju sytuacji badaj siebie, nie warto, nawet jak wszystko temu słusznie sprzyja pozostać w życiu a roli „bohaterki własnego dramatu”, pomimo czasami profitów z tej roli... nic więcej ona nie znaczy, a jednocześnie zabiera ogrom sił witalnych, które dostaliśmy od Pana Boga.
Koniecznie trzeba spojrzeć prawdzie w oczy i działać w zależności od sytuacji.
Ktoś powiedział: „ nazwij rzeczy po imieniu, a zyskają na znaczeniu”.
Trzymaj się, i odzywaj się na naszym forum.

Do „macko”:
Im jestem starsza, im więcej widzę tym bardziej nie mogę strawić określeń typu „błąd młodości”, czy „ chwila zapomnienia” w kontekście dawnego związku w którym „dodatkowo” urodziło się dziecko ( macko, dziecko to CZŁOWIEK, człowiek taki sam jak Ty). Zastanawiające, że takie określenia jeśli słyszę, to głównie od facetów. Od razu zastrzegam: nie, nie jestem żadną wojującą feministką z „jeżykiem” na głowie.

Dzięki sev.... już myślałam, że mam zbyt skrzywiony odbiór świata i ludzi...po niektórych komentarzach.
Współczuję Ci bardzo. Jednak nie sądzę, żeby dążenie do dobrego rozwiązania mogło się odbyć bez szczerości i otwartości Twojego męża. Tu leży chyba największy problem. Czy to ( szczera rozmowa) jest możliwe?
Sev, chyba z tym życiem Dekalogiem Was obojga byłaś trochę (?) w błędzie... Trochę też wyczuwam z Twojej strony takiego życzeniowego myślenia przez ostatnie lata, jakbyś przez skórę odczuwała różne niepokojące sygnały, ale nie potrafiła, a nawet intuicyjnie nie chciała, ich zinterpretować. Jakby dochodziły jakieś bodźce, które tak naprawdę mogłyby Cię pozbyć bardzo upragnionego wyobrażenia o Waszym związku, ale Ty nie byłaś chyba w stanie sprostać jakiejś prawdzie. Trochę to przypomina taki taniec osoby tzw. współuzależnionej. Dlaczego już pięć lat temu weszłaś na to forum? To chyba nie był przypadek.
Chyba już dość długo „coś” Cię „gryzie”.
Całkowicie rozumiem Twoje rozsterki... też bym chyba takie miała... : kim Ty jesteś tak naprawdę mój Mężu?
Najgorszy jest ten fakt kłamstwa i całe postępowanie wobec tamtego dziecka, alimentów itp. Całe to oszustwo i nieuczciwość... Musisz porozmawiać z mężem i to nie raz.
Czy ja wiem sev, czy „los tamtego dziecka” ma Tobie leżeć na sercu? Ono ma matkę i ma ojca, gorzej, że jego ojciec- to Twój mąż...
Tak , dla Ciebie w kwestii dziecka pozamałżeńskiego może posłuchaj ks.M. Dziewieckiego np. sytuacje najtrudniejsze- na głównej stronie Sycharu. Nie jest to może Twoja sytuacja, ale może trochę pomoże.
Nie wiem co można Ci poradzić, na pewno to co już pisałam- trzymaj się Boga, żeby nawet nie wiem co. Ale pamiętaj też żeby nie wpaść w pułapkę traktowania Go jak złotej rybki... w swoich modlitwach, oczekiwaniach, bo to nie ta droga. I z upływem rozwoju sytuacji badaj siebie, nie warto, nawet jak wszystko temu słusznie sprzyja pozostać w życiu a roli „bohaterki własnego dramatu”, pomimo czasami profitów z tej roli... nic więcej ona nie znaczy, a jednocześnie zabiera ogrom sił witalnych, które dostaliśmy od Pana Boga.
Koniecznie trzeba spojrzeć prawdzie w oczy i działać w zależności od sytuacji.
Ktoś powiedział: „ nazwij rzeczy po imieniu, a zyskają na znaczeniu”.
Trzymaj się, i odzywaj się na naszym forum.

Do „macko”:
Im jestem starsza, im więcej widzę tym bardziej nie mogę strawić określeń typu „błąd młodości”, czy „ chwila zapomnienia” w kontekście dawnego związku w którym „dodatkowo” urodziło się dziecko ( macko, dziecko to CZŁOWIEK, człowiek taki sam jak Ty). Zastanawiające, że takie określenia jeśli słyszę, to głównie od facetów. Od razu zastrzegam: nie, nie jestem żadną wojującą feministką z „jeżykiem” na głowie.

[macko]

[edytka]

Oj, macko.... dziad o juszce, a baba o pietruszce- tak bym to skomentowałą... Sev chyba nie chodzi głównie ( to się może okazać dodatkowym problemem) o zaległości alimentacyjne jej męża... Nie jest żadną przeszłością kultywowane przez cały okres małżeństwa oszustwo.
" Kim jesteś mój mężu?"- wiadomo, że mężem- tu chodzi o to jaka jest prawda o tobie? jesteś szczerym człowiekiem za jakiego cię miałam czy całkiem odwrotnie? Kochasz mnie, to dlaczego tak kłamałeś? itp. itd. Mam wrażenie, że to JEST właśnie ogromnie bolesne pytanie sev CZY - jak piszesz-" te wspólne lata, to nie było złudzenie" ??? Złudzenie życia z uczciwym, kochającym człowiekiem...
Tu nie chodzi o wpadanie w histerie, bo to nic nie da. Rzeczy jednak trzeba nazwać po imieniu, żeby naprawdę móc coś dalej zrobić, a nie dreptać z nogami po kolana w smole niedomówień,kłamstw, domysłów, wyobrażeń, własnych życzeń itp.

Oj, macko.... dziad o juszce, a baba o pietruszce- tak bym to skomentowałą... Sev chyba nie chodzi głównie ( to się może okazać dodatkowym problemem) o zaległości alimentacyjne jej męża... Nie jest żadną przeszłością kultywowane przez cały okres małżeństwa oszustwo.
" Kim jesteś mój mężu?"- wiadomo, że mężem- tu chodzi o to jaka jest prawda o tobie? jesteś szczerym człowiekiem za jakiego cię miałam czy całkiem odwrotnie? Kochasz mnie, to dlaczego tak kłamałeś? itp. itd. Mam wrażenie, że to JEST właśnie ogromnie bolesne pytanie sev CZY - jak piszesz-" te wspólne lata, to nie było złudzenie" ??? Złudzenie życia z uczciwym, kochającym człowiekiem...
Tu nie chodzi o wpadanie w histerie, bo to nic nie da. Rzeczy jednak trzeba nazwać po imieniu, żeby naprawdę móc coś dalej zrobić, a nie dreptać z nogami po kolana w smole niedomówień,kłamstw, domysłów, wyobrażeń, własnych życzeń itp.

[macko]

[zenia1780]

[edytka]

Macko, może się mylę, ale moim zdaniem sev pierwotnie tu NIE CHODZIŁO DO TEJ PORY O TO, ŻE MOŻE TERAZ BĘDĄ GÓRY ALIMENTÓW DO PŁACENIA, ANI ŻE KIEDYŚ, ZANIM BYLI MAŁŻEŃSTWEM MĄŻ SPOTYKAŁ SIĘ Z DZIECKIEM. NIE, NIE O TO CHODZI, NIE O TYM MÓWIĘ! Alimenty mogą, lub nadal nie okazać się pochodną ważniejszych dla sev rzeczy, o których pisała sev i ja już pisałam....ale jakoś nie chcesz (?) nie potrafisz ( ?) tego przyjąć....
Macko, czyżbyś miał na sumieniu coś, co bardziej lub mniej chciałbyś wszelkimi siłami zbagatelizować, odwrócić kota ogonem i dyskutować o jakichś w sumie mniej ważnych pochodnych, niż o meritum

Macko, może się mylę, ale moim zdaniem sev pierwotnie tu NIE CHODZIŁO DO TEJ PORY O TO, ŻE MOŻE TERAZ BĘDĄ GÓRY ALIMENTÓW DO PŁACENIA, ANI ŻE KIEDYŚ, ZANIM BYLI MAŁŻEŃSTWEM MĄŻ SPOTYKAŁ SIĘ Z DZIECKIEM. NIE, NIE O TO CHODZI, NIE O TYM MÓWIĘ! Alimenty mogą, lub nadal nie okazać się pochodną ważniejszych dla sev rzeczy, o których pisała sev i ja już pisałam....ale jakoś nie chcesz (?) nie potrafisz ( ?) tego przyjąć....
Macko, czyżbyś miał na sumieniu coś, co bardziej lub mniej chciałbyś wszelkimi siłami zbagatelizować, odwrócić kota ogonem i dyskutować o jakichś w sumie mniej ważnych pochodnych, niż o meritum

[macko]

[edytka]

No, teraz jakoś bardziej Cię zrozumiałam macko.
Piszesz „ja sobie kiedyś w głowie zbudowałem fałszywy obraz mojej żony, czegoś co jak mi się wydawało zrobiła”. Mam rozumieć, że dzisiaj wiesz, że to co sobie wyobraziłeś było nieprawdą? Okazało się nieprawdą i gdybyś za tym poszedł nakręcając się coraz bardziej, to to zniszczyłoby Wasze małżeństwo? Dobrze rozumiem? Jeśli tak, to ja się z tym całkowicie zgadzam.
Ale wygląda też na to, że oceniasz dzisiaj swoje ówczesne postępowanie z perspektywy osoby, która WIE, że domniemania na temat żony były fałszywe.
Pozwól na to też sev.
„Z Twoich wypowiedzi wynika, że dla Sev meritum powinno być rozdrapywanie błędów jej męża.”
Macko, czy to jest kwestia pod tytułem „kobiety są z Wenus, a mężczyźni z Marsa”?, czy może ja naprawdę nie potrafię przekazać tego co mam na myśli?....
Nie mam też pojęcia, czy dobrze doradzam, czy ja w ogóle doradzam...
Nie uważam jednak, że jeśli coś „śmierdzi”, to należy udawać, że tego nie ma... nie da się- tak naprawdę, nawet gdybyś posadził na tym piękne kwiaty. Chyba, że chodzi o coś, co właściwie nie jest dla Ciebie ważne, wtedy można zwyczajnie skręcić w inną drogę. Macko, ja i na pewno nie tylko ja, na co dzień obserwuję jak udawanie, że czegoś nie ma, nie było- bez szczerych rozmów i wyjaśnienia- tragicznie się kończy szybciej lub wolniej, ostrym cięciem lub wyniszczeniem po latach przynajmniej jednej z osób w małżeństwie.
Nie doradzam sev, żeby wszczęła teraz śledztwo i tym się owładnęła- jeśli już, to doradzam sev przede wszystkim szczere rozmowy z mężem, ale z tego co pisze- jest tu duży problem.
A tak w ogóle... czy to jest jeszcze wątek sev?... My tu dyskutujemy, a sev jakoś jakby pozostawiona...

No, teraz jakoś bardziej Cię zrozumiałam macko.
Piszesz „ja sobie kiedyś w głowie zbudowałem fałszywy obraz mojej żony, czegoś co jak mi się wydawało zrobiła”. Mam rozumieć, że dzisiaj wiesz, że to co sobie wyobraziłeś było nieprawdą? Okazało się nieprawdą i gdybyś za tym poszedł nakręcając się coraz bardziej, to to zniszczyłoby Wasze małżeństwo? Dobrze rozumiem? Jeśli tak, to ja się z tym całkowicie zgadzam.
Ale wygląda też na to, że oceniasz dzisiaj swoje ówczesne postępowanie z perspektywy osoby, która WIE, że domniemania na temat żony były fałszywe.
Pozwól na to też sev.
„Z Twoich wypowiedzi wynika, że dla Sev meritum powinno być rozdrapywanie błędów jej męża.”
Macko, czy to jest kwestia pod tytułem „kobiety są z Wenus, a mężczyźni z Marsa”?, czy może ja naprawdę nie potrafię przekazać tego co mam na myśli?....
Nie mam też pojęcia, czy dobrze doradzam, czy ja w ogóle doradzam...
Nie uważam jednak, że jeśli coś „śmierdzi”, to należy udawać, że tego nie ma... nie da się- tak naprawdę, nawet gdybyś posadził na tym piękne kwiaty. Chyba, że chodzi o coś, co właściwie nie jest dla Ciebie ważne, wtedy można zwyczajnie skręcić w inną drogę. Macko, ja i na pewno nie tylko ja, na co dzień obserwuję jak udawanie, że czegoś nie ma, nie było- bez szczerych rozmów i wyjaśnienia- tragicznie się kończy szybciej lub wolniej, ostrym cięciem lub wyniszczeniem po latach przynajmniej jednej z osób w małżeństwie.
Nie doradzam sev, żeby wszczęła teraz śledztwo i tym się owładnęła- jeśli już, to doradzam sev przede wszystkim szczere rozmowy z mężem, ale z tego co pisze- jest tu duży problem.
A tak w ogóle... czy to jest jeszcze wątek sev?... My tu dyskutujemy, a sev jakoś jakby pozostawiona...